Jammerjoh

De 'Young Global Leaders' die het 'World Economic Forum' heeft voortgebracht, spijkeren de poort die westerse landen verbindt met Rusland en China dicht.

In het westen zijn er wel degelijk mensen die zich zorgen maken, maar de media geven hun bedenkingen niet door als ze wijzen op de 'sancties' als oorzaak. In een aantal gevallen handelen bedrijven en organisaties in strijd met de directieven van hun eigen regeringen, zuiver en alleen omdat ze beseffen dat ze anders failliet gaan. Sommige regeringen lijken het vooralsnog oogluikend toe te staan. Andere regeringen jagen op bedrijven die proberen de 'sancties' te ontlopen. 

Het is allemaal onderdeel van het 'Big Reset' plan, maar in zijn originele vorm mét China en Rusland als partners. Dat plan erdoor drukken zonder die twee is een waagstuk. De Verenigde Staten dumpen de olie uit hun 'Strategische Reserves' in Europa om een infarct te voorkomen, maar dat is uiteraard geen oplossing voor de langere termijn. De Duitse minister die over het economische beleid gaat heeft er vertrouwen in dat zijn land het zonder Russisch gas kan stellen, komende winter, mits……

Mits de zomermaanden worden gebruikt om de bestaande reservoirs tot de rand te vullen voordat het weer omslaat. Mits het lukt drijvende LNG-terminals operationeel te krijgen. Mits het lukt LNG-contracten met leveranciers in andere landen af te sluiten. En mits de Duitsers hun gebruik dramatisch terugdringen. 

Geen van die voorwaarden is realistisch. Om de reservoirs vol te krijgen zal Rusland moeten leveren, maar waar Duitsland één van die reservoirs heeft gejat van Gazprom, en gelet op het gegeven dat Rusland nu wel het 'gaswapen', en de levering van elektriciteit inzet om onvriendelijke landen te straffen, is dat nog wel een 'hoofdpijnpuntje'. Het bouwen en aansluiten van nieuwe 'LNG'-terminals in Duitse havens zal wel lukken, als het een nationale krachtsinspanning wordt. Maar hoe veilig zijn dat soort drijvende bommen? Landen die 'LNG' moeten leveren zeggen nagenoeg allemaal dat het ondenkbaar is dat zij in korte tijd hun productie voldoende kunnen opschroeven. Daarbij zullen ook die landen fors moeten investeren om extra capaciteit te scheppen voor het laden van dat gas. En waar komen al die schepen ineens vandaan die nodig zijn om dat gas te vervoeren? Temeer daar schepen onder Russische vlag uit de gratie zijn. Vier inderhaast gehuurde schepen, dat gaat 'm niet worden. 

En niet alleen Duitsland is in de markt voor 'LNG'. De verdere prijsstijgingen zullen zeker helpen om Duitsers te motiveren om terug te keren naar de tijden voordat huizen centrale verwarming hadden. Met ijsbloemen aan de binnenkant van het raam van de slaapkamer, en je jas en 'Moonboots' aan in huis. Maar hoeveel steun verwachten die 'Young Global Leaders' in Europa over te houden? Temeer daar 'LNG' nou niet direct goed is voor de 'Groene Plannen'. Maar goed, dat was natuurlijk altijd al een leugen. Het is alleen nu zo 'In Your Face'. 

Voorlopig profiteert Rusland leuk van al het 'gedoe'. Evenals de oliebedrijven. Het gaat de EU-landen 195 miljard kosten om (uiteindelijk) van het Russische gas verlost te zijn. Dat is dus alleen die ene kostenpost, en het is een 'raming', in Euro's van nu. Door de gillende inflatie zal het uiteindelijk schreeuwend veel duurder blijken te zijn. En dan zitten we nog met al die andere frivole plannen. Bedenk ook daar dat het plan van de EU uitgaat van een lager energieverbruik, terwijl alleen al die 'LNG'-tankers die in colonne de wereldzeeën bevaren om te zorgen voor gas, en ook olie, dat ons ook niet meer via een pijplijn kan bereiken, het verbruik eerder dramatisch zullen doen toenemen. 

Al dit soort plannen wordt u aangeboden door de mensen die de 'IC'-capaciteit midden in een pandemie verminderen, en 'Lockdowns' doorvoeren om te voorkomen dat wat er over is aan capaciteit niet te vol raakt, wat tientallen miljarden heeft gekost. Gelukkig zit minister de Jonge nu bij 'Volkshuisvesting', omdat een blind paard daar geen schade kan aanrichten. Of liever: Niet nóg meer schade. En hebben we in Nederland een 'Young Global Leader' met een financiële achtergrond, eerder minister van financiën, benoemd tot minister van anti-Russische zaken, en de dame die daar zat, die haar hele carrière deed alsof ze diplomate was, hebben we doorgeschoven naar financiën. In 'Young Global Leader'-land is expertise sluitpost, en liever moet je als minister geen begin van verstand hebben van de 'dossiers' die langs komen drijven. 'Iemand' vertelt je wel wat je moet doen, en mars. Gooi je charme, je charisma, je gulle lach, je status als iemand uit een 'minderheid' in de strijd, strooi met geld, en als er iets mis gaat geef je de schuld aan Poetin. Kind kan de was doen.

Hoe kan ik jou overtuigen?

Er zijn verschillende kwaliteiten op het niveau van de bewijslast. Zelfs het 'onomstotelijke' bewijs is niet onfeilbaar. Er kan mee gerotzooid zijn, of aspecten die van belang zijn werden over het hoofd gezien. Als er meer 'dimensies' zijn dan de drie, of vier, waar we vanuit gaan, kan iets waar we het allemaal over eens zijn dat het 'waar' is, in praktische zin 'onwaar' blijken te zijn, en moeten we ons hele wereldbeeld herzien. 

Afgelopen week was ik bij een begrafenis van een lid van de (uitgebreide) familie, die aan covid was overleden. Gevaccineerd en geboosterd, zonder 'onderliggend lijden'. Maar de dame in kwestie zou over enkele weken honderd geworden zijn. Ik kan het opvoeren als anekdotisch bewijs in een betoog waarin ik stel dat de vaccins niet vaccineren, anders had ze nog geleefd. En dan heb ik gelijk, zolang we de term 'gevaccineerd' hanteren zoals die voor covid werd gebruikt. Het wemelt van de anekdotes over mensen die conform de normen zijn ingeënt, en tóch covid kregen. Sommigen meerdere keren, zoals ik middels een link in mijn bijdrage van gisteren liet zien. 

Door de definitie van vaccineren op te rekken, zodat het ook een profylaxe omsluit, krijg je een oneigenlijke discussie. Bewijzen dat een vaccin wel, of niet helpt, wordt oneindig veel lastiger. Statistieken kunnen uitsluitsel brengen als we genoegen nemen met 'waarschijnlijkheid' als hoogst haalbare bewijs. Is het na de inenting minder waarschijnlijk dat iemand covid krijgt? Of juist waarschijnlijker dat iemand wél covid krijgt, als waar is dat het eigen immuunsysteem minder goed, of zelfs niet meer beschermt? Als de inenting niet zo goed, of zelfs helemaal niet beschermt tegen het kríjgen van covid, kan een vervolgvraag zijn of iemand die is ingeënt dan tenminste wel beter beschermd is tegen een 'ernstig verloop'? Of is ook dat omgekeerd evenredig?

Daarnaast, en bepaald niet onbelangrijk uiteraard, is er de vraag hoe groot de kans is dat iemand die zich laat inenten te maken krijgt met ernstige bijwerkingen? Verschillende onderzoeken brengen aan het licht dat eerdere schattingen over de kans op ernstige bijwerkingen, gebaseerd op wat 'experts' zeiden, fors aan de lage kant waren. In het bijzonder als we de risico's van trombose en hartfalen, pas zichtbaar na enige tijd, meenemen. Maar hoe krijgen we het overtuigende bewijs rond? In veel landen is de kwaliteit van het 'volgsysteem', waardoor bijwerkingen zichtbaar worden, erbarmelijk slecht. Daar zijn allerlei oorzaken voor. Per land ligt dat anders. 'Privacywetgeving' kan in de weg zitten. Er was geen geld voor. De organisatie die zich daarmee bezighield hangt van de 'liefhebberij' aan elkaar, en is niet professioneel, met 'politieke' benoemingen van mensen die men een 'functie elders' aan wilde bieden. Of de functionarissen zijn gekocht en betaald door de farmaceutische industrie.

Hier op mijn blog heb ik veel geschreven over elk aspect van het beleid rond covid, de 'vaccins', alternatieven die door artsen werden aanbevolen, en door de overheid werden verboden, en de vraag of covid een natuurlijk fenomeen was, een 'lab-leak', of 'biologische oorlogsvoering', cq een 'terreurdaad'. Steeds heb ik benadrukt dat ik geen medische achtergrond heb, en u dus niet kon, niet mocht, en niet wilde adviseren. Terwijl ik mij graag liet overtuigen door mensen die het 'onomstotelijke' bewijs hadden. Mede door de 'data-dump' waar de Amerikaanse rechter de farmaceutische industrie toe verplichte, zijn er nu honderdduizenden pagina's vrijgegeven. Vrijwilligers pluizen die uit op zoek naar informatie over wat men al wist, maar verborgen hield. Over de werking, de bijwerkingen, en de effecten op het immuunsysteem. Al die vrijwilligers worden gedreven door scepsis, wat kan resulteren in de onjuiste interpretatie van teksten of 'data'. Hoe meer mensen er naar kijken, en hoe meer mensen met een bruikbare expertise relevante documenten tegen het licht houden, en uitleggen hoe je iets moet 'lezen' als het 'vakjargon' betreft, hoe beter het is. Voorheen was dat de functie van de onafhankelijke pers, maar die bestaat niet meer waar het de 'zwaarwegende' problemen betreft. De journalisten die uit die mallemolen zijn gestapt, of gegooid, om voor zichzelf door te gaan op het internet, hebben nu al een bescheiden bereik, en als de voortekenen niet bedriegen zal dat bereik binnenkort dicht bij 'nul' liggen.

Na de introductie van 'aangepast algoritmes' waardoor kritische geluiden zakten in de 'ranking' bij de gangbare zoekmachines, kwam de openlijke censuur waarbij websites, of privépersonen niet meer te vinden waren. Censuur waarvoor geen wettelijke basis was, of is, maar die werd georganiseerd door 'Public/Private' organisaties waarin geen gekozen vertegenwoordigers zitting hebben. Of, als dat wel het geval is, ze dat aspect van hun taakopvatting niet aan de kiezer voorleggen. Al ontken ik zeker niet dat er kiezers zijn die niks hebben met de vrijheid van meningsuiting, en die feller zijn dan de meest autoritaire geesten in de politiek als het er op aankomt censuur te verdedigen. Aard van het beestje, dat we liever niet horen wat we niet willen horen. 'Laat mij met rust! Houd je mond!'

Na de 'filters' en de 'de-platforming' kwam de financiële verwurging. Een groot aantal buitengewoon interessante websites die draaien op donaties werden door 'financiële dienstverleners' al 'Kaltgestellt', zonder opgaaf van reden, en dat aantal groeit nog steeds. Dat is dan naast websites die helemaal van het internet zijn gewist in sommige landen, omdat ze in handen zijn van Russen die niet onwelwillend staan tegenover Poetin. En ik las in de Telegraaf een 'juichbericht' over 'hackers' en 'journalisten' die in Rusland op 'Lenta-ru' de 'content' hadden overgenomen en eigen berichten hadden gepubliceerd die model staan voor kwaliteitsjournalistiek zoals de Telegraaf het graag ziet: 'Vladimir Poetin is veranderd in een zielige, paranoïde dictator'. En ook elders hadden de journalistieke vrienden van de Telegraaf berichten achtergelaten die in mijn ogen nog niet naast journalistiek hebben gelegen, maar pure, onversneden getuigenis-propaganda zijn, meer in lijn met het soort berichtgeving uit '40-45' waar de Telegraaf liever niet meer aan wordt herinnerd. Dacht ik, tot voor kort. 

Recent opende ik de 'bookmark' die mij naar de website van 'zerohedge' brengt, en kreeg ik een 'mirror-image' van de website van een week daarvoor te zien. We zijn millimeters verwijderd van totale controle over wat ons wordt gevoerd aan 'infotainment', waarbij alle grenzen van het fatsoen verlaten worden, en of iets 'waar' is, of niet, geen overweging meer is. Door het bereik van de moderne media, en onze verslaving aan onze vriend de 'mobiele telefoon', is dit iets anders dan de klassieke combinatie van propaganda en censuur. In eerdere bijdragen stond ik al stil bij mensen die professioneel bezig zijn met het 'nieuws', die zich afzetten tegen de realisten. En dat een Wopke Hoekstra die zegt dat Poetin 'fabeltjes' vertelt, terwijl de bewijzen van het tegendeel van wat Wopke meent te weten torenhoog liggen opgestapeld, en vooralsnog vrij toegankelijk zijn via het internet, of in boeken en artikelen die vele jaren geleden al werden geschreven en uitgegeven, niet betekent dat hij staat te liegen. Hij weet gewoon niet beter, en wil het ook niet beter weten. Hij is tevreden in zijn cocon van zelfgenoegzaamheid, aan de leiband van de NAVO-consensus. Hij heeft meer aan zijn God, dan aan bewijzen en wetenschap. Of hij besodemietert de boel, en staat gewoon te liegen om kans te maken op toegang tot de 'Hogere Kringen'. 

Wat mij verbijstert, is het bereik van dat 'post-realisme'. Dat mensen het 'onweerlegbare' bewijs getoond kan worden, zonder dat het enige invloed heeft. Het is niet dat die mensen weigeren om zich door een ander te laten overtuigen. Ze negeren wat hun ogen zien, wat hun oren horen, wat ze kunnen vastpakken. En ze hunkeren naar de dag dat anderen hun 'Tweets' corrigeren als ze een keer buiten de lijntjes kleuren. Die 'fabeltjes' van Wopke, dat lijkt nog enigszins op iemand die van de buren klachten krijgt omdat de muziek te hard staat. Waarop Wopke de deur in hun gezicht dichtsmijt, en de volumeknop van de stereo nog een paar tandjes hoger zet. Maar dat lijkt mij niks voor Wopke. Dus ik moet er wel vanuit gaan dat hij die buurman ziet, hoort, ook wel begrijpt wat de woorden van de buurman betekenen, maar zonder dat het kwartje valt dat er een geschil is. Een geschil dat in het geval van Oekraïne werd opgelost met het 'akkoord van Minsk'. Maar vervolgens gebeurt er niks, en knallen de favoriete koorzangen van Wopke nog steeds uit de luidsprekers tot in de kleine uurtjes. Alzheimer, Korsakov, of iets in die geest, maar dan collectief, alsof het 'fabeltjesvirus' zich meester heeft gemaakt van de mensheid in het 'gevaccineerde' westen. 

Ook rond covid, de 'vaccins' en het totale beleid hebben we te maken met de 'post-realisten', die zien, horen en voelen, maar handelen in een wereld die niet bestaat. Het is ook niet die klassieke dooddoener van 'Oude Koeien', 'Water onder de Brug', iets in de geest van: 'Ik ben nou ingeënt, dus het is toch te laat.' Want morgen halen ze gewoon de vijfde en de zesde prik. En als iemand hen een 'pilletje van Pia' aanbiedt, en de consensus is dat het goed voor je is, dan slikken ze dat ook. Ook als je hen vertelt wat daar de consequenties van zijn. Eén keer de schouders ophalen, glaasje water, en weg. Wat ze zien, horen en voelen heeft geen betrekking op hen. Wie zij zijn, en willen zijn, wordt omschreven door de extase die ze alleen in het 'post-realistische' domein terugvinden. Je zag het al rond die 'Eindeloze Oorlog'. Libië, Syrië, Irak, Afghanistan, Yemen, Oekraïne. 'Doe maar'. Realisten zoals ondergetekende keken vol ontzetting naar de complete 'fabeltjeskrant' aan 'Goede Bedoelingen' die voorbij kwam, waarvan een kleuter kon zien dat het niks te maken had met de fysiek bestaande wereld. 'Nou en?'

Al heb ik er niet het onomstotelijke bewijs voor, omdat hetgeen ik verwacht nog in de toekomst ligt, maar ik ben er voor mijzelf van overtuigd dat we op deze manier ons eigen graf graven.

Met Frans en Ursula op safari.

In mijn jonge jaren heb ik veel 'gelift'. Met je duim omhoog langs de kant van de weg, in de hoop dat iemand stopte en je meenam in de richting die je wilde gaan. Niet geheel vrij van risico's. Degene die je meenam kon onaangename tegenprestaties verlangen, waar je pas achter kwam als je dankbaar was ingestapt. Het was verstandig om te leren luisteren, en niet plompverloren je eigen opvattingen te etaleren, omdat je degene die jou meenam te vriend moest houden. Uit de auto gezet worden op een verlaten deel van de route, of een plek waar je niet mocht 'liften', kon je beter niet riskeren. En als je de sfeer goed hield, bestond de kans dat die automobilist nog een blokje omreed om je af te zetten bij een betere plek voor het vervolg van je reis, ofschoon dat niet op zijn route lag.

Afgezien van onaangename tegenprestaties, en conflicten, waren er ook automobilisten die evident 'onder invloed' waren, van wat voor geestverruimend middel dan ook, en chauffeurs die jou meenamen omdat je ze wakker moest houden door tegen ze te praten. De voertuigen waren soms in gebrekkige staat. Of je vond jezelf terug in de open laadbak, wat leuk leek, maar over een hobbelige weg knap gevaarlijk kan zijn, en beter niet toegeven aan de verleiding om te gaan staan, lekker met je hoofd in de wind, als geen bril op hebt. 

Ook nadat ik over eigen vervoer beschikte, en een ruimer inkomen, zodat ik niet meer aangewezen was op 'liften', was ik nieuwsgierig genoeg om de gebaande paden te verlaten, en dat heb ik nog steeds. 'Avontuurlijk' trekt mij aan, maar ik denk wel steeds na over een 'Plan-B'. Zo'n 'Plan-B' is niet noodzakelijk een concreet, uitgewerkt plan, maar als je jong, sterk, en snel bent, heb je meer armslag dan wanneer je op leeftijd bent, en dat heeft consequenties voor 'Plan-B'. 

Voordat ik nu lyrisch oude koeien uit de sloot trek, en u denkt: 'Wat heeft dat met Frans en Ursula te maken?', bied ik u hierbij DEZE link aan die enigszins verheldert waarom ik niet met Frans en Ursula mee wil op hun dodemansrit. Goede kans dat u, als 'trouwe hond', indien u in die categorie valt, het hele artikel op voorhand al terzijde schuift, omdat het blog van 'The Saker' uitgesproken 'pro-Russisch' is, maar dan kan ik u verder ook niet meer helpen. Drink die gifbeker dan maar helemaal leeg. En veel plezier in 'Jurassic Park', de reis terug in de tijd met Frans en Ursula. 

Vanochtend weer even kunnen 'genieten' van de Dames van de 'GoedeMorgenNederland'-nieuwsshow, met de gebruikelijke 'experts'. Omdat de Russen op 9 mei de overwinning vieren op Nazi-Duitsland, had de redactie drie 'experts' uitgenodigd om toe te lichten wat dat inhield, in deze tijd. Han ten Broeke, directeur 'politieke zaken' bij 'denktank' HCSS, en zijn collega bij die 'denktank', Peter Wijninga, 'defensie expert', en mevrouw Gwenda Nielen 'desinformatie-expert' bij de 'start-up' onder de mooie naam 'Tilt', drijvend op geld van de Nederlandse overheid via 'opdrachten'. Allemaal niks 'onafhankelijks' aan, natuurlijk, en dat druipt er vanaf. De 'expertise' bestaat er vooral uit dat ze weten wat er van hen wordt verwacht. 

Op hun commentaar ga ik verder maar niet al te diep in, want dat wordt saai. Maar er was een 'momentje' waarop één van de Dames melding maakte van een tekort aan 'onderdelen' die nodig zijn voor de 'energietransitie'. Dat was me wat! Waren die monteurs klaar om de zonnepanelen en warmtepompen te installeren, waren er ineens geen panelen, pompen en ondersteunende apparatuur! Hoe kan dat nou gebeuren? Gwenda Nielen kwam niet met een treffende kritiek op het beleid van de overheid, die met al die oorlogen, sancties, het aanjagen van de inflatie, en het beroven van Russische staatsburgers hebben gezorgd voor een infarct, en alle desinformatie daar omheen om die realiteit verborgen te houden, maar met een chagrijnige klacht dat ook zij nu moest wachten op haar panelen. In de wereld van die 'experts' heeft er niemand een 'Plan-B'. 

Het hele punt dat ik hier wil maken, is dat de 'experts' die je voorbij ziet komen in de 'shows' op de televisie nooit het hele proces overzien. Ze weten veel van weinig. Jorge Vilches, die dat artikel schreef waar ik hierboven naar verwijs, maakt duidelijk hoe alles met alles verbonden is. En hoe nauw het luistert om ervoor te zorgen dat die 'machine' niet krakend tot stilstand komt. Hoe complexer een systeem is, hoe kwetsbaarder het wordt voor onoordeelkundig gebruik. En geloof mij, Frans en Ursula hebben geen benul. Daar komt dan bij dat ze zich omringd hebben met 'experts' die zijn geselecteerd op basis van hun ras, leeftijd, geslacht, seksuele voorkeur, lidmaatschap van een bepaalde politieke partij, gevaccineerd en pro-Oekraïne, en bereidheid om te likken naar boven, en te trappen naar onderen, in ruil voor 'opdrachten', en uitnodigingen voor 'shows' op de televisie die van hen 'BN-ers' maken. 

Zoals Larry Johnson schrijft op zijn blog, over de situatie in Oekraïne, is het een goede vuistregel dat mensen die heel gewichtig doen, niks in de melk te brokkelen hebben. U heeft, net als ik, al die 'experts' langs zien komen sinds de spanningen rond Oekraïne opliepen, ver voordat Rusland uiteindelijk het land binnenviel. De predicties over een 'snelle overwinning', die plaatsmaakten voor een 'opdracht van Poetin' om te zorgen voor een overwinning die hij op 9 mei aan het volk kon presenteren, als 'troostprijs'. Maar de Russen lijken zich maar niet te willen conformeren aan de scenario's die men in het westen voor hen bedenkt. En nu had de Telegraaf weer een stuk over een 'Slinks Plan' van Poetin. Dat 'Slinkse Plan' is de Donbas innemen, Oekraïne demilitariseren, en denazificeren, en als kers op de taart vermoedelijk nog de hele kuststrook langs de Zwarte Zee toevoegen aan het Donbas-gebied. Het plan dat de Russen al bij de aftrap open op tafel hebben gelegd. Behalve die kers. 

Peter Wijninga werd gevraagd wat het nou betekent dat Rusland door haar precisie-munitie heen is, zoals de Britten (niet voor het eerst) zeggen. Zijn antwoord was dat de munitie dan minder precies was. Dat soort 'experts' dus. Of het ook juist is wat de Britten beweren? Geen benul. Zijn collega bij HCSS Ten Broeke mocht reageren op geruchten over een algehele mobilisatie in Rusland, zoals zekere 'experts' als vooraankondiging uit hun dikke duim hadden gezogen om hun eerdere mislukte predicties mee af te dekken. 

Het is niet zo dat die 'experts' in een 'Groot Complot' zitten, of dat ze zich verkneukelen bij het vooruitzicht dat de hele Europese economie wordt gereduceerd tot een failliet voorwereldlijk 'Wildpark', waar de Dino's vrij rondlopen in het 'Groen'. En op enig moment moet toch ook bij de overheid het kwartje moeten vallen dat 'desinformatie-experts', betaald door zwendelaren en sjacheraars die dagelijks de boel bij elkaar liegen, met geld van de belastingbetaler een 'schaamlapje' is dat niets meer bedekt? De belastingbetaler die zich nu al groen en geel ergert aan 'deals' met mondkapjes, 'toeslagen', willekeurige 'energiecompensatie', 'functies elders', de evacuatie van Kaboel, een niet te temmen inflatie, en nog zo onwaarschijnlijk veel meer. En als dat 'schaamlapje' het tentje is waarin Frans en Ursula je willen laten overnachten in hun 'Jurassic Park', dan zou ik van 'Plan-B' maar snel 'Plan-A' maken, en maatregelen treffen om niet als 'kattenbrokken' voor de, door het beleid van de NAVO weer tot leven gewekte Tyrannosaurus Rex te eindigen. 

Een Canadese 'sniper', die bij zijn vertrek naar Oekraïne in de westerse pers werd geroemd als de beste van de wereld, is weer, zwaar gedesillusioneerd terug in Quebec, na een maand aan het Oostfront. Inferieure bewapening, slechte training, zware verliezen, plunderende soldaten, en desertie plagen het leger van Oekraïne volgens de Canadees. Anderen komen terug in een kist, of ze zitten gevangen in Rusland dat hun status als reguliere militair niet erkent, waardoor ze niet in aanmerking komen voor 'gevangenenruil'. Begrijpen die 'experts', en de redacties van die 'nieuwsshows' dat er een grote verantwoordelijkheid op hun schouders rust, als ze de situatie verkeerd voorstellen? Of Vrolijke Frans en zijn Ursula zien waar hun safari naartoe leidt, dat durf ik niet eens te vragen. Ik ben namelijk bang dat ze dat wel degelijk beseffen.

Als je links kijkt, zie je rechts niks.

Veel, zo niet de meeste ongelukken gebeuren omdat iemand is afgeleid. Niet noodzakelijk omdat zijn of haar ogen niet gericht waren op het gevaar, maar het brein was ergens anders mee bezig. Zeker als we het complete voortraject meenemen in onze beschouwing, zal er vrijwel altijd wel ergens onachtzaamheid in zijn geslopen. In NRC componeerde redacteur Michel Kerres voor de weekendkrant een artikel onder de kop: ‘Wanneer raakte het Westen Poetin kwijt?’ Mijn eerste, ietwat narrige reactie, nog voor ik het artikel had gelezen, was: ‘Ben je blind of zo!?!’

Na het lezen van dat artikel vrees ik dat dat inderdaad het geval is. De andere mogelijkheid is dat hij opzettelijk de lezer misleidt. Daar valt ook veel voor te zeggen, maar waar Kerres al doende ook zijn eigen graf graaft, als u mijn lezing van de gebeurtenissen volgt, is dat minder waarschijnlijk. Met enige regelmaat schrijf ik dat we zelfmoord plegen, als collectief, door te handelen zoals we handelen, maar ik bedoel daarmee niet te zeggen dat we ons daar ook bewust van zijn. Zelfs waar mensen die ‘Groen’ zien van ‘Schaamte’ de stekker uit zichzelf trekken, zoals ik het onlangs typeerde, zullen ze er voor zichzelf van overtuigd zijn dat ze gewoon geen andere realistische keuze hebben. En zelfs al zien hun ogen dat hun handelingen haaks staan op wat ze willen bereiken, dan nog dringt het niet door tot hun brein. 

Als u, of ik, in de auto van Max Verstappen plaatsnemen om zijn rondetijd scherper te stellen, lijden we aan grootheidswaan. ‘In je dromen!’ Olaf Mol, die het ‘commentaar’ verzorgde voordat een stel Zweedse stoethaspels voor veel geld de ‘rechten’ kochten, kon lyrisch zijn over coureurs die, midden in een wedstrijd, op hoge snelheid, terwijl de spanning om te snijden is, doodleuk over de boordradio aandacht vragen van het team voor een detail. U en ik zouden voor het eind van de eerste ronde al op een ronde achterstand staan, of in de bandenstapel hangen, zonder te weten hoe we daar terecht zijn gekomen. Er ging ‘iets’ niet goed, maar wat? Kerres is geen topper in zijn vak, zo moeten we constateren, en NRC zakt over de hele linie voor haar ‘race-licentie’, maar is dat verwijtbaar? 

Als een hele optocht van prominenten die ik hier de afgelopen tijd opnieuw aan u heb voorgesteld, nadat ik hun waarschuwingen in het verleden al met kracht onder de aandacht heb geprobeerd te brengen, om deze uitkomst te voorkomen, met hun vuist op tafel slaan om ons attent te maken op het gevaar van NAVO-expansie, sancties, ‘Regime Change’-operaties en oorlogen die we niet schijnen te willen winnen, en je bent redacteur bij een ‘kwaliteitskrant’, maar je ziet het niet, dan hebben alle abonnee’s een probleem. En niet alleen die redacteur. Het is dan contraproductief om een bezoekje aan de opticien voor te stellen, nog los van het feit dat het niet de ogen zijn die ondersteuning nodig hebben. Waar ik in het verleden al mijn licht liet schijnen over ‘multitasking’, de capaciteit om meerdere taken tegelijk uit te voeren, op minimaal een acceptabel niveau, stelde ik al dat het niet voor iedereen is weggelegd. En dat het belangrijk is om voor zekere functies te letten op die kwaliteit, inplaats van de vraag of de kandidaat in een ideologisch/maatschappelijk profiel past. Ik vraag dus om clementie voor wie langs die weg ‘omhoog valt’. Maar niet voor de krant of zender die het selectieproces beheert.

De eigenaar van een krant, een nieuwszender, een renstal of een voetbalclub hoeft zelf niet goed te zijn in ‘multitasking’ op het gebied waarvoor men een geschikte kandidaat zoekt. Ik heb geen idee wie Kerres een ‘kans’ heeft willen geven, maar als je alle, en ik bedoel echt alle ‘signalen’ hebt gemist die hebben geleid tot deze strijd in Oekraïne, en je etaleert dat in de krant, met als ‘bijschrift’ dat je niet de enige was die het gemist heeft, dan is dat in dit geval deels juist. Mijn stelling hier is dat werkelijk niemand in de top van de NAVO-organisatie die ‘signalen’ heeft gemist. Ze hebben alleen een dichte mist opgetrokken omdat ze deze oorlog wilden, op jacht naar de mondiale hegemonie, zoals uitvoerig toegelicht in eerdere bijdragen van mijn hand op dit blog. Je verschuilen in die mist kan nare consequenties hebben.

Het probleem is dat velen die functioneel bijdragen aan dat streven van de NAVO (‘Davos’, ‘Warparty’) niet ‘in het complot’ zitten, maar hun brein registreert niet wat hun ogen zien. Ze kijken ‘links’, terwijl die grote vrachtwagen van ‘rechts’ voorrang heeft, en geen intentie om te stoppen. Waarom kijken ze ‘links’? Omdat ze gemesmeriseerd zijn door wat ze daar zien. De producenten van de mist voeren daar voor hen een aantrekkelijk stukje op. Hun hoofd gaat wel van links naar rechts, maar hun brein is slechts bezig met de visuele impulsen die van’ links’ komen. Vergelijk het met het fenomeen van het ‘auto-ongeluk’ waar men in een file traag langs rijdt. Als bestuurder kun je het je niet veroorloven naar dat scenario te staren. Maar geen gebrek aan mensen die geen ‘situational awareness’ overhouden, en als ze niet ‘ongemerkt’ op de auto voor hen knallen, dan laten ze wel een gat vallen waar je de Titanic in kan parkeren. Twee jaar ‘Covid’ fungeert hier als een ‘auto-ongeluk’. Hoe de NAVO druk was met de voorbereidingen van deze oorlog met Rusland zag Kerres wel, maar zijn brein deed er niks mee. Anders valt het niet uit te leggen. 

En ja, als je dan op die auto voor je bent geklapt, dan ga je op zoek naar argumenten die bevestigen dat het ‘eigenlijk’ niet jouw schuld was. Zo lees ik dat artikel van Kerres waarin hij tracht zijn handen in onschuld te wassen, en Poetin in die auto voor hem de schuld te geven van de kettingbotsing. Dat ‘Covid’ die functie had, dat lijkt mij vrij helder. (De vraag of dat gepland was laat ik daarmee onbeantwoord). De media hadden het twee jaar lang amper over iets anders. Kerres volgde, vanuit zijn functie, met een ‘half oog’ de ontwikkelingen ‘rond Rusland’ en de NAVO, maar blijkbaar miste hij dus alle stoplichten. Als dat de toedracht is, en hij dus niet opzettelijk de boel besodemietert, dan is dat niet verwijtbaar. Ik zou hem alleen geen contractverlenging aanbieden.

Dat laatste heeft dan betrekking op mijn eigen perceptie van de functie van een krant, of nieuwszender. Ik realiseer mij echter dat die perceptie niet met zijn tijd is meegegaan, omdat het commerciële aspect de zaak vertroebelt. De redacteur in deze tijd is meer en meer ‘gastheer/vrouw’ in de ’nieuwsshow’. Waar of onwaar zijn amper nog criteria. Koopt/kijkt/leest de klant? Is het een ‘smeuïg’ verhaal? Staat er een pakkende foto bij? Heeft het betrekking op dat waar de klant mee bezig is? En als die klant bezig is met Poetin op een manier die vraagt om ‘links’ kijken, en het verkeer van ‘rechts’ te negeren, dan faal je als moderne redacteur als je uitroept: ‘Kijk rechts!’

Het resultaat is in elk geval dat Kerres het spoor volledig bijster is, zoveel is wel duidelijk. Maar hij heeft zeker gelijk dat hij de enige niet is. Dat Kerres Poetin beschrijft als iemand die in het begin een goede vriend van het westen was, maar geleidelijk aan een geheel eigen weg ging, onderstreept dat hij nooit zicht had op wie of wat Poetin voor mens is. Voor Kerres is hij een enigma, omdat Poetin zegt wat hij doet, en doet wat hij zegt. Dat soort politici kennen we in het westen al geruime tijd niet meer. Ik denk dat die conditionering bij Kerres voor veel verwarring zorgt. En niet alleen bij Kerres, herhaal ik nog maar eens. Een hoop schroot in die kettingbotsing onder analisten en commentatoren.