Jammerjoh

De discussie in verscheidene Europese landen over de vraag of vrouwen en kinderen in gevangenissen in Syrië moeten worden teruggehaald, heeft een interessante wending genomen. 

Trump twitterde dat hij de mannen er gratis bij leverde. Een totaal van rond de achthonderd gevangen strijders wordt genoemd. Dat zijn dan degenen die nog in leven zijn. Kun je nagaan hoe 'Syrisch' die 'bevrijdingsbewegingen' waren die we te hulp zijn geschoten. Want dit zijn alleen terroristen die onder de vlag van ISIS in de weer waren, en het hebben overleefd. Hoeveel er bij andere 'rebellengroepen' nog altijd ongehinderd rondlopen weet geen mens. 

Als zodanig is het niet onredelijk dat Trump eist dat de Europese landen die ze lieten vertrekken nu ook mogen zorgen voor de berechting en de uitvoering van het vonnis. Maar er zijn nogal wat haken en ogen. Om te beginnen zal het nog niet zo eenvoudig zijn om in een rechtbank te bewijzen dat die mannen, en vrouwen, en kinderen in bepaalde gevallen, zich schuldig hebben gemaakt aan strafbare feiten. En is er altijd de niet geringe kans dat ze ter verdediging gaan 'babbelen' over steun die ze kregen vanuit diezelfde Europese landen die hen nu vervolgen. 'Pick-up truckje' hier, kogelvrij vestje daar. En ik zou niet echt verbaasd zijn als er nog véél schokkender onthullingen over 'scheve schaatsen' van betrokkenen Europese overheden en veiligheidsdiensten boven komen dobberen tijdens dat soort processen. Wellicht zelfs over de levering van bepaalde chemicaliën ten bate van 'False Flag' operaties, en gedetailleerde instructies over de uitvoering en timing. 

Vanaf het prille begin van de poging om Assad ook aan het mes te rijgen, zoals met Ghadaffi was gelukt, werd er gretig gebruik gemaakt van 'ex-pats'. Mensen die al langer in Europa en de Verenigde Staten woonden en werkten, en in sommige gevallen Syrië alleen kenden uit de verhalen van hun ouders, maar die het 'gezicht' moesten worden van de 'overgangsregering' die door de NAVO-landen uit de grond werd gestampt. In het verlengde daarvan werden jonge vrijwilligers met een Soennitisch Islamistische achtergrond 'geradicaliseerd', en verscheept naar Syrië. 'Deskundigen' stelden dat het onmogelijk was hen tegen te houden. Maar de realiteit was dat de Europese overheden hen ook helemaal niet tegen wílden houden. Wanhopige ouders zagen hun kinderen uit hun handen glippen, en trokken aan de bel. Veel meer dan de typisch Nederlandse 'hulplijn' bellen konden ze niet.

Voorzover het recent genaturaliseerde vechtjassen betreft die in Europa 'politiek asiel' hadden gekregen, steunden Europese landen hun politieke idealen die hen tot 'vrijheidsstrijders' maakten, omdat ze in eigen land 'ten onrechte' vervolgd werden. Dan is het knap ingewikkeld om nu uit te leggen dat ze hier lange gevangenisstraffen tegemoet kunnen zien, omdat ze 'hun' land gingen 'bevrijden', zodat ze ongestraft homo's en 'ongelovigen' van het dak konden gooien. Velen zullen zich daardoor verraden voelen. En ook de 'thuisblijvers' zullen het knap lastig vinden om hun helden voortaan in Vugt te moeten opzoeken. Je kunt je voorstellen wat voor soort gesprek dat wordt. 

Vorig jaar trad de AIVD naar buiten met kritiek op Turkije, omdat het ISIS onvoldoende op de huid zou zitten. Op zich is het een terechte constatering dat Turkije steun verleende aan terroristen in Syrië, samen met de andere NAVO-landen, toen Assad er nog alleen voor stond. Ook toen Rusland zich ermee begon te bemoeien, en het tij begon te keren, deed Erdogan niet moeilijk. Daarbij verdienden ze goed aan de olie die ISIS via Turkije naar afnemers elders smokkelde. Met Israël naar verluid als de grootste afnemer. In die tijd maakte niemand in Europa zich druk over de rol van Turkije, maar dat veranderde nadat de lange arm van de NAVO trachtte de 'gekozen dictator' Erdogan uit het zadel te wippen, en die poging jammerlijk mislukte. Sindsdien is Erdogan de gebeten hond, en is hij overgestapt naar het Russische kamp. Niet dat hij nu ineens keihard optreedt tegen terroristen in Syrië, maar de toon is wel veranderd. 

Nu Turkije drie Nederlandse ISIS-strijders in Turkije heeft opgepakt, zitten we met hetzelfde dilemma als hierboven geschetst rond dat dreigement van Trump. Het zijn Nederlanders, maar geen mannen en vrouwen met een lange lijn van Friese boeren en boerinnen in de generaties die hen voorgingen. En als Erdogan het op zijn heupen krijgt, hoeveel van die Nederlanders kunnen we dan nog verwachten? Was dat de bedoeling van de AIVD? Willen ze die 'asielzoekers' terug? En dan? Zijn er al uitbreidingsplannen voor Vugt? Hebben we genoeg therapeuten om die mensen te 'deradicaliseren' na hun veroordeling? Hoe zijn de ervaringen daarmee? Wil dat 'deradicaliseren' een beetje lukken? Of lopen we het risico dat de bezoekers straks juist radicaliseren? 

Wat hebben we gedaan, toen we ons in dat wespennest staken, en iedereen die tegen Assad wilde strijden een paspoort gaven?

Wouter Koolmees beschouwt zichzelf als de 'kanarie in de koolmijn'.

Hij is op jacht naar 'buitenlandse financiering' van instellingen die 'kwetsbare bevolkingsgroepen' op het verkeerde spoor brengen. Uit de krant begrijp ik dat het een 'taai onderwerp' is. Het grootste probleem is dat de regering selectief te werk wil gaan. Het is zeker niet de bedoeling om een overzichtelijk lijstje op te stellen met instellingen die invloed uit kunnen oefenen op de vorming van een mening, en vervolgens bij wet te verbieden dat niet-Nederlandse financiële steun die instellingen bereikt. Heel 'Den Haag' zou acuut imploderen. 

Uitgevers van kranten en tijdschriften zouden weer heuse journalisten aan moeten nemen, inplaats van 'paste/copy' materiaal van uiteenlopende 'denktanks' en 'nieuwsagentschappen' tot leesvoer te verwerken. De 'Journaals' zouden alleen nog maar niet-commerciële 'YouTube'-filmpjes uit kunnen zenden, naast de tenenkrommende 'polderjournalistiek' van 'pop-up' vloggers met een nul-uren contract van een Nederlandse omroep. 

Wilders zou van het Amerikaanse en Israëlische infuus gehaald worden. Pechtold zou zijn 'pied-à-terre' in Scheveningen weer langs zien komen in de discussies. De EU zou haar propaganda-activiteiten in ons land moeten staken, tenzij onomstotelijk kan worden vastgesteld dat de Nederlandse belastingbetaler de rekeningen betaalt. En dat is evenmin een populair thema. 

Het lijkt zo simpel, zo'n ronkende verkiezingsbelofte om iets te doen aan Turks geld voor Nederlandse moskeeën, nu Erdogan niet langer onze gekoesterde vriend en bondgenoot is, maar een democratisch gekozen dictator. Een nieuw fenomeen waar er steeds meer van lijken te komen. Wat Koolmees en de zijnen willen, zo begrijp ik, dat is de financiering uit 'onvrije landen' stoppen, zonder de financiering uit 'vrije landen' ook maar een strobreed in de weg te leggen. Je hoeft de lagere school niet te hebben afgemaakt om te beseffen dat er geen objectieve criteria zijn om te bepalen wat nou precies een 'vrij' land is, en wat we moeten verstaan onder een 'onvrij' land. Behalve dat je jezelf markeert als een 'onvrij' land als je arbitrair te werk gaat. 

Wat het nog extra lastig maakt, is dat Nederland zelf wereldwijd grof geld steekt in het beïnvloeden van de mening van volkeren elders, ten bate van onze kijk op mens en maatschappij. Althans, de kijk van de leidende politici in 'Den Haag'. Die zelf weer gevoed worden door een keur aan buitenlandse bronnen die er belang bij hebben dat zij keurig in de pas blijven lopen. En geen lastige vragen gaan stellen als 'Washington' weer ergens een democratisch gekozen regering of president probeert pootje te lichten. 

En ja, er zijn 'NGO's' die lijstjes opstellen waarop landen gerangschikt worden op grond van 'vrijheid'. Maar iedereen weet dat 'Non Governmental' voor die clubs een regelrechte farce is. Het 'Cato'-instituut, en 'Freedom House' zijn een 'verlengsnoer' van de propaganda-arm van de 'Broertjes Koch' en de Amerikaanse overheid. Daarbij gebruiken ze criteria die niet objectief zijn vast te stellen, en nauwelijks geverifieerd kunnen worden. Laat staan dat ze meewegen hoe de lokale bevolking die vrijheid, of onvrijheid ervaart. 

Dus is het niet vreemd dat Wouter Koolmees ermee in zijn maag zit. Hij kan natuurlijk gewoon individuele instellingen aanwijzen, en die hun geld afpakken, of sluiten, omdat ze niet het 'politiek correcte verhaal' vertellen zoals dat door 'Den Haag' is gesanctioneerd. En hij hoeft niet eens bevreesd te zijn voor een revolte van de Nederlandse bevolking als geheel tegen die censuur. Maar een deel van de bevolking zal dat hem niet in dank afnemen. En een gewelddadige escalatie moet niet op voorhand worden uitgesloten. Los nog van het gegeven dat Nederland zich internationaal in de kijker zou spelen als een land waar het recht een wassen neus is. En dat bevordert de dialoog met 'onvrije landen' nou niet direct. 

Het probleem is dat we het hele idee van 'recht' als fundament onder het beleid zelf hebben losgelaten. Met 'gedogen', 'positief discrimineren', 'pardon hier', 'pardon daar'. En waar we als land de wet wilden overtreden om als NAVO-lid een soeverein land te bombarderen, of ergens de regering omver te helpen werpen, we ergens een 'hoogleraar' uit de hoge hoed toverden die toestemming gaf. In onze eigen beleving waren we echt keigoed bezig, maar het kwam wat slordig over. In het bijzonder als we heimelijk medewerking verleenden aan 'Extraordinary Detention', het bewapenen van terroristen en coup-plegers, of het negeren van de noodzaak om sluitend bewijs te leveren voordat je schuld toekent. Ja, we hadden 'goede bedoelingen', maar dat zeggen Erdogan, Poetin, Netanyahu, Trump en het huidige staatshoofd van Saoedi Arabië ons na. Niemand met ambities op het wereldtoneel verklaart openlijk dat hij of zij het slecht voor heeft met het volk. 

De enige manier om de 'waarheidsvinding' in een land te 'disciplineren', zodat iedereen weet waar hij of zij aan toe is, is respect voor de wet, die volkomen helder moet zijn, en voor iedereen gelijk. Maar daar kan Wouter Koolmees niet mee uit de voeten. Die kanarie gaat dood. Niet Wouter Koolmees, maar dat vogeltje in die koolmijn waar we druk zijn met schatgraven.

Het 'Intelligence Committee' van de Amerikaanse Senaat heeft, na ruim tweehonderd verhoren in twee jaar, de conclusie getrokken dat Trump geen 'stokpop' van het Kremlin is.

Anders dan zijn supporters ons willen doen geloven, valt er echter helemaal niks te vieren. HIER wordt geïnventariseerd welke schade die ongefundeerde complot-theorie heeft aangericht. En dat is nog geen volledig overzicht. Het heeft wereldwijd de aandacht weggezogen van kwesties die oneindig veel belangrijker zijn, zeker nu is vastgesteld dat het allemaal één grote fantastische waanvoorstelling is. Al moet ik hier nog even een slag om de arm houden, omdat de 'Speciale Aanklager' nog bezig is. En het hoeft geen betoog dat uiteenlopende commentatoren en politici nog wel enige tijd zullen doorgaan met het voeden van de geruchtenmolen. In Nederland kwam ik de conclusie van die Senaatscommissie alleen tegen bij RTL en de Telegraaf. Voor de rest is het wellicht té pijnlijk. 

Daarnaast zullen de meest fanatieke Russofoben ook zonder bewijs blijven volhouden dat het Kremlin de verkiezingen in de Verenigde Staten heeft beïnvloed ten bate van Trump. En dat ze de hand hebben gehad in de 'Brexit' en onrust in Europa, meer in het bijzonder in Frankrijk met zijn 'Gele Hesjes'. De doorgeslagen paranoia uit het McCarthy-tijdperk waarmee we de 'Koude Oorlog' binnen werden gesleept was nog een bescheiden geestelijke aandoening vergeleken bij deze poging om die 'prachttijd' te doen herleven. 

Dat Trump uit de hand van Poetin eet is al veel langer een idiote propositie, waar nagenoeg al zijn buitenlandse initiatieven schade toebrengen aan de belangen van Rusland. Althans, als je er vanuit gaat dat het Kremlin gebaat is bij normale diplomatieke relaties met het zwaar bewapende en extreem oorlogszuchtige land, en betrokken wil zijn en blijven bij de ontwikkeling van de wereldhandel, en de strijd tegen terreur, wat op papier de Amerikaanse prioriteiten zouden zijn. Gelet op het gegeven dat Rusland niet omvalt als gevolg van de sancties en andere 'Regime-Change' initiatieven die sinds Bush jr het Amerikaanse beleid jegens Rusland domineren, en de steun voor Poetin in Rusland, en daarbuiten, alleen maar is toegenomen, zou je kunnen betogen dat Trump zijn 'Russische vriend' een dienst bewijst door de druk verder op te voeren. Maar dan ben je als intelligent wezen voorgoed afgeschreven, ben ik bang. Van een andere orde van grootte in dit opzicht is de 'niche'-groep van volgers die in de mysterieuze 'QAnon' een ingewijde zagen die grootse daden beloofde van de 'verrassend' tot president gekozen Trump. Maar ook dat sprookje lijkt op zijn eind te lopen. 

Een kwestie die hier slechts indirect mee te maken heeft illustreert wel waarom we inmiddels zelf onze ergste vijand zijn. De Syrische man die recent in Nederland in zijn kraag werd gevat omdat hij een hoge commandant zou zijn in een terroristische organisatie, had zich onderscheiden door zijn gretigheid om Nederlands te leren, en zijn bereidheid om te 'assimileren', zoals werd geïllustreerd met beelden uit het Amsterdamse uitgaansleven, en het feit dat een journaliste van het bij uitstek 'kapitalistische' Financieel Dagblad de man Europa had binnengesmokkeld. Hadden 'we' ons dan zo vergist? En wat bezielde de journaliste, die volgens Justitie op de hoogte was van de rol van de man die ze aan een paspoort hielp? 

Ja ja, lieve kinderen. De realiteit is geen Fabeltjeskrant. Terroristen die betrokken waren bij grote, complexe operaties, van 'Thailand' tot '9/11', vielen in de voorbereiding vooral op door hun vrije omgang met dames van 'lichte zeden', en de 'wereldse' geneugten die ze zich goed lieten smaken, met inbegrip van alcohol en drugs. Menigeen stond in de eigen omgeving bekend als 'homoseksueel' of om andere reden in eigen kring 'eigenaardig'. 

Langs diezelfde lijnen zijn we kwetsbaar voor de gevaren die ons ook uit andere hoek bedreigen. Om niet te zeggen stekeblind. Hoe vaak we ook bedrogen en mishandeld worden, het lukt ons niet om los te komen van onze 'Eerste Liefde'. We zijn nu de fase voorbij waarin je kunt spreken over naïviteit. Het heeft nu een masochistische kwaliteit met sterke suïcidale trekjes. 

We vallen als een blok voor de lezingen van 'deskundigen' en 'autoriteiten', en kijken niet om. Als makke schapen dribbelen we het slachthuis binnen. Keuvelend over wie er de 'Oscar' heeft gewonnen, of wat er waar is van het boek van 'De Zus van…..', en wie er de meeste kans maakt om het 'Songfestival' te gaan winnen. En of er wel of niet een nieuwe 'spijbelactie' komt van schoolkinderen. Dat kun je je alleen permitteren als die 'deskundigen' deskundig zijn, en die 'autoriteiten' ook persoonlijk kunnen worden afgerekend op hun foute beleidskeuzes. Maar nadat we overal in de wereld met getrokken pistool de 'vrijheid' brachten, en welvarende landen, en landen met een eeuwenoude cultuur veranderden in een Hellegat, gaan we daar in Venezuela gewoon mee door. En met de komst van een 'kleine atoombom', en de Verenigde Staten die het ene na het andere internationale verdrag in de vuilnisbak gooien, met steun van onze 'deskundigen' en 'autoriteiten', zie ik het daarmee niet eindigen. Als Soros bang is dat 'Europa' hem ontglipt, is mijn vraag: Welk Europa?

Mijn stelling is, dat de kruik te water gaat, tot hij barst. En dan mogen we onze handen dichtknijpen als de schade beperkt blijft tot een nat pak. Want die kruik zit nu zo vol met morele en financiële schulden, dat de verdrinkingsdood niet langer valt uit te sluiten. Je kunt dat lezen als defaitisme, maar dat is dan alleen omdat je niet los kan komen van een rol als 'Willem Bever' of 'Juffrouw Ooievaar' in een 'Klaas Vaak'-programma voor het slapen gaan.

Garrie van Pinxteren, correspondent voor NRC, stelde afgelopen weekend vanuit Beijing: ‘China niet sterk genoeg om het zonder westerse markt en technologie te stellen’.

Mij doet dit vooral denken aan Frans Timmermans die destijds herhaaldelijk aanschoof bij ‘Pauw en Witteman’ met de boodschap dat Rusland en China nooit van zijn leven een alliantie aan zouden gaan. En dat sancties tegen Rusland in minder dan geen tijd het einde van Poetin in zouden luiden. Het liep echter anders. 

China, noch Rusland, zijn er op uit om zich te vervreemden van Europa. Zoals van Pinxteren terecht opmerkt, was het juist zo opvallend dat Xi in ‘Davos’, in 2017, nadrukkelijk probeerde bruggen te slaan tussen Europa en China. Als Europa nu, op ‘aangeven’ van ‘Washington’ en ‘GroenLinks’, Chinese bedrijven de wacht aanzegt, hangen ze in China niet de vlag uit. Sterker nog, waar van Pinxteren de ingetogen reactie van ‘Beijing’ op het uitleveringsverzoek van de Verenigde Staten aan Canada voor die topvrouw van Huawei interpreteert als een blijk van zwakte, dan verwijs ik graag naar de ingetogen reacties van ‘Moskou’ op de barrage van sancties die het land over zich heen kreeg sinds die ‘Fuck-the-EU’-coup in Oekraïne, en de hulp aan ‘Damascus’. Niet reageren door met gelijke munt terug te betalen, is juist bij uitstek een blijk van kracht. 

Helaas licht van Pinxteren haar stellige bewering dat China Europa nodig heeft, en niet andersom, niet met serieuze argumenten toe. Anders dan Michael Every van Rabobank, die aan de hand van economische data stelt dat de oorlog die Trump tegen China gestart is, vruchten af lijkt te werpen, omdat bedrijven hun productie verplaatsen van China naar elders. Maar dat is dan wel bekeken door een ‘geopolitieke bril’, zoals hij ook nadrukkelijk stelt. En dat is een ander perspectief dan van Pinxteren ons voorzet, waar het gaat over ‘markt’ en ’technologie’. En dat maakt een wereld van verschil!

Trump heeft steeds luid en duidelijk gezegd dat hij banen die naar China verhuisden, terug wil halen naar de Verenigde Staten. Hij is zielsgelukkig als Amerikanen straks aan de lopende band ‘Hello Kitty’ poppetjes en soortgelijke rotzooi mogen maken, voor een hongerloon. ‘Jobs’! Dat het slavenarbeid is, en het onvoldoende betaald om van rond te komen in de Verenigde Staten, doet er niet toe. Dat Amerikaanse boeren bij bosjes failliet gaan is in de ’statistieken’ niet terug te vinden als een bezwaar. Net zomin als het voor Trump een punt van overweging is dat zijn campagne tegen Venezuela volop banen gaat kosten in de Verenigde Staten zelf, want als al die troep die ze nu bij Walmart, de grootste werkgever in de Verenigde Staten, straks weer het label ‘Made in the USA’ heeft, is dat een ingevulde verkiezingsbelofte. 

Cruciaal voor de uitkomst van dit avontuur is die kwestie van de ‘technologie’. Meer nog dan van die ‘markt’ waar van Pinxteren zo hoog over opgeeft. Maar een land dat hypersone wapens produceert waar ze in de Verenigde Staten nog aan moeten beginnen, en dat een ‘lander’ op de donkere kant van de maan zet, en marktleider is op het gebied van zonnepanelen en ‘5G-technologie’, loopt niet achter. Er zijn gebieden waar ‘westerse technologie’ wordt beschermd door patenten, waardoor productie in China vooralsnog niet mogelijk is. Maar als de Verenigde Staten en Europa China de toegang tot hun ‘markt’ ontzeggen, is er geen enkele reden waarom ze in China die patenten nog zouden honoreren. En dat ze in China sneller kunnen ‘schakelen’ dan waar ook ter wereld, dat weet elke ondernemer die met Chinezen zaken heeft gedaan. 

China, Iran en Rusland willen graag mét Europa, én Amerika, noord en zuid, én Afrika, én Australië, vaart maken met de welvaartsgroei voor iederéén. Maar ‘Washington’ wil kostte wat kost haar ‘remmende voorsprong’ niet kwijt, en ze trachten dat te bewerkstelligen door alles kort en klein te slaan wat in de weg staat. Waarom ‘Europa’ daarin mee zou gaan, is mij een eeuwigdurend raadsel. In het gunstigste geval eindigen we als China van de tijd vóór de bevrijdende beslissing om Chinezen de vrijheid te geven handel te drijven met het ‘westen’: Als een ‘productiefaciliteit’ die mag helpen ‘America’ weer ‘Great’ te maken. En in het slechtste geval eindigen we als een nieuw Libië. Met de beste wil van de wereld kan ik niet bedenken waarom je dat je kinderen, kleinkinderen, en generaties na hen aan zou doen.

Met Europa buiten bereik als partner, wordt het potentiële afzetgebied voor producten die de vreedzame coöperatie bevorderen tussen soevereine landen voor de Chinezen en Russen kleiner. En zal de behoefte groeien aan wapens en aanverwante ‘zooi’ om te voorkomen dat zij ook een soort ‘Libië’ worden. Maar dat betekent nog niet dat ze ‘kopje onder' gaan. Ze zijn niet langer zo geïsoleerd als in de tijd van Mao, en het hybride systeem van een communistische partij en economische vrijheid, met beperkte sociale controle om excessen, en buitenlandse inmenging te voorkomen, lijkt mij toekomstbestendiger dan wat we in ‘Europa’ en de Angelsaksische landen op dit moment zien. 

Het grootste gevaar is uiteraard dat ontevreden Amerikanen en Europeanen, die wel ‘werk’ hebben, maar geen kwaliteit van leven in dat nieuwe feodalisme, naar de wapens grijpen. Vandaar dat Rusland en China, en Iran, terughoudend zijn. Maar de grootste vergissing die we kunnen begaan, is dat interpreteren als een gebrek aan moed om zich te verdedigen als we het op onze heupen krijgen, en besluiten hen te gaan ‘bevrijden’. 

Nog even over de kijk van Michael Every op deze materie: Hij kijkt hiernaar door de bril van een investeerder. En dan ziet het er in het ‘westen’ nog niet zo beroerd uit. Hoe lager de lonen, hoe meer er over blijft voor de investeerder. Al moet ik Every wel meer krediet geven, omdat hij niet probeert te verstoppen waar de ‘downside’ slachtoffers gaat maken. Maar ja, als die slachtoffers daar zelf voor kiezen……….