Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zoeken op dit blog

Weersverwachting

Hoe betrouwbaar is de weersverwachting?

 

Vele jaren geleden vloog ik met mijn vrouw zonder concrete plannen naar Los Angeles, waar we voor drie weken een ‘capabele’ huurauto hadden gereserveerd. Uitgangspunt was dat we elke dag even een blik op het ‘Weather Channel’ zouden werpen, om voor de volgende dag ons plan te trekken. En dat werkte. We verslonden vele duizenden kilometers. Waar we zon zochten, hadden we zon. Waar we sneeuw wilden om te skiën, hadden we sneeuw. 

 

De Verenigde Staten zijn, zeker buiten het seizoen, een ideaal land voor zo’n vakantie. Het is ‘avontuurlijk’ in die zin dat je delen van het land ziet waar je anders niet zo snel heen zou gaan, omdat de reisgidsen er geen melding van maken, of zelfs stellen dat er niks te zien is, afgezet tegen de naburige attractie. Maar niet ‘avontuurlijk’ in de zin dat je wordt overvallen door afgrijselijk weer, terwijl je je vooraf vastgelegde reisplan volgt. Die manier van reizen bevalt ons heel goed, maar in sommige landen moet je vooraf hebben gereserveerd, anders slaap je in je auto, of het kolenhok, en die tijd hebben we gehad.

 

Met die ervaring op zak begrijpt u wellicht ook waarom ik uitgesproken sceptisch ben over het idee dat er een ‘Groot Complot’ schuil gaat achter ontwikkelingen in de wereld. En in die zin ben ik ook zéker ‘klimaatscepticus’, en heb ik bar weinig vertrouwen in de ‘Alfa’-wetenschappen als het er op aankomt onze ‘reis’ door de tijd te plannen. Wat niet wegneemt dat ik de zorg voor onze negatieve invloed op onze habitat deel, en beslist wil nadenken over, én wil meewerken aan logische maatregelen om nog zo lang mogelijk van onze habitat in het wijde universum te kunnen genieten, als mensheid. Ik heb dus niet veel met mensen die de schouders ophalen, en opmerken: ‘Dan ben IK er toch niet meer….’. Anderzijds word ik zéker ook niet blij van lieden die mij het reizen en andere geneugten willen ontzeggen om die habitat in een onberispelijke conditie te houden, of zelfs terug te voeren naar haar maagdelijke staat.

 

Recent verwees ik u naar een artikel van CJ Hopkins, waarin hij de vrees uitsprak dat illustere, totalitair ingestelde lieden druk waren met het smeden van plannen om ons een ’totalitaire’ samenleving binnen te loodsen. ‘Covid-19’ is in dat scenario het vehikel, en hij schetst een macaber beeld van wat ons te wachten staat als we hen hun gang laten gaan. Ik ben allerminst blind voor de invasie van ons privé-leven, en een hele reeks beperkende maatregelen die ons worden opgedrongen, maar als er al een sinister plan schuil gaat achter het inmiddels vrij algemeen gehanteerde idee van een ’Nieuwe Normaal’, dan zie ik nog altijd niet welke visie daarachter schuil gaat, en wanneer de bedenkers zichzelf kunnen feliciteren omdat ze bereikt hebben wat ze wilden bereiken. Wat is dan het reisdoel?

 

Zeker, ik zie hoe opgelegde reisbeperkingen de ‘Groene Agenda’ bevorderen, en ik twijfel er geen moment aan dat men in die kringen druk is met het ijzer smeden nu het heet is. Zeker, ik realiseer mij dat de farmaceutische industrie likkebaardend kijkt naar de stijging van de omzet van een heel arsenaal aan medicijnen en ‘middeltjes’ die als warme broodjes over de toonbank gaan voor veel teveel geld. Zeker, ik zie hoe een aanzwellende groep ‘bestuurders’ en ‘onderzoekers’ uit tal van disciplines druk in de weer zijn met het bedenken van winstgevende strategieën voor hun illustere ‘Agenda’s’. En dat we niet snel verlost zullen zijn van die ‘uitvreters’ nu de geldpersen witheet aanlopen, en overheden voor Sinterklaas spelen. En zeker, ik ben bepaald niet blind voor het gegeven dat ‘gevestigde’ media de kans aangrijpen om te trachten de concurrentie op het gebied van de ‘vrije nieuwsgaring’ vakkundig om zeep te helpen, met een beroep op de noodzaak te strijden tegen ’nepnieuws’, waar ze zelf de voornaamste producent van zijn.

 

Maar wie heeft de regie? En hoe levert hem of haar dat aan het eind van de rit een batig saldo op? In welke ‘munteenheid’ die dan nog iets waard is zou je dat uit kunnen drukken? En als het niet een materialistisch streven is, hoe zal die man of vrouw, of groep, dan de status naar zich toe trekken als begenadigde heersers? 

 

Het eeuwig terugkerende probleem met ’totalitaire’ stromingen, is dat ze in het begin nog wel resultaten boeken die tot de verbeelding spreken, omdat de weersverwachting voor een paar dagen in de toekomst nog wel redelijk betrouwbaar is. Maar al snel moet er geïmproviseerd worden, en start de repressie, die onverbiddelijk het naderende einde van de ambities betekent. Luid roepen dat de ‘vijand’ voor de poort staat, en dat iedereen die hem in eigen kring zoekt een ‘verrader’ is, biedt slechts tijdelijk soulaas. 

 

Het lastige hier is, dat ogenschijnlijk ‘absolutistisch’ optreden, in de zin dat een overheid een plan ontwikkelt om het hoofd te bieden aan een realistische bedreiging, en niet toestaat dat nihilisten en profiteurs roet in het eten gooien, niet ‘totalitair’ is, wanneer, nadat het gevaar geweken is, de autoriteit terugtreedt. Als er géén plan is, omdat de overheid doodsbenauwd is om gebruik te maken van haar autoriteit, en de verantwoordelijkheid ontloopt, of niet gesteund wordt door een slagvaardig ambtenarenapparaat, dreigt willekeur, dat aanvoelt als ‘totalitair’ optreden, omdat het niet rationeel kan worden onderbouwd. Binnen ‘ja en nee’ staat iedereen op de barricaden te roepen: ‘Wie ben jij om mij te vertellen……..!’, en dan volgen de rellen. 

 

In NRC rangschikte Luuk van Middelaar, politiek filosoof en hoogleraar Europees recht, de onrust in Wit-Rusland als ‘’s werelds eerste Corona-opstand’, want Loekasjenko had ‘Covid’ ontkend, en schond daarmee het sociale contract met het volk. Voor Luuk is het totalitair als je niet met ‘maatregelen’ komt die in ons deel van de wereld zo’n geweldig succes zijn, en zo breed worden gedragen door de bevolking. Blijkbaar. Het is een beetje als met het weer: De één vindt het fris, en voor de ander is het tijd om verkoeling te zoeken. Of zoals met het aanbod in je krant, of op de televisie. De één leest elk artikel van kop tot staart om op de hoogte te blijven, en ziet elke uitzending die ook maar enigszins pretendeert dat het over ‘actualiteit’ gaat, en de ander laat die ‘pulp’ aan zich voorbij gaan, en doet liever iets nuttigs. Dat Middelaar's collega, die lokaal gewond werd, een kop boven haar relaas over diezelfde 'opstand' plaatst die luidt: 'Niet nadenken, rennen!', zegt genoeg. Ik heb zelf wel wat met nadenken. Dan hoef je veelal niet te rennen. Oftewel, als je haast maakt als je tijd hebt, heb je tijd als je haast hebt.

 

Stilte

In stilte verandert onze wereld ingrijpend.

 

Waarmee ik wil zeggen dat we hopeloos in verwarring zijn over onze prioriteiten, en niet dat het weldadig rustig is, of dat de veranderingen ons volledig ontgaan. De meeste veranderingen voltrekken zich in het volle zicht, maar we zien de betekenis niet. Of het levert ons in het ‘hier en nu’ tijdelijk voordeel op, en straks zien we wel weer. Of het betreft anderen, en die moeten maar voor zichzelf zorgen. 

 

Bijzaken worden hoofdzaken. En over hoofdzaken kunnen we niks zeggen, want er wordt nog op gestudeerd, en het wachten is op het ‘rapport’ en de ‘aanbevelingen’. In de tijd dat we wachten op het ‘rapport’ en de ‘aanbevelingen’ kunnen we al wel leiders elders in de wereld adviseren om het anders te doen. En als ze niet willen luisteren, dan helpen we de ‘oppositie’, en organiseren we een 'Regime Change'.

 

Als er uiteindelijk een ‘rapport’ ligt, en de regering kan zich buigen over de ‘aanbevelingen’, dan staan ze vol met jargon waar je alle kanten mee op kunt. Nostradamus schreef in klare taal vergeleken bij hetgeen ‘onderzoekers’ aan ‘consensus’ en frequente ‘reviews’ en ‘brainstorm-sessies’ uit hun toetsenbord weten te persen. In elk geval staat één ding op voorhand als een paal boven water: Mocht er ergens een slagvaardiger regering zijn, dan heeft die het ‘protocol’ veronachtzaamt, en kan die oplossing helaas niet worden overgenomen. 

 

Vooraf schreef ik al dat als Rusland als eerste een vaccin tegen ‘Covid’ op de markt zou brengen, het onmiddellijk zou worden afgewezen. Ja, ook omdat het Rusland is, en Poetin hoe dan ook niks goed kan doen. Maar ook omdat er altijd wel ergens een ‘protocol’ is waar onvoldoende rekening mee is gehouden. Of een ‘instantie’ heeft er nog niet naar kunnen kijken. De Britten keurden onlangs een enorme partij mondkapjes af, omdat de elastiekjes achter de oren zaten, en ze om het hoofd moesten. Met elastiekjes achter de oren was er een risico dat iemand met flaporen onvoldoende werd beschermd. Dan liever alle ‘zorgmedewerkers’ géén mondkapje. 

 

Een stemming in de Nederlandse volksvertegenwoordiging over een betere beloning van ‘zorgmedewerkers’ kon helaas geen doorgang vinden, omdat het ‘quorum’ er niet was, nadat een horde ‘vertegenwoordigers’ ijlings de Tweede Kamer had verlaten. Een D66 ‘vertegenwoordiger’ had weinig tekst nodig om het te ‘verklaren’: Het ‘protocol’ was niet gevolgd, want voor een stemming die een ‘quorum’ vereist stond een langere ‘aanmeldingstermijn’. Maar diezelfde ‘vertegenwoordigers’ staan straks wel weer goede sier te maken met ‘acties’ om te onderstrepen hoe ‘trots’ ze zijn op die ‘zorgmedewerkers’, omdat dat electoraal wel zo verstandig is. Goede kans zelfs dat ze vooraan staan om de organisatoren van dergelijke ‘hartverwarmende’ blijken van ‘solidariteit’ te subsidiëren.

 

Toen de scholen werden gesloten vanwege de risico’s voor de bevolking, wemelde het van de ‘experts’ die stelden dat het een overtrokken reactie was, zoals uit hun ‘rapport’ bleek, waarin ook de ‘aanbevelingen’ stonden die de regering kennelijk over het hoofd had gezien. Iedereen ‘solidair’ met de leerlingen, die het broodnodige onderwijs moesten missen, en overal achter de ramen van de scholen: ‘We missen jullie!’ Inmiddels is de regering gezwicht, gaan de scholen weer gewoon open, en steekt de twijfel de kop op. Is het wel veilig, nu juist lokatie waar volop jongeren vakantie vieren worden aangemerkt als brandhaarden die de verspreiding van ‘Covid’ vleugels geeft, en dat terwijl er nog niet voldoende ‘IC-capaciteit’ is, zoals in een ‘rapport’ stond dat eerder is gepresenteerd, compleet met ‘aanbevelingen’. 

 

Ondertussen stroomt het geld met bakken de deur uit, weten we niet of de ondernemingen die we zo aan de beademing houden wel kansen hebben om te overleven, en is het onzeker of de jongeren die terugkeren naar het onderwijs ooit nog wel werk kunnen vinden, als de behoefte aan ‘rapporten’ en ‘aanbevelingen’ opdroogt, omdat het geld op is. En omdat de radeloze ‘bestuurders’, die omhoog zijn gevallen op golven van ‘positieve discriminatie’, de kwaliteiten missen om knopen door te hakken en besluiten te nemen zonder souffleurs. Het is geen ‘Groot Complot’, maar onmacht en onkunde die ons parten spelen. Status verleend aan mensen met ‘goede bedoelingen’, de correcte kleur van hun huid, de juiste leeftijd, de passende sekse, en seksuele voorkeur, die hen eerder al aan hun ‘diploma’s’ hielpen. 

 

Elders in de wereld raakt het geduld met ons op. We doen maar wat we niet laten kunnen. Het oogt wellicht als capitulatie, maar ik vrees dat we onszelf in ijltempo uit de markt prijzen, en dat men elders eigen keuzes maakt, ten bate van het eigen volk. Bij het opzetten van dit blog stond mij voor ogen dat het mogelijk moest zijn die ontwikkeling te stoppen, door de hoogmoed en verwaandheid uit de vergelijking te halen die sprak uit de ambitie van al die postmoderne, op deconstructie gerichte lieden in de wereld die hun hallucinaties voor ‘wáár’ houden te confronteren met simpele feiten. Ik ben daar op teruggekomen. 

 

In de basis zijn we niet verplicht om rationele oplossingen en op feiten gebaseerde keuzes voorrang te verlenen, als samenleving. Het heeft alleen consequenties als we dat niet doen. Mijn stelling hier is, dat het lastig genoeg is om rationele oplossingen na te streven, en feiten te identificeren, omdat er nog zoveel is dat we niet kúnnen weten. Maar als er bewijs opduikt dat zegt dat een bepaalde lezing onjuist is, dan moeten al onze haren récht overeind gaan staan. Is dat bewijs gemanipuleerd? Of bewijst het dat we op de verkeerde weg zitten? Maar je kunt het niet negeren. Het is ronduit crimineel om stilte te betrachten als de feiten niet meer passen in je ‘narrative’. Daar komen brokken van. 

 

Waarmee niet gezegd is dat we al te goedgelovig weg moeten lopen met contraire feiten, maar je wilt toch wel zeker stellen dat je je huis niet op drijfzand bouwt. Het verweer van mensen die ik confronteer met feiten waar ze niet bekend mee zijn, dat je nou eenmaal niet ‘alles’ kunt weten, snijdt hout. Ook ik zal zeker feiten missen die op een later moment van doorslaggevend belang zullen blijken te zijn. Het ‘geheim’ is niet dat je een ‘veelvraat’ moet zijn, en uit alle hoeken en gaten informatie vandaan moet zien te peuteren om zo de kwaliteit van de besluitvorming te verbeteren, maar dat je je ‘filters’ goed hebt afgestemd. De ‘accountant’ ziet een weelde aan documenten voorbij komen, maar aan dat getal waar een luchtje aan zit, zit een ‘haakje’. Voor hem of haar. Het hoeft niet onmiddellijk duidelijk te zijn wat er niet klopt, maar alle toeters en bellen in zijn of haar hoofd gaan af. 

 

Een ‘generalist’ is als een goede ‘zoekmachine’. Alle pulp komt binnen, en gaat er weer uit zonder dat het iets teweeg brengt. Ah! Weer een ‘rapport’! Ah! ‘Aanbevelingen’! Ah! Vele duizenden pagina’s met ‘processtukken’. En dan komt dat ene obscure berichtje voorbij, aan het eind van de dag, en dan gaan alle toeters en bellen af. En als ik dan lees in NRC dat de redactie daar warmloopt voor Europese censuur om 'nepnieuws' uit de roulatie te houden, dan stemt mij dat bitter. Waar is de tijd dat 'kwaliteitskranten' zich de benen uit hun lijf renden voor 'scoops', inplaats van het recht om voorgekauwd, 'goedgekeurd nieuws' te mogen brengen? 

0 comments

Kamala

Kamala Harris wordt de ‘running mate’ van Joe Biden.

 

Er is helemaal niemand die ontkent dat die keuze is ingegeven door politiek opportunisme. Niemand verwijst naar de inhoud, en iedereen heeft het over de ‘vorm’. Het is een vrouw, en ze is ‘zwart’. Althans, ze gaat door voor ‘zwart’, al steekt ze nogal bleekjes af tegen ‘Zwarte Piet’, waarvan ‘Facebook’ inmiddels de afbeeldingen heeft verboden, omdat ze ‘karikaturaal’ zijn voor een bepaalde bevolkingsgroep. 

 

Die racistische, seksistische benadering van het politieke bedrijf, en de behoefte om de beeldvorming middels censuur te beïnvloeden, zit mij niet lekker. Zelf word ik niet overmand door een opwellend verlangen om mij ertegen af te zetten door te demonstreren, te protesteren of te provoceren, maar ik begrijp het als iemand die de ontwikkelingen volgt stelt dat Trump opnieuw gaat winnen, ondanks de ‘polls’. Al houd ik mijn kruit nog even droog. Maar het is een illusie dat kiezers in meerderheid geen acht slaan op de inhoud. En waar Trump zelf in zijn nopjes is met Harris, kan het nog interessant worden. Waar NRC haar wegzet als een 'carrièretijger' die haar loopbaan zorgvuldig heeft gepland, en iemand die 'scherp debatteert', is dat soort opportunisme evenmin iets waar je als kiezer iets mee kan als je naar meer integriteit op bestuurlijk niveau streeft, en een politicus die meer heeft met jouw carrière dan die van haarzelf.

 

Het is ronduit tragisch te noemen, dat de ‘Democraten’, noch de ‘Republikeinen’, zich hebben weten te herpakken sinds ‘2016’. Geen gebrek aan thema’s die werkelijk schreeuwen om aandacht. Die beangstigende obsessie met ‘gelijke kansen’ gaat ons de kop kosten, als dit zo doorgaat. We kunnen deze luxe niet dragen. Het interesseert niet of een president of premier een man is, of een vrouw, en welke kleur zijn of haar huid heeft, welke seksuele voorkeur de bekleder van het ‘hoogste ambt’ heeft, hoe oud hij of zij is, of hoe lang hij of zij er al zit. Is die man of vrouw goed voor het land? 

 

Dat idee, dat zo’n ‘hoogwaardigheidsbekleder’ geselecteerd dient te worden op basis van ras, sekse, leeftijd, seksuele voorkeur, of welk ander persoonlijk kenmerk dan ook, komt voort uit het denken dat de politieke macht niet bij de bekleder van het ‘hoogste ambt’ berust, maar dat dat meer een ceremoniële functie is, terwijl de ‘ambtenarij’ voor de continuïteit zorgt. Het zal u niet ontgaan zijn dat Trump expliciet beloofde daar radicaal een eind aan te maken, wat voor iedereen zichtbaar heeft geleid tot vier jaar chicaneren en derailleren om te trachten Trump het regeren onmogelijk te maken.

 

Daarmee zeg ik niet dat Trump zulke geniale opvattingen heeft over het landsbestuur, of over de wijze waarop de Verenigde Staten zich dienen te profileren in de wereld. Maar afgezet tegen Hillary’s agenda, dat het nu haar beurt was, omdat ze een vrouw was, stak Trump positief af. Kun je nagaan!

 

Sterker nog, als we omkijken naar de achter ons liggende vier jaar, dan was de beeldvorming van Trump een regelrechte karikatuur van dat concept dat uitgaat van een ‘Deep State’ die de lijnen uitzet, terwijl de ‘persoon’ aan de top het moet zien te verkopen. Ooit kocht ik mijn vlees bij een slager die ook als mens een slager was. Hij kleineerde zijn personeel als ze steken lieten vallen, en schoffeerde klanten die pretenties hadden, maar hij had perfect vlees voor een prijs waar zijn concurrenten niet aan konden tippen, en hij gaf geen geld uit aan opsmuk. Dus stond de winkel altijd bommetje vol. Andere tijden.

 

Waar ik problemen heb met Trump, is dat hij zich wel als een ‘slager’ gedraagt, maar dat zijn vlees niet best is. In New York was er ooit een iconisch café waarvan in de reisgidsen stond dat je er heen moest, omdat het personeel ronduit onbeschoft was tegen de klanten. En in Schotland verbleef ik ooit in een aanbevolen ‘authentieke herberg’, volgens de reisgids, die er een ‘must see’ van maakte met een hoge waardering, waar alles in de kamer kapot was, met een aangevreten opgezette beer in de vestibule. De tweede nacht zijn we toch maar ergens anders gaan slapen. 

 

Een voormalige topman van CNN constateert, terecht, dat de voormalige baanbrekende nieuwszender compleet vergroeid is met Trump, en dat ze de deuren kunnen sluiten als Trump verliest. Het is verworden tot een soort sadomasochistisch spektakel, die Amerikaanse politiek. ‘House of Cards’ was nog een milde versie.

0 comments

Dwaallicht

Wanneer spreken we over een ‘totalitair systeem’?

 

Het is evident dat ik lezers ben kwijtgeraakt door mijn standpunt over ‘Covid’. En waar die lezers wel bleven, sturen zij mij met grote regelmaat referenties naar artikelen elders waarin wordt ‘aangetoond’ dat we worden gefopt. Bij de teugels genomen, en afgevoerd naar de ‘Nieuwe Normaal’. Een totalitair Hellegat dat voorgoed een eind zal maken aan de ‘Vrije Wil’.

 

Mijn kijk op die kwestie heb ik in tal van bijdragen sinds begin dit jaar getracht te verhelderen, waarbij ik ook teruggreep op de visie van Ayn Rand over ‘ethisch egoïsme’ als een concreet ideaal. Daarbij heb ik getracht duidelijk te maken dat het beslist sympathiek klinkt zoals zij het in haar boeken aan haar publiek uit de doeken deed, maar dat de complexe praktijk nog wel iets anders is dan een fictionele, geromantiseerde wereld. Een kritiek die ook doorklinkt waar ik mij afzet tegen beschouwende artikelen als de ‘ultieme wijsheid’, en dat is met inbegrip van wat ik hier zelf te melden heb. Ik zit niet te wachten op ‘volgelingen’, of ‘aanbidders’, zoals u inmiddels ook wel duidelijk zal zijn, waar ik stug mijn eigen weg ga. Omdat ik nog altijd niet zie waarom ik daarvan af zou moeten wijken.

 

Mijn eerder ingenomen standpunt aangaande ‘Covid’, is dat een land moet beslissen om het te laten passeren, of om het te isoleren en uit te stampen. Alles daar tussenin leidt tot een ‘Nieuwe Normaal’ zoals beschreven door C.J. Hopkins in zijn satirische artikel: ‘Invasion of the New Normals’. Maar laat tot u doordringen dat dat systeem ‘totalitair’ is, omdat het willekeur tot norm verheft. ‘Erratic’. Het gaat niet om een vast omlijnd, sluw plan en een ‘politiestaat’ in de klassieke betekenis. Integendeel! Een onderdeel van het beeld dat zich voor onze ogen ontvouwt is juist het afschaffen, opheffen van politiediensten, met de bijbehorende chaos en criminele ontsporingen die daar het gevolg van zijn. 

 

Dat maakt het zo lastig om er grip op te krijgen, omdat velen die zich met kracht afzetten tegen een ‘Centrale Regering’ zelf de munitie aanleveren voor die ontwikkeling. Niet willens en wetens, zoals ook al die andere activisten en utopisten echt de allerbeste bedoelingen hebben. Binnen hun eigen denkraam wil iedereen alleen maar wat ‘logisch’ is. Voor zichzelf zijn is iedereen ervan overtuigd dat wat zij voorstaan volstrekt rationeel is, en dat ieder ‘weldenkend mens’ er net zo over denkt. Alleen nog even die ‘dwaallichten’ onschadelijk maken die het voor iedereen verpesten……..

 

Dit gaat niet exclusief over ‘Covid’. De ‘maatregelen’ raken ons allemaal, en ontwrichten de samenleving zoals wij die kennen. Maar dat geldt voor een heel scala aan recente veranderingen, van ‘Open Grenzen’, via ‘Groene Initiatieven’, de ‘Eindeloze Oorlogen’, en de golf van ‘Regime Changes’. Ik begrijp als geen ander hoe verleidelijk het is om alle weerstand die we ervaren toe te dichten aan kwaadwillenden met een ‘Groot Complot’ die uit zijn op de macht. Maar wie DIT artikel leest over de ‘Regime Change’ poging in de Verenigde Staten zelf, ziet wel de vileine machinaties van een kleine Britse groep pseudo-intellectuelen die, in samenspraak met Amerikaanse partners, ‘mogelijkheden’ ziet om de ontwikkelingen in dat land te beïnvloeden, maar ‘almachtig’ zijn ze toch allerminst, als we beschouwen hoe het uitpakt. 

 

Puur kijkend naar de snel toenemende chaos in de ‘westerse’ wereld, en de stuurloosheid, met een weelde aan ‘experts’ die zelfs binnen hun eigen vakgebied geen zekerheid kunnen verschaffen, lijkt het alsof het stichten van chaos het doel is. In die oceaan van activistische lieden met doortrapte plannetjes zitten beslist ‘Nihilisten’ die menen dat onze enige mogelijke redding is gelegen in een terugkeer naar de feodale standaard van het ‘Recht van de Sterkste’. Maar de overgrote meerderheid die druk is met chaos stichten wil dat helemaal niet. Sterker nog, ze vrezen het, maar ze denken dat alleen hun kijk op de mens en de maatschappij ons kan redden van dat angstbeeld. 

 

Het kan u niet ontgaan zijn dat overal in ‘conflictgebieden’ tegen de ‘Wil van het Volk’, zoals die in beeld verschijnt na verkiezingen, of een referendum, wordt aangetrapt. De belangrijkste bron is niet het streven naar een ‘Kleine Overheid’ zoals voorgestaan door Ayn Rand en aan haar filosofie verwante ‘elitaire’ denkers. De belangrijkste verzetshaard tegen ‘populisme’ is een groep die meent dat ‘democratie’ betekent dat we hun leiding accepteren, ongeacht de uitslag van verkiezingen of van referenda. Terwijl ze als bezetenen tekeer gaan tegen ‘anti-democratische’ krachten die de ‘liberale rechtsstaat’ ondermijnen. Mocht het volk een keuze maken die hen niet bevalt, dan richten ze de kijker op gekwalificeerde tegenstanders van het ‘Regime’, en beuken ze er net zo lang op los tot het hele land aan de rand van de afgrond is beland. 

 

De narigheid is, dat ‘democratie’ als bestuursvorm totaal ongeschikt is om bestuurlijk tot in detail ‘maatwerk’ te bieden. Ik begrijp het als u zegt dat het ‘onmogelijk’ is dat deze of gene partij, of kandidaat verkozen is, maar ‘het volk’ kan verrassend uit de hoek komen. En zeker als we onze hoop vestigen op ‘democratie’ als de basis, is het zaak om de macht van de overheid nadrukkelijk te beperken tot bestuur op hoofdlijnen. Enige poging om het ‘logisch’ te maken, leidt tot totalitaire structuren die daarbij zó onmogelijk complex zijn, dat het simpelweg niet goed kán gaan. 

 

Mijn stelling hier is dat een ‘autoritair’ geleid land beter bij machte is om een acuut gevaar het hoofd te bieden, als daarvoor ingrijpende maatregelen nodig zijn. Grijpt de ‘autoriteit’ mis, dan zijn de rapen ook goed gaar! Maar leidt het tot de ‘overwinning’, dan kan die ‘autoriteit’ niet meer stuk. Tot de volgende crisis. Het selectiemechanisme van zo’n ‘autoriteit’ is daar de achilleshiel. Daarom alleen al voel ik meer voor ‘democratie’, maar dan wel op voorwaarde dat we niet proberen een ‘autoritaire’ staat na te bootsen. Die keuze voor ‘democratie’ leidt tot ‘sub-maximale’ uitkomsten, zoals ik recent schreef. Maar door de tijd wordt, met een beetje goede wil, een optimum bereikt. Cruciaal is dan dat de bevolking zich erbij neerlegt dat het onderste uit de kan onbereikbaar is. Maar leg dat maar eens uit aan een postmoderne, op het maximale individuele geluk afgerichte bevolking!

 

Dit ‘dwaallicht’ blijft hier op zijn blog de ontwikkelingen volgen vanuit een ongebonden kijk op mens en maatschappij, en het besef dat wat ‘logisch’ is voor de één, de ander een arm en een been kost, of erger. En dat geen ‘expert’ u kan vertellen wat de beste keuze is, omdat je juist ‘generalisten’ nodig hebt om het héle plaatje te zien. Dat in die term, ‘generalist’, het woord ‘generaal’ besloten ligt, is geen toeval. Een ‘generaal’ is bij uitstek iemand die zijn hele leven nadenkt over het winnen van een ‘oorlog’, en hoe het leger wordt ingezet tijdens een ‘oorlog’ is geen thema dat zich leent voor ‘democratische besluitvorming’. Behalve in de context van de ‘Eindeloze Oorlogen’ die we de laatste twee decennia zijn gestart om de uitgaven voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen te legitimeren, maar daarin zijn de ‘generaals’ opzichtig uitgedoste schertsfiguren in een politiek schaakspel ten behoeve van de wapenindustrie, en hoeft er ook niks gewonnen te worden. De resultaten zijn er dan ook naar.

0 comments

Massatoerisme

‘Interessant, maar wat moet ik ermee?’

 

Zojuist weer een zuivering doorgevoerd van ‘webadressen’ die ‘traffic’ naar dit blog genereren, waaronder een groot aantal in Rusland en Oekraïne geregistreerde sites, waarvan ik mij niet kan voorstellen dat de gebruikers de Nederlandse taal machtig zijn. Los daarvan gaven ze ook niet de indruk dat ze over dezelfde onderwerpen gaan als die welke hier op dit blog centraal staan, maar geen daarvan was een herkenbare website van een overheidsorganisatie.

 

Of dit blog op die manier aan extra ‘traffic’ wordt geholpen door ‘het Kremlin’, of dat het een manier is om dit blog uit de roulatie te halen, omdat het ‘verdacht’ is door al die ‘Russische’ aandacht, zou ik u niet kunnen vertellen. Omdat dit geen commercieel blog is, en ik geen publicaties ‘in opdracht’ schrijf, interesseert ‘traffic’ mij niet écht. Ik heb liever een klein aantal bezoekers die oprecht geïnteresseerd zijn in wat ze hier aantreffen, dan ‘massatoerisme’. Anderzijds schrijf ik wel omdat de onderwerpen die ik aansnijd volgens mij van groot gewicht zijn. 

 

We leven in vreemde, perfide tijden, waarin ‘informatie’, meer dan ooit, een ‘wapen’ is geworden. In eerdere bijdragen heb ik mij consequent op het standpunt gesteld dat commerciële bedrijven het recht hebben om ‘informatie’ door te geven, of niet. Of ‘Google’ dit blog een hoge prioriteit geeft, of in het geheel wegzuivert uit de resultaten die ze aan gebruikers tonen, is aan ‘Google’. Gelet op de herkomst van ‘traffic’ is dit blog niet populair bij gebruikers van ‘Google’, en komt er veel meer ‘traffic’ van ‘Bing’. Heel erg verwonderlijk is dat wellicht niet, want de ‘Google-Newsfeed’ die ik via mijn ‘I-Pad’ dagelijks krijg voorgezet als ik mijn ‘Browser’ open, bevat nagenoeg louter ‘flutartikelen’ waar ik helemaal geen begin van interesse in heb. Hetgeen een indicatie is van wat ze bij ‘Google’ een hoge prioriteit toekennen. Zwangerschappen, akkefietjes en relaties van ‘Belangrijke Mensen’, en geheel voorspelbare ‘Regime Change’ berichten, overgoten met een sausje dat riekt naar een dienstverband met de CIA.

 

Op zich ben ik wel een groot voorstander van een aanzienlijk ‘neutraler’ internet, meer zoals in de begintijd, al besef ik ook dat dat een utopie is in onze huidige gepolariseerde wereld. En waar het legitiem is om ‘kwaadwillenden’ op te sporen en te voorkomen dat ze ‘kwaad’ doen, hoort u mij ook niet brommen als een terrorist uit de vergelijking wordt gehaald. Maar daar begint wel de ellende, want wanneer kun je spreken over een ‘kwaadwillende’? Is degene die de verkiezingen wint een ‘kwaadwillende’? Of zijn dat degenen die geen deuk in een pakje boter sloegen, maar wel de ‘overwinning’ opeisen? 

 

Kortom, je kunt wel verlangen naar ‘saai nieuws’, zoals het vroeger was, de feiten en verder niks, en apart een opinie op een ‘blog’ als dit, of in een separaat programma op de televisie, of in een duidelijk kader in de krant, maar dat is voltooid verleden tijd. Voor mij is het nog steeds erg wennen dat een ‘blog’ zoals dit een ‘target’ kan zijn voor minder frisse machinaties, maar daar gaat het de laatste jaren al steeds over als er weer iemand klaagt over ‘beïnvloeding’, en ‘censuur’. 

 

Mocht u een in Rusland verblijvende Nederlander zijn die door mijn interventie nu mijn blog niet meer kan zien, dan spijt mij dat zeer. Dito waar u een Rus bent, of iemand uit Oekraïne, en met ‘Google-translate’ volgt waar ik over schrijf. Maar mijn gevoel zegt mij dat ik er goed aan heb gedaan, en dat niemand in Rusland mijn blog zal missen. Al valt te bezien of mijn blog nu weer meer ‘opvalt’ bij de mensen die ik hoop te bereiken. En op een ‘legitieme’ wijze, en niet door ‘traffic’ waar een luchtje aan zit.

 

0 comments

Opwarming

Wat was er eerder: De pandemie, of de misinformatie?

 

De kip? Of het ei? 

 

Zoals Patrick Cockburn, zelf door polio in zijn bewegingsvrijheid aangetast, illustreert in DIT artikel, is de ‘waarheid’ niet alleen het eerste slachtoffer tijdens oorlogen, maar ook tijdens epidemieën. En Cockburn heeft recht van spreken als oorlogscorrespondent voor de ‘Independent’, en als auteur van een boek over de uitbraken van polio, voordat een vaccin dat gevaar beteugelde. 

 

Je kunt geen helder identificeerbaar omslagpunt aanwijzen waarop we hysterisch werden van angst, of ‘zweverig’ van een postmoderne behoefte onze schouders te zetten onder de ‘deconstructie’ van alles van ‘waarde’ in het welvarende ‘westen’. Het ‘overkwam’ ons in de meeste gevallen. Veel meer zoals de getijden, eb, en vloed. Alles wat niet is vastgelegd aan een verankerde boei komt in beweging, en verdwijnt, als het water stijgt. 

 

Polio is geen ‘Covid’, en de wereld van de jaren vijftig en daarvoor bestaat niet meer. Bij polio waren het juist de kinderen die het grootste risico liepen, terwijl het bij ‘Covid’ primair de mensen op leeftijd, en met een bestaande kwaal betreft. Waar Cockburn verwijst naar de reacties op polio-uitbraken door de tijd, en stilstaat bij het ruimen van katten en honden in New York in 1916, omdat ‘iemand’ had geroepen dat die de oorzaak waren van de epidemie, worden we met de neus op het feit gedrukt dat ook nu zoveel verschillende ‘experts’ maar wat roepen. 

 

Waar Cockburn schrijft dat Boris Johnson op enig moment meende ‘draagvlak’ voor de ‘maatregelen’ te moeten creëren door mensen bang te maken voor ‘Covid’, terwijl velen al riant over hun theewater waren en juist gekalmeerd dienden te worden, belicht hij de helft van het totale plaatje. Want het is evident dat bepaalde groepen volledig de kluts kwijt zijn, terwijl anderen om het hardst roepen dat het niet meer is dan een ordinair griepje. En beiden hebben, binnen hun denkraam, het grootste gelijk van de wereld. Dat maakt het zo ontzettend verwarrend. Je kunt het eens zijn over alle meetbare factoren, en historische vergelijkingen, en nog stééds een hoog oplopend verschil van mening hebben over wat nou de juiste benadering is. Al was het maar omdat moderne technieken nu oplossingen mogelijk, en profijtelijk maken, die tien, twintig, of zeventig jaar geleden nog totaal ondenkbaar waren. En dan is de enige vraag die rest, de vraag of je dat wil, of niet.

 

De golf van misinformatie die gekoppeld is aan ‘Covid’, is slechts een rimpeling in een al veel langer stijgende waterspiegel die ons nu volop parten speelt in onze strijd om een manier te vinden om te overleven. De ‘opwarming’ van het publieke sentiment is een direct gevolg van de ‘eindeloze oorlog’ die sinds het begin van deze eeuw in alle ernst het ijs doet smelten, met een tsunami aan leugens, halve waarheden, ‘spin’, ‘propaganda’ en ‘reclame’ waardoor we nu verzuipen in een feitenvrije wereld. Daarbij verwijs ik niet slechts naar de oorlogen die de militairen bezighouden, maar ook de uiteenlopende pogingen om regeringen omver te werpen, en de aanzwellende golf van ‘handelsoorlogen’, om nog maar te zwijgen van de wispelturige interventies van postmoderne actievoerders die het op zich hebben genomen elke vorm van zekerheid en historisch besef met de grond gelijk te maken. 

 

Her en der zie je nu zelfs enthousiaste cheerleaders van al dat ‘revolutionaire’ geweld die voorzichtig op de rem gaan staan. Helaas niet zozeer om een dijk op te werpen tegen al die irrationele waanzin, maar uit angst dat de winst hen zal ontglippen als de onvermijdelijke ebstroom, en afkoeling, hun intrede doen. Wat mij beklemt, is dat het best eens te weinig, en te laat zou kunnen zijn. Er is al zoveel kapot, en er vloeit zoveel geld dat er niet is naar doelen die geen begin van enige meerwaarde hebben, terwijl met elke bom, elke kogel, elke straaljager, elke raket, en elke opgefokte terrorist (‘vrijheidsstrijder’) er meer kapot gaat dat niet hersteld of vervangen kan worden, omdat daar de middelen voor ontbreken. 

 

Kortom, het komt mij voor dat we iets hadden moeten doen aan de ‘opwarming’ om rampspoed te voorkomen. Maar dan niet zozeer de ‘opwarming’ van de aarde, maar die van haar voornaamste bewoner, als we de waarde van het leven op deze planeet indelen op basis van rationeel potentieel, en perspectief om het universum te exploreren. Wat is er in ons gevaren? Op welk moment verloren die kippen die uit die eieren zijn gekropen als kuikens hun kop?

0 comments

Optimalisatie

De ‘ratio’ is nog altijd een zwak ontwikkelde capaciteit van de mens.

 

Dit wordt geen populair stukje. Het gaat over de irrationele angsten die ons bij de keel hebben. Over de hedendaagse mens die bang is voor zijn, of haar eigen schaduw. De mens die iedereen wantrouwt die hen gerust probeert te stellen, omdat het wel mee valt. Het gaat over doelbewuste overdrijving en hysterie. En waarom dat ervoor zorgt dat we ons eigen graf graven. Niet u, specifiek, of ‘de ander’, maar wij samen, als collectief. Niet doelbewust. Maar omdat we intellectuele kleuters zijn die zich geen raad weten met hun vrijheden, en in de vrijheid van anderen een existentiële bedreiging zien. 

 

Er zijn mensen die terecht angst hebben. Zoals Assange, Manning, en anderen die we in de steek hebben gelaten nadat ze ongemakkelijke feiten naar buiten brachten over hoe we ons als collectief misdragen, als we de kans krijgen. Maar de meeste mensen zijn bang voor ontwikkelingen die hooguit ‘inconveniënt’ zijn, of op de keeper beschouwd eerder voordelig zijn voor henzelf, al kunnen ze het met geen mogelijkheid zo zien door hun vergevorderde staat van paranoia. Als hun eigen handelen hen geen voordeel brengt, is dat, in hun beleving, niet te wijten aan hun eigen falende inzicht, maar aan de manipulatie van anderen die hen uit hun verschoning proberen te helpen.

 

Waarmee ik allerminst zeg dat dergelijke manipulatie een illusie is. Integendeel! Er wordt meer gemanipuleerd dan beleid gemaakt. Iedereen rotzooit met de feiten, neemt een loopje met wat ‘waar’ is, teneinde de eigen, hoogst individuele agenda op de kaart te zetten. Daar ging het al over in mijn vorige bijdragen, en geen gebrek aan voorbeelden. Daarbij zeg ik niet dat het allemaal doortrapt is, met een zorgvuldig uitgedacht plan. Integendeel! Als er tussen Curaçao en Aruba een helicopter het water in vliegt, en een ‘pratend hoofd’ op de televisie neemt de kans te baat om te pleiten voor Amerikaanse helicopters, omdat die Europese krengen niet deugen, wacht hem geen bonus. Hij speelt in op irrationele angsten, achterklap, onduidelijke, onsamenhangende feitjes, en construeert al doende een ‘waarschijnlijke toedracht’, die echter niets van doen heeft met de werkelijke toedracht. Als die werkelijke toedracht uiteindelijk is vastgesteld, is het op zijn best een voetnoot in het feitenvrije verhaal dat een geheel eigen leven leidt. Denk niet dat dat ‘pratende hoofd’ vervolgens bij zichzelf zal denken dat hij voortaan beter niet zo ver voor de muziek uit kan lopen, en zijn gehoor neemt hem niks kwalijk. Geen denken aan dat hij op de televisie verschijnt om excuses aan te bieden. Mocht er gesodemieter van komen, dan zijn er altijd wel ergens ‘experts’ te vinden die de originele lezing onderschrijven als ‘geloofwaardig’.

 

‘Geloofwaardig’. 

 

Religieus beleden lezingen van irrationele angsten en visioenen, die in vruchtbare grond vallen in een sterk geïndividualiseerde wereld, waarin je letterlijk niemand meer kunt vertrouwen. In het gros van de gevallen schuilt er geen kwade opzet in de theorieën die we construeren. De schade voor de gemeenschap, als op basis van die bijeen geraapte angsten en vermoedens miljarden door de plee worden gespoeld, bijvoorbeeld door alsnog ‘Amerikaans materiaal’ aan te schaffen, is in dat voorbeeld betrekkelijk onschuldige verkwisting. Of je nou geld voor dingen die je niet nodig hebt wegpist waarbij een Europese wapenfabrikant ‘werk’ heeft, of dat het een Amerikaanse concurrent betreft, is in onze geglobaliseerde wereld niet direct een vergissing met dodelijke afloop. Tenzij door al die gemanipuleerde angsten écht de pleuris uitbreekt, en je als Europees land geen onderdelen meer kan krijgen voor je superieure Amerikaanse helikopters. Maar dan hebben we grotere zorgen. 

 

Op iets grotere schaal wemelt het ook van de irrationele angsten. De één is doodsbang voor ‘Covid’, en de ander voor een overheid die misbruik maakt van die angst. Daarnaast is er geen gebrek aan angst voor ‘inmenging in de verkiezingen in de VS’, alsof die verkiezingen er toe doen. Alsof we niet hoe dan ook een kandidaat van de ‘Warparty’ zien aantreden in november. 

 

Inmenging in verkiezingen, en het organiseren van staatsgrepen, is eigenlijk ‘onze’ specialiteit. Waar de angst vandaan komt dat andere landen dat kunstje bij ons hebben afgekeken, is niet terug te voeren op enige actuele gebeurtenis. In de actualiteit is er nu meer zicht op de toedracht van die ‘hoax’ die als ‘Russiagate’ de geschiedenisboeken in gaat. Een Britse beunhaas, voormalig medewerker van de Britse geheime dienst, contracteert een alcoholistische Rus die in de Verenigde Staten woont, die wat sappige roddels over Trump weghaalt bij twee onbeduidende vrienden van hem in Moskou, tijdens een beschonken feestje, en heel de ‘westerse’ wereld rent ermee vandoor alsof de Duivel hen op de hielen zit. 

 

Veel realistischer is het verhaal over de wijze waarop ‘wij’ druk zijn om een wisseling van de macht in ‘Wit Rusland’ te bekokstoven. Niet dat u daar bij betrokken bent in uw capaciteit als kiezer, want u wordt standaard niks gevraagd, en het wordt u ook niet verteld waar ‘we’ mee bezig zijn. Sterker nog, is er wel een ‘we’? Is het niet gewoon een privé-initiatief van de geheime dienst van Oekraïne? En met welk doel dan? Waarom krijg ik steeds meer het gevoel dat al die manipulerende stoethaspels geen begin van enig rationeel plan hebben, en maar wat aan rotzooien? Ik weet het, het zou een ‘Groot Complot’ kunnen zijn, en dat ik het alleen niet zie als iets waar ‘regie’ op zit, omdat ik niet het verfijnde brein heb van iemand als 'Lange Frans'. Dat ik ten onrechte meen dat we ons de kop gek laten maken, en ons verliezen in gevechten met de spoken in ons hoofd, terwijl we de handen ineen zouden moeten slaan om tot rationele oplossingen te komen van de problemen die ons parten spelen, wereldwijd. Dat, met andere woorden, uw angsten wel degelijk realistisch zijn, maar de angsten van uw opponenten niet. En dat gebrek aan bewijs niet bewijst dat u paranoia bent. En trouwens, al bent u aantoonbaar een beetje paranoia, dan betekent dat nog niet dat u niet achtervolgd wordt! 

 

Met achterdocht heb ik geen moeite. Noch met de constatering dat we allemaal zo onze eigen prioriteiten hebben, en we niet allemaal hetzelfde belangrijk genoeg vinden om er ons bed voor uit te komen, of de pen op te pakken. Het kan schokkend zijn om iemand te horen zeggen dat ‘Covid’ slechts een griepje is, en dat als je er aan overlijdt het gewoon ‘de natuur’ is. Je tijd is gekomen. Maar die persoon komt daarmee gewoon uit voor zijn of haar mening. Hij of zij heeft prioriteiten die wellicht niet samenvallen met die van u, en omgekeerd. Uw lust voor het leven, en rationele oplossing om zoveel mogelijk levens te sparen, én de chaos van een keur aan ‘maatregelen’ en tegenstrijdige adviezen te voorkomen, kan slecht vallen bij iemand die voor zichzelf niets te vrezen heeft van ‘Covid’, en dat ‘gebemoei’ met zijn of haar leven slechts kan zien als een poging om hem of haar de kostbare vrijheid af te nemen waar we ‘recht’ op hebben.

 

Recent stelde ik dat ‘optimalisatie’ de tegenpool is van ‘maximalisatie’. Voor ‘optimalisatie’ is logische besluitvorming een vereiste. Op het moment dat we toe zijn aan het nemen van een besluit, is het moment waarop we een ‘maximaal’ rendement hadden kunnen behalen alweer gepasseerd. In een samenleving waarin we met de paplepel ingegoten krijgen dat we slechts één leven hebben, en recht hebben op de vrijheid om ons eigen geluk te maximaliseren, vallen ‘gemiste kansen’ niet goed. Het spoort ons aan sneller te ‘beslissen’. De reclame roept het ons toe: ‘Deze kans is voor de snelle beslisser!’  Morgen is te laat. We hebben haast! Uit de weg! 

 

In oktober 2018 schreef Tom Rees in ‘The Telegraph’ een artikel waarin hij stelde dat de Amerikaanse economie in 2020 van de ‘klif’ zou storten. Het ‘Wile E. Coyote’-moment. Een geluid dat u niet onbekend in de oren zal klinken als u hier al langer leest wat ik te melden heb, zij het dat ik ervoor heb gewaakt het precieze moment op een jaar vast te prikken. Wat mij intrigeert, is de vraag hoe die rationeel voorspelbare ontwikkeling, en de exploderende golf van irrationele achtervolgingswaanzin, en postmoderne 'waarheid',  in elkaar grijpen. ‘Covid’ is gewoon een virus, zoals er al zoveel waren. En er zullen er meer volgen. Of je probeert dat virus te isoleren en ‘uit te stampen’, of niet, daar kun je gewoon heel rationeel over nadenken, zelfs zonder exact te weten hoeveel doden er zullen vallen als je het virus zijn gang laat gaan. Maar in onze ‘Wile E. Coyote’-wereld zijn beide keuzes ‘diefstal’. En dan heeft degene die een andere keuze maakt dan jij het op jou voorzien. En ga het rijtje maar langs van alle pseudo conflicten die de gemoederen beroeren. ‘Optimalisatie’ komt niet meer voor in ons woordenboek. We willen alles, en we willen het nu! En dan denk ik aan de wijsheid van mijn grootmoeder, die stelde: ‘Wie het onderste uit de kan wil hebben, krijgt het deksel op de neus!’

 

De tragiek is daarin vooral dat we ‘rationeel’ zijn gaan zien als besluitvorming die niet verder reikt dan het belang van het individu. De ‘zakenman’ die ‘Beiroet’ op zijn geweten heeft staat model voor ons ‘denken’ in deze tijd. Het is ‘gewetenloos’. De kracht van onze ratio is juist dat we met dat stuk gereedschap als kwetsbare individu kunnen overleven door het collectief te versterken. Maar zonder onze individuele kwaliteiten en creatieve vermogens de das om te doen. Door ‘optimalisatie’ halen we het maximale eruit wat erin zit.

0 comments

Protectie

‘Elluk foordeel hep se nadeel’.

 

In intellectuele kring is veel gelachen om de filosofie van Nederlands ‘grootste voetballer’, die tevens niet onverdienstelijk was als coach, zij het dat het ‘grote geld’ wel helpt om dat succes naar je toe te trekken. Maar sommige ‘grote namen’ in de voetbalwereld lukt het nog steeds om er een potje van te maken, ondanks de los rondslingerende miljoenen. 

 

Waar Cruyff op doelde, was dat je slechts over elf spelers beschikt in het veld, en als je die ‘aanvallend’ laat spelen, je verdedigend concessies moet doen. Heb je echter beresterke verdedigers, dan kun je je dat veroorloven. En beresterke verdedigers kun je kopen, als je over een oceaan met geld beschikt. Het resultaat is dan ‘sprankelend voetbal’. In het bijzonder als je nog ruim voldoende geld hebt om ook de beste aanvallers en middenvelders weg te kapen van andere clubs. 

 

Veel lastiger is het om ‘vanuit het niets’ de leiding te pakken. Je moet geluk hebben, maar je kunt dat geluk tot op zekere hoogte afdwingen. De spelers hoeven niet tot de erkende top te behoren om dat te realiseren, en veelal helpt het juist als ze ‘onervaren’ zijn, mits ze gretig zijn om te leren, en wat ze tekort komen aan ervaring compenseren met een ‘wil om te winnen’. Bereid het ‘gras op te vreten’. 

 

De kwaliteiten van de coach die dat geweld in goede banen moet zien te leiden is niet zo eenvoudig te schetsen, door het enorme aantal variabelen. Een enkel ‘akkefietje’, opgeblazen door de altijd gretige media als ze iets kunnen verzieken, kan het succes volledig naar de knoppen helpen. Waar ik hier op mijn blog scherp reageer op journalisten, zet ik mij af tegen die reflex om te profiteren van de ellende van anderen, of zelfs moedwillig het succes van anderen te saboteren. Als ze al niet tegen betaling de ‘losers’ helpen. Het zijn de ‘media’ zelf die aan de basis staan van het geloof dat een succesrijke club, of onderneming, of land, een ‘mediastrategie’ dient te hebben. Zonder een ‘mediastrategie’ geen succes. Het is dezelfde strategie die de maffia hanteert waar ze bij ondernemers geld lospeuteren voor ‘protectie’.

 

Ook als we ons daar bewust van zijn, betekent het niet dat we er ongevoelig voor zijn. Waar ik in mijn laatste bijdragen ophef maak over ‘feitenvrije’ berichtgeving, en onwaarheid die ons wordt aangesmeerd als het ‘Woord van God’, worstel ik daar zelf ook mee. Mijn eerdere opmerking over berichten in de media waarin werd gesteld dat de ‘Drieklovendam’ in China op het punt stond om het te begeven, met als cynisch commentaar: ‘Kom maar terug als hij het begeven heeft’, moet u zien in dat licht van een groeiende scepsis over wat de media ons voorzetten. Het probleem met zo’n bericht is dat het volledige kolder kan zijn, of een uit zijn context gelicht, en tot waanzin uitvergroot probleem dat verband houdt met overvloedige regen in dat gebied, maar dat het u achterlaat met de perceptie dat ze in China geplaagd worden door ‘corrupte constructeurs’. Wat dan weer naadloos aansluit bij het inmiddels religieus beleden geloof dat China een existentiële bedreiging vormt voor onze superieure economie. Waarmee ik dus niet zeg dat die 'Drieklovendam' een integer bouwwerk is dat beslist niet zal bezwijken, en dat er geen 'corrupte constructeurs' kunnen zijn in China. Ik hoop slechts duidelijk te maken hoe eenvoudig het is een 'vijandige sfeer' te scheppen uit ijle lucht.

 

Voor u het weet staat u met vlaggetjes en spandoeken te juichen over de wijze waarop de regering van Trump de Chinezen een hak probeert te zetten door ‘maffia-style’ alles wat ze in dat land hebben opgebouwd af te breken, of te jatten. Bedenk dan dat dat ‘foordeel’ een levensgroot ‘nadeel’ heeft als het China lukt zich staande te houden te midden van al dat geweld. Als die dam niet instort, ze rustig doorgaan met nieuwe dammen bouwen, en de ‘maffia’ en hun vriendjes verder laten verrekken. Realiseer u, en ik schrijf dat niet voor het eerst, dat je in ‘gelul’ niet kunt wonen, dat het je niet warm houdt, en dat je het niet kunt eten. Dat de Chinezen en de Russen, en nog een hele reeks andere landen, bereid zullen blijven om te betalen voor ‘protectie’, daar zou ik niet op rekenen. 

 

Dat ‘Marlon Brando’ die nu in het ‘Witte huis’ zit, of ‘Al Pacino’ die zich warmloopt in het ‘Democratische’ kamp, uw ‘Best Bet’ zijn, is een sprookje. Dat geldt in het bijzonder voor Amerika en de Amerikanen, maar ook wij in Europa moeten ons realiseren dat het geld van de ‘topclub’ op is, en dat de gretige ‘amateurs’ aan de poort staan. De ‘mediastrategie’ zit in de weg. Het is een last die we niet langer kunnen dragen. Het zijn niet alleen de ‘topclubs’ in het ‘betaald voetbal’ die behangen zijn met schuld, maar alle bedrijven én het overgrote deel van de ‘westerse’ overheden verzuipen erin. En schuld die ‘productief’ is, is een investering. Maar waar het geld opgaat aan ‘consumptie’, het in leven houden van ‘cultuur’, het ‘mediacircus’, en dingen die ‘BOEM!’ zeggen, is het een luxe die we ons niet langer kunnen veroorloven. 

 

U heeft een blog als dit nodig om u daar op te attenderen, want de ‘media’ gaan u dat niet verklappen. Zoals de ‘maffia’ het u ook niet komt vertellen als ze uw winkeltje niet langer kunnen ‘beschermen’, en u door uw bijdrage aan hun ‘verdienmodel’ gevaar loopt om zelf achter de tralies te belanden. En andermaal: Het is geen ‘Groot Complot’, maar een falend systeem. Het werkte in de achter ons liggende decennia, in die zin dat het ons geen windeieren legde. Het was altijd al een corrupt systeem dat niet toekomst-bestendig was. Maar nu we ook nog eens extreem hebberig worden, hebben we de bijl in de vruchtboom gezet, en kunnen we dat weelderige fruit waar we zo van hebben genoten verder wel vergeten. 

 

Denkt u dat ik overdrijf? Ik denk zelf van niet. En we kunnen ons hierin geen fouten veroorloven. Als die dam breekt, verzuipen we. Met man en muis.

0 comments

Hallucinaties

Het is allemaal waar, én het is één grote, banale leugen.

 

In onze postmoderne wereld is er geen ‘waarheid’ meer, en zijn ‘feiten’ irrelevant. Het was altijd al zo dat je niet klakkeloos moest geloven wat er in een krant stond die zichzelf ‘De Waarheid’ noemde, en dat een ‘Newspaper of Record’ ook niet louter correcte informatie in de aanbieding had. Maar zo dol als het nu is, was het nog niet eerder. 

 

‘Spin’ was tot voor kort een aanduiding voor het verdraaien, verbuigen en weglaten van de feiten om de lezer, luisteraar of kijker te laten geloven dat iets ‘waar’ was, wat ‘onwaar’ was, of tenminste incompleet. Nu is het niet zozeer een term meer die verwijst naar propaganda, maar eerder naar de wereld van de hallucinaties. De samenleving als geheel wordt in ijltempo meer en meer één groot gekkenhuis. Een posttraumatisch sanatorium waarin je aanspraak kunt maken op je eigen geruststellende wereld, ook als die met iedere stemmingswisseling verandert. 

 

U moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar ik raak de aansluiting met die virtuele wereld kwijt, en blijf stug vasthouden aan het idee dat iets niet wáár, én ónwaar kan zijn. Maar ik ben dan ook geen ‘BN-er’, geen politicus, en geen ‘Alfa-wetenschapper’. Veel is onbepaald. We wéten niet of het wáár is, of ónwaar. Nader onderzoek moet uitwijzen hoe het precies zit. Een ‘voorlopige’ keuze kan nodig zijn, maar de twijfel mag niet worden weggenomen, en het is onverstandig om onomkeerbare stappen te zetten op basis van aannames. 

 

In de creatieve sectoren is alles mogelijk. Schrijvers, filmproducenten, ‘gaming’, en bij dromers en fantasten is niks te dol. Voeg daar de ‘Alfa-wetenschappers’ en politici bij, en je hebt in onze samenleving een meerderheid. ‘Kan niet’ is voor hen een uitdaging. Ook al beseffen ze dat het niet kan in de fysieke realiteit, of dat het onwaar is, betekent het nog niet dat ze zich daardoor af laten schrikken. Een lezer stuurde mij een artikel over een massale betoging in Berlijn, waar ik mijn vorige bijdrage mee begon. De ‘autoriteiten’ hielden het op 20.000 ‘Neo-Nazi’s’, maar de auteur, die er zelf niet bij was, hechtte meer geloof aan andere bronnen die spraken over een miljoen mensen, en allen zuivere ‘vrijheidlievende’ lieden die verder geen kwaad in de zin hadden.

 

In diezelfde bijdrage ook al een verwijzing naar censuur door ‘Facebook’, en nu ook door ‘Twitter’, van een campagnefilmpje van de zittende president, die daarin stelt dat kinderen ‘praktisch immuun’ zijn voor ‘Covid’. Ik kan u daarover niet bijlichten, maar ik weet wel dat in ons land de ‘experts’ iets dergelijks zeggen, waar ze al snel besloten de scholen weer te openen, omdat kinderen geen enkel risico lopen. En dat ze geen 'mondkapje' op hoeven waar dat voor volwassenen verplicht is gesteld. En hoe zit dat nou met die ‘mondkapjes’, en massale bijeenkomsten? Een flinke toeloop naar de stranden, en drukte in de winkelstraten, is levensgevaarlijk, maar massale betogingen voor een ‘goedgekeurd doel’ vormen geen enkele bedreiging? 

 

Ten dele begrijp ik het als ‘prestatiedruk’, waar mensen die geacht worden ‘expert’ te zijn domweg niet weten wat wáár is, en wat ónwaar, maar zich genoodzaakt zien te kiezen met het oog op de subsidie en hun carrière. Ze komen niet weg met ‘weet ik niet’. Of ‘de veilige keuze is…..’. Al helemaal niet waar de ‘veilige keuze’ bepaalde belangrijke groepen binnen de samenleving aanzienlijke schade oplevert. In die gevallen opteren ze voor stelligheid, omdat het anders ‘onveilig’ wordt. Dat is menselijk, ook al zou het beter zijn als die mensen zich niet zouden behangen met aanzien als ‘expert’, terwijl ze er maar een slag naar slaan. Meneer pastoor en de dominee wisten het voorheen ook zo zeker, maar bij nader inzien was de aarde toch niet plat, was de aarde niet het centrum van het universum waar de andere hemellichamen omheen draaiden, en was er al leven op onze planeet vér voordat het ‘geschapen’ werd volgens hun lezing. 

 

Dat laatste verwijst naar dogma, waar er inmiddels volop aanwijzingen zijn dat eerdere beschavingen al wel door hadden dat het anders in elkaar stak dan de monotheïstische religies ons voorlogen. Die fout maken de postmoderne pastoors van de ‘Alfa-wetenschappen’ niet. Voor hen is het gewoon allemáál waar, én één grote leugen. ‘Why so serious?’ In eerdere bijdragen over economische theorie stond ik stil bij aannames die aantoonbaar ónwaar zijn, maar waarvan binnen die discipline toch wordt aangenomen dat het wáár is, omdat de uitkomsten van de rekenkundige modellen die er op gebaseerd zijn goed genoeg zijn. Met als gevolg ‘Black Swan Events’, waar iedereen binnen die discipline verrast wordt door een uitkomst die niet voor mogelijk werd gehouden. 

 

Waar ik hiervoor Trump aanhaal hoort u mij niet zeggen dat ik in hem iemand herken die ‘waarheid’ hoog in het vaandel heeft geschreven. Dat is evident niet wáár. Maar laat u niet ringeloren door de ‘Fact Checkers’, de ‘experts’, de ‘Newspapers of Record’, en het nog altijd aanzwellende leger ‘Alfa-wetenschappers’, of de ‘politieke dieren’, die u niet alleen vindt in ‘de politiek’, maar ook bij de ‘actiegroepen’, en onder ‘juristen’, en bij andere mensen met een teveel aan status, waaronder de ’sterren’ uit de ‘Entertainment’-wereld. Een aanzwellend deel van de samenleving is 'Delusional'.

 

Kunt u dan wel veilig hier terecht? 

 

Garantie tot de deur, erken ik in alle eerlijkheid. Ik doe oprecht mijn best om u geen knollen voor citroenen te verkopen. Maar overal waar ik geen informatie uit de eerste hand in de aanbieding heb, is er een risico. Het raadplegen van meerdere bronnen is tot op zekere hoogte een vangnet, in het bijzonder als die bronnen geen direct belang hebben bij het verkopen van ónwaarheid. Maar in deze chaotische wereld wordt het steeds lastiger bronnen te vinden die evident géén belang hebben bij het onderwerp waar zij hun licht over laten schijnen. Om die reden is het hoe dan ook verstandig om zelf na te blijven denken, en niet achter één ‘troubadour’ aan te sjokken.

0 comments

Januskop

In Berlijn vond recent een grote demonstratie plaats, waarin de betogers ‘vrijheid’ eisten.

 

Ook elders in de wereld vinden dat soort demonstraties plaats. De voornaamste aanleiding zijn beperkingen die van overheidswege worden opgelegd, of geadviseerd, om de verspreiding van ‘Covid’ tegen te gaan. Of de acties van bedrijven om die overheden te censureren waar de burger juist, bij monde van hun uitgebrachte stem, veel vertrouwen in heeft. Daarnaast zijn er overal in de ‘westerse’ wereld burgers die het niet bij demonstreren laten, maar die zoeken naar wegen om toch hun ‘feestjes’ te bouwen, in strijd met de ‘regels’. 

 

Vermoedelijk ben ik al veel lezers kwijtgeraakt door mijn positieve beoordeling van de ‘Aziatische’ aanpak, door China-haters gezien als de ‘Chinese aanpak’, én als het bewijs van het ‘totalitaire’ karakter van dat land. Maar ik verdom het om te zwichten voor irrationele ‘oplossingen’. De ‘Chinese’ aanpak greep diep in in het persoonlijke leven van de burgers van dat land, en in het bijzonder van de getroffen gebieden, maar het beperkte de economische schade tot een fractie van wat wij in het ‘westen’ voor onze kiezen hebben gekregen, en nog gáán krijgen.

 

De mens die aan zijn eigen individuele impulsen wordt overgelaten, is géén ‘nobele wilde’, die zuiver rationeel en gedreven door ‘ethisch egoïsme’ tot optimale keuzes komt, rekening houdend met hoogstaande normen en waarden over mens en maatschappij. Ik begrijp Ayn Rand, en deel haar weerzin tegen een alomvattend ‘collectivisme’, maar ‘Atlas Shrugged’ is een roman, en de personages zijn geromantiseerde ‘ideaal-mensen’ die in het wild de uitzondering zijn op de regel. 

 

Wie de mens absolute individuele vrijheid geeft, legt het fundament voor vele ‘Beiroets’. In zo'n fijn, door sancties van 'vrijheid-minnende' landen reeds verwoest land, waar iedereen maar een beetje improviseert om niet dood te gaan van honger en gebrek. En waar het een welvarend land betreft komen we eerder in een wereld die meer weg heeft van het decadente, nihilistische beeld dat Brett Easton Ellis in zijn romans beschrijft, dan het utopische, extreem productieve ‘Atlantis’ van Rand. Daarmee keer ik mij niet tegen het streven naar vrijheid. Integendeel! Maar als die vrijheid van u mij mijn leven kost, of mijn vrijheid dramatisch beperkt, hebben we een serieus probleem. Mijn voorstel is om dat probleem rationeel op te lossen, met zo min mogelijk schade voor u en mij. En niet de ‘sterkste’ te laten zegevieren, en mij te troosten met de gedachte dat er beslist ook nog wel een moment zal komen waarop een nóg ‘sterkere’ die ‘sterkste’, die mij in het stof deed bijten en als vloerkleedje gebruikte, mijn opponent zal verslaan. Dat is een romantische fantasie die leidt tot feodalisme en de ondergang van de beschaving.

 

Waar ik tegengas geef, probeer ik ook te laten zien waarom bepaalde beperkingen rationeel de betere keuze zijn. Hoe ze in China en in andere Aziatische landen ervaring opdeden met SARS, en vervolgens de conclusie trokken dat het beter kon. Met minder verlies van mensenlevens, en minder schade voor de economie, en dus de welvaart en het welzijn van de bevolking. Ik kan daar geen negatief aspect in ontdekken, los van het gegeven dat sommige mensen korte tijd geremd worden in de optimale lustbeleving in het ‘hier-en-nu’. Even dat feestje uitstellen. Ik heb het véél lastiger met lieden die de gezondheid van hun medemens zien als een mooie mogelijkheid om er commercieel een slaatje uit te slaan. Al was het maar omdat dergelijke mensen ook wel eens op het idee komen dat het goed is die mensen eerst opzettelijk ziek te maken. En van mij mag een overheid daar best een stokje voor steken.

 

Mijn kritiek is dan dat niet ingrijpen, of halfslachtig, misdadig is. Een verwaarlozing van de plicht die een overheid heeft om het welzijn en de welvaart in het land te bevorderen, en een capitulatie aan de irrationele medemens, die niet denkt, maar denkt dat hij denkt als hij zijn eigen opgeblazen ‘IK’ tot het centrum van het universum verheft. Mijn pleidooien hier in het verleden voor een kleine overheid, waren geen pleidooien voor een afwezige overheid, maar voor een slagvaardige, verantwoordelijke, rationeel werkende overheid die consequent optimaliseert. Optimaal is de tegenpool van maximaal. En maximaal en minimaal zijn twee kanten van dezelfde Januskop. 

 

Het ongemakkelijke gevoel van het verlies van vrijheid in ons deel van de wereld is niet het product van een denkproces, maar het ‘stampvoeten’ van de verwende ‘puber’ in ons, die niet protesteert tegen iets wat de overheid hem of haar heeft aangedaan, maar die ontevreden is omdat die overheid niet aan de veel te hoog gespannen verwachtingen voldoet. Leg uw oor maar te luister bij de klagers. Het enige wat ze gemeen hebben, is de onvrede. Ze hebben allemaal hun eigen ‘oplossingen’, die echter op geen enkele manier op elkaar aansluiten in praktische zin. Wat hen verenigt is niet een afkeer van alle leugens waardoor we in tal van eindeloze oorlogen verzeild zijn geraakt. Of een afkeer van de steun aan terroristen. Of een afkeer van het gevangen houden van Assange. Zoals George Carlin het al geruime tijd geleden zei: 

 

“We’re so self-important. Everybody’s going to save something now. “Save the trees, save the bees, save the whales, save those snails.” And the greatest arrogance of all: save the planet. Save the planet, we don’t even know how to take care of ourselves yet. I’m tired of this shit. I’m tired of f-ing Earth Day. I’m tired of these self-righteous environmentalists, these white, bourgeois liberals who think the only thing wrong with this country is that there aren’t enough bicycle paths. People trying to make the world safe for their Volvos. Besides, environmentalists don’t give a shit about the planet. Not in the abstract they don’t. You know what they’re interested in? A clean place to live. Their own habitat. They’re worried that some day in the future they might be personally inconvenienced. Narrow, unenlightened self-interest doesn’t impress me.”

 

Bij Carlin ging het op dat moment nog exclusief over de ‘environmentalists’, maar ‘self-importance’ was een besmettelijke ziekte die ook toen al het denken in veel grotere groepen had aangetast, met inbegrip van grote groepen supporters van Carlin, die zijn bijtende kritiek echter slechts konden begrijpen als kritiek op ‘milieu-activisten’, terwijl het bij Carlin ging om ‘self-importance’. Ikke, ikke, en de rest kan stikken!

 

‘Collectivisme’ is het antwoord niet, maar een verknipte reflex voor luie mensen die niet na willen, kunnen, of durven denken. Het is niet ‘zwart’ óf ‘wit’, of ‘regenboog’. Hou op met klagen en demonstreren, en ga wat nuttigs doen met je leven! Ontwikkel je ‘ethiek’, voordat je je ‘egoïst’ de sporen geeft. Week jezelf los van die zieke trend om tegenslag te wijten aan anderen, en in het bijzonder andere landen. Dat zij blij zijn met oplossingen die jou tegen de haren instrijken, omdat het een inbreuk is op je vrijheid, is geen reden om hen in het beklaagdenbankje te plaatsen en verwijten te maken. En als hun oplossing hen welzijn en welvaart brengt, terwijl jouw oplossing zorgt voor chaos, onbestuurbaarheid, vele doden en onvoorstelbaar grote economische schade, dan is jouw oplossing wellicht niet optimaal?

2 comments

View older posts »