Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Uitbreiding

Added an 'In English' page to this website. Articles in that section are not a direct translation of what is posted on the Dutch language blog. They are 'stand alone' contributions, borrowing from the main Dutch language blog. Contributions will be irregular, and cover various topics. Read the introduction on that page to learn more. 

Zoeken op dit blog

Bestiale nestdrang

De geschiedenis herhaalt zich niet, maar het rijmt wel.

 

De oorzaak is dat we als mens niet snel genoeg evolueren, waardoor we steeds terugvallen in dezelfde patronen. Evolutie en emancipatie, veronderstellen echter voldoende vrijheid om te ontdekken wat werkt, waarna een aanpassing volgt op basis van vrijwilligheid, en binnen onze eigen individuele mogelijkheden. Dus op eigen kracht. En slechts beperkt door heldere, voor elke burger identieke wetten. Eenieder heeft binnen dat systeem, dat geoptimaliseerd is om evolutie en emancipatie te bevorderen, slechts een individuele verantwoordelijkheid om het juiste te doen. 

 

Om het individu een goede uitgangspositie te geven voor de eigen ontwikkeling, dient een beschaafde, ontwikkelde samenleving een universeel vangnet af te spreken, naar draagkracht van die samenleving als geheel, bekostigd door het collectief. Uitgaande van wat ons eigen land zou moeten kunnen dragen heb ik in het verleden concrete voorstellen gedaan om inwoners te beschermen tegen honger en gebrek op basis van een universele tegemoetkoming, onder voorwaarde dat elke 'seconde' contractwerk daar bovenop diende te lonen. Vanzelfsprekend kan dit alleen per land geregeld worden, en kunnen alleen de ingezetenen van het land er aanspraak op maken. Wie zich vanuit een ander land in ons land wil vestigen, of er op bezoek komt, begint dan met een achterstand, voorzover het eigen land een gelijke basisvoorziening ontbeert. Dat ontmoedigt de mensen die geen vluchteling zijn, en dwingt vluchtelingen om te gaan werken om het hoofd boven water te houden tot men erkend is als Nederlands staatsburger.

 

Dat hele uitgangspunt is nu verder weg dan ooit. De patronen die ons in het verleden opbraken, zijn weer terug van weggeweest. Het is een triest stemmende degeneratie, al begrijpen de pleitbezorgers niet waarom. Ze hebben de beste bedoelingen. Ze klonteren samen in groepen en verbanden die gestoeld zijn op de gedachte dat je 'samen sterk' bent, waarbij ze met een natte vinger te lijmen zijn om Al Qaida en openlijke Nazi's aan de borst te drukken, tot en met staande ovaties aan toe, en criminelen al hun geld te geven in de strijd tegen 'Poetin', of 'Xi', of de 'Joden', danwel de 'Palestijnen', grossierend in vlammende betogen die stijf staan van de collectieve schuld van hele grote groepen 'Anderen'. 

 

In Georgië staan mensen met Europese vlaggen te zwaaien terwijl ze met vuurwerkkanonnen op de politie schieten. Moet je hier in Nederland doen, of in Frankrijk of Duitsland, en kijken wat de kranten dan schrijven, en hoe er in de volksvertegenwoordiging over je gesproken wordt. Hoe de politie reageert. Onlangs mochten ze daar naar de stembus, maar de uitslag beviel die door ons, via 'NGO's' opgehitste en betaalde meute niet. Zonder enig bewijs voor fraude eisen ze een 'regime change', waarbij een Française die haar hele leven werkte voor het Franse ministerie van buitenlandse zaken, maar door Chirac met de destijds dienstdoende Georgische president in het zadel werd geholpen als presidente van Georgië, de rol vervult die Victoria Nuland in Oekraïne opeist. Ze stelt dat het zojuist gekozen parlement niet het recht heeft om een nieuwe president te kiezen. Gewoon een autoritaire staatsgreep dus, net als eerder in Oekraïne. En dat vinden we normaal?

 

Op de eerste werkdag reisden de recente benoemde, niet gekozen Eurocommissarissen af naar Kiev, om helder te maken waar hun prioriteit lag. En dat was evident niet bij de EU. Ze zijn volkomen geobsedeerd door Rusland, deels vanuit hun conditionering, waarbij ze niet kunnen aanvaarden dat het door hen gehate systeem van de Sovjet Unie er gewoon niet meer is. Je zag dat na de oorlog ook wel in Nederland, waar men gewone Duitsers blééf haten, omdat het Duitsers waren. Zonder zich er zelfs maar rekenschap van te geven dat 22.000 Nederlandse vrijwilligers dienst namen bij de SS, los nog van alle landgenoten die in ons eigen land hun beste beentje voorzetten om de 'Bezetter' te helpen, terwijl het 'Verzet' overwegend uit communisten bestond.  

 

Dat verlangen naar oorlog en destructie, en 'afrekenen' met hele groepen mensen die men 'herkent' aan de kleur van de huid, de vorm van de neus, het dragen van een keppeltje, een kruisje, een tulband of een burqa, danwel hun nationaliteit, of bewondering voor een leider die hen voorspoed bracht, zonder ooit de dialoog aan te gaan, waarbij men als rechtvaardiging teruggaat tot tweeduizend jaar geleden, indien nodig, krijg je er niet uit. Waarom niet? Wat is dat voor een bestiale nestdrang? Waarom reageren die mensen als door een wesp gestoken indien je hen uitdaagt om gewoon een keer hun verstand te gebruiken? Zie nou toch hoe kwetsbaar we zijn als we niet evolueren en emanciperen. Staan we weer te juichen omdat Erdogan zijn koppensnellers en lijkenvreters heeft losgelaten op het Syrische volk. Want Poetin……..

Thuiskomen

Nee, ik heb geen enkele moeite met een Nederlander die geboren werd in Addis Abeba. 

 

Waar het de kwestie van medelanders betreft, ben ik kleurenblind. De focus op dit blog is, door die bril bekeken, het *gedrag*. Als een medelander zich voorbeeldig gedraagt klim ik niet op het spreekgestoelte om te eisen dat hij of zij uit de samenleving wordt verwijderd, omdat een 'percentage' uit de bevolkingsgroep waar hij of zij bij wordt 'ingedeeld' zich misdraagt. Als er iets is wat mij tegen de haren instrijkt, dan is het collectieve straffen. Sterker nog, misdragen zullen we nooit volledig uit kunnen gummen. Maar de structuur van de samenleving dient dusdanig te zijn dat misdragingen niet worden gecultiveerd. En daar gaan we in Europa, en elders in de Westerse wereld, de mist mee in. Dat heeft dan weer een aanzuigende werking waardoor we onszelf in rap tempo op achterstand zetten. 

 

Wat weer los staat van de vraag hoeveel Nederlanders ons land kan herbergen? Daar zijn tal van redelijke criteria voor. Heb je een betaalbaar dak boven het hoofd voor al die mensen? Kan de infrastructuur het aan? Wat blijft er over van de natuur? Hebben we productief werk voor meer mensen? Welke spanningen ontstaan er tussen mensen die de taal niet spreken, onbekend zijn met onze zeden en gebruiken, die eigen rituelen hebben die op gespannen voet staan met wat de wet in Nederland/Europa van haar burgers eist? Dat laatste veronderstelt dat de wet er voor iedereen is, en dat iedereen gelijk is voor de wet. Zonder 'gedogen' of (positieve) discriminatie. En dat je aan dat principe niet moet willen sleutelen. 

 

Met een gast, een tijdelijke bezoeker, een toerist, kun je nog wel coulant zijn. Maar eenieder die hier permanent woont moet zich aan de wet houden, waarbij die wet geen bord spaghetti dient te zijn waar een dienstdoende officier van justitie, en een dienstdoende rechter naar eigen inzicht in kunnen graaien op zoek naar de ingrediënten die hen bevallen. Dus?

 

'Rules Based' bevalt niet. Nederland is vol. En de oplopende spanningen tussen groeperingen die zich als groep manifesteren, omdat Nederland als collectief 'Los Zand' is, en geen 'Thuis', zijn voor iedereen zichtbaar. Is dat karakteristiek voor 'Moslims'? Nee. Voor 'Joden'? Nee. De 'Molukkers' waren Christelijk, erg 'op zichzelf', en knap gewelddadig. De 'Kreidler-jeugd', die serieus crimineel ontspoorde, hadden hun liefde voor een Brommer. Daarnaast wordt ons land al decennialang geteisterd door 'Voetbal-Hooligans', en zo kan ik nog wel even doorgaan. 

 

Mijn stelling is dat een 'Thuis' het niet kan stellen zonder wetten. En dan niet dat bord vol spaghetti met deze of gene verveelde ambtenaar die in ruil voor een zak geld aan de lopende band voor 'Salomon' speelt, en naar eigen inzicht vonnis wijst, maar 'Gij Zult Niet!' In alle gevallen waarin ik zelf participeerde in een groep zonder dergelijke 'In Beton Gegoten' wetten, omdat we toch allemaal 'volwassen' waren, ontspoorde het. De ene keer desintegreerde de boel als een 'Slow Motion Trainwreck', en de volgende keer was het meer een nucleaire explosie. Maar we hebben een basis nodig die niet plastisch is om van een leefomgeving een 'Thuis' te maken, en de vijandschap jegens andere groepen staat daar volkomen haaks op. 

 

Waar ik in dit verband zelf mee worstel, is dat die opdracht om 'WinWin'-oplossingen te vinden voor de spanningen van allen die zich 'Thuis' voelen in die leefgemeenschap ook een zekere verantwoordelijkheid voor elkaar met zich meebrengt. Hoe houd je de boel bijeen? Hoe zorg je voor groeiende welvaart voor het collectief, en persoonlijke groei (emancipatie) van het individu, zonder dat dit ten koste gaat van de persoonlijke groei (emancipatie) van de anderen? De één heeft een aai over de bol nodig, en een compliment, en de ander een 'pak slaag'. Letterlijk, of in overdrachtelijke zin, geheel afhankelijk van de persoonlijkheid van dat ene individu, en de omstandigheden, waarbij 'rolwisselingen' binnen dat patroon ook aan de orde van de dag zijn. Optimaal is de situatie 'Thuis' zo dat eenieder volwassen is, en presteert zonder hulp, of corrigerende ingreep, in een 'Vrije Markt', beperkt door een bescheiden aantal onmisbare wetten. 

 

Het ene 'Thuis' is het andere niet, en de één voelt zich 'Thuis' in een omgeving met méér wetten, waarin je nergens over hoeft na te denken, omdat alles al voor je is beslist. En de ander wil geen wetten, alleen maar regels, terug naar het 'Recht van de Sterkste'. In elk geval totdat hij of zij niet langer de 'Sterkste' is, of uit de gratie raakt bij degene die de 'Sterkste' is, en daardoor de priviléges en protectie kwijtraakt. Trump of Kamala. 'Extreem Links' of 'Extreem Rechts'. 'Ajax' of 'Feijenoord'. 'Kreidler' of 'Puch'. 'Dumb' of 'Dumber'. 

 

Kort samengevat ligt bij mij niet het accent op de methode, maar op het beoogde resultaat. Bij een verhoudingsgewijs bescheiden ambitie om resultaat te boeken. Een veilig 'Thuis', waar allen die er wonen zich kunnen ontplooien, bereik je niet door eenieder die zich op enig moment misdraagt buiten de deur te zetten. En je komt er ook niet door wetten te vervangen door regels, en maar zien waar je uitkomt. Helaas is er niet één sleutel die past op elk individu, onder alle omstandigheden, waar we willen bereiken dat men zich aan de wet houdt. Maar één ding is zeker: Met je kop in het zand 'Big Brother', of 'Big Sister' de vrije teugel geven, daar komen brokken van!

0 comments

Vasistas

Wat bedoelt u met 'Dat'?

 

Na de Tweede Wereldoorlog overheerste het gevoel dat we, als mensheid, alles op alles moesten zetten om 'Dat' niet weer te laten gebeuren. Maar wat is 'Dat'? Duitsers die in Frankrijk in de achttiende eeuw kleine openslaande raampjes in de deuren van huizen zagen, waren nieuwsgierig en vroegen 'Wass ist das?' De Fransen vonden dat lachen omdat je toch kon zien wat het was? Een klein raampje in een deur, dat je kon openen zonder meteen de deur te openen voor bezoekers, en de kou, of hitte kon buitensluiten. Dus heet zo'n raampje in Frankrijk sinds eind achttiende eeuw een 'vasistas'. 

 

Iets mag logisch lijken, maar neem niet aan dat een ander het ook begrijpt. Met de formele capitulatie van Duitsland, Italië en Japan kwam er een eind aan de Tweede Wereldoorlog, en kon de balans worden opgemaakt. Miljoenen mensen lieten het leven. De schade, in ieder opzicht, was enorm. Al waren er aanzienlijke onderlinge verschillen tussen de landen die hadden deelgenomen aan de oorlog, of waren 'bezet' door de landen van de 'Axis', en hoe de oorlog die landen had 'getekend'. Voorzover met 'Dat' werd verwezen naar oorlog in het algemeen kwamen we uiteraard al meteen bedrogen uit. 

 

Oorlog zit mensen 'in het bloed'. In alle gevallen zijn de voorstanders van gewapende strijd er voor zichzelf absoluut van overtuigd dat ze het gelijk aan hun zijde hebben, en ergeren ze zich mateloos aan eenieder die het niet begrijpt. De Pruisische generaal Carl von Clausewitz, overleden in 1831, die filosofeerde over oorlog, en tot de conclusie kwam dat oorlog een voortzetting is van politiek, met andere middelen, opende een piepklein venster in de deur die toegang gaf tot permanente vrede, en staan wij buiten in de kou. Als waar is wat hij stelde, was oorlog dus het gevolg van falende politiek. Althans, vanuit het perspectief van iemand die een hekel heeft aan moord en doodslag, en zinloze verwoesting. Iemand zoals ik dus. 

 

Maar wat is dan 'politiek'? Nou niet gaan lachen, omdat iedereen dat toch wel weet, want ik vrees dat we daar in ons deel van de wereld nog wel wat beter op mogen studeren. Wiki stelt: 'Politiek is de wijze waarop in een samenleving de belangentegenstellingen van groepen en individuen tot hun recht komen - meestal op basis van onderhandelingen - op de verschillende bestuurlijke en maatschappelijke  niveaus.' Betrekkelijk vaag, ook al omdat nadrukkelijk niet als voorwaarde deze of gene bestuursvorm wordt voorgeschreven. De sleutel is daar de bereidheid om te 'onderhandelen'. 

 

Als die bereidheid er niet is, of als de onderhandelingen niet leiden tot een werkbaar compromis, resten er twee opties. De eerste optie is dat je je afzondert van de groep waarmee niet te praten valt. 'Leven en laten leven'. De andere optie is oorlog. De voortzetting van politiek met andere middelen. Bij voorkeur helder gecommuniceerd voordat je begint te slaan. 'If you toucha my car, I toucha your face!' Vergelijk het met wat ik eerder schreef over de norm in de Nederlandse samenleving kort na die afgrijselijke Wereldoorlog, waar 'Rode Lijnen' helder werden gecommuniceerd, en 'Wie niet horen wil, moet maar voelen!' nog niet in ongenade was gevallen. 'Rode Lijnen' zijn derhalve grenzen die gesteld worden aan de onderhandelingsruimte. 

 

Met andere woorden, als de buurman aangeeft dat je niet blind en doof de NAVO uit moet breiden, omdat daar oorlog van komt, en je kiest ervoor niet eens te willen praten, terwijl je alles uit de kast trekt om die NAVO verder uit te breiden, waarbij je zelfs democratisch gekozen regeringen aan de kant schuift om dat te bereiken, en het wórdt oorlog, dan lijkt het mij helder dat je oorlog wílde. Waarbij de partij die vroeg om te komen praten de volwassen partij is. Ongeacht hoe je verder ook denkt over hoe die persoon zijn of haar leven heeft ingericht. Ongeacht hoe het er in dat land waar die persoon de scepter zwaait aan toe gaat. Ervoor kiezen om te praten, en als er niks uit het gesprek komt, in elk geval je best te doen om oorlog te voorkomen, dát was volgens mij wat verstaan werd onder de opdracht die we onszelf hadden gegeven, teneinde 'Dát' voor de toekomst te voorkomen. 

 

Evident vertegenwoordig ik daarmee in het heden een nog altijd krimpende minderheid, die bovendien geen voorkeursbehandeling krijgt, noch subsidie, maar eerder wordt aangemerkt als onderdeel van het probleem dat onoplosbaar is zonder oorlog. Op 'NU.NL' stond een artikel waarin een lans werd gebroken voor een 'omgekeerde integratie'. De auteur, en de redactie, waren tot de conclusie gekomen dat mensen met een andere cultuur dan de cultuur van de oorspronkelijke Nederlanders niet het probleem is, maar de weigering van oorspronkelijke Nederlanders om hun normen en waarden ter discussie te stellen, en zélf op te schuiven naar een 'gewogen gemiddelde', waardoor een vreedzame samenleving als vanzelf het levenslicht zou zien. 

 

Wat is het 'gewogen gemiddelde' tussen iemand die voorstander is van het behandelen van zijn vrouw als zijn gelijke binnen de relatie, en iemand die meent dat vrouwen gesluierd door het leven dienen te gaan, en niet moeten miepen als ze gegeseld worden door hun jaloerse echtgenoot? Wat is het 'gewogen gemiddelde' tussen iemand die zijn medemens als 'gelijke-voor-de-wet' ziet, en iemand die 'positief' gediscrimineerd wenst te worden? Waar komen we uit als ik mij keer tegen genocide, terwijl anderen heel nadrukkelijk bepaalde etnische groepen, of mensen met een bepaalde nationaliteit, over de kling willen jagen? Mag men echt van mij verlangen dat ik mij bekeer tot het geloof dat de uitkomst van verkiezingen er niet toe doen, omdat de 'consensus' onder zekere 'wetenschappers', en de keuzes van niet-verkozen Commissarissen, maatgevend is? 

 

U moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar ik heb 'Rode Lijnen'. Als Salafisten die in Idlib homo's van het dak smeten, kinderen onthoofden, met gifgassen in de weer waren, en de ingewanden van gedode militairen oppeuzelden, Aleppo veroveren met onze hulp, verwacht dan niet dat ik de vlag uithang. Sorry, maar ik kan dat niet opbrengen. Als Israël Gaza platbombardeert, op zoek naar de laatste gegijzelden, die werden ontvoerd door een organisatie die door Israël zelf werd opgezet, en in leven werd gehouden om een Palestijnse staat te voorkomen, dan klim ik niet op de banken van blijdschap. En als oorlog uitbreekt in Europa, omdat we dachten die met twee vingers in onze neus te kunnen winnen van dat 'Benzinestation' met hoofdstad Moskou, waarbij we vijftien jaar lang hooghartig elke poging om in gesprek te komen afwezen, wat verwacht u dan van mij? Dat ik mijn kinderen aanmoedig om zich aan te melden en roemloos te sterven in een kille greppel ver van huis? Dacht het niet. Ik heb mijn hele leven gestreden om 'Dát' te voorkomen. Maar ik kan het niet alleen. Vasitas? Een klein raampje in mijn hermetisch gesloten deur om ongure types buiten te houden. 

0 comments

Niets doen

Niets doen is ook een keuze.

 

In alle gevallen waarin handelend optreden de zaak alleen maar erger zal maken, is niets doen de beste keuze. Op je handen blijven zitten. Hopen dat het als vanzelf goed komt. Of wellicht duikt er iemand op die wél weet hoe je het probleem op kan lossen zonder nog méér schade en leed te veroorzaken. Dan kun je die man of vrouw helpen, zo dat nuttig is, en je niet in de weg loopt. 

 

In mijn professionele loopbaan waren er altijd mensen die niet handelend optraden, omdat ze bang waren te worden afgerekend op het resultaat. Naast de mensen die uitblonken in 'in de weg lopen'. Ze wilden helpen, maar wisten niet hoe. De ergsten waren echter de mensen die niks deden, behalve vergaderen en 'onderzoeken', totdat het niet meer fout kon gaan, om zichzelf vervolgens naar voren en naar boven te worstelen om met de eer te gaan strijken. 

 

De meest uitgekiende carrièretijgers deden zelf nooit iets, maar ze blonken uit in het uitschrijven van, en deelnemen aan vergaderingen, en aandringen op 'meer onderzoek'. Ofschoon impulsief handelen in veel gevallen niet aan te raden is, je beter even tot tien kunt tellen, en jezelf ervan kunt overtuigen dat wat je van plan bent te doen de situatie ook gaat redden, gaat het er bij die laatste groep om dat ze blíjven 'tellen' om te maskeren dat ze niks doen. En daar strijken ze als regel nog een fors salaris voor op ook. Ze beginnen als 'management-trainee', of 'politicus', en eindigen ergens in de top van voedselketen, omringd door mensen die hen beschermen, al is elke beslissing die ze tegen die tijd wel moeten nemen, fout. Waarna ze het bedrijf verkopen ('fuseren'), en er met een flinke bonus tussenuit knijpen. 

 

Hier op mijn blog toon ik mij een criticus van 'Verbinders', omdat die schare 'mooipraters' uitblinkt in 'risico-mijdend gedrag', ook al doen ze zich anders voor. En zoals ik in de opening schrijf, heb ik liever dat iemand niets doet, dan dat hij of zij door een gebrek aan inzicht, of door 'knullig' handelen, van een schaafwond een amputatie maakt. Wat echter niet betekent dat ik verknocht ben aan lieden die onmogelijk met anderen samen kunnen werken. Natuurlijk zal het in de meeste gevallen nuttig zijn om te vergaderen, zodat iedereen op dezelfde pagina zit, alvorens je als team een probleem te lijf gaat. En natuurlijk staat of valt het welslagen van die inspanning bij de vaardigheid van de leidinggevende om van een groep die de klus moet klaren een team te maken. 

 

Onderzoek en vergaderingen moeten een doel dienen, en elke onderzoeker en deelnemer aan de vergadering moet hoofdelijk aansprakelijk zijn voor het resultaat. 'Skin in the Game'. Als de groep tot de conclusie komt dat de situatie te complex is, doe dan niks. Stop met onderzoeken en vergaderen. Ga wat nuttigs doen met je leven. Stop met duur pretenderen en 'mooipraten'. En vooral: Stop met het zoeken van 'werk', en zeg wat vaker: 'Zoek dat zelf lekker uit!' 

 

Ga als leidinggevende voor de groep staan als het fout gaat. Pak die verantwoordelijkheid. 'Sorry! We dachten de inflatie te kunnen beteugelen, maar per saldo hebben we 'm alleen maar aangejaagd met onze onverantwoorde uitgaven ten bate van een oorlog die we niet kunnen winnen. En u bent de pineut.' Om maar even bij de actualiteit te blijven. Maar de lijst met fouten en blunders die ons allemaal raken is zo schofterig lang, dat de meeste burgers al niet eens meer verwachten dat een regering, provincie of stadsbestuur daadwerkelijk problemen zal weten op te lossen. En wat er dan wél goed gaat, is veelal niet iets wat die regering of dat bestuur op die manier heeft ingekleed, maar ze zijn er niet voor gaan liggen. Of ook dat nog, maar initiatiefrijke mensen klommen over hen heen, glipten erlangs, en deden hun ding. Waarna die regering, of dat bestuur, met de eer gaat strijken. 

 

Bij mij kwam het stoom uit mijn oren als ik deelnam aan een vergadering waar helemaal niets uitkwam. Behalve het 'besluit' om zekere zaken nog nader te 'onderzoeken', terwijl een blind paard kon zien wat er gebeuren moest. En ik kreeg een rood waas voor ogen als de 'Verbinder' die de vergaderingen leidde stelde dat helder was wat er moest gebeuren, maar dat deze of gene 'afdeling' daar geen vrede mee had, puur en alleen omdat het strijdig was met een of ander 'protocol', of omdat de oplossing betekende dat die 'afdeling' wel kon opdoeken. Opzouten! Of stop met het verdoen van mijn kostbare tijd. Als je weet dat je niks kan doen vanwege deze of gene 'kleilaag', stop dan met pretenderen. Stop met 'onderzoeken'. Stop met vergaderen. Stop met 'mooipraten' en janken. Zeg: 'Brussel staat die oplossing in de weg. Sterf allemaal maar! Wij gaan iets nuttigs doen met ons leven. Klachten bij von der Leyen, Hoekstra, Rutte en hun niet-verkozen collega's die de BV Europa klaarstomen voor het faillissement.'

 

'Ja, maar hoe moet het dan met die Oreshnik, dat hypersone wapen van de Russen, en al die andere wapensystemen waar we geen antwoord op hebben? Waar gaan we alle vluchtelingen huisvesten zonder nieuwbouw? Hoe moet dat met onze natte voeten als gevolg van die gesloopte dammen?' Von der Leyen weet het. Die heeft in 2022 met eigen ogen gezien dat de Russen bijna door hun raketten heen waren, en dat ze de wasmachines uit de huizen moesten halen om al die roestige troep te onderhouden, en u geloofde haar. Vergaderingen die zij voorzat besloten de grenzen te openen voor iedereen zonder paspoort, en om het onmogelijk te maken woningen voor hen te bouwen. En om de dammen in Europa te slopen ten bate van natuurherstel. En noem al die totaal verknipte keuzes maar op waardoor de schaafwonden etterende zweren werden, en amputatie nu nog de enige optie is. Of een roemloos einde. Maak ondubbelzinnig helder bij wie je moet zijn met klachten door te weigeren hun schaamlap te zijn. 

0 comments

Inclusief of exclusief

Ik ook!

 

Vermoedelijk kent u dit soort momenten wel: 'Kom jij uit Venlo?! O! Wat toevallig! Ik ook!' Nou kom ik zelf niet uit Venlo, en heb ik ook niet zoveel met dat soort identificatie. Maar het wemelt van de mensen die op grond van dat soort gelijkloop op slag een zekere affiniteit hebben met anderen. Als vervolgens blijkt dat de ander in dezelfde wijk opgroeide, en naar dezelfde school ging, ben je hen kwijt. In gezelschap zonderen ze zich af met als excuus: 'We hebben zoveel te bespreken!'

 

Zou die ander nou in Addis Abeba zijn opgegroeid, dan is er geen 'klik', en geen tekst. Terwijl in mijn ogen iemand die toevallig uit dezelfde plaats komt als waar ik langere tijd woonde, en in de buurt opgroeide, en naar dezelfde school ging, niet direct interessant is. Maar die man of vrouw uit Addis Abeba wel. Wat mij fascineert in mijn medemens is niet de overeenkomsten, maar de verschillen. Mijn vriendschappelijke en de meer vruchtbare persoonlijke relaties reflecteren dat ook. 

 

Nostalgisch roddelen over een leefomgeving is onschuldig tijdverdrijf, maar het verrijkt niet. Bovendien wonen er in elke stad, in elk dorp, verschrikkelijke, en soms ook uitgesproken gevaarlijke mensen, en gebruiken oplichters dat soort ontwapenende trucs ook om iemand op het verkeerde been te zetten, en finaal uit te kleden. 'Hoe kan dat nou? Zij kwam ook uit Venlo!' Duh! 

 

De omgekeerde impuls, wanneer mensen denken dat ze een exclusief plekje hebben ontdekt, een stoffig dorp in een uithoek van de wereld, om vervolgens een 'rommelwinkel' binnen te lopen, en in de eigen taal te worden aangesproken door iemand die niet alleen ook als Nederlander geboren werd, en er opgroeide, maar ook nog in de buurt van waar je zelf woont, en dan een gevoel van verlies hebben, is ook niet echt gezond. 

 

Een deel van de discussie over de landbouw en veeteelt spitst zich toe op de kwaliteit. Een stuk grond dat op kunstmatige wijze is geoptimaliseerd voor één gewas, waarbij alle andere vegetatie systematisch wordt weggehaald, jaren achtereen, produceert misschien wel veel, maar hoe is het gesteld met de kwaliteit? Hoe is de smaak? Wat is de voedingswaarde? En hoe leer je mensen wat het verschil is tussen een krop sla uit Venlo, en een krop uit Addis? Om het zo maar even plastisch uit te drukken. 

 

Wijn is in de basis een natuurproduct. De wijnmaker heeft allerlei technieken om de wijn van een perceel te optimaliseren, maar de attractie voor de fijnproever is het verschil tussen de ene en de andere wijn. De 'terroir'. Terug te voeren tot de samenstelling van de grond, de hoeveelheid vocht in de grond, de hoeveelheid zon, en allerlei lokale omstandigheden die interessant zijn als je je smaak ontwikkelt, en leert 'proeven'. Dan krijg je ook een ander gesprek. En nee, dat heeft niet noodzakelijk te maken met geld. De smaak valt niet af te lezen aan het etiket, of de prijs. 

 

Zelfde verhaal over muziek. Over Kunst. Dat het een 'Jean Laudy' is, hofschilder van het Belgische Koninklijke Huis, dat zal wel. Maar vind je het mooi? Wat doet het met je? Of is het meer 'Komt ook uit Venlo?' 

 

Beschaving heeft niets te maken met enige mono-cultuur die men zich eigen heeft gemaakt. Je kunt een aap of een hond die kunstjes ook leren. Wat niet betekent dat die aap, of die hond ook beseft wat precies de draagwijdte van dat gedrag is. Je kunt eveneens je 'socio-economische'-filters in je 'onderzoek' zo afstellen dat je geen verschil meer ziet tussen de criminaliteit van inwoners uit Venlo, of Deventer, zonder dat je iets oplost. Maar wie besodemieter je dan? En waarom? Zoals je ook de definities van wat nou wel mag worden opgenomen in de statistiek als crimineel gedrag, en wat niet, naar hartelust kunt 'aanpassen' om er, op papier, één identieke smurrie van te maken die nergens naar smaakt. 

 

We hebben een andere 'taal' nodig om weer met elkaar te kunnen spreken over de inhoud, en de kwaliteit van het leven. Welk gedrag wel, en welk gedrag niet. Wat is 'vol'? Wat is 'urgent', en wat niet? Wat kunnen we nog betalen? Wat is een vermoeden, wat is een gevormde, onderbouwde mening, en wat is een onomstotelijk feit? Hoe verhouden de feiten zich tot meningen en vermoedens in een complex geheel? Hoe krijgen we mensen zo ver om te investeren in een gesprek met iemand die niet 'ook uit Venlo' komt, maar uit Addis? Of uit Parijs. Uit Kiev. Uit Vladivostok? En zonder Venlo als 'Base-Line' te gebruiken.

 

Democratie als bestuurlijke vorm staat of valt bij de kwaliteit van de informatie die we hebben om onze keuzes naar een kwalitatief hoog niveau te tillen, naast moedwillig opgelegde beperkingen aan de keuzes die bestuurders voor de burgers mogen maken, vastgelegd in een grondwet. Dan, en alleen dan, mogen we hopen dat we in relatieve vrede met elkaar samen kunnen leven, en van elkaar kunnen leren. 'Hoe was het leven in Addis?' Anders dan in Venlo. Hoe gingen ze daar om met criminelen? Anders dan in Venlo. Hoe was het om daar naar school te gaan? Anders dan in Venlo. 

0 comments

Had dat dan gezegd!

Ligt het aan mij?

 

Steeds vaker beland ik in een ruzie-achtige conversatie, als deelnemer, maar vaker als getuige op de 'sociale media' en elders, terwijl de deelnemers aan dat twistgesprek hetzelfde willen. Niet alleen dat, maar alles welbeschouwd willen ze het veelal ook nog op dezelfde manier bereiken. Maar ze beginnen met ruzie maken. Ze wantrouwen iedereen op voorhand, óf ze luisteren en lezen niet. 

 

Ze vangen een 'steekwoord' op, en reageren daar op, en slaan geen acht op de bredere bedoeling en de context. Of ze zijn 'druk', en het is het 'verkeerde moment'. Maar 'druk' kan ook verwijzen naar 'uit het raam staren', of het doen van 'aangifte' wegens 'hate-speech' of 'smaad' en wat daar op volgt. 'Druk in hun hoofd'. Wat autonoom weer verwijst naar een wereld die stijf staat van de 'prikkels'. Enerzijds ervaren als een last, als de bron van 'stress', waardoor zelfs mensen zonder enige noemenswaardige verantwoordelijkheid al terecht komen bij de arts en de apotheek met een 'Burn-out'. Anderzijds eisen ze van hun omgeving dat ze belangrijke boodschappen op de meest sensationele manier brengen. 'Klimaatpaniek!' 'Terreurdreiging!' 'Code Geel!' 'Poetin!' 'Trump!' 'Halsema!' 'Communisten!' 'Fascisten!' Extreem Dit, en Extreem Dat. 

 

Het opzettelijk zompige 'nieuws', afgeladen met lethargische halve waarheden, 'Showbizz'-verhalen, en andere decoratie, omgeven door reclame voor 'snelle' spelprogramma's die de omroep aan kijkertjes moet helpen. Hele volksstammen die vervolgens ademloos kijken naar deze of gene totaal onbelangrijke 'competitie' tussen lotgenoten die zichzelf voor het oog van het hele volk belachelijk maken met hun domme antwoorden en onhandige manier van handelen, terwijl ze janken als ze 'verliezen', en juichen als ze een 'prijs' krijgen voor het meedoen aan dat weinig verheffende vertier. 

 

En ineens is het oorlog, en kijken ze verwilderd naar mij als ik zeg dat het mij niet verbaast, omdat je dat van mijlenver aan zag komen. 'Had dat dan gezegd!' Dat probeerde ik wel, maar als mensen niet luisteren en niet lezen, en geen tijd hebben, of mij geërgerd de mond snoeren omdat ze het simpelweg te 'druk' hebben, waardoor ruzie dreigt als ik opmerk dat oorlog écht wel belangrijker is dan wie er nou 'Expeditie Robinson' wint, of een 'Kook-competitie', dan wordt ik op mijzelf teruggeworpen met de vraag hoe je mensen nou zo 'gek' krijgt dat ze weer beseffen wat in hun leven het belangrijkste is. Wat écht niet fout mag gaan. 

 

Tegelijk houd ik mijn ogen en oren open voor waarschuwingen van anderen. Want uiteraard kan ook ik zekere belangrijke signalen missen. Ook bij mij kan de boog niet altijd gespannen zijn. Ook ik ben 'Atlas' niet. Daarbij heeft elk mens zo zijn of haar eigen prioriteiten die volkomen logisch verklaarbaar zijn. En oorlog in 'Verweggistan' zal bij de meeste mensen laag op het lijstje staan, zelfs als men niet vecht met gezondheidsproblemen, relatiestress, geen fatsoenlijk dak boven je hoofd, geen geld om de maand rond te komen, zorgen over kinderen die niet willen deugen, en ga zo maar door. 

 

Mijn uitgangspunt hier is dat we als 'BV Nederland' moeten zorgen voor een veilige en stabiele omgeving, een 'saaie' omgeving, om mensen alle gelegenheid te bieden om uitdagingen het hoofd te bieden. Maar politici, en de 'rattenvangers' in de media, zitten er volkomen anders in. 'Saai', 'Kleurloos', 'Professioneel', 'Efficiënt', betekent 'onopgemerkt', en dús moeten ze boven al het geweld van de concurrenten uitkomen omdat ze anders 'behang' zijn. En in hun kielzog slepen ze hele volksstammen achter zich aan die als hersenloze paniek-kippen aan de haal gaan met hun 'memes'.

 

Maar wat nou als die zucht naar meer populariteit uitmondt in oorlog? Niet in 'Verweggistan', maar in de straten van de Nederlandse steden. In Europa, in ons deel van de wereld? Niet anders dan geschetst wordt in die documentaire 'Buy Now!', waar ik in mijn vorige bijdrage naar verwees, is de reactie van de mensen die steken laten vallen: 'Who cares?' Als het goed is voor de 'Bottom Line' van die politicus, van dat mediabedrijf, van die 'Influencer', wat is dan het probleem? Zijn zij 'Atlas'? Nou dan!

0 comments

Stop!

Gewoon kappen nou!

 

De rek is eruit. We kunnen niet op deze voet doorgaan. We zijn toe aan een 'Hard Reset', voordat reparatie niet langer een optie is. Het is niet één bescheiden aspect van het totaalpakket dat urgent aandacht nodig heeft. En nee, 'AI' gaat het niet voor ons oplossen. 

 

Hier op dit blog heb ik mij consequent krachtig uitgesproken tegen hysterische eisen van doodsbange mensen die menen dat het einde nabij is als we niet urgent iets doen aan het probleem dat zij op het netvlies hebben staan. Generaliserend het 'Klimaat' ter 'linker' zijde, en de 'Vreemdelingen' ter 'rechter' zijde. En maar, op de top van je longen, tegen elkaar in blijven schreeuwen, zonder ooit te luisteren. Voor eenieder die niet begrijpt dat onze overconsumptie een bizar groot probleem is, is de Netflix documentaire 'Buy Now!' verplichte kost. Van mij mogen ze dat landelijk op scholen aan de leerlingen op middelbare scholen laten zien. En prachtig als de consumptie daardoor 'door het ijs zakt', en we weer meer nadenken voor we bestellen, en dingen gaan repareren voordat we iets nieuws bestellen. Om het vrijkomende arbeidspotentieel aan te wenden voor de fabricage van producten met meer perspectief. Zoals de exploitatie van andere hemellichamen, en respectvolle oplossingen die minder verspillend zijn.

 

Nou niet protesteren omdat ik mij hier op dit blog steeds heb afgezet tegen 'Klimaathysterie', want dat gaat niet over het 'Klimaat', maar over verspilling van kostbare grondstoffen, en ik heb hier consequent gesteld dat daar juist veel te weinig aandacht voor is, vanwege die hysterie. Die hysterie helpt niet. Het onttrekt het échte probleem aan het zicht. En in die documentaire laten de makers ook zien waarom. Waarom dat een uitgekookte strategie is. Waarom het gros van die activisten 'nuttige idioten' zijn in de ogen van de kleine groep mensen die ons 'bezitten'. Met inbegrip van de overdracht van geld van 'Rijke Landen' naar 'Arme Landen', zoals al die 'Klimaatconferenties' willen, waarmee je niks oplost, alleen de schijn wekt. 

 

De identieke systematiek die in die documentaire wordt geschetst om ons te confronteren met wat 'overconsumptie' concreet inhoudt, wordt ook gebruikt om ons al die oorlogen aan te smeren. En het slopen van de grenzen, fysiek en sociaal, de dammen die ons natte voeten bezorgen, én droogtes als het enige tijd niet regent. Een jaar geleden verwees ik al naar een 'roast' van Konstantin Kisin waarin hij zich afzette tegen 'Woke Culture', en waarom we het kunnen schudden als we in onze ijver proberen de economische groei in de 'BRICS'-landen af te stoppen om het 'Klimaat' te redden. En waarom het om zeep helpen van onze eigen productieve sector om de 'Uitstoot te Verminderen' niks oplevert. Alsmede wat je dan wél kunt doen.

 

En, als we kijken naar de toestroom van 'Vreemdelingen', dan komen we er niet als we de grenzen hermetisch sluiten, om al die 'profiteurs' die niet 'integreren' buiten de deur te houden, en ons land 'exclusief' te houden. Maar als je geen woningen bouwt, én je sloopt je eigen productieve sector, terwijl je de poorten wagenwijd open zet voor 'Vluchtelingen', die je pampert en verwent door 'fondsen' vrij te maken ten bate van 'hulpverleningsorganisaties', afgevuld met onproductieve Nederlanders die daar 'werk' vinden, dan kun je net zo goed met een sloopkogel alles wat onze voorouders hebben opgebouwd verwoesten, en trots op de puinhopen het glas heffen. En nee, die destructie is niet 'progressief'!

 

Elke cultuur heeft zijn eigen bijzonderheden. Elk land heeft zijn eigen mogelijkheden. Elk individu heeft zijn beperkingen. Samen staan we sterk. We vullen elkaar aan. Dat is het idee achter 'Multipolair'. In een kleine gemeenschap, en in de wereld. Daarvoor zijn afspraken nodig. Afspraken die we nakomen. Wetten. Contracten. Akkoorden. Verdragen. 'Word of Honour'. En een 'Vrije Markt'. Voor goederen, en voor ideeën. Dus 'Free Speech'. Maar met *logische* beperkingen aangaande het gedrag, waar dat gedrag destructief of gevaarlijk is. Waar het een bedreiging vormt voor de bestaande, fijnmazige structuren binnen een samenleving, binnen een land. Wat met zich meebrengt dat veranderingen behoedzaam moeten worden doorgevoerd, om het fundament onder de samenleving niet onherstelbaar te beschadigen. 

 

Dat laatste legt beperkingen op aan het 'gesproken woord', waar iemand die moord en doodslag bepleit, of de destructie van de bestaande maatschappij middels oorlog en geweld, gedrag etaleert waar een directe bedreiging voor de bestuurlijke stabiliteit uit voortvloeit. Elk land, elk regering, is gehouden kritiek niet te onderdrukken waar die opbouwend is. Maar het is begrijpelijk dat men op dat hoogste bestuurlijke niveau de ogen en oren open houdt voor suggesties om veranderingen 'schoksgewijs' door te voeren. In het bijzonder als een land in oorlog is, en tegenstanders in het buitenland zullen proberen het land te ontwrichten. Dat land uit balans te brengen. Maar als we dan zien dat in een land als Rusland, een land in oorlog, het afgelopen jaar 400 mensen zijn aangehouden wegens publicaties op de 'sociale media', terwijl dat getal in het Verenigde Koninkrijk 3.300 is, hoewel het VK een stuk kleiner is, en formeel (nog) niet in oorlog, al doen ze hun best, wat is daar dan aan de hand? Waar zijn ze dan bang voor?

 

Zeker als je dan kijkt naar de motivatie voor die aanhoudingen, dan kun je niet om de conclusie heen dat we volslagen krankjorum zijn geworden in Europa, want ook elders een vergelijkbaar beeld. En die gekken zijn dan druk in de weer met het maken van plannen om de oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne uit te breiden tot Europa. Waarom in Godsnaam? Wie wil dat? Macron en Starmer leveren nu raketten voor de langere afstand die worden bemenst door Franse en Britse militairen, waarmee ze Rusland bestoken vanaf het grondgebied van hun 'proxy'. Ze zijn druk met plannen om formeel Franse en Britse militairen naar Oekraïne te sturen om te participeren in de strijd. En de hoogste militair van de NAVO in Europa, de Nederlandse admiraal Bauer, laat weten dat ze druk zijn met plannen om Russische concentraties van troepen en materiaal aan te vallen voordat de Russen een NAVO-land bestoken, als ze het idee krijgen dat Rusland zich zal verweren tegen hun aanvallen. Dan is het logisch dat je bedrijven ook waarschuwt dat ze rekening moeten houden met de 'Derde Wereldoorlog'.

 

Het is niet gezegd dat een nucleaire confrontatie daarmee onafwendbaar wordt, maar als u denkt dat Rusland, en haar bondgenoten, zich zullen laten intimideren door de NAVO, of dat Rusland en China zich uit elkaar zullen laten spelen, dan kunt u bij mij de 'Brooklyn Bridge' kopen. En als u die beelden heeft gemist van die recente aanval van Rusland met een gloednieuwe hypersone raket op Djnepro, die ballen 'gesmolten lava' met drie kilometer per seconde uit het zwerk omlaag liet komen, dan ziet het er nog steeds beroerd uit als het 'alleen maar' een conventionele oorlog zal blijven. En dat dan puur en alleen omdat de NAVO een 'slim' plan had om Rusland te overbelasten en destabiliseren, om het grootste land ter wereld daarna op te kunnen knippen en door te schuiven naar de grens met China, door Oekraïne onder de bus te duwen. De culminatie van het idee dat we na het einde van de 'Koude Oorlog' op weg waren naar een 'Globalistische' wereldorde waarin onze eigenaren van de 'Geldpers' de dienst uit zouden maken. En de voor de banken zo lucratieve 'Buy Now!' wereld die daar aan vast hangt. 

 

Dat plan, die recreatie van het 'British Empire', met haar 'Anglo-Saksische' banken als spin in het web, gaat 'm niet worden. Laat het los. Keer terug op aarde. Luister naar 'Realisten' die niet stijf staan van de ideologische geconditioneerde gedachte dat de mensheid gedoemd is als onze NAVO niet de globale politiemacht mag zijn, en aanvaard de hulp van de 'BRICS'-landen om te redden van onze productiviteit wat er te redden valt, voordat het doek valt en we vermalen worden in een wereld vol tariefmuren en geweld. Dit gaat echt *niet* goed!

0 comments

Bemoei je er niet mee!

Waarom is ons land, in korte tijd, zo'n intolerant land geworden?

 

Aanklachten tegen medemensen, petities richting de politiek om hele groepen te verbieden, of het zwijgen op te leggen. 'Cordons Sanitaires'. 'Talk to the Hand!' Vluchten in je 'Safe Space', je echokamer. Vingers in je oren, ogen dicht, en hard zingen om niets te zien en te horen. Elkaar voor 'Rotte Vis' uitmaken op de 'sociale media', en in felle woordenwisselingen elders. 

 

In eerdere bijdragen over dit thema stelde ik al dat tolerantie in eerste instantie verwijst naar het individu. Elk 'materiaal' kun je testen in het laboratorium, onder geijkte condities, om de tolerantie van dat materiaal vast te stellen. Wanneer smelt het? Wanneer brandt het? Wanneer bevriest het? De waarden die men vindt kun je vervolgens terugvinden in de literatuur, en op grond daarvan kun je bepalen of een materiaal bruikbaar is in een zekere toepassing. Verander je de condities, dan veranderen de 'eigenschappen'. 

 

Tegen die achtergrond stond ik hier ook al vele malen stil bij het verschil tussen 'Law Based', en 'Rule Based'. 'Law Based' is star. Uitgaande van laboratoriumcondities. Exact die temperatuur. Die luchtvochtigheid. Die luchtdruk. Anders weet je nog niks. Bouw je je brug, breekt hij spontaan in tweeën, omdat het materiaal bij die atmosferische omstandigheden niet die sterkte heeft die je gemeten hebt in je laboratorium onder geheel andere omstandigheden. Dat het materiaal 'als regel' sterk genoeg is, volstaat niet, tenzij je een beetje loopt te klooien zonder dat het kwaad kan. 

 

Een gemeenschap heeft 'Wetten' nodig om niet bij het eerste briesje te bezwijken. Die 'Wetten' sluiten niet nauw aan bij uw, of mijn individuele tolerantie. Het zijn 'harde' grenzen die gesteld worden aan uw en mijn gedrag, anders zijn het geen 'Wetten', maar 'Regels'. Die 'Wetten' zijn, als het goed is, weloverwogen, maar niet universeel passend tot stand gekomen. Ze zitten vol met arbitraire keuzes. Achttien jaar. Ben je jonger, dan ben je minderjarig. Ben je ouder, dan ben je volwassen. Honderd kilometer per uur. Waarom geen honderddertig? Waarom geen tachtig? 

 

Iemand kan 'pedofiel' zijn, en smachten naar seks met een minderjarige, maar de 'Wet' bepaalt dat dat verboden is, ter bescherming van die minderjarige. Klaar. 'Deal with it'. Voor 99% van de bevolking geen enkel probleem (mag ik hopen), maar die 1% wordt bedreigd met straf als ze toegeven aan hun lust, en zich vergrijpen aan een minderjarige. Ook als het initiatief uit zou gaan van die minderjarige. Mag niet! Iemand heeft een snelle sportauto, de weg is leeg, en hij of zij is vaardige coureur, maar honderd kilometer per uur is de limiet. Klaar. 'Law Based'. 

 

Zoals ad nauseam betoogd op dit blog dient de rechter zich daartoe te beperken, en mijns inziens niet te worden opgezadeld met 'Regelgeving', want dat wordt een puinhoop. Een grabbelton. Janken. Trauma's. Woede. Frustratie. Bij erosie van het instituut van de rechtspraak. Tegelijk pleit die benadering voor een minimum aan 'Wetten', die bovendien voor eenieder gelijk zijn, zonder enig onderscheid, en daarom ook niet voor meer dan één uitleg vatbaar mogen zijn, om het draagvlak optimaal te maken. Kleine, compact overheid, en laat de 'Regels' maar over aan de samenleving. 

 

Mijn regels, of de regels zoals overeengekomen met mijn partner, in mijn/ons huis. De bedrijfscultuur binnen dat bedrijf, conform het contract. De afspraken binnen de 'VVE' zoals vastgelegd in de statuten en 'splitsingsakte'. De normen en waarden zoals geaccepteerd in die geloofsgemeenschap. De spelregels behorend bij die sport. Kan zijn dat het niks voor u, of voor mij is, maar bemoei je er niet mee! 

 

Niets vastleggen in een 'Wet' als je het niet kunt, of wilt handhaven. Niets vastleggen in een 'Wet' als het niet voor elke burger in gelijke mate geldt. Evident spanningsveld: De scheiding tussen minderjarigen en volwassenen, en tussen ontoerekenbare medemensen en de rest. Derhalve dient goed nagedacht te worden over die immer arbitraire grenzen, maar moeten ze desondanks 'hard' zijn. Zestien? Achttien? Eénentwintig? Jonger is minderjarig, met andere 'Wetten', verantwoordelijkheden en consequenties bij misdragingen, en ouder is volwassen. Ontoerekeningsvatbaar is: Onder curatele. Toerekeningsvatbaar betekent: Bemoei je er niet mee!

 

Je kunt ouders niet beletten hun kinderen ook nog als kinderen te ondersteunen, hoewel ze voor de wet op eigen benen horen te staan, omdat ze volwassen zijn. Maar ze mogen die volwassen kinderen niet langer dwingen te gehoorzamen aan de 'huisregels'. Dan het huis uit. Het staat die ouders niet langer vrij om opvoedkundig in te grijpen, indien dat kind de vrijheden claimt die hij of zij als volwassene heeft. Verstandige ouders wachten niet tot het laatste moment alvorens hun kinderen als volwassene te behandelen. Maar dat levert wel een spanning op met wat in de 'Wet' is vastgelegd, dus enige voorzichtigheid is wel geboden. Zekere malafide partijen in de samenleving azen op dat soort 'Vrij Opgevoede' (of verwaarloosde) kinderen. Als 'Uithalers' bij drugstransporten, als 'dealers', koeriers, en als moordenaars. En als klanten voor de drugs en producten die je als volwassene vrij mag gebruiken, maar als minderjarige niet, om al jong een zekere afhankelijkheid te kweken, en daarna te 'cashen'. 

 

Goede kans dat zekere mensen die wars zijn van 'Law Based', ter 'linker' of ter 'rechter' zijde van het politieke spectrum, het bovenstaande allemaal maar flauwekul vinden. Zeker binnen de generaties die opgroeiden in de 'Rules Based' omgeving die we ervan gemaakt hebben. Met een permanent gevecht tussen burgers die moord en brand schreeuwen over de beperking van hun elementaire vrijheden, en aan de andere kant de jankerds die meer bescherming eisen, en verwachten dat ze ook als volwassene nog mogen spelen in de 'Ballenbak'. 

 

Ieder mens is anders. Elk kind is anders. Elk gezin is anders. Daar kun je observeren hoe het uitpakt als ouders afstand nemen van 'Law Based', en overstappen op 'Rules Based'. Er zijn kinderen die dat als gegoten zit, zo'n aanpak. Zoals iemand die geen 'pedofiel' is ook geen 'Wet' nodig heeft om hem of haar te vertellen dat je met je lusten uit de buurt van kinderen moet blijven. En waar die kinderen uit zichzelf negentig op de snelweg al een beangstigend hoge snelheid vinden, hoeft een 'Wet' die de grens legt bij honderd ook niet, om dat maar even als beeldspraak te gebruiken. Op het oog lijkt het alsof het 'redelijke gesprek' het enige is wat nodig is. En als het kroost van de buren elke dag op het politiebureau zit, wat is daar dan misgegaan? Niks. Andere kinderen.

 

Bij het overschakelen op 'Rules Based' hoorde de aanname dat in alle gevallen het 'redelijke gesprek' volstond. En waar dat evident niet het geval was, getuige het gedrag van de kinderen, lag het aan de ouders. Zonder nou volledig 'Los' te gaan op al die dwaallichten die sindsdien als 'experts' aan het werk gingen om 'het gesprek aan te gaan' met hooligans, dieven, moordenaars, 'uithalers', junkies en noem het allemaal maar op, waarbij ze een lappendeken van 'gedogen' en 'positief' discrimineren, subsidies en andere corruptie inducerende praktijken voortbrachten, enthousiast ondersteund door een steeds verder uitdijende overheid en juridische sector, vraag ik u vriendelijk om dat hele concept nog eens tegen het licht te houden, en u te vragen of u tevreden bent met het resultaat? Zo u daar vraagtekens bij zet, begrijpt u dan waarom ik van mijn kant zeg dat 'meer van hetzelfde' hoogstwaarschijnlijk niet zal resulteren in een verbetering? Geheel los van de constatering dat dit domweg onbetaalbaar is, en ons op termijn richting de economische afgrond voert. 

 

Daarom die uitgesproken vrees dat op enig moment de kade het schip gaat keren, waarna 'Big Brother' u uit uw lijden verlost, maar op een wijze die bij mij het bloed in de aderen doet stollen. Ik heb oog en oor voor eenieder die worstelt met slechte ervaringen met dat starre 'Law Based' concept, en de 'Strenge' opvoeding. Hoe men straf kreeg terwijl men de beste bedoelingen had. Of hoe de straf die werd opgelegd in geen verhouding stond tot wat men had misdaan. Of om andere redenen ongepast was. Vandaar mijn conclusie dat 'Wetten' met grote terughoudendheid moeten worden opgelegd, en uitgelegd moeten kunnen worden, voor iedereen in gelijke mate moeten gelden, met een identieke strafmaat bij overtreding, terwijl we integer onderzoek doen naar de effecten van die gehanteerde straffen op het individuele niveau. Dat laatste is nog niet zo eenvoudig, en in de duizenden jaren waarin mensen daar in diverse culturen over nagedacht hebben, en mee hebben geëxperimenteerd, heb ik nog geen enkele methode op mijn netvlies staan die zich leent voor maatwerk via een in beton gegoten matrix. Dat laatste betekent dat je de autoriteit om te straffen zo dicht mogelijk bij 'huis' moet zoeken, ook omdat de 'pakkans' daar het grootst is, zodat vroegtijdig kan worden ingegrepen. Bij iemand die straft die de dader ook kent, en weet, of beter kan vermoeden, wat de tolerantie voor straf van de dader, én andere 'stake holders' is. In elk geval in theorie. 

0 comments

Wat is dit voor Kabuki-theater?

Wat is dit nou waar ik naar kijk?

 

Ontdaan van alle politiek geladen strijd, en interne controverses, is er een groep in de samenleving, jong en oud, man en vrouw, die in de hedendaagse praktijk, afgezet tegen wat we achter ons laten, de contouren ziet van een betere wereld. Die groep vreest dat weerstanden in de samenleving, die zij op verschillende niveaus en gronden identificeren, de realisatie van die betere wereld in de weg staan. Zij zijn bang. 

 

Als groep vluchten zij nu van 'X' naar de veilige omgeving van 'Blue Sky', waar ze in alle rust kunnen werken aan de 'Endlösung', de finale oplossing. De door mij al eerder aangehaalde Chris Klomp, 'Free Lance' rechtbankverslaggever, toonde op 'X' een staatje met 'overstappers', waaruit bleek dat hij de meeste volgelingen had van het hele stel. Meer dan Schimmelpenninck, de NOS, Lubach, De Speld, Chris Aalberts, De Volkskrant, NRC, Lisa Westerveld en Sheila Sitalsing, in die volgorde. Wel allemaal ronde getallen, wat niet direct een erg betrouwbare indruk maakt, maar daar gaat het in die kringen ook niet om, betrouwbaar of niet. Het is belangrijk om u te realiseren dat het geen ideologisch of religieus homogene groep betreft. Het is de angst die hen bindt, en inspireert bij het bedenken van oplossingen om van tegenstanders af te komen, en de wereld beter te maken. 

 

Zij hebben het voorzien op mensen die zich verzetten, of vraagtekens plaatsen bij keuzes die voor die idealisten een 'vaste waarde' binnen hun gesloten gemeenschap zijn. Die gemeenschap is een echoput. Het is eerder geprobeerd in de geschiedenis van de mens, en vooralsnog eindigde het steeds in tranen. Van een onceremonieel einde nadat het doek viel wegens een groot gebrek aan realiteitsbesef, tot een keuze om samen de 'Kool Aid' te drinken, en 'To Hell with It!'. 

 

Die mensen in het verzet vormen evenmin een homogene groep. Jong, oud, man, vrouw, rijk, arm, allochtoon, autochtoon, 'links', 'centrum' of 'rechts', maar niet zo angstig uitgevallen, of eerder bang voor wat die betere wereld behelst. Dat laatste met goede argumenten, of omdat men zelf onder de invloed is gekomen van deze of gene 'Influencer'. Wat concreet inhoudt dat eenieder binnen die 'contra-groep' een geheel eigen verhaal heeft, en in bepaalde gevallen niet eens beseft dat men in die groep is ingedeeld. Sterker nog, op gezette tijden pakt men stevig uit tegen wat, binnen dit 'frame', eerder medestanders zijn. 

 

Zelf ben ik niet bang uitgevallen, in die zin dat ik ben opgegroeid in een tijd waarin je leerde dat je stil moest zitten als je geschoren werd. En dat je niet moest 'miepen' als je een pak slaag kreeg nadat je je misdragen had. Onaangename momenten, maar als je eerlijk was, dan had je het aan jezelf te danken. Dat is overduidelijk niet kenmerkend voor die 'contra-groep', al ben ik binnen die sectie van de samenleving overduidelijk niet de enige die behelpt is met zo'n rechtvaardigheidsgevoel. Qua mentaliteit, los van de persoonlijke ervaringen, gaat het nog steeds om een heel diverse dwarsdoorsnede in de samenleving. In de 'contra-groep' vinden we ook pure hedonisten die zich nergens iets van aantrekken, en onder geen beding ooit ergens rekenschap voor af willen leggen. 

 

Kortom, een erg lastig thema voor een bijdrage die niet té lang mag zijn. Concreet opgehangen aan de 'rol' van gangmaker Chris Klomp, met al zijn volgelingen, die zich ontpopt als iemand die, in mijn beleving, meer en meer de mentaliteit heeft van een 'kapo', een 'NSB-er'. En ik wil dat illustreren aan de hand van twee, voor mij, markante voorbeelden. Maar concentreer u op dat woord 'mentaliteit', en dat de opzet is om een dialoog aan te moedigen, en niet af te breken. 

 

Net als elders in de Westerse wereld hebben ook in ons land de autoriteiten de aanval geopend op het 'Vrije Woord'. Met steeds vaker potsierlijke excessen. Een man met de naam Vlaardingerbroek, vermoedelijk wel familie van een jonge vrouw die zich in de kijker heeft gespeeld bij de autoriteiten, zet een posting op 'X' waarin hij het opneemt voor een andere jonge vrouw, Raisa Blommenstein, die terechtstaat wegens uitlatingen die zij deed. Hij stelt in die posting, in mijn woorden, dat er begrijpelijke beperkingen zijn aan de vrijheid van meningsuiting, waar het bijvoorbeeld concrete bedreigingen betreft. Maar daar gaat het in de gewraakte uitlatingen van Blommenstein niet over. En dat baart hem grote zorgen, omdat je als burger vogelvrij bent op die manier. Hoe moet je weten wat je (nog) wel mag zeggen en schrijven, en wat niet?

 

De heer Klomp duikt er bovenop, licht die posting eruit middels een 'screenshot', en maakt er een aparte wraakoefening van. Dat is een techniek die hij veel gebruikt. In mijn beleving hoor je onder de oorspronkelijke bijdrage te reageren, wat dan kan leiden tot een dialoog, hoor en wederhoor, en moet je er geen 'Social Shaming'-exercitie van te maken. Maar ook als je reageert op bijdragen van Klomp zelf met een vraag, kun je lang wachten op antwoord. Dit is zijn 'modus operandi', dat maken van 'screenshots' om vervolgens voor de groep te gaan staan en iemand in een eigen tekst daar omheen de oren te wassen. (En ja, ik zal ervoor zorgen dat Klomp een link krijgt naar dit artikel).

 

Klomp stelt in zijn eigen tekst dat het OM alle 'juridische stappen' heeft uitgelegd, en heeft 'verwezen naar jurisprudentie'. Met andere woorden, tenzij je een jurist bent, én uit de omvangrijke jurisprudentie dezelfde zaken en interpretaties filtert als de dienstdoende officier van justitie, heb je inderdaad geen idee wat wel, en wat niet mag. Een vorm van Russische Roulette. Een casino. Een grabbelton. Totale willekeur. Eenieder die de indruk wekt geen vrede te hebben met de contouren van die betere wereld, is daarmee vogelvrij.

 

Zulks nog eens onderstreept door een harde botsing die Klomp eerder had op 'X' met mensen die bang zijn dat die 'snitch' (zoals velen hem inmiddels zien, getuige de commentaren) hen op wil zadelen met een dystopische wereld waarin kindermisbruik gelegitimeerd wordt. In die woordenstrijd legde Klomp ongeduldig uit dat iemand die 'pedofiel' is niet vanzelfsprekend ook 'pedoseksueel' is. Wel de gevoelens, maar niet praktiserend. Waarbij hij eenieder die niet meteen begreep wat het verschil was, en ongenuanceerd reageerde, bedreigde met aangifte wegens smaad. Hij ging er met gestrekt been in. Maar op het moment dat een bevriende jurist, en voormalig kamerlid, die in de media al beschuldigd was van onethisch handelen met minderjarige jongens, aangifte deed tegen een neuroloog die zij samen 'stalkten', omdat ze zijn standpunt inzake het beleid ten tijde van covid niet pruimen, en die neuroloog de jurist in een stekelige woordenwisseling op enig moment herinnerde aan dat 'akkefietje' dat het landelijke nieuws haalde, was Klomp er als de kippen bij om te verdedigen dat die term 'pedofiel' allerminst onschuldig was, hetgeen de rechter in die zaak met hem eens was, waarop de neuroloog veroordeeld werd. 

 

Maar waar zit ik nou naar te kijken? Wat is dit voor Kabuki-Theater? 

 

Het grotere gevaar is dat we op enig moment zo druk zijn met de splinters in de ogen van de anderen te benoemen, dat we die balk in ons eigen gezichtsveld volledig missen. En dan achteraf janken dat we het 'Nicht Gewusst' hebben. Van (vermeend) slachtoffer naar dader. En dan ook geen maat meer houden, maar vól op het orgel. Geen 'opvoedkundige tik', zeg maar, maar meteen 'Nuken'. Recent schreef ik over een Nederlandse op jacht naar een betere wereld die mij uitmaakte voor 'Poetinpijper'. Daar helpt het niet om betrokkene te vragen zich een beetje in te houden. Daar is iets grondig misgegaan in de opvoeding, vanuit mijn perspectief op mens en samenleving bezien. Maar wat schiet je daar nog op met de confrontatie te zoeken? Zij en ik, wij zijn elkaar kwijtgeraakt nog voor wel elkaar ooit tegenkwamen. Compleet andere wereld. En nee, ik denk niet dat die beter is. Dus zeg ik dat ook. Daarmee is de kous af. 'Leven en laten leven'. Dat was de opmerking waarmee ik opende als reactie op een tamelijk onsmakelijke posting van haar. Maar zo zit zij er niet in. Ze is bang. En bange mensen zijn gevaarlijk, als hun angst irrationeel is, slechts terug te voeren op een verschil van mening. In het bijzonder als ze elkaar opzoeken in hun echoput, zinnend op de finale oplossing. Dat er een keuze is uit echoputten vind ik allerminst bemoedigend. 

0 comments

Over de Russische economie

De Russische economie in zwaar weer?

 

Wereldwijd zijn er problemen als gevolg van de wedergeboorte van een 'Multipolaire' wereld. In het geval van Rusland dreigt 'oververhitting' als gevolg van optimisme. De Centrale Bank heeft daarom de rente tot astronomische hoogte opgeschroefd om de vraag naar leningen te temperen. De oorzaak van dat optimisme is meervoudig. Maar de redenen zijn allen te herleiden tot de oorlog met de NAVO op het grondgebied van Oekraïne.

 

Zoals hier geschetst had Poetin gehoopt dat de 'Special Military Operation' ertoe zou leiden dat Zelensky zich de tandjes zou schrikken, en terug zou keren naar het 'Minsk-Akkoord' om zijn land te redden van de ondergang. In dat 'Akkoord' zou de Donbas weer worden samengevoegd met de rest van Oekraïne, maar zonder de Krim, dat al formeel onderdeel was geworden van de Russische Federatie na een volksstemming in 2014, direct na de staatsgreep die Victoria Nuland en haar team erdoor drukten, tegen de wil van de grote Europese landen, Duitsland en Frankrijk, in. Dat federaal geregeerde Oekraïne, met grote economische en culturele autonomie voor de regio's, had een goed toekomstperspectief als brug tussen de EU en 'BRICS'. Door de interventie van (met name) de Britten, 'Brexit' Boris Johnson, haakte Zelensky op het laatste moment af, en verkocht hij zijn ziel aan de NAVO. 

 

Daarop schakelde Rusland over op 'Plan B', een 'War of Attrition'. Een 'Uitputtingsoorlog'. Waarvoor beide zijden in die oorlog veel mensen en materiaal nodig hadden, en hebben, totdat de strijd is beslecht. Op dit blog, vooral op het 'In English' gedeelte nadat ik dat toevoegde, en daarvoor hier, op het Nederlandse deel, heb ik mijn best gedaan om u uit te leggen waarom Rusland die 'Uitputtingsoorlog' ging winnen. En die oorlog heeft het land inmiddels (militair) in haar voordeel beslist. Oekraïne is door haar mensen heen, en de NAVO landen hebben alles gegeven wat ze in voorraad hadden, en ze hebben de productiecapaciteit niet om te voldoen aan de vraag. De Russen hebben zekere territoriale claims neergelegd nadat 'Istanboel' door de versnipperaar werd getrokken, en dat vullen ze nu in.

 

De NAVO wilde deze oorlog tussen Rusland en Oekraïne, in de veronderstelling dat Rusland de tanden er op stuk zou bijten, en het Rusland zou vergaan zoals het de Sovjet Unie was vergaan in Afghanistan. Maar ten eerste was Poetin niet zo stom om te trachten met een handjevol mensen (verhoudingsgewijs) Kiev in te nemen, om daarna de overwinning uit te roepen, waarna de daaropvolgende guerrilla die de NAVO had gepland de Russen zou uitputten, en het land zou destabiliseren. Bovendien bleek de Russische economie bestand tegen de sancties, maar betaalt Europa een schofterig hoge prijs voor die strategie. 

 

Om aan voldoende soldaten en materieel te komen voor die 'Uitputtingsoorlog', schroefde Rusland de salarissen voor soldaten spectaculair op, en compenseert het nabestaanden op een meer dan fatsoenlijke wijze, waardoor het land niet is aangewezen op 'dienstplichtigen'. Duur, maar omdat Rusland een 'Surplusland' is met een enorme (goud-) reserve, kan het zich dat veroorloven zonder zelf te moeten lenen op de kapitaalmarkt. Soldaten worden echter onttrokken aan de 'Arbeidsmarkt', en hetzelfde geldt voor werknemers nodig om de nu op volle toeren draaiende fabrieken voor wapens en munitie van personeel te voorzien. Hoewel Oekraïne zelf is aangewezen op 'dienstplichtigen', die het in toenemende mate laten afweten, wemelt het daarnaast van de huurlingen, die betaald worden door de NAVO-landen, want Oekraïne zelf is al geruime tijd failliet. De NAVO-landen moeten daarvoor echter wel geld lenen op de kapitaalmarkt. 

 

Voor de commerciële 'Markt' wordt arbeid in Rusland daardoor duurder, wat in eerste instantie werd gecompenseerd door het gegeven dat de kapitaalvlucht, die voor de oorlog een serieus probleem was, tot staan werd gebracht door de sancties. Het geld dat verdiend werd in Rusland, bleef in Rusland. De export naar (met name) Europa kromp, maar is nog altijd aanzienlijk, ook omdat de prijzen voor olie en gas dramatisch gestegen zijn, voor de Europese landen, waardoor een lager volume desondanks meer oplevert. Terwijl de inmiddels gereedgekomen pijplijn verbindingen met China, en andere infrastructuur, de vraag uit die groeimotor van de wereldeconomie alleen maar heeft doen groeien. 

 

Per saldo zorgde al het geld waarmee 'veteranen' thuiskwamen, en het geld dat in Rusland bleef, voor een investerings- en consumptiegolf die de inflatie aanwakkert. Meer vraag, ook naar personeel, bij een bescheiden aanbod. De hoge rente moet oververhitting voorkomen, maar daarnaast zal er ook in Rusland afgestapt moeten worden van het concept van de 'Flat Tax'. Op dit moment betaalt elke burger slechts 13% over de eerste 45.000 Euro aan inkomsten, en 15% over de rest. Op termijn zal dat een oplopende schaal worden, met 22% als hoogste tarief. Nog altijd een lachertje vergeleken bij wat de staat in ons land afpakt, uiteraard. Daarnaast kent het land een 'BTW' vergelijkbaar met Nederland. Bedrijfswinsten worden per sector anders belast. HIER een overzicht van het hele belastingstelsel. 

 

Dus ja, de Russische overheid zit op hoge directe kosten als gevolg van de oorlog, maar waar dat terechtkomt bij militairen en arbeiders in wapenfabrieken vloeit het weer terug in de échte economie, waar het druk zet op de prijzen indien die militairen en arbeiders met dat geld allerlei dingen gaan kopen. Anderen gebruiken dat gespaarde bedrag na afloop van hun contract om een eigen bedrijfje op te zetten, of als een aanbetaling voor een koopwoning, wat de vraag naar leningen doet exploderen. De hoge rente is bedoeld om dat proces af te remmen, en daardoor onder meer te voorkomen dat de vastgoedsector ontspoort zoals bij ons. 

 

Het opschroeven van de rente is in Rusland voor de overheid geen probleem, omdat die geen (of amper) schulden heeft, zodat de belastingbetaler geen fortuin kwijt is aan rente die de overheid moet betalen aan banken en speculanten. De Westerse landen is dat stuk gereedschap om de economie te sturen al geruime tijd geleden ontvallen, omdat alle landen op slag failliet zouden zijn, zelfs degene met een relatief bescheiden schuld van de verschillende overheden. Ze zouden hun totale belastingopbrengst weg moeten dragen naar de banken en speculanten. Dus woekert bij ons de inflatie ongecontroleerd, zoals u merkt bij de kassa, en in de energierekening. Die gaat binnenkort exploderen, omdat Rusland de gaskraan dichtdraait nadat een Europese rechter heeft uitgesproken dat een Oostenrijkse afnemer niet mág betalen. Terwijl bij ons de bedrijven om geheel andere redenen de geest geven. Niet omdat ze niet langer goedkoop geld kunnen lenen, maar omdat de vraag implodeert. 

 

Die vraag implodeert door achterblijvende bestedingen als gevolg van de spagaat tussen prijsstijgingen en de loonstijging, bij stagnerende pensioenen en uitkeringen, dus dalende koopkracht. Alsmede door de door ons ontketende sanctieoorlogen, waardoor we gedwongen worden om te zien naar (veel) duurdere alternatieven. Zoals LNG uit de Verenigde Staten, bovendien onwijs veel slechter voor het klimaat, of het peperdure 'Alles Elektrisch'. Tegenmaatregelen van de getroffen landen zorgen er tevens voor dat de afzetgebieden voor onze export opdrogen. Als de Verenigde Staten onder Trump doorzetten met hun plan om forse tarieven voor Europese exporteurs door te voeren, en de kosten voor die reeds verloren oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne afwentelen op Europa, dan hangen we. 

 

Laat mij nogmaals onderstrepen dat de Russen deze problemen niet wilden, en er 'morgen' liever vanaf zouden zijn, maar dat het, verhoudingsgewijs, een luxeprobleem is, afgezet tegen de problemen die wij in het Westen hebben. Dus niet een probleem waar je als Russische regering nonchalant over kunt doen. Prijsstijgingen treffen ook die burgers die niet 'verwend' worden met hoge vergoedingen voor het leveren van een bijdrage aan de oorlog, en die groep moet beschermd worden. Door die hoge rentetarieven, en door het stimuleren van de 'Markteconomie' op hetzelfde moment, wat een niet geringe opgave is. In het geval van Rusland zouden 'gastarbeiders' verlichting kunnen bieden, alsmede maatregelen die ervoor zorgen dat het 'Grote Geld' dat in bezit is van de oligarchen, het 'achterland' ontdekt als groeimarkt, en Moskou en St Petersburg verlaat om elders rendement te zoeken. Wel omschakelen voor die oligarchen die voorheen geld als water verdienden via de export naar het Westen, dat ze er nu ook iets voor moeten doen.

 

Chinezen hebben Rusland 'ontdekt', en de Russische overheid werkt mee aan de 'kolonisatie' van grote delen van Siberië door Chinese boeren. In de Westerse media wordt dat voorgesteld als een bedreiging voor Rusland, om te proberen die twee landen uit elkaar te spelen, maar dat zie ik niet (meer) gebeuren. En recent publiceerde een Russische autofabrikant een advertentie 'on-line' waarin het Duitse arbeiders die ontslagen worden bij Volkswagen, BMW en elders, werk in Rusland wordt aangeboden. Duitse gastarbeiders. Een betere illustratie van het verschil tussen de problemen in Rusland en bij ons is er niet.

 

Bij het uitbreken van de oorlog was de vrees in Rusland dat de Russische economie zou imploderen, en dat was ook exact de opzet van de NAVO-plannenmakers. De sancties zouden de Russische export keihard treffen. Oligarchen zouden met hun kapitaal de benen nemen. De kosten voor het voeren van de oorlog zelf, en de kosten om Oekraïne onder de duim te houden, zouden Rusland opbreken. 'Kenniswerkers' zouden de wijk nemen. De burgers zouden zich gaan roeren. En voordat je het wist konden we daar binnenstappen als bevrijders, het land opknippen in overzichtelijke stukken die we tegen elkaar uit konden spelen, en klaar was Case.

 

Case kan met zijn plas naar de dokter, want het gaat niet best met Case. U heeft allemaal von der Leyen horen zeggen dat de Russische economie 'In Tatters' was. Dat ze wasmachines moesten slopen om aan chips voor hun wapenindustrie te komen. Of anders heeft u het vast ergens gelezen. En dat was in 2022. Ik weet niet of u de beelden heeft gezien van die hypersone raket met meerdere koppen die insloegen in het industriegebied van Djnepro, maar ik kan u verzekeren dat er militaire experts bij de NAVO met open mond en klamme handen naar hebben zitten kijken. Zelfde verhaal bij die vergeldingsaanval van Iran op Israël enige tijd geleden. Er bestaan geen luchtafweersystemen om zo'n aanval te pareren. De Russen waarschuwden de Amerikanen in dit geval 30 minuten van tevoren. Het doelwit was het industriegebied waar Oekraïne onder andere haar raketwerkplaatsen en drone-fabrieken heeft staan. De koppen bevatten geen springlading, maar de kinetische energie is voldoende voor een verwoestende uitwerking tot ver onder de grond. 

 

Poetin waarschuwde dat Rusland een voorraad van dat soort systemen heeft, en dat het hier in feite slechts een 'test' betrof. Het was ondubbelzinnig een waarschuwing gericht aan het adres van de NAVO-landen, die worstelen met het op peil houden van hun eigen militaire slagkracht. Het Verenigde Koninkrijk, dat alles wat het had al weggaf aan Oekraïne, brengt de twee gloednieuwe vliegdekschepen die het land bezit, vol met kinderziektes, over naar de 'Domeinen', de 'Mottenballen', evenals een fors deel van haar vloot helicopters om geld te besparen. De tanks die ze aan Oekraïne leverden, de 'Challenger', blijken extreem kwetsbaar en onhandig, net als de buitengewoon onderhoudsintensieve en lompe Amerikaanse 'Abrams', die niet op diesel loopt, maar kerosine nodig heeft. Dus nee, Rusland lanceerde geen nucleaire raket, alhoewel die koppen in een oogwenk vervangen kunnen worden door nucleaire explosieven, maar het is wel een 'Game Changer', omdat de NAVO dit soort wapens niet heeft, en zich er niet tegen kan verweren. Terwijl het ook zonder nucleaire koppen, dus in een conventionele oorlog, prijsschieten wordt voor de Russen. 

 

Naar ik hoop begrijpt u uit het voorgaande dat de oorlog voor de NATO feitelijk al verloren is, en waarom men zich vastklampt aan dat economische aspect. Maar ook wat het verschil is tussen de aard van de problemen die ze in Rusland hebben, en de recessie die wij al doormaken, met nog véél meer ellende in het verschiet als we niet als de sodomieterij inbinden met die pogingen om Rusland te ontwrichten. Zelensky stelt dat wat er over is van zijn land tegen de tijd dat de Russen het welletjes vinden, door zal blijven vechten. Geldt dat ook voor u? Met uw hooivork, knots en katapult? Want Oekraïne moet en zal veilig gesteld worden voor de NAVO? Ook al blijft er niks van onze economie over, groeit het belastingtarief naar honderd procent, blijven u en uw kinderen met een voor iedereen gelijk 'Social Credit' zitten, en alleen nog verhalen over hoe welvarend Europa ooit was als schaamlap?

0 comments

View older posts »