Jammerjoh

Je voelt aan alles dat we toe zijn aan een nieuw 'verhaal'.

Iets met meer realiteitszin. Minder gebaseerd op 'sentiment', en de grootschalige manipulatie van dat 'sentiment' ten bate van uiteenlopende 'markten'. Maar vooralsnog doemt dat 'verhaal' nog niet op uit de mist. Of het moet zijn dat we de contouren ervan al zien in andere, 'niet westerse' landen. De kans bestaat dat die landen, met een eigen 'verhaal', ons zullen 'overvleugelen' terwijl we elkaar de hersens inslaan. Dat zou een bittere pil zijn.

Niet omdat het rampzalig is als landen als China en Rusland het stokje van ons overnemen, in economisch opzicht, en hun 'model' beter bestand blijkt tegen de eisen in een hoogtechnologische wereld, die onverbiddelijk een einde zal maken aan onze klassieke, calvinistische, kapitalistische kijk op de factor 'arbeid', of we dat nou willen, of niet. Maar omdat ons 'sentiment' van geen wijken weet, en het ieder vermoeden van een 'ratio' zal doen verschrompelen, terwijl we in sektarische tweespalt, of totale chaos de 'vijand' in eigen kring te lijf gaan die het voor 'ons' heeft verziekt. Terwijl geen mens in 'ons' kamp zonder zonden is, in dat opzicht. 

Wie van u heeft niet lopen leuren met 'aanspraken' en 'rechten', zonder zelfs maar na te denken over plichten? Behalve dan de plichten van anderen jegens u. En kom mij niet aan boord met zalvende teksten over uw goede inborst, die zich vertaalde in pleidooien om 'mensen in nood' te helpen, want daarmee hielp u vooral ook uzelf. Uw 'sentiment' deugde misschien nog wel, maar in de uitvoering kwam het neer op subsidie van hele netwerken van organisaties, overlegorganen, campagne-bureaus, adviseurs, controleurs, accountants, notarissen, advocaten en lobbyisten. 

We zijn de fase voorbij waarin we nog mochten hopen op een koerswijziging door mensen de schellen van de ogen te laten vallen. Er moet een heel nieuw 'verhaal' komen. We kunnen niet verder met de 'Warparty', en de schone schijn van een 'dialoog'. Maar voordat u nu denkt dat ik de revolutie predik, moet ik u wel even uit de droom helpen. Het 'verhaal' dat mij voor ogen staat is niet al kant en klaar beschikbaar. Ik ben Karl M. of Adolf H. niet. Het zal zichzelf moeten schrijven. Maar het moet meer een 'reisverslag' worden, en niet langer een 'sprookjesboek'. 

Het besef zal moeten indalen dat we samen op weg zijn. En dat onze reis enerverend en plezierig zal zijn als we ons niet als 'hooligans' gedragen. Niks mis met vreedzame handel met andere landen, waarbij we onze onvervreemdbare bezittingen in eigen land, en nodig voor de handel, beveiligen. Maar laten we afspreken dat we 'op reis', en 'op bezoek' in andere landen, als gast, niet onze eigen normen en waarden opdringen, maar ons beschaafd conformeren aan de zeden en normen daar. Of anders blijven we weg. 

We moeten ook een nieuw 'verhaal' hebben voor onze interne solidariteit, die niet langer gebaseerd is op 'sentiment', maar op gezond verstand. Hoe gaan we om met onze 'familie' in Europa? En voor wie in de Verenigde Staten woont, de 'familie' elders in dat ooit zo machtige land, dat nu met elke nieuwe dag verder uiteenvalt in elkaar bestrijdende fracties. En 'As Above, So Below'. Als de leidinggevenden, en de financieel machtigste mensen in het land geen andere opdracht kennen dan het 'profijtbeginsel', en ze zelfs bij 'hulp' alleen kunnen denken in strategieën die hun eigen macht nog verder doet toenemen, dan komt dat nieuwe 'verhaal' niet van de grond, en dreigt de afgrond. 

Daarmee is niet gezegd dat solidariteit dient uit te monden in een streven naar 'gelijkheid', zoals dat in de 'westerse' landen verwikkeld is in een strijd op leven en dood met het 'vrijheid'-minnende volk, waarbij ze elkaar richting de ondergang sleuren. De basis moet gelegd worden voor een gezonde samenleving waar geen bestuurder nog omkijken naar heeft. Keurige, onvervreemdbare zekerheden die het fundament vormen onder de samenleving als geheel. Met duidelijke grenzen die het territorium afbakenen, en de aanspraken. Daarbuiten zorg je voor jezelf. 

Ongelijkheid zit in je hoofd, behoudens verschillen in fysieke en intellectuele vaardigheden waarmee je bij de geboorte ter wereld komt. 'Afkomst' heeft invloed, waar de één geboren wordt in een omgeving waarin 'hulp' ruim voor handen is, terwijl de ander zijn of haar 'netwerk' uit de grond moet stampen, en creatief moet zijn. Wat we collectief bouwen, als gemeenschap, dat fundament waar ik het hiervoor over had, mag niet discrimineren. Ook niet 'positief'. Individuen met gebrekkige gemeenschapszin, die de lasten van de gemeenschap niet willen dragen, dienen te worden beschouwd als 'buitenlanders'. Als 'gasten'. Niet als 'familie'. Niet als 'burger'. Hun rechten dienen navenant te worden ingeperkt, zonder dat ze ongastvrij worden bejegend. Je hoeft niet te participeren, maar dan kun je ook niet profiteren.

De grootste uitdaging zal worden het vastleggen van dat fundament. Op dit moment is er geen burger meer in het 'westen' die het kan stellen zonder geld van de overheid, dat op een ondoorzichtige wijze wordt gedistribueerd. Daar moet radicaal een eind aan worden gemaakt. De overheid levert geen 'maatwerk', en gedraagt zich niet als een ondernemer, maar beperkt zich tot scherp afgebakende taken, met de opdracht de flexibele kosten te drukken waar mogelijk, zonder de doelstelling van vrede, veiligheid en bestaanszekerheid in gevaar te brengen. 'Defensiemateriaal' en andere essentiële goederen en diensten produceren we zelf, of we zorgen voor een afdoende voorraad. 'Zelf' is daarbij 'als land', of 'als gemeenschap' (EU), al naar gelang, conform de keuze van het volk om (in alle opzichten) mee te draaien met een 'gemeenschap', of je eigen weg te gaan, met alle consequenties van dien. 

Op dit moment zijn we daar nog lichtjaren van verwijderd. Rationele keuzes hebben we al veel langer geleden afgezworen. We hebben ons lot toevertrouwd aan het 'Casino' van de 'Beurzen', en het idee dat we de concurrentie kunnen blijven uitbenen door het te chanteren met een nieuwe 'Koude Oorlog' en bijbehorende 'Wapenwedloop', als ze niet over de brug komen. Maar die brug met dat sprookje is opgeblazen. En u hoeft mij niet te geloven, maar lees dan wat Scott Ritter zegt, de voormalige Amerikaanse 'wapeninspecteur' en US Marine. Wat zegt u? U leest dat niet omdat het een artikel is dat op 'RT' staat, en 'dus' propaganda is van het 'Kremlin'? Dus Ritter is een landverrader? Gebruik uw hersens. Berg dat 'sentiment' op, u heeft het niet meer nodig. Het zit in de weg. Wordt volwassen, en laat het sprookjesboek thuis. Schrijf het verslag van uw eigen reis. Laat de 'geestverruimende middelen' thuis, en gedraag u als 'gast', en niet als 'hooligan'. Moet u eens opletten hoe aardig mensen elders zijn!

Op het moment dat bijzaken de hoofdzaak worden, is een fatale crash nabij.

De reden dat er zoveel ongelukken gebeuren waarbij mensen druk zijn met hun mobiele telefoon, terwijl ze in een auto, op een brommer of fiets zitten, of als voetganger deel uitmaken van het verkeer, is omdat ze bijzaken en hoofdzaken niet meer kunnen scheiden. Daarnaast zorgt dat 'Dashboard' van hun telefoon, vol knoppen, lichtjes, metertjes en tekstboodschappen voor storing op de lijn in menige relatie, en verwaarlozen mensen hun opvoedkundige taken omdat ze die er nu even niet bij kunnen hebben.

De beeldspraak van het 'Dashboard', nadat de 'APP' een hopeloze mislukking werd door een weelde aan eisen, waardoor de simpele functionaliteit die werd gevraagd naar de achtergrond verdween, zie je ineens overal opduiken. Iedereen die 'ertoe doet' vraagt om een 'Dashboard', of rept erover in de praatprogramma's waar men het woord mag voeren namens een belangengroep. Het suggereert controle, maar het is de vooraankondiging van een fataal ongeluk. 

'Multitasking' is lang niet iedereen gegeven. In bepaalde beroepen en sporten is het een vereiste, wat maakt dat die mensen 'gezocht' zijn, en dus duur. Nagenoeg iedereen kan een formule 1 auto, na wat uitleg, veilig van start naar finish rijden, zonder competitie, en in een tijd die geen indruk maakt. Maar zet er wat druk op, en je houdt wereldwijd maar een klein groepje over die het een seizoen lang volhouden, en die ook meedoen om de prijzen. 

Als iemand die razendsnel is in een formule 1 auto daarnaast ook nog vaardig moet zijn in het omgaan met de pers en sponsoren, voeg je nog eens een dimensie toe. En wordt het al snel een kwestie van prioriteiten. Al kun je met 'training' veel verdoezelen, en een totale hork nog leren om in gezelschap het decorum te respecteren, en dat je een totale flapdrol van een journalist, die je het bloed onder de nagels vandaan zuigt, niet op zijn gezicht mag slaan. Waarbij sommige journalisten het juist weer als hun taak zien om net zo lang te blijven treiteren tot de 'ware aard' van de coureur zichtbaar wordt. En zo hebben we allemaal onze eigen prioriteiten in het leven. 

Het identificeren, en isoleren, en waarderen van hoofdzaken is een kunst op zich. Het is niet voor het eerst dat ik daarover iets schrijf. Een generaal moet een oorlog willen, en kunnen winnen. En ook 'nee' kunnen zeggen tegen een opdracht van 'hogerhand' als die onuitvoerbaar is. 'War on Terror'? Nee, bedankt maat, maar dat gaan we dus niet doen. De narigheid is natuurlijk dat 'hogerhand' dan net zolang doorzoekt in de rangen tot hij of zij een 'Beun-de-Haas' heeft gevonden die zich laat behangen met de nodige 'versierselen', en bijbehorende emolumenten, en zonder wroeging soldaten de dood injaagt voor 'God en Vaderland', op een zinloze missie, in een oorlog die niet gewonnen kan worden, en waarbij hij moet samenwerken met terroristen die 'onze' vrienden zijn. 

Mijn hele perceptie van 'leidinggeven' staat op de tocht als ik zie hoe dat tegenwoordig wordt ingevuld. In mijn optiek hoort een premier, of een president, niet dagelijks 'zichtbaar' te zijn op 'Twitter', en wil ik hem of haar slechts bij hoge uitzondering, als er een bijzonder serieuze kwestie is die het hele volk aangaat, oorlog, rampspoed of momenten van uitzonderlijke vreugde, op de televisie zien. En dan richt hij of zij zich tot de 'Dames en Heren', en niet tot de 'jongens en meisjes'. Want de 'Dames en Heren' dragen de verantwoordelijkheid voor de 'jongens en meisjes'. Maar dat was vroeger. Toen hoofdzaken nog werden onderscheiden van bijzaken. 

Het idee lijkt te zijn dat het nu anders is, omdat we een 'Dashboard' hebben. Gaat er iets mis, dan licht een waarschuwingslampje op, draaien we aan wat knoppen tot het lampje weer uitgaat, en klaar is Kees. Een kind kan de was doen. En wellicht ook geen slecht idee om de 'jongens en meisjes' ook eens een eerlijke kans te geven om aan de knoppen te draaien. Het enige wat dan nog nodig is, is dat we het professioneel presenteren. 'On the Job Training'. Zo moeilijk is het niet.

Maar terwijl 'iedereen die ertoe doet' zijn eigen 'Dashboard' laat ontwikkelen, en als een klein kind in de speelgoedwinkel aan de knoppen draait om te zien hoe het uitpakt, ziet niemand die grote betonnen muur die steeds dichterbij komt, terwijl we op volle snelheid al steeds meer onderdelen verliezen. Het doet mij denken aan een voorstelling van Neerlands Hoop, waarin de telefoon gaat, en Bram Vermeuelen Freek de Jonge er tijdens een sketch op attendeert dat de telefoon rinkelt. Waarop Freek een monoloog begint om hem terecht te wijzen. De telefoon zou onbetaalbaar worden als er iemand bijgeleverd moest worden die 'Telefoon' zou moeten roepen als de telefoon ging. Om vervolgens te beseffen dat de telefoon al enige tijd rinkelt: 'O! De telefoon gaat!'

Het stuk 'rechtuit' is tot nu toe nog redelijk gesmeerd verlopen, op golven 'gratis' geld. Maar nu komt het bochtige gedeelte van het circuit. Nu naar je 'Dashboard' blijven turen betekent dat je er in de 'Tarzanbocht' al af ligt, en verder niet meer meedoet. 

'We have met the enemy, and he is us'.

De quote is ontleend aan het werk van Walt Kelly, die middels de door hem geschapen 'Pogo' de strijd aanbond met de anti-liberale, anti-humanistische, en anti-sociale krachten in de Verenigde Staten tijdens het 'McCarthy-tijdperk', zonder het communisme als tegenmacht in de armen te vliegen. 

Door mij niet radicaal uit te spreken tégen een 'Lockdown' (quarantaine) heb ik een deel van mijn lezers vermoedelijk van mij vervreemd. En een ander deel neemt het mij vermoedelijk kwalijk dat ik daarin zelfs zo ver ga dat ik een lans breek voor de 'Chinese variant'. Dat is geen populair standpunt in het 'Vrije Westen', en al helemáál onbegrijpelijk waar ik stel een 'libertair' te zijn. 

Nou is een 'libertair' geen 'nihilist'. De stroming die zich in de Verenigde Staten tooit met dat predicaat, in de achter ons liggende decennia gefinancierd door de Koch-miljardairs, verkondigen de zegeningen van het 'roof-kapitalisme'. Zoals de vele slippendragers van 'Yukos' en andere neo-feodale, anti-sociale lieden die door de 'Chicago-Boys' rijk gemaakt werden als 'eigenaren' van alles van waarde in Rusland, na de val van het communisme. Dat zijn geen 'libertairen', maar 'nihilisten'. Immorele, anti-sociale roofdieren zonder begin van een geweten. De 'vrijheid' predikend die hen het recht zou geven anderen uit te benen ten bate van hun eigen winst en bezit, en het recht om het willoze volk naar hun hand te zetten via 'investeringen' in privaatrechtelijke ondernemingen die de grootschalige manipulatie van de 'volkswil' tot doel hebben. En als 'Politico' de nauwe samenwerking van Soros 'de Democraat', en Koch 'de Republikein' wil afschilderen als een inspanning gericht op het stoppen van de 'Eindeloze Oorlogen', dan moet u het mij maar vergeven, maar dan vind ik dat het toppunt van cynisme. 

De 'libertair' kent geen eenduidige verbindende doctrine, maar wordt gekenmerkt door het besef dat hij of zij moet strijden tegen de 'fascist' in zijn of haar eigen hoofd. De scepsis over nut en noodzaak van 'leiderschap' kan makkelijk ontsporen en verworden tot defaitisme als het morele kompas in zijn geheel wordt afgezworen als verdacht sentiment. Er is geen kant-en-klaar recept dat ons vertelt op welk moment we in anderen onze 'meerdere' moeten erkennen. Maar eenieder die niet zwakbegaafd is, of in verwarring gebracht door propaganda, beseft dat we niet op elk gebied expert zijn, en op enig moment ook moeten accepteren dat bepaalde kwaden die ons bedreigen slechts effectief bestreden kunnen worden door collectief op te treden. 

Interessant is dan te constateren dat 'libertairen' al direct beseffen dat ze het onmogelijk in ieder opzicht eens kunnen zijn met mensen die bereid zijn met hen tegen dat geïdentificeerde kwaad op te trekken, en dat het belangrijk is te voorkomen dat je je mee laat zeulen op een avontuur zonder einde. Vanuit die kijk op dreigend gevaar heb ik hier op mijn blog steeds betoogd dat de 'War on Terror' een valstrik was. Het is niet de bestrijding van terroristen die mij tegen de borst stuit, maar het gegeven dat terreur een militaire strategie is. En je kunt geen oorlog voeren tegen een strategie. Alleen tegen concrete individuen en organisaties. 

Daarom is mijn standpunt aangaande 'Covid' ook dat er slechts twee mogelijke keuzes zijn. Je bindt de strijd aan tegen dat virus, met als vast omlijnd doel het 'uitstampen' van dat virus. Of je laat het begaan. Maar naar het zich laat aanzien wordt dit weer de volgende 'Eindeloze Oorlog' in ons deel van de wereld. Waarom? 

Het antwoord op die vraag is helemaal niet simpel. Als je even rustig gaat zitten, en je 'grijze massa' aan het werk zet, garandeer ik u dat iedereen het 'roofkapitalisme', de neofeodale samenleving, afwijst. Op een handjevol lieden na die al een riante voorsprong hebben opgebouwd. Maar zelfs in die kringen zal een meerderheid beseffen dat het geen plezierig leven is als je '24/7' bang moet zijn voor een mes in je rug. Los nog van de notie dat rijkdom in een dystopische 'vuilnisbelt' nou niet direct herkenbaar is als het toppunt van geluk, behalve voor de 'nihilist'. De masochistische, op zelfvernietiging en destructie 'kickende' perverse geest die ergens onderaan de 'voedselketen' bungelt, volledig beheerst door zijn of haar perverse lusten. Zonder hoop, en dus een hopeloos geval. 

Toch zien we in de praktijk dat de aanhang van die perfide hang naar slavernij ook onder de slaven, die niks te verwachten hebben van dat intellectuele 'afvoerputje', groot is. Ieder van ons is er als de kippen bij om anderen aan te wijzen die maken dat we naar de 'verdommenis' gaan. Maar we tellen onszelf niet mee. Want wij hebben goede bedoelingen. En in de leiders die we adoreren schuilt ook geen greintje kwaad. Als ze rijk zijn, is dat logisch. En als iemand hen bekritiseert, is dat simpelweg een blijk van afgunst. Tenzij we zelf zo onze verdenkingen hebben. Maar dat hele systeem is corrupt. Mentaal, intellectueel corrupt, en verschrikkelijk kwetsbaar. Wij zijn onze ergste vijand. Het is een debiliterende aandoening die 'consumptiegedreven' is, in de breedste zin van het woord. Waarmee ik beweer dat het niet alleen een aandoening is die herkenbaar is in mensen die hechten aan materiële zaken, maar net zo goed zichtbaar is in mensen die een ascetisch leven voorstaan. Het product dat ze willen bezitten is anders, maar nog steeds een product. Iets waar je goede sier mee kunt maken. Elke keuze binnen dat raamwerk is een reflex, en niet de uitkomst van een denkproces. Geen 'enerzijds/anderzijds'. Geen spoor van twijfel. Geen afweging van voor en tegen.

Leiderschap, voor de 'libertair', vloeit voort uit dat wat we als regel 'wijsheid' noemen. Die ongrijpbare kwalificatie van kennis, capaciteiten, nut en noodzaak, gekoppeld aan zelfkennis. Je wilt geen 'man', of 'vrouw', of iemand uit een erkende 'minderheid', of een 'succesvolle graaier', of iemand die is boven komen drijven door te likken naar boven, en te trappen naar onderen. Niet iemand die een spoor van vernielingen en lijken heeft getrokken op weg naar de 'top'. Je wilt iemand die de 'missie' kent, de opdracht aanvaardt, is toegewijd aan die opdracht, en zijn of haar hand niet overspeelt. Die man of vrouw hoeft niet populair te zijn, maar waardering van de bevolking is ook geen argument om hem of haar te wantrouwen, als die waardering volgt op prestaties. 

Samengevat betekent het dat mijn vrijheid mij dierbaar is. Zo dierbaar zelfs, dat ik er niet voor terugschrik die vrijheid te verdedigen tegen de aanvallen van 'nihilisten' die van hun eigen individuele vrijheid een fetisj hebben gemaakt. Zonder mij aan te sluiten bij de 'makke schapen' die zonder ergens over na te denken de gekozen of aangestelde 'Leider' volgen, ook al leidt hij hen nog dieper het moeras in, en naar de volgende 'Eindeloze Oorlog'. Dat is in ons 'Vrije Westen' een onmogelijke positie, maar wel de enige die ik met mijn 'libertaire' kijk op mens en maatschappij kan verdedigen.

Quarantaine is een eeuwenoude, volstrekt rationele methode om de mens, de samenleving en de welvaart brengende economie te beschermen tegen virussen. Een hele weelde aan hygiënische directieven, die we vervolgens gedachteloos overboord hebben gezet als 'vrijheid-beperkende' voorschriften, vinden we op dit moment opnieuw uit. Handen wassen. Geen handen schudden. Mondkapjes. Afstand houden. Terwijl anderen, zonder er verder ook maar een seconde over na te willen denken, met hun vuist op tafel slaan omdat hun individuele vrijheid geweld wordt aangedaan. Zelf zie ik in dat quarantaine, en andere voorschriften, levens kunnen redden, mits consequent doorgevoerd. Wat betekent dat niemand zich er aan mag onttrekken (in de openbare ruimte), anders werkt het niet. Elke techniek die daarbij ingezet kan worden om mensen te testen, en de groep als geheel te surveilleren, is een inbreuk op onze individuele vrijheid. Maar wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen.

Betekent dat 'dus' dat wanneer je dat standpunt inneemt, je voor de 'surveillance state' bent? Allerminst! Sterker nog, wie half werk bepleit opent de deur naar zo'n 'surveillance state', omdat onduidelijk is wat het doel precies is. Het oogt als 'respectvol' door een hele hoop geleuter over de privacy, maar het is een glijdende schaal. Een 'Eindeloze Oorlog'. Kostbaar. Uitgedrukt in mensenlevens, en vernietigd kapitaal. Een 'Koe' die wordt 'uitgemolken', zoals de 'War on Drugs', de 'War on Terror', en nu de 'War on Covid'. Hoe iemand dat kan verwelkomen als een victorie voor de vrijheid, is mij een eeuwigdurend raadsel.

Volgens het 'Financieel Dagblad' lopen 'kleine beleggers' de deur plat bij de 'beleggingsbanken'.

Het bericht werd versterkt door 'RTL-Z', waar Roland Koopman in een 'pré-view' na het 'Nieuws' de kijkers voorhield dat je met aandelen tenminste zicht had op 'rendement', terwijl je hoe dan ook op verlies stond als je je geld op de bank liet staan. Wat hij 'vergat' te vertellen, is dat wie een jaar geleden, vóór de 'Corona-crisis', zijn geld in goud had gestoken, nu op  40% winst staat. Ondanks de massieve tegenwerking van banken en Centrale Banken, die met sloten 'gratis' geld de aandelenmarkt ondersteunen. En ik schrijf dit na het lezen van een artikel in NRC waarin met zoveel woorden werd gesteld dat (zilver) en goud met de beurskoersen waren ingestort na het uitbreken van de 'Coronacrisis', en dat goud nu weer 'opkrabbelt'. Me dunkt dat u het lastig zult hebben een aandelenpakket aan te wijzen dat over een jaar hetzelfde rendement realiseert! Ondanks alle tegenwerking. 

Mathijs Bouman, econoom en columnist bij het 'Financieel Dagblad' en regelmatig te zien bij 'RTL-Z' en 'Nieuwsuur', betoogde vrij kort voor de 'Coronacrisis' dat het volkomen absurd was dat Nederland nog altijd een 'Goud-Reserve' had. Dat 'Relikwie' had geen enkele serieuze economische waarde. Een geluid dat (westerse) economen van de kansel roepen tegen wie het maar horen wil. 

Verwijzend naar mijn bijdrage van gisteren, over 'wetenschap' als geloof, wil ik slechts onderstrepen dat economie geen exacte wetenschap is, en in net iets teveel gevallen is het niet veel meer dan een religie. Dat menigeen met een 'exacte' achtergrond er een broodwinning in heeft gevonden zegt nog niet dat het product van hun gezamenlijke inspanning ook exact is. Waarmee ik echter zéker niet wil zeggen dat ik het allemaal beter weet. Mijn stelling is eerder dat het niks met 'weten' te maken heeft. 

Wat anderzijds niet betekent dat het een 'Casino' is, en dat 'beleggen' niet veel meer is dan een kansspel. Zeker nu de 'markten' volledig gemanipuleerd worden, overigens met inbegrip van de 'markten' voor edelmetalen via 'papiergoud' en soortgelijke derivaten, betekent dat eigenlijk dat je tegen 'de Bank' speelt in het 'Casino', waarbij 'de Bank' de speeltafels heeft gemanipuleerd om te kunnen bepalen wie er wint, en wie er verliest. Daarom blijf ik al veel langer weg van het geven van adviezen, of het voorspellen van omslagpunten. Wie een gokje wil wagen, kan leuke winsten boeken als 'de Bank' er belang bij heeft u te láten winnen. Want het wegjagen van alle klanten door alle winst naar zichzelf toe te trekken is niet in het belang van 'de Bank'. Dan staat het 'Casino' er straks net zo leeg en verlaten bij als wat er over is van de industrie en de winkelverkoop. 

De enige reden dat edelmetalen het relatief goed hebben gedaan, en goud beter dan zilver, heeft eigenlijk minder te maken met het gegeven dat edelmetalen het altijd wel goed doen in tijden van economische onzekerheid, omdat het een vluchthaven is voor beleggers. Het heeft er eerder mee te maken dat de partijen die via derivaten de koersen van edelmetalen trachten te manipuleren in hun voordeel, om u terug te leiden naar hun 'Casino', teveel risico begonnen te lopen. Zeker waar 'papiergoud' converteerbaar was in baar goud, bleken klanten daar in toenemende mate gebruik van te maken, en toen kwam het bedrog al enigszins aan het licht. Die banken konden niet leveren. ABNAMRO verliet die 'markt' onlangs om die reden, en deelde klanten doodleuk mee dat hun 'accounts' gesloten werden. Terwijl de Britse bank HSBC het voorzien heeft op de laatste restjes goud die het Verenigde Koninkrijk nog als reserve in de kluis heeft liggen. Goud, voor de goede orde, dat de potentie heeft nog héél veel hoger te eindigen voor dit over is, als het al ooit over gaat. En dat van de Britse belastingbetaler is. Wat dus betekent dat Boris Johnson zich nu voor de vraag geplaatst ziet wie hij wil redden? HSBC, of de Britse kiezer? 

Zoals eerder al gememoreerd heeft Nederland haar goudreserves voor het grootste gedeelte ook niet in Nederland liggen, maar in de Verenigde Staten, het Verenigde Koninkrijk, en Canada, dat zelf al haar goud al heeft verpatst. Daarmee loopt ons land het risico dat we op enig moment een briefje uit 'Washington', 'Londen' of 'Ottawa' krijgen dat ze ons goud zelf nodig hebben voor hun 'Banken', maar dat we wel 'ons geld' terugkrijgen in de vorm van de gemanipuleerde tegenwaarde in hun 'Mickey Mouse'-geld, waar we verder niks mee kunnen. Een suggestie die de eerder genoemde Mathijs Bouman volkomen absurd vindt. 

Dan terug naar die gretigheid om nu aandelen te kopen. In de basis zit er een zekere logica in, als je gelooft dat de huidige recessie niet het gevolg is van structurele fouten in de economie, maar dat het een tijdelijke 'dip' is als gevolg van 'Corona'. Nu is alles dicht, maar als straks alles weer open gaat, volgt een inhaalslag. Kijk maar naar de kappers………..

Helaas is het zéér de vraag of dat ook opgaat voor de 'beursgenoteerde bedrijven'. Er zullen bepaalde bedrijven zijn die weer opveren als alles weer van het slot gaat. Andere ondernemingen, die al verzuipen in de 'vraag' dankzij 'Corona' zullen hun explosief gestegen 'waarde' mogelijk vasthouden, al zullen er zeker ook volop concurrenten verschijnen waar de technologie nou niet direct vraagt om 'raket-wetenschappers'. Neem 'Zoom', dat inmiddels een beurswaarde heeft die meer is dan dat van de zeven grootste luchtvaartmaatschappijen ter wereld. Uiteraard ook omdat de beurskoersen van die luchtvaartmaatschappijen volledig door het ijs zijn gegaan. Maar er zijn al concurrenten, en reken er maar op dat dat er snel nog meer zullen worden. Verborgen achter dat 'Hosanna-verhaal' zit echter dat we snel verbeteringen aan het 'Netwerk' nodig hebben die dat 'videoconferencing' op grote schaal mogelijk maken. En wie is daarin marktleider? Huawei. De enige die een levensvatbaar 5G-netwerk in huis heeft. Dus waar de marktwaarde van 'Zoom' een vraagteken is, lijkt Huawei een zekerheid. Ware het niet dat de Verenigde Staten uit alle macht proberen dat bedrijf te begraven. Al was het maar om de luchtvaart te redden. 

En daar zie je weer hoe corrupt dat 'Casino' is, want als de 'markt' het mocht zeggen, dan was beleggen niet zo lastig. Maar met actieve Amerikaanse tegenwerking, ondersteund door bepaalde 'gekkies' die 5G-netwerken als een grote bedreiging zien, en in die zin dus de Amerikaanse inspanningen ondersteunen om de luchtvaart te redden, en meer in het bijzonder het 'zakenverkeer', is het roulette. Met 'Washington' die een 'rem' heeft ingebouwd op het 'wiel' om te kunnen bepalen waar het 'balletje' terechtkomt. Veel succes met uw keuze! 'Rien ne va plus', het is niet meer van u.