Jammerjoh

De term 'Forever War' verwijst niet langer alleen naar een science-fiction roman van Joe Haldeman uit 1974, maar naar de nog altijd groeiende reeks gewapende conflicten in de wereld waarbij de NAVO zich manifesteert als internationale politieagent.

Zoals de vermaarde Amerikaanse journalist Matt Taibbi betoogt, is daar in de Verenigde Staten nu de 'Forever Coup' het gevolg van. Als u het gevoel heeft dat een cynische regisseur dat 'Grote Complot' zo heeft bedacht, dan bent u mij kwijt. Ongeacht of u meent dat het 'De Vrijmetselaars' zijn, 'De Joden', 'De Blanke Man', of 'De Russen', of welke andere populaire groep kwade plannenmakers dan ook. Het valt onmogelijk nog te ontkennen dat er geen gebrek is aan lieden die met snode plannetjes rondlopen om de macht naar zich toe te trekken. Maar een centrale leiding kan ik niet ontdekken. 

In die snel groter wordende chaos wordt het, zoals Taibbi ook betoogt, steeds lastiger om te zien wie er aan de winnende hand is, en wat zijn of haar 'programma' is. Het politieke landschap versplintert, en het eind van het liedje is een 'Failed State'. Een terugkeer naar de tijden van feodaal bestuur. Clans die ad hoc allianties sluiten langs onvoorspelbare lijnen. Waar u een nonchalant schouderophalen kunt verwachten als dat beeld geschetst wordt, had u in het verleden te maken met een 'revolutionair' die de 'bestaande orde' omver wilde werpen, in de hoop dat de nieuwe orde ons het Walhalla binnen zou leiden. Of u had te maken met een 'Roofkapitalist' op de extreem rechter vleugel die zijn zinnen had gezet op een terugkeer naar het 'Recht van de Sterkste', waarbij het eigen 'exceptionalisme' nadrukkelijk op de voorgrond trad. Inmiddels wemelt het van de mensen die hun schouders ophalen. 

Dat NAVO-land Turkije 'op de vuist' gaat met andere NAVO-landen die in de regio actief zijn, hoewel ze er niets te zoeken hebben, is de prelude van een veel grotere ontwrichting die voor de deur staat. De 'Brexit', en diepgaande verdeeldheid binnen Europa, tussen 'Oost' en 'West', en 'Noord' en 'Zuid', zijn het niveau van de dialoog al geruime tijd ontstegen. Ambities die de weerstanden alleen maar doen toenemen worden niet nog eens tegen het licht gehouden, maar op de spits gedreven. Aan de hand van de media, die voor hun 'bottom line' wel moeten 'rellen', en de natuurlijke bondgenoten zijn van rellende 'actievoerders', die gevoed worden door 'wetenschappers' die hebben 'uitgerekend' of je beter een 'Molotov-Cocktail' kunt gooien, of een petitie aan moet bieden, graven we ons eigen graf.

Wie op zoek gaat naar een samenhangende, en realistische visie op de toekomst, komt niet uit bij politieke partijen, en commentatoren. Ook het merendeel van de wetenschappers overziet het geheel niet, en kan u slechts 'voorrekenen' hoe bepaalde initiatieven op zijn, of haar specialistische terrein zullen uitpakken. Daarbij gebeurt dat 'voorrekenen' in vrijwel alle gevallen op basis van 'modellen' die ondeugedlijk zijn. Of het nou over 'Grote Grazers' in het gebied van de 'Oostvaardersplassen' gaat, of over zoiets simpels als de oversteek per zeilboot van Engeland naar New York om het Klimaat te redden gaat, of houtsnippers in je elektriciteitscentrale. Wie rekent, moet overrekenen. 

De 'Forever War', en de 'Forever Coup' zijn het gevolg van serieuze denkfouten bij de 'Dromers'. Niks mis met dromen over een betere wereld. Het is uiteindelijk de enige manier om het lot van de mens structureel te verbeteren. Maar om een droom te verwezenlijken moet die haalbaar zijn, en moet er een solide draagvlak voor zijn. De derde eis is dat het draagvlak zelf gestoeld is op overtuiging. Iemand moet niet murw gebeukt, moe gestreden, apathisch gedrogeerd, onverschillig gemaakt, onnozel, of omgekocht instemmen. Een hedendaagse variant van onnozelheid is het blinde vertrouwen in de 'deskundigen'. Deskundigheid is bij mij geen vloek, maar het is essentieel dat we weten waar de deskundigheid van iemand ophoudt als we om advies vragen. Daarnaast is het zaak deskundigen ter verantwoording te roepen als blijkt dat hun product in de categorie 'Beun de Haas' valt. Dat geldt niet slechts voor uw tweedehands auto, maar net zo goed voor de predicties over ontwikkelingen in de wereld, of de legitimiteit van ingrepen die het gezonde verstand tarten. 

'Groep de Mos' is afgefikt, maar als ik hem bij Jeroen Pauw zie en hoor, ben ik er vrij zeker van de gemiddelde Nederlander wel gevoelig is voor zijn betoog. Als 'Loco Burgemeester' genoot hij in de stad meer vertrouwen dan mevrouw Krikke, die per parachute op het Haagse pluche landde, 'want vrouw', en die nu weer met wachtgeld op zoek kan naar de volgende parachutebaan. Richard de Mos is niet mijn politieke vriend, maar ik begrijp het als zijn aanhang te hoop loopt tegen de machten die hem van de weg hebben gereden, nadat duidelijk werd dat Krikke definitief door het ijs zou zakken, omdat onder haar verantwoordelijkheid bijna heel Scheveningen was afgebrand. En ja, 'heel' Nederland begrijpt het als je zegt dat je giften van 'Well Wishers' aanneemt, als jouw lokale politieke groepering geen subsidie krijgt, en de 'establishment' partijen wel, zolang dat geld niet in jouw broekzak verdwijnt, en het niet komt in de vorm van een appartement voor de partijleider, of vliegreisjes in privévliegtuigen van je vrienden. 

Dat machtige politieke 'beesten' gruwen bij het idee dat iemand als de Mos waarnemend burgervader van de Hofstad zou worden, dat begrijp ik. Maar wat Matt Taibbi over Trump schrijft gaat hier ook op. 

'My discomfort in the last few years, first with Russiagate and now with Ukrainegate and impeachment, stems from the belief that the people pushing hardest for Trump’s early removal are more dangerous than Trump. Many Americans don’t see this because they’re not used to waking up in a country where you’re not sure who the president will be by nightfall. They don’t understand that this predicament is worse than having a bad president.'

De problemen begonnen niet met Trump, of de Mos, maar met reguliere politici van gevestigde partijen die consequent niet deden wat ze tijdens de verkiezingen hadden beloofd. En niet uit konden leggen waarom niet. Of die na de verkiezingen naast hun publieke agenda ook nog een geheime agenda bleken te hebben. Of die met een verwijzing naar 'Europa' impopulair beleid erdoor drukten, zodat ze zelf niet konden worden aangesproken op beleid dat wel degelijk door hen was geïnitieerd, maar waarvoor de draagkracht onder de bevolking, en zelfs hun eigen kiezers, ontbrak. 

Toch wil niemand dat het één groot 'Gotham' wordt, waar 'Jokers' zich afreageren op een machtige bovenlaag die de problemen over zichzelf afroept door de 'menselijke maat' buiten de deur te zetten. En nee, het komt niet vanzelf goed als iedereen eerst maar net zo denkt als U, of als ondergetekende. En nee, het is geen goed idee om nog wat meer kolen op het vuur te gooien, omdat de veilige haven in het zicht is. Gas terugnemen, en wat los aan dek ligt vastsjorren, want er komt zwaar weer aan. En met 'Forever'-belegeringen, en hopen dat tegenstanders het op enig moment vanzelf opgeven, wordt het alleen maar erger. 

Assad schiet de Koerden te hulp.

Voor iemand die zich heeft opgehangen aan 'Het Verhaal' zoals het bij ons in de 'Mainstream' kranten stond, en aan ons werd voorgeschoteld op de televisie, is er nu geen touw meer aan vast te knopen. Voor de bezoekers van dit blog komt het vermoedelijk niet als een totale verrassing. 'Mainstream' doet het voorkomen of de Koerden onze natuurlijke bondgenoten zijn, onderdeel van het westerse fiasco dat we SDF (Syrische Democratische Strijdkrachten) hebben gedoopt, die ons werden beschermd. Dat is een grove leugen. 

U mag publicaties van mijn hand van jaren geleden er op nalezen, maar daar heb ik al laten zien, met bronnen die dat bevestigden, dat de NAVO-landen op hun handen bleven zitten terwijl de door hen gesteunde 'rebellen' in Syrië de Koerden in dat land naar de strot vlogen. De Koerden in Syrië hadden weliswaar een droom van een verenigd Koerdistan, maar ze waren altijd al onderling verdeeld. Er is een Soenitisch religieus kamp, en een 'Maoïstisch/Anarchistisch' kamp, naar religie ingedeeld bij de 'Jezidi's'. Het overgrote gedeelte van de 'etnische' Koerden woont in Turkije. Gevolgd door Iran, dan Irak, en in Syrië woonden er tussen de twee en drie miljoen. 

Voor Erdogan, die van meet af de Soenitische 'rebellen' in Syrië op elke denkbare wijze steunde, in nauwe samenwerking met de andere NAVO-landen, lonkte de mogelijkheid om Syrië als 'uitvalsbasis' van Koerdische strijders, die in Turkije al sinds mensenheugenis aanslagen plegen, uit de vergelijking te halen. Die 'rebellen' waren van meet af ISIS/Al Qaida, en geen vriendelijke snuiters waar je gehoor vindt voor 'Verlichte' idealen. 'Het Verhaal' dat die 'radicale elementen' zich meester maakten van een 'populaire revolte' in Syrië, is volkomen lariekoek. Er waren zonder meer 'blindgangers' in Syrië die vonden dat de al vrij 'westerse' Assad nog niet ver genoeg ging, maar dat was een verwaarloosbare elite die geen enkele binding had met de bevolking, die 'tribaal' verdeeld was langs religieuze lijnen en familietradities. 'Nul' kans om die mee te krijgen in je LGBT-Klimaat-circus. 

Pas toen er volop 'westerse' koppen begonnen te rollen en ISIS het 'Kalifaat' uitriep, kwam de NAVO in beweging. De motivatie voor die ontwikkeling verschilt per spreekbuis. Elk 'pratend hoofd' dat de NAVO-strategie verdedigt heeft het over 'mensenrechten', maar dat is een rookgordijn. Er zijn ongetwijfeld verdwaalde zielen die in hun eigen praatjes geloven, maar dan ben je echt niet goed bij je hoofd. Niet alleen schonden en schenden NAVO-landen aan de lopende band de mensenrechten en alle internationale rechten sinds de aftrap van de 'War on Terror', maar we maakten aanvankelijk ook gretig gebruik van de faciliteiten in Syrië, Egypte en Libië. 

Waar de NAVO echter een probleem mee had, dat was dat 'Kalifaat'. Niet met de terreur, of de vervolging van 'minderheden', waaronder in Syrië ook vele Christenen. We leverden wapens en 'Four Wheel Drive' auto's waar geschut op kon worden gemonteerd, en bombardeerden 'per ongeluk' of in het geniep stellingen van het Syrische leger die met de moed der wanhoop hun land probeerden te verdedigen tegen de invasie van extremisten, waarvan velen uit Europese NAVO-landen. Maar het doel was de 'Perpetual War'. De kunstmatige creatie van vraag naar wapens die in ons deel van de wereld de Heilige Werkgelegenheid op peil moet houden, terwijl we ons de olie toeëigenen die de 'PetroDollar' in leven moet zien te houden. 

De grootste bedreiging voor de NAVO-landen, is dat er in het Midden-Oosten vrede uitbreekt. Het zou een ramp van ongekende omvang zijn, en een regelrechte bedreiging voor onze wapeneconomie. De aanstaande confrontatie tussen NAVO-land Turkije, en het Syrië van Assad, duidt niet in die richting, maar er is Poetin veel aan gelegen om een bloedbad te voorkomen. De koers die Poetin heeft uitgezet toen hij in Syrië de hakken in het zand zette, en voorkwam dat het land net zo'n bestuurlijke puinhoop zou worden als Libië en Irak, past in het streven naar de restauratie van soevereine landen, en herstel van de internationale rechtsorde waarvoor de VN ooit werd ontworpen. Ook de bereidheid om zaken te doen met de Saoedi's wijst in die richting. Weg van het denken in machtsblokken, en terug naar onafhankelijke landen die zelf moeten zien hun broek op te houden. 

Turkije claimt dat het een 'bufferzone' wil realiseren van iets meer dan dertig kilometer op Syrisch grondgebied, als een veiligheidszone. Er wordt gefluisterd dat de VS en Rusland daar akkoord mee zijn, maar de signalen uit de VS en Rusland duiden daar niet direct op. Erdogan heeft uiteraard ook oog voor de olie in het Koerdische deel van Syrië, zoals van meet af duidelijk. De verhalen over Erdogan die persoonlijk wel voer bij de smokkel van olie uit de gebieden die toen werden beheert door ISIS, haalden bij ons de pers niet. Wel de tamelijk lachwekkende claims dat 'Damascus' olie van ISIS kocht, nadat de NAVO-landen ISIS in de ban hadden gedaan. Wel kocht Assad olie van de Koerden, maar de tankwagens die de olie vervoerden werden door de Amerikaanse luchtmacht vernietigd. 

Turkije heeft geen vrees voor ISIS/Al Qaida, omdat die groepen ideologische 'broeders' zijn waarmee 'Ankara' best bereid is de 'dialoog' aan te gaan. Interessant is nu hoe de Russen positie gaan kiezen als de veel 'wereldser' Assad de eveneens 'wereldse' Jezidi's een handje komt helpen. De Russen zien geen brood in een nieuw op te richten 'Koerdistan', ook al was Rusland één van de eerste landen met een consulaat in Erbil, maar ze zien wel graag dat de Koerden met respect, en als volwaardige burgers worden behandeld in de landen die hen onderdak bieden. Historisch gezien zijn de Koerden in het noorden van Syrië dan beter af met Assad, dan met NAVO-land Turkije. Waar de NAVO-partners van Turkije zich bevinden, dat is nu wel duidelijk: Verdwaald in het Sprookjesbos.

Wie heeft nog het overzicht?

In zijn wekelijkse column in NRC over de 'Rechtsstaat' staat Folkert Jensma stil bij het gegeven dat een oneerlijk proces in Nederland mogelijk is. Voor mij komt dat niet als een verrassing, maar Jensma vindt het een schokkende ervaring. Hij verwijst naar een 'laaggeschoolde' man die een advocaat trof die een eenmens-zaak heeft waar de klant terecht kan met de meest uiteenlopende juridische problemen. Jensma, maar ook de 'Nederlandse Orde van Advocaten', stellen dat dat niet kan. Een advocaat hoort zich te specialiseren, want het is Godsonmogelijk dat hij of zij het hele gebied van het recht nog kan overzien. En dat geldt ook voor de rechters en Officieren van Justitie.

In de wereld van het recht heeft al geruime tijd niemand nog het overzicht. We rotzooien maar wat aan, en het resultaat is een wirwar van Kafkaiaanse processen die gestuurd worden door de waan van de dag. We gedogen, interpreteren, combineren, communiceren, discrimineren er lustig op los. U en ik worden geacht de wet te kennen, maar als de vakmensen al volledig verdwalen in dat oerbos, hoe moeten wij, die nog een échte baan, en een privéleven hebben, en onze wetskennis terloops moeten zien bij te spijkeren, dan weten wat er van ons wordt verwacht? De 'moderne' interpretatie is derhalve dat de overheid zijn administratie zo in moet richten dat de burger het had kunnen weten, alvorens hem of haar aan te houden en op te bergen, of een poot uit te draaien. 'Kafka, eat your heart out!'

Tegen die achtergrond is het volkomen logisch dat het zo'n Godsgruwelijke puinhoop is in onze wereld, waar iedereen naar hartelust 'specialiseert' door bepaalde feiten toe te laten, en andere feiten simpelweg buiten te sluiten. In de woorden van James Howard Kunstler:

'It’s in Mr. Trump’s nature to act the part of a reality TV star, and, of course, it is the nature of reality TV shows to be unreal. That is perhaps the ruling paradox of life in the USA these days. Saturated in unreality, the spectators (also called “voters”) flounder through a relentless barrage of narratives aimed at confounding them, with the unreal expectation that they can make sense of unreal things.'

Mensen die innig hebben samengewerkt met Jeffrey Epstein, ook na zijn eerdere veroordeling, nemen het op zich de wereld de les te lezen over respect voor vrouwen op de werkvloer. Een partij die bij de vorige verkiezingen om het presidentschap liep te zwaaien met een dossier vol 'Dirt' over Trump, dat bovendien van A tot Z gelogen bleek te zijn, heeft nu de schouders gezet onder een 'Impeachment'-onderzoek, na eerst de regels die daarvoor gelden arbitrair te hebben veranderd. De beschuldiging? De president zou in Oekraïne op zoek zijn geweest naar 'Dirt' over 'Kandidaat Biden', die volgens minder partijdige journalisten zo corrupt is als de neten, geheel los nog van de obscure praktijken van de voormalige vice-president in Oekraïne. Potentieel veel schadelijker voor Trump is echter de poging om boven water te krijgen hoe schofterig weinig belasting de vastgoed-miljardair afdroeg. Maar dat geldt voor het hele politieke circus, én de top van het bedrijfsleven in de Verenigde Staten.

De ziekmakende implosie van het 'wetgevende proces' in de Verenigde Staten wijkt slechts in detail af van wat we elders in de westerse wereld zien. Doorgeschoten eigenbelang is daarbij niet de oorzaak, maar een symptoom. De linker hersenhelft heeft amper nog besef van het bestaan van een rechter hersenhelft, die voorheen samenwerkten voor het beste resultaat. In een artikel over de recent door het 'Europarlement' afgewezen Franse kandidate voor een Commissariaat, stelde NRC dat het de 'zoete wraak' was van het 'Parlement', nadat Macron hen von der Leyen in de maag had gesplitst. Het parlement had twee 'Machtige Mannen' uit de 'Machtige Blokkendozen' naar voren geschoven als 'Spitzenkandidat', en hoe durfde Macron met een andere kandidaat op de proppen te komen! Een vrouw nog wel, tegenover hun Weber en Timmermans!  Kwaliteiten? Geschiktheid? Integriteit? 'Out of the Box' kunnen denken? 'Teamspeler'? Vergeet het.

Als het 'wetgevende proces' doortrokken is van morele, materiële, en bestuurlijke corruptie, met links en rechts doofpotten en valkuilen, is het niet verwonderlijk dat de rechtsprekende macht daar direct onder ook maar wat aan rotzooit. Dat is overigens niet iets van recente datum. De formele afkeer van 'populisme' onder de 'establishment-partijen' kan niet verhullen dat 'Leiderschap' een enorme transformatie heeft ondergaan de afgelopen decennia. In navolging van Alexandre Auguste Ledru-Rollin eerbiedigt men tegenwoordig het idee dat 'Het Verhaal' eigendom is van 'Het Volk', en de leider hen moet volgen: 

'Eh! je suis leur chef, il fallait bien les suivre!' 

Hoe kan het dan anders dat alles in het honderd loopt? Natuurlijk is het dan 'logisch' dat je 'Regime Change'-inspanningen eindigen in één grote poel van dood en verderf. Dat je de Koerden een mes in hun rug zet in Syrië, en dat de 'rebellen' die je hebt gekoesterd en bewapend niet alleen die Koerden het vuur na aan de schenen leggen, maar ook jou onder vuur nemen. En dat het volk in Oekraïne liever een 'Komiek' als president hebben, dan iemand uit de 'Freakshow' die door de 'Warparty' naar voren wordt geschoven. 

En nee, 'autoritair leiderschap' is niet het alternatief. Het alternatief is een terugkeer naar bestuurlijke eenvoud, en nederigheid, met simpele wet- en regelgeving die door iedereen begrepen wordt, en wordt nageleefd, waarbij de wet voor elke burger gelijk is. Deze collectieve LSD-trip kent alleen maar verliezers.

De vlam is in de pan geslagen.

Over een breed front van conflicten zijn we de regie kwijt. Of de regisseur is ons niet gunstig gezind. Dat laatste suggereert in de koortsige breinen van de 'complotdenkers' een cynische kliek die welbewust aanstuurt op de introductie van 'Big Brother'. Dergelijke mensen bestaan. Ze hebben altijd bestaan, maar ook hen is het niet gegeven het overzicht te bewaren. De koortsige pogingen van een Britse groep 'geheime jongens en meisjes' die grossieren in 'Regime Change', waar ik recent nog de nodige aandacht aan besteedde, is juist niet het bewijs van succes, maar van onmacht die tot wanhopige pogingen leidt om de controle terug te krijgen. 

Eenieder die gewerkt heeft met complexe geautomatiseerde systemen in een dynamische omgeving, die de taken van de mens hebben overgenomen, heeft zich wel eens laten ontvallen: 'Wat doet dat ding!?!' Dat bedoel ik hier met de regisseur die ons niet gunstig gezind is. In het boek over de 'échte revolutie in oorlogvoering' waar ik recent over schreef, staat de auteur uitvoerig stil bij 'Network Centered Warfare' (NCW), waarbij volledig geautomatiseerde systemen, op uiteenlopende platforms, gekoppeld in een netwerk, de beslissingen overnemen van de mens voor wie dat een té grote opgave is. Die mens is zelfs in een 'laboratorium-omgeving' al te traag, laat staan in een oorlogssituatie, als het een kwestie is van leven en dood. 

Toch zijn we in toenemende mate gaan vertrouwen op die centrale regie. Over de hele linie. Hier op mijn blog steek ik veel energie in het oproepen tot behoedzaamheid, omdat de modellen, de geselecteerde data, en de theoretische onderbouwing van die modellen hopeloos tekort schiet. 'Garbage In, Garbage Out'. Automatisering is een geweldig hulpmiddel, maar het kan je onverantwoordelijk lui maken, en blind voor ontwikkelingen die je in het ergste geval met de dood moet bekopen. Of waar anderen door sterven die jou niks hebben misdaan. 

De auteur van dat boek over oorlogvoering stelt dat 'NCW' niet meer weg te denken is uit de manier van werken binnen een strijdmacht, maar dat het netwerk geen garanties biedt als de vlam écht in de pan slaat, zoals nu wereldwijd, als gevolg van onze eigen 'Overreach'. Ik heb ook geen zin meer om al die geostrategische charlatans, de Sjoerd Sjoerdma's, de Noël Voordewinds en de Michiel Servaesen in deze wereld de les te lezen, omdat ze konden weten dat Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne, en nu weer Venezuela en Ecuador, op een bloedbad uit zouden draaien als we de regie in handen gaven van de NAVO-planners. Het bloed van vele honderdduizenden slachtoffers kleeft (ook) aan hun handen. En met elke nieuwe poging om 'iets' te doen maken ze de situatie nóg erger. We zijn nu in de fase aangekomen waarin iedereen met de ambitie om de wereld te redden geheel zonder kennis van zaken op willekeurige 'knoppen' drukt, in de hoop dat de goede ertussen zit. 

De ontwikkelingen in NAVO-land Turkije komen niet uit de lucht vallen, lieve mensen. Op het moment dat we willens en wetens het fikkie in Syrië aanstaken, en terroristen begonnen te bewapenen om van Assad af te komen, waarschuwde ik hier op mijn blog dat we met vuur speelden. Die BBQ staat nu in lichterlaaie, mede omdat we in het verleden de Koerdische organisaties in Turkije en elders hebben aangemerkt als 'terroristische organisaties', waarbij Israël, dat nu is overgestapt naar de Saoedi's en de Golfstaten, nog met Turkije samenwerkte om de leider van de PKK achter de tralies te krijgen. We bleven dan ook op onze handen zitten toen de door ons bewapende Soennitische extremisten de Koerden in Syrië, aan de grens met Turkije, te lijf gingen. Onze Patriot-installaties moesten het Turkije van Erdogan beschermen tegen een aanval door Syrië op de posities van extremisten in Turkije die dat land als verzamelplaats, opleidingscentrum, en springplank gebruikten voor de door ons gesteunde oorlog tegen 'Damascus', die van het hele land één grote rokende sintel maakte. 

De Koerden probeerden aanvankelijk wanhopig een neutrale koers te varen, waar ze als etnische groep in het Syrië van Assad al veel autonomie hadden, en van Turkije niets te verwachten hadden. Wij stonden pal achter Erdogan, en Erdogan deed enthousiast mee aan de kant van de NAVO, waarbij het nog een spionagevliegtuig verspeelde dat de luchtafweer van Syrië moest testen. Toen Turkije een Russische jachtbommenwerper uit de lucht schoot die posities van ISIS/Al Qaida had gebombardeerd, juichten we dat koortsachtig toe. Het 'Netwerk' scheurde toen de vrienden binnen de NAVO een poging waagden Erdogan een mes in zijn rug te zetten, om zo de weg vrij te maken voor een geheel nieuwe functionele alliantie met de Koerden, omdat ISIS/Al Qaida steunen teveel problemen opleverde. Erdogan kreeg er lucht van, mogelijk getipt door de Russen, en ontsnapte. 

Waar de Koerden zich de bescherming van de NAVO-landen, minus Turkije, lieten aanleunen, wisten ze al dat je de NAVO-organisatie niet kunt vertrouwen. Ze waren een 'node', een olierijk 'knooppunt' in de schakelingen van het 'Netwerk', maar op enig moment waarop dat 'Netwerk' een economischer oplossing zou vinden voor het veilig stellen van de olie in dat gebied, waren ook zij ten dode opgeschreven. Van meet af gingen er stemmen op onder de Koerden in Syrië om aansluiting te zoeken bij Assad en de Russen, en die kant gaat het nu vermoedelijk ook op. Of ze worden aan hun lot overgelaten, omdat Assad en de Russen hen niet kunnen vertrouwen, en ze de handen al vol hebben aan het vernietigen van de laatste operationele strijdgroepen van ISIS/Al Qaida in Idlib. In elk geval zullen ze in deze fase niet gewapend ingrijpen om de Turkse strijdmacht de pas af te snijden. 

Het is ronduit macaber als deze ontwikkeling resulteert in het loslaten van tegen de vijftigduizend gevangen gezette strijders van ISIS/Al Qaida in het gebied, als gevolg van de onrust in Irak, en het gebied dat in handen is van de Koerden. Als dat gebeurt is het zeker niet denkbeeldig dat Europa een unieke kans krijgt om ze in Europa te berechten, geheel volgens onze eigen superieure wetgeving, omdat ze dan massaal de wijk nemen naar dit deel van de wereld, waar we ze met open armen ontvangen, en pas oog krijgen voor hun ontwrichtende ideologie als ze met een vrachtwagen, een mes, bommen of automatische wapens slachtoffers maken uit naam van Allah. Wat anderzijds autonoom leidt tot het prikkelen van rechtsextremisten, waar we ook goede vrienden mee zijn, zolang ze ons helpen tegen 'de Russen' in Oekraïne, of in Rusland zelf Navalny aan een platform willen helpen zodat hij boven de kiesdrempel uitkomt, maar die nu ook steeds vaker problemen veroorzaken in ons eigen rozenprieeltje. Daarbij maken we het ons er niet gemakkelijker op als we extremisten niet weten weg te houden van de meest gevoelige informatie. 

'Computer says 'No''……………'. Terug naar de tekentafel en het aloude handwerk. Maar eerst die vlammen doven! Waar is de blusdeken?