Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zoeken op dit blog

Allemansvriend

Het ‘Centraal Planbureau’ en het ‘Centraal Bureau voor de Statistiek’ zien zelfs tijdens de diepste crisis eigenlijk alleen tevreden mensen.

 

Een enkele keer hebben die tevreden mensen wel ‘zorgen’, maar door de bril van de statistici en opiniepeilers zijn we een blij en opgeruimd volkje. Nou wil ik graag onderstrepen dat we het in Nederland niet slecht hebben, als je het afzet tegen de leefomstandigheden in andere landen. We zijn in Nederland extreem ‘welvarend’, dankzij onze strategische ligging, en onze reputatie als een land waar mensen veel vrijer zijn dan elders. 

 

Dat beeld van een blij volkje sluit op geen enkele manier aan bij het beeld dat je krijgt als je de televisie aanzet, de krant open slaat, of naar de verhitte debatten in de ‘Tweede Kamer’ luistert. Demonstreren is een volkssport, maar staken doen we zelden. We geven echter wel ’24/7’ gretig onze ongezouten mening, die echter meestal bewijst dat we gruwelijk slecht geïnformeerd zijn. Waar het overal ‘rommelt’, maak ik mij ernstig zorgen. Anderen daarentegen halen de schouders op. Dat gemopper hoort bij Nederland, en we hebben de ‘sixties’ en ‘krakersrellen’ ook overleefd. 

 

Maar dat was anders. In die tijd was het volk niet tevreden, en de overheid ‘autoritair’. Nu hebben we te maken met een ‘allemansvriend’ als overheid die alle problemen ‘wegmasseert’. Dat ‘masseren’ leidt tot een hoop schipperen en non-oplossingen, omdat de compromissen voor geen van de partijen werkt, maar de lieve vrede wordt bewaard door sloten ‘gratis geld’. Commissies, werkgroepen, platforms, ‘denktanks’, overlegorganen. Alles zonder duidelijke structuur, of mandaat, zodat we elkaar steeds vaker bij de ‘rechter’ treffen, die uit de brij aan wet- en regelgeving naar eigen inzicht een vonnis mag trekken, als was het een lot in de loterij. Wie er ‘wint’ is vooraf niet te zeggen, en de beelden van elkaar feliciterende ‘winnaars’ bij rechtbanken onderstreept dat ook. Ze hadden hun beste ’team’ opgesteld, nieuwe ‘topspelers’ aangetrokken, en het gehoopt, maar je weet het nooit…………

 

Naast grof geld vergt het ‘masseren’ ook de beheersing van ‘Haags jargon’. De indruk wekken. Maar iets héél anders van plan zijn. Het ene beloven, maar het andere doen. Overmacht, helaas. Het was het hoogst haalbare binnen de ‘coalitie’. Internationale wet- en regelgeving zat in de weg, of dicteerde een andere uitkomst. Maar daarnaast moet je ook behendig diefstal kunnen verkopen als ‘hulp’, zoals bij het verstrekken van rentedragende leningen, terwijl je zelf als overheid geld toe krijgt als je dat geld ‘leent’ (aftroggelt/bijdrukt) op de ‘kapitaalmarkt’. Aftroggelt van pensioenfondsen, en bijdrukt via de ‘Centrale Bank’. Met een ‘markt’ heeft het weinig uitstaande, maar zo moet je het wel verkopen. 

 

Op zich is de ‘allemansvriend’ in grote gezelschappen ontzettend populair. Hij of zij waait met alle winden mee, heeft voor iedereen een ‘luisterend oor’, en zegt ‘verstandige dingen’, die echter niet gemeend zijn, maar bedoeld om iedereen ‘te vriend’ te houden. Het gaat gruwelijk mis ‘when the shit hits the fan’, als er een écht serieuze crisis is die alleen kan worden opgelost met doortastend en geïnformeerd handelen. Een écht serieuze crisis is iets anders dan een ‘opgeklopt verhaal’ na een groot ongeluk waar de uitkomst vastligt, want dood is dood, en kapot is kapot. Niets wat je nog doet kan de doden terugbrengen. Maar als je het goed ‘managet’ levert het een hoop krediet op. En zorg je ervoor dat anderen de schuld krijgen voor het falen dat er aan vooraf ging. Het was de schuld van ‘Rusland’, of ‘China’. 

 

Een ‘allemansvriend’ maakt aan de lopende band keuzes, maar ze leiden nergens naartoe. Ze leiden slechts af. Ze zijn zo in het vat gegoten dat ze niemand teleurstellen. ‘Win-Win’. Ook waar de rationele oplossing zou zijn dat je je er als overheid beter niet mee kan bemoeien, en burgers het onderling uit moet laten maken. Het idee van de ‘markt’. Of waar een bepaald volkomen waanzinnig voorstel domweg direct van tafel geveegd had moeten worden, omdat het alleen maar vreselijk duur is en schade toebrengt. ‘Win-Win’ ligt in het verlengde van de manier waarop ‘Hoor-en-Wederhoor’ in onze tijd wordt ingevuld. Eenieder die wéét dat de overheid streeft naar ‘Win-Win’ zal alles uit de kast trekken om een zo extreem mogelijk standpunt te verkondigen, omdat je met lege handen naar huis gaat als je opponenten een extreem standpunt innemen, en jij exact vertelt wat je wilt. Want bij ‘Win-Win’ ligt de ‘waarheid’ in het ‘midden’. 

 

Lethargische broodschrijvers die hun krant ‘aantrekkelijk’ moeten maken voor adverteerders, nemen gretig de grootst denkbare flauwekul over, en verdienen er leuk aan als het leidt tot een uitslaande brand in ‘commentaarland’, en een hele hoop misbaar in de ’Tweede Kamer’. Als journalist ben je dan niet helemaal lekker in je bovenkamer. Je geeft de ‘waarheidsvinding’ uit handen. En dat is een ander groot verschil met de ’sixties’. Journalisten ‘polemiseren’ niet langer, maar maskeren en manipuleren bij voorkeur. Als het maar geld oplevert. Ook zij zijn ‘anti-autoritair’, wat betekent dat ze kopschuw zijn voor het risico om te worden gezien als een ‘autoriteit’. Ze hebben een rolodex vol ‘deskundigen’, en een vlotte babbel, scherpe pen, en ‘politiek correcte’ presentatie als lid van een ‘minderheidsgroep’, maar geen begin van ambitie om verantwoordelijkheid te dragen voor de flauwekul die hun ‘deskundigen’ de arena in slingeren. 

 

Inmiddels zijn de vliezen van de ‘Allesbubbel’ gebroken, en blijft de zaak alleen nog met veel kunst-en-vliegwerk bij elkaar, maar treden er overal slagaderlijke bloedingen op. Dit monster dat we hebben gebaard gaat ons niet redden, zo is mijn vrees. De ‘allemansvriend’ doet er alles aan om ons ervan te overtuigen dat het een geniale, oogstrelende baby is, maar dat is niet de realiteit. Ons oor laten hangen naar de statistici die ons vertellen hoe blij we zijn op deze heugelijke dag waar we zo lang naar uitgekeken hebben, is niet verstandig. Er moet nu handelend worden opgetreden. Niet dictatoriaal, maar wel met realiteitszin, om te redden wat er te redden valt. We kunnen het ons niet langer veroorloven het bestuur van het land, en van Europa, over te laten aan rechters en lobbyisten. Het feest is over. Wil iemand de ‘allemansvriend’ even thuisbrengen, want die heeft teveel gedronken en kan niet meer (be)sturen.

Verkenning

‘China beïnvloedt de wetenschap in Nederland’, stond op Teletekst. 

 

Ook andere gezagsgetrouwe media namen het bericht klakkeloos over van ‘Instituut Clingendael’. Twee dames van dat ‘Instituut’ hadden ‘onderzoek’ gedaan dat volgens mij op de achterkant van een luciferdoosje past. Het is ook geen onderzoek, maar een ‘verkenning’. Wie op zoek gaat naar feiten en bewijzen in het ‘rapport’ van krap achttien kantjes, en veertien kantjes ‘vormgeving’, ‘conclusies’, die in de ‘inleiding’ ook al kort zijn weergegeven, en een ‘appendix’ die inhoudelijk niks toevoegt, komt bedrogen uit. 

 

Het betreft ‘Commissioned Research’, oftewel propaganda voor het Ministerie van Defensie en dat van Buitenlandse Zaken, die de rekeningen van het ‘Instituut’ betalen. Het ‘Instituut’, gevestigd in een chique, peperduur pand op het landgoed ‘Clingendael’, met een dependance in de Zeestraat in Den Haag, werd in 1983 opgericht door de minister van Defensie van ons vredelievende land, dat sindsdien bij meer oorlogen betrokken is geraakt dan in de veertig jaar daarvoor. 

 

Zoals zoveel ‘ThinkTanks’, ‘Onderzoekscollectieven’ en ‘journalisten’ in dienst van de wapenlobby gaat het ook bij ‘Clingendael’ om het laagje ‘glazuur’ op de propaganda die de suggestie moet wekken dat het iets te maken zou hebben met wetenschap, maar die ‘verkenning’ logenstraft die gedachte direct. Althans, als dat wetenschap mag heten, dan begrijp ik écht niet wat al die Chinese studenten hier komen zoeken. De ‘research’ voor de bijdragen voor dit blog heeft meer om het lijf. Maar die Chinezen komen hier niet voor een studie ‘politicologie’, maar voor de exacte wetenschappen. Die weten al langer dan je in ‘gelul’ niet kunt wonen. 

 

De huidige directrice is mevrouw Monika Sie Dian Ho, die eerder de ‘Wiardi Beckman Stichting’ van de Partij van de Arbeid leidde, waar de belastingbetaler ook de rekeningen voor betaalt, net als bij ‘Clingendael’, maar minder chique. Het is verleidelijk om te verwijzen naar de Chinees-Indonesische achtergrond van de directrice, waar haar ouders naar Nederland kwamen om hier te studeren, maar dan verlaag ik mij tot hetzelfde niveau als dat ‘rapport’. En omdat het ‘Commissioned Research’ betreft, en niet iets dat in eigen beheer van de grond kwam, voorzover dat al mogelijk is bij ‘Clingendael’, is het waarschijnlijker dat de dames op ‘Defensie’ er de hand in hebben gehad. Al dan niet in opdracht van de NAVO. Waar het Ingrid d’Hooghe betreft grossiert ze in dit soort publicaties, eerder bij de Universiteit van Leiden, waar ze in 2018, samen met anderen een Engelstalige ‘Assessment’ publiceerde, met in 2019 een ‘Update’, en dit is dan het toetje. 

 

De suggestie is dat China weigert mee te werken aan ‘onderzoek’ naar ‘Oeigoeren’ en andere thema’s die volop gebruikt worden om China in een kwaad daglicht te plaatsen. Altijd zonder feiten en bewijzen, waarbij het ontbreken van bewijzen en feiten dan weer wordt ‘verklaard’ door het ‘feit’ dat China weigert mee te werken aan haar eigen veroordeling voor het volkstribunaal van de NAVO. En daarmee is de cirkel dan weer rond. Die oefening in futiliteit kun je eindeloos blijven herhalen. Dat China problemen heeft met de Moslimbevolking in het westen van het land, waar velen van hen zich extremistisch hebben ontwikkeld, en betrokken zijn bij terreurgroepen en aanslagen plegen, ook buiten China, is helder. Dat de strijd tegen terroristen niet altijd even netjes verloopt, dat behoeft verder ook geen toelichting. Of China overtrokken reageert, of niet, vind ik zelf een valide punt van discussie, maar alleen op basis van feiten, en niet op basis van vermoedens, roddels, achterklap en ‘Verkenningen’ van vooringenomen ‘onderzoekers’ die niks onderzoeken.

 

Het steeds weer terugkerende probleem daarbij is, dat ‘westerse’ landen alles mogen in de strijd tegen extremisten. Landen binnenvallen, er twintig jaar oorlog voeren, met ‘drones’ verdachten vermoorden, plus alles en iedereen in de buurt, martelen, ontvoeren en noem maar op. Maar als een land als China, Rusland of Iran een stel terroristen uitschakelt, is het een schending van hun ‘mensenrechten’. Ik heb het niet zo op terroristen die dromen van een Kalifaat, en als de regering van een land jacht maakt op dergelijke lieden begrijp ik dat. Je kunt natuurlijk wachten tot ze beginnen te steken, er doden zijn gevallen, en dan roepen dat de man of vrouw ‘verward’ was, en dat zijn of haar extremistische opvattingen er helemaal niks mee te maken hadden. Maar ik vind dat geen opsteker voor de mensenrechten van de slachtoffers. 

 

Als China een rem zet op ‘pseudo-wetenschap’ ten bate van wetenschap, geen ‘gelul’, maar bouwen, en er in China weinig ruimte is voor ‘Links geneuzel’ over ‘Identiteit’ en je ‘Safe Space’, omdat ze het geld dat het kost om een exclusief landgoed vol ‘onderzoekers’ te onderhouden nodig hebben voor een ‘Space’-programma, en de uitbouw van hun netwerk met hoge-snelheidstreinen, zal het verkeerd vallen bij ons ministerie van Defensie. Dat heeft 'geneuzel' juist als ‘speerpunt’ van het beleid, naast het wegsluizen van miljarden om ergens een kazerne voor mariniers te bouwen, en dan toch weer niet. Maar ik begrijp die Chinezen wel. En het komt mij voor dat de tijd niet ver meer is waarop ook Nederlanders geen vraagtekens, maar uitroeptekens plaatsen bij al het geld dat wegvloeit naar ‘Verkenningen’.

0 comments

Warhoofden

Alweer heel wat jaren geleden pleitte ik ervoor om het goud dat Nederland elders heeft geparkeerd terug te halen naar Nederland, voor het te laat is.

 

Wanneer is het te laat? Als ons land wordt onteigend, en dat goud wordt gestolen door de landen die het nu voor ons ‘bewaren’. En voor die ‘service’ betalen we uiteraard al vele, vele jaren. Volgens de ‘deskundigen’ is goud een relikwie dat je hoe dan ook beter direct van de hand kunt doen om meer aandelen ‘Tesla’ of ‘Wirecard’ te kopen. Of ‘Unilever’, nu dat Nederland de rug toe heeft gekeerd, ondanks alle douceurtjes die juist tot doel hadden het hoofdkantoor voor Nederland te behouden. 

 

Nu Unilever gekozen heeft voor het Verenigde Koninkrijk, komt er ook meteen een pittige vordering van de Britten achteraan. Of Nederland de honderden miljoenen die Unilever sinds 2015 aan belastingen afdroeg in Nederland maar even over wil maken op de rekening van Boris Johnson en zijn kornuiten. Je ziet de ‘fiscaal juristen’ alweer verlekkerd in de handen wrijven. Rechters lopen zich warm in de coulissen. De feitelijke ‘vordering’ zal vele malen overschreven worden aan juridische kosten als het écht tegenzit. En wanneer zit het écht tegen? Als de Britten uiteindelijk het Nederlandse goud dat in Londen in de kluis ligt gijzelen tot ze hun geld krijgen. 

 

Maar dat doen de Britten toch niet? 

 

O jawel hoor! Venezuela dacht ook op enig moment dat de Britten niet zo schofterig zouden zijn. Maar dat zijn ze dus wel. Het probleem is echter dat niemand in de ‘westerse’ wereld er van opkijkt. Alleen denken die ‘westerse’ landen dat het uniek iets is waarmee ‘niet-westerse’ landen uit hun verschoning worden geholpen. Ik wed dat niemand in ‘Den Haag’ er serieus rekening mee houdt dat het goud dat ‘elders’ ligt, in het Verenigd Koninkrijk, in de Verenigde Staten, en in Canada, gewoon nooit meer terugkomt. Zelfs niet als we Knot met een kruiwagen langs sturen om het te gaan halen, omdat het immers van ons is?

 

Om getroffen te worden door ‘westerse sancties’ die een land in het hart treffen, moet je normaal iets héél ergs doen. Zoals de olie in je land zelf willen exploiteren ten behoeve van de eigen bevolking, en op grond van zo’n verkiezingsbelofte verkiezingen winnen. Maar gelet op de nijpende economische toestand in de wereld, en meer in het bijzonder de ‘westerse’ wereld, ligt een ‘upgrade’ voor de hand. In het bijzonder als een ‘Harde Brexit’ uiteindelijk onontkoombaar wordt. In dat geval hebben ze in Londen niks meer te verliezen. 

 

De kans is groot dat ‘Den Haag’ het niet zo ver laat komen, en liever een paar honderd miljoen overmaakt aan ‘Londen’ om zo’n blamage te voorkomen. En nee, dat is dan geen rentedragende lening zoals we de eigen industrie ‘cadeau’ doen in deze lastige tijden, maar dat zijn gewoon keiharde Euro’s belastinggeld, en binnengekomen rente over de ‘hulp’ aan de écht belangrijke bedrijven in ons land. En dan op onnavolgbare wijze verkocht als een ‘overwinning’.

 

Dat is dan echter een ander soort ‘overwinning’ dan die van Poetin in Rusland, die driekwart van de bevolking achter een voorstel voor een gewijzigde grondwet wist te krijgen. De eveneens onnavolgbare NRC-correspondent Steven Derix had in Moskou ‘jongeren’ gevonden die zich opmaken voor de ‘revolutie’ die een eind moet maken aan het bewind van de (door NRC en andere ‘Atlantici’) gehate Poetin. Die jongeren hadden een alternatieve grondwet opgesteld voor die grondwet die driekwart van de bevolking heeft goedgekeurd. Derix lust er wel pap van, dat soort Russische opstandigheid, dus vroeg hij hoopvol of in die alternatieve grondwet het homohuwelijk dan wél mogelijk werd? Nou nee. Ook voor die ‘revolutionairen’ was dat een brug te ver. Okay. Maar de Krim, die werd toch wel ‘teruggegeven’ aan Oekaïne? Ben je gék!?! De Krim is Russisch! Overigens vonden en vinden de bewoners van de Krim dat zelf ook, maar daar moet je bij Derix niet mee aan komen. Wat het volk wil, dat is zó ‘sixties’! En bewijzen en getuigen toelaten die je vooringenomen standpunt in een strafzaak onderuit halen kan ook niet meer in Nederland als er geld en prestige van 'Den Haag' op het spel staan.

 

Als ik ‘Den Haag’ was geweest, dan had ik al vele jaren geleden dat goud teruggehaald, en mij minder druk gemaakt over Poetin en Maduro, Assad of Gadaffi, eerlijk geweest over 'MH-17', en op die eis van de Britten om hen een paar honderd miljoen cadeau te doen een middelvinger opgestoken richting ‘Londen’. En die honderden miljoenen gebruikt om de échte economie in ons land te helpen nu de ‘intelligente Lockdown’ toch niet zo héél erg intelligent blijkt te zijn, en verscheidene sleutelbedrijven zwaar in de problemen komen door dat beleid. Maar ik ben ‘Den Haag’ niet. U zult het moeten doen met de warhoofden die er zitten.

0 comments

Excuses

Leven in het verleden is kenmerkend voor mensen die de boot hebben gemist, en voor ‘progressieve’ opportunisten.

 

Om heel eerlijk te zijn lig ik er niet wakker van als Rutte namens elke Nederlander, met inbegrip van de Nederlanders die nog geboren moeten worden, excuses aanbiedt aan iedereen die daarom vraagt. Inplaats van het gejengel in de ‘Tweede Kamer’, en van de ‘Soros-activisten’, te honoreren met het verzoek om meteen even een lijstje te geven van wie er allemaal nog meer excuses willen, en het met een ingestudeerd serieus gezicht meteen af te hameren, zodat we weer naar de toekomst kunnen kijken, ging Rutte op de rem staan. 

 

Er werd weer een onvermijdelijke ‘commissie’ in het leven geroepen, die de regering moet gaan adviseren over racisme en het ‘slavernijverleden’. In die commissie een ‘rapper’ die door de ‘Corona’ tijdelijk geen ‘Gigs’ heeft, en een werkloze voetbalmiljonair, aangevuld met bijbeunende ‘wetenschappers’, als ik het goed begrepen heb. De 'rapper' en de voetbalmiljonair werden geselecteerd op basis van de kleur van hun huid, wat kenmerkend is voor……… Voor racisme. Zoals ‘positieve discriminatie’ ook gewoon discriminatie is. 

 

Het probleem hier is dat helemaal niemand zit te wachten op die excuses van Rutte. Het gaat om het gratis geld waar men daarna aanspraak op kan maken, als ‘compensatie’, of via de ‘commissies’ en ‘adviesgroepen’, en subsidie voor ‘actieplatforms’, en ‘wijkteams’, en publieke aanbestedingen voor 'kunstuitingen', of hoe het ook allemaal mag heten. Wat Rutte zou moeten doen, in mijn ogen, is met een breed gebaar excuses aanbieden aan iedereen op de lijstjes van jengelende politici en ‘actievoerders’, en er direct aan toe voegen dat de kous daarmee af is. Geen geld, en nou weer aan je werk. Maak jezelf nuttig. Produceer eens iets anders dan ‘gebakken lucht’ en ‘aangebrande ergernissen’. En klaar met discrimineren. Niet ‘negatief’, en niet ‘positief’. Maar ‘profileren’ op basis van ‘kenmerken’ die behoren bij een criminele ‘Lifestyle’ is verstandig als je boeven wilt vangen. 

 

Gewoon vanaf nu weer alleen maar schuld toewijzen aan iemand die de wet overtreedt. En alleen nog maar wetten die voor alle burgers in gelijke mate gelden. Interesseert niet of je te hard rijdt in je Tesla of Maserati, of in je ‘Lelijke Eend’, maar verstandig van de politie als ze die Tesla’s en Maserati’s beter in de gaten houden op de snelweg dan die ‘Lelijke Eend’. Verstand, daar gaat het om. Dat moeten we weer gaan gebruiken, voor het te laat is. Voor er geen redden meer aan is. Voor we straks allemaal een ‘baan’ hebben in een ‘commissie’, ‘adviesgroep’ of bij een gesubsidieerd ‘actieplatform’ of ‘wijkteam’, en er niemand meer iets te eten heeft, en het licht uitgaat. 

 

De nu als ‘deskundige’ aangetrokken voetbalmiljonair stelde onlangs dat zijn ‘complex’ hem motiveerde om het ‘gras op te vreten’ als voetballer. In die tijd heb ik van hem genoten, als voetballer. Het ‘rellen’ rondom het Nederlands elftal van ‘De Kabel’, waardoor een veelbelovende generatie er uiteindelijk niet aan te pas kwam, is hét bewijs dat verdeeldheid, en een focus op bijzaken, dodelijk is voor talent. Als ik de politieke leider van ‘Groen Links’ dan in de Tweede Kamer hoor roepen dat excuses van Rutte juist noodzakelijk zijn als het weerstand oproept, dan geeft hij zich wel erg opvallend bloot als iemand die ons land naar de ondergang wil voeren. Inplaats van zich zo op te winden over het ‘slavernijverleden’ zou hij zich meer zorgen moeten maken over het ‘slavernij-heden’, dat het gevolg is van al die ‘bevrijdende’ oorlogen waar zijn partij zo’n warm pleitbezorger van is. En de daarmee gepaard gaande grootscheepse mensensmokkel waar gesubsidieerde ‘hulporganisaties’ enorme groepen volstrekt kansloze ‘goudzoekers’ Europa binnenslepen, met zijn partij als 'fanclub'. 

 

Die invasie van Europa door mensen die opgejaagd worden door terroristen die we helpen er een puinhoop van te maken in de wereld, of mensen die we door ‘sancties’ aan de hongerpaal brengen, om die uitgemergelde slachtoffers van onze ‘goede bedoelingen’ vervolgens op transport te zetten naar ons land, waar ze voor maximale druk zorgen op het ‘loongebouw’, maakt op termijn slaven van ons allen. Met uitzondering van de ‘bestuurlijke’ en opportunistische elite die zich toegang verschaft tot het gratis geld van Wopke. En dan heb ik het niet over de rentedragende leningen die de regering verkoopt als ‘hulp’, en waar ‘Den Haag’ leuk aan verdient, terwijl het hen in staat stelt de lonen bij bedrijven die het geld moeten verdienen, zoveel mogelijk te drukken. 

 

Over tien jaar kijken we om naar deze periode, en denken we bij onszelf: ‘Waarom vergaten we toen dat regeren vooruitzien is?’ Welke halve zool kreeg het voor elkaar om ons 24/7 bezig te laten zijn met het ‘onverwerkte verleden’? Waar kwam die idiote behoefte vandaan om je schuldig te voelen over iets wat je niet had gedaan? Wie bedacht die ‘moderne’ versie van de ‘erfzonde’? Met welke gedachte gaven we de sleutels van de ‘BV Nederland’ aan een ‘rapper’ die zichzelf ‘Typhoon’ noemt, en in 1984 geboren werd in Zwolle, en opgroeide in het Veluwse gehucht ’t Harde’? En een hele optocht van andere ‘ervaringsdeskundigen’ met een tas vol vrije tijd, die handelen in teleurstelling en met subsidieloketten mogen lopen leuren op kosten van de belastingbetaler. En dat zijn dan échte kosten, en niet van die rentedragende leningen, die geen kosten zijn, maar inkomsten.

0 comments

Gringo's

Dat Maduro de EU-vertegenwoordiger in zijn land de deur wijst, is begrijpelijk. 

 

De EU streeft in Venezuela hetzelfde doel na als de Verenigde Staten. Ze willen een ‘vriendelijke’ dictator aan de macht helpen die de olie in dat land veilig stelt voor ‘westerse’ belangen. De recente poging tot een staatsgreep, waarbij Amerikaanse huurlingen betrokken waren, die bij hun gevangenneming stelden dat de actie was gecoördineerd met de regering van Trump, zou georganiseerd zijn vanuit de ambassade van Spanje. Daar vluchtte één van de kopstukken heen na een eerdere mislukte staatsgreep.

 

Dat de EU niet wars is van anti-democratische interventies in ‘olielanden’, dat behoeft geen betoog. Ze zijn doorgaans minder doortastend dan de Amerikanen, wat al snel de indruk wekt dat ze aan de leiband van ‘Washington’ lopen, en eigenlijk zelf geen buitenlandse politiek hebben. Dat komt mede omdat verschillende ‘EU-landen’ er verschillende standpunten en prioriteiten op na houden. Waar ze nagenoeg allemaal lid zijn van de NAVO, convergeert het buitenlandbeleid daar, waardoor diplomaten geen kans krijgen, en hun opdrachten krijgen van de generaals. 

 

De Nederlandse krijgsmacht is traditioneel ‘aanwezig’ op Curaçao, wat voorheen meer een ‘werkgelegenheidsproject’ was, en een ‘snoepreisje’ voor gestationeerde militairen. Wel werden mariniers al eerder ingezet voor politiediensten als het ‘onrustig’ was op het eiland in de tijd dat de ‘raffinaderij’ eigenlijk de enige serieuze werkgever was. Arbeidsconflicten liepen een enkele keer uit de hand, waar Shell voor een dubbeltje op de eerste rang wilde zitten, en het Caraïbische gebied geen gebrek kent aan goedkope arbeidskrachten, terwijl het milieu nou ook niet direct iets was waar men veel geld aan uit wilde geven. Het geld dat verdiend werd op Curaçao bleef dus niet op het eiland, maar vloeide weg naar Nederland. En inmiddels is ook dat 'afgeschreven'. En nee, niet alleen vanwege 'Corona'.

 

Een omslag hing in de lucht toen Curaçao ‘ontdekt’ werd door mensen die goed in de slappe was zaten, en zich daar vestigden, of er een tweede huis kochten, en anders wel een ‘brievenbus’ waar ze hun zwarte geld in kwijt konden. Daarnaast werd het eiland ‘ontdekt’ door handelaren in cocaïne, en er waren verschillende incidenten waar marinemensen, die formeel geacht werden actief te zijn bij de bestrijding van de handel middels patrouilles in het gebied, dat spul meenamen naar Nederland. Ook kwam er een heuse ‘cruiseterminal’, nadat Jacob Gelt Dekker de wijk ‘Otrabanda’ op fraaie wijze liet restaureren. 

 

Nog vóór ‘Corona’ het toerisme uitgumde, was het de regering in Den Haag die de stekker uit de olieraffinaderij trok om Venezuela in het hart te treffen. Ze troffen echter vooral Curaçao in het hart. Al gaat het in Venezuela natuurlijk ook niet best door de belegering van dat land door ‘westerse’ mogendheden, met ons land voorop, en alle pogingen om de bevolking daar dood te hongeren. Maar waar de bemoeienis van landen als Rusland, China en Iran de Venezuelanen nog enig perspectief bieden, als dat uitmondt in een herstel van de olieproductie met lokale raffinage, inplaats van raffinage in de Verenigde Staten en op Curaçao, komt die raffinaderij op Curaçao niet meer terug. 

 

De perverse situatie van dit moment is dat Venezuela, door de sancties van ‘westerse’ landen, olie moet importeren uit Iran. Geen van de landen die Venezuela niet laten vallen timmert ernstig aan de weg met grootschalige projecten waarvoor openlijk reclame wordt gemaakt. Waar het China betreft is dat onderdeel van hun manier van werken. Ze analyseren de lokale situatie, kijken hoe ze iets van de grond kunnen tillen waar ze zelf ook belang bij hebben, en doen het dan gewoon. Havens, spoorverbindingen en luchthavens verrijzen in heel Afrika. Zuid-Amerika ligt minder voor de hand, omdat het ver van China is. De Chinezen hadden grootse plannen voor een alternatief voor het Amerikaanse ‘Panamakanaal’, dat na de kortstondige, en wel érg eenzijdige oorlog tussen de Verenigde Staten en Panama nu door ‘Washington’ wordt gecontroleerd, ook al is de formele controle op papier teruggegeven aan Panama. Maar dat alternatieve kanaal is, voorlopig, afgeblazen. 

 

Dat de Verenigde Staten de kapiteins van de tankers die de Iraanse olie naar Venezuela brachten op een sanctielijst plaatsten, en bedreigden met het confiskeren van geld en bezittingen, als ze daar al bij konden komen, onderstreept hoe verschrikkelijk pathetisch die strijd om de olie in de wereld is. 

 

In mijn optiek wedt de EU op het verkeerde paard. Het is lang niet zeker dat Maduro het eeuwige leven heeft als leider van Venezuela, en je kunt kritiek hebben op het socialistische systeem waar hij, en zijn voorganger Chavez de voorvechters van zijn. Maar de aversie tegen de Verenigde Staten en Europa overstijgt de politieke voorkeur, en verlengt slechts de grip die Maduro heeft op de bevolking, die het bloed van de Amerikaanse en Europese opportunisten wel kunnen drinken. De marionetten van ‘Washington’ worden door iedereen erkent als marionetten, die niets, maar dan ook echt helemaal niets met 'democratie' te maken hebben. Hetzelfde in Bolivia, waar de Amerikanen er met hun lokale ‘sterke vrouw’ in slaagden een coup te plegen tegen de gekozen president, die eerder het land uit het afvoerputje trok met een ‘links’ beleid, en nu in ballingschap toe moet kijken hoe alles wat hij heeft opgebouwd weer totaal kaal wordt geplukt door de ‘gringo’s’. Daarbij gaat het de Amerikanen om het gas in het grensgebied met Brazilië, en de lithium-mijnen voor hun Tesla’s. 

 

Hoogste tijd dat de EU haar buitenlandbeleid afstemt op wat in het belang is van Europa.

0 comments

Thuiswerken

Niets is zo goed voor het klimaat, en het milieu in ons land, als ‘thuiswerken’.

 

Dat is zeker het geval als dat ‘thuis’ niet in Nederland staat, maar in een ander Europees land, waardoor de ‘uitstoot’ en andere belastende vervuiling in Nederland tot het absolute minimum wordt teruggedrongen, en slechts betrekking heeft op noodzakelijke bezoeken aan het ‘Hoofdkwartier’, of de ‘Faculteit’, of het ‘Onderzoekscentrum’, of het ‘Ministerie’, or de 'Redactie', wanneer fysieke aanwezigheid onontbeerlijk is. Maar ook als dat ‘thuis’ wél in Nederland staat, is het een verademing als iedereen gewoon thuis blijft werken waar men geen fysieke productie levert, maar slechts gesproken of geschreven ‘tekst’ hoeft aan te leveren. Ook zonder een door de belastingbetaler gesubsidieerde Tesla nadert de ‘uitstoot’ dan de nul. En dat is dan dus los van het gegeven dat zo’n op ‘bruinkool’ of ‘biomassa’ rijdende elektrische auto in de praktijk juist slechter is voor het klimaat, en het milieu ter hoogte van de centrale waar die elektriciteit wordt opgewekt.

 

Probleem is echter dat alles rondom milieu en klimaat berust op gevoelens, en niet op argumenten en feiten. Je kunt het voorrekenen, en dankzij ‘Corona’ kunnen we het met eigen ogen gezien hebben, die lege wegen, lege bussen en lege treinen, maar we geloven het niet, tenzij de ‘Kerkelijke leiders’ ons vertellen dat het wel echt waar is. En zelfs dan is de reactie van het ‘establishment’ eerder dat we zo’n onwelkome mening buitensluiten.

 

In het begin van het internet waren de verwachtingen nog hoog gespannen. Visionairen zagen hoe allerlei mensen die ‘met hun hoofd’ werkten niet langer een ‘kantoor’ nodig hadden, en productief konden zijn buiten ‘kantooruren’, gewoon thuis, of op het terras, op hun vakantiebestemming, of vanuit hun ‘tweede woning’, tijdens de vliegreis, of tijdens slapeloze uren ’s nachts. Maar ook waar het werk wel op afgesproken tijdstippen, samen met anderen, diende te worden gecoördineerd, was er ‘straks’ de ‘videoconference’. De techniek is er al veel langer, maar de implementatie liet op zich wachten. Nu, dankzij ‘Corona’, is dat in een stroomversnelling gekomen. Maar ineens gaan er overal lieden waarvan je het wellicht niet zou verwachten vol op de rem staan. 

 

Eén van de sectoren waar eerder veel werd verwacht van de mogelijkheden die het internet bood, was het onderwijs. Zelfs met een inderhaast in elkaar gefrutselde methodiek, en zonder coördinatie en goed materiaal, uitgerold als alternatief voor het klassikaal onderwijs, blijkt het een groot succes. Er zijn wel kinderen die ‘achterstand’ opliepen, maar dat kwam eigenlijk vooral omdat die kinderen geen toegang hadden tot het internet, het geld niet hadden voor een computer of een ‘abonnement’, of omdat de tijdelijk werkloze ouders met hun kinderen de benen namen naar het land waar ze vandaan kwamen voor ze zich in Nederland vestigden. Andere kinderen bleken eerder voor te lopen. Je zou dus zeggen dat dit een doorbraak is van formaat. De scholen kunnen (grotendeels) dicht. Maar dan blijkt dat men in de ‘onderwijswereld’ het feitelijke onderwijs eigenlijk ziet als sluitpost. 

 

Men ziet zich eerder als een ‘opvoedpolitie’ en de spil in het ‘maatschappelijke activisme’ dat vergt dat ‘groepsgedrag’ wordt gecultiveerd. Alle neuzen dezelfde kant op. En ook ouders die eigenlijk geen kinderen willen, anders dan om ermee te pronken, of om er de ‘ex’ mee te treiteren of te chanteren, willen die kinderen zeker niet de hele dag over de vloer. Al helemaal niet als het betekent dat ‘thuiswerken’ ook inhoudt dat ze aan huis gebonden zitten, en niet met een ‘latte’ op het terras kunnen werken. De weerstand is het grootst in ‘activistische’ kring, want die hebben de scholen nodig om hun agenda van de grond te tillen. Kinderen worden al veel langer gebruikt om de ouders te ‘bereiken’ door hen op school te indoctrineren, en in te zetten als ‘Goede Soldaten’ om ‘gewenste’ maatschappelijke veranderingen er door te rammen. De opbouw van die slagkracht lijdt eronder als de ouders ’24/7’ toezicht houden op het aangeboden lesmateriaal. En als kinderen die alleen maar willen leren op school, en daarnaast hun vrije tijd en expressie zelf in willen vullen, hooguit met hun familie en vriendjes, maar niet omdat het moet van de ‘regering’, bedanken voor de ballast die ze niet nodig hebben om hun dromen te realiseren. 

 

Laat mij nogmaals benadrukken dat het niet gaat om een ‘Groot Complot’. Het gaat hier om een institutionele reflex van gevestigde ‘belangen’ die niet zien dat zij de ergste vervuilers zijn, en/of dat hetgeen ze bijdragen volslagen contraproductief is. Het is de mens eigen om zichzelf geweldig serieus te nemen, zelfs als men ‘komiek’ is van beroep, en de hele dag niet anders doet dan anderen op de hak nemen om hen te laten zien hoe irrelevant ze zijn. 

 

Zelf ben ik nogal van de zakelijke beschouwing, maar zonder uit het oog te verliezen dat maatschappelijke processen ‘gesmeerd’ moeten worden. Het zakelijke levert aanzienlijk minder ‘hoofdpijn’ op in een discussie dan het ‘smeren’. Steeds weer blijkt dat mensen met eisen of wensen die ze luidkeels scanderen niet tevreden zijn als je het voor hen oplost. Dan blijkt dat achter de eisen en wensen een hele wereld aan eisen en wensen schuilgaat die niet zakelijk op te lossen zijn, omdat betrokkene zijn ‘cake’ wil hebben, én ‘op wil eten’. U kunt er vergif op innemen dat menige ‘Groene Geest’ die hier leest dat we het probleem van de ‘stikstofuitstoot’ op kunnen lossen door ‘thuiswerken’ te stimuleren, en de ‘thuiswerkers’ te stimuleren om zich in Spanje of Frankrijk te vestigen, met slechts sporadisch een korte vliegreis naar het ‘hoofdkantoor’, staan te tippen van nijd bij de gedachte. Er valt geen speld tussen te krijgen dat daardoor de ‘stikstofuitstoot’ in ons land dramatisch af zou nemen, zoals opgedragen door de rechter. Geen wegverkeer meer. Voor hem of haar hoeft in Nederland niet gebouwd te worden. Ook geen ‘kantoorruimte’. Geen uitstoot als gevolg van koken of verwarmen. Probleem opgelost. 

 

Maar dan komt de aap uit de mouw, en strooit de ‘Groene Geest’ kwistig met kraaienpoten op de startbaan van dat idee, omdat hij of zij het jou zéker niet gunt dat je lekker in de zon op je terras zit in Spanje, of in Frankrijk, les te geven, of problemen op zit te lossen voor het bedrijf dat jou in dienst heeft genomen om problemen op te lossen. Ineens ontstaat in het brein van die religieuze zeloot een massieve kortsluiting als hij of zij ontdekt dat wat hij of zij eigenlijk wil, is dat hij of zij een heerlijk leventje heeft, waar anderen voor betalen, en ruimte voor maken. Dus ‘cake’ hebben, én ‘opeten’.

0 comments

Grap

Vooruit dan maar, nog even terug naar de ‘Covid-pandemie’.

 

Spaanse onderzoekers vonden in monsters van het rioolwater van Barcelona dat het virus reeds in april 2019 aanwezig was in die Spaanse stad. Een ‘politiek’ zeer beladen vondst, waar er al veel in is geïnvesteerd om China de ‘Zwarte Piet’ in dat dossier in handen te drukken. Dus goede kans dat er volop druk uitgeoefend gaat worden op die wetenschappers om hun bevindingen te ‘herzien’. Op straffe van sancties door de Amerikaanse regering, en anderen die China graag willen zien bloeden. 

 

In de Verenigde Staten zelf woekert het virus onbekommerd, en officieel zijn er nu 2,5 miljoen besmettingen, maar het werkelijke aantal ligt beslist een stuk hoger. De ene 'expert' stuurt alarmerende berichten de wereld in, en de andere 'expert' zegt: 'Niks aan de hand!'. Dus dan weet je nog niks. De focus op ‘besmettingen’ is relatief nieuw, en pas recent mogelijk, omdat er eerder hoe dan ook nergens fatsoenlijk werd getest, behalve in China en een beperkt aantal andere landen in Azië. Eerder lag de aandacht vooral op het aantal sterfgevallen. Ook die getallen zijn niet bepaald betrouwbaar, waar verschillende landen verschillende criteria hanteren voor het ‘toewijzen’ van ‘Covid’ als oorzaak. In tal van landen worden sterfgevallen in ‘tehuizen’ daardoor niet of nauwelijks meegerekend. Met als argument dat men niet met zekerheid vast kan stellen of ‘Covid’ de werkelijke oorzaak is, omdat velen in die ‘tehuizen’ al langer ziek waren, en hoe dan ook al niet zo lang meer te leven hadden. Bij sommigen in de ‘euthanasie-hoofdstad’ van de wereld, ons eigen ‘opgeruimde’ Nederland, klinkt het niet zelden veel meer als: ‘Opgeruimd staat netjes!’, uitgesproken als: 'Niemand heeft het eeuwige leven'.

 

Het aantal officiële doden wereldwijd ligt nu boven de 500.000, en stijgt nog steeds. Als ze het in China en Korea niet hadden ‘uitgestampt’, zou het aantal nu al vele malen hoger hebben gelegen. En ook de ‘maatregelen’ in Europa, en een deel van de Verenigde Staten, en andere landen, heeft ervoor gezorgd dat het sterftecijfer niet nu al vele malen hoger ligt. Echter, wat niet is, kan nog komen. ‘Westerse’ landen opteerden massaal voor het nastreven van ‘groepsimmuniteit’, wat eigenlijk inhoudt dat je het virus gewoon zijn gang moet laten gaan. Waarbij je hooguit de ‘kwetsbare groepen’ ontziet. Dat was het waar ze in Zweden op uit waren, maar met 523 doden per miljoen, en nog altijd snel stijgend, terwijl het toch een betrekkelijk dun bevolkt land betreft, zijn ze in Europa inmiddels één van de minst succesvolle landen. 

 

Is 523 per miljoen veel? Is 641 per miljoen (het Verenigde Koninkrijk) veel? In 840 per miljoen (België) veel? Is 900.000 per miljoen veel? Niet als je van mening bent dat er nodig iets gedaan moet worden aan de overbevolking. En genoeg werk voor de overblijvende 100.000 die vast werk hebben als ‘doodgraver’. Als je puur naar die getallen kijkt, en probeert daar een ‘norm’ in te vinden, blijf je kissebissen tot je zelf in je graf ligt. Voor die klaagzang leen ik mij niet. Dus waar 'Viruswaanzin' daar over gaat, heeft u aan mij niks.

 

Geheel los van die morele kwestie is er het vraagstuk van de economische schade. Voordat het tumult in alle hevigheid losbarstte, stelde ik dat er eigenlijk maar twee serieuze opties waren, louter en alleen door een economische bril bekeken. Op slot gooien en ‘uitstampen’, of wagenwijd open houden en ‘groepsimmuniteit’. Bij op slot gooien en ‘uitstampen’ ben je een korte tijd praktisch geheel dicht voor productie. Maar nadat het virus is ‘uitgestampt’, kun je weer open zonder beperkingen. Alleen wel met waakzaamheid als het virus elders nog woekert. Niet sluiten en gewoon doorgaan of er niks aan de hand is geeft op papier weinig of geen schade. Maar er is wel uitval wegens ziekte, en er gaan meer mensen dood die wegvallen uit de productie, en vervangen moeten worden. Wat echter een onberekenbare factor is, dat is de mate van zelfbescherming waar de bewoners in je land zelf voor kiezen, waardoor uitval van productie, maar vooral ook van consumptie, een gegeven is zolang dat virus nog woekert. Daardoor kan de schade uiteindelijk vele malen groter zijn dan bij op slot en ‘uitstampen’. 

 

In een land waar veel mensen vanuit huis hetzelfde kunnen doen als op kantoor, ligt het omslagpunt elders dan in een land waar de productie primair in de fabriek, of op het land plaatsvindt. En verliezen ook andere mensen hun baan. Als iedereen vanuit huis gaat werken, is er geen behoefte meer aan de 'hondenuitlaatservice', en wordt 'kinderopvang' een luxe. En met minder mobiliteit en vraag naar kantoorruimte gaan ook daardoor banen verloren.

 

In de praktijk blijkt er nóg een adder onder het gras waar besmette mensen niet gewoon thuis dood gaan na een kort, heftig ziekbed, terwijl opname in een ziekenhuis niks toevoegt en de kansen op overleven niet vergroot. Waar een ziekenhuisopname wel degelijk het verschil kan maken, en de politieke leiders het zich niet kunnen veroorloven om te zeggen: ‘Sterf maar!’, wordt de capaciteit van het ziekenhuis een ‘drag’ die het bereiken van groepsimmuniteit in de weg staat, en daardoor voor een veel langere periode grote schade aan de economie oplevert dan op slot en ‘uitstampen’. Dat staat dus geheel en al los van de vraag hoeveel doden nou acceptabel is. Als het bereiken van groepsimmuniteit uiteindelijk onvoorstelbaar veel duurder is dan op slot en ‘uitstampen’, dan is de keuze snel gemaakt. 

 

Maar……

 

Dan moet je natuurlijk wel de capaciteit hebben op dat virus op te sporen vóórdat iemand op een brancard het ziekenhuis binnen wordt gedragen. En moet je bovendien de mogelijkheid hebben om 'op slot' ook te realiseren. Aan beide criteria konden ‘Westerse’ landen niet voldoen. Ze hadden de testcapaciteit niet, en zagen niet eens dat het virus al rondwaarde voordat het in China werd ontdekt. En de ‘Westerse’ bevolking laat zich niet op slot zetten. Zeker niet als het inkomen ook zonder werk gewoon doorgaat, en men van huis uit kan werken. Ze horen het hun leiders niet graag zeggen, maar zelf hebben ze wel zoiets van: ‘Sterf maar!’

 

Je ziet dat ook terug in het gekrakeel over wie er nou wel, en wie er nou geen subsidie moet hebben. Voordat de ‘maatregelen’ werden afgekondigd schreef ik al dat het cruciaal was dat we alvast nadachten over wie, en welke bedrijven, we in leven wilden houden. Het zal u niet verbazen, mag ik hopen, dat mijn keuze gevallen zou zijn op de bedrijven in de échte economie, die bijdragen aan het inkomen van de ‘BV Nederland’. Maar die bedrijven zadelen we op met rentedragende leningen, waar Wopke nog geld toe krijgt als hij namens de Nederlandse staat geld ‘leent’, terwijl die rente en het ‘gratis’ geld, de subsidie, de steun, de hulp, richting de ‘franje’ en de ‘fanfare’ gaan. In zoverre begrijpelijk, dat daar inmiddels in ons land de meeste kiezers zitten. Maar niet verstandig. En dodelijk als de ‘Intelligente’ aanpak ons nog enige tijd bezighoudt. 

 

Mijn ontslagen zoon heeft inmiddels een nieuw contract per november, bij dezelfde werkgever die hem ontsloeg, omdat er geen werk meer was. Maar waar dat werk is in de échte economie, en hij en het bedrijf dus geen aanspraak kunnen maken op ‘money for nothing’, ziet het er niet al te rooskleurig uit nu ook de ‘sekswerkers’ weer mogen ‘krikken’, zoals Youp schreef, waar hij voor een lege zaal moet spelen, terwijl de Dam volstroomt als de ‘Actiegroep-van-Soros’ constipatie heeft. ‘Viruswaanzin’ heeft helemaal niets met dat virus te maken. Het is gewoon ‘waanzin’. Over de hele linie. Ook waar ‘actievoerders’ en subsidie-ondernemers Arie Boomsma en Norbert ter Hall alles uit de kast trekken om Johan Derksen van de buis te rossen, waar Youp zich terecht behoorlijk boos over maakt. Boomsma neemt het Youp kwalijk dat hij een vergelijking trekt met 'NSB-ers', en meent dat zijn anti-racistische stellingname er juist van getuigt dat hij zeker géén 'NSB-er' is, omdat die partij immers knap racistisch was. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om een mentaliteit. Een morele keuze voor het 'Volksgerecht' en het 'Gezonde Volksgevoel'. Er zit geen gedachte achter. We acteren op gevoel. We rotzooien maar een beetje aan. Schoppen tegen alles wat ons niet bevalt, rellen over mensen die teveel verdienen, terwijl ze het geld moeten ophoesten om onze eigen subsidie, steun en hulp niet op te laten drogen, en denken dat de bomen tot in de Hemel groeien, als we allemaal maar politiek correct grappen leren maken. 

 

Deze grap heeft lang genoeg geduurd.

0 comments

Apenrots

Wat dienen we te verstaan onder ‘rechtvaardig’?

 

Het woord stamt af van ‘recht’ en ‘vaart’. Zonder kronkelingen recht op het doel af. Voor iedereen te begrijpen die over logisch denkvermogen beschikt, omdat het vonnis logisch voortvloeit uit zekere algemeen erkende beginselen, waar niet mee gemarchandeerd kan worden. Iemand die ‘rechtvaardig’ is, is betrouwbaar. 

 

Nou kunnen we veel zeggen van het hedendaags recht, maar ‘rechtvaardig’ is niet het woord dat je direct te binnen schiet als je die hedendaagse Kafkaiaanse processie aan een nader onderzoek onderwerpt. In veel gevallen staat de wetgever niet eens toe dat er ‘recht’ wordt ‘gevaren’. Er dient ‘gedoogd’, of ‘positief’ te worden gediscrimineerd. En ook al heb je niemand gedood, noch de opdracht daartoe gegeven, dan kan je toch worden aangeklaagd wegens moord. Overigens interessant nu de verdediging van één van de 'aangeklaagden', begraven onder een container vol documenten om hen af te leiden en zoet te houden, het proces serieus lijkt te nemen, en als getuige een hoge Russische militair wil spreken. Niet dat daarmee het proces toch nog 'rechtvaardig' wordt, maar het biedt wel perspectief. 

 

Door de eeuwen heen zijn er ‘dwalingen’ geweest, en is er opzichtig misbruik gemaakt van de bestaande wetgeving, of werd die speciaal voor de gelegenheid aangepast na de ‘daad’, zodat iemand alsnog zwaarder kon worden gestraft dan op het moment dat de ‘daad’ plaatsvond. In steeds meer gevallen worden zaken die allang bekend zijn, maar die nooit tot vervolging hebben geleid, afgestoft om bepaalde mensen alsnog een stevige ‘douw’ te geven. Waar eerder een bepaalde bewijslast onontbeerlijk was, kan de machthebber van het moment ook dat kronkelpad betreden en de eisen naar behoefte bijstellen om iemand achter de tralies te krijgen. 

 

Het is niet in alle gevallen dat het ‘Gesundes Volksempfinden’, de eis van het wispelturige, aan stemmingen onderhevige volk, opgezweept door de sensatiebeluste media, de koers van het kronkelpad uitzet. In veel meer gevallen kiezen ‘wetgevers’ ervoor om de kanten van bepaalde ‘belangen’ te kiezen. Een zaak die ‘aanhangig’ gemaakt wordt bij één van de vele, vele, vele ‘Gerechtshoven’ kan eindeloos worden opgerekt. In Kenia besliste een zoveelste ‘Hof’ in een slepende zaak na zes jaar dat de aanleg van een spoorlijn, die inmiddels voor zeventig procent klaar is, onjuist was ‘aanbesteed’. Steeds vaker worden internationale geopolitieke conflicten uitgevochten via ‘rechtbanken’, om de schijn op te houden dat er sprake is van ‘rechtvaardige besluitvorming’, terwijl het chantage, corruptie en blinde machtspolitiek betreft. 

 

Iemand kan er ‘ingeluisd’ zijn door een stel corrupte ‘opsporingsambtenaren’ die nauw samenwerkten met de ‘zittende machthebbers’, maar de ‘rechter’ kan het gewoon verdommen om de vervolging te staken. Of een terreurorganisatie die is opgekweekt door de Verenigde Staten en Saoedi Arabië, pleegt een aanslag in de Verenigde Staten, en je veroordeelt als ‘rechter’ Iran tot het betalen van een schadevergoeding. En daarna haal je als ‘Vice-President’ die gerechtelijke mega-dwaling aan als een rechtvaardiging voor moord. Mocht een rechter de indruk wekken zijn mandaat serieus te nemen, dan dreig je gewoon met sancties tot die rechter inbindt, of het ‘gastland’ betrokkene (achter gesloten deuren) terugfluit. 

 

Het is ook nationaal een schiettent, met vonnissen over demonstraties, discriminatie, ‘maatregelen’ en ‘klimaatkwesties’ waar geen touw meer aan vast te knopen valt. Het is een ‘apenrots’. Voor een deel is dat het gevolg van een teveel aan wetten, en rechtbanken, in westerse landen. Wetten die elkaar tegenspreken, en voor uiteenlopende interpretaties vatbaar zijn, en daardoor alleen al onbetrouwbaar. Het leed dat iemand als Julian Assange is aangedaan, en nog wordt aangedaan, valt met geen pen te beschrijven. Veel wreder kan bijna niet. Maar wat heb je eraan om de overheid ‘aansprakelijk’ te stellen? Nóg meer ‘rechters’ en slap gelul van mensen die helemaal níets hebben met ‘rechtvaardig’. Maar ook de academische wereld, waar men geacht wordt de rede hoog in het vaandel te hebben staan, en waaruit de wetgever put en te rade gaat, is een ‘apenrots’. Elkaar ‘vlooiende’ en ruzie zoekende ‘geleerden’ zijn dag in, dag uit, in samenspraak met provocateurs op de ‘sociale media’, op zoek naar de juiste ‘pikorde’ op de ‘rots’, terwijl ze gevoerd worden vanuit de gemeenschapsruif. Mag ‘Bruin’ leiden? Of ‘Zwart’? Of ‘Wit’?

 

Neemt u van mij aan, ‘Geel’ gaat dit met twee vingers in de neus winnen, waarna ze ons verder aan ons lot overlaten met een kistje bananen ten afscheid, omdat er geen eer meer aan te behalen valt. Zelfs als kijkspel is het niet leuk meer.

0 comments

Surveillance

Op het gevaar af dat ik een bot toewerp aan degenen die een ‘Groot Complot’ vermoeden achter alles wat er nu uit de hand loopt in ons deel van de wereld, wil ik enige woorden wijden aan het ‘Surveillance Kapitalisme’.

 

Shoshanna Zuboff, hoogleraar in Harvard, schreef er een boek over, en de VPRO zond er een documentaire over uit. Zij betoogt dat persoonlijke data worden ‘geoogst’ door de ‘Grote Jongens’ op het internet. Meer in het bijzonder Google en Facebook. Die bedrijven maken die oogst te gelde door u te analyseren, waardoor ze u beter kennen dan u uzelf kent. En op grond van die kennis weten ze ook hoe ze u kunnen manipuleren. Op elk gewenst gebied. Waarbij ze ook gebruik maken van 'slimme' apparatuur bij u thuis die verbonden is met het internet.

 

Het verschil met het nu definitief overleden ‘marktkapitalisme’ is dat geïnteresseerde ‘partijen’ niet zozeer in hoeven te spelen op de vraag, maar die vraag kunnen genereren, omdat ze precies weten hoe ze u zo gek moeten krijgen hun ‘producten’ te kopen. Dat fenomeen trad kortstondig op de voorgrond toen bleek dat de campagneleiding van Trump intensief had samengewerkt met ‘Cambridge Analytica’, die de benodigde ‘data’ van ‘Facebook’ had gekregen, waardoor Trump gewonnen zou hebben. Dat was ongemakkelijk, omdat Hillary dezelfde steun kreeg van Google en ‘Fusion GPS’, en het Britse ‘Orbis Business Intelligence’ van voormalige MI-6 agent Christopher Steele, die weer banden had met Segej Skripal die inmiddels spoorloos is verdwenen.

 

Onder ‘product’ wordt hier dus niet louter iets verstaan waar u plezier aan beleeft, wat u warm houdt, voedt of veilig houdt. En Zuboff noteert koeltjes dat als iets ‘gratis’ is, jij het ‘product’ bent. Degene die data genereert. Wat echter niet opgaat voor dit blog, voorzover ik weet. In elk geval is ‘Surveillance Kapitalisme’ niet mijn métier. Ik adverteer ook niet op de ‘sociale media’, en zoals u kunt zien drijft dit blog ook niet op de reclame die door Google wordt verzorgd, maar waar ik ‘links’ aanreik bent u uiteraard wel te traceren via die websites. Ook al schoon ik de door mij via Google gevonden verwijzingen wel consequent op om het zo zuiver mogelijk te houden, en niet in de 'URL' mee te sturen dat de bron werd gevonden middels een Google-zoekopdracht, waar dat het geval is. Maar ik kan u geen garanties geven op dat vlak, omdat ik niet de eigenaar ben van het 'platform' dat ik gebruik voor dit blog. 

 

Nadat ik in vorige bijdragen verwees naar Ayn Rand, vraagt u zich wellicht af wat mij ertoe brengt nu op de proppen te komen met de ‘Nieuwe Marx’. In elk geval iemand die gezien wordt als ‘links’, maar ik vind die begrippen ‘links’ en ‘rechts’ achterhaald. En Zuboff heeft ontegenzeggelijk een punt. Haar boek is zeker de moeite van het lezen waard voor wie wil weten waar dit nou weer over gaat. De VPRO-documentaire waar ik hierboven naar verwijs helpt u leuk op weg. Maar kun je nog wel spreken van een systeem dat verwijst naar een ‘economie’? Dat is hier, voor mij, de grotere vraag.

 

Vrijdag had NRC enkele ‘onthullende’ artikelen over een contract tussen ‘Defensie’ en ‘Cambridge Analytica’ (CA), waarbij CA onze jongens, en naar het schijnt vooral ook meisjes, in de ‘Krijgsmacht’ leert hoe je burgers in landen kunt beïnvloeden, zodat ze een wapen worden in jouw handen. De ‘module’ werd al aangeschaft in 2015, en toegepast in Irak, Mali, Litouwen en op Curaçao. Curaçao is daarbij minder verrassend dan u wellicht denkt, want nadat ‘Den Haag’ de bodem onder de economie van dat eiland wegsloeg door de raffinaderij de nek om te draaien op verzoek van de Verenigde Staten, die uit zijn op de olie in Venezuela, is het er knap onrustig. In eerdere bijdragen hier heeft u al kunnen lezen dat de Britten al jaren druk zijn met het beïnvloeden van burgers in binnen- en buitenland ten behoeve van een obscure (geo-) politieke agenda. En hierboven verwijs ik u nog eens naar de Britse invloed op de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016, die met veel moeite kon worden verdoezeld als ‘Russische Inmenging’. 

 

Waarom dat aandacht verdient te krijgen, dat begrijp ik. Maar waar het ter sprake komt als een ‘economisch systeem’ zult u het hopelijk direct met mij eens zijn dat de ‘producten’ van dat systeem niet bijzonder voedzaam zijn, u niet warm houden, en u niet het eerste begin van veiligheid bieden. Het tegenovergestelde is waar. Het kost niet alleen dat het barst, maar het speelt doelbewust in op onze angsten om u te bewegen tot ‘koop’, ongeacht of dat nou een tastbaar product is, of iets waarvoor uw ‘Overlords’ u willen mobiliseren. En geen wonder dat het zo’n ziekmakende chaos is op het gebied van de ‘informatievoorziening’, want waar de één ‘bang’ voor is, daar ligt de ander niet wakker van. Dus als je alle neuzen dezelfde kant op wilt hebben, moet je de meest baarlijke nonsense verkopen aan verschillende ‘klanten’, die je allemaal iets anders vertelt. Maar is het een ‘Groot Complot’? Of een totaal uit de hand gelopen sociologisch experiment dat ons de kop gaat kosten, zonder dat iemand verantwoordelijk is, omdat iedereen met zijn of haar eigen ‘doelgroep’, en binnen de eigen ‘discipline’ bezig was, en niet wist wat de collega’s aan hun ‘doelgroep’ vertelden?

 

De één is kwetsbaar langs de lijn van de ‘Klimaatangst’. De volgende ziet ‘Viruswaanzin’. Een derde kan niet slapen vanwege ‘de Russen’, of ‘de Moslims’, of ‘de Joden’, of ‘Zwarte Piet’. Maar één ding is kristalhelder: Een systeem dat verankerd is in de ‘ratio’, waar Ayn Rand van droomde, is dit zeker niet. Laten we wel wezen, op het moment dat de Hayek’s en Friedman’s de vrije hand kregen van Reagan en Thatcher, nadat Carter de ‘deregulering’ van de jaren zeventig en tachtig had afgetrapt, was dat de lakmoesproef voor het idee dat ‘Laissez Faire’ Kapitalisme ons zou bevrijden van onze ‘collectivistische’ tendensen. Het werd in die zin een deceptie, dat de industrie het loodje legde, om plaats te maken voor ‘Neoliberale’ uitvreters die nergens iets mee te maken hadden, behalve met ‘Shareholder Value’. De grote bedrijven werden uitgehold, en de productie verdween naar ‘Lage Lonen Landen’. En nu zitten wij met het ‘Surveillance Kapitalisme’ en een volk van uitvreters dat zijn geld krijgt van de Centrale Banken, die de waarde van de aandelen kunstmatig hoog houden, en met niets dan wapenfabrieken, en specialisten in het beïnvloeden van de mens. Zuboff stelt zuur vast dat de ‘Industrie’ de natuur verwoestte, en dat het ‘Surveillance Kapitalisme’ geen spaan heel laat van de ‘menselijke natuur’.

 

Ayn Rand heeft wel gelijk dat ‘Ethisch Egoïsme’, zoals zij het in ‘Atlas Shrugged’ portretteert, een heilzame uitwerking zou hebben, maar ze vergiste zich waar ze dacht dat ‘Egoïsten’ ook vanzelfsprekend ‘Ethisch’ zouden zijn als ze hun hersenen zouden gebruiken. Of dat lastenverlaging en het opheffen van staatstoezicht als vanzelf die eigenschappen de sporen zouden geven, met als gevolg prachtige producten waar heel de mensheid van zou profiteren, en dat een eind zou maken aan oorlogen en ‘kattenkwaad’. Althans, er liggen schitterende mogelijkheden, maar zoals ik al opmerkte waar ik er bij ‘Atlas Shrugged’ bij stilstond, na het te hebben herlezen, is de situatie nu, na de Neoliberale ‘bevrijding’, en het ‘roofkapitalisme’ in Rusland waar de ‘Harvard Boys’ voor tekenden na de val van de Sovjet-Unie, en voor Poetin aantrad, exact zo als zij beschrijft. Een ‘uitvretersbende’ die geen lang leven beschoren lijkt. Maar bij haar is het juist een teveel aan ‘collectivistische bemoeizucht’, en niet het ‘Laissez Faire’ Kapitalisme dat eraan vooraf gaat. Wel moet ik haar nageven dat ze in de jaren zeventig van de vorige eeuw, juist toen de ‘Neoliberalen’ de vrije hand kregen in de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk, zag hoe ‘het volk’ zich afkeerde van de ‘ratio’. In ‘The New Left: The Anti-Industrial Revolution’ uit 1971 waarschuwde ze voor een terugkeer naar ‘Mysticisme’, weg van het ‘verstand’ en de logica als basis. Maar laten we dan zeggen dat het ‘Laissez Faire’ Kapitalisme dat daar het antwoord op had moeten zijn, de zaak alleen maar erger uit de hand liet lopen. De ‘Yuppen’ van de jaren negentig, type ‘Wolf of Wallstreet’, waren zonder meer egoïstisch, maar allesbehalve ‘Ethisch’, of verstandig. En de leiders hadden het te druk met ‘oorlogje’ spelen. 

 

Waarmee ik slechts wil zeggen dat het niet zo simpel is als de filosofie het ons voorstelt. Maar geen reden om nu dan maar lui achterover te gaan hangen, omdat het vast wel goed zal komen. Want zoals de vlag er nu bij hangt, weten we van voren niet dat we van achteren nog leven. Weten we niet wie we geloven kunnen. En waar we in de toekomst ons voedsel vandaan gaan halen als alle boeren zijn uitgekocht, en plaats hebben gemaakt voor windmolens en zonnepanelen ten bate van gigantische ‘datacentra’ van de ‘Surveillance Kapitalisten’ die al onze ‘Groene Stroom’ verbruiken, waar wij voor betalen, op last van de regering. 

 

Tot slot moet u wel onderscheid maken tussen ‘Surveillance’ als een gestructureerde activiteit om vrede en veiligheid te bevorderen, en wat hier met ‘Surveillance Kapitalisme’ wordt bedoeld. Tevens heeft het niets te maken met technologie als zodanig, of '5G', al heeft het ‘Surveillance Kapitalisme’ wel die technologie nodig. Ook hier gaat het erom dat ‘marktpartijen’ niet ‘Ethisch’ zijn. En laten we daar nog eens goed over nadenken, voordat we aannemen dat het allemaal wel goed komt, omdat die ‘ondernemers’ het beste vertegenwoordigen wat de mensheid heeft voortgebracht, gezien hun ambitie en verstand.

0 comments

Staatsagent

De ‘steun’ van de overheid voor de KLM is ‘hulp bij zelfdoding’.

 

De afgelopen weken heb ik u diverse malen verwezen naar ‘Atlas Shrugged’, en de filosofie van Ayn Rand. De terminale fase voor de economie in dat verhaal wordt ingeluid door de benoeming van ‘Staatsagenten’ bij de belangrijkste producenten. Het is hun taak om toe te zien op de ‘Industriëlen’, om de ‘noden’ van het volk optimaal te dienen in een tijd waarin er steeds meer in het honderd loopt als gevolg van het beleid van de regering, die de kiezers het ‘Paradijs op Aarde’ heeft beloofd. En de verantwoordelijke politici begrijpen maar niet waarom het alleen maar steeds beroerder gaat. 

 

Ooit vroeg ik een leidinggevende waarom hij een bepaalde manager had benoemd op een post nadat die kandidaat voor die functie door een gespecialiseerd bureau ongeschikt was bevonden voor die taak. Het eerlijke antwoord van die leidinggevende was dat die kandidaat tenminste precies zou doen wat hem werd opgedragen, terwijl de andere kandidaten steeds overtuigd zouden moeten worden, wat hem teveel tijd en energie zou kosten, waar hij het druk genoeg had met de ‘reorganisatie’. Mijn reactie was dat hij dan beter die managementfunctie helemaal had kunnen schrappen, en zijn instructies direct aan de staf had kunnen geven. Dat had veel kosten gescheeld, aan salaris, bonus, ‘overleg’ dat niets om het lijf had, en kantoorruimte. Terwijl de afdeling niet werd opgezadeld met iemand waar ze geen begin van vertrouwen in hadden, en die hen ook niets te bieden had. Tegen de tijd dat die hielenlikker finaal door het ijs zakte, vond de leidinggevende een ‘marinier’ die gewend was orders op te volgen, maar waarvan werd gehoopt dat de afdeling minder kritisch op hem zou reageren, omdat hij een ‘vakbondsman’ was (geweest). Ook dat werkte niet, omdat de ‘vakbondsleden’ hem zagen als een ‘overloper’. 

 

Wopke Hoekstra ziet zich niet als een politicus, maar als een bestuurder. In elk geval is hij geen ‘Industrieel’, en van Nieuwenhuizen is een carrière-politica die ‘rugdekking’ zoekt bij alles wat ze doet, zoals politici eigen is. Beiden beseffen ze dat wat ze als ‘steun’ aan de KLM proberen te verkopen, hooguit steun is voor de waarde van het eerder door hen aangeschafte aandelenpakket op de korte termijn, in elk geval tot de volgende verkiezingen. Maar verder is het ‘window-dressing’ voor een operatie die eerder tot doel heeft de KLM te termineren als luchtvaartonderneming. Wat overblijft, als ik de plannen zo hoor, is een ‘reisdienst’ voor geselecteerde hoogwaardigheidsbekleders, en ‘gasten van de regering’ (waaronder toeristen en zakenmensen) uit andere landen, als het maar geld in het laatje van Wopke brengt, en de KLM als ‘banenmotor’ voor de 'buigzamen'. 

 

Zoals reeds benadrukt levert zelfs de ’steun’ al geld op, waar het geen subsidie, donatie, of compensatie voor geleden schade is, noch een investering, maar een rentedragende lening, waar de Nederlandse overheid zelf geld toe krijgt als het geld leent op de volledig door de ECB en de FED gecontroleerde ‘kapitaalmarkt’. Er gaat dus geen ‘publiek geld’ naar de KLM, maar geld dat voor dit doel wordt bijgedrukt. Voordat de regering echter ‘akkoord’ ging met het aanzetten van de geldpers voor dit doel, moest KLM beloven zelfmoord te plegen als luchtvaartonderneming, door geld weg te geven voor de bouw van een raffinaderij in Delfzijl waar peperdure ‘biobrandstof’ moet worden gefabriceerd, en moet het ophouden met de ‘nachtvluchten’, want geen politicus, of bestuurder wil in de nacht aankomen of vertrekken. Tevens moet het bedrijf de CO2-uitstoot terugbrengen door mooie nieuwe vliegtuigen aan te schaffen, en hakken in de salarissen van de piloten om ‘kosten te besparen’, zodat het bedrijf de rente over die lening op kan hoesten.

 

Dat laatste is interessant, omdat de piloten vrijwel de enige overgebleven beroepsgroep in Nederland is met een sterke vakbond. Waar economen wijzen op de snel groeiende kloof tussen ‘arm’ en ‘rijk’ in de westerse wereld, gaat het er primair over dat de ‘middeninkomens’ zijn weggevaagd. Althans, in het bedrijfsleven. Waarbij ook de ‘industriëlen’ een flinke veer hebben moeten laten, of hun hele bedrijf richting China zagen verhuizen. Het te grazen nemen van ‘veelverdieners’ is in Nederland al vele decennia erg populair, evenals het slopen van vakbonden. Ik heb geen idee hoe dit uit gaat pakken voor de KLM en de doelstellingen van de overheid, zoals die nu naar buiten zijn gebracht. Maar een ongemotiveerde piloot is geen aanwinst, zoals talloze voorbeelden uit het verleden laten zien. ‘Stiptheidsacties’ van piloten bij de KLM hadden in het verleden al een ontwrichtende uitwerking op de punctualiteit, productie en ‘hub-functie’. Argumenten en het aanbieden van participatie in het bedrijf hadden hier eerder voor de hand gelegen dan het opleggen van een dictaat en het aanstellen van een Staatsagent om er op toe te zien dat de marsorders naar de letter worden uitgevoerd. 

 

Dat die marsorders met de ‘Beste Bedoelingen’ worden gegeven maakt het alleen maar nóg tenenkrommender. Zoals het ook maar niet lukt om landen ‘democratie’ door de strot te duwen, ondanks onze ‘Goede Bedoelingen’, en tal van ‘Groene Subsidieprojecten’ donkerbruin of inktzwart zijn in de uitvoering, omdat er niet goed over is nagedacht, maar men beslist op basis van ‘consensus’ en daaruit voortgekomen academische modellen die geen relatie hebben tot de realiteit, zie ik dit ’steunpakket’ voor de KLM als de kers op de taart van de luchtfietsers. Ik hoor wat Hoekstra en van Nieuwenhuizen zeggen, en ik geloof zelfs dat ze oprecht menen het goed te doen. Dat ze zelfs applaus en een bos bloemen van het KLM-personeel verwachten. Maar zeker waar het beleid van de regering meer weg heeft van ‘Covid-knuffelen’ dan ‘uitstampen’ om de economie te redden, en de schade in de toekomst daardoor nog stevig op kan lopen, nemen ze hier overduidelijk niet hun verantwoordelijkheid, maar wentelen ze die af. Dat is kenmerkend voor managers. Ondernemers (‘Industriëlen’), en op het rationele belang (de ‘Wealth of Nations’) gerichte leiders en vakmensen weten dat het zo niet werkt. Logisch is wat logisch volgt uit wat je aan kennis hebt vergaard, en niet wat de consensus je aan ruimte biedt binnen je sprookjeswereld. ‘A is A’. 

 

0 comments

View older posts »