Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zoeken op dit blog

Hearing

Nadat de Verenigde Staten en Engeland, gesteund door Nederland en andere bondgenoten, Irak hadden veroverd, werd duidelijk dat het hele verhaal van 'Weapons of Mass Destruction' gelogen was. 

 

Niet een onjuiste inschatting, maar welbewust gelogen. Evenals de aantijging dat Saddam Hoessein iets van doen had met '9/11'. Waarmee niet gezegd is dat Saddam een 'Benevolent Dictator' was. De vraag die dit oproept, is wat de Amerikanen en hun bondgenoten hoopten te bereiken? En of dat gelukt is? 

 

Hier op dit blog heb ik al vaker aandacht gevraagd voor het gegeven dat complotten, zoals dit complot, waarbij het 'publiek' doelbewust om de tuin is geleid, niet gedragen wordt door maar één uitgesproken ambitie. Als er meerdere 'ingewijden' zijn, die weten dat het een leugen is, kunnen zij allemaal zo hun eigen argumenten hebben om mee te doen. In de volgende schil, de 'Jan Peter Balkenende's', die niet in het complot zitten, maar wel weten dat het stinkt, zal de motivatie anders zijn dan in het 'Rover-Hoofdkwartier'. 

 

Nadat de Amerikanen en hun bondgenoten Irak hadden 'bevrijd', begon het feest pas. Al Qaida vierde de beslissing om Irak binnen te vallen als een overwinning. In hun taxatie zou het leiden tot een groeiende weerzin tegen de 'ongelovigen' als bezettingsmacht. Waar Al Qaida tijdens het bewind van Saddam in Irak geen poot aan de grond kreeg, dirigeerde Bin Laden zijn mannen naar het strijdtoneel om lokaal een organisatie op te bouwen. Omdat Al Qaida ooit begon als een filiaal van de Amerikanen in Afghanistan, blijft het lastig om in te schatten hoe de relatie zich door de tijd ontwikkelde. In voormalig Joegoslavië waren ze nog onze vrienden. En al waren er de nodige gefronste wenkbrauwen, Bin Laden kreeg ook het contract om Ghadaffi om zeep te helpen van de Britten. 

 

Het was '9/11' dat zorgde voor 'slechte pers', maar dus ook voor een excuus om Irak binnen te vallen. Wat voor sommigen genoeg is om een 'Complot-binnen-een-Complot' te suggereren. Ik breng het hier op om te onderstrepen dat je mis kunt tasten als je te gemakkelijk conclusies trekt. 

 

Zoals u vermoedelijk weet, waren er binnen de regering van Bush jr. verschillende mensen die vonden dat 'pappa'-Bush bij de eerste oorlog tegen Irak door had moeten stoten naar Bagdad. Vooral de 'olieboeren' begrepen niet waarom 'pappa'-Bush Saddam had laten zitten. Ze ergerden zich kapot aan het 'Oil-for-food-Programma' dat uiteindelijk werd opgezet om te voorkomen dat de beelden van dode, uitgemergelde kinderen, als gevolg van de moordende sancties die volgden op de oorlog, de publieke opinie zou doen omslaan. Het was hún olie! Maar ze konden er niet bij!

 

Dat 'Oil-for-food-Programma' was een 'steen-des-aanstoots', en hoe hoog het de Amerikanen zat dat anderen er vandoor gingen met 'hún' olie, komt nergens beter tot uitdrukking dan in de ronduit verdorven 'Hearing' waarmee getracht werd de voormalige Britse Labour-politicus George Galloway in het pak te naaien ná de verovering van Irak. Het is even een zit, maar de eerste tien minuten zijn het belangrijkst. Daarna volgt een kat-en-muis-spel met doortrapte Senatoren die bloed willen zien, maar in het zand bijten. 

 

In die 'Hearing', die plaatsvond in 2005, merkt Galloway al op dat de Russen en de Fransen in de Verenigde Staten gezien werden als de belangrijkste tegenstrevers. Chirac deed welbewust pogingen om Saddam de mogelijkheid te geven olie te verkopen in Euro's, wat hem in 'Washington' en 'Londen' niet in dank werd afgenomen. En Balkenende dan? Ach ja, Balkenende. Nederland hing er een beetje bij voor 'spek-en-bonen'. Zeker nadat uitkwam dat het allemaal één grote leugen was geweest, en het Balkenende niet lukte om daar schouderophalend van weg te lopen. 'Nou en? Wat goed is voor Shell, is goed voor Nederland!' Ook omdat Shell niet écht mee mocht delen in de oorlogsbuit. Zoals Galloway terecht zegt, plunderden de Amerikanen en Britten Irak na de overwinning, en niemand die er iets van zei.

 

Op grond van dat beeld houd ik het er hier op mijn blog ook op dat het om de olie ging. Wat echter niet wil zeggen dat er niet ook mensen meededen die wel begrepen hoe belangrijk olie was, maar die strategischer dachten. Niet olie, maar olie als de sleutel tot globalistische hegemonie. Als de absolute voorwaarde om de isolatie van Rusland compleet te maken, en China aan zich te verplichten. Een oude doctrine die door Zbigniew Brzeziński nieuw leven was ingeblazen. En daarnaast waren er de Israeli's, en hun bepaald niet onaanzienlijke aanhang in het Amerikaanse Congres, die ook oog hadden voor olie als het 'zwarte goud', maar daarnaast ook droomden van een 'herinrichting' van het Midden-Oosten, meer in lijn met hun aanspraken zoals die voortvloeien uit het concept van 'Greater Israel'. 

 

Die mix van belangen maakte dat verschillende groepen en landen aan het begin van deze eeuw uit waren op oorlog in het Midden-Oosten, maar elk met een andere definitie van 'overwinning'. Voor ieder van die groepen was '9/11' een Godsgeschenk. Het bewijst niet dat ze er de hand in hadden, of wisten dat het er aan zat te komen. Maar van Al Qaida, tot aan de ideologen die een 'Groter Israël' wilden, via de olieboeren, de wapenfabrikanten, 'Wallstreet', en mét de geostrategische globalisten in de hoek van Brzeziński, had men belang bij '9/11'. En dat is dan nog zonder Larry Silverstein, de eigenaar van de WTC-gebouwen, die het complex voor een vermogen had verzekerd, nadrukkelijk met inbegrip van het risico van terreur, nadat hij het kort daarvoor voor lange tijd had geleased. Dat is niet alleen van belang om antwoorden te vinden op de finale schuldvraag. Het is ook van belang om de vraag te kunnen beantwoorden of de oorlog tegen Irak, die daar nauw mee is verweven, gebracht heeft wat de bedenkers van dát complot ervan verwachtten. 

 

Voor Bin Laden, oftewel Al Qaida/ISIS, geen reden om de vlag uit te hangen. De terugkeer van Rusland op het wereldtoneel maakte een einde aan hun droom, vooralsnog. Voor de olieboeren was het een kortstondige opsteker, maar omdat Amerika/Engeland als bezettingsmacht de zaak niet onder controle kregen, trekken ze nu aan het kortste eind, nu de Iraakse overheid stukje bij beetje de soevereiniteit terugvordert, en daarbij bovendien in Iran en Turkije bondgenoten heeft ontdekt. Voor de wapenfabrikanten en 'Wallstreet' was het feest, maar ook dat komt nu als een boemerang terug. De Dollar als wereldhandelsmunt is klaar. China en Rusland hebben elkaar gevonden, en Iran sluit aan. Larry Silverstein is er niet slechter van geworden. In 'Groter Israël'-kringen leek het de goede kant op te gaan, maar wat nu dreigt, meer dan de strategische repercussies, en een oorlog die niet langer gevochten wordt door Amerikaanse en Arabische 'proxies' en terreurgroepen, namens Israël, maar de 'vuile handen'. 

 

Het 'Epstein'-akkefietje lijkt de druppel die de emmer doet overlopen. Bondgenoten en vrienden van de 'Joodse Staat' waren extreem vergevingsgezind, door de jaren sinds de oprichting. Meer in het bijzonder sinds de moord op John F. Kennedy, waardoor president Johnson in de Verenigde Staten aantrad. Er was oog voor de 'vijandelijke leefomgeving' waarin Israël zich staande moest houden. Dat het niet altijd even 'netjes' was, en niet altijd zo moreel hoogstaand, werd met de mantel der liefde bedekt. En niet zelden met nauwelijks verholen bewondering van commentaar voorzien. Er waren knappe staaltjes bij, en in een aantal gevallen was er evident sprake van een opofferingsgezindheid van 'operatives' die getuigde van een niveau van vaderlandsliefde die je elders slechts tegenkomt in landen die bezet zijn.

 

Waarom de wind uit een andere hoek dreigt te gaan waaien, is dat zelfs de meest radicale 'Real-Politiker' grenzen heeft. Van kinderen blijf je af. Dat Ehud Barak zich nu profileert als uitdager van Netanyahu betekent volgens mij maar één ding: Barak is bang dat zijn vriend hem onder de bus gooit. Als één van beiden met zijn ogen knippert, haalt de ander de trekker over. Dat is het probleem met dat soort spelletjes. Op enig moment kun je helemaal niemand meer vertrouwen, en beginnen zelfs je naaste medewerkers te twijfelen aan je bedoelingen, en of ze nog wel met jou gezien willen worden. En ineens rent iedereen naar de uitgang……..

Kabul

Ineens ontdekken veiligheidsdiensten en 'MultiCulti'-media de Salafistische scholen.

 

Bij 'WNL' lieten ze een 'tweet' zien van iemand die zich daarover verbaasde, omdat hij of zij daar achttien jaar geleden al achter was gekomen. Voor mijzelf lag dat moment nog eerder. Zo rond 1980, toen de Verenigde Staten samen met Saoedi Arabië Jihadisten ronselden voor de strijd in Afghanistan tegen de Sovjets. Het kwam mij voor dat het levensgevaarlijk was religie te mobiliseren als wapen. 

 

Met de religie zelf heeft dat niets uitstaande, in die zin dat er zeer beslist buitengewoon humane Moslims zijn, die geen vlieg kwaad doen. Bedenk ook dat tot die tijd, ruwweg, de Palestijnse groepen en Arabische landen die zich tegen de sluipende expansie van Israël keerden, zich afficheerden als 'Socialistisch'. Niet als 'Salafistisch'. Hamas werd in 1987 opgericht, met hulp van Israël, als tegenwicht tegen de almachtige PLO. De 'Muslim Brotherhood' is al veel ouder, maar werd in die Arabische landen gezien als een bedreiging. Zeker nadat die club op bloederige wijze een einde maakte aan het leven en regime van Anwar Sadat. 

 

'Orthodoxie' in de religie is in het algemeen onverenigbaar met de uitgangspunten van de 'Verlichting' en democratie als staatsvorm. Je kunt, zoals de Amerikanen eind jaren zeventig deden, betogen dat communisme het grotere kwaad is, maar ik vrees dat ik daarin niet met u meega. Je kunt zeggen van communistisch geregeerde landen wat je wil, maar als regel zijn vrouwen en mannen in die landen gelijk voor de wet, en erkennen ze het hele spectrum aan 'Verlichte' standpunten in de 'Identiteits-sfeer' waar wij in ons deel van de wereld pas later aan toe kwamen. En dat is dan met inbegrip van het maken van onderscheid op basis van ras. Waarmee ik echter geen lans breek voor die ideologie, en zonder terughoudendheid erken dat die voorliefde voor dictatoriale (positief discriminerende) oplossingen mij tegenstaat. 

 

Wie de overgeleverde foto's uit Kabul eind jaren zeventig ziet, en de verhalen hoort van de 'hippies' die het land bezochten, kan onmogelijk ontkennen dat de samenleving toen een stuk liberaler was gestructureerd dan nu. Laat staan in de tijd dat de Taliban daar de scepter zwaaiden, die door de Amerikanen, met onze steun, aan de macht waren gebracht, zoals we recent in Libië opnieuw hebben gedaan. De morele corruptie van het westen is ook goed te zien in een artikel waarin Amnesty het omslagpunt neerlegt bij de 'Sovjet-invasie'. Maar het waren niet de Sovjets die de Afghaanse vrouwen een Burkha aansmeerden, maar 'onze' Mujahedin. Zie DIT filmpje van een Japanse documentairemaker uit 1985, zes jaar na de 'Sovjet-inval', en vier jaar voordat 'wij' wonnen. 

 

Het probleem van 'laatbloeiers', zoals kranten en veiligheidsdiensten die nu ineens ontdekken dat er wel degelijk problemen zijn die geadresseerd moeten worden, is dat ze doen alsof het nieuwe ontwikkelingen zijn. Terwijl ze wéten dat dat een leugen is. Ik zit niet te wachten op een excuus, maar dat liegen is problematisch. Is het een 'leugentje om bestwil', of een kwaadaardige, doortrapte leugen? Ik vrees dat laatste. Exact omdat we onze schouders hebben gezet onder pogingen om die Salafisten her en der aan de macht te helpen, uit te laten reizen naar oorlogsgebieden, en te bewapenen. Toen Beatrice de Graaf bij Pauw & Witteman stelde dat die Nederlandse Salafisten echt niet bij ISIS terecht zouden komen, zat ze te liegen. Of ze is volslagen incompetent. Maar ik vrees toch dat eerste. 

 

Het probleem nu is dat die Salafisten zich verraden voelen door de mensen die hen toen hebben opgehitst, waardoor ze een probleem worden voor de hitsers. Daarnaast zijn er de ouders die kinderen verloren in die oorlogsgebieden. Die wanhopig probeerden hen tegen te houden, terwijl de Beatrices onder ons zoiets hadden van: 'Stel je niet aan!' Ik benadruk dat ik een slag om de arm hou waar het mevrouw de Graaf betreft, omdat het ook incompetentie kan zijn geweest. Of beïnvloed door de mensen die haar op pad stuurden. Mensen die ze vertrouwde, maar die haar gebruikten. Het maakt niet zoveel uit, omdat het resultaat hetzelfde is. Toen Poetin in 2015 op de G-20 liefst 40 landen aanwees die ISIS financierden, waaronder G-20 landen, bleef dat bij ons buiten beeld. De beleidsmakers waren niet geschokt. Die wísten dat Poetin gelijk had, en dat hij het ook kon bewijzen, maar net als in Afghanistan zagen ze in die Salafisten het 'kleinste kwaad'. Nu Erdogan, destijds de leider van één van die genoemde landen, en gastheer van die G-20, is overgelopen naar het Russische kamp, en een boekje open doet over zijn Amerikaanse vrienden, is dat bij ons nog stééds geen nieuws. Waar die 'laatbloeiers' bang voor zijn, is dat het vuurtje dat zij hebben aangestoken en aangewakkerd, naar binnen slaat. 

 

Tegelijk zijn er 'signalen' die er op duiden dat de vraag naar Salafisten voor oorlogen in het Midden-Oosten, Noord-Afrika, en Azië, aan het opdrogen is. Met het ontslag van Bolton als adviseur van de Amerikaanse president, en gelet op het gegeven dat Trump wel blaft, maar niet bijt, terwijl Israël zich in een identiteitscrisis bevindt als gevolg van de tegenvallende resultaten van het 'herontwerp' van het Midden-Oosten, en dat Epstein-kadaver in de kast, krijgen ook steeds meer Salafisten door dat hen een rad voor ogen is gedraaid. Dat ze gebruikt zijn. En iemand die dat idee heeft, én bereid is om offers te brengen, wil je niet bij jou in huis laten logeren. 

 

Zoals uit mijn tekst blijkt, ben ik van mening dat 'multiculti' hier niet het probleem is. Het probleem is het cynische gebruik dat bepaalde uitgesproken 'multiculti'-voorvechters maken van de onwetendheid van mensen. Meer in het bijzonder in 'Orthodoxe'-kring, waarbij ze die 'Orthodoxie' afschermen van kritiek, als was het een 'kleurrijke' verrijking van onze samenleving. Dat is het niet. En ja, er is een groot verschil tussen iemand die voor zichzelf een 'puriteinse' leefwijze prefereert, in de hoop dat zijn of haar God dat zal weten te waarderen, en iemand die leert dat al diegenen die er anders over denken een kopje kleiner gemaakt moeten worden. Het is niet het uiterlijk waaraan je iemand kunt herkennen als een gevaar voor de samenleving, maar zijn of haar ideeënwereld. En als ik die Salafisten gouden bergen had beloofd, en had bewapend, zou ik mij ook zorgen maken. Robert Baer, ooit werkzaam voor de CIA in het Midden-Oosten, schreef dat hij nattigheid voelde als hij ergens Korans op zag duiken die door Saoedi Arabië waren verstrekt. Zijn werkgever, en onze politici, dachten daar overduidelijk anders over.

0 comments

Kruit

De Ierse 'freelance' schrijfster Danielle Ryan is niet blij met de de nieuwe 'Europese Commissie'.

 

Dat RT haar artikel overnam, mag u interpreteren zoals u zelf goed dunkt. Het lijkt mij niet dat Poetin of Lavrov hier persoonlijk een 'vinkje' onder hebben gezet. Al zou het mij verbazen als ze de kritiek van Ryan niet herkennen als valide kritiek op de EU. Meer in het bijzonder de extreem 'wollige' aanduidingen van de uiteenlopende 'Commissarissen'. Anderzijds denk ik dat ze ook wel beseffen dat dit niet het geesteskind is van de voorzitster, de Duitse ex-Defensie minister Ursula von der Leyen. 

 

Mij komt het voor dat von der Leyen de oppositie in 'Europa', meer in het bijzonder op 'pseudo-links', de wind uit de zeilen wil halen, om sneller terzake te kunnen komen. Maar ik geef direct toe dat ik daarvoor geen concrete aanwijzingen heb. Door de oppositie een 'Identity Bone' te geven, is ze niet veel kostbare tijd kwijt aan eindeloze discussies over 'window dressing'. En met die 'wollige' aanduidingen voedt ze de Euroscepsis, maar die had ze niet weggenomen door duidelijkheid te scheppen. Het grote gevaar is dat 'Commissarissen' zich hierdoor gaan bemoeien met zaken die buiten hun competentie liggen. Of dat buitenlandse regeringsfunctionarissen en ambtenaren niet het juiste 'aanspreekpunt' binnen de Commissie benaderen, waardoor tijd verloren kan gaan. Of, in bepaalde gevallen, een boodschap binnenkomt bij het verkeerde 'loket', en dan blijft liggen. Als dat een waarschuwing is voor een aanslag, of iets in die orde van grootte, is dat geen opsteker. En dan zal deze mist von der Leyen ook zwaar worden aangerekend door serieuze Europeanen, én sceptici.

 

Dat laatste is tot op zekere hoogte te ondervangen, door belangrijke buitenlandse mogendheden op het hart te binden om haar altijd een afschrift toe te sturen van écht belangrijke boodschappen. 'Onze Frans' heeft de 'Groene Derrie' op zijn bordje gekregen, en mag nu doen alsof het klimaat hem ter harte gaat. Onder Juncker was hij belast met het bewaken van 'mensenrechten' en aanverwante, wat in zijn lezing betekende: 'Ruzie maken met Orban, de Poolse regering, en Rusland'. Over Assange zweeg hij als het graf. Het is zeker niet onverstandig van mevrouw von der Leyen om 'Atlantische Frans' van dat dossier af te halen. Als 'Groene Goeroe' zit hij voorlopig op een plek waar hij weinig schade aan kan richten. Als hij werk wil maken van de Europese 'Green Deal', brengt het hem in aanvaring met zijn 'Atlantische' geloofsgenoten. Daarnaast ken ik 'Onze Frans' helemaal niet als een 'Groene Reus'. Gaat hij zich nu hardmaken voor 'elektrische JSF's'? Autobanden die niet zoveel roet afgeven als ze in brand worden gestoken bij de volgende 'Maidan'? Milieuvriendelijke burgeroorlogen? Logisch derhalve dat hij die andere werkloze 'Blairite', Dierderik Samsom, achter zich aan sleurt naar Brussel. Maar was het dan niet beter geweest Samsom te benoemen, en Timmermans te laten schoffelen, terwijl hij nadacht over het schrijven van zijn memoires? Stuk goedkoper.

 

Het is voor iedereen dus nog even wennen. Dat mevrouw von der Leyen zich hard wil maken voor méér vrouwen op topposities maakt ze in elk geval waar met deze Commissie. Of het ook meer kwaliteit oplevert, waardoor ze waar kan maken dat haar Commissie méér bereikt, moet nog even worden afgewacht. Ik houd mijn kruit nog even droog.

0 comments

Elektrisch

Is 'alles elektrisch' de oplossing?

 

Elektriciteit is een 'energiedrager'. Via een omzetting waarbij warmte vrijkomt, kan het gebruikt worden om ons voort te bewegen, ons huis en de straat te verlichten, communicatie over grote afstand mogelijk te maken, en apparaten te voeden die ons productiever maken. Of we kunnen die warmte direct gebruiken als warmte.

 

Waar we elektrische apparaten laten draaien, en de lampen laten branden, betekent het dat we onze omgeving minder snel aanvullend hoeven te verwarmen. Maar waar die warmte die wordt geproduceerd juist teveel van het goede is, kan elektriciteit ook apparaten voeden die voor verkoeling zorgen. 

 

Elektriciteit is niet meer weg te denken uit onze moderne samenleving. Waar Amerika, met Nederlandse hulp, de nucleaire industrie in Iran platlegde, of waar ze in Venezuela het complete netwerk van elektrische opwekking en distributie via 'cyberwarfare' aanvielen om 'Regime-Change' te bewerkstelligen, haalden ze hun inspiratie wellicht bij George Carlin. Niet dat die cabaretier de bedoeling had hen op gedachten te brengen, maar zo gaan die dingen. Waarschuwingen voor naderend onheil, worden door machtswellustelingen begrepen als een 'opportunity'. Wat je in een economisch model kunt gieten om uit te komen bij een overzicht van 'opportunity costs'. Maar u zult begrijpen dat economische modellen in dit verband niet het prisma vormen waardoor ik zelf naar de problematiek kijk, als u mijn vorige bijdragen heeft gelezen.

 

Het probleem met modellen in het algemeen, is wat men weglaat. En de 'aannames' die men substitueert om geen totale kolder als uitkomst te krijgen. 

 

Mijn stelling op dit blog is dat de 'alles elektrisch'-lobby niet eens een poging doet om een 'model' te bouwen, waardoor het wemelt van de 'losse eindjes'. Er staat wel stroom op die 'losse eindjes', en de vonken spatten eraf. Kortsluiting die het complete 'alles elektrisch'-circus zonder stroom zet lijkt een kwestie van tijd. 

 

Vóórdat je die 'alles elektrisch'-droom zelfs maar aan kunt prijzen als een alternatief, zal je jezelf ervan moeten verzekeren dat je de capaciteit hebt om aan de vraag naar stroom te voldoen, dat die capaciteit honderd procent betrouwbaar is, en dat het netwerk de vraag aankan. Niet alleen onder normale omstandigheden, maar juist op momenten waarop er een piek in de vraag is. Hoe minder flexibel je distributie-netwerk, hoe belangrijker het wordt wat de piekbelasting zal zijn. Als je daarin faalt, krijg je 'George Carlin'-toestanden, zelfs zonder een 'cyberaanval' of een 'virus'. 

 

Een 'mix' van producenten, wind, zon, nucleair, 'traditioneel', en lokaal opgewekt via panelen op uw huis, en centraal onder verantwoordelijkheid van de overheid, maakt de berekening oneindig complex en het 'afbreukrisico' navenant groter. In alle gevallen schreeuwt 'alles elektrisch' om een centrale regie die haaks staat op alles wat maar naar 'vrije markt' ruikt. Een land kan het zich niet veroorloven dat haar energievoorziening gegijzeld wordt door één louche speler. Dat is het argument tegen 'Russisch gas', maar als je naast gas nog de optie hebt van elektra, of olie, of een andere leverancier, is de problematiek van een andere orde van grootte dan wanneer je een 'alles elektrisch'-economie bent. Daarbij is het met elektra zo, dat één strategisch geplaatste 'speler', met het overhalen van één schakelaar, een compleet land zonder stroom kan zetten. We zagen dat ook, op bescheiden schaal, toen Oekraïne de kraan dichtdraaide waardoor Russisch gas het oostelijke deel van Europa niet meer bereikte, in de tijd vóór 'Northstream' en 'Southstream'. Maar toen waren er nog alternatieven. Waaronder méér Nederlands gas, waar bepaalde bedrijven en oligarchen leuk aan verdiend hebben, terwijl wij nu met de rekening, en lege gasvelden zitten. 

 

De enige manier om 'alles elektrisch' te realiseren, is nationalisatie van het complete netwerk, inclusief leveranciers, en zorgen voor ruim voldoende overcapaciteit, en 'bypasses' in het robuuste netwerk, dat extreem goed beveiligd moet worden tegen sabotage en 'cyberaanvallen', met volop 'redundancies' op alle niveaus, tot aan de 'voordeur' van de gebruikers, en dán pas 'alles elektrisch' uitrollen. Zelfs zonder sluiting van bestaande centrales vergt dat een fenomenale investering, en radicale omzetting van het denken over 'eigendomsverhoudingen' en 'vrije markt'. Het onteigenen van de 'Vattenfalls' en de 'Lianders' van deze wereld zal nog héél wat voeten in de aarde hebben. Het is tevens een koude douche voor de 'Vattenfall'-lobby in de vorm van 'activisten', die dan verder niet meer nodig zijn, en iets nuttigs kunnen gaan doen met hun leven. 

 

Zo zit de 'alles elektrisch'-lobby er niet in. Dat was niet de uitkomst van de 'rondetafel-conferenties' onder regie van de 'Blairites' van deze wereld. Het heeft, voor alle duidelijkheid, niet mijn voorkeur, die centraal geleide 'energiefabriek' in het hart van onze economie. Ook al omdat wat ik voorstel onvermijdelijk is binnen dat concept van 'alles elektrisch', als je wilt voorkomen dat het eindigt in tranen. Maar de kosten daarvan zullen het hele 'Deltaplan' doen verbleken, terwijl de subsidie via de gaswinning er nu niet meer is, wat maakt dat het knap lastig te verkopen zal zijn. De winst voor het klimaat is daarbij 'min nul', naar mijn stellige overtuiging. Met een forse 'min' bovendien. Of het milieu erbij gebaat is, moet u niet aan de tegenstanders van '5G'-netwerken vragen, vrees ik. Want straling en elektra zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. En een veelvoud aan bekabeling om ervoor te zorgen dat al onze Tesla 's-ochtends weer over een volle batterij beschikken, ons huis lekker warm blijft, de lichtjes in de kerstboom branden, en u thee of koffie kunt zetten voor het ontbijt, terwijl u naar 'GoedeMorgenNederland' kijkt voor het laatste 'Shownieuws', zal de hoeveelheid straling spectaculair doen toenemen. In het bijzonder als u in de buurt woont van de kabels die de 'elektrische vliegtuigen' moeten opladen. Goede kans dat u dan kunt besparen op de verlichting, omdat u en uw kinderen zelf licht geven.

 

Er bestaan vage plannen voor 'decentrale opwekking', zoals in de Sahara. Maar zeker nadat Rutte en de zijnen Libië 'bevrijd' hebben, zult u wel begrijpen dat daar nogal wat haken en ogen aan zitten. In het bijzonder als u het afzet tegen de noodzaak zo'n 'solar farm' te nationaliseren, wil je voorkomen dat je als land gegijzeld wordt. Vooralsnog is de Sahara niet ons grondgebied, volgens de Bos-Atlas. Verder is er nog het probleem van de grondstoffen. Zon en wind zijn gratis, en onbetrouwbaar, luidruchtig, en brandgevaarlijk. Maar voor zonnepanelen en windmolens zijn grondstoffen nodig. Waaronder een aantal tamelijk zeldzame grondstoffen. Die kunnen niet gewonnen worden zonder 'uitstoot', en de verwoesting van de lokale 'habitat' van zeldzame kevers en mossen, en het kappen van bossen, om van de habitat van de mensen die er wonen nog maar te zwijgen. Bezin, voor het begin.

0 comments

DPNS

In een reactie op mijn 'stikstof'-bijdrage suggereerde Willem in een 'comment' onder die bijdrage, de oprichting van een nieuwe partij: De Partij die je niet laat Stikken (DPNS). 

 

Door iedereen met een 'BullShit'-baan naar huis te sturen, met behoud van inkomen, en de opdracht om verder alleen nog maar hun tuintje aan te harken, maak je heel Nederland blij. Zij het dat het vrijstellen van mensen met een 'BullShit'-baan, zonder korting op hun inkomen, zal leiden tot onvrede bij degenen die zich, voor een vergelijkbaar inkomen, het zweet op de rug werken, en nooit thuis zijn om hun kinderen op te zien groeien, terwijl vreemden voor de opvoeding zorgen. Dus een zekere spreiding van de lasten en de lusten zal zeker ter tafel komen als je dat voorstelt in die vorm in zou dienen.

 

DPNS zal daarom niet als vanzelfsprekend kunnen rekenen op massale steun. Wat ontbreekt in het verhaal dat bepalend is voor de discussie, is inzicht in het begrip 'koopkracht' versus 'inkomen'. Slechts een miniem gedeelte van wat een werknemer 'kost', vanuit de werkgever bezien, verschijnt als 'besteedbaar inkomen' op je computerscherm. Van dat 'besteedbaar inkomen' is een groot gedeelte 'uitgesteld inkomen', in de vorm van pensioen, waarvan nu al wel vaststaat dat je daar naar kunt fluiten tegen de tijd dat je de leeftijd bereikt waarop je met pensioen gaat. 

 

Van het 'besteedbaar inkomen' dat in de statistieken wordt gebruikt is slechts een miniem gedeelte écht besteedbaar. Het overgrote gedeelte vloeit weg naar 'diensten', en belasting en premies die bij aanslag moeten worden opgehoest, en niet al op voorhand ingehouden zijn, accijnzen, kosten, BTW, en een waslijst aan afdrachten die bij wet zijn vastgelegd, en die je niet kunt ontlopen. 

 

De circulatie van geldstromen via een nog altijd groeiend netwerk van 'BullShit'-banen is wat men in de meer traditionele economische kijk op welvaart 'Overhead-kosten' noemt. Commercieel werkende bedrijven in het verleden bewaakten die 'Overhead-kosten', omdat het hun concurrentiepositie sterk nadelig beïnvloedde. Het briljante van Adam Smith was dat hij beredeneerde dat 'concurrentie' aan het eind van de dag de welvaart voor het geheel groter maakte, mits………

 

Mits alle burgers 'teamspelers' waren. En het een eer vonden om bij te dragen aan de 'Wealth' van hun 'Nation'. Dat hele beeld is door een volledig geperverteerde doorontwikkeling van de economische 'wetenschap', gestoeld op de volledig onjuiste aanname dat 'Greed is Good' ons vooruit gaat helpen, geadverteerd als typisch 'Adam Smith', wat het dus niet is, compleet naar de verdommenis geholpen. 

 

Iemand die met een 'DPNS'-verhaal het land in trekt, wordt ogenblikkelijk neergesabeld. Niet slechts door sluwe profiteurs, maar zelfs door de vuilnisman die heeft 'geleerd' hoe het werkt van hele legers 'economisch' geschoolde professionals en leken-commentatoren die zelf nog nooit Adam Smith, of Karl Marx gelezen hebben, en daar op zijn best een 'Readers Digest' versie van langs hebben zien komen.

 

Daarnaast is door de 'globalisering' het hele speelveld omgeploegd. Het 'team' werd daardoor van 'nationaal', 'globaal'. FC Aarde tegen de rest van het universum. Dat we nu terugkeren naar nationale entiteiten heeft slechts één oorzaak. Het 'westen', met haar 'Winner Takes All'-dogma, ingegeven door een perfide kijk op economie, is geen 'teamspeler'. Waar we nu getuige van zijn, is dat de 'overhead' wordt afgestoten door landen die Adam Smith en Karl Marx, en andere grondleggers van de economische theorie, wél hebben gelezen, en begrepen, en die onderling een 'markt' organiseren terwijl men het 'Vorstenhuis' van 'Wallstreet', de 'City', en andere landen die menen 'entitled' te zijn, in hun sop gaar laten koken. Het is geen complot. We doen ons dit zelf aan. Niet anders dan de adel uit de Middeleeuwen die er van overtuigd waren dat het 'plebs' (de 'Deplorables') hen nodig had, en niet andersom. 

 

Wat deze ontwikkeling, waarin de 'burgerij' in de wereld zich vrijmaakt van de 'adel', anders maakt, is dat er geen 'revolutionaire intentie' is. De Chinezen, de Russen, Iran, India, zijn niet uit op 'bijltjesdag'. Maar ze zijn klaar met de verspilling, de gebakken lucht en het wapengekletter. Waarmee ik slechts wil zeggen dat we ons lot in eigen hand hebben. Maar als we volharden in dit 'gekostumeerde bal', we er op pijnlijke wijze achter zullen komen dat de 'kaviaar' en 'champagne' niet vanzelfsprekend zijn.

 

Een terugkeer naar FC Aarde, met minder reservespelers, en een afgeslankt management, met 'scouts' die gebrand zijn op het ontdekken van talentvolle spelers, en niet rondlopen met de opdracht dat ze iedereen een kans moeten geven, en dat zelfs de grootste kneus een 'winnaar' is. Maar zonder de kneuzen richting knekelhuis te dirigeren, lijkt mij de enige realistische optie. Niet alleen om de welvaart veilig te stellen, en een nucleair Armageddon te vermijden, maar ook om het milieu en het klimaat te vrijwaren van de 'BullShit'-verspilling waar we in ons deel van de wereld patent op hebben.

2 comments

Stikstof

Dus D66 wil de helft van de veestapel in Nederland opruimen, zodat er weer huizen gebouwd kunnen worden voor het stemvee?

 

Het probleem is de 'stikstofuitspraak' van een rechter die geen idee had wat ze teweeg bracht. Haar werd slechts gevraagd om de wet te 'interpreteren'. De lobby van bepaalde multinationals, die gebruik maken van 'Groene'-activisten om hun 'elektrische' agenda erdoor te drukken, was opgetogen toen de rechter bepaalde dat voor elke activiteit een 'stikstofplan' moest worden opgesteld, om te voorkomen dat eerder gemaakte afspraken om de 'uitstoot' te beperken niet gehaald zouden worden.

 

Onder de feestvierders ook D66, totdat bleek dat hun eigen achterban er snoeihard door geraakt zou worden. Huizen konden niet meer gebouwd, of opgeleverd worden. Met als gevolg een opwaartse druk op de huizenprijzen wegens schaarste, en kaalslag in de sectoren waar 'hoger opgeleiden' hun boterham verdienen, met 'plannen', 'toetsen', 'vergaderen', 'toezicht', 'regelgeving', 'overlegorganen', 'klachtencommissies' en noem maar op. Verbindingswegen mochten niet worden aangelegd. Woningen moesten van het gas, maar de aanleg van een elektriciteitsnet dat de piekbelasting aankan kan niet worden gerealiseerd zonder een tijdelijke toename van de stikstofuitstoot. Sterker nog, het opwekken van méér elektriciteit om aan de geprognosticeerde vraag te voldoen gaat niet lukken zonder extra uitstoot. 

 

Dat laatste is voor juristen geen argument, want dan haal je die elektriciteit in Duitsland. En dat de uitstoot van die bruinkoolcentrales dáár spectaculair zal stijgen, is niet ons probleem. Het gaat, aan het eind van de dag, niet om het redden van het klimaat, of het milieu, maar om het veilig stellen van de 'Groene Agenda', ten bate van geselecteerde multinationals en een politieke klasse die handelt in 'feelgood'-verhalen. In conferenties met Ban Ky Moon, Bill Gates en spijbeltiener Greta Thunberg wordt de koek verdeeld. Dan kun je die simpele boeren, die 'natuur' als vak hebben, missen als kiespijn. 

 

Het bizarre aan het voorstel van D66, is dat daarin een soort uitruil wordt voorgesteld, wat in de kern strijdig is met de 'stikstofuitspraak', die vergt dat per project wordt aangetoond hoe de uitstoot, nodig om dat project te realiseren, wordt geneutraliseerd. Als je die opdracht letterlijk neemt, gaat Nederland per onmiddellijk op slot. Het is Godsonmogelijk om gedetailleerd aan te geven hoeveel stikstof er vrij komt bij de productie, en exploitatie van uw Tesla, bijvoorbeeld. Dus wordt gewerkt met 'aannames', die in alle gevallen een véél te rooskleurig beeld geven van elektrische auto's, elektrische verwarming, elektrisch koken, en noem maar op. Zoals ook al lang bekend is dat de trein niet beter is voor het milieu/klimaat dan het vliegtuig. Zelfs als je niet een bloedeind om moet reizen met de trein omdat een directe verbinding niet mogelijk is, of niet bestaat. Al helemaal niet als we alle spoorwegovergangen gaan sluiten, en het overige verkeer veel extra kilometers moet maken, wat objectief op het conto van de trein moet worden bijgeschreven, omdat het spoor de veroorzaker is. 

 

Wat mij enorm frustreert, is dat je bij associatie in de hoek van de 'klimaatontkenners' wordt gedrukt als je aandacht vraagt voor de feiten, objectieve metingen, en de contraproductieve 'bijdrage' van de politieke- en juridische klasse, met hun conferenties en opzettelijk complexe wet- en regelgeving die zoveel 'BullShit'-banen genereert. Alsmede een krankzinnig makende 'uitstoot' via hun 'woon-werk-verkeer', kantoren, overlegorganen, adviesbureaus en wat er allemaal niet nog meer komt kijken bij dat circus.

 

Schaamteloos stelt D66 dat er geen economisch belang is bij het behoud van die veestapel, omdat de bijdrage aan het 'GDP' minder dan 1% is. Zo hebben ze eerder al de industrie naar China overgeheveld, en de gasvelden geplunderd. Terwijl hun eigen gelul in de boeken staat voor een klein fortuin. Dat vraagt om Jonathan Pie. Het is werkelijk tenenkrommend dat men op bestuurlijk niveau zelfs nu nog meent dat je geen industrie, geen landbouw, en geen veeteelt, of grondstoffen nodig hebt om de welvaart op peil te houden. In aanvulling op de vaak geciteerde wijsheid ter linker zijde van het politieke spectrum, 'In gelul kan je niet wonen', moet daar nu echt hoognodig het kwartje vallen dat een teveel aan gespreksstof dodelijker is dan meer stikstof. In het bijzonder als men de productie van stikstof niet neutraliseert, maar verplaatst, en de extra logistiek die nodig is om de klant tevreden te houden, betekent dat je je eigen tuintje aanharkt, terwijl je het afval over de schutting kiepert. 'Not in my backyard!'

 

Mijn innovatieve idee om de gespreksstof drastisch terug te dringen, en daarmee ook de uitstoot van stikstof, is gebaseerd op het concept van de 'negatieve rente'. Laat politici, adviseurs, 'ThinkTank'-lobbyisten en commentatoren in kranten, tijdschriften, en op de treurbuis, betalen voor het uitdragen van hun mening, inplaats van ze te daarvoor te belonen met een veelal ver boven modaal inkomen. Zoals ik hier, op mijn blog betaal voor het verkondigen van mijn mening. En zonder subsidie, in hun eigen woorden.

1 comment

Kuil

NRC is euforisch over de winst van de communistische partij bij gemeenteraadsverkiezingen in Moskou.

 

De communisten zagen hun zetelaantal groeien van 5 naar 13. 'Tegenslag voor Kremlin', laat Steven Derix ons vanuit Moskou weten. Weliswaar komt de oppositie in de gemeenteraad nog altijd tekort om het de 'Kremlin-getrouwen' lastig te maken in de gemeenteraad van de hoofdstad, en sloeg de partij van Navalny andermaal geen deuk in een pakje boter, maar gelukkig maakten de communisten het goed. De opkomst was met 21% belabberd, en dan nóg weet Navalny zich niet in de kijker te spelen. 

 

De laatste keer dat ze bij NRC stonden te juichen bij winst van communisten kan ik mij niet echt heugen. Sterker nog, het lijkt mij de eerste keer. Daarbij viel er elders helemaal niks te vieren. Tot op de dag van de verkiezingen probeerden Google en Facebook met politieke advertenties, in strijd met de wetgeving in Rusland, de oppositie aan stemmen te helpen. Of ze in 'Washington' blij zijn met de winst van de communisten als gevolg van hun inmenging in de verkiezingen in Rusland, is mij niet geheel duidelijk. In Frankrijk zijn ze niet van hun stuk gebracht door deze 'revolutie' in de Russische hoofdstad. 

 

Je kunt niet gemakzuchtig de conclusie trekken dat het voor NRC, en hun 'Warparty'-vrienden aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, simpelweg een kwestie is van: 'De vijand van mijn vijand, is mijn vriend'. Je moet ruimte laten voor het gegeven dat die 'Atlantische' club gewoon bulkt van het nostalgische verlangen naar een échte vijand. Naar een terugkeer naar de 'Koude Oorlog', met een communistisch Rusland. En dan mag Derix kracht putten uit deze uitslag, maar ik zie niet waar hij zich over opwindt. 

 

In deze complexe tijden doemt uit de mist van 'Russiagate' bovendien een onheilspellend beeld op voor de 'Regime-Changers'. Nadat iedereen had geconcludeerd dat het gedaan was met 'Russiagate', na de publicatie van het rapport van Mueller, zag de ombudsman van NRC, samen met een fel anti-Russische, pro-Oekraïense blogger, nog wel mogelijkheden. Mijn reactie daarop was dat de kans groot was dat in het vervolg van die meer dan tenenkrommende aanfluiting de rollen zouden worden omgedraaid. Dat de onderzoekers in het beklaagdenbankje terecht zouden komen. En stukje bij beetje gebeurt dat nu. Want het stinkt een uur in de wind.

 

Geen grote koppen, vooralsnog. Maar nadat een rechter in de zaak tegen 'Concord', de Russische 'Click-bait' firma die zonder bewijs door Mueller werd aangeklaagd wegens 'beïnvloeding', al had uitgehaald naar de 'Speciaal Aanklager', schuiven Mueller en zijn team ook in de zaak tegen Michael Flynn richting de afgrond. Ondanks verwoede pogingen om te redden wat er te redden valt. Dat is nog niet alles. Als slagroom op de cake wordt Mueller nu ook persoonlijk verantwoordelijk gehouden voor 'Obstruction of Justice' bij het onderzoek naar de toedracht van '9/11' destijds. Vooralsnog exclusief waar het de rol van de Saudi's betreft. Maar zoals u weet zweeft er nog meer boven de partijen. 

 

Alsof daar nog niet genoeg dreiging vanuit gaat, komt ook het échte verhaal rond Epstein op stoom. Inclusief de rol van een waaier aan Israëlische 'Tech-bedrijven' die gespecialiseerd zijn in producten die in 'meldkamers' worden gebruikt. Juist nu we in Nederland ook volop problemen hebben op dat vlak, en de vraag aanzwelt om in te grijpen. U moet het mij maar vergeven, maar ik vind de 'Epstein-clan' een behoorlijk stuk enger dan Huawei. En ik hoop dat de politiek in ons land niet het Amerikaanse voorbeeld volgt, en die 'clan' inviteert om hun kunsten in ons land te vertonen. 

 

NRC hoeft mij niet uit te leggen waarom ze zich hebben vastgebeten in geld dat naar het 'Vorstenhuis' wegvloeit, opdat Willem en zijn familie niet zelf de vloer hoeven te dweilen en af te stoffen, en waarom ze bij die krant zo in hun nopjes zijn met de winst van die Stalinisten in Rusland, maar mocht u interesse hebben in dingen die écht belangrijk zijn, dan zult u toch ook zo nu en dan hier in moeten loggen, of op een andere website met een 'neus' voor gebeurtenissen die het verschil maken, anders komt u van een koude kermis thuis. U wilt niet straks genoegen moeten nemen met de 'uitleg' dat de val van Mueller 'de wraak van Trump' is. De man valt, in 'slow-motion', in zijn eigen mes. En het lont naar de bom die de 'Epstein-case' is begint net serieus vlam te vatten. Wie een kuil graaft voor een ander……….

 

Wees niet te laat, anders mis je het vuurwerk. 

 

0 comments

Taart

Wie is Jonathan Pie, en waarom verwijs ik u via links in mijn bijdragen zo nu en dan naar die satire?

 

Jonathan Pie is de creatie van de Britse acteur Tom Walker. Zijn carrière als serieuze acteur zat in het slop, en hij hield zichzelf in leven door te werken bij een grote boekhandel in Londen. Hij liep rond met serieuze plannen om zich te laten omscholen, en het vak van acteur te laten voor wat het was. Een clip van een 'blooper' van een bekende nieuwslezer, die politiek niet-correcte opmerkingen maakte over de presentatrice van het programma 'The Weakest Link', gaf hem de inspiratie een filmpje te maken waarin hij als 'correspondent' volledig uit zijn dak gaat over het nieuws, in een gefingeerde dialoog met de redacteur die via zijn 'oortje' met hem in verbinding staat, in contrast met de gelikte, politiek correcte presentatie ervoor, of als afsluiter. 

 

Het eerste filmpje, uitgebracht via YouTube, scoorde 500 'hits', en Walker werd daardoor bemoedigd, wat hem vervolgens een contract van enkele maanden bij de zender 'RT' opleverde. Hij was, en is, zeker geen fan van Poetin, en beschouwt die gretigheid om 'ja' te zeggen tegen dat contract als een naïeve keuze, die samenhing met zijn eigen wanhoop. In de clips die hij voor RT maakte gaat hij enkele keren behoorlijk tekeer tegen Rusland en Poetin over 'gay rights', maar RT zond alles onverkort uit, verklaarde hij in een interview met de Australische televisie. Inmiddels heeft hij RT niet meer nodig. Zijn YouTube-kanaal is erg populair, en hij heeft een goed lopende theatershow, met hilarische sketches. Als 'typetje' werkt het nog steeds, door de chaos rond Brexit, en met Trump in het Witte Huis. Maar hij beseft dat er een afbreukrisico is, en werkt aan een vervolg, wat in zijn theatershow al zichtbaar is.

 

De echte Britse 'comedians' accepteren hem niet als één van hen. Dat heeft niet alleen te maken met zijn achtergrond, als klassiek geschoolde acteur, maar ook omdat Jonathan Pie uit een klassiek 'links' vaatje tapt. Dat maakt hem voor mij zo belangrijk, waar mijn eigen analyse van het politieke landschap daar sterk mee is verweven. Niet in die zin dat ik mijzelf tot de 'vergeten onderklasse' reken, maar dat de wijze waarop de politiek is omgesprongen met die 'deplorables', zoals Hillary Clinton ze noemde, of de vele denigrerende diskwalificaties die 'Tories' voor die groepen in de maatschappij in huis hebben, is hét verhaal van deze tijd, en de verklaring voor de onbestuurbaarheid en chaos, alsmede de ver doorgevoerde morele en financiële corruptie waar we getuige van zijn in ons deel van de wereld. 

 

Identiek aan Jonathan Pie meen ik dat 'Identity Politics', en 'Nieuw Links' verantwoordelijk zijn. Maar anders dan Tom Walker kan ik mij er niet op laten voorstaan het slachtoffer te zijn, anders dan dat de bestuurlijke en politieke chaos, de morele corruptie en het vluchtige karakter van het 'nieuws', dat al zoveel langer nergens meer over gaat, voor iederéén in de samenleving een enorme bedreiging vormt. In het bijzonder waar we al doende in een fictieve 'narrative' zijn gaan leven, zichtbaar in de persona van Jonathan Pie als hij 'in de uitzending' zit, die niet bestaat buiten de 'studio'. 

 

Die extreem schizofrene situatie is onhoudbaar. 

 

Jonathan Pie meende, net als ondergetekende, dat Trump zou winnen van Hillary. Hij had dus ook geen 'Russen' nodig om dat te verklaren, net zomin als ik. Dito waar hij zelf aangeeft voor 'Remain' te hebben gestemd bij de 'Brexit', maar exact weet waarom zoveel traditioneel linkse kiezers 'Leave' stemden. Die groepen wantrouwen niet alleen de EU, met zijn ondemocratische, corporatistische structuren en opdringerige regelgeving, maar ze wantrouwen ook de 'Blairites' binnen 'Labour', én de 'Tories'. In het bijzonder elitaire 'schobbejakken' als Cameron, May en Johnson, hoezeer die onderling ook verstrikt zijn in 'paleisintriges'. Of juist daardoor. Ze mogen misschien graag kijken naar dat 'Shownews', maar het bevestigt hen alleen maar in hun snel groeiende wantrouwen. Terwijl de 'politieke klasse', die slechts kijkt naar 'hits', 'kijkcijfers' en 'polls' het gevoel wordt gegeven dat ze goed bezig zijn. Allen verdedigen het systeem, dat van de improvisatie en grillige complexiteit aan elkaar hangt, omdat het staat voor 'Democratie'. 

 

Bij de recente Europese verkiezingen brak ik hier op mijn blog een lans voor de insteek van de SP, die de vloer aanveegde met 'Kroonprins' Timmermans, een 'Blairite-avant-la-lettre'. Goede kans dat verscheidene lezers, waaronder mensen uit mijn eigen kennissen-, familie- en vriendenkring, mij dat kwalijk namen. Sterker nog, dat lijkt mij een zekerheid. Maar zoals Jonathan Pie zegt: 'Have a Goddamn conversation!' En dat kun je vergeten. Keer op keer hamert Pie op die verdorven neiging op 'links' om mensen waar men het niet mee eens is buiten te sluiten. Hij laat exact zien hoe dit Trump in de kaart heeft gespeeld door de rollen om te draaien. En waarom de kiezers dat prachtig vinden! Een 'conversation' is iets anders dan tijdens de campagne van deur naar deur gaan en mensen overvallen met een 'meet the leader'-momentje. 

 

Waar Pie struikelt over de uitgedragen mening in de 'Mainstream Media' dat Corbyn geen kans maakt, is dat de echo van wat men in ons land verkondigde over Lilian Marijnissen. En door dat uit te dragen, zonder de inhoudelijke discussie aan te gaan, wordt het een 'selffulfilling prophesy'. De kiezer blijft thuis, of loopt over naar een 'boreale' nieuwkomer, die van de daken schreeuwt, en nu ook waarmaakt, dat het politieke bedrijf niet echt zijn passie heeft. Dat nihilisme, en opportunisme, in beide kampen, dat in de Verenigde Staten en in Engeland voor grootschalige ontwrichting zorgt, terwijl 'Regime Change Operatives' ook in Europa en elders trachten dat virus te verspreiden, is een groter gevaar dan Russen, Chinezen of Iraniërs. 

 

Walker zet Pie weliswaar neer als een 'type', maar het is overduidelijk dat hij zich niet tot het uiterste hoeft in te spannen om in de huid van de 'Westminster reporter' te kruipen. Wat hij uitdraagt als Jonathan, ligt dicht bij wat Tom heeft ervaren. Wat apart is in dit verhaal, is dat de acteur aandacht vraagt voor het gegeven dat mensen die ons het nieuws zouden moeten brengen, acteren. Niet zichzelf zijn. Niet achter datgene staan wat ze ons in alle ernst voorschotelen. Ik wed dat er volop journalisten, presentatoren, redacteurs en programmamakers zijn die ook volledig vervreemd zijn van de 'publieke persoon' die we kennen van de televisie en de artikelen in de krant. Zoals dat met politici al zoveel langer het geval is.

 

Dat systeem desintegreert nu voor onze ogen. Jonathan Pie zegt het niet met zoveel woorden, maar hij is volgens mij als Tom Walker doodsbang, en niet alleen boos. Zoals velen die het 'gezicht' zijn van het nieuws, of een naam in de krant, of de woordvoerder van de 'ThinkTank', privé ook slecht slapen, omdat er 'iets' in de lucht hangt, en ze beseffen dat ze geholpen hebben de druk op te voeren door zichzelf te verloochenen voor een aalmoes.

0 comments

Bruggenbouwers

Onder de kop 'De vakidioot en het volk' breekt Beatrice de Graaf in NRC een lans voor 'bruggenbouwers'.

 

Mevrouw de Graaf is al vele jaren het 'zachte gezicht' van de veiligheidsdiensten in de media, met haar 'leerstoel' Geschiedenis en Internationale Betrekkingen als springplank. Ze gebruikt de opstand in academische kring tegen het overhevelen van belastinggeld van 'Alfa'- naar 'Beta'-studies als kapstok voor haar betoog. Om vervolgens de AIVD te presenteren als een organisatie waar ze het goed begrepen hebben. 

 

Nou was die organisatie juist afgelopen week nog in het nieuws door een geslaagde sabotageactie in Iran, waardoor ons land niet in beeld verscheen als 'bruggenbouwer', om het maar voorzichtig te zeggen. Ook haar bijdrage aan het 'weifelende' optreden van de Nederlandse regering toen groepen Jihadisten afreisden naar Syrië om daar te sterven als martelaar, staat mij nog helder op het netvlies. Bij Pauw & Witteman stelde ze 'het volk' gerust. Die jongens kwamen écht niet in aanmerking om bij ISIS hun kunsten te vertonen. Hallo, Pinocchio?!? En wie herinnert zich niet haar televisie-optreden ten tijde van die slachtpartij in een Utrechtse tram? 

 

Het blijkt, ook uit haar tekst in die column, dat haar bruggen niet zozeer bedoeld zijn om te 'verbinden', maar om te maskeren. Het is geen pleidooi voor meer van dat soort indrukwekkende prestaties als de bouw van een brug over de 'Kerch'-passage die onlangs in recordtijd werd voltooid. Of bruggen zoals de Chinezen wereldwijd bouwen voor hun hoge-snelheidstreinen. Of de combinatie van brug en tunnel die Siberië met Alaska moet verbinden. 

 

Het is haar ook niet te doen om diplomatie, waarmee landen met tegengestelde culturen en belangen bruggen bouwen die vrede, veiligheid en economische voorspoed brengen. Waar zij op doelt, zo blijkt uit haar bijdrage aan het publieke debat op dit punt, is dat een technisch-militaristische organisatie, met 'hoogwaardige' capaciteiten om op elk niveau verwoestend uit te halen, 'Alfa'-geschoolde medewerkers nodig heeft om het volk om de tuin te leiden. Verkopers. Mensen die hun 'Academische status' kunnen gebruiken om het volk in slaap te wiegen. Bewapend met de nieuwste inzichten op het gebied van de grootschalige manipulatie van de 'volkswil'. En dus mag er niet bezuinigd worden op belastinggeld dat wegvloeit naar 'disciplines' zoals die van haarzelf. 

 

Binnen dat concept is het ook logisch dat 'Beta'-vertegenwoordigers begrijpen dat extra geld voor hun eigen vakgebied niet iets is om de vlag bij uit te hangen. Althans, ze willen zéker wel meer geld voor al hun hobbies, en het extreem kostbare onderzoek naar alles wat 'BOEM!' zegt, maar ze begrijpen maar al te goed dat als 'het volk' na het handenschudden de vingers nog eens natelt, en bemerkt dat er een paar ontbreken, er onrust kan ontstaan. Onrust die weggenomen kan worden door die unieke groep 'wetenschappers' die van een Jihadist een 'vredesengel' kunnen boetseren. Die een wet zo kunnen uitleggen dat een sabotage-actie in een land dat jou niet bedreigt, legitiem is. En dat je bewijzen voor 'Weapons-of-Mass-Destruction', of 'mensenrechtenschendingen', of 'gifgasaanvallen' kunt fingeren om een excuus te hebben al die mooie dingen die 'BOEM!' zeggen uit te testen op échte mensen, en échte bruggen. 

 

Bruggenbouwers zijn mensen zoals ondergetekende. Mensen die in herinnering roepen wat iemand ons direct, of indirect, heeft aangedaan door ons een rad voor ogen te draaien. Mensen die wijzen op 'losse eindjes' in de bewijsvoering rond '9/11', of de sinistere wijze waarop het 'politieke bedrijf' wordt gemanipuleerd door zulke netwerken als dat van Epstein, dat nog niet is opgerold. Of die Britse firma's die zich intensief bezighielden met de Amerikaanse, en onze verkiezingen. Of de rol van de Israëlische lobby. Mensen die bruggen slaan tussen heden, en verleden. Mensen die ons oproepen volkeren elders hun eigen toekomst te laten bepalen, en ondertussen onze eigen leefomgeving te vrijwaren van destabiliserende invloeden, zoals de georganiseerde massa-immigratie. Hoeveel beter zou het niet zijn als we een brug bouwen die de landen waar het oorlog is, en gebrek epidemische vormen heeft aangenomen, met onze welvarende landen verbindt, inplaats van hen, na de 'bevrijding' van hun land middels bombardementen en het aan de macht brengen van ISIS en Al Qaida, met wrakke, lekkende rubberbootjes het open water op te duwen, waar voor de kust de 'processing plants' drijven in de vorm van 'hulpschepen', of eilanden afgeladen met vluchtelingen? 

 

Bruggenbouwers krijgen jeuk van de 'OUTRAGE!'-pers, en hun politieke en wetenschappelijke clientèle, waardoor we van incident naar incident worden gesleept zonder ooit iets af te ronden. Ze worden boos als ze lezen dat Nederland marineschepen en een vliegtuig vol hulpgoederen naar de Bahama's stuurt, terwijl de chaos op St. Maarten van een orkaan die daar twee jaar geleden overtrok nog niet eens is opgeruimd. Bruggenbouwers zijn bij uitstek mensen die weten dat 'half werk' kapitaalvernietiging is. Goed voor de werkgelegenheid, maar als de verbinding niet tot stand komt, of het onderhoud wordt verwaarloosd omdat de 'OUTRAGE!'-meute alweer voor de volgende etalage stoom staat af te blazen, is 'Brexit' of 'Trump' het eind van het liedje.

 

Voordat de bruggenbouwers in beeld verschijnen, heb je de 'visionairen' nodig. De mensen die een visie hebben van een 'verbonden' wereld. De tragiek van onze westerse maatschappij is dat al die 'specialisten' het overzicht missen. Niet alleen kun je dat niet leren in een academische wereld die vakkundig is opgeknipt in 'disciplines', maar het is in die vorm, met zijn competitie-gedreven, op competenties en diploma's gerichte structuur, de antithese van een verbonden wereld. En dat wreekt zich in deze tijd. Je kunt je opwinden over de verdeling van het belastinggeld, maar ik heb nieuws voor u: Als we zo doorgaan is dat probleem binnenkort voor langere tijd opgelost, omdat er geen belastinggeld meer is. Geen 'volk'. Geen 'Common Good'. Alleen nog 'vakidioten' en grote, multinationale corporaties die geen boodschap hebben aan wat u of ik graag zouden zien in de samenleving, opdat we in vrede en veiligheid, en een zekere welvaart bruggen kunnen bouwen die ons verbinden, inplaats van manieren te bedenken om ze op te blazen.

0 comments

Ingestort

Met betrekking tot wat ik gisteren schreef, over de onmogelijkheid om al het nieuws op de voet te volgen, is de logische volgende vraag: 'Uw waarheid, of de mijne?'

 

Als we kijken naar een gebeurtenis in de wereld met ingrijpende consequenties, kan er maar één toedracht volkomen juist zijn. Als die gebeurtenis het directe gevolg is van menselijk handelen, en er zijn meerdere mensen bij betrokken, is het al niet meer mogelijk om een volkomen eenduidige waarheid te reconstrueren, als we daarbij ook de motivatie van iedere participant mee willen nemen. Om zo'n gebeurtenis te analyseren is het niet nodig kennis te hebben van elk detail. Maar bepaalde details mag je niet over het hoofd zien.

 

Naar aanleiding van een denigrerende opmerking van de 'ombudsman' van NRC over 'complotdenkers' die nog steeds twijfelden aan de toedracht van '9/11', schreef ik al eens over de manieren waarop échte complotten worden gemaskeerd. Post 'Epstein' voegde ik daar nog aan toe dat sommige 'complotten' geen complotten zijn, omdat alle betrokkenen nagenoeg in het openbaar handelen, maar dat de media en opsporingsautoriteiten een oogje toeknijpen, omdat degenen die zich schuldig maken aan strafbare feiten 'onaanraakbaren' zijn. Of, zoals de openbaar aanklager die eerder een 'deal' sloot met Epstein te horen kreeg: 'Above your pay-grade'. En gelet op de verwoede pogingen om van dat verhaal een 'MeToo'-verhaal te maken, en het netwerk niet te benoemen, werkt dat ook nu nog voor het grootste gedeelte van de media. 

 

Waar wél evident sprake is van een complot ('Stuxnet', 'Weapons of Mass Destruction', et cetera), zijn er twee defensieve lijnen. Ontkennen/zwijgen/uit het nieuws drukken. Of verwarring stichten door moedwillig eigen complottheorieën toe te voegen aan de 'narrative', die eenvoudig weerlegd kunnen worden, waardoor je bij associatie alle suggesties over een complot uit beeld kunt drukken. De 'spin-dokter' van mevrouw Thatcher deed ooit een boekje open over dat soort trucs, wat erg bruikbaar was voor wie zijn 'neus' voor wat waar is, en wat niet, naar een hoger niveau wilde tillen. 

 

Op dit blog heb ik nooit een geheim gemaakt van mijn scepsis over '9/11', zonder aan te haken bij de meer uitzinnige complottheorieën. Mijn scepsis levert mijn geen alternatieve waarheid, in de vorm van een voldragen beeld van wat er écht gebeurd is, die dag. Maar bepaalde feiten, en dan heb ik het over klip-en-klaar bewezen gebeurtenissen op die dag, die onlosmakelijk verbonden zijn met het hele onsmakelijke verhaal, en de periode daarvoor en daarna, zijn onverenigbaar met (delen van) het officiële verhaal, of ze zetten het in een andere context. 

 

Op gezette tijden heb ik er hier aandacht aan besteed als er weer iets te melden viel. En nu is dat een afgeronde, vier jaar durende studie van een universitair team in Fairbanks, Alaska, waarin de conclusie wordt getrokken dat 'WTC-7' Godsonmogelijk ingestort kan zijn als gevolg van brand, zoals het officiële rapport stelt. Het is alweer geruime tijd geleden, maar 'WTC-7' was een gebouw dat naast de direct door vliegtuigen getroffen gebouwen stond. Het gebouw werd zelf niet getroffen, maar er brak wel brand uit. In dat gebouw bevonden zich, onder andere, archieven van politiek zwaar beladen zaken, die in rook opgingen. Daarbij was er nog een wonderlijk incident, waarbij het nieuws dat het gebouw was ingestort al wereldkundig werd gemaakt voor het daadwerkelijk instortte. Pijnlijk duidelijk, omdat het gebouw duidelijk in beeld was terwijl de verslaggeefster meldde dat het was ingestort. Bij de BBC leidde dat tot de nodige verwarring, en zelfonderzoek, met uiteindelijk, na enige minder geslaagde pogingen om uit te leggen wat er gebeurd was, DIT verhaal. Het was allemaal de schuld van Reuters. Wat niet wegneemt dat Reuters dat bericht voortijdig de wereld in stuurde. 

 

Dat de BBC en CNN dat bericht klakkeloos overnamen, en zich haastten om het uit te zenden, terwijl achter die verslaggeefster dat gebouw nog fier overeind stond, bewijst niet dat zij in het complot zaten. Wat echter evident wél het geval is, is dat '9/11' een 'conspiracy' was. Hoe die gestructureerd was, wie de bedenkers waren, en wie er, willens en wetens, of zonder het te beseffen, betrokken waren bij de uitvoering en vervolmaking, en met welk doel die aanslag werd uitgevoerd, zal de gemoederen nog wel geruime tijd bezig houden. De twijfel over de vraag of 'WTC-7' instortte door brand, waarmee dat het eerste betonnen gebouw ter wereld zou zijn, terwijl het ook nog eens keurig rechtstandig instortte, net als 'WTC-1' en WTC-2', is zéker wat 'WTC-7' betreft volkomen gerechtvaardigd. Sterker nog, wie geen ruimte laat voor twijfel op dit punt, terwijl men tegelijkertijd wel claimt zich te hebben geïnformeerd, laat zich behoorlijk in de kaart kijken. Wat dus niet betekent dat iedereen die heilig in het officiële verhaal gelooft in de categorie past van mensen die menen zeker te weten dat de aarde plat is. Wellicht zijn ze eenzijdig geïnformeerd? Functioneert hun 'neus' niet naar behoren? Zijn zij behept met 'authority bias'?

 

Geheel los van het evidente belang van de schuldvraag, mogen we niet vergeten dat die ene afschuwelijke dag een kettingreactie teweeg bracht die niet alleen zorgde voor een hele reeks oorlogen, maar ook voor het opschorten van een lange lijst met fundamentele mensenrechten in de westerse wereld, gekoppeld aan massale 'surveillance', en de bereidheid van 'suffe' landen als Nederland om zich hals-over-kop, om niet te zeggen als-een-kip-zonder-kop, in onbezonnen militaire avonturen te storten. Is dat bijvangst? Of was dat het vooropgezette plan?

 

0 comments

View older posts »