Jammerjoh

Het ontbreekt Nederlanders, als collectief, aan zelfkennis.

Altijd een lastig verwijt, waarmee je geen vrienden maakt. Ook al omdat je daarmee uitspreekt dat je zelf verheven bent boven de falende meute. Maar ik bedoel het niet als een persoonlijk verwijt. Het is geen individueel falen, maar een institutioneel falen. De belangrijkste oorzaak is juist dat we op het individuele niveau overlopen van de 'goede bedoelingen', waardoor we volkomen blind zijn voor wat we in de praktijk aanrichten, als land. 

Mijn reeds in vele bijdragen steeds herhaalde boodschap is dat we onszelf, als collectief, zien als een verheven 'boodschapper', op het politieke niveau ook wel 'gidsland' genoemd, terwijl we eigenlijk gewoon een ordinaire criminele organisatie zijn. Het 'nieuws' dat de enkele jaren geleden met sloten belastinggeld geredde ING, via een filiaal in Polen, crimineel geld uit Rusland wegzuigt, is eigenlijk geen nieuws. 'Nederland Belastingparadijs', nog niet zo lang geleden 'nieuwswaardig', na onthullingen, is van hetzelfde laken een pak. Er is amper een land waar de belastingdruk voor de eigen bevolking zo hoog is als in ons land, maar dat is geld voor 'protection' zoals de maffia, en andere criminele organisaties, dat ook ophalen in de wijken die ze controleren. 

Er is (nog) wel enige 'legitieme business' die dient als een façade voor de witwaspraktijken en andere louche manieren om geld binnen te harken, maar de 'core business' is de handel in drugs, 'sancties', protectie, terreur, wapens,  een heel palet aan 'financiële diensten' die tot op het bot onethisch zijn, mensenhandel, gemaskeerd als 'mensenrechten', 'liefdadigheidstombola's' waarmee we hele volksstammen aan een broodwinning helpen die niet veel meer doen dan hardwerkende mensen het leven en werken onmogelijk te maken, en de productie van 'onderzoek' waaruit 'blijkt' dat criminelen niets te verwijten valt, omdat ze eigenlijk slachtoffer zijn. Daarnaast 'hacken' we ons te pletter, maar het is allemaal 'ethisch'. Alleen is het een 'ethiek' die weinig van doen heeft met het klassieke onderscheid tussen 'goed' en 'kwaad'. De 'moderne ethiek' die ons inspireert is eerder die van de 'Joker' uit de Batman-serie. 'Why so serious'?

De systematische ontwrichting van het leven van mensen zonder 'hulpvraag' is een nauwelijks verholen streven. Hele legers 'onderzoekers' trekken er dagelijks op uit om mensen in een 'achterstandspositie' te identificeren, om ervoor te zorgen dat het geld blijft rollen. Het is niet de bedoeling die mensen te helpen. Het gaat om de 'omloop-snelheid' van het geld. Hele volksstammen vreten ervan als de 'belastingdienst' een 'fout' maakt in de distributie van afgetroggeld geld, en vele jaren uittrekt om die te 'herstellen'. Ambtenaren, juristen, politici, journalisten, 'automatiseerders', gesubsidieerde actieplatforms, commerciële bloggers, 'denktanks', 'wetenschappers'. 

Het opjutten van groepen in andere landen om er een puinhoop van te maken, waar nodig met behulp van onze eigen strijdmacht, wordt verkocht als het absolute summum van medemenselijkheid, maar de resulterende chaos in de wereld is geen toeval. Het is ook niet de schuld van despoten elders, in het gros van de gevallen. Het is ons eigen 'brood-en-boter'. Mensenhandel, wapenhandel, alles gefinancierd met geldstromen die onttrokken worden aan het zicht door ze van 'wit' om te toveren in 'gitzwart'. Op de 'begroting' staat 'ontwikkelingshulp', maar via tal van onbegaanbare wegen en morele bergpaadjes eindigt het als hulp aan terroristische organisaties die gelieerd zijn aan Al Qaida. Formeel gaat het geld naar 'voedselpakketten' voor die arme schapen, zodat ze het geld dat ze nodig hebben voor voedsel om kunnen zetten in bermbommen, terwijl wij onze handen in onschuld kunnen wassen. 

Glenn Greenwald spuide recent zijn gal over het volkomen doodzwijgen van het proces tegen Julian Assange, waarbij hij 'Links' het verwijt maakte dat ze er het zwijgen toe doen omdat ze Assange zijn gaan zien als een 'vriend van Trump en Poetin', maar het is veel erger dan dat. Het is opportunisme en 'daderschap', waar ik in een eerdere bijdrage al over schreef, toen ik vertelde over een vroegere Joodse buurvrouw en verzetsheldin die Duitsland nog wist te ontvluchten voor de Tweede Wereldoorlog, maar in Nederland klem kwam te zitten. 'Biefstuk-communisten' noemde ze de 'turncoats' die met het grootste gemak van de wereld 'haar' communistische partij verlieten, en heulden met de Nazi's, omdat die zorgden voor 'brood op de plank'. Voor zo lang als het duurde. 

Niet dat het klassieke communisme ons meer te bieden heeft, maar 'Links' en 'Rechts' bestaan niet in het criminele milieu. Het zijn onbetekenende façades om wat het daglicht niet kan verdragen wit te wassen. Het hele inhoudelijke debat ligt op de mestvaalt, begraven onder 'wetgeving' die zoveel 'mazen' en gapende gaten bevat, met zoveel mogelijkheden om recht te breien wat krom is, en zoveel 'stakeholders' die er een dik belegde boterham aan verdienen als we het zo houden, of er nog een tandje 'Kafka' aan toe te voegen. 'Covid' biedt kansen voor dat systeem, maar er is ook een groot risico omdat criminaliteit parasitair is, en het een 'levend organisme' nodig heeft dat blijft produceren, en bereikbaar is voor chantage, afpersing (sancties) en de financiële trukendoos. En dat gaat op dit moment niet goed. 

Laten we één ding niet vergeten: Nederland heeft potentie. We kúnnen het wel, maar we moeten ook wíllen. Wat ik echter zie gebeuren, is dat we onszelf niet herpakken, maar dat het parasitaire systeem ons dermate in zijn macht heeft, dat we ons op elkaar storten. Dat we geld uit blijven geven dat er niet is, en dat we ook niet meer kunnen jatten bij de buren, op allerlei slinkse manieren, en er zelfs nog een flinke schep bovenop gooien om 'onafhankelijk' te worden van die buren, terwijl we tegelijkertijd vernietigen wat ons warm houdt in de winter, wat ons droog houdt, wat ons voedt, en wat ons tot eer zou kunnen strekken, omdat we collectief 'entitled' zijn. Ons vertrouwen in het systeem, in de 'Boss', geen mens van vlees en bloed, maar meer een soort 'Big Brother', heeft ziekmakende vormen aangenomen. Het lukt al niet meer om alle ballen in de lucht te houden, maar maak uw borst maar nat. Dit gaat pijn doen, als we niet héél snel bij zinnen komen, en de bakens verzetten.

Als je van enige afstand naar Nederland kijkt, meer in het bijzonder het Nederlandse 'nieuws', dan valt de gigantische hypocrisie direct op.

Vermoedelijk zijn er zo af en toe tamelijk onschuldige verklaringen. Een bepaald probleem wordt door een 'redactie' geïdentificeerd. Die stuurt er een 'geëngageerde' journalist op af, die niet verder komt dan het bevragen van een actiegroep en een meeliftende politieke partij. Het geheel gelardeerd met wat 'schande!'-commentaar van bijeengesprokkelde klagers, en tot de verbeelding sprekende grafieken, en 'gaan met die banaan!'. Diepgang 'nul'. 

Alles, maar dan ook letterlijk alles rondom 'Corona' is besmet door hypocriete 'verslaggeving'. Maar dat geldt bij nadere beschouwing voor elk serieus onderwerp. Voeg daar de totaal bizarre berichtgeving over belangrijke internationale ontwikkelingen bij, van de strijd in de Verenigde Staten tussen Trump en 'die Dooie', via het Novichok-debacle, over het dodelijkste gif ter wereld waaraan niemand overlijdt, en dat de ene keer in thee heeft gezeten, en dan wellicht in de buurt is geweest van een waterfles, terwijl het maar niet lukt om iets van een serieus strafrechtelijk onderzoek op te starten, tot de 'aanklacht' van 'onze' minister van buitenlandse zaken tegen Assad, wegens het schenden van 'mensenrechten', terwijl ons land formeel als terroristische aangemerkte organisaties steunt, en beide ogen dichtkneep toen de Verenigde Staten middels 'extraordianry rendition' (kidnappen), ook via ons land, naar verluidt, mensen die verdacht werden van 'extremisme' afleverde in Syrië, Egypte en Libië, met de vooropgezette bedoeling hen daar te laten martelen. Dat is vér voorbij 'boter op je hoofd'. 

Bij mijzelf leidt het niet tot apathie.Maar ik kan mij voorstellen dat iemand die de hele dag wordt voorgelogen, en ook wéét dat het allemaal leugens zijn, óf knijterboos wordt, en gaat schoppen, al is het maar verbaal, óf afhaakt. Deels voedt dat de hypocrisie weer, waar het klagers het gevoel geeft dat er 'eindelijk' iemand een 'luisterend oor' heeft als er iemand op hun gescheld afkomt. Al is het slechts tijdelijk, en voor de kijkcijfers, of het abonnee-bestand. Met alles wat ze hebben gaan ze er, met twee benen gestrekt in, blijven aan het 'Openbaar Ministerie' hangen, prevelen bij de rechtbank dat het niet zo bedoeld was, maar dat ze écht klaar zijn met 'Den Haag', en ze lopen naar buiten met een taakstraf, of erger. Tenzij je de mazzel had met de Officier van Justitie in dezelfde 'maatschappelijke lobbygroep' te zitten, of iemand te kennen die………

Iedereen met anderhalve hersencel wist bij het begin van 'Corona' dat het officiële verzet vanuit de overheid zelf tegen 'mondkapjes' en 'testen' was ingegeven door maar één ding: We hadden ze niet, en konden ze niet krijgen. En ondertussen moddert 'Den Haag', geheel voorspelbaar, van het ene naar het andere fiasco, terwijl het vertrouwen in de politiek, en de media, (volgens de enquête-bureaus) een astronomische hoogte bereikt. Dat meer mensen geïnteresseerd zijn in het tweede 'droomhuwelijk' van mevrouw Meis, waarin de kern voor het derde 'droomhuwelijk' al besloten ligt, of welke geriatrische Nederlander de 'Voice' wint, zegt niet dat mensen geen oog meer hebben voor wat er allemaal mis gaat in hun wereld. Ze horen 'Peter R.' zeggen dat je wel retestom moet zijn om in zo'n 'internet-oplichterstruc' te stappen, en dat je het de politie niet mag verwijten dat ze duimendraaiend wachten tot een collega van 'Peter R.', met de kijkcijfers op het netvlies, de zaak heeft opgelost, wat vervolgens leidt naar enkele 'licht getinte' medelanders die vermoedelijk onlangs nog meeliepen in Amsterdam of Rotterdam met een 'BLM'-betoging, als ze niet druk waren met hun sollicitatie bij de 'groep van Taghi', of diens concurrent. Maar dat is toeval. En je mag het ook zéker niet aanvoeren als de vermoedelijke reden voor de inertie bij de politie. Alleen zien veel Nederlanders dat anders, en daar profiteren 'bepaalde politici' van. 

De enige manier om 'bepaalde politici' de wind uit de zeilen te halen, is zorgen dat ze niet steeds weer gelijk krijgen. Hoe doe je dat? Door criminaliteit te bestrijden! Maar dan stort ook het 'GDP' van Nederland in, dat drijft op de productie en doorvoer van drugs, waardoor het 'grote geld' ons land bereikt, nu we verder niks meer produceren, behalve 'gebakken lucht'. En als je de criminaliteit effectief bestrijdt, waar halen de media dan hun artikelen en 'items' vandaan? En krijg je ook nog eens een hoop gelazer omdat je niet 'etnisch' mag profileren als de daders geen 'witneuzen' zijn. 

In Duitsland gingen ze de 'Coronacrisis' te lijf door de BTW te verlagen, maar dat zet in ons land geen zoden aan de dijk. Want criminelen, multinationals met een 'brievenbus-vestiging', andere belastingontduikers, en 'BTW' is geen goede 'match'. Als rechtgeaarde Nederlander heb ik wel in Duitsland mijn tank vol gegooid met E95-10, voor €1.18 per liter, en een nieuwe garderobe aangeschaft bij de oosterburen, terwijl ik genoot van de Eiffel, en betaalbare horeca. Omzet die ze in Nederland alleen terug kunnen halen door de toeristenindustrie om zeep te helpen. En verdomd.......

Het schijnt dat ze het in 'Groen' opzicht ook niet slecht doen bij onze oosterburen, al is daar nog altijd geen maximale snelheid op de wegen, gaat de bruinkoolwinning gewoon door, met gigantische gaten in de aardkorst, net over de grens, maar lonkt het Russische gas, als straks 'Nordstream II' af is, wat beter is voor het milieu dan die kolen of 'biomassa', en 'LNG' uit de Verenigde Staten. En goedkoper bovendien. Maar in Nederland? Daar trekken we twintig miljard uit voor een 'Fonds', waar vooral de 'katvangers' tussen het Rijk en de criminelen en de belastingontduikers beter van worden.

En dan was er nog het paniekbericht, afgelopen week, over 700 Nederlanders die in een 'Database' van een Chinese firma stonden, die 'connecties' met de 'Chinese overheid' zou hebben. O jongens! Grote Paniek! Een Chinese firma die hetzelfde doet als 'Cambridge Analytica', en nog tal van andere westerse 'bedrijven'. Althans, volgens een Amerikaanse spion, die via een Australische 'bron' ('hacker') een door hem gestolen database in de openbaarheid bracht, waarvan niemand kon zeggen of die authentiek was, en wat het bedrijf precies deed met die namen. Die dief is een held, terwijl Assange wordt gemangeld, en gevierendeeld voor minder. Ironisch genoeg kreeg ik dat 'nieuws' aangereikt via NRC, die direct daarop in de krant een 'Who-is-Who' publiceerde van 'invloedrijke Chinezen'. Helaas had je daar niet zoveel aan, omdat 'invloedrijk' nogal betrekkelijk is. Net als Navalny voor zijn westerse sponsoren meer waard is als hij dood gaat of in het ziekenhuis ligt, dan wanneer hij daadwerkelijk aan verkiezingen deelneemt, geldt dat voor veel van de genoemde Chinezen ook. 

De waargenomen hypocrisie is deels geen échte hypocrisie, omdat het een 'Stijl' is. Een bepaald prisma waardoor je naar de mens en de maatschappij kijkt die in hangt tussen 'Realpolitik' en verbluffende naïviteit, of intellectuele conditionering. Wellicht moet u DIT artikel eens lezen over het fenomeen 'Critical Theory', waarin 'waar' en 'onwaar' functies zijn geworden van een doctrine die predikt dat harmonie in een samenleving een illusie is. Ik zie het overal. In mijn krant. In het televisiejournaal. In de politiek. In de 'wetenschap'. In de rechtspraak. Maar niet bij gewone mensen. Waar ze fel van leer trekken op forums, op blogs, in actiegroepen, of als iemand hen een microfoon onder hun neus drukt, terwijl hun hele leven op omvallen staat, zetten zij zich af tegen die 'Elite' die de vloer aanveegt met hun verlangen om te weten of iets 'waar' is, of 'onwaar'. Maar die 'Elite' is zich van geen kwaad bewust. Ze zien zichzelf helemaal niet als de aanstichters van al het onheil dat er langs komt. Waarbij het, hoe ironisch, ook nog zo kan zijn dat iemand voor zijn of haar werk 'Elitair' is, om met vrienden en familie net zo hard te lopen foeteren op de 'Elite' die er een zooitje van maakt als iedereen.

Als een hert dat in de koplampen van een snel naderende vrachtwagen staart. 

In een treffende analyse van de manier waarop grote, machtige landen niet zozeer worden veroverd, maar eerder 'smelten', beschrijft Charles Hugh Smith hoe alles op een zeker moment 'in rook opgaat'. Hoe een systeem dat onaantastbaar leek, verkruimelt en verdampt, omdat de mensen die het systeem dragen er de brui aan geven. Ik deel die analyse, en zie het gebeuren. 

Die ontwikkeling wordt gedragen door uiteenlopende groepen binnen de samenleving. Elk met een buitenissige, om niet te zeggen extremistische kijk op wat nodig is om dat verval te voorkomen, en/of de toekomst veilig te stellen voor toekomstige generaties. Maar met hetzelfde resultaat. Dat een extreem rechtse oproerkraaier als Navalny in Rusland wordt gesteund door 'Links' in ons deel van Europa, lijkt een anachronisme, maar dat is het niet. Het is een streven naar destructie van de 'bestaande orde' dat hen bindt. Een destructie van 'orde'. 

In de actualiteit zie je hoe 'iedereen die er toe doet' applaudisseert en lippendiensten bewijst aan de 'helden' in de samenleving. De leerkrachten, de zorgmedewerkers, de politie, de brandweer. En, niet te vergeten, de mensen die écht werken voor hun geld, en iets produceren, of transporteren, met inbegrip van de boeren. Om hen het volgende moment te ontslaan, uit te kopen, af te danken, uit te knijpen, te dwingen om te werken onder onmogelijke omstandigheden, door hen in een keurslijf van wetten en regels, met bijbehorende toezicht te persen, die ervoor zorgen dat ze hun taak niet meer kunnen volbrengen, zonder roofbouw te plegen op zichzelf. 

De 'Rechter' vleugel van die op zelfdestructie afstormende beweging wil het liefst géén overheid, en het 'recht van de sterkste/slimste', terwijl de 'Linker' vleugel de overheid gebruikt om alles onklaar te maken, omdat het 'wel wat minder kan'. Voor u. Netto komt het op hetzelfde neer. Maar zelf zien ze het niet zo. Sterker nog, velen die in praktische zin onderdeel zijn van één van beide vleugels, zien zichzelf niet als een 'extremist', maar als iemand die de strijd aanbindt tegen de 'bestaande orde' die wordt gedomineerd door 'de anderen', en die zijn langste tijd gehad heeft. Het sleutelwoord is 'verandering'. Maar wat houdt dat in, in een gepolariseerde wereld? 

In discussies over het belang van productie zie je hoe groot de verwarring werkelijk is. Leerkrachten, zorgmedewerkers, politie en brandweer doen buitengewoon nuttig werk, als we ze niet voor de voeten lopen, maar hun loon wordt opgehoest door het collectief. Ze faciliteren de productie en het transport waar de economische kurk op drijft. Een frequent terugkerend thema hier op dit blog is dat we de 'paleisrevolutie' van de 'Jaren Zestig/Zeventig' overleefden door 'slimmigheidjes'. Een hele waslijst met trucs om anderen voor ons te laten werken. In het artikel van Charles Hugh Smith gaat het om de destructieve invloed van de 'veelvraten'. De 'Rechtse Elite', zelfs al doen ze zich voor als 'Links', maar actief in de 'financiële markten' waar het niet op kan. Maar vlak 'Links' niet uit, waar in ons deel van de wereld 'Links' allang niet meer staat voor iets dat verwijst naar 'werkers' of 'arbeiders', maar is verworden tot iets 'cultureels', met een geatomiseerd (decadent) wereldbeeld waarin het 'individu' is opgepompt tot een karikatuur van zichzelf. Daarin lijkt onze westerse samenleving meer op 'Rome', dan op de Sovjet-Unie. En dat is voor de analyse van wat ons te wachten staat niet onbelangrijk. 

Door te overdrijven (Hoogmoed) hebben we ons eigen graf gegraven. Je ziet nu hoeveel pijn dat doet in het 'Linkse' bastion, waar 'cultuurdragers' aanspraak maken op het geld dat beter naar leerkrachten, zorgmedewerkers, politie en brandweer kan gaan. Terwijl die 'cultuurdragers' zichzelf hebben geconditioneerd tot het beschimpen van de 'werkers', de 'arbeiders', het 'plebs', door de landen waar de producten vandaan komen die we simpelweg nodig hebben, of die de grondstoffen leveren die ons warm houden, aan te wijzen als institutionele vijanden. Zonder te beseffen dat productie, transport, en het winnen van grondstoffen een bepaald niveau van discipline vereisen. Dus orde. 

Als het er op aan komt, zijn 'cultuurdragers' wel bij machte om extreem geweld in te zetten om hun bevoorrechte positie te verdedigen. Maar ze zijn, in die 'gespecialiseerde' verschijningsvorm, als verkopers van 'gelul', volkomen ongeschikt voor leger, politie, brandweer, zorg of onderwijs. Althans, voor onderwijs dat tot doel heeft productieve mensen de weg te wijzen. Een Molotov-cocktail gooien, of een terroristische aanslag plegen of plannen, of iemand als groep te grazen nemen binnen de 'Cancel-Cultuur', lukt nog wel. Maar in die 'existentialistische' vorm laat het zich niet sturen door enig logisch proces, en is de samenleving die al haar investeringen wegsluist naar die geaborteerde, zelfgenoegzame feuten ten dode opgeschreven.

'Boem!' Vrachtwagen. Dat licht was niet de opkomende zon, Bambi.

De Russen klagen over Amerikaanse 'schijnaanvallen' op Russisch grondgebied, in het gebied van de Zwarte Zee.

Het Amerikaanse Pentagon 'verklaart' die aanvallen als een poging om de Russische respons in kaart te kunnen brengen, waarbij wordt geregistreerd welke apparatuur op welk moment actief wordt, op welke frequenties wordt uitgezonden, welke systemen worden ingeschakeld, en wat de strategie is van de onderscheppende straaljagers. Dat zijn klassieke 'Koude Oorlogsspelletjes', die in die vorm niet ongevaarlijk zijn. Als ze verkeerd worden geïnterpreteerd, als een échte aanval, zijn de rapen goed gaar!

Het gaat hier om een ander fenomeen dan de regelmatig terugkerende verhalen over 'onderschepte' Russische 'Bear' bommenwerpers boven territoriale wateren, in de buurt van NAVO-landen, die met enige regelmaat in de media terugkeren om de illusie te voeden van een 'dreiging'. Daar zwaaien de piloten vriendelijk naar elkaar. Niet dat die bommenwerpers in een tijd van oorlog geen gevaar opleveren, ook al stammen ze uit de jaren vijftig. Maar in die confrontaties gaat het niet om een gesimuleerde aanval, maar om een patrouillevlucht. Anders is het waar Russische jachtbommenwerpers in de Oostzee op 'ooghoogte' en 'binnen handbereik' over het dek van schepen van de NAVO scheren, die zich te dicht bij de Russische enclave van 'Kronstad' begeven, duizenden kilometers van het eigen Amerikaanse grondgebied. 

Wereldwijd zijn de Amerikanen druk met provocaties, en daadwerkelijke aanvallen, of manoevres op vijandelijk gebied in Syrië, waar ze volgens het internationale recht niets te zoeken hebben. Maar goed, het internationale recht is al twintig jaar of langer een dode letter door de 'War on Terror', die door NAVO-landen gezien wordt als een vrijbrief om wereldwijd orde op zaken te stellen met militaire middelen. Naast marteling en vervolging van personen die beschouwd worden als een bedreiging, en dat zijn in toenemende mate niet de terroristen, maar eerder de mensen die aankloppen om te vragen hoe dat nou ook alweer zat met die democratie en die rechtsstaat. 

Trump, vorige week eerst vals beschuldigd van minachting voor de eigen militairen, antwoordde op vragen van een bevriende journaliste dat hij niet weet hoe de militairen over hem denken, maar dat hij meent dat de 'soldaten' op zijn hand zijn, maar dat de generaals in het 'Pentagon' zijn bloed wel kunnen drinken, net als het 'militair industriële complex'. De 'Warparty', dus. Wat mij bij de vraag brengt of Trump die schijnaanvallen op Russisch grondgebied heeft gesanctioneert, of er wellicht zelfs opdracht voor gaf, of dat het 'Pentagon' handelt conform een eigen agenda?

Een alternatieve uitleg voor de vreemde chicanes in Trump's beleid, is dat hij op gezette tijden door zijn 'eigen mensen' voor voldongen feiten wordt geplaatst, en dan de keuze heeft daar openlijk afstand van te nemen, of te doen alsof het zijn keuze was. Zeker na het verschijnen van het boek van John Bolton, en de reactie van Trump op dat boek, is het raadzaam om Trump niet te vereenzelvigen met de 'Haviken' om hem heen. Iets dergelijks kun je wellicht ook zeggen over zijn binnenlandse politiek, maar het blijft een lastig te bevatten man, in een lastig te bevatten wereld, waarin een ongeluk in een verdomd klein hoekje zit. 

De (doorgaans) genuanceerd 'linkse' website 'Counterpunch' maakt ook overuren met pogingen om te voorkomen dat Trump een tweede termijn krijgt. Patrick Cockburn suggereert daarbij dat 'Links' Trump moet wegzetten als een 'landverrader'. Hij verwijst daarbij naar een verhaal dat zijn vader hem ooit vertelde, over een sheriff die hopeloos achter lag in de peilingen. Die kwam met het 'briljante' idee om het gerucht te verspreiden dat zijn opponent 'het' met varkens deed. Zijn vrienden fronsten de wenkbrauwen, en wezen hem erop dat dat niet waar was. Waarop de kandidaat sheriff zei dat hij dat ook wel wist, 'But let's hear him deny it!' In de beleving van Cockburn is Trump in 2016 op die manier boven komen drijven.

Gelet op het 'Steele Dossier', waarin Trump ervan werd beticht zich verlustigd te hebben in 'plasseks' met een stel lichtekooien in een Moskou's hotel, moet mij toch van het hart dat het minimaal van twee kanten kwam. Je kunt verwijzen naar 'Pizza-Gate' als een vergelijkbare 'move', maar de geur van pedoseksualiteit in de omgeving van Hillary is tot nu toe minder absurd, met Bill/Epstein, en Anthony Weiner, de man van Hillary's campagneleider, en actief supporter van de 'LGBT'-agenda. En waar dat de eerste keer niet goed uitpakte, lijkt dat advies van Cockburn deze ronde ook niet echt een 'winner'. Trump heeft, wat dat betreft, een extreem hoog 'Teflon-gehalte'. Ook, denk ik, omdat het hem koud laat. Hij heeft alles al gezien, en gehoord. En wat dat betreft is Biden een stuk kwetsbaarder. 

Maar 'landverraad?' Ook op 'Counterpunch' een interessant stukje over juist dat aspect, waar de auteur juist stelt dat Trump wordt gesteund door mensen die het 'land' niet kwijt willen. En daar zit wel iets in. Het gaat niet, in alle gevallen, om eng nationalisme. Maar een verzet tegen het 'globalisme', dat zoals de auteur schrijft, gesteund wordt door een tamelijk bizarre club supporters, van 'Links' tot 'Rechts' die allemaal afwillen van de 'natiestaat'. In die zin is er dan een overeenkomst met wat Xi en Poetin propageren. Laat iedereen zijn 'eigen ding' doen, binnen de eigen soevereine landsgrenzen, zonder bemoeienis van anderen, en laat de handel ons binden. Ik weet niet of dat het is wat Trump voor ogen staat, want wie weet dat wel? Ik denk echter dat het wel klopt dat zijn aanhang het door die bril ziet. En ook daar, zeker niet met een volstrekt gelijkluidend idee over hoe dat verder concreet ingevuld moet worden. Dus zowel mensen met een 'Klassiek Linkse' kijk op mens en maatschappij, als kiezers met een 'Rechts Nationalistische' droom, en alles daar tussenin. In elk geval overtuig je die groepen niet door Trump van 'landverraad' te beschuldigen. 

Dat in dat chaotische land bepaalde lieden met vuur spelen door 'schijnaanvallen' met lange afstands bommenwerpers op Rusland en China uit te voeren, geeft mij de koude rillingen.