Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zoeken op dit blog

Voorbeschikking

De samenleving verandert voortdurend onder invloed van evolutionaire en revolutionaire processen, alsmede door toeval. 

 

Die veranderingen vinden plaats op elk niveau. Lokaal, regionaal, landelijk en mondiaal. Van een evolutionair proces spreken we als een omzetting logisch verklaarbaar is. Een 'markt' voor ideeën, goederen en mensen genereert een optimale uitkomst. 'Darwin'. Bij een revolutionair proces verwisselen de daders en de slachtoffers van plaats. Dat kan abrupt zijn, en met veel bloedvergieten gepaard gaan, maar dat is geen voorwaarde. Kenmerkend is die rolwisseling, waarbij de macht overgaat in andere handen. En toeval is een 'Black Swan Event' dat interfereert met een evolutionaire, of revolutionaire ontwikkeling. Iets wat niemand aan zag komen, óf iets wat over het hoofd werd gezien.

 

Door die bril bekeken begrijpt u het wellicht beter als ik zeg dat Rusland en China in een evolutionaire fase van hun ontwikkeling zitten, terwijl wij midden in een revolutie zitten, die overigens al verscheidene decennia duurt. Wat fascinerend is aan deze revolutie, is dat de daders die de macht grijpen weigeren de overwinning uit te roepen, maar zich blijvend presenteren als slachtoffers, terwijl iedereen die geen poep in de ogen heeft kan zien dat er een rolwisseling heeft plaatsgevonden, waarbij op laconieke wijze wordt omgesprongen met de macht. Iets wat niet meteen opvalt als je je in het westen bevindt, ook al merk je het wel op lokaal, regionaal of zelfs landelijk niveau aan zekere omzettingen die strijdig zijn met de 'kwaliteitstoets' die in het evolutionaire proces de norm is. Maar tegenover landen die onze 'gekkigheid' afwijzen vormen we één front, en weigeren we elke vorm van dialoog. 

 

De nieuwe machthebbers onderdrukken elk oppositioneel geluid in onze eigen samenleving eerder steeds hardhandiger, en ze prijzen zichzelf daarbij aan als 'bevrijders'. Wat daarbij opvalt, is dat we niet te maken hebben met louter vertegenwoordigers van enige onderliggende partij, waarvan je kan verwachten dat ze ontevreden zijn. Vele revolutionairen zijn nadrukkelijk extreem bevoorrecht, tot miljardair aan toe, of ze zitten in het centrum van de macht, maar op de één of andere wonderbaarlijke wijze geloven we hen als ze zich afficheren als slachtoffer. In religieuze termen doet het denken aan de uitspraak dat het geniale van de duivel is dat hij mensen ervan heeft weten te overtuigen dat hij niet bestaat.

 

Nou ben ik zelf niet religieus, en langs die weg zoek ik de verklaring dan ook niet. Die rolwisseling tussen dader en slachtoffer is niet van recente datum. Tijdens de 'studentenprotesten' van de zestiger jaren werd er door de 'revolutionairen' op gewezen dat we niet goed bezig waren. Formeel hadden we het kolonialisme vaarwel gezegd, maar in Zuid-Oost Azië, en elders, maakten we op afzichtelijke wijze misbruik van onze macht om volkeren te bombarderen en economisch uit te kleden. En velen werden zich bewust van minder fraaie wetgeving, en discriminerende praktijken in ons eigen land. Tijd voor iets anders! 

 

Talloze integere, weldenkende mensen kwamen met puike voorstellen om de wereld te verbeteren, de verspilling van bodemschatten te stoppen, een einde te maken aan oorlog en geniepige manieren om andere landen een hak te zetten, en de 'markt' weer zijn zuiverende, evolutionaire werk te laten doen. Het was de machthebbers een gruwel! Maar zeker na de ineenstorting van het Sovjet-rijk, en de transformatie van andere formeel communistische landen tot 'marktpartijen' die zich terugtrokken uit het verlangen om wereldwijd het communisme te laten zegevieren, en gewoon praktische keuzes maakten in het belang van de welvaart van de eigen bevolking, voelden de machthebbers nattigheid.

 

Wat ze hebben gedaan, is de 'revolutie' van de jaren zestig, die geen revolutie was, omdat hij gedragen werd door de 'bevoorrechte klasse' van de 'studenten' en 'docenten, die zich weliswaar 'solidair' verklaarden met de 'arbeiders' en de 'onderdrukten' elders, maar als 'oplossing' de vervolmaking van de consumptiemaatschappij en de export van 'vervuilende industrie' en 'mijnbouw' naar landen in de 'Tweede' en 'Derde' wereld hadden, terwijl we in het westen een 'Feesteconomie' optuigden vol sport en spel, zang en dans, en 'feestpakketten' op de scholen en universiteiten, betaald door het 'slim' afromen van de verdiensten in die andere landen. Het was niet de uitkomst van een brede consensus onder de 'revolutionairen'. Maar op het mentale vlak vond er een perverse omzetting plaats die van daders mensen maakte die zich verkochten als slachtoffers. Niet geheel vreemd aan revolutionaire stromingen, overigens, die niet zelden eerder een afrekening in het criminele milieu zijn, waarbij de 'massa' wordt ingezet om de macht te veroveren, waarna de 'revolutie' haar eigen 'kinderen' opeet. 

 

Een bestuurlijke klasse die opzichtig aan 'zelfhaat' doet, is de uitkomst van een psychologisch proces dat vanaf de start al ongezond was. Misdadigers die slachtoffers waren, van het 'systeem', of hun ouders en de verschrikkelijke onderwijsinstellingen die 'prestatiegericht' waren. Psychisch 'verwarde' mensen die we hun plek in de samenleving teruggaven, mét de opdracht aan de politie om hen met rust te laten, omdat ze alleen 'anders' waren. En we introduceerden doelbewuste discriminatie waar we die konden verkopen als 'positief', wat bepaalde mensen geen windeieren legt. Mensen die bleker zijn dan perkament roepen om het hardst dat ze 'eigenlijk' zwart zijn, en het slachtoffer. Drugsverslaafden, misdadigers, salafistische moordenaars en pedoseksuele 'drama-queens' krijgen een podium, en schrijven 'bestsellers' als ze dicht tegen de macht aanschurken. Het is één grote, afzichtelijke kermis.

 

Buiten ons deel van de wereld benoemt men sabotage van een kerncentrale als 'nucleair terrorisme', is iemand die wegens corruptie wordt veroordeeld geen 'Napoleon', en dienen overheden er op toe te zien dat burgervliegtuigen niet over oorlogsgebied vliegen, binnen schootsafstand van de opgestelde wapensystemen. En daar is iedere burger voor de wet gelijk, en wordt geen onderscheid gemaakt op basis van ras of geslacht, of religie. Wat daar wil zeggen dat ras, geslacht of religie niet boven de wet gaan die voor iedereen geldt. Als Allah zegt dat je lekker veel kinderen op de wereld moet zetten, terwijl de wet zegt dat geboortebeperking goed is voor de hele mensheid, en er dus beperkingen zijn, dan is de wet het laatste woord. En ook geen argument om te pleiten voor 'afscheiding'. 

 

Dit alles verwijst terug naar onze (inmiddels) finaal verknipte kijk op 'Democratie', losgeweekt van elementaire principes die ooit als fundament golden, zoals onder andere tot uitdrukking kwam in de Amerikaanse grondwet, die expliciet tot doel had de macht van enige regering aan banden te leggen. Om de regering te dwingen het land te dienen, en zich te beperken tot 'Macro'. Moet je kijken wat we ervan gemaakt hebben! Eén grote, doorgesnoven orgie, Een permanent, maar dystopische 'Woodstock', met per dag wisselende regels en wetten, en permanent improviserende machthebbers, die vrienden maken in de meest onmogelijke kringen. Die aanslagen (laten) plegen, bombarderen, ontwrichten, opheffen, sanctioneren, en subsidiëren op grond van overwegingen die iedere rationele grondslag missen, en niet alleen geen enkele continuïteit bieden, maar zelfs opzichtig zo zijn ingericht dat het een semi-permanente gehoorzaamheidstest is. Naakte macht. 

 

Tegen iedereen die hierin een 'Groot Complot' ziet, zeg ik nogmaals dat het beslist zo is dat het wemelt van de lieden die 'valsspelen' en opportunistisch zijn. Die een ander aanwijzen als dader waar het hun verantwoordelijkheid was. Hun oorlog, die zij zijn begonnen. Hun 'regime change' operatie. Hun straaljagers die bommen afwierpen, waardoor er luchtafweer werd opgesteld om die straaljagers af te schieten. Die verdragen sluiten, en ze weer opzeggen, om dan moord en brand te schreeuwen als de ander zich ook niet meer gebonden voelt. Die salafisten bewapenen in de strijd tegen een seculier regime, om vervolgens dat seculiere regime de schuld te geven van de slachtingen die hun salafistische vrienden aanrichten. Het is geen 'Groot Complot', het is een cynische uitwas van machtsdenken die we hebben gecultiveerd, als was het leven één grote 'Game'. En ja, 'Games' kennen winnaars, maar het is niet uniek hun inzicht en strategie die de uitkomst bepalen. Veel belangrijker zijn toeval, en het stupide, 'doorgesnoven' gedrag van hun opponenten. 

 

Je zou kunnen opmerken dat het gewoon onze beurt is. In Rusland en China zijn ze genezen van hun revolutionaire aandrang, en zijn ze teruggekeerd op aarde, maar de mensheid heeft revolutionaire omwentelingen nodig om evolutionair stappen te zetten. Iets in die geest. Maar mij bent u dan kwijt. Dat soort voorbeschikking, of zo'n 'natuurwet' is volgens mij je reinste kolder. Vandaar ook dat ik niet zo makkelijk loslaat, en er op blijf hameren dat we zelf onze ergste vijand zijn. Maar ik geef toe dat dit gouden tijden zijn voor mensen met wilde 'Complot-Gedachten', of het idee dat iets op een 'wolk' een 'Plan' met ons heeft waar we niks aan kunnen veranderen. Zonder tegenbewijs houd ik het er echter op dat we zelf zo 'stom zijn als het achtereind van een varken, of erger. Niet ieder van ons individueel. Maar de 'Sociaal Darwinistische' optelsom. Een beetje meer nederigheid zou ons niet misstaan.

Napoleon

Op zeker moment moet je 'loslaten'.

 

Een suïcidaal mens redden is niet altijd mogelijk, en dat geldt ook voor een suïcidaal volk. Als u al wat langer meegaat herinnert u zich wellicht nog de hilarische 'sketch' van Bram en Freek, 'Neerlands Hoop in Bange Dagen', waarin Freek iemand over de telefoon tracht te weerhouden van het plegen van zelfmoord, door te wijzen op al die leuke dingen die er nog zijn. 'Straatje van Vermeer, Stier van Potter, Sanders Meubelstad……'. Ik heb het hier op mijn blog al wel eerder aangehaald. 

 

Wanneer het gaat over een 'sombermans' is het iets anders dan wanneer je het hebt over een roekeloze sensatiezoeker, of iemand met een lust voor drugs. Naast gekozen suïcide, omdat iemand er geen gat meer in ziet, of dermate depressief is, danwel ingevangen is door een obsessieve 'eetstoornis' dat een fysiek einde onafwendbaar is, zijn hoogmoed en zelfoverschatting, of slaafse adoratie van 'Verkeerde Types' ook uitgesproken slecht voor de gezondheid. 

 

NRC besteedde dit weekend enige tekst, met foto, aan een Russische auteur die fel anti-Poetin is. Anders zouden ze er in NRC ook geen aandacht aan schenken, uiteraard. Maar de man blijkt in Navalny een 'Moderne Napoleon' te zien, en daarom is het zijn held, en meent hij dat Poetin bang is voor hem. In mijn perceptie is Poetin niet echt bang uitgevallen. Maar los daarvan zit ik persoonlijk niet te wachten op een 'Nieuwe Napoleon'. Omdat dat slecht is voor de gezondheid. Maar bij NRC zijn ze idolaat van oorlog, 'Koud', of 'Warm'. En moet je hen dan negeren, of juist bestrijden met feiten en argumenten? Loslaten, of confronteren? Lastig.

 

Hier op dit blog kies ik overduidelijk voor confronteren. Maar ik weet uit ervaring dat het bereik van een welgemeende waarschuwing, en argumenten, niet opweegt tegen een suïcidale 'drive'. Hooguit bereik je het gehoor van dergelijke hitsers, maar reken jezelf niet rijk. We denken allemaal dat we op rationele gronden kiezen, maar in de praktijk zijn we kwetsbaar voor gemakzucht. Er is veel onderzoek naar gedaan, vooral op het gebied van wat dan 'consumentenbelangen' heet. Hoe is het mogelijk dat iemand een auto koopt van 'Beun de Haas'? Waarom mensen gaan roken, veel suiker of vet eten, blowen, slikken, prikken en snuiven, daar hebben we wel zicht op, waar we het over het fysieke proces van de 'gewenning' of de 'verslaving' hebben. En dankzij Edward Bernays zijn we ook gedetailleerd op de hoogte van de technieken die er zijn om mensen te verleiden een auto van 'Beun' te kopen. Maar wat bezielt 'Beun'? 

 

Het is beslist niet zo dat ik claim volkomen ongevoelig te zijn voor krachten die mij wegzuigen van een volkomen logische, doordachte keuze. Maar omdat ik mij er bewust van ben dat we allen kwetsbaar zijn, en ik mij concentreer op 'Macro', en er voor pleit om niet voor anderen te beslissen, maar wel rekening met anderen te houden, terwijl ik opkom voor mijzelf, dwing ik mijzelf om te zoeken naar argumenten om te overtuigen. Met andere woorden, ik laat niet los, maar accepteer dat ik geen macht heb over mensen die persé iets anders willen. En ik wil voor mijzelf ook die ruimte. Daarom ben ik ook mordicus tegen alle 'Micro' bemoeizucht vanuit de 'politiek'. 

 

Een groeiend aantal ooit toonaangevende bedrijven is inmiddels failliet, of staat op de nominatie, dankzij de 'Intelligente' aanpak van de 'Covid'-pandemie. Begin vorig jaar waarschuwde ik daarvoor, en nu kan ik het loslaten. Het doet wel pijn, en ik zie dat de gevolgen zich als een diepe, donkere schaduw over ons deel van de wereld uitspreidt. Maar ik heb geen zin om met een 'zie je wel!' iedereen die daardoor zijn of haar baan verliest, of aan kwaliteit van het leven inboet, achterna te zitten. Ik accepteer het alleen niet als mensen zeggen dat ze geen andere keus hadden, als ze begin vorig jaar de schouders ophaalden, en mij vertelden dat ik het los moest laten. 

 

Tegelijk, en in het verlengde van die kwestie, worstel ik zelf enorm met alle 'maatregelen' en de vaccinatie-campagne. Meer in het bijzonder waar het inmiddels volslagen onmogelijk is om betrouwbare informatie te krijgen. Eveneens in NRC dit weekend een artikel over mensen die boos waren nadat AstraZeneca voor hen onbereikbaar werd, omdat ze de schone leeftijd van zestig nog niet hadden bereikt. De krant liet mensen aan het woord die claimden zelf wel te kunnen kiezen, op basis van een analyse van de risico's. Hoogmoed en zelfoverschatting. Want waar de 'autoriteiten' eerst nadrukkelijk ontkenden dat er een relatie was tussen die stolsels en het vaccin, geven ze nu schoorvoetend toe dat het toch niet goed zit. Iets waar ze vooraf voor werden gewaarschuwd. Overigens ook bij Johnson en Johnson (Jansen). Waar ik zelf vóór de vaccinatiecampagne van start ging al verwees naar vragen van medische specialisten die zich specifiek dáár zorgen over maakten, wat opzichtig buiten elke publieke discussie werd gehouden, werd ook gewaarschuwd voor veel meer gevallen op de wat langere termijn. Het is niet mijn expertise, maar iemand die claimt al wel te weten wat het risico is, kletst volgens mij uit zijn of haar nek. Kip-zonder-Kop. 

 

Natuurlijk, als je van een gokje houdt, verzot op 'thrill-rides', dan doet het er allemaal niet toe. Maar dan nog blijf ik zitten met de vraag wat dan de 'opbrengst' is? Je hoort iedereen op de televisie zeggen dat ze denken dan weer hun vrijheid terug te zullen krijgen. Maar geen gebrek aan autoriteiten die waarschuwen dat daar geen sprake van zal zijn. De vaccins maken niet immuun. Je kan nog steeds ziek worden, dood gaan na besmetting, en dat virus doorgeven. En dan hebben we het nog maar niet over de komende 'varianten' waar de nu uitgerolde vaccins geen vat op hebben, zodat we steeds weer 'open/dicht' gaan, en je geen plannen kunt maken. En als we eenmaal hebben geaccepteerd dat je volledig gevaccineerd dient te zijn tegen de laatste 'variant' alvorens te mogen reizen, winkelen, feesten, mensen ontmoeten, uit eten te gaan en noem maar op, is de rest van je leven gegarandeerd een hel. Waarbij, en ik zeg het er nog maar eens nadrukkelijk bij, mensen die écht op de hoogte zijn met klem waarschuwen dat als je gaat vaccineren met zo'n 'lekkend' vaccin (dat je niet immuniseert), je gegarandeerd potentere 'varianten' kweekt. Wat in dat geval betekent dat iedereen die nu een 'shot' gaat halen, het leven van 'morgen' belast op een wijze die volstrekt onverantwoordelijk is. Maar ik hoor het de mensen zeggen: 'Als iedereen het doet, en ik alleen maar mag winkelen, uitgaan, reizen met een vaccin in mijn lichaam, dan doe ik dat'. 

 

En dan zijn er de media en de huisartsen die nu eisen dat de autoriteiten zich niet bemoeien met wie er 'AstraZeneca' krijgt, en wie niet, en binnenkort ook 'Jansen', waar hetzelfde speelt. Dat maakt de dokter wel uit met zijn (aanstaande) patiënt, zeggen zij. De toon in de media over die opstandelingen en dwarsliggers is beduidend anders dan waar artsen stelden dat ze mooie resultaten hadden met het spotgoedkope 'ivermectin', 'Hydroxychloroquine' en vitamines. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat de eerste groep artsen op hun blauwe ogen vertrouwd moet worden, terwijl die laatste groep als een stel charlatans wordt afgeserveerd. Zelfde diploma's. 

 

Loslaten is al lastig als mensen hun eigen ondergang bespoedigen, maar het is onmenselijk zwaar als je moet concluderen dat ze de hele mensheid naar de afgrond sleuren. Uiteindelijk zullen ze zeggen dat het onafwendbaar was. Er was geen andere keuze. En het was trouwens ook niet hun verantwoordelijkheid. Maar waar ik zelf geen heil zie in vaccineren, maar wél mijn vrijheid terug wil, en ook aanspraak maak op zorg en goede medicijnen als ik ziek word, zoals ik het ook anderen gun als zij ziek worden, wordt het lastig als mijn medemensen druk zijn met het opkweken van potentere 'varianten', en het afknijpen van de individuele vrijheid van 'niet-gevaccineerden'. Het zijn gouden tijden voor de 'Napoleons' onder ons. Ik kan niet wachten op 'Waterloo'. Maar liever zou ik hen overtuigen dat ze niet zo mal moeten doen, met die steek op hun hoofd, dat rare pak aan, en die hand in hun tuniek, met die malle pretenties en grootheidswaan.

0 comments

Omstandigheden

Een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

 

Zo nu en dan bereiken mij reacties in de sfeer van: 'Waar maak je je druk over, je kunt er toch niks aan veranderen.' Naast reacties van mensen die blij zijn dat er tenminste 'iemand' niet op zijn handen blijft zitten. Dat laatste dan tot het moment dat ze het niet langer eens zijn met mijn kijk op de ontwikkelingen. Maar dat is dan niet het moment waarop de mensen in de eerste categorie weer interesse krijgen. In praktische zin zijn de mensen die menen dat je je tijd zit te verdoen door te schrijven over ontwikkelingen in de wereld waar je geen directe invloed op uit kunt oefenen de 'schapen'. De volgzamen. De slaven. De handlangers. De 'burgemeesters-in-oorlogstijd'. Maar zo zien ze het zelf allerminst. 

 

Zoals in de kantlijn van dit blog staat, is dit geen collectie van commentaren die geschreven zijn vanuit verbittering, of de neerslag van beklag. Ik maak mijn medemens geen verwijten, maar houd hen wel verantwoordelijk voor de keuzes die zij zelf maken. Overigens in het volle besef dat je nooit genoeg informatie hebt om loepzuivere beslissingen te nemen op ieder niveau, zonder ooit fouten te maken en spijt te hebben. En hoe meer 'Micro', zoals in mijn vorige bijdragen toegelicht, hoe groter de kans op fouten die je lelijk op kunnen breken. In het bijzonder als je meent dat je voor anderen mag, of moet beslissen.

 

De 'Éminence Grise' van de Amerikaanse buitenlandse politiek maakt zich, net als ik, zorgen over de nabije toekomst. Hij is zelf de architect van het 'Unilateralisme' dat ervan uitgaat dat 'wij' in het westen de betere opvattingen hebben, en alleen al daarom zijn voorbestemd om leiding te geven aan volkeren elders. Dat Messianisme zit diep. Het is onze 'Roeping', onze 'Opdracht', en als het onverhoopt eindigt in tranen, dan is dat het 'Einde Der Tijden'. Dat laatste vrees ik ook, maar dan omdat we collectief zelfmoord plegen door ten strijde te trekken in een oorlog die we niet kúnnen winnen, en daar is Kissinger dus ook bang voor. 

 

In mijn bijdrage van gisteren stond ik stil bij de dynamiek binnen een groep die leidt tot een onafwendbare tragedie, zonder dat de individuele leden van die groep het beseffen, of zelfs maar kwaad in de zin hebben. Het ontrolt zich. Het is, voor hen, een samenloop van omstandigheden. Het is ook zéker niet hun schuld. Talloze mensen hadden echter andere keuzes kunnen maken, en dan was het niet zo gruwelijk uit de hand gelopen. Wie dat ziet, is geneigd degene die leiding gaf op het moment dat het finaal uit de klauw liep, de tanks niet meer te stoppen waren, en de kampen werden ingericht, te zien als mensen die zichzelf ook niet konden helpen. Het is het aloude filosofische vraagstuk of het omleggen van Hitler de Tweede Wereldoorlog had kunnen voorkomen, of dat er dan wel een andere leider was opgestaan. Of, actueel, dat we blij mogen zijn met de toenemende bestuurlijke chaos in de wereld, omdat de kans op een 'Führer' die ons in het verderf stort dan kleiner zou zijn. 

 

Om kort te gaan meen ik dat iedere burger zich verantwoordelijk moet voelen, ook al heeft men niks in de melk te brokkelen, afgezien van een gang naar de stembus om de 'X' jaar. Vanuit dat idee dat men mede verantwoordelijk is voor het landsbestuur groeit dan vanzelf het besef dat je weg moet blijven van de details, en op moet passen dat er geen 'Wappie' regeringsleider wordt. Dat laatste ligt uiteraard gevoelig. Hier op mijn blog wijs ik er steeds weer op dat nagenoeg iedereen 'Goede Bedoelingen' heeft. Waarmee ik niet meer, of minder zeg dan dat diegene, gelet op zijn of haar eigen karakter, en ervaringen, op enig moment toegeeft aan bepaalde gevoelens en impulsen die passen bij diegene, op dat moment. Ongeacht of men handelt op golven van compassie, of uit diepe verbittering, met de intentie wraak te nemen en het pad te effenen voor iets wat mooier is. 

 

Mensen met de ambitie om leiding te geven zijn niet zelden slecht in het onderkennen van de eigen feilbaarheid. Ze accepteren 'politieke verantwoordelijkheid', maar voelen het niet als een persoonlijk falen. Ze zijn bedreven in 'Sorry'-zeggen, maar dat is 'PR'. Zelfs als ze een spoor van vernielingen trekken, is het niet hun verantwoordelijkheid, maar waren het de 'omstandigheden'. In die situatie hadden ze gewoon geen andere keuze, zeg nou zelf! 

 

U en ik denken anders dan iemand zoals Joe Biden. Nu de hele vuilnisberg toch de straat op rolt, via de 'laptop' van zijn zoon Hunter, zien we een man uit de 'PR-mist' opdoemen die oud is, veel tegenslagen heeft gekend, en verbitterd is, ondanks het succes van zijn gooi naar het presidentschap. Niet alles wat op zijn pad kwam valt hem aan te rekenen, maar de optelsom maakt van hem geen 'Happy Camper'. Wat een bizar contrast is met zijn 'Smiling Joe' presentatie. Die schizoïde situatie is ronduit levensgevaarlijk voor iemand met zijn vinger op de nucleaire knop. En het interesseert mij niks of u mij dan toeroept dat het alternatief niet veel beter was. Het hele systeem dat dit mogelijk maakt is corrupt, en een bedreiging voor de mensheid. Dit had nooit mogen gebeuren! 

 

De 'Waar maak je je druk om!'-meute denkt dat het niet uitmaakt, omdat er nog 'volwassenen' zijn die op hem letten. Maar dan riposteer ik dat het diezelfde 'volwassenen' zijn die dit hebben laten gebeuren, en grijp ik terug op het voorbeeld van Hitler die ook geholpen werd door 'volwassenen', die op enig moment de controle verloren. Ook omdat de enthousiaste meute die geïnspireerd werd door die lust om wraak te nemen, af te rekenen, en te 'bevrijden', niet meer wilde horen van een weg terug. Waarmee ik niet zeg dat degene die als leider boven komt drijven in zo'n proces een 'Hitler' is met vergelijkbare ideologische opvattingen, zoals de 'Biden-aanhang' zei van Trump, of dat het een tragische figuur is die ontslagen dient te worden van eigen verantwoordelijkheid, omdat de 'omstandigheden' hem of haar geen andere keuze lieten. Maar het volk, als collectief, dient te waken voor dergelijke ontsporingen. 

 

Waar ik hier op mijn blog steeds weer schrijf: 'Kijk eens om!', en zie wat een spoor van vernielingen we nu al hebben getrokken, met onze verslaving aan macht, 'Intelligente' oplossingen, en 'Maak je niet druk!'-houding, neem ik mijn verantwoordelijkheid. Niet tegen beter weten in. Maar ook niet naïef. De 'omstandigheden' zijn wij, als we willen. Maar waar Kissinger zegt dat 'nog eentje dan!' zal leiden tot een wereldbrand, is dat ook mijn vrees. We zijn economisch op sterven na dood, en worstelen met een pandemie op een wijze die weinig goeds beloofd voor de toekomst, en die ons 'probleem-oplossend-vermogen' opzichtig vér te boven gaat. Hoe denkt u dat zo'n militaire confrontatie afloopt?

0 comments

Kansspel

'Place your bets'.

 

Wie verstoken is van betrouwbare informatie, is aangewezen op gokken. In bepaalde filosofische kringen, ondersteund door psychologisch onderzoek, is al langer bekend dat wie het volk kan laten twijfelen aan wat zijn ogen zien en zijn oren horen, kan bepalen wat het volk gelooft. Dat proces wordt versterkt als je bepaalde informatie uit beeld drukt, en niet laat horen. Die hele dynamiek gaat nog vooraf aan de fase waarin we zelf moeten zien vast te stellen hoe datgene wat we horen, en zien, in een logisch beeld van de wereld om ons heen past. Naast de 'zuivere' signalen is er altijd veel 'ruis'.

 

Dit verwijst ook naar de tegenstelling waar ik gisteren enige woorden aan wijdde. 'Macro' versus 'Micro'. Velen die achteraf probeerden te analyseren waarom zoveel mensen op Hitler stemden, kwamen met verklaringen die hout sneden. Anderen klampten zich vast aan geselecteerde voorbeelden die volgens hen 'tekenend' waren, zonder duidelijk te maken hoe de bekering, de hypnotisering van die geselecteerde groep de massa in vervoering bracht. Voor mij zijn er verschillende auteurs die inspirerend schreven over die duistere kant. Op mijn blog heb ik al vaker verwezen naar Hannah Arendt en Elias Canetti, maar ook het werk van Menachem Samuel Arnoni, of de verhalen over de controversiële, opportunistische 'nar' Max Lewin waren voor mij 'erfgoed' waar je van kon leren. Het tekent mijn eigen werk hier.

 

Naast mensen die wel degelijk zagen waar Hitler op uit was, waren er ongetwijfeld velen die niet, of slecht zagen wat er te gebeuren stond, want eenzijdig en onvolledig geïnformeerd. Die meenden dat een keuze voor Hitler hen zou bevrijden van de slepende ruzie met de buren. Of omdat ze een hekel hadden aan een bepaald familielid met zijn 'linkse' praatjes. En noem het hele 'Micro'-tableau maar op. Met andere woorden, velen kozen 'op gevoel', en kwamen terecht aan de verkeerde, of aan de goede kant van de geschiedenis door toeval. 'Rood' of 'Zwart'. 'Even' of 'Oneven' Een speling van het lot. 

 

Dit blog gaat over 'Macro'. 'Micro' zoekt u het maar uit. En 'Macro' giert het nu dramatisch uit de klauw. Een centraal thema hier op dit blog, tot vervelens toe, ben ik bang, is dat Rusland en China zich verzetten tegen een mondiaal 'Micro-Klimaat', met selecte oligarchen die 'Macro' de dienst uitmaken in ons deel van de wereld. Die 'autoritair' geleide landen hebben een volslagen andere kijk op de taken van de overheid. Meer 'Adam Smith'. En ze laten zich niet gek maken. Wat belangrijk is, is dat de bevolking in die landen dat lijkt te appreciëren. Waarmee echter nadrukkelijk niet gezegd is dat ze uitkijken naar een confrontatie met de 'Wereld-van-Woke' die er op uit is hen te 'bevrijden', zoals ze dat al meer dan twintig jaar doen in andere landen, met gruwelijke consequenties voor de volkeren in die landen, en voor onszelf, hier in het westen. 

 

De narigheid is dat wie zich afkeert van 'Woke', van 'Micro', het verwijt krijgt 'Fout' te zijn. Niet te zien hoe belangrijk een thema als 'racisme' is. Maar het tegenovergestelde is het geval. Alleen kiezen degenen die zich er 'Woke' druk over maken voor alles wat verkeerd is, en zij zijn het die van een schrijnende situatie een etterende wond maken. Leg mij uit hoe een zwarte man, George Floyd, die stijf staat van de drugs, sterft op straat nadat hij zich verzette tegen zijn aanhouding, op verdenking van het betalen met een vals briefje van twintig Dollar, terwijl de zoon van de huidige president een 'bestseller' uit heeft over zijn verslaving aan 'crack', en als junkie een topbaan krijgt bij 'Burisma' in Oekraïne. En hoe zit dat met 'wapenbezit'? Dát is het probleem in een notendop. En dan stemt 'Woke'-Amerika vóór de vader van die junk, die ergens zijn 'laptop' kwijtraakt vol met spectaculaire aanwijzingen over de corrupte familie, en begraven de media dat omdat het 'Russische desinformatie' zou zijn. Waar maak je dan aanspraak op? Hoe gaat die keuze de situatie redden? En leg mij uit hoe het haten van niet-racistische blanke mensen gaat leiden tot een betere wereld? Dit is 'Charlie Manson', dames en heren. Totaal verknipt. Doorgesnoven. Onbereikbaar voor realistische perspectieven, elementaire tolerantie en solidariteit. Het is een morbide verlangen naar het einde.

 

De alles overheersende vraag op dit moment, is of we nog tot inkeer kunnen komen, of dat we al te ver heen zijn. En wat wordt dan de vonk die de vlam in de pan doet slaan? Is dat Joe Biden's geliefde Oekraïne? De Russen trekken massaal troepen samen aan de grens met dat land, als reactie op de voortgaande provocaties en escalatie sinds Biden tot president werd benoemd. Wat de rol van Zelensky, of 'Europa' is laat ik maar even in het midden. In mijn optiek zijn dat in dit verhaal van die wereldvreemde lieden waar ik hierboven over schreef. Die dachten dat een stem op Hitler hen zou verlossen van het conflict met hun irritante buren. 'Micro'. Maar voor de Russen is dit overduidelijk 'Macro'. Ze hebben een akkoord, gesloten in Minsk, en ze willen dat we het uitvoeren. 

 

In de 'Micro'-wereld werkt het niet zo. Daar sluit je een akkoord, zonder intentie het ooit uit te voeren. Na enige tijd zeg je het op, of je regelt nieuwe 'schermutselingen', waarbij je oproept om weer te gaan 'onderhandelen'. En zo schuif je incrementeel op in de richting van totale overheersing van die goedgelovige flapdrol die niet beseft dat je geen enkele intentie hebt om ooit vrede te sluiten. Oekraïne is niet de enige plek waar 'Micro' en 'Macro' tegenover elkaar staan. Ook binnen de wereld die wordt gedomineerd door 'Micro'-breinen, is er nog altijd een 'Macro'-oppositie. Getuige dit blog, onder andere. Mensen die klaar zijn met de leugens, de 'spin', de 'Newspeak' en 'Doublespeak' en de 'experts'. En niet alleen waar het de geopolitieke verhoudingen betreft, maar ook waar het de 'Covid'-, 'Klimaat'-, de 'Gender'- en de 'Racisme'-strategie betreft.

0 comments

Micro

Wordt het 'Macro', of (meer) 'Micro'?

 

Na alle ophef over 'Positie Elders', en wat daarmee samenhing, treedt er nu een 'Éminence Grise' aan die langs dezelfde lijnen denkt als de met pek en veren afgevoerde dames die hem voorgingen. Optisch niet, maar feitelijk wel. Wat goed zichtbaar is in zijn initiatief om eerst de 'kleine partijen' te horen, die in zijn beleving de meest zuivere representanten zijn van het 'nieuwe geluid', want er moet een 'nieuwe, moderne bestuurlijke stijl' worden geïntroduceerd. 

 

Meer 'Micro' dus. Meer met een scherp oog voor de trends. De 'Waan van de Dag'. Het 'Gezonde Volksgevoel'. Stoelen herschikken op de Titanic, en het avondvullende 'showprogramma' omgooien. De gewezen 'Onderkoning' van Nederland zal niet dezelfde fouten maken als de afgevoerde dames die hem voorgingen, maar tussen de regels door hoor ik al wel dat het CDA zich op mag maken voor een plek op de 'oppositiebanken', tenzij de partij die obsessie met 'Macro' loslaat.

 

'Macro' ligt, in die visie, op het bordje van 'Brussel'. Het 'Brussel' van de 'EU' en de 'NAVO'. Onze premier is de 'liaison' die verantwoordelijk is voor de 'afstemming', en die met zijn, of haar 'team' plooien moet gladstrijken. Daartoe moet er een 'regeerakkoord' komen op 'Hoofdlijnen'. Het briljante is dat 'Hoofdlijnen' klinkt alsof de PvdA-er Willink uit is op meer 'Macro', maar die kant gaat het niet op, en dat is ook niet de betekenis van 'Hoofdlijnen' in deze context. Wat hier wordt bedoeld, is dat er maximale ruimte wordt geschapen voor de 'stylisten' die in een oogwenk het complete stoelenplan, en het feestprogramma om moeten kunnen gooien. Als de zon schijnt, moeten de stoelen aan dek, en is het feestprogramma buiten. Varen we in dichte mist, op hoge snelheid tussen de ijsbergen, dan verkast de hele boel naar binnen. 

 

Je zou cynisch op kunnen merken dat het mooi aansluit bij mijn oproepen voor meer 'nederigheid', en was ik niet juist erg gecharmeerd van 'Europa'? Maar dan heeft u het niet goed begrepen, of heb ik het verkeerd verwoord. Dat laatste is altijd mogelijk, omdat de één 'Klare Taal' spreekt, en de ander 'Woke', oftewel 'Newspeak', om met Orwell te spreken. 

 

De tegenstelling 'Macro'/'Micro' heeft niets te maken met de klassieke tegenstelling tussen 'Links' en 'Rechts'. Die weelde aan nieuwe partijen, of ze zich nou afficheren als 'Links', of als 'Rechts', zijn overwegend, of expliciet 'Micro'. Ze staan voor een 'deelbelang' dat geen 'landsbelang' is. Maar daarmee is niet gezegd dat de grotere partijen wél oog hebben voor het 'landsbelang'. Laat mij toelichten hoe 'Macro' eruit ziet. Adam Smith. 'Macro' is wat de regering en de dienende ambtenaren van een land doen. 'Micro' is wat de ondernemers en de contract-bevolking doet. De kosten van 'Macro' moeten zo laag mogelijk worden gehouden, om 'Micro' de ruimte te geven het geld te verdienen. 

 

'Macro' kijkt wel naar wat andere landen doen, en hoe dat interfereert met de eigen strategie, maar bemoeit zich niet met die landen. Er is in Nederland geen partij die dat voorstaat. Allemaal puilen ze uit van de ambitie om landen 'elders' de les te lezen. En ze houden het in de meeste gevallen niet bij een dialoog. De bereidheid om handelend op te treden is ronduit ziek. En dan bedoel ik niet dat compassie een aandoening is, maar als je omkijkt naar wat we al hebben aangericht, dan hoor je je de ogen uit je kop te schamen. Dat is kenmerkend voor 'Micro'. Kenmerkend voor 'Identity Politicis'. Een universum niet groter dan je navel. En zolang een 'markt' de missers afstraft, en de mensen met visie beloont, blijft de schade beperkt. Maar hoed u voor het moment waarop de succesrijken binnen de 'Micro'-wereld de controle over 'Macro' overnemen, en zich bedienen van de staatsmacht om andere landen, en tegenstribbelende concurrenten en burgers, een lesje te leren. 

 

'Macro' is niet pacifistisch, maar beperkt haar militaire uitgaven en binnenlandse politie-apparaat tot 'defensie'. Eventueel samen met andere soevereine landen, maar onder geen beding opteren zij voor het 'uitlenen' van hun militairen aan ambitieuze privé-personen of groeperingen, of subsidiëren ze dergelijke partijen in een lokaal conflict, omdat het eindresultaat totale versplintering, en krankzinnige verspilling van 'resources' en mensenlevens is. Kijk even over uw schouder, en wijs mij de succesverhalen van ons westerse 'Micro/Macro'-huwelijk aan. 'Europa' wás een succesverhaal, zolang het exclusief 'Macro' was. 

 

'Macro' bemoeit zich niet met uw leven. Het zal 'Macro' een zorg zijn of u de dekstoel buiten zet, of binnen. 'Macro' zorgt voor een veilige vaart, tegen de laagst mogelijke kosten. 'Macro' kan hoofdschuddend op de brug van de Titanic staan, terwijl u uitgelaten feest viert, mokkend over de railing hangt, de overtocht benut voor het bijspijkeren van uw kennis, of plannen maakt voor wat u gaat doen als de bestemming wordt bereikt. 'Macro' verbindt het heden, met de toekomst. En 'Macro' zorgt ervoor dat 'Micro' niet op de brug komt, anders dan als geïnteresseerde bezoeker, op uitnodiging, en met een escorte die moet voorkomen dat ze aan de knopjes zitten, met hun feesthoofd. De reis is geboekt bij de verkiezingen, waar het volk de keuze kreeg tussen verschillende bestemmingen. En de mate van comfort. En akkoord was met de prijs van de overtocht. Maar daarna bent u 'consument'. Het is uit uw handen. Klachten bij de rederij na afloop van de reis als de praktijk niet overeenkwam met wat in de folder stond. Maar geen 'inspraak'. 

0 comments

Weten

Maar is het wetenschap?

 

Raúl Ilargi Meijer schrijft HIER de frustratie van zich af over claims dat het beleid rond 'Covid' wetenschappelijk zou zijn. Het is ook mijn ergernis, waar de 'consensus-gedreven' academische disciplines veel teveel macht krijgen over ons leven. Niet alleen waar het 'Covid' betreft, en niet alleen in ons land. In veel gevallen waarin ik zelf snoeihard uithaal in de richting van een bazelende 'expert', wil ik eigenlijk zeggen: 'Kom, laat mij je helpen!' Het probleem is niet een gebrek aan goede wil, in de meeste gevallen. Je ziet hetzelfde bij 'straatinterviews', waarbij een 'standup-comedian' die zich uitgeeft voor 'journalist' iemand een microfoon onder de neus duwt, en naar zijn of haar mening vraagt. 'U hoort het, Professor Hobbelduif zegt het……'.

 

En zelfs die 'standup-comedian' treft doorgaans geen blaam. Weet hij/zij veel? Een redactie stuurt die grapjas op pad om de pols te gaan voelen van het 'publiek', en hij/zij is niet uitgezocht op vakkennis, maar op 'representatieve kwaliteiten'. Goed 'gebekt', juiste stem, een 'herkenbaar' voorkomen met een 'scheve bek', 'raar haar', 'aparte bril', 'schoenen zoals Hugo', roze microfoon op een steeltje, en gaan met je 'LGBT'-banaan. 

 

Zelfs als 'Professor Hobbelduif' een serieuze wetenschapper is, betekent het nog niet dat zo'n 'soundbite' ook verantwoord is in het grotere geheel. Maar ruimte om uit te wijden, de context en voorwaarden te beschrijven, en dat het gegeven antwoord betrekking heeft op een bescheiden model van de werkelijkheid, dat vol zit met dubieuze aannames die zonder enige twijfel nog moeten worden bijgesteld, of zelfs geheel moeten worden vervangen, is er niet. En het zou afbreuk doen aan de autoriteit van 'Professor Hobbelduif' als zijn of haar mening net zo sterk en zwaarwegend is als die van 'Mien Dobbelsteen' die op straat werd overvallen. 

 

Iedereen heeft recht op een mening. Daar gaat het niet om. Maar hoe complexer de materie, hoe lastiger het is om voorspellingen te doen over ontwikkelingen die nog plaats moeten vinden. Je kunt een rijbewijs hebben, maar daarmee ben je Jos Verstappen nog niet. En je kunt Jos Verstappen zijn, maar daarmee ben je nog geen Chuck Yeager. En je kunt Chuck Yeager zijn, maar daarmee ben je nog geen Houdini. En je kunt Houdini zijn, maar daarmee ben je nog geen 'Professor Hobbelduif'. 

 

Waar het mee begint, is dat je beschikt over een accurate vertrekpositie, en daar gaat het al mis. Als het CBS publiceert dat het 'berekend' heeft dat er 20.000 mensen in Nederland zijn overleden aan 'Covid' in het afgelopen jaar, wat zeggen die statistici dan? Wat is precies de 'expertise' die zij inbrengen? Is dat relevante 'expertise'? Hoe kun je 'berekenen' of iemand is overleden aan 'Covid'? Nadat zelfs de gespecialiseerde virologen horendol werden van de onbetrouwbare 'cijfers', en de moed opgaven om nog iets zinnigs te zeggen over de sterftecijfers, viel eigenlijk iedereen terug op 'oversterfte' als indicator. Maar dat levert problemen op voor beleidsmakers met een 'Lockdown'-opdracht of 'Vaccinatie-agenda' als de 'oversterfte' onder het jaarlijkse gemiddelde komt te liggen, zoals in Nederland alweer enige maanden het geval is. 

 

Het RIVM meldt in haar laatste rapportering:

 

'In de week van 18 maart tot en met 24 maart 2021 was de totale sterfte in Nederland niet verhoogd (sterfte binnen 2 weken gerapporteerd - rondom 97% gerapporteerd). In totaal zijn 2.986 sterfgevallen gemeld; gewoonlijk verwachten we in deze tijd van het jaar tussen de 2.776 en 3.102 sterfgevallen. De gemelde sterfte aan laboratoriumbevestigde COVID-19 was in diezelfde week 163. De sterfte was wel sterk verhoogd in de leeftijdsgroep 75-79 jaar. '

 

Dat is, voor alle duidelijkheid, mét alle 'maatregelen' die vergelijking met voorgaande jaren er niet makkelijker op maken. Waar je kunt zeggen dat die 'maatregelen' ertoe hebben bijgedragen dat de cijfers gunstig zijn, kun je ook zeggen dat ze helemaal niet 'positief' zijn, gelet op de situatie in Texas, waar de staat, tegen alle adviezen in 'open' ging, maar de 'cijfers' blijven dalen, en ze binnenkort ook weer sportwedstrijden organiseren in volgepakte stadions zonder 'maatregelen'. In die recalcitrante Amerikaanse staat verbieden ze nu ook de introductie van een 'Vaccinatie-paspoort'. Overigens met bijval van de WHO. En waar heb je het over, met je 'vaccinatiepaspoort', als in Michigan ook volledig gevaccineerde burgers 'Covid' krijgen, én er 'gewoon' aan overlijden?

 

Zelfs van maand-tot-maand kun je niet meer vergelijken wat de uitwerking is van bepaalde 'maatregelen', omdat ze constant veranderen, en om dezelfde reden valt er ook niks te zeggen over het effect van de vaccinaties. Er zijn vermoedens. Maar je moet wéten om te kunnen spreken over wetenschap. Het woord zegt het al. Net als iedereen heb ik zo mijn vermoedens, c.q. mening. Maar wat ik wéét volstaat niet om u, of mijzelf, wijs te maken dat het 'zus' of 'zo' is. Voor een deel komt dat omdat kritiek van wetenschappers op delen van het beleid niet hebben geleid tot integer onderzoek, maar terzijde werd geschoven omdat er haast geboden was. 

 

Neem alle heisa over het vaccin van Astra Zeneca. Inmiddels geeft een 'bestuurder' van de EMA in de Italiaanse pers toe dat er een verband is tussen dat vaccin en de trombose die al velen het leven heeft gekost. Hij stelt echter dat het gevaar dat uitgaat van dat vaccin kleiner is dan van een 'Covid'-besmetting. Zal best, statistisch gesproken. Maar u weet wat ze zeggen over statistiek. 'Lies, Damned Lies, and Statistics'. En statistieken kijken alleen achteruit. Het kost mij als leek geen moeite om een groep mensen aan te wijzen die, statistisch gesproken, amper kans loopt om te overlijden door een 'Covid'-besmetting. Maar voor wie hersentrombose wel degelijk een groot risico is. 

 

Het gaat er niet om dat mensen, of ze nou opgevoerd worden als 'expert', of dat ze 'Beun de Haas' zijn die iets reutelt in een roze microfoon die hen onder de neus wordt geduwd terwijl ze op de markt een krop sla staan uit te zoeken, het slecht voor hebben met ons. Ze wéten het gewoon niet. Teveel informatie, teveel variabelen, complexe achtergronden, nuances, symptomen die nog als 'bijwerking' zichtbaar moeten worden, en scheepsladingen met lieden die een 'agenda' hebben. Van 'snel weer open', tot 'nooit meer open'. Van het verkopen van hun vaccin, hun vitaminepreparaat, hun medicijn, hun 'adviesbureau', hun 'studie', hun 'cruise', hun 'vliegreis', hun 'terras', hun 'sportschool', hun 'beademingsapparaat', tot zichzelf als gelikte 'expert' voor toekomstige 'schnabbels'. 

 

Hebben we ons gek laten maken? Of zijn we gek van angst? Wat zegt de wetenschap? Er was al een gesubsidieerde 'Kindertelefoon', daar is nu een 'Telefoon' bijgekomen voor 'Jong Volwassenen'. Heeft u al een boze mail verstuurd omdat u als volwassene, ouder dan 24 lentes overslaan? Wat kunnen we van zo'n aanpak verwachten? Wat wéten die mensen wat wij niet weten? Of klitten we gewoon samen uit angst voor het leven? Wat is ons overkomen?

0 comments

Uitlaatklep

'Wat wil Poetin aan de Oekraïense grens?', vraagt Eva Cukier zich in NRC af vanuit Moskou, waar ze correspondente is van het anti-Poetin propagandakanaal 'Raam-op-Rusland', met NRC als uitlaatklep. 

 

Je zou zeggen: 'Ga het hem vragen. Je bent daar toch om te corresponderen?' Maar zo werkt dat blijkbaar niet. 'Kiev' en bepaalde NAVO-landen maken er geen geheim van dat ze op zoek zijn naar een confrontatie met Rusland in dat gebied. Dus als Rusland de troepen in het grensgebied versterkt, en test op inzetbaarheid, dan lijkt het op een antwoord op alle dreigementen en de aanvoer van nóg meer wapens naar een gebied dat beter aan het werk kan gaan, inplaats van oorlog te voeren. 

 

Ergens tegen het eind van het artikel van Eva noemt ze, als het ware terloops, dat Oekraïne in februari in één klap drie Russischtalige zenders van een Oekraïense oppositiepoliticus had gesloten, en dat Zelensky halverwege vorige maand een 'document' tekende waarin een strategie staat uitgestippeld voor het veroveren van de Krim, dat zich na de staatsgreep van Biden/Nuland in 2014 bij referendum had afgekeerd van 'Kiev', en zich had aangesloten bij de Russische Federatie. Als een stap op weg naar die verovering had Oekraïne de levering van drinkwater aan het eiland al stilgelegd. 

 

De afgelopen tijd is de spanning aan de grens van het gebied dat gecontroleerd wordt door het Russisch-talig deel van de bevolking enerzijds, en de ultra-nationalisten die het voor het zeggen hebben in Kiev, gesteund door de NAVO anderzijds, al behoorlijk opgelopen. De 'Minsk-akkoorden' zijn vergeten sinds Joe Biden en zijn zoon Hunter het intitiatief weer naar zich toe hebben getrokken. Hunter heeft het nu even druk met zijn 'bestseller', waarin hij uitlegt hoe het kan dat een 'crack-head' een topbaan kreeg bij een Oekraïense gasgigant na de coup van Biden/Nuland die een einde maakte aan de democratie in het land, en zorgde voor een splitsing tussen het Russisch-talige industriële oosten, en het door het westen gecontroleerde agrarische gedeelte. 

 

Op dinsdagochtend was Willem Post te gast bij de Dames van 'GoedeMorgenNederland' om uit te leggen hoe dat nou zat met die Hunter. Hij hield het op een 'drankverslaving', en tragische familieomstandigheden, en dat Hunter 'lobbyist' was. Het woord corruptie viel niet, anders dan in een fragment waarin Trump uithaalde naar de 'geplaagde' familie Biden, en dan als een verwijt aan Trump. Het klinkt bijna alsof we niet zo lastig moeten doen, en hem gewoon zijn oorlog moeten gunnen. Ze zijn zielig. Een soort 'minderheid' die we moeten steunen. 

 

Maar goed, Rusland maakt zich op voor een offensief van Oekraïne, gesteund door Joe Biden's NAVO, tegen de 'Donbas' en/of de Krim. Afgelopen week spraken Merkel en Macron nog met Poetin over de snel oplopende spanning, en een gesprek met Zelensky staat nog op de rol. Het is niet geheel en al uitgesloten dat Biden en zijn team niet veel verder gaan dan een 'plaagstoot', louter om Rusland te provoceren, om dat dan te gebruiken om alsnog de concurrent van Hunter's gasbelang in Oekraïne, 'Northstream II', de nek om te kunnen draaien. Het door Soros gecontroleerde 'Europese-parlement' voelt daar wel wat voor, evenals 'Onze Atlantische Frans', maar daar praten de Russen hoe dan ook al niet meer mee. Ze doen alleen nog 'bilateraal' zaken, zoals Lavrov toelichtte in dat interview waar ik eerder naar verwees. En dan meer in het bijzonder 'Berlijn' en 'Parijs'. 

 

Met de komst van de 'clown' Zelensky als nieuwe president van Oekraïne, na de afgang van de 'Choco-Prins', leek er ruimte voor een frisse start. Oekraïne interesseerde Trump echter helemaal niks. En nadat Biden Zelensky de pen op de neus zette door zijn 'belangrijkste donor' uit de vergelijking te halen, is Zelensky als was in zijn handen. Inmiddels is hij er blijkbaar van overtuigd geraakt dat Oekraïne veilig is in de handen van de NAVO. Nou was het ooit zo dat een land dat een onopgelost binnenlands conflict had per definitie geen lid kon worden van de NAVO. Een niet geheel en al onlogische voorwaarde voor een organisatie die zegt defensief van aard te zijn. Want voor je het weet worden alle landen meegesleurd in een oorlog die de andere landen niet aangaat. Maar de NAVO is allang geen defensive organisatie meer, maar de primaire stokebrand in de wereld, met dubieuze vrienden. 

 

Dus wat wil Poetin? Rusland, en haar vrienden in de 'Donbas' verdedigen tegen moordzuchtige hordes, en de wereld veilig houden voor lieden die oorlog nodig hebben om hun falende economieën te redden. En misschien zouden we eens moeten gaan praten, en échte correspondenten naar Moskou sturen, inplaats van voorgeprogrammeerde propaganda-drones. Is dat het antwoord dat je zocht, Eva?

0 comments

Luier

'Oplossen' betekent 'onzichtbaar maken'.

 

Alle televisieprogramma's, overheidsinstellingen en private ondernemingen die zich hebben gestort op de markt die bevolkt wordt door de 'hulpelozen', doen het tegenovergestelde. Ze voeden de vraag naar hulp, en maken mensen afhankelijk. Niet alleen dat, maar hun 'oplossing' is veelal dat ze het probleem waar de 'hulpeloze' mee worstelt niet oplossen, maar uitvergroten. Anderen moeten plaatsmaken voor degene met een probleem. 

 

Als de baby huilt, verschoon je de luier, en is het probleem opgelost vanuit jouw perspectief, en dat van de baby. Blijde baby, en jij hebt rust. Maar waar het een 'wegwerpluier' was, begint het probleem voor de samenleving die de luier als afval krijgt aangeboden. Het probleem is niet opgelost, maar heeft zich verplaatst. Iets soortgelijks als je alle centrales sluit die op fossiele brandstoffen draaien, om aan de 'norm' te voldoen die je zelf hebt bedacht, of hebt geaccepteerd zonder na te denken over de consequenties, of hoe je dat zou moeten realiseren. Je hebt niks opgelost, maar anderen met jouw afval opgezadeld. 

 

Veel problemen zijn feitelijk onoplosbaar. Iemand die aan een verbouwing is begonnen zonder plan, of verstand van zaken, en de hele familie tot wanhoop drijft, omdat ze achterblijven in een bouwval, die heeft een probleem. En hij of zij is ook het probleem. Je kunt hulp bieden door de schade te herstellen, of zelfs de oorspronkelijke plannen voor die 'klusser' uit te voeren, maar welke garantie heb je dat die volslagen idioot niet meteen weer aan een onmogelijk project begint? Niet noodzakelijk weer een verbouwing, maar wie weet wat voor andere doldrieste onderneming op golven van passie, en met de beste bedoelingen, maar in de praktijk als sloper? 

 

In een kapitalistische samenleving blijf je zitten met de door jou zelf geschapen puinhoop. Of het kost je een arm en een been om iemand die er verstand van heeft de zaak op te laten lossen. Of mensen met een 'groot hart' helpen een handje, maar dan willen ze wel dat je belooft dat je bij een volgende bevlieging op je handen blijft zitten, of dat je éérst op cursus gaat om te leren hoe. Toen Adam Smith opschreef waarom hij veel verwachtte van een 'kapitalistisch' systeem, en een 'vrije markt', was dat omdat hij meende dat de 'tucht van de markt' voor oplossing zou zorgen. 

 

In zijn meest onstuimige koortsdromen kon hij niet bedenken dat we ooit een situatie zouden kunnen bereiken waarin 'hulpverlening' zijn eigen 'markt' zou creëren, en voeden met nieuwe vraag, door de belofte om onhandige 'klussers', ontoerekeningsvatbare, onverantwoordelijke ouders, snuivende, prikkende en slikkende 'Volwassen Kinderen' onder de vleugels te nemen, en dat we dat 'kapitalisme' zouden noemen. Dat we een samenleving in zouden richten rond het aanwakkeren van hulpeloosheid, en 'oplossingen' die meer problemen veroorzaken dan we al hadden. Dat we echt ooit zo ver zouden gaan dat we 'oplossingen' zouden subsidiëren die evident onrendabel zijn, omdat iemand op een academie een model heeft ontwikkeld waaruit zou blijken dat het een 'oplossing' is. 'Eureka! Laten we onze centrales stoken met houtsnippers! Dat is 'klimaatneutraal', omdat bomen CO2 omzetten in zuurstof!' (Maar niet als je ze kapt en versnippert, vriend).  

 

Nagenoeg het volledige aanbod aan politieke partijen heeft een waslijst met mensen en instellingen die ze gaan 'helpen', om zo zichzelf aan stemmen te helpen. Het is eigenlijk de enige 'industrie' die we nog over hebben in het westen, afgezien van de wapenfabrieken. Het is een variant van het 'Trickle Down Effect' waarvoor in de theorieën van hedendaagse economen zo'n belangrijke plaats is ingeruimd. We weten dat het fictie is, maar de 'modellen' zijn heilig, tot de bom barst. Die is de afgelopen tijd al enige malen gebarsten, maar de schade is steeds opgevangen door nieuwe 'bubbels' te blazen. 

 

Het 'Trickle Down Effect' stelt dat je de economie het beste helpt door de rijken nóg rijker te maken, via de banken, omdat elke Euro of Dollar die je een bank in zijn knuistjes drukt, die bank in staat stelt om tien Euro, of tien Dollars uit te lenen. Eén Euro of Dollar 'hulp' aan een bank, wordt tien Euro of Dollar 'hulp' voor de 'industrie'. Dat was al aantoonbaar een 'Ponzi-scheme', maar als die 'industrie' bestaat uit 'hulpverlening', en dingen die 'BOEM!'-zeggen, waar heb je het dan nog over? 

 

Waar we in het westen nu huilen over andere landen die het leven voor ons er niet makkelijker op maken, zijn we als de baby die zijn luier 'vol' heeft, of de 'klusser' die zijn eigen huis heeft veranderd in een bouwval. Die andere landen willen wel helpen. Graag zelfs! Maar op kapitalistische basis. Gewoon betalen.

0 comments

Kierewiet

Wat is de oplossing?

 

Voor elk probleem is wel een oplossing. Maar sommige oplossingen brengen weer nieuwe problemen met zich mee. Dus voordat je een probleem te lijf gaat, zul je de vraag moeten beantwoorden of het de moeite waard is om het op te lossen. Hoe serieus is het? Dat speelt al helemaal als het niet jouw probleem is, maar dat van iemand anders. Je trekt het je aan, en daardoor naar je toe. Of je voelt je verantwoordelijk. Of je bent contractueel verplicht. 

 

Om een probleem goed in beeld te brengen, moet je de context meewegen. Is het wel een probleem? Of is het een symptoom van iets anders? En is dat andere dan een probleem? Of hebben we het over een bijwerking? Op zich is het niet slecht om 'oplossingsgericht' te denken. Het is beter dan rond blijven tollen in een zich steeds verder uitdijend complex van elkaar overlappende argumenten en complicaties, waardoor er uiteindelijk niks gebeurt. Maar als je impulsief bent, of zonder verder ergens bij na te denken teruggrijpt op je standaard-oplossing, is er een niet geringe kans dat je van een schrammetje een dodelijke infectie maakt. 

 

Op het internet trof ik HIER een gesprek tussen drie Russische intellectuelen, de Russische minister van buitenlandse zaken Lavrov, Dimitri Simes, die vijftig jaar in de Verenigde Staten werkte en Amerikaanse presidenten adviseerde, en voor Amerikaanse 'ThinkTanks' en publicaties werkte, en Vyacheslav Nikonov, politiek wetenschapper, en kleinzoon van Molotov, de minister van buitenlandse zaken onder Stalin, en zijn opmerkelijke Joodse vrouw, Polina Zhemchuzhina, over de geopolitieke problemen in onze huidige wereld. Ik sommeer u niet om er kennis van te nemen. Het gesprek appelleert niet aan een acuut probleem. Het gaat niet over de positie van een glibberige politicus, of de tranen van de 'Meilandjes'. Het gaat over de vraag of de oplopende spanningen zullen uitmonden in een gewapend conflict tussen nucleair bewapende grootmachten. Saai. Tot ze gaan schieten. 

 

Op dit moment is het dus niet uw probleem, tenzij u zich het lot van de mensheid als geheel aantrekt, of u er zelfs verantwoordelijk voor voelt. Dat laatste niet direct, uiteraard. Maar wel in de zin van 'betrokken burger' die graag mee wil denken om een catastrofe te voorkomen. Omdat de oplossing alle conflictpartijen moet bevallen, is het onvermijdelijk dat we ons op de hoogte stellen van wat elke partij denkt. Je moet je verdiepen in de ander. Maar helaas zijn we daar in ons deel van de wereld niet sterk in. We gaan eerder steeds meer uit van ons eigen gelijk. Als Rusland of China, of welk ander land in de wereld dan ook, problemen heeft met onze sancties, en lukrake beschuldigingen, dan moeten ze maar bij zichzelf te rade gaan. De oplossing is simpel: Ze moeten gewoon leren luisteren! 

 

U moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar dan ben je 'kierewiet'. Je ziet ze vliegen. Dan ben je een product van de 'PR-school', die oplossingen verkoopt, maar niet kan bedenken wat die oplossing zou moeten zijn. En die ook net zo makkelijk de oplossing van de concurrent verkoopt. Net zo goed de 'Lockdown', als het opheffen ervan. Net zo makkelijk AstraZeneca als 'goedgekeurd', als 'levensbedreigend'. Net zo makkelijk 'pro-Omtzigt', als 'wegwezen'. Net zo goed 'Links' als 'Rechts'. Net zo makkelijk voor 'democratie', als voor neonazi's en salafistische koppensnellers. De oplossing is in alle gevallen hetzelfde. Als een 'Blij Ei' door het leven gaan, en meezwenken met elke trend. 

 

Voor een deel zal het te maken hebben met conditionering. Een bescheiden 'attention span', en de behoefte om het 'spannend' te maken, zodat je niet in slaap sukkelt, omdat je na moet denken, inplaats van gedreven door de ene na de andere 'adrenaline-rush' oplossingen te bedenken die de illusie wekken dat je vol in het leven staat. Dat je 'actief' en 'betrokken' bent, en 'oplossingsgericht'. Niet denken, maar doen. En als het niet werkt, niet proberen uit te vinden waar het mis ging, maar escaleren. Schepje er bovenop. 

 

Toen onze 'Eigen Frans Timmermans' als minister van impulsieve zaken sancties tegen Rusland bepleitte, omdat dat land zich niet zomaar neerlegde bij de staatsgreep die wij in Oekraïne hadden georganiseerd, schreef ik op mijn blog dat we onszelf in onze voet schoten. Maar dan ken je 'Onze Frans' en zijn vriendenclub bij de NAVO niet! Escaleren! Inmiddels halen ze in Moskou, én Beijing verongelijkt de schouders op. 'Kierewiet'. Maar wel gevaarlijk. Lévensgevaarlijk!

0 comments

ID2020

Kun je mensen dwingen om zich te laten inenten?

 

Ja, verschillende landen in de wereld vereisen dat je bent ingeënt tegen bepaalde zeer ernstige ziektes die in dat land een probleem (kunnen) vormen voor de volksgezondheid. In de praktijk wordt daar zelden of nooit op gecontroleerd. De inenting heeft tot doel te voorkomen dat jij die ziekte het land binnenbrengt, en anderen besmet. Je moet dus kunnen aantonen dat je 'immuun' bent. Daarnaast raden autoriteiten in bepaalde landen je met klem aan om je te laten inenten tegen ziektes die je in die landen op zou kunnen lopen, maar is dat niet verplicht.

 

Een inenting die niet immuniseert, zoals de inentingen die nu worden uitgezet in de strijd tegen 'Covid', damt de verspreiding van de ziekte zelf niet in. Je kan het virus nog steeds bij je dragen. Je kan het overdragen aan anderen. En je kunt ook zelf ziek worden. Met een inentingsbewijs schiet niemand dus iets op. En het kan zéker niet worden gezien als het alternatief voor een 'negatieve test'. Sterker nog, als je mensen die negatief getest zijn laat samenkomen met mensen die gevaccineerd zijn, maar mogelijk wél besmet, wordt het eerder alleen nog maar gevaarlijker, als die vaccins tenminste wel de 'verschijnselen' onderdrukken bij degene die gevaccineerd is. 

 

Hoewel de 'industrie' nu berichten de wereld instuurt over immuniteit, spreken alle autoriteiten op dit gebied dat tegen. Voor de 'industrie' is er een wereld te winnen als hun vaccins immuniteit genereren. Of als dat algemeen wordt aangenomen, ook al is het niet waar. Want dan kan een inenting verplicht gesteld worden voor mensen die weer een sociaal leven willen hebben, en dat is goed voor hun 'bottom line'. Ook als die claim van immuniteit gelogen is, en mensen worden tóch ziek, ondanks de inenting, kun je altijd nog zeggen dat het een 'nieuwe variant' is. En dat is nóg beter voor de 'industrie', omdat ze dan weer een volgende prik uit kunnen rollen, die beschermt tegen de 'nieuwe variant'. En zo hangen we tot in de eeuwigheid aan het infuus van 'Big Pharma'.

 

En niet alleen dat, maar zoals evident het geval is met de vaccins die zijn uitgezet in de strijd tegen 'Covid', betreft het 'experimentele medicatie' die niet hoeft te voldoen aan de strenge eisen die normaal gesproken gelden voor medicijnen. Wat betekent dat de 'industrie' niet verantwoordelijk is als het mis gaat. En dat ze hun cocktails mooi kunnen gebruiken voor allerlei doeleinden die niet beschreven staan op de verpakking. Dat is met name een zorg bij de nieuwe 'mRNA'-vaccins. 

 

Sceptici die ervan overtuigd zijn dat het allemaal één 'Groot Complot' is, sleepten er al helemaal in het begin 'ID2020' bij. Een 'NGO' die zich tot doel stelt elke wereldburger te voorzien van een digitale identiteit, die zich ook prima leent voor het opslaan van medische informatie, en andere gecodeerde boodschappen van de instantie die zo'n 'ID' uitgeeft. Dat initiatief werd al in 2016 gelanceerd, maar 'Complotdenkers' zien daar eerder een bevestiging in, omdat dat kort na de ontdekking van de 'Crispr' technologie was die ten grondslag ligt aan de doorbraak van die 'mRNA'-vaccins. En ook omdat GAVI, de 'Vaccine Alliance', één van de 'Founding Partners' is, samen met 'Microsoft' en de 'Rockefeller Foundation'. Volgens sommigen zouden er zelfs al minuscule 'RFID-chips' in het vaccin zitten, of zelfs zijn aangebracht op de wattenstaafjes waarmee de tests worden uitgevoerd. Het vervelende van dergelijke buitenissige verdenkingen is dat het afleidt van een discussie die we wel degelijk moeten voeren. 

 

Een internationaal vaccinatiebewijs dat sterke gelijkenis vertoont met wat de voorvechters van 'ID2020' voor ogen staat, zit in de pijpleiding. Willen we dat? Zijn we bereid degenen die weigeren zich in te laten enten, met welk argument dan ook, te verstoten uit de samenleving? En zijn de mensen die geen vertrouwen hebben in die experimentele vaccins, mét alle gerapporteerde problemen, en frequente 'start-stop' bewegingen als zélfs de autoriteiten vraagtekens gaan zetten bij het oordeel van de EMA en FDA, bereid om zich als een paria in een eigen ghetto te isoleren van het 'gezonde volksdeel'? De mensen die geleefd worden door angst en slaafse volgzaamheid. 

 

Bedenk dan ook, dat als je instapt, het allerminst betekent dat je je vrijheid terugkrijgt. Zoals de vlag er nu bij hangt, voorzien zelfs de grootste optimisten nog 'golven' tot Sint-Juttemis, met steeds 'nieuwe varianten'. En als je niet de inentingen hebt gehad voor de laatste mutant, kom je ook het restaurant, de sportzaal, het vliegtuig, de bus, de trein, de boot, of het feestterrein niet binnen. En tegen de tijd dat de overheid de prik niet meer vergoed uit de 'algemene middelen', wat natuurlijk de volgende stap is, omdat in dit tempo geld uitgeven wat nog verdiend moet worden niet lang vol te houden is, wordt het leven voor iedereen er niet echt vrolijker op. 

 

In een tijd waarin we worstelen met de vraag wie er nog te vertrouwen is, en de 'experts' het ook niet weten, moeten we extra voorzichtig zijn met het zetten van stappen die in de praktijk niet meer terug te draaien zijn. Wat dat betreft is het net als met die vaccins. Korte termijn wellicht positief, ondanks de doden die juist vallen door de vaccins zelf. Maar hoe ziet dat er op de langere termijn uit? Weten we niet. Of willen we het niet weten?

0 comments

View older posts »