Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zoeken op dit blog

Ambitie

Wat is nu écht belangrijk?

 

Best een lastige vraag om te beantwoorden. We zijn allen sterfelijk. De tijd die we hebben op aarde is bescheiden. Dus waaraan willen we die tijd besteden? Daarbij komt dat die toch al bescheiden hoeveelheid tijd nog verder wordt ingeperkt door factoren die wij niet kunnen beïnvloeden, waardoor we bepaalde dingen nog wel kunnen doen als we jong zijn, maar op zeker moment niet meer. En dat is dan los van 'noodlottige' ontwikkelingen, zoals ziekte en ongevallen, of oorlogen en natuurrampen. 

 

De narigheid is dat het besef van onze eindigheid, en het verloop van onze krachten, ons het idee geven dat we onder druk staan. Dat zorgt voor existentiële stress. Tijdens mijn reis door Duitsland, twee weken geleden, zag ik een vrouw van middelbare leeftijd met een T-shirt waarop met grote letters stond: 'When if not Now?' Lastig om te bedenken wat ze exact wilde dat niet kon wachten, want de kans is groot dat wat ik bedenk dat ik samen met haar zou willen doen niet strookt met datgene wat zij met mij tot een goed einde zou willen brengen. En dat bedoel ik niet dubbelzinnig, want ik ben voorzien.

 

Wat voor de één echt súper belangrijk is, is voor de ander de moeite niet waard. Of zelfs typisch iets wat je niet moet willen, om welke reden dan ook. Voor mijzelf overheerst tevredenheid, waarmee ik niet zeg dat ik geen tegenslagen of onaangename ervaringen heb gekend. Sterker nog, sommige ervaringen bezorgen mijn medemensen welhaast een trauma als ze het alleen al horen, laat staan als ze het zelf hadden meegemaakt. Een houding van: 'Everything that doesn't kill me makes me stronger' gaat zeker niet voor iedereen op. En waar het mensen roekeloos maakt is het nog maar de vraag of dat de kwaliteit van het leven ten goede komt. 

 

Maar zoals de boodschap in de 'header' van dit blog al aangeeft, ben ik van mening dat mensen die zichzelf onderdompelen in een notie dat ze tekort komen, en alle reden hebben om te klagen, het zichzelf erg lastig maken. Anderzijds betekent het nog niet dat je mensen met klachten af mag wimpelen als 'verwende nesten'  en 'rupsje nooitgenoeg', zoals een bestuurder van een groot Rotterdams ziekenhuis onlangs deed. Ze had het personeel op de 'IC' overladen met pizzapunten en taart, en zelfs een groot feest voor hen georganiseerd. Ondankbare klaplopers waren het, omdat ze problemen hadden met de werkdruk. 

 

In het verlengde daarvan zien we dergelijke 'managers' niet zelden 'dagen' draaien van zestien uur of meer, omdat ze naast hun werk ook nog op de televisie, of ergens op een markt, met hun 'vak' bezig zijn. Geen praatprogramma klopt tevergeefs bij hen aan. En op de markt proberen ze zieltjes te winnen voor 'de prik', in hun eigen vrije tijd. Tijdens mijn werkzame leven, onder contract van een werkgever waar ik van jongsaf al van droomde om daar te mogen werken, 'vrat ik ook het gras op'. Maar nimmer eiste ik dat ook van anderen met wie ik samen moest werken om het product de glans te geven die de klant verwachtte, of om dat nog te overtreffen. Anderzijds wimpelde ik de aanmoediging van de directeur af toen hij mij vroeg of ik er niks voor voelde om na de pensioendatum nog wat langer door te gaan. Mijn argumentatie daarvoor was tweeledig. Ten eerste vond ik het onbetamelijk tegenover jongere collega's die stonden te springen om mijn functie over te nemen, en die ook plezier hadden in hun werk, en de ruimte moesten krijgen om daar iets mee te doen voordat ze 'uitgebrand' waren. En ten tweede had ik nog zo ontzettend veel 'te doen' voordat het niet meer kon, omdat ik er te oud voor was, dat ik wel negen levens in kon vullen zonder mij ooit te vervelen. 

 

Bij mij was 'werk' dus geen werk, zoals het dat bij sommigen wel is. Een verplichting, nodig om geld te verdienen waarmee je jezelf in leven kunt houden. Het geld, en de 'secundaire arbeidsvoorwaarden' hielpen wel, uiteraard. Als je doet wat je graag wilt doen, maar je crepeert van honger en gebrek, dan is dat niet iets waar je blij van wordt. Maar ik heb mijn eigen kinderen steeds voorgehouden dat ze moesten proberen te doen wat ze leuk vonden om te doen, en dat dat aan het eind van de dag belangrijker is dan iets doen waar je rijk van wordt, of beroemd. Maar als dat samenvalt, waarom niet dan? Tegelijk is het voor enige manager of eigenaar van een bedrijf ook belangrijk om ervoor te zorgen dat het personeel gemotiveerd blijft. En dat doe je niet met pizzapunten en taart, of een feestje. Daar varen alleen het cateringbedrijf, de 'staf' die het mag organiseren, en andere 'managers' en adviseurs in het 'waterhoofd' wel bij. Je doet dat door respect voor hen te hebben, en je ervan te verzekeren dat ze de ruimte wordt geboden om te doen waar ze goed in zijn. Als dat 'zorgverlening' is, en je voert de druk zo ver op dat ze niet meer toekomen aan die persoonlijke 'touch' die kenmerkend is voor de kwalitatief hoogstaande zorgverlener, dan kun je de zaak wel sluiten. 

 

Eén van de terugkerende thema's op dit blog, is dat de eigenaar van een bedrijf, die zelf werkzaam is in dat bedrijf, minder op de 'diploma's' zal letten, en meer oog heeft voor wat die werknemer voor extra's te bieden heeft. Ambitie is goed, maar niet als het ten koste gaat van anderen in het bedrijf. En hoe leid je dat in goede banen? Op bestuurlijke en politieke niveau's is daar eerder steeds minder oog voor. Gewapend met adviezen van lieden die ervoor hebben doorgeleerd richten managers en politici slachtingen aan onder hun personeel en medewerkers. Onderling maken ze elkaar het ene moment voor rotte vis uit voor het front van de camera's, om het volgende moment te melden dat de verstandhouding onderling beter is dan ooit. Zie Rutte en Kaag. Dat soort mensen begrijpen ook helemaal niet wat ze aanrichten als ze iemand ontslaan, of hen met een 'functie elders' buitenspel proberen te zetten. Ze hebben geen hart. Ze hebben geen ziel. Geen compassie. Geen inlevingsvermogen. Alleen ambitie. Blinde ambitie en lust.

Chaoten

Wat nou als de oplossing het probleem is?

 

Leg een beleidsmaker een probleem voor, en hij of zij begint over geld. De oplossingen liggen voor het oprapen, en ze kennen de mensen die er best hun schouders onder willen zetten, maar het vergt een 'investering'. Een terugkerend thema op dit blog is dat 'investeren' het verkeerde woord is. 'Investeren' heeft betrekking op groei. Niet noodzakelijk economische groei. Het kan zelfs tot economische krimp leiden, mede afhankelijk van hoe je economische groei definieert. Maar een investering maakt de wereld beter, waardoor die investering 'rendeert'. Het leidt, op een natuurlijke manier, tot vraag. 

 

Zo beschouwt houdt het tevens in dat als de consument geen keuze wordt gelaten, en de vraag wordt gereguleerd door mensen te dwingen het product of de dienst af te nemen, de financiële injectie die er aan vooraf gaat geen 'investering' is, maar overheveling van besteedbaar inkomen naar iets wat een zekere groep bestuurders belangrijk vindt. Zolang die bestuurders 'wijs' zijn, hun hand niet overspelen, geen grotere stukken afbijten dan ze kunnen kauwen en doorslikken, en toezicht houden op de besteding van het geld, zal er draagvlak voor zijn, ook al zullen er altijd opponenten zijn die menen dat het geld beter anders besteed had kunnen worden.

 

Wanneer gaat het mis? Als ondanks alle mooie verhalen en ronkende verwachtingen, geïllustreerd aan de hand van schitterende modellen, en professioneel langs de oppositie geloodste plannen, het resultaat één rokende sintel is. Lokaal, regionaal, landelijk, en internationaal, inmiddels een weelde van voorbeelden, en mijn prognose is dat het nog slechts het topje van de ijsberg is. De narigheid is dat je daarmee het risico loopt op één hoop gegooid te worden met degenen die naar hun religieuze handboek verwijzen om ons voor te houden dat het eeuwen geleden al voorzien was. En daarmee onvermijdelijk. 

 

Dit blog bestaat juist bij de gratie van het besef dat het níet onvermijdelijk is, maar dan moet je wel je verstand gebruiken, en niet teveel hooi op je vork laden. Helaas heeft onderzoek uitgewezen dat de mens sterk de neiging heeft om de eigen capaciteiten te overschatten. En als je ze in een 'Consensus-echokamer' bijeen zet, gooien ze er al snel een flinke schep bovenop om elkaar te overtoepen. En het eind van het liedje is niet alleen die gruwelijke misère van de 'Eindeloze Oorlogen', om mensen te 'bevrijden', de vluchtelingenstromen die er het gevolg van zijn, of de 'Toeslagenaffaire', maar boven dat alles uit torent de dreiging van de 'Alles Bubbel'. Hubris. Grootheidswaan. Niet de schuld van één bepaalde persoon, maar een collectief falen. Chaos.

 

Zie HIER voor een uitleg over het verschil tussen 'complicated', 'complex' en 'chaos', en hoe er mee om te gaan. Maar bovenal geldt hier dat je 'chaos' moet zien te vermijden. Wetenschap houdt zich bezig met 'complicated' en 'complex', terwijl 'chaos' het domein is van de 'consensus wetenschap', met in onze tijd teveel pretenties, teveel invloed, en teveel geld. Wat als gevolg heeft dat de domeinen van 'complicated' en 'complex' worden verzopen, met alle gevolgen van dien. Daarbij zijn de 'chaoten' in het 'consensus domein' wars van wetenschap, en handelen zij op intuïtie en lust (om te heersen), maar vallen zij constant terug op de wetenschappers en vakmensen waarvan zij verwachten dat die realiseren wat zij bedenken. 

 

In mijn professionele leven had ik intensief te maken met 'complicated' en 'complex'. In de ogen van iemand die niet is opgeleid en getraind in die richting, en er ook geen aanleg voor heeft zich die vaardigheden ooit eigen te maken, is het allemaal 'chaos'. Maar de wetenschapper en vakman/vrouw weten exact wat ze doen, en stellen alles in het werk om 'chaos' te vermijden, omdat ze weten dat ze dan machteloos zijn. Voor de 'chaoten' onder ons zijn die wetenschappers en vakmensen 'control freaks'. Ze laten de 'Jokers' niet even met de knopjes spelen. 'Why so serious?' is hen een gruwel, terwijl de 'chaoot' er een uitdaging in ziet. 

 

Geef de 'chaoten' de sleutels van het collectieve domein, en je bent verloren. Niet alleen dat, maar ze zullen jou ook nog de schuld in de schoenen schuiven als het hen de kop kost. Tegen die achtergrond moet u mijn scepsis zien over al die zaken die nu spelen. Van 'Klimaat' tot 'Corona'. Dat zijn in het gunstigste geval 'complexe' uitdagingen. Het wordt 'chaos' als je met de 'data' gaat lopen klooien om mensen over te halen zich te laten 'vaccineren', of 'groene' keuzes te maken die hen een arm en een been kosten. 'Influencing', 'nudging', en al die andere moderne manieren om mensen te beïnvloeden zijn het product van de 'chaoten', en niet van de wetenschap. Met als gevolg 'Intelligente Oplossingen' die het probleem zijn, en niet de oplossing. 

 

Tegen de achtergrond van de invoering van de 'Corona-pas', publiceerde NRC dit weekend enkele artikelen die ingaan op de motivatie van die ingreep, waarvan men hoopt (niet wéét) dat die gunstig uitpakt, zoals met alle voorgaande 'maatregelen'. Maar als je in de krant over 'gevaccineerden' blijft praten als mensen die 'immuun' zijn, terwijl het wetenschappelijke bewijs er ligt dat het kletskoek is, en je ontkent dat die 'vaccins' experimenteel zijn, dan besodemieter je je lezers. Die 'vaccins' zijn per definitie experimenteel, omdat de afgesproken protocollen voor goedkeuring vele jaren van zorgvuldig testen en 'double blind' studies vereisen. Veeg je dat van tafel, dan sla je aan het experimenteren. En als iedereen 'gevaccineerd' is, heb je ook geen 'controlegroep' meer. Hoezeer de beleidsmakers er op gebrand zijn dat elke kritische noot met kracht de kop in wordt gedrukt, blijkt wel uit het lot van Mona Keijzer, die haar biezen kon pakken als staatssecretaris op het zinkende schip, omdat ze het bestond kenbaar te maken dat ze een mening had. Een eigen mening. En dat kan niet in 'consensus-land'. Ze hadden 'afgesproken' om te doen alsof ze het er allemaal mee eens waren. 

 

In sommige situaties heb je geen échte keuze. Zoals Jordan Hall in die 'clip' over het 'cynefin framework' uitlegt, waar ik hiervoor naar verwijs met een link, kan elke keuze in een 'chaotische' omgeving een gelukkige keuze blijken te zijn, of een regelrechte ramp. Waardoor de wijze keuze is om niets te doen tot de situatie weer 'complex' is, en bij voorkeur zelfs 'complicated'. Dat is tegennatuurlijk in een levensbedreigende situatie, en bij extensie dus ook in een situatie die eigenlijk niet levensbedreigend is, maar die door opgeklopte hysterie wel zo wordt beleefd. Dus begint het pad daar. Is er écht sprake van levensgevaar? Of, zoals ik het aan het begin van de 'Corona-pandemie' formuleerde: 'Is dit de Zwarte Dood? Of een ernstige griep?' Die vraag ga ik niet voor u beantwoorden, ook al omdat het voor elk van u anders ligt. Bent u in de bloei van uw leven, en verder kerngezond, dan ligt het evident anders dan dat u 'achter de geraniums' zit met een waslijst aan 'co-morbiditeiten' en een kabinet vol pillen. 

 

Vervolgens kan het zo zijn dat u zelf niet echt gevaar loopt, maar dat u uw medemens die wél fragiel is wilt beschermen. Dat lukt dus niet met een 'vaccin' dat ervoor zorgt dat je je minder snel ziek voelt, ook al ben je besmet. Integendeel! En al helemaal niet als je vervolgens nalaat om die 'gevaccineerde' mens te testen, en hem of haar de indruk geeft dat hij of zij veilig in contact kan komen met anderen. Dat is bedrog. En ik begrijp hoe dat werkt in de bovenkamer van die 'chaoten' in de 'Consensus-echokamer', maar dat maakt niet dat het dan okay is. 

 

In een 'chaotische' situatie moeten we op zoek gaan naar aanknopingspunten die er een 'complexe', en liefst 'complicated' situatie van maken, waardoor we weer grip krijgen. Mijn eigen pleidooien hier om nog eens goed te kijken naar ivermectine en hydrochloriquine moet u in dat licht bezien. Spotgoedkope en bewezen medicijnen waarvan verschillende artsen zeggen dat ze er goede resultaten mee hebben gehaald als het vroegtijdig, en liefst als profylaxe wordt ingezet. Ik ben geen arts, en kan het niet beoordelen, maar als er dan berichten uit India en Afrika komen die er op duiden dat die artsen niet uit hun nek kletsen, dan kan ik er met mijn verstand niet bij dat we blijven zitten op 'Neem maar een paracetamolletje, tot je dreigt te stikken'. Daarmee stuur ik niet aan op een verplichting om artsen met die behandelmethode op pad te sturen als ze daar zelf geen vertrouwen in hebben. Maar wie bedenkt het dat je artsen die daar wél vertrouwen in hebben, het hun patiënten uitleggen wat de bedoeling is en wat de bijwerkingen zijn, een boete moeten krijgen van drieduizend Euro, en een streep door je naam in het 'BIG'-register als je niet gehoorzaamt? Terwijl je tegelijkertijd doorzet met een experimenteel 'vaccin' dat niet vaccineert? En laat u dat HIER nog eens voorrekenen door een hoogleraar wiens vak het is, aan de hand van officiële Britse data. 

 

Je moet 'chaoten' geen kans geven. Het zijn buitengewoon waardevolle mensen in de creatieve beroepen, maar stel ze niet aan als bestuurder, manager, kapitein op een schip, piloot in een vliegtuig, of als 'Hoofd Werkplaats', want binnen de kortste keren lopen de wielen van de wagen, en blijf je zitten met lieden die de hele dag druk zijn met het zoeken van een 'functie elders' voor lastig types die 'Serious' blijven. En voor je het weet ben je failliet, is de bodem van de schatkist bereikt, zit je opgezadeld met hyperinflatie, is wonen onbetaalbaar, evenals voedsel en energie, en bestaat de 'zorg' alleen maar uit managers die als 'BN-ers' goede sier maken in 'praatprogramma's'.

0 comments

Groener

'Ik kan niet groener, als ik rood sta'.

 

Het is een mededeling die door 'Hans de Tweede' op een paal van een stoplicht voor fietsers in Amsterdam-West is aangebracht. En omdat ik één van de weinige fietsers ben die nog wel eens stopt bij een rood licht in die stad, krijg ik het onder ogen. Volgens Sigrid Kaag begrijpt Hans het niet, want volgens de voorvrouw van D66 is betaalbaarheid helemaal geen argument. 

 

Als het licht op groen springt, en ik verder fiets, kom ik langs een gebouw met 'Creatieve Ruimtes' die je kunt huren. En ik bedenk dat Hans, met zijn creativiteit, zou kunnen proberen een gesubsidieerde 'broedplaats' te bemachtigen, met een 'toelage' als 'kunstenaar', waarvoor je 24 uur in de week 'zelfstandig' in de weer moet zijn, maar niet meer dan 40.000 Euro mag verdienen. Iets met 'Cultuur', maar dan zonder publiek, want dan klemt het weer met de 'Coronaregels'. 

 

Vervolgens bedenk ik dat 'Hans de Tweede' wellicht geen kans maakt als hij een blanke (witte) man is, hetero, en niet bereid zich aan te stellen. 'Ik kan niet groener, als ik rood sta' duidt op een té grote nuchterheid. Wel creatief, maar niet 'correct creatief'. Wat is dan 'correct creatief'? Is dat die man die met een tas vol attributen, waaronder een verzameling bamboe stokken, de tram in stapt via de uitgang, zonder masker, en dus ook niet betaalt, om vervolgens amok te maken en te dreigen met zijn stokken? En bij de halte waar hij uitstapt daadwerkelijk met die stokken inslaat op medepassagiers? De zogeheten 'kleurrijke' medemens die het 'straatbeeld' verrijkt, en van Amsterdam die unieke stad maakt? Wellicht is hij in de ogen van mijn medemensen een 'gevierde dichter', een 'virtuoze schilder', een 'unieke levenskunstenaar'. Want is 'creatief' niet meer en meer een ander woord voor 'onaangepast' en 'onnavolgbaar', oftwel 'gestoord'? En is dat geen dodelijk stigma voor échte kunstenaars, met heuse kwaliteiten? Zijn die niet het kind van de gesubsidieerde rekening?

 

Aan de andere kant van de 'Ringweg', in 'Nieuw-West', waan je je in Istanbul, of Rabat. Amper een blanke (witte) in het straatbeeld, en op deze mooie nazomerdag gezellig druk in de Burgemeester de Vlugtlaan, de drukke winkelstraat, waarin alleen de juwelier nog een Nederlands aandoende naam op de gevel heeft staan. Busjes en auto's vol 'werkers' komen terug van een klus, of werkplek. Mensen met een donkere, of 'getinte' huid, gestoken in werkkleding, steken per fiets, brommer of lopend de N200 over, van 'Westpoort', en 'Bedrijventerrein Sloterdijk' naar 'Sloten', waar ze wonen. Zij zijn de 'productieven'. De kurk waar de 'creatieve' economie op drijft, vooralsnog. 'Groen' is er niet 'Groot'. En 'Progressief' niet 'Populair'. 

 

Het is een onwerkelijk contrast, tussen twee delen van de stad die vooral veel 'Grachtengordel-geluid' met de rest van het land deelt. Daar wonen en werken de 'gearriveerden' in de wereld van de 'Cultuur' en de 'Politiek', en is alles 'Vegan' en 'Correct', en speelt geld geen rol. Daar vind je de 'Demonstraties' en vóór 'Corona' ook de toeristen, die afkwamen op 'Rembrand', 'Van Gogh' en de 'Coffeeshop'. Het stadscentrum staat er landelijk om bekend dat er geen betaalbare woonruimte meer te vinden is, maar het is vergeven van de jonge mensen die fietsend demonstreren dat 'verkeersregels' er alleen maar zijn voor 'oningewijden', en dat geldt eigenlijk voor alle regels en wetten. Hoe groot de 'drugshandel' en daaraan gekoppelde criminaliteit is in dat kloppende hart van de stad, laat zich raden. 

 

Een overheidsinstelling die de supervisie heeft over een project waarvoor de straat moest worden opengebroken, heeft twee gele borden opgehangen die de fietser toelachen. Op het ene bord staat: 'Fietsers Afstappen'. Op het andere: 'Boete 55 Euro'. Onduidelijk is of het idee is dat je moet afstappen, en als je dat niet doet, je een boete van 55 Euro tegemoet kan zien, of dat je 55 Euro boete krijgt als je het in je hoofd haalt om af te stappen, als fietser. In elk geval interpreteert elke fietser het als een aanmoediging om slalommend de weg te vervolgen, en niemand die er wakker van ligt. Ik ook niet, want Amsterdam is al zo lang 'van het volk', dat je het risico loopt om in een dwangbuis te worden afgevoerd als je je iets aantrekt van wat een 'autoriteit' zegt. Het gegeven dat ik nog wel eens stilsta bij een rood licht is dan ook alleen maar omdat ik de tijd aan mijzelf heb, en inspiratie opdoe terwijl ik wacht, en lees wat Amsterdammers met mij willen delen via de stickers en teksten op de palen waarop die lichten gemonteerd zijn. Daarnaast geeft het mij de tijd om de hectische verkeerssituatie beter in mij op te nemen, alvorens mij in het diepe te storten en de kruisende weg over te steken. Het is zeker geen garantie dat dat dan ook veilig kan, omdat anderen die rode lichten negeren. Niet alleen het verkeer dat kruist moet je in de gaten houden, maar vooral ook het verkeer dat achterop komt, en niet anticipeert op het feit dat jij weer gaat fietsen als het licht op groen springt. 

 

Het bovenstaande bevat geen boodschap of inzicht, anders dan dat Amsterdam een uitvergroting is van wat inmiddels kenmerkend is voor Nederland. Een ongeorganiseerde chaos. Een geweldige 'Janboel'. En niet dat 'keurig aangeharkte landje' waar alles goed geregeld is waar men in 'Den Haag' mee loopt te leuren. Het is één groot Kafkaiaans showproces, waarin de waan-van-de-dag soeverein regeert. Een keur aan elkaar tegensprekende, of onbegrijpelijke wetten en regels, staan de 'autoriteiten' ten dienste om geld 'af te romen' voor eigen projecten waarvan het nut voor het collectief dubieus, of opzichtig afwezig is. De tijd dat nuchtere types zoals 'Hans de Tweede' het land bij de teugel namen, om ervoor te zorgen dat 'Rood' niet eindigde in 'Dood', ligt meer dan een halve eeuw achter ons. En dat baart mij zorgen, hoe gezellig ik dat 'Huishouden van Jan Steen' ook vind.

 

0 comments

Verantwoordelijk

Je kunt verantwoordelijk zijn, maar niet schuldig.

 

Complexe kwesties gaan ons bevattingsvermogen al snel te boven. Je doet je best, maar soms is dat niet goed genoeg. Achteraf constateer je dan dat je het inderdaad beter anders had kunnen doen, maar helaas. Er zijn verstandige mensen die bedanken voor functies die hen verantwoordelijk maken voor iets waar ze 'de ballen' verstand van hebben. Politici, 'consensus-wetenschappers', en tal van 'managers' behoren niet tot die categorie. 

 

Een 'wijze' bestuurder hoeft geen verstand te hebben van alles wat er onder zijn of haar verantwoordelijkheid valt, maar moet wel weten welke specialist ze het woord moeten geven als een bepaald netelig probleem opduikt. Om er vervolgens voor te zorgen dat de stem van die ene specialist ook 'gehoord' wordt, en doorklinkt in het beleid waar zijn of haar handtekening onder staat. Een 'blogger', 'columnist', 'commentator', of 'influencer', en het hele spectrum aan 'DenkTank-medewerkers', heeft geen eindverantwoordelijkheid, en daardoor meer vrijheid om dingen te 'roepen'. Als zijn of haar advies doorklinkt in het beleid, en dat blijkt een gruwelijke mislukking, zijn er geen consequenties. Behoudens, wellicht, gewetensnood. Maar je wilt de charlatans niet de kost hoeven geven die luchtig over dat falen heen stappen, en doodgemoedereerd doorgaan met totale, en gevaarlijke onzin uitkramen. 

 

Vanaf het begin van 'Covid-pandemie' heb ik van mijn kant benadrukt dat ik geen arts ben, laat staan een specialist op het gebied van virussen en epidemieën, en welke farmaceutische preparaten werken, en welke niet. Ik heb in mijn bijdragen getracht u informatie aan te reiken van artsen en wetenschappers die mij integer leken, zoals een 'wijze' blogger dat ideaal gesproken zou behoren te doen. In de hoop dat zij 'gehoord' zouden worden, en we daardoor als mensheid beter gewapend zouden zijn tegen dat virus, en zijn economische en maatschappelijke consequenties. 

 

Als beleid faalt, door verkeerde keuzes, als regel omdat de verkeerde specialisten 'gehoord' werden, is de reflex van de verantwoordelijke bestuurder om af te treden, of de critici de mond te snoeren, en te gaan lopen rotzooien met 'getallen' en 'onderzoeksresultaten', culminerend in censuur, beroepsverboden, boetes voor specialisten die weigeren om akkoord te gaan, en campagnes om klokkenluiders zwart te maken. Het maakt daarbij niet uit of je het hebt over uit de klauw gelopen oorlogen, toeslagen, of 'Covid', en nog vele, vele andere 'dossiers'. Die defensieve reflex van de bestuurder die simpelweg niet capabel is voor die functie wordt vervolgens uitvergroot tot een 'Complot', en dat is het dan ook. Niet in eerste aanzet, maar wel de 'Cover-Up'. Maar veel 'Complot-Denkers' kunnen er niet bij dat die bestuurder best 'goede bedoelingen' had, en er ook veel tijd en energie in heeft gestoken om het goed te doen, maar de 'gogme' miste om te weten wie hij of zij moest 'opstellen' om de wedstrijd te winnen. 

 

Iemand die verantwoordelijk is voor het landsbestuur heeft in theorie een vrije keuze. Hij of zij is niet gehouden aan het werken met de 'contractspelers'. Maar als hij of zij daaraan voorbijgaat, en het oor laat hangen naar 'externe' specialisten, steekt die bestuurder wel de nek uit. In dit verband is het belangrijk om u te realiseren dat ik hier met 'contractspelers' niet exclusief verwijs naar de ambtenaren en 'vaste krachten' in de uiteenlopende 'adviesorganen', maar waar relevant ook naar 'Brussel', 'Washington' of de 'Verenigde Naties' en haar 'organen', zoals de 'WHO'. Het is één grote, incestueuze kliek die is doortrokken van de lobbyisten en lieden met belangen. En al die organen en instellingen hebben belang bij een 'Cover-Up' als het 'consensus-beleid' een gruwelijke mislukking blijkt te zijn. 

 

Een rode draad op dit blog is dat ik niet slechts aandring op meer 'transparantie', maar ook op grotere 'nederigheid'. Geen complexe wespennesten, en al helemaal de boot afhouden als mensen met belangen een tamelijk simpel probleem ingewikkeld maken met 'Intelligente Oplossingen', waardoor je op voorhand weet dat het je boven het hoofd gaat groeien. De belofte dat je op die manier de kool, én de geit kan sparen, is verschrikkelijk verleidelijk voor een politicus die op enig moment herkozen moet worden, maar het afbreukrisico is domweg té groot. 

 

In DIT artikel, waarin een arts stilstaat bij de situatie in Israël, worden enkele harde noten gekraakt. Zoals u weet liep Israël voorop in de race om de 'vaccins', en wist Netanyahu een exclusieve 'deal' te sluiten met Pfizer als leverancier, waardoor dat land nu een proeftuin is voor dat experimentele 'vaccin'. En de resultaten zijn niet bemoedigend. Wat inmiddels vrij uniek is in de wereld, is dat de 'data' die ze in Israël produceren vooralsnog minder ernstig getroffen zijn door pogingen 'ongewenste effecten' te verdoezelen. Ik kan geen verantwoordelijkheid nemen voor adviezen die ook in dat artikel staan, al komen ze op mij over als superieur aan 'Neem maar een Paracetamollletje, en kom maar terug als je geen adem meer kunt halen'. Die adviezen worden in Nederland, en elders in de westerse wereld, echter actief bestreden als het werk van 'kwakzalvers' die het hele 'vaccinatieprogramma' in de war schoppen. Maar als juist is wat uit die Israëlische cijfers blijkt, dan is het minimaal hoog nodig dat we nog eens goed naar dat 'programma' kijken, voor de schade onherstelbaar is. 

 

Met deze bijdrage richt ik mij net zo goed tot de 'consensus-gedreven' voorvechters van dat 'programma', als tot de 'Complot-Denkende' medemens die ervan overtuigd is dat het op voorhand de bedoeling was iedereen om te leggen. Wat we nu nodig hebben, en met spoed, dat zijn 'wijze' bestuurders en journalisten die over hun eigen ego heen kunnen stappen, en niet meegaan met de 'Cover-Up', als zou er geen weg terug meer zijn. Gedane zaken nemen geen keer. We kunnen de klok niet terugdraaien. Niet in 'Afghanistan', niet in 'Irak', niet in 'Libië', niet in de 'toeslagen', niet in de wanprestatie die leidde tot de 'kredietcrisis', en nog zoveel andere 'dossiers'. Maar we moeten urgent stoppen met fout op fout te stapelen in een poging de schone schijn op te houden, want wat ik zie opdoemen is een kettingreactie die bepaalde cynische types al wel hebben voorzien, en waar ze van hopen te profiteren, maar verder niemand.

0 comments

Rantsoenering

De volgende stap is rantsoenering.

 

Om de 'doelen' te halen. De Rabobank rekent vanaf 1 oktober 5 Euro als je geld wilt storten en met een briefje van 200 of 500 Euro aan komt zetten. En de Nederlandse overheid wil het maximale bedrag dat je bij een bank kunt storten beperken tot 3000 Euro, terwijl betalen met geld steeds verder wordt ingeperkt. Het officiële doel is de bestrijding van 'witwassen' van 'crimineel geld'. Maar als straks alle betalingen nog slechts met een 'kaart' kunnen, of via de computer, en er komt een 'CO-2 cap' op uw uitgaven, om het klimaat te redden, dan begrijpt u hoe laat het is. 'Time to pay the Piper'. De 'Rattenvanger van Hamelen'. 

 

Als het slechts één 'credit-'- of 'betaalkaart' is waar je mee kan laten zien dat je echt wel meedoet, is dat hetzelfde als een 'Vanity Plate'. Dus reken er maar op dat die kaarten allemaal 'gekoppeld' gaan worden, zodat je de boel niet kan besodemieteren met meerdere 'kaarten'. Vooralsnog is voorzien dat je extra 'CO-2 rechten' in kunt kopen, wat uiteraard geld kost, net als het 'verwerken' van biljetten van 200 en 500 Euro. Op het moment dat de 'negatieve rente' werd ingevoerd, waardoor je moet betalen om te 'mogen' sparen, schreef ik al dat dit soort ontwikkelingen onherroepelijk zouden volgen. Banken en de overheid kunnen het zich niet veroorloven dat geld dat ze als bezetenen bijdrukken los rond te laten slingeren. 

 

Afgelopen week luidde de 'Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid', weer zo'n 'consensus-club' die lak heeft aan wetenschap, de noodklok over 'stijgende zorgkosten'. Er zullen onvermijdelijk 'harde' keuzes gemaakt moeten worden, omdat de 'zorg' anders onbetaalbaar wordt. Niet verwonderlijk gelet op het gegeven dat ze een spotgoedkoop medicijn als ivermectine verbieden, en voor de duurste 'vaccins' gaan, die niet werken, waardoor je elke drie maanden terug moet voor een 'boostershot'. Een wetenschapper is snel klaar met die onzin, maar in de 'consensus-wereld' ligt dat overduidelijk anders. Hoe dan? Tja, dat is niet uit te leggen in 'lekentaal'. Daar moet je voor doorgeleerd hebben. 

 

Zoals ik gisteren betoogde is het geen 'Groot Complot', want het ontrolt zich voor onze ogen. Het probleem is echter dat we het niet (willen) zien totdat het geïmplementeerd is, en de weg terug is afgesloten. Het hele concept van 'democratie' staat, of valt, bij de bereidheid van de burger om zich in te lezen. Als die liever met het liefdeleven van Dreetje Hazes bezig is, of een filmpje van het 'Jeugdjournaal' over een 'zielig meisje' dat geen eigen kamer heeft in de woning van de vader, na de scheiding, wat wordt opgevoerd als een bewijs voor 'woningnood', terwijl haar moeder zielsalleen in een kast van een huis woont waar ze eerst samen woonden, vóór de scheiding, dan dwing je het af dat je wordt gestript. Ik kan er al niet zo goed tegen als kinderen worden misbruikt voor propaganda, maar dat filmpje spande echt de kroon! En ik ga er dus ook geen 'link' bijleveren, want ik vind het verschrikkelijk voor dat arme kind. Ooit zal ze terugkijken op dat stukje theater, en beseffen dat haar gerantsoeneerde leven begon met dat soort verdraaiingen. 

 

Gerantsoeneerd reizen, gerantsoerneerd vlees eten, de thermostaat geregeld vanaf een centrale lokatie, met een wettelijk regime, afhankelijk van de vraag of men 'thuiswerkt', of niet, en gerantsoeneerde elektra als gevolg van geschapen schaarste, waar in de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk nu al regelmatig mensen zonder stroom en/of gas zitten. 'Microchips' zijn al op de bon. En gerantoeneerde zorg, met een 'knipkaart', en als die vol is mag je huilen bij een 'Consensus Raad' die mag beslissen of het tijd is voor je 'voltooid leven-pil', of dat je toch nog een 'vaccinatie' krijgt. Mocht de keuze op de 'voltooid leven-pil' vallen, dan krijg je er nog wel 'therapie' bij, om je te helpen begrijpen dat het echt de enige juiste keuze is, want we zijn met teveel. En ook om de 'therapeuten' en hun staf van 'zorgverleners' en administrateurs van de straat te houden. 

 

Zeg nou niet dat ik overdrijf, want vermoedelijk ben ik nog te mild. 

 

0 comments

Geestverwanten

Voordat je een probleem op kan lossen, moet je weten wat de oorzaak van dat probleem is. 

 

Dat klinkt als een open deur, maar in de praktijk bestrijden we veelal de vlammen, en niet de brandhaard. Om dat te illustreren neem ik u nog een keer mee terug in de tijd, naar dat wat inmiddels op 'Wiki' eufemistisch een 'Incident' wordt genoemd, namelijk de beschieting van de USS Liberty. Een 'spionageschip' van de Verenigde Staten, dat in de Middellandse Zee 'luisterde' naar berichten uit Israël en haar buurlanden, om uit te vinden wie wat deed, of naliet. Het is een 'Oude Koe', maar ik hoop dat deze bijdrage duidelijk zal maken waarom ik dat opstapje nodig heb. 

 

Dat schip werd, op een haar na, tot zinken gebracht door Israëlische gevechtsvliegtuigen. Talloze opvarenden kwamen om, en noodsignalen en verzoeken om hulp van het schip gericht aan de Amerikaanse 'Zesde Vloot' en de staf in de Verenigde Staten boden geen soelaas. Kreupel bereikte het schip uiteindelijk Italië. 'Washington' gaf Egypte de schuld, en president Johnson koos daarop de zijde van Israël, dat het schip notabene had aangevallen, waarmee de Verenigde Staten haar neutrale positie opgaven, om nooit meer terug te keren. Een schoolvoorbeeld van een geslaagde 'False Flag' operatie. 

 

Omdat Johnson en zijn ploeg iets soortgelijks aangrepen om Noord-Vietnam de oorlog te kunnen verklaren, door te roepen dat Noord-Vietnam haar oorlogsschip voor de kust in de Golf van Tonkin had aangevallen, wat een leugen was, rust er een loodzware last op Johnson's schouders, historisch gezien. Was hij op de hoogte? Of was hij een goedgelovige sul? We zullen het nooit weten. Maar voor deze bijdrage volstaat dat Johnson de problemen niet goed in kaart had gebracht, alvorens onomkeerbare beslissingen te nemen, tenzij hij willens en wetens loog en bedroog en het Amerikaanse volk op sleeptouw nam, wat dan moet worden aangemerkt als hoogverraad. Voor deze bijdrage doet het er niet toe of Johnson een 'Paard van Troye' was, de ultieme 'Manchurian Candidate', of een impulsief handelende onbenul. 

 

De schuld bij één persoon leggen is verleidelijk, maar zelfs wie oppervlakkig naar bovenstaande incidenten kijkt, kan onmogelijk ontkomen aan de conclusie dat het complete systeem faalde. Met inbegrip van de media. En de 'veiligheidsdiensten' van bondgenoten. En andermaal maakt het niet uit of dat cynisme was, en men het wel wist, maar zweeg, of dat het een verzameling lapswanzen was die pronkten met hun veren, maar niet geschikt waren voor hun taak of functie, geilend op hun status als 'insider', zonder te beseffen dat ze gebruikt werden. De 'Revolutie' van de jaren zestig en zeventig bracht kortstondig verandering, met een lawine aan onthullingen waar we nu nog maar amper van beseffen hoe alomvattend die waren. Het ene na het andere 'bolwerk' bleek bevolkt door lapswanzen en leugenaars, wat helaas niet leidde tot een heroriëntatie. Een deel van de mensheid keerde zich vol walging af van de 'Centrale Overheid', en anderen werden erdoor geattendeerd op de mogelijkheden. En dat waren niet onze vrienden. 

 

Dit blog is een vreemde eend in de bijt, omdat ik mij niet afkeer van de noodzaak om een 'Centrale Overheid' te onderhouden die beleidsmatig structuur aanbrengt in de samenleving, waardoor we weten waar we aan toe zijn, en plannen kunnen maken voor de toekomst, terwijl ik die 'Centrale Overheid' wantrouw. In het bijzonder waar 'iedereen' in media-land roept dat ze het goed doen, terwijl een kind kan zien dat de wielen van de wagen lopen, en de leugen regeert. Ik wijt dat niet aan een 'Groot Complot', maar aan onze verknipte manier van denken, waarin we bewijzen en feiten overboord hebben gezet ten faveure van de 'Heilige Consensus' en 'nudging', wat een geïnstitutionaliseerde vorm van liegen is. Voeg daar aan toe dat elke regering tegenwoordig 'alles voor iedereen' wil zijn, en daardoor verzuipt in de problemen die helemaal niet haar verantwoordelijkheid zijn, waardoor het oplossen van de problemen gedelegeerd is naar een wir-war van instituten en adviseurs, óf is uitbesteed aan 'Brussel' of 'Washington' en de 'Verenigde Naties', dat we in praktische zin naar een 'poppenkast' zitten te kijken, met 'Jan Klaassen' en 'Katrijn' die 'formatie-spelen'. 

 

Dat beeld is in andere westerse landen niet anders. En ik haal die 'Oude Koeien' uit de sloot omdat ze illustreren wat het probleem is. Het belangrijkste probleem. Het probleem dat maakt dat we er niet in slagen de andere problemen op te lossen. De 'rot' in de top van de piramide. Het gebrek aan integriteit in de politiek, in de media, en in de 'consensus wetenschap'. 'Garbage in - Garbage out'. Waarbij ik overigens nog eens benadruk dat al die mensen de 'beste bedoelingen' hebben. Ze zijn alleen niet integer. Ze kunnen niet zeggen dat ze het niet weten, of niet kunnen, of dat het geld op is, of dat de 'modellen' bagger zijn. Het kinderlijk afhankelijke, stampvoetende volk eist dat ze in dat geval iemand zoeken die het wél weet, wél kan, en die geld bijdrukt als de bodem van de schatkist is bereikt. Dat is de achilleshiel van 'democratie' zoals wij het hebben vormgegeven, in een samenleving die drijft op 'dienstverlening'. 

 

Tegen geestverwanten die kritisch zijn over het beleid aangaande 'Covid', en die niet begrijpen hoe het mogelijk is dat de overheid artsen die ivermectine voorschrijven een boete opleggen, terwijl die artsen worden aangemoedigd om burgers die komen vragen om een 'pilletje van Pia', om een einde te maken aan hun waardeloze leven, met koffie en gebak te ontvangen, zou ik willen zeggen: 'USS Liberty'. 'Golf van Tonkin'. Wie er liegt, wie er meeloopt, en wie er gewoon niet geschikt is voor taak of functie, is niet vast te stellen. Uw taak is niet om de 'verraders' op te sporen en over de kling te jagen, maar om onvermoeibaar te wijzen op informatie die de ogen kan openen. Niet van de leugenaars. Misschien ook niet van de meelopers die 'belangen' hebben, of de lieden die gewoon té dom zijn om het te begrijpen wat de 'data' hen laten zien, en waarom de argumenten die hun standpunt ondergraven valide zijn. Maar dan toch wel van de mensen die zich eerder zand in de ogen hebben laten strooien, en met knollen de winkel uit zijn gelopen, denkend dat het citroenen waren. Bedrogen mensen die uit hun coma wakker schrikken zijn weliswaar gevaarlijk, omdat ze sterk de neiging hebben zich te willen wreken, maar wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen. Doe mij echter een plezier, en als u iemand hebt ontwaakt uit die staat van 'trance', vier dat dan niet als een persoonlijke overwinning, en roep die ontwaakte medemens op om geen geweld te gebruiken, want dan belanden we van de regen in de drup. Daarmee spelen we de leugenaars in de kaart. Het is naar dat je bedrogen bent, maar denk aan de kinderen…….

 

0 comments

Neoromantiek

Alles wordt duurder, en 'Corona' krijgt de schuld.

 

De nieuwste loot aan de boom zijn de 'Kerstkaarten', want het papier is duur. En dat komt niet door de omschakeling naar 'biomassa' voor de opwekking van elektriciteit, maar door 'Pulp Friction'. Zo'n geweldig geinige woordspeling, dat het als nieuws 'viraal' gaat. Maar dat is dan ook meteen de enige overeenkomst met het virus dat bijna twee jaar geleden als 'Corona' de huiskamers binnenkwam, en sindsdien het 'nieuws' domineert. 

 

Dat alles spectaculair duurder zou worden was al voorspeld, en ik heb al verscheidene bijdragen uit mijn toetsenbord geperst over de consequenties van het aanzetten van de 'geldpers', bij het gelijktijdig ontketenen van een handelsoorlog, en het opleggen van sancties om andere redenen. In het bijzonder als je tegelijkertijd de uitgaven voor niet-productieve activiteiten, met 'oorlogje-spelen' als vlag op die modderschuit, door het dak jaagt. 

 

Zeg je 'Corona', dan zeg je inmiddels: 'Niet-Gevaccineerden', want als die er niet waren, dan waren we allang weer terug bij 'Normaal'. Toch? Nee, en dat wéten we ook allemaal wel, maar het voelt gewoon goed om die 'Uitvreters' te schoppen. 'De Uitvreter' was een boekje van de onvolprezen Nederlandse schrijver Frits Grönloh, die schreef onder het pseudoniem 'Nescio', oftewel 'Ik weet het niet'. Grönloh was zelf een bewonderaar van Eduard Douwes Dekker, 'Multatuli'. De afgelopen week moest ik denken aan die literaire idealisten, die in de praktijk schipperden tussen hun idealen, en wat de samenleving van hen verlangde. Om je idealen niet kwijt te raken is niet altijd eenvoudig, zoals ik gisteren in mijn bijdrage onderstreepte waar ik stilstond bij GroenLinks-politici die in bed liggen met NAVO-coryfeéen en George Soros en Bill Gates als hitsers en geldschieters, waardoor het 'gebroken geweertje' van hun PSP-voorland, en die 'Groene Idealen' worden vertrapt. 

 

We willen zoveel. De boter, én het geld van de boter. Onze cake opeten, én hem bewaren voor later. En voor het eerst is er een politieke klasse opgestaan die ons voorhoudt dat we onszelf tekort doen als we het niet allemaal tegelijk proberen te realiseren, omdat het geld dat ervoor nodig is gewoon naar behoefte kan worden bijgedrukt. De 'Modern Money Theory'. En dan verbaasd zijn als de energieprijzen door het dak gaan, wonen onbetaalbaar wordt, en je een bijbaan moet zien te vinden om je familie een kerstkaart te kunnen sturen. 

 

In mijn kritiek stuit ik op de 'economen' die mij, met de cijfers in de hand, laten zien dat de 'arbeidsmarkt' oververhit is, en we rijker zijn dan ooit, want de prijzen van aandelen en obligaties, alsmede die van 'vastgoed' en andere goederen en diensten die worden 'meegewogen' bij het bepalen van ons 'GDP', zijn niet te stuiten. Koeltjes merk ik dan op dat dat vooral veel zegt over de waarde van 'GDP' als norm bij het bepalen van de rijkdom van een land. En dat als je 'werken met vluchtelingen', of het scheppen van méér vluchtelingen door hele gezinnen vanuit drones op te blazen aanduidt als 'werk', het begrip 'arbeidsmarkt' ook zijn waarde volledig is kwijtgeraakt. En dat we daar een schrikbarend hoge prijs voor gaan betalen. 

 

Niemand in Nederland was begin vorig jaar akkoord gegaan met een toekomst die ons nu aangrijnst als de 'Joker' in de 'Batman-serie'. Sterker nog, als je in 2019 had gevraagd aan mensen hoe ze aankeken tegen experimenteren met gloednieuwe, onbewezen medicijnen op burgers, dan had je zéker andere antwoorden op kunnen tekenen dan nu het geval is met die experimentele 'vaccins'. En hetzelfde geldt voor 'Lockdowns', 'Avondklokken' en 'Mondkapjes', of de subsidie van alles, waarvoor een ongekende hoeveelheid geld nodig is, terwijl we al verzuipen in de schuld. Maar het heeft geen zin daar op te wijzen. Het heeft geen zin er op te wijzen dat er al een heel draaiboek klaarlag voor een 'Covid-pandemie', en dat een 'mondiale-pas' al in voorbereiding was, en wat er nu wordt uitgerold daar naadloos op aansluit.

 

Een deel van mijn kritiek in het verleden op wat de media ons voorzetten, was dat het véél was, en dat het nergens over ging. Dat het in de praktijk fungeerde als afleiding. Als een 'FlashBang'-granaat. 'Kijk hier!', en ondertussen halen ze je huis leeg. Een goochelaar kan niet toveren, maar hij grossiert in illusies, waardoor je het spoor bijster raakt. Het is 21 september 2021, maar mentaal zijn we nog druk met het verwerken van vorig jaar. De regie denkt echter vooruit. De chaos in het hier en nu hindert hen niet. Die is niet geregisseerd als in een film dat een bepaald script volgt. Maar het houdt degenen die vooruit denken niet op. Ze knikken vriendelijk en leven met je mee als je hen vraagt hoe dat nou moet met die kerstkaarten, en dat je nog geen laadpaal hebt voor je stekkerauto. Maar het interesseert ze de rozen. 

 

Dus wat is nou de 'Rode Lijn'? Wat is voor de regisseurs van deze wereld nou 'maken of breken' belangrijk? Niet die kerstkaart, je peperdure huis, je stekkerauto, je energierekening, je 'baan', maar ze willen wel dat je bezig blijft met dingen die er niet toe doen. En ik blijf het maar herhalen: Het is geen 'Groot Complot', want alles is in de volle openbaarheid voorbereid, met deelname van talloze mensen en instanties, en hooguit wat 'hulp' in de vorm van een virus als 'bioweapon', maar misschien dat zelfs niet eens. De kunst is gebruik te maken van het materiaal dat er is. 'Complot-Denkers' tasten mis als ze denken in scenario's die ergens zorgvuldig zijn voorbereid. Zo werkt het niet. Daarom schreef ik eerder over '9/11' ook dat de focus op de daders afleidt van de vraag of er ook lieden en landen waren met voorkennis, die profiteerden. Die kunnen de daders ook best een handje geholpen hebben, bijvoorbeeld door obstakels op te ruimen die al te opzichtig een risico vormden voor het welslagen van die aanslag. Wellicht werden er zelfs explosieven aangebracht voor het geval dat de schade van die vliegtuigen niet voldoende was, of om ook 'WTC-7' in te laten storten, dat helemaal niet geraakt was, maar op enig moment rechtstandig instortte als bij sloopwerkzaamheden. 

 

Er op blijven kauwen heeft evenmin zin. We wéten nu honderd procent zeker dat de 'USS Liberty' door Israël werd beschoten, en niet door Egypte. Maar het verandert niks aan de keuze die Johnson destijds maakte om de kant van Israël te kiezen. Zoals het feit dat Bin Laden in Pakistan zijn nagels zat te vijlen terwijl de NAVO Afghanistan onder de voet liep, om de opiumteelt veilig te stellen, en de weg vrij te maken voor een olie- en gasleiding door dat land, ook de uitkomst niet meer verandert. Of 'Covid' een 'Lab Leak' was, een Amerikaans 'biowapen' tegen China en Iran, en de opmaat voor de 'Big Reset', of een natuurlijk geëvolueerd virus, is nu ook minder belangrijk dan wat er nog op de agenda staat. Hier op mijn blog probeer ik zoveel mogelijk vooruit te kijken naar ontwikkelingen die 'spreken' uit wat we zien en (kunnen) weten. In detail kun je dat niet voorspellen, maar de contouren staan vast. Het is belangrijk dat we niet met onze rug in de rijrichting blijven zitten, en aannemen dat de statische realiteit waarover 'consensus' is iets zegt over de toekomst. 'Why so serious!?!'

 

Zelf ben ik dan toch meer van Nescio en Multatuli, de idealisten. De bouwers. De denkers. Wijs en inclusief, en in de tijd van Nescio getypeerd als 'Neoromantiek'. Niet van de 'Schemers' en niet van de 'Jokers'. Dat is dus behelpen.

0 comments

Ploegscharen

Na een week in Duitsland is de batterij weer opgeladen.

 

Elke dag testen om in een hotel te mogen slapen, in een restaurant te mogen eten, of een museum te kunnen bezoeken. Dagelijks als enige zekerheid hebben over de vraag of je wellicht besmet bent, want een 'gevaccineerde' weet dat niet. Als buitenlander draai je in principe zelf voor de kosten op, variërend van 11 Euro 50 tot 35 Euro. Eén keer streek een 'teststation' de hand over het hart, en mocht ik zonder te betalen met mijn papieren bewijs dat ik 'Negatief' was richting restaurant, waar ze overigens 'nul' interesse hadden, hoewel we binnen aten. Niemand vroeg ons iets. Elders werd er serieus naar gekeken, en moest het paspoort eraan te pas komen om te bewijzen dat ik dezelfde naam droeg als degene die op het testbewijs vermeld stond. In een enkel geval werd er een 'QR-code' meegeleverd, zodat je met de 'App' kon werken.

 

Het is een avontuurlijke manier van reizen, omdat een 'Positieve' test, al dan niet vals, je leven echt dramatisch in de war kan schoppen. Voor iemand met een bescheiden budget is het niet te doen. Reizen wordt weer 'exclusief'. Op dit moment alleen voor 'niet-gevaccineerden', maar dat is een kwestie van tijd. Door de 'gevaccineerden' op te zetten tegen de 'niet-gevaccineerden', kweken ze stemming die uiteindelijk de 'gevaccineerden' op gaat breken als het hun beurt is om in te voegen in een regime van testen, testen, testen. En betalen, betalen, betalen. 

 

In Nederland is het niet beter, of slechter gesteld met de wetenschappelijke onderbouwing van het beleid. Wetenschappelijk bewijs is over de hele linie absent, of weggedrukt omdat beleidsmakers er niks mee kunnen, en zwichten voor de 'consensus wetenschap'. Daar komt nog bij dat veel 'data' onbetrouwbaar zijn door wisselende definities, en uiteenlopende prioriteiten van degenen die de metingen verrichten, naast het gegeven dat belangrijke 'spelers' hun best doen om hun eigen 'data' te presenteren die roken van de 'bias'. En dan heb ik het niet slechts over het 'Covid-dossier'. HIER een uiteenzetting over de problemen die er zijn bij het achterhalen van de effectiviteit van de 'vaccins'. 

 

Het besef dat de 'Coronapas' een blijvertje is, en straks ook de 'gevaccineerden' in de kuif pikt, als er straks elke drie maanden een nieuwe 'prik' nodig is om je 'Groene Vinkje' te kunnen scoren, dringt langzaam maar zeker door tot grotere groepen mensen. Vandaar dat zelfs NRC nu lastig doet over die 'Coronapas', die ze wel aanvaardbaar vinden, maar het mag niet te lang duren. Blijkbaar zien ze er wel brood in als het lukt om daarmee de 'niet-gevaccineerden' zo ver te krijgen dat ze capituleren, maar willen ze er zelf geen nadelige gevolgen van ondervinden? Anders begrijp ik het niet. Maar ik begrijp wel meer niet.

 

Zo kwam ik vorige week maandag ook een groot artikel tegen in NRC over het verbluffend lage aantal Coronapatiënten in het centrale deel van Afrika, waar de 'consensus wetenschappers' en de media juist een slachting hadden verwacht, omdat het rijke westen hun superieure 'mRNA-vaccins' niet deelden met die landen. Ik schreef er eerder al over. Maar in dat artikel gaat het over een theorie die uitgaat van darmparasieten als reddende engelen, en niet de ivermectine die in die landen aan de lopende band wordt geslikt om die parasieten het leven zuur te maken. En wat in India zo'n opzichtig positief effect heeft. Of de hydrochloriquine, en andere anti-malaria preparaten die eveneens gemeengoed zijn in die landen, ook een medicijn dat wordt ingezet tegen parasieten. Hoe moeilijk kan het zijn om dat verband te leggen, als er meer dan achttien studies liggen die hebben aangetoond dat die middelen effectief zijn in de bestrijding van Covid? Maar in NRC hebben ze het over een 'wormencocktail' als iets wat ons zou kunnen helpen? 

 

Maar goed, nu de bewindslieden die 'Afghanistan' verprutst hebben samen met de bewindslieden die de 'Toeslagen-kwestie' verprutst hebben, afscheid hebben genomen van hun verantwoordelijke baan, en anderen met de brokken laten zitten, zitten wij met degenen die 'Covid' hebben 'gemanaged' tot wat het nu is: Een klap in het gezicht van de wetenschap, en van de burger. En ik begrijp het oprecht niet waarom iemand die finaal door het ijs is gezakt in het 'Dossier Afghanistan' lof toegezwaaid krijgt als ze dat zinkende schip verlaat om zich te kunnen concentreren op het binnenslepen van méér macht in het nieuwe kabinet. U mag het mij proberen uit te leggen, maar ik kan er inmiddels eigenlijk alleen maar om lachen. Het valt allemaal niet meer uit te leggen. 

 

In Leipzig kocht ik een sticker in de Nikolaikerk, waar de 'omwenteling' begon die een eind maakte aan de DDR. Die sticker adviseert ons de wapens om te smelten tot ploegscharen, terwijl Joe Biden in Afghanistan, bij wijze van afscheid, het gezin van een hulpverlener opblies, en claimde dat het een leider van IS was die verantwoordelijk was voor de aanslag op de luchthaven tijdens de overhaaste vlucht van de NAVO uit dat door ons 'bevrijde' land. En die NAVO nu op scheuren staat, omdat Joe Biden en zijn 'administratie' een order ter waarde van veertig miljard voor Franse onderzeeërs van het nietige Australië wegkaapte voor de neus van Macron. Dan te bedenken hoe ze in Europa hebben gebeden om Joe Biden als president. Een mes in je rug, een nieuwe wolk vluchtelingen, en 'omstreden' Coronabeleid van lieden die zich met 'Gain-of-Function Research' hebben beziggehouden, en in het westen de lakens uitdelen. Volgende stop: Europa dat bepaalt dat er geen gas door de zojuist voltooide pijpleiding van Northstream II mag, terwijl de prijzen voor energie al door het dak gaan nog voor het fris wordt. Stuur dan even een kattebelletje naar Tom van der Lee en Bas Eickhout van GroenLinks, medeondertekenaars van een manifest dat uitpuilt van het anti-Russische en pro-NAVO-sentiment, en dat tot doel heeft u te gijzelen in hun strijd tegen Rusland, en voor een 'Groen' kerkhof waar ze uw as uit kunnen strooien, nadat u als 'biomassa' nog uw steentje heeft bijgedragen aan het opwekken van elektriciteit voor hun Tesla, of iets in die geest. Ja, dat is cynisme. Maar wat kun je nog?

0 comments

Zelfmedicatie

Zelfmedicatie is niet zonder gevaar. 

 

Anderzijds zijn artsen en toezichthouders ook niet onfeilbaar, zoals de honderdduizenden doden als gevolg van verslaving aan zware pijnstillers nog eens onderstreept. Achteraf weet iedereen wat er verkeerd ging, maar tijdens dat proces is de verleiding té groot, en/of de kennis ontoereikend. Wie een 'expert' hoort zeggen dat veel mensen op leeftijd, en sporters, te weinig drinken, en dat uitdroging hen uiteindelijk fataal wordt, kan ook tevéél water drinken, en juist daardoor komen te overlijden.

 

Vitaminen en voedingspreparaten zijn populair, en een keur aan niet geheel ongevaarlijke medicijnen bij overdosering is vrij verkrijgbaar via de drogist. Dan laat ik de 'coffeeshop' en de 'slijter' nog maar even buiten beschouwing. Daar bovenop zijn daar nog de campagnes die ons aanmoedigen om te gaan sporten, maar vervolgens zie je een groeiend aantal mensen die met nieuwe knieën, nieuwe heupen, of permanent hersenletsel, gecompliceerde breuken en gebroken wervels als gevolg van sport de kwaliteit van hun leven dramatisch zien teruglopen, en wiens schuld is dat dan? 

 

Medicijnen die in het ene land vrij verkrijgbaar zijn, zijn in een ander land slechts verkrijgbaar na tussenkomst van een arts. In Frankrijk mogen alleen oogartsen 'oogmetingen' verrichten, waarna je met dat recept bij de opticien een bril uit mag zoeken. En wie er wil trouwen, moet eerst medisch gekeurd worden door een arts, wat een overblijfsel is uit de tijd waarin geslachtsziekten nog een groot gezondheidsrisico vormden, en partners geacht werden om na het 'ja-woord' een monogaam leven te leiden. Wat in het ene land gezien wordt als overdreven bemoeizucht, vindt men elders prudent. En omgekeerd. De Amerikaanse angst voor bepaalde Franse kazen vinden ze in Frankrijk lachwekkend. En waar de Amerikanen hun koeien volproppen met hormonen, die in het vlees terechtkomen, en van overgewicht een pandemie hebben gemaakt, wijzen wij weer op ons voorhoofd. 'Gekke jongens, die Amerikanen!'

 

De bevolking voorlichten over risico's en gevaren is primair een taak van de overheid, en secundair een taak van de media. Als overheidsfunctionarissen liegen over wat ze weten en gedaan hebben, komen de media in beeld als slot op de deur. Maar als die hysterisch uit de bocht vliegen, en van een bedenkelijke situatie een miskraam maken door zelf ook te liegen, en zich te laten gebruiken als loopjongens voor 'belangen', dan wordt het evident précair. 

 

Wat niet onderschat moet worden, dat is dat artsen, en anderen die werkzaam zijn in de zorg, en de politieke besluitvorming, blindvaren op bronnen die zij zelf als betrouwbaar beschouwen. Zij kunnen niet elk medicijn en elk advies zelf tegen het licht houden om te bepalen wat de risico's zijn. In drukke praktijken ontbreekt de tijd daarvoor, en waar iemand daarnaast ook nog regelmatig op de televisie verschijnt om als 'expert' het volk voor te lichten, rest er al snel ook geen vrije tijd meer om nog wat bij te beunen in het eigen vakgebied als de ontwikkelingen snel gaan, zoals nu. Bovendien moet men vaak al over gedetailleerde specialistische kennis beschikken om te overzien wat welke stof doet. Niet alleen de 'werkzame' stoffen, maar ook die worden ingezet als 'kruiwagen', of die als 'vervuiling' worden aangetroffen. Met als gevolg dat menige 'expert' volkomen oprecht en integer de passie staat te preken over de heilzame werking van een bepaald medicijn, of het gevaar van een alternatief preparaat, zonder zelfs maar te weten wat de bezwaren ertegen precies zijn. Hij of zij vertrouwt blind op de autoriteiten binnen de eigen beroepsgroep, in het bijzonder als die met kracht worden ondersteund door de 'Gevestigde Media'. 

 

De situatie rond alles wat te maken heeft met 'Covid' is nu in korte tijd ontstellend giftig geworden door 'partijdigheid', waarbij naar hartelust wordt gegoocheld met cijfers, en de interpretatie van die cijfers, zowel door voorstanders van het beleid, als door fervente tegenstanders. Waarbij men aan beide zijden niet terugschrikt voor liegen en bedriegen, zodat je rustig kunt zeggen dat het verraderlijke tijden zijn. Het is logisch dat je iemand die in je gezicht liegt, wetend dat het een leugen is, vervolgens niet meer vertrouwt. Sommige 'bronnen', zoals Rachel Maddow in de Verenigde Staten, liegen aan de lopende band voor een groot publiek, en die 'bron' moet je derhalve schuwen als de 'Zwarte Dood'. Ongeacht of ze zich er zelf bewust van is dat ze in een fantasiewereld leeft, of dat ze rijp is voor therapie. Haar uit medelijden, of sympathie, het voordeel van de twijfel geven, omdat ze het deze keer misschien wél bij het rechte eind heeft, is onverantwoord. Maar verreweg de meeste 'bronnen' zijn zelf verblind, en om de tuin geleid, en ze denken oprecht dat ze het goed doen. 

 

Los van de vraag of een getal betrouwbaar is, is het ook zaak om te kijken naar de oorzaak, of oorzaken. Het wemelt van de meest uiteenlopende getallen over het percentage 'niet-gevaccineerden' dat in het ziekenhuis belandt, afhankelijk van welke bron je raadpleegt. Om te beginnen is dan de vraag van welke datum het getal is, en hoe groot het percentage 'gevaccineerden' is dat niet 'volledig gevaccineerd' is, en daarom gemakshalve wordt opgeteld bij de 'niet-gevaccineerden'. Ik wees er daarbij eerder ook al op dat een krant als NRC voor Israël een getal van veertig procent 'weigeraars' noemde, terwijl andere bronnen stelden dat de 'vaccinatiegraad' in dat land ('volledig gevaccineerd') boven de vijfenzeventig procent ligt. In dat land zijn ze echter alweer toe aan de 'Derde Prik', waardoor ze mensen met 'Twee Prikken' aan kunnen merken als 'niet-gevaccineerd'. Dat maakt het trekken van conclusies hachelijk, voor wie uit is op kennis. 

 

Dat is dan nog los van het probleem dat de meeste mensen die bewust de boot afhouden, van mening zijn dat de burgers in het voortraject de zorg wordt onthouden die zou kunnen voorkomen dat ze in het ziekenhuis terecht komen. Als in het eerste stadium van 'Covid' ivermectine of hydrochloriquine wordt voorgeschreven, inplaats van paracetamol, en: 'Bel maar als je geen adem meer kunt krijgen', dan zouden ze dat ziekenhuis helemaal nooit van binnen zien. Ze nemen het de gezondheidsautoriteiten kwalijk dat die hun genezing frustreert. En dat is een bijzonder ongemakkelijk verwijt dat op gespannen voet staat met het idee dat een mens de baas is over zijn of haar eigen lichaam. Wel 'Pilletjes van Pia' en geen ivermectine of hydrochloriquine? In het licht van de onderzoeken die er zijn, en de Indiase praktijk, is dat minimaal héél erg vreemd. Die artsen kunnen toch lastig volhouden dat ivermectine en hydrochloriquine hun eigen behandeling in de weg staat. Want 'Neem maar een paracetamol' is geen behandeling. 

 

Wie zijn of haar oor te luister legt bij de 'experts', of de 'Gevestigde Media', krijgt te horen dat de 'Alu Hoedjes', de 'Complot Denkers' en religieuze fanatici het probleem zijn, omdat ze de wetenschap wantrouwen. Ik ontken allerminst dat die mensen bestaan, en soms met groteske wanen aan komen dragen. Maar als regel zijn die niet bijzonder invloedrijk. Waar het serieus mis is gegaan, dat is waar de universiteiten en instituten zijn overgenomen door pseudo-wetenschappers. Wat ik hier de 'consensus-wetenschap' noem, alhoewel ik mij realiseer dat het een frontale aanval is op een enorme grote groep medelanders, waarvan velen volstrekt integer zijn, en oprecht hun best doen om de wereld beter te maken. Noch claim ik dat ik zelf onfeilbaar ben waar ik zekere problemen hier adresseer. 

 

Komende week neem ik een 'sabbatical', en ga ik op reis in de 'Nieuwe Wereld' als pariah, maar zonder aanstoot te geven, omdat de mensen die ik zal ontmoeten, en waarvan ik moet aannemen dat ze niets begrijpen van mijn eigen gevolgtrekkingen, te goeder trouw zijn. Zij dragen mij geen slecht hart toe. Integendeel! Ze zouden mij graag willen helpen met een experimenteel 'vaccin' waar ik geen vertrouwen in heb. En ik realiseer mij dat ze vermoedelijk oprecht menen dat ze mij behoeden voor ernstig leed door mij de toegang te ontzeggen tot medicatie waar ik wél vertrouwen in heb. Als ik in de Verenigde Staten ben, ga ik ook geen stennis schoppen omdat ik er geen 'Roquefort' kan krijgen. Maar ik denk wel: 'Gekke jongens, die Amerikanen!'. Maar 'Roquefort' is geen medicijn, dus: 'Gekke jongens die consensus-artsen', dat ligt toch nog wel een stukje gevoeliger.

0 comments

Twintig

Twintig jaar na '9/11' zijn er nog altijd vragen die niet beantwoord zijn.

 

Onder druk van nabestaanden heeft Biden besloten nog wat meer tot nu toe geheim gehouden informatie vrij te geven. Niet alles. Er zal nog steeds informatie achtergehouden worden als het vrijgeven de nationale veiligheid in gevaar zou brengen. Dus zal er gespeculeerd blijven worden over wat dat dan is?

 

Voor journalisten hoeft het 'establishment' niet bang meer te zijn. Nabestaanden en 'Truthers' zijn degenen die de druk erop houden. Wel is er nu een steeds breder gevoel dat de reactie een regelrechte 'Fuck Up' was, na 'Irak' en 'Afghanistan'. Onder nabestaanden overheerst het gevoel dat de rol van Saoedi Arabië onderbelicht is gebleven. Eerder veroordeelde een Amerikaanse rechter Iran al wel tot een miljardenboete, maar dat was puur politiek, want dat Iran iets van doen had met die aanslagen, dat gelooft helemaal niemand. 

 

Wat nog altijd boven die verschrikkelijke dag zweeft, dat is de geest van 'Project for a New American Century', de 'denktank' die hofleverancier was voor de regering van George Bush, en die eerder verkondigde dat de Verenigde Staten een 'New Pearl Harbor' nodig hadden om het lethargische volk wakker te schudden. '9/11' was precies wat ze nodig hadden. 'As the doctor ordered'. Niet anders dan 'Covid' dat zo prachtig aansluit op de plannen die ze in 'Davos' hebben ontwikkeld voor de 'Big Reset'. Maar het is 'circumstantial evidence' in het beste geval. En nog een stukje verder kun je ook naar 'MH-17' verwijzen als een voorval dat 'Gevestigde Belangen' wel verrekte goed uitkwam. 

 

U kent mijn stelling, dat er geen sprake is van een 'Groot Complot', maar dat het wel wemelt van de pyromanen. Dat '9/11' een 'Complot' was staat buiten kijf. Maar van wie? En niet alleen als een vraag naar de daders, maar ook wie de bedenker was, wie de geldschieter was, en wie er vooraf van wisten, maar besloten het te laten gebeuren. Elk van die direct betrokkenen zouden dan zo hun eigen motieven en bedoelingen hebben gehad. Voor de daders was het wellicht een religieuze 'short-cut' naar een beloning door Allah waar ze écht, oprecht in geloofden. Of ze hadden niet echt een keuze vanaf een bepaald moment. Daarmee zijn voor mij de bedenker, de geldschieters en de wegkijkers belangrijker. Gekken zul je altijd hebben. Maar door wie worden ze gebruikt?

 

Aanwijzingen voor 'partijen' die vooraf op de hoogte waren, en het lieten gebeuren, of zelfs een handje geholpen hebben, zijn eigenlijk ruim voorradig. Ik heb daar in het verleden al genoeg over geschreven, en het voegt niks meer toe het nog eens te herhalen. Waarbij ook nog niet vaststaat dat die groep gedetailleerd op de hoogte was, of alleen in grote lijnen wist wat er op de agenda stond. Veel mensen vinden dat domweg ongeloofwaardig, omdat ze denken dat mensen niet zó slecht kunnen zijn. Maar zoals de oud-Senator van Alaska Mike Gravel stelde, die eerder dit jaar overleed, is dat nauwelijks een argument. Mensen die in strategische proposities denken kijken niet op een mensenleven meer of minder. Na twintig jaar 'Eindeloze Oorlog', en het evidente bedrog dat erbij kwam kijken om ons zo gek te krijgen al die oorlogen te steunen, moet je wel uit 'pokhout' gesneden zijn om niet in te zien dat er inderdaad angstaanjagend cynische types rondlopen. 

 

Wie ooit aan een vechtsport heeft gedaan, die weet dat de winst niet naar je toe komt als je alleen maar afweert. Je eigen aanvallen opzetten, het initiatief naar je toetrekken, brengt het risico met zich mee dat de tegenstander daar juist van profiteert, door een beweging niet slechts af te weren, maar die te gebruiken om je uit balans te brengen, en vervolgens de 'knock-out' te plaatsen. Zelfde idee bij 'counter-voetbal'. En ook in het bedrijfsleven zie je dergelijke patronen, waarbij een 'marktpartij' de ander laat komen, om gebruik te maken van het geschapen momentum, en met een minimale investering de volle winst binnen te slepen. Het is verslavend als je op enig moment merkt hoe eenvoudig het is, en hoe rijkelijk de beloning. Om op te houden als het mensenlevens gaat kosten lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Je kunt jezelf vertellen dat het initiatief bij de ander berustte, en dat jou dus geen blaam treft. Sterker nog, je landgenoten moeten je dankbaar zijn omdat je hen de 'eindoverwinning' hebt bezorgd. Het meest frappante voorbeeld van dat denken zag je bij wat de van origine Australische journalist John Helmer de 'Satans van Afghanistan' noemt. Maar je kunt ook naar Tony Blair verwijzen, die meende dat zijn leugens over 'Weapons of Mass Destruction' door toekomstige generaties op waarde geschat zouden worden, als een grote bijdrage aan de eindoverwinning. Dat hun strategische 'meesterzet' in de strijd tegen de Sovjet-Unie en later Irak de geboorte van het Moslim-extremisme in de vorm van Al Qaida en IS tot gevolg had was bijzaak.

 

Helmer verblijft tegenwoordig in Rusland, en kijkt door een 'Russische bril' naar de wereld. Eén van de dossiers waar hij zich in heeft vastgebeten, is wat Navalny is overkomen. Voor hem staat vast dat het een operatie is van de Britse geheime dienst, die sinds dat 'Weapons of Mass Destruction'-verhaal en de opzichtige interventies in de Amerikaanse presidentsverkiezingen geen spoor van berouw heeft. En als waar is wat hij zegt over die evacuatievlucht waarmee Navalny vanuit Omsk naar Duitsland werd gebracht, dan is dat meer dan een 'aanwijzing' dat hij wel eens gelijk zou kunnen hebben. Er zijn meer 'aanwijzingen', en op grond daarvan heb ik hier eerder al geschreven dat het best eens zo zou kunnen zijn dat Navalny veiliger is in een Russische strafkolonie, dan onder bereik van zijn westerse sponsoren. Ik had niet meteen de intentie om dat aan deze bijdrage te koppelen, maar toen mij bleek dat Helmer's eigen website onbereikbaar was, was dat voor mij een extra 'aanwijzing' dat er lieden zijn die dat nieuws liever niet zien circuleren, omdat het waar is. 

 

Het is cruciaal dat u er niet mee vandoor gaat, en naar eigen inzicht door bouwt aan de 'complotten', via allerlei aannames. Houd een 'open mind'. Wees bereid om bepaalde 'feiten' weer net zo makkelijk te schrappen als de bewijzen uitblijven. Ergens vorig jaar, rond de verkiezingen in de Verenigde Staten, schreef ik over beweringen van Trump's meest loyale aanhangers dat ze een accuraat beeld hadden van grootschalige fraude, en dat de bewijzen overweldigend waren. Mijn commentaar toen was dat iedereen wist dat de verkiezingen in de Verenigde Staten van de 'mom-and-pop'-fraude aan elkaar hingen. Het wemelt al decennia lang van de overtuigende bewijzen daarvoor. En dergelijke fraude is inderdaad ook deze keer volop in beeld gekomen. Het is inherent aan het systeem. Om te bewijzen dat Trump, en niet Biden had gewonnen, vergde derhalve een onthulling van centraal geregisseerde grootschalige fraude, en bewijs dat maar eens. Tot nu toe bijten de juristen die er hun tanden in hebben gezet hun gebit er op stuk. Wat ik daarmee wil zeggen, is dat bepaalde 'complotten' niet alleen de 'elite' in een land wel kunnen bevallen, maar dat een té groot gedeelte van de bevolking ook geen interesse heeft in het vernemen van de waarheid. En dan eindig je met een gevecht tegen windmolens. Jij: 'Maar het ís zo! De bewijzen liggen er!' En de rest: 'Laat toch zitten joh! Haal je prik, lees je krant, doe je werk, en neem nog een biertje…..'.

 

Twintig jaar na '9/11' is bijna niemand nog geïnteresseerd in de ware toedracht. Zoals er ook niemand in geïnteresseerd in het gegeven dat we zelf Al Qaida en IS tot leven hebben gewekt. Of dat het Israël was dat de 'USS Liberty' op een haar na de grond in boorde, en niet Egypte, dat er de schuld van kreeg, waarna de Verenigde Staten, pervers genoeg, de kant van Israël kozen, en daar nooit meer op terugkwamen. En als over twintig jaar komt vast te staan dat 'Covid' een 'biowapen' was uit de 'Gain of Function'-fabriek van Fauci et al, waar ook Nederland zo'n cruciale rol in speelde, is er ook helemaal niemand meer in geïnteresseerd.'Eet je pizza, jongen!'.

0 comments

View older posts »