Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Uitbreiding

Added an 'In English' page to this website. Articles in that section are not a direct translation of what is posted on the Dutch language blog. They are 'stand alone' contributions, borrowing from the main Dutch language blog. Contributions will be irregular, and cover various topics. Read the introduction on that page to learn more. 

Zoeken op dit blog

Het is ongehoord

Het gedicht ‘First They Came’ van de Duitse predikant Martin Niemöller prijkt op een plaquette in Boston ter nagedachtenis aan de Joden die stierven in de Holocaust, en het is een aanklacht tegen de mensheid die wegkeek of zweeg, zoals nu in Gaza, maar ook een waarschuwing om niet te lang te wachten met je kritiek als je ziet dat het fout gaat.

 

Decennia later waren de Republikeinen in de Verenigde Staten op zoek naar de sleutel om de presidentsverkiezingen te winnen van de ‘pindaboer’ die als ‘zittende president’ beschadigd was geraakt door de machtswisseling in Iran, en een mislukte operatie om gegijzeld ambassade-personeel in Teheran te bevrijden. De campagnestrategen vonden een ‘B-acteur’ die het in Californië tot gouverneur had geschopt bereid om hun kandidaat te zijn, waarbij de partij inzette op het mobiliseren van wat men de ‘Silent Majority’ noemde. Het betrof geen groep die de eigen mening liever voor zich hield, maar een groep waar de ‘Mainstream Media’ geen begin van enige aandacht voor had. Velen, maar lang niet iedereen, woonachtig in wat ze in de VS ‘Fly-Over-Country’ noemen. 

 

Het is een karikatuur om de VS af te schilderen als een ‘Bipolair’ land waar de ‘oostkust’ en de ‘westkust’ de dienst uitmaken, maar er zit wel een kern van waarheid in. Met daar tussenin de ‘normale’ mensen, in die zin dat ze er veelal uitgesproken, politiek ‘niet-correcte’ meningen op na houden. Ongepolijst als gevolg van de absentie van hele volksstammen ‘consensus-wetenschappers’ en carrière-politici, en het gebrek aan interesse van journalisten voor die ‘boeren’. Ik ga geen voorbeelden geven van gangbare ‘oplossingen’ die daar op gezette tijden boven komen borrelen als iemand gefrustreerd of boos is, maar uiteenlopende vormen van grof geweld passeren de revue in conversaties. ‘Silent’ zijn ze zeker niet, ‘Ongehoord’ wel. Onderling zijn ze het de ene keer gloeiend met elkaar eens, om het volgende moment op hoge toon de meest bloedstollende ‘voorstellen’ te doen om hun vrienden-van-gisteren naar de ‘andere wereld’ te helpen. 

 

Vóór de de-industrialisatie toesloeg in ons land vond je dat soort ‘werkers’ vooral in de Partij van de Arbeid en de Communistische Partij Nederland. De elitaire Pacifistisch Socialistische Partij koesterde andere omgangsvormen, en dat gold ook voor andere ‘linkse’ splinters als de ‘Politieke Partij Radicalen’. De migratie van die kiezers naar wat in het huidige politieke spectrum ‘extreem rechts’ wordt genoemd had alles te maken met die de-industrialisering, en een invasie van ‘academici’ in die ‘Arbeiderspartij’ die zich op de sleutelposities nestelden. De partij werd één van de architecten van het ‘Cordon Sanitaire’ dat werd opgetrokken rond mensen met een ‘vulgair taalgebruik’, wat werd overgenomen door de media, alhoewel men daar wel brood zag in het commercieel uitbaten van ‘primaire aandriften’ en het gooien van olie op het vuur, inplaats van op de golven, ten behoeve van de kijkcijfers en het ‘bestand’ aan abonnees. Zedenverwildering, en verloedering op zich was geen bezwaar, maar het moest ‘cabaret’ of ‘prikkelende programmering’ betreffen die geen raakvlakken had met beleid. ‘Sjef van Oekel’ was ‘avant-garde’, omdat het programmering betrof voor de culturele elite. Het was om te lachen. 

 

Lachen is gezond, en zolang het niet ‘uitlachen’ betreft is het veelal ontwapenend. Als iemand bij ‘Ongehoord Nederland’ ongezouten en polemisch uit zijn of haar dak gaat, is dat een uiting van frustratie of woede waar je iets mee moet doen. Een ‘Cordon Sanitaire’ is olie op het vuur, en niemand kan mij wijsmaken dat degenen die daar een groot voorstander van zijn dat niet beseffen. Dus wat is hun bedoeling? Waarom die moedwillige polarisatie? Ik ben zelf niet zo ‘uitgesproken’ waar het de ‘krachttermen’ of buitensporige ‘voorstellen’ betreft, maar ik ken vele mensen die behoorlijk uit hun dak kunnen gaan als ze gefrustreerd of boos zijn, waaronder menigeen met een academische of ‘hogere’ educatie die braaf op de partijen stemmen die het ‘Cordon Sanitaire’ onderhouden. Sterker nog, eenieder die op ‘X’ rondzwerft om te lezen wat mensen zoal bedenken als ‘oplossingen’ voor problemen in de Nederlandse maatschappij, en de ons omringende wereld, treft de ene na de andere suggestie aan om grof geweld te gebruiken, of uit te lokken En politici uit de partijen die zich hard maken voor het ‘Cordon Sanitaire’, komen steeds vaker in beeld met voorstellen die nog een héél stuk verder gaan. 

 

Politici uit die partijen staan te dringen om te mogen zeggen dat hun politieke tegenstanders in binnen- en buitenland slechts één ding begrijpen, en dat is ‘een bom erop’! Onze gewezen langst-zittende premier Mark Rutte etaleert dag in, dag uit, uit welk hout hij écht gesneden is, door dicht tegen Donald Trump aan te schurken, zijn ‘Daddy’. In een opname van een gesprek dat Trump had met zijn ‘sponsors’ vertelt hij hen dat als hij president was geweest bij de aftrap van de ‘SMO’, de Russische poging om te voorkomen dat Oekraïne ingelijfd zou worden bij de NAVO, hij Moskou van de kaart had geveegd met een atoombom. Rutte krijgt er welhaast een orgasme van. En hij is zéker ook een voorstander van Trump’s voorstel aan Zelensky om Moskou te bestoken met door de NAVO te leveren Tomahawk kruisraketten, nu dat land onder de voet gelopen dreigt te worden. Geen van die politici heeft *ooit* een poging gedaan om op een diplomatieke wijze oorlog te voorkomen, of tot een vreedzame oplossing te komen nadat die begonnen was, omdat ze er Heilig van overtuigd waren dat dat ‘Benzinestation’ geen partij was. Niet anders dan de ‘mindset’ die dicteerde dat je de bevolking in ‘Fly-Over-Country’, of vergelijkbare delen van landen in Europa, simpelweg bij de teugel moet nemen, en opdrachten moet geven. Om, als het oorlog wordt, hen met voorrang richting het front te sturen, omdat die ‘ongepolijste’ types daar uitstekend geschikt voor zijn. 

 

Een ‘rechtbankverslaggever’ die plichtmatig stukjes schrijft over wat er in de Nederlandse rechtbanken voorbij komt aan ‘zaken’, met een sterke voorkeur voor ‘zaken’ tegen Nederlanders die zich ‘Ongehoord’ weten, want al jaren achter het ‘Cordon Sanitaire’, en nu blootgesteld aan vervolging wegens het gebruik van ‘ongepolijste taal’, beklaagde zich op ‘X’ over het gebrekkige ‘niveau’ van zijn tegenstanders in discussies. Hij wilde ‘betere’ tegenstanders, zo proclameerde hij. Nou heb ik zelf al verscheidene malen op zijn provocaties gereageerd, keurig inhoudelijk, en nog nooit een reactie ontvangen, voorzover ik mij kan herinneren. En zeker geen inhoudelijke reactie op grond waarvan een dialoog mogelijk is, want die kwaliteit heeft hij niet in huis. Hij klampt zich dwangmatig vast aan de consensus in de verwrongen wereld van de juristen, vol wetten waar je alle kanten mee op kan, en uitspraken van rechters zijn voor hem simpelweg onaantastbaar. Likken naar boven, en trappen naar onderen. Zoals Niemöller volkomen terecht vastlegde in dat gedicht ‘First They Came’, is dat het begin van wat wel *moet* eindigen in repressie en bloedvergieten. 

 

Andermaal onderstreep ik van mijn kant dat ik begrijp waarom taalgebruik ertoe doet, en dat het beter is als iemand nadenkt over een standpunt alvorens zich uit te spreken. In DEZE video veegt John Mearsheimer de vloer aan met Rutte’s ‘Daddy’, en bijgevolg met Rutte zelf, én de Europese politici die kruipen en likken om ‘Daddy’ te plezieren, zodat hij hen het speelgoed geeft waarmee ze Moskou in de as kunnen gooien. Natuurlijk is het beter als je beseft dat een ‘Win-Win’-oplossing per saldo beter is dan een ‘Winner-Takes-All’ uitkomst. Al helemaal in situaties waarin het allerminst gegarandeerd is dat jij de volle winst binnen zal slepen. Als je in ‘Fly-Over-Country’ een wegrestaurant binnenloopt dat adverteert met: ‘You Kill Them, We Grill Them’, is het vermoedelijk niet handig om in het midden van de zaak te gaan staan met je elitaire ‘Animal Rights’ T-shirt, en je eisenpakket op luide toon wereldkundig maakt, zonder zelfs maar een begin van enige bereidheid om de dialoog aan te gaan. 

Rijk worden van verkeerde keuzes

Een reactie op mijn bijdrage van gisteren op ‘X’ noopt mij tot nadere uitleg.

 

Mijn stelling dat we het in Nederland bovengemiddeld goed hebben kwam mij daar op het verwijt te staan dat ik de slachtoffers van het ‘Toeslagenschandaal’ blijkbaar buiten beschouwing liet. Niet alleen is dat een onterecht verwijt, omdat ik al vele jaren met grote nadruk ook die groep benoem, maar het illustreert onbegrip voor de kern van mijn denken over de structuur van onze economie. In de economie zoals wij die hebben ingericht zijn slachtoffers geen ‘weeffouten’, maar ze zijn *nodig* om dat krankzinnig grote waterhoofd van ‘diensten’ aan het ‘werk’ te houden. De ‘slachtoffercultuur’ is onze ‘pinautomaat’. In onze relatie onderling, én in onze kijk op wat zich afspeelt in de rest van de wereld. 

 

Dat is een ‘ziek’ systeem, dat is aangewezen op het plunderen van productieve landen, productieve individuen, en landen met grondstoffen. Het is een moreel corrupte extensie van het ‘roofkapitalistische’ systeem waarin lieden die de ‘geldpers’ beheren alles ‘kopen’ wat ze hebben willen, zonder ooit iets ‘van waarde’ bij te dragen. Van oudsher waren dat soort lieden geneigd tot het aanmerken van ‘uitvreters’, mensen zonder ‘werk’, als luie varkens die geen knip voor de neus waard zijn, en jammer dan als ze sterven van honger en gebrek. Echter, in het ‘Laat Roofkapitalistische Systeem’ werden die slachtoffers ‘ontdekt’ als een ‘pinautomaat’ voor de meest uiteenlopende, ogenschijnlijke, alsmede naïeve ‘Goedmutsen’ en organisaties, binnen en buiten de overheid, drijvend op belastinggeld en donaties. Die ‘Hulpverleners’ zijn erbij gebaat om een probleem niet op te lossen, want dan drogen de subsidies en donaties op. En het geassocieerde ‘werk’, waaronder grote sectoren van de ‘media’. 

 

Omdat zo’n systeem zijn ‘eigen kinderen opvreet’, door de productieve sectoren van de maatschappij uit hun verschoning te belasten, is het systeem aangewezen op ‘expansie’. In eerste instantie door productieve landen elders, en de landen met grondstoffen, feitelijk te koloniseren. Zij het werk, wij het geld, waarbij al onze ‘consensus-producten’ en ‘entertainment’ hen worden aangesmeerd als ’State of the Art’ kennis en vaardigheid, maar uiteindelijk, onvermijdelijk, de territoriale expansie om onze ‘bestuurlijke lagen’ en subsidie-vreters, de ‘parasieten’, die onder geen beding willen dat er een ‘Vrije Markt’ ontstaat waar producenten slechts kijken naar nut en objectieve noodzaak, te voeden. 

 

De slachtoffers zijn veelal *daadwerkelijk* slachtoffers die totaal niks te verwijten valt. Maar dat waar zij het slachtoffer van zijn is lang niet altijd het ’noodlot’. Ze vormen de brandstof voor het ‘Laat Roofkapitalistische Systeem’. De ironie is, dat velen die zich tegoed doen aan de belastingopbrengsten en donaties van zichzelf menen dat ze ‘Links’ zijn, en strijden tégen het ‘Kapitalisme’, terwijl ze de ‘soldaten’ zijn van dat ‘Laat Roofkapitalistische Systeem’, en uiteindelijk ook *letterlijk* als soldaten naar het front mogen als de expansie leidt tot de onvermijdelijke oorlog met de producerende landen en de landen met de grondstoffen, die het zat zijn om te worden gekoloniseerd. In die fase zitten we nu. 

 

De theaterstukjes die we opvoeren in de ‘media’, in de ‘consensus-wetenschap’, en in de diverse ‘parlementen’ als decor voor de ‘schandalen’, vormen een afleiding, en kostenpost die we kunnen missen als kiespijn. Ik zeg dus niet dat je mensen die het slachtoffer zijn van ‘Toeslagen-schandalen’, ‘Gaswinning’, of ‘Lockdowns’, ’Stikstof’ en noem het allemaal maar op de deur moet wijzen. Je moet je inspannen om ervoor te zorgen dat ze geen slachtoffer *kunnen* worden, en voor iedereen een solide ‘vangnet’ in de vorm van een ‘Basisloon’ dat geen onderhoud vergt. 

 

Onze gretigheid om Oekraïne te subsidiëren gaat ons de kop kosten. Ook daar organiseerden de architecten van ons systeem het zo dat Oekraïne wel slachtoffer *moest* worden. ‘Overextending and Unbalancing Russia from Advantageous Ground’, het formele plan waar de NAVO mee aan het ‘werk’ ging, laat helemaal *niets* aan de verbeelding over. Je hoeft geen ‘consensus-economie’ gestudeerd te hebben, en liever niet, om te beseffen dat al het geld dat wegvloeit naar oorlog een ‘Drag’ is voor de groei van de welvaart van ’Nations’, al kunnen individuele ‘Roofkapitalisten’, en groepen, of landen die zich met succes van hun militaire apparaat bedienen om zich de grondstoffen in een land toe te eigenen, compleet binnenlopen. Trump is omgepraat door Mark Rutte, en hij gaat militair materieel leveren aan Oekraïne, op *onze* kosten. Tweedehands oude meuk verkoopt hij voor de nieuwprijs, en wij staan op de banken te applaudisseren. Nadat diezelfde Trump eerder al een ‘Minerals-Deal’ met Oekraïne sloot waardoor dat wat er uiteindelijk overblijft van dat land Amerikaans bezit is. Dan zitten er vele draadjes los in je hoofd als je daar als EU-ingezetene blij van wordt. 

 

Dito met de aangekondigde ’Secundaire Sancties’, nu volslagen helder is dat de ‘Primaire Sancties’ geen *enkel* effect hadden. Over vijftig dagen is het zover. Net als met de ’Tarieven’ van Trump valt te vrezen dat de ‘BRICS’-landen niet zwichten voor die tirannie, en eerder nóg sneller de Dollar, de Euro en het Pond dumpen als ‘handelsmunt’ om hun economieën te redden. De échte economieën, die grondstoffen delven en goederen produceren ten bate van de welvaart van hun ’Nations’. Terwijl wij in Europa wegzakken in de ‘dienstenprut’. Ik heb ook geen kristallen bol, en wie weet pakt het anders uit, en kruipen die ‘BRICS’-landen terug in hun slavenschulp, horigen die niet kunnen ontsnappen aan hun lot, maar reken er maar niet op. 

 

Laat mij nogmaals benadrukken dat zo’n ‘Clash’ helemaal *niet* nodig is, en dat het hoe dan ook slecht uitpakt voor iedereen, afgezet tegen wat haalbaar is indien we terug zouden keren naar het ‘Klassieke Kapitalisme’, met een kleine overheid en grote Vrije Markt, zoals Adam Smith het onder woorden bracht, ‘opgeleukt’ met onderhoudsvrije vangnetten die we ons in deze tijd (nu nog) kunnen veroorloven. Maar als in september de pen uit die handgranaat wordt getrokken, wordt het een casino. Europa heeft de eerste cent niet om Trump te betalen voor al dat vuurwerk, dus zullen ze er wel toe overgaan om dat ‘bevroren’ Russische geld te jatten, en Trump zit er niet mee om de ‘Heler’ te zijn. Zoals hij ook openlijk aanstuurt op het verwerven van de resterende Europese industrie door ‘Tarieven’ op te leggen, waar we ons niet tegen kunnen verzetten, omdat we zijn ‘Afdankertjes’ uit de wapenopslag willen voor Oekraïne. Maar als dat geld op is, wat dan? Groenland ruilen tegen meer ‘Patriots’? Eén ding staat voor mij vast, en dat is dat de kans dat wij rijk *blijven* door onze verkeerde keuzes miniem is, en dan ben ik ruimhartig. 

 

Hoe smaakt de leuterkoek?

Serieuze onderwerpen vragen serieuze aandacht.

 

Voor u en voor mij zijn de serieuze onderwerpen in eerste instantie alles ‘dicht bij huis’. Onze eigen gezondheid, de gezondheid van onze naasten, en alles in onze ‘leefomgeving’. Er wonen veel mensen in Nederland met familie in Turkije, dus een ‘bosbrand’ in dat land kun je met een beetje fantasie nog wel inpassen in het vakje ‘serieuze onderwerpen’ zoals hiervoor gedefinieerd. Maar een overstroming in Texas die een week lang dagelijks voorbij komt, zelfs nadat de rivier die buiten haar oevers trad allang weer binnen haar oevers vredig naar zee kabbelt? En ja, ook in die ‘Savannah River’ zijn ze druk met ‘Dam Removal’, waar voor- en tegenstanders steggelden over het plan om de ‘Savannah Bluff Lock and Dam’ te slopen, danwel te repareren. Maar door die lens wordt die overstroming niet belicht. Het *moet*, net als die bosbranden in Turkije, in de Grand Canyon, of waar dan ook in de wereld, bekeken worden door de lens van ‘Klimaatverandering’, *juist* omdat we in Nederland vooralsnog opnieuw een ‘kwakkelzomer’ hebben die ons zou kunnen doen vergeten dat de ‘Klimaatnood’ hoog is. 

 

Zoals u vermoedelijk al wel weet, is de kwaliteit van het argument geen partij voor de kracht van herhaling. Wat ze op scholen ‘Stampen’ noemen, en in het leger ‘Drillen’. Een bruikbare methode om zekere ‘regels’ binnen een taal, of plaatsnamen op een topografische kaart te leren die elke vorm van logica ontberen. Je hoeft het niet te ‘begrijpen’, als je het maar ‘weet’. Elke dag opnieuw herhalen dat de Russen onze vijanden zijn waar we mee moeten afrekenen valt ook in die categorie. En dan blij om je heen kijken naar al die andere mensen die dat ook ‘geleerd’ hebben. 

 

Dergelijke ‘kennis’ wordt niet geschraagd door enig inzicht. Het is de ‘consensus’. Parijs is de hoofdstad van Frankrijk. Londen is de hoofdstad van wat er nog rest van het Verenigd Koninkrijk. Waarom? Niet belangrijk. Waar komen die namen vandaan? Hoef je niet te weten. Behalve als je meedoet aan een verknipte ‘Spelshow’ voor mensen die dingen zonder enig nut uit hun hoofd geleerd hebben, waarvoor de omroepen rondom de ‘Nieuwsbulletins’ volop reclame maken. De televisie als één langgerekt curiositeiten-kabinet. Onze ‘Sport-en-Spel’-samenleving voedt die ‘Bulletins’ eveneens, met volop ‘samenvattingen’ van wat er gebeurt op ‘Wimbledon’, in de ‘Tour de France’, en in ‘Wéér een Voetbalkampioenschap’, met zo nu en dan een ‘Toefje Formule 1’, maar alleen omdat er een Nederlander meedoet die de sterren van de Hemel rijdt, met het beschikbare materiaal, gelet op wat een reeks ’teamgenoten’ met dezelfde bolide hebben laten zien.

 

Al dat ‘Stampen’ en ‘Drillen’ is omgeven door een oceaan van ‘Infotainment’ en ‘Entertainment’, met een optocht van ‘Clowns’ in het ‘Politieke Circus’ die, zeker rond ‘Verkiezingstijd’, volop tijd vrijmaken voor ‘Leuterprogramma’s’, en zelfs ‘Spelprogramma’s’ als hun ‘Campagnestrategen’ mogelijkheden zien om daar ‘Punten’ te scoren. Waar burgers geïrriteerd raken, of boos worden, en vragen: ‘En ik dan?!?’, hebben we te maken met ‘Rechts Extremisten’ die een gevaar vormen voor de ‘Democratie’. 

 

Waar ik mij in het verleden opwond over de erosie van de kwaliteit van de publieke discussie, en de stortvloed aan niet-renderende bestedingen van belastinggeld, haalden velen de schouders op. ‘Het gaat toch goed?’ En dan moest ik erkennen dat we het in ons kleine kikkerland inderdaad bovengemiddeld goed hadden. En ofschoon er nu schulden zijn waarvan we moeten vrezen dat we ons die niet veel langer kunnen veroorloven, laat staan dat we ze nog kunnen laten groeien, hebben we het nog altijd niet slecht. Dat is het punt helemaal niet. Als je bulkt van het geld, en je niet je spaarvarkentje om hoeft te keren om een Ferrari te kopen voor je dochter, voor haar achttiende verjaardag, betekent dat nog niet dat het een goede besteding is van je geld. In ons deel van de wereld is volop aandacht voor extreme rijkdom, die pervers genoeg het gevolg is van de ‘de-industrialisatie’ en de macht van de ‘EuroDollar’ in de internationale handel. De burgers in ons deel van de wereld die hun productieve baan verloren kregen een ‘Fopspeen’, gekocht met geleend geld, terwijl de ‘architecten’ van die transformatie zich het schompes kochten aan ‘aandelen’, ‘schuldpapieren’ en ‘rechten’, naast Ferrari’s voor het hele gezin, én de hond. Hoe dichter je bij de ‘Geldpers’ zat, hoe groter je fortuin. 

 

De narigheid is, dat nu er grote gaten vallen door onverantwoorde keuzes van bestuurders, die gefixeerd waren op het scheppen van ‘werk’, zonder acht te slaan op de vraag of dat ‘werk’ ook zou renderen, en de oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne inmiddels als verloren moet worden beschouwd, de paniek ons collectief om het hart slaat. We kunnen wel ‘bedenken’ dat we die decadente multimiljardairs opzadelen met de kosten die we moeten maken om de schade te herstellen, maar in de praktijk zijn die ongrijpbaar, en zijn wij het zelf die met de rekening, en de oproep voor ‘Militaire Dienst’ blijven zitten, terwijl de hond van die multimiljardair wegscheurt in zijn Ferrari. De hoogste baas van het ‘Anti-Corruptie-Bureau’ in Oekraïne luidde recent  de noodklok, omdat een ‘kliek’ in dat land zich schofterig verrijkte aan de lopende oorlog, waarop Zelensky meteen met een wet kwam om zijn eigen ‘vertrouwelingen’ te vrijwaren van mogelijke vervolging, terwijl die chef van dat ‘Anti-Corruptie-Bureau’ ervan werd beschuldigd een ‘ontduiker’ te zijn van de ‘dienstplicht’, ook al meldde de man zich in februari 2022 als vrijwilliger, en vocht hij in die beginfase van de oorlog aan het front. En dat land wil Ursula von der Leijen met voorrang inlijven bij de EU. Voor haar is Zelensky een ‘Bloedbroeder’. Een voorbeeld. En dat is de EU die u wil?

 

Op dit blog besteed ik op gezette tijden aandacht aan concrete uitvindingen, en ontwikkelingen in ‘BRICS’-landen die een regelrechte bedreiging zijn voor onze eigen status als ‘Top-Dog’ in de wereld van ‘Research-and-Development’, en het implementeren van wat de ‘Research’ oplevert. Mijn ‘klacht’ dat onze eigen ‘Research-and-Development’ meer en meer ‘Leuterkoek’ voortbrengt, waardoor we met elke nieuwe dag op grotere achterstand worden gezet door die ‘BRICS’-landen, gaat er niet over dat ik de mensen die werken in de ‘Leuterkoek-Fabriek’, in de ‘consensus-wetenschap’, de ‘media’, de ‘adviesbureaus’, de ‘bemiddeling’, de ‘rechtspraak’, ‘Entertainment’, alle ‘NGO’s’, ‘Sport-en-Spel’, hun sneetje cake niet gun, maar we *zijn* al ‘passagier’, en tegen de tijd dat we de rekeningen, en de rente op onze schulden niet meer kunnen betalen, laat staan de aflossingen, is het hommeles. Het is lastig om bij te houden op welke gebieden de ‘BRICS’-landen ons al voorbij zijn, en je kunt beter vragen op welke gebieden we nog een voorsprong hebben. Ik kom niet veel verder dan ‘Leuterkoek’, nu Huawei, naar verluidt, een doorbraak heeft weten te realiseren in de productie van ‘photonic’  computer-chips waardoor ASML klaar is, net nu tarieven van dertig procent op export uit de EU naar de VS het bedrijf hoe dan ook al parten gaan spelen, en dat is echt extreem zorgwekkend.

Gewelddadige types

Dient de Staat het monopolie op het gebruik van geweld te hebben?

 

Of is er geen groter gevaar dan Staatsgeweld? Ooit vergezelde ik een vriend naar een ontmoeting met een overheidsfunctionaris die moest beoordelen of mijn vriend wel in aanmerking kwam voor de status van ‘Gewetensbezwaarde’. Mijn vriend claimde, en hield bij hoog en laag vol, dat hij onder geen enkele omstandigheid ooit geweld zou gebruiken. Ik kon daar niet voor instaan, maar mijn aanwezigheid was gewenst om te getuigen dat ik hem nooit geweld had zien gebruiken. Het was je reinste hypocrisie, niet alleen van de kant van mijn vriend, maar net zo goed van de kant van de overheid, waar de overheid stelde dat ons leger een zuiver ‘defensief’ karakter had, en wie erkende dat men wel geweld zou gebruiken indien men werd aangevallen, moest toch ‘in dienst’

 

Mijn eigen keuze om wélin dienst’ te gaan, en enige tijd te dienen als ‘beroeps’, hield niet in dat ik verzot was op geweld, of geloofde in dat sprookje van die Nobele NAVO, maar ik redeneerde andersom: Als mensen in het leger voldoende tegengas gaven, en voldoende burgers zich bewust waren van het gevaar van een gewelddadige sekte in hun midden, bereid om op de rem te gaan staan zodra er sprake was van ‘oneigenlijke’ inzet, wierp dat een barrière op tegen politici die er wel ‘pap’ van lustten, dat gebruik van geweld. Het was, en is een complex vraagstuk, waarbij velen in die tijd tevens hardop fantaseerden over de noodzaak om het ‘feminisme’ te stimuleren, vanuit de idiote gedachte dat vrouwen minder gewelddadig waren dan mannen, waardoor de vrede als vanzelf neer zou dalen over de wereld als we vrouwen de macht gaven, en mannen stimuleerden hun ‘vrouwelijke kant’ te ontwikkelen. Mijn benadering was praktischer, vond ik zelf.

 

Hoewel ik zonder voorbehoud voor gelijke rechten (en plichten) voor vrouwen ben, ieder binnen zijn of haar eigen capaciteit, hoeft u met dat soort onzin niet bij mij aan te komen zetten. Geweld is er in soorten en maten, en de ‘mindset’ die ervoor nodig is heeft weinig of niets uitstaande met de fysieke kwaliteiten, of het geslacht, danwel de seksuele voorkeur van betrokkene. Of iemand gewelddadig is, of niet, zit ‘tussen de oren’. Iemand is gewelddadig indien men het gebruik van geweld om een geschil te beslechten niet afwijst, indien niet eerst alle andere mogelijkheden zijn uitgeput, of waar men geweld overweegt in situaties waarin men zelf geen ‘belang’ heeft. Of men zelf een mes trekt, of het leger er op afstuurt, of een huurmoordenaar die klus laat klaren, maakt daarin geen verschil. Vanuit die invalshoek is het verdedigbaar dat iemand die last heeft van ‘kortsluiting in het hoofd’, en daardoor zonder enige aanleiding willekeurige medemensen aan het mes rijgt, niet *dus* gewelddadig is, maar mogelijk eerder ‘ontoerekeningsvatbaar’, al moet gewelddadigheid ook niet gemakzuchtig worden uitgesloten. Het is een lastige aanscherping van het begrip ‘gewelddadig’, maar nodig omdat ook ’niet daders’ die anderen aanzetten tot geweld wel degelijk dienen te worden aangemerkt als een gevaar voor de samenleving.

 

In de praktijk wemelt het, binnen mijn definitie, van de gewelddadige mensen, die vér voor er geen optie meer is al druk zijn met het maken van plannen om met geweld anderen te dwingen. Een ‘pikant’ thema was, en is, de vraag of ouders die geweld gebruikten in de opvoeding gewelddadig zijn, of dat het voor hen de ‘noodrem’ was. Die vraag stellen houdt geen goedkeuring van het gebruik van geweld in, noch is er een glashelder antwoord mogelijk op die vraag. Maar het is verdedigbaar dat iemand die geweld gebruikt zich kan beroepen op ‘zelfverdediging’ indien men een dierbare op die manier weet te weerhouden van een levensbedreigende fout. Probleem is evenwel in alle gevallen dat het nagenoeg onmogelijk is om zonneklaar vast te stellen dat betrokkene zonder die ingreep daadwerkelijk in de fout was gegaan. Alleen waar diegene die werd gestopt op gewelddadige wijze erkent dat die ingreep hem of haar van dat gevreesde gedrag heeft weerhouden, en hij of zij degene die geweld gebruikte dankbaar is, omdat het hen behoedde voor iets waar men later spijt van zou hebben gehad, kun je stellen dat die gewelddadige ingreep ‘gepast’ was. Maar dat is achteraf.

 

Wat je wil voorkomen, is dat het nodig wordt om geweld te gebruiken. In acute situaties, als een idioot met een mes op je in begint te steken is er sprake van zelfverdediging indien men actie onderneemt om te voorkomen dat men slachtoffer wordt, ook als dat het gebruik van geweld inhoudt. Dan nog kan iemand die daar achteraf als ‘officier van justitie’ of rechter een oordeel over velt menen dat men beter had kunnen vluchten, dat het gevaar ‘feitelijk’ niet had bestaan, omdat het niet veel meer was dan een ‘schijnbeweging’, of dat het geweld waartoe degene die werd aangevallen zijn of haar toevlucht moest nemen niet ‘proportioneel’ was. Maar die ‘schrijftafel-ridders’ verkeerden niet in de situatie waar jij je in bevond. En in Nederland de overheid waarschuwen voor een dreigende ontsporing heeft, zo is mijn ervaring, weinig of geen zin, omdat de politie blijkbaar de instructie heeft om te wachten tot er bloed vloeit. Op dit blog heb ik wel al eens een ‘boekje open gedaan’ over mijn eigen ervaringen, waaronder met fysiek gewelddadige vrouwen, waarbij ik niet reageerde met tegengeweld, maar door afstand te nemen, wat in die context gelijk staat aan ‘vluchten’. Voor een gewelddadig individu is dat een aansporing, indien er geen consequenties zijn, ongeacht of de dader een man of een vrouw is. Of de NAVO. 

 

Indien iemand binnen een relatie voorziet dat het handelen van de ‘ander’ vroeger of later zal eindigen in geweld, heeft hij of zij de morele plicht om dat ‘bespreekbaar’ te maken. In gangbare relaties in de privé-sfeer is het aan te bevelen de relatie te beëindigen indien dat ‘bespreekbaar’ maken geen soelaas biedt. Maar in zekere gevallen is men tot elkaar ‘veroordeeld’. De prijs voor een scheiding is dan te hoog. Je kinderen niet meer kunnen zien, ontslag moeten nemen, moeten verhuizen, of emigreren, zijn prijskaartjes die erin hakken. Voor landen die zich bedreigd voelen is het simpelweg onmogelijk om te vluchten. Dus als Poetin in 2007 op de ‘Security Conference’ van de NAVO in München luid en duidelijk stelt dat verdere uitbreiding van de NAVO vroeger of later tot een gewelddadig treffen zal leiden, wat is dan wijsheid?

 

Dat hangt er vanaf. Voor iemand die geweld wil vermijden is dat reden om de dialoog te zoeken, om langs die weg zo’n uitkomst te vermijden. In het bijzonder als degene die aangeeft dat geweld dreigt daar op aanstuurt. Is men gewelddadig, dan is het eerder een aansporing om exact datgene te doen waar die ander bang voor is, en elke dialoog te mijden. Dat was wat de NAVO deed, dus. 

 

Voor een Staat, of groep mensen, geldt uiteraard dat het lastiger is om helder in beeld te brengen hoe het één tot het ander leidde tegen de tijd dat een oorlog uitbreekt. Poetin, en Xi, waren in 2007 Staatshoofd, maar iemand als Ruben Brekelmans, onze huidige minister van oorlog, zat in 2007 nog met zijn handen in de pap te slaan, om het zo maar even gechargeerd uit te drukken. Het is niet altijd gezegd dat mensen in een leidinggevende functie begrijpen hoe een ander ‘aankijkt’ tegen bepaalde ontwikkelingen, of dat hij, of zij door de voorgangers naar behoren werd geïnformeerd. Ik zie Brekelmans nu op ‘X’ schrijven dat Rusland geen vrede wil. Het is in theorie mogelijk dat hij dat oprecht meent, omdat hij geen benul heeft van voortraject. En dat gewelddadige lieden in zijn omgeving hem niet wijzer wilden maken. Of hij is hypocriet. Zoals zoveel anderen in ons deel van de wereld die zich hullen in het gewaad van ‘Gewetensbezwaarde’, maar ‘Wolven-in-Schaapskleren’ zijn. 

 

Het ‘feminisme’ waar lieden naar streefden die stelden dat het de sleutel was tot een vreedzame wereld genereert meer en meer daders die geen ‘Skin-in-the-Game’ hebben. Die vanachter hun bureau valse plannetjes uitwerken om landen te ‘Overbelasten’ en te ‘Destabiliseren’ door een ‘proxy’ voor de bus te duwen die het als huurmoordenaar op mag nemen tegen het land dat gewaarschuwd heeft voor oorlog. Een land dat continue heeft aangegeven bereid te zijn tot overleg, en zelfs akkoorden sloot, of er de initiatiefnemer van was, om oorlog te voorkomen. In ‘Minsk’ en ‘Istanboel’, en dat in 2021 nog concrete voorstellen richting de NAVO stuurde, waar de NAVO niet op reageerde. Een land dat ook nu onverminderd pleit voor een dialoog die moet leiden tot een blijvende vrede. Echter, inmiddels is er geen reden meer om aan te nemen dat die gewelddadige organisatie achter die oorlog, de NAVO, bereid is gas terug te nemen, dus dient die gewelddadige geest op de achtergrond niet bij machte te blijven om de draad weer op te pakken. Geef ze daar in Rusland eens ongelijk? We zijn inmiddels een gewelddadige coup, een burgeroorlog, zeven jaar onophoudelijke beschietingen van de Donbas, en drie jaar oorlog verder. Klaar mee!

Wij kunnen dat!

Met elke nieuwe dag worden de gaten in de staatshuishouding groter, en zwarter.

 

Mislukt beleid op het gebied van de ‘Toeslagen’, ‘Stikstof’, ‘Vluchtelingen’, ‘Aardgaswinning’, ‘Covid’,’ Energievoorziening’ en geld vretende oorlogen over de hele wereld, en nu dichter bij huis dan ooit, illustreren in ‘Full Color’ dat we geleid werden door ‘Beunhazen’. Waarbij we als burgers van Nederland collectief echter ook wel het boetekleed aan mogen trekken, omdat we hen niet alleen vergaten af te remmen, maar hen in meerderheid juist aanmoedigden, of vertrouwden. Als iemand op de rand van de Grand Canyon staat, en beweert dat hij of zij met een korte aanloop zo naar de overkant springt, moet je geen tribune bouwen voor het publiek, maar een dwangbuis aan laten rukken om die idioot tegen zichzelf te beschermen. 

 

De term ‘Beunhazen’ is wellicht teveel eer, omdat het deels ook gaat over lieden die *wisten* dat het niet kon wat ze deden, maar het er desondanks door ramden, omdat ze er *zelf* beter van werden. Hun politieke carrière voer er wel bij. Hun ‘vervolgstap’ werd erdoor gefaciliteerd. Hun zakken werden erdoor gevuld. Falen in kwesties die bedreigend zijn voor een land kan waanzinnig lucratief zijn. Een manager van het bedrijf waar ik ooit voor werkte legde mij uit hoe hij daar tegenaan keek: De prestaties van managers in dat bedrijf werden op enig moment op Amerikaanse wijze ‘gemeten’ door hen bepaalde ‘targets’ te geven. Het enige wat je als manager hoefde te doen, was een deel van het beleid waar jij verantwoordelijk voor was, maar geen ’target’, finaal uit je klauwen te laten vallen, ook al wist je exact hoe je die schade moest voorkomen. Dan kon je dat het jaar erop, in overleg met de bedrijfsleiding, tot je ‘target’ maken, en had je je ‘bonus’ alweer binnen. 

 

Tegen de tijd dat het bedrijf als gevolg van dat systeemfalen op de fles ging, en verkocht moest worden, was jij ‘binnen’, en stapte je over naar de concurrent met een voorbeeldige ‘conduitestaat’, omdat je steeds je ‘targets’ had gehaald. Voorheen was dat voor landsbestuurders lastig, omdat er geen ‘concurrent’ was waar je je verwoestende, maar lucratieve werk kon voortzetten. Maar inmiddels wemelt het van de opties door een weelde aan ‘Supranationale’ en ‘Internationale’ organisaties. De ‘EU’, de ‘VN’, de ‘NAVO’, voorzover er geen commerciële ondernemingen zijn die best iemand met een ‘Netwerk’ in een ‘Doelland’ kunnen gebruiken om het verder te slopen ten bate van hun eigen ‘Bottom Line’. Daar valt de keuze dan niet op de ‘Beunhazen’, de volslagen idioten, maar op de calculerende types. 

 

Graag aandacht voor de mogelijkheid dat dergelijke calculerende types niet per definitie ‘landverraders’ zijn. Weliswaar *weten* ze dat hun beleid zal falen, maar voorzover ze gefocust zijn op het bevorderen van de ‘werkgelegenheid’ als ultiem doel is er geen betere methode. Al die grote, zwarte gaten die ik hierboven opsomde genereren in het ‘hier en nu’ bergen ‘werk’. Ze zuigen hard, dat bedrijven die iets produceren, die bijdragen aan de handel, of het transport, geen mensen kunnen vinden. Slechts een deel van die ‘werkgelegenheid’ wordt gerealiseerd bij de overheid. De rest vindt plaats bij ‘adviesbureaus’, in ‘ThinkTanks’, op ‘Hoge Scholen’, ‘Universiteiten’, ‘facilitaire’ ondernemingen, bij bedrijven die zich ‘tegoed doen’ aan ‘overheidsopdrachten’ en ’NGO’s’, alsmede in de rechtspraak. 

 

De gegeven voorbeelden zijn de écht grote projecten, maar het wémelt in onze samenleving van de voorbeelden dicht bij huis. In 2018 werden ‘VVE’s’ bij wet verplicht voor woningen die werden aangeduid als ‘appartementen’, omdat er sprake is van ‘horizontaal’ gescheiden woonlagen. Het genereerde ‘werk’ voor gespecialiseerde bureaus die de administratie voor die VVE’s doen, en desgewenst ‘voorzitters’ leveren voor de verplichte vergaderingen. Wat ze uiteraard niet voor niks doen. En met een béétje handigheid lukt het bijna altijd wel om bewoners tegen elkaar op te zetten, of bestaande tegenstellingen aan te wakkeren, wat veel extra ‘werk’ genereert, voor die bureaus zelf, én voor juristen. De wetgever voerde wel die plicht in om een VVE op te richten, voor die specifieke groep woningen, maar men ‘verzuimde’ om te handhaven, zodat iemand die slechts één boven- of onderbuurman, of buurvrouw heeft, waarmee men gelukkig niet samen hoeft te leven, omdat het een ‘draak’ of een ‘feeks’ is, genaaid is, want hoe moet dat ooit gaan werken? Banken eisen inmiddels zo’n VVE, wat zij ten onrechte zien als een zekerheid voor hun hypotheek, omdat helemaal niet gezegd is dat een moeiteloos lopende VVE van twee personen ook moeiteloos blijft draaien als degene aan wie zij de hypotheek verstrekken de buurman, of buurvrouw wordt van de andere bewoner. Is dat dan een ‘omissie’? Heeft een ‘Beunhaas’ die wet geschreven, en hebben honderdvijftig ‘Beunhazen’ in het parlement zitten pitten? Of voorzag men dat het zou leiden tot een ‘run’ op ‘bemiddelaars’ en rechtbanken, en was men trots op dat stuk wetgeving, omdat het goed was voor de ‘werkgelegenheid’ van onproductieve medelanders?

 

Het is maar een onbetekenend voorbeeld in een oceaan van wetten en regels die de productieve medemens direct, of indirect op kosten jaagt, in een land waarin die grote projecten die volledig van de rails liepen per saldo nóg harder zuigen. Als ik aandacht kweek voor de vraag hoe we dat allemaal gaan betalen, in een land, en een ‘Europa’ dat zichzelf alleen daardoor al volledig uit de markt prijst op mondiaal niveau, waardoor de industrie, de nijverheid, de land- en tuinbouw, de handel en het transport wegsmelten als sneeuw voor de zon, dan krijg ik doorgaans blikken toegeworpen die duidelijk maken dat men zelfs bij benadering niet begrijpt waar ik het over heb. Al die wetten en regels zijn er toch alleen maar om de wereld waarin we leven beter te maken? En ja, dat kost geld, en ja, het genereert slachtoffers, maar er worden ook ‘oplossingen’ geboden. Bemiddeling, juristen, compensatie, schikkingen, tegemoetkomingen, debatten en discussiestukken, adviesorganen, studies……………

 

Dat landen die zich zo organiseren het afleggen tegen de ‘BRICS’-landen, en zich steeds dieper in de schulden steken, is logisch, en ongezond. Als ik daar op wijs, het ‘voorreken’, en een beroep doe op het logisch denkvermogen van gesprekspartners, waaronder dierbare vrienden, velen hoger opgeleid, krijg ik al snel het verwijt dat ik een ‘Doemdenker’ ben, en ‘Negatief’, waarna de dialoog stopt. Dat is lastig voor mij, omdat ik eraan hecht beschouwd te worden als een ‘realist’. Als ik vooraf verneem wat onze bestuurders van plan zijn inzake ‘Toeslagen’, ‘Stikstof’, ‘Vluchtelingen’, ‘Aardgaswinning’, ‘Covid’, ‘Alles Elektrisch’, en wéér een oorlog, en ik zeg: ‘Kan niet!’, dan ben ik niet ‘Negatief’, of een ‘Doemdenker’, maar iemand die onderkent dat het niet kan. Tevens onderken ik dat zekere andere landen, waar men het anders aanpakt, met rasse schreden uitlopen op ons in het ‘Collectieve Westen’, en dat ‘Sancties’, het jatten van hun tegoeden en ‘Tarieven’, om nog maar te zwijgen van oorlog, niet *hén* de kop gaat kosten, maar ons. Met andere woorden, ik zie wat de oplossing is, propageer die, maar kennelijk moet deze gifbeker helemaal leeg? Ben je dan een ‘Optimist’ als je daarvoor pleit? Of iemand die aan de rand van de Grand Canyon staat en roept: ‘Wir Schaffen Das!’ Zie ik iets over het hoofd?

Kies uw parasieten met zorg

De term ‘parasiet’ heeft een uitgesproken negatieve connotatie.

 

Objectief gezien is dat vreemd, in die zin dat we nagenoeg allemaal anderen nodig hebben om te overleven. Slechts een handjevol tamelijk achterdochtige lieden slaagt erin om zich ‘in het wild’ staande te houden. Maar ook zij zouden allang dood zijn als hun moeder hen niet ‘gezoogd’ had. En we leven allemaal bij de gratie van parasieten in onze darmen die zorg dragen voor het proces waardoor ons voedsel wordt omgezet in bruikbare voedingsstoffen voor ons lichaam. Waar we het hebben over mensen die ‘parasiteren’ voelen we ons benadeeld. Het kan gaan om een individu in onze directe leefomgeving, of groepen in de samenleving, en in het ‘hier en nu’ ook over complete landen buiten onze eigen bestuurlijke gemeenschap waar miljarden naartoe gaan, waarvoor we niks terug zien. Zie het verwijt dat Trump de Europese landen maakte, waar Rutte zich achter heeft geschaard.

 

Een ‘demissionaire’ bestuurder heeft weer 300 miljoen weggegeven op een bijeenkomst van landen die dromen van het 'Overbelasten en Destabiliseren' van Rusland door Oekraïne af te vullen met wapens en geld. Formeel is het geld deze keer bedoeld voor de ‘wederopbouw’. HIER een video waarin een gepensioneerde Amerikaanse en een gepensioneerde Britse officier de vloer aanvegen met dat idee. Ik hoef niet te onderstrepen dat ik het volledig met hen eens ben. Maar wat bezielt de individuen, de groepen en de landen die menen dat die parasiet net buiten onze grenzen nuttig is? De term ‘parasiet’ is niet denigrerend bedoeld, maar puur objectief in die zin dat het land drijft op buitenlandse donaties, en zonder die bijdragen allang failliet en militair verslagen zou zijn. 

 

Dat laatste wordt onderschreven door ‘vriend’ en ‘vijand’ van dat land. Er zijn ‘vrienden’ die oprecht denken dat al die miljarden die wij al in dat ‘Project’ hebben gepompt nuttig en nodig zijn voor een ‘gezonde’ toekomst van ons deel van de wereld, of zelfs de mensheid als geheel. Er zijn ‘vrienden’ die geen idee hebben of het nuttig en nodig is, maar die op intuïtie, op basis van hun gevoel, doorgaans vanuit hun haat voor de tegenstander, dergelijke geldstromen toejuichen. En er zijn ‘vrienden’ die het aan hun ‘reet zal roesten’ of het Oekraïne helpt, en hoe het uitpakt voor de toekomst van ons nageslacht, of de mensheid als geheel, zolang ze er zelf maar beter van worden. In de praktijk is het veelal een mengeling van motieven, wat zich onder andere uit in ongrijpbaarheid van de groep als geheel, omdat ze per gelegenheid uit een ander vaatje tappen. Verreweg de grootste bedreiging voor Oekraïne, en voor u en voor mij, zijn de cynici die het aan hun ‘reet zal roesten’. Hun baan als secretaris generaal, als commissaris, als volksvertegenwoordiger, als wapenfabrikant, als aandeelhouder, als militair vaart er wel bij. Die motivatie houden ze uiteraard voor zichzelf. 

 

Parasieten zonder ‘meerwaarde’ voor hun familie, vrienden, de samenleving, de mensheid, zijn extreem bedreven in het verzinnen van excuses. Ze bespelen critici met variaties van meelijwekkende verhalen, niet zelden volledig uit de duim gezogen, of tenminste buitensporig ‘bijgekleurd’, en woede-uitbarstingen indien donoren het voor gezien houden. Niet alleen zijn ze bedreven in het bespelen van de andere ‘vrienden’, waardoor effectief een massa ontstaat die elke roep om die verspilling te stoppen overstemt, maar zeker tegen de tijd dat de scheuren in het narratief zichtbaar worden, en het tegen begint te zitten, wordt het gevaarlijk voor de mensen die geen begin van fiducie hadden in het ‘Plan’ om Rusland te ‘Overbelasten en Destabiliseren’ door een gewapend conflict uit te lokken, na de eerdere afgang die volgde op de regime change operatie van 2014. Die groep die daarover goed geïnformeerd was was al klein. Onder hen mensen die zelf een ‘parasitair’ bestaan leiden, in die zin dat ze geen bijdrage aan de economie leverden, voorzover we het hebben over productie, handel en transport. Wetenschappers uit de ‘consensus-hoek’, John Mearsheimer, Jeffrey Sachs en anderen, actieve en gewezen militairen die verstand hebben van militaire zaken, en geïnteresseerde leken die er de tijd voor hadden om zich in te lezen, zoals ondergetekende. 

 

Het lichaam (van een mens, of een bestuurlijk lichaam) is ‘ziek’ indien de goede parasieten het afleggen tegen de ziektekiemen die het organisme eerst verzwakken, en daarna uitteren. ‘Goede Bedoelingen’ staat daarbij niet gelijk aan goede parasieten. In de praktijk is het verduiveld lastig om scherp in beeld te krijgen welke parasieten nuttig en nodig zijn. We zijn sterk geneigd om dat ideologisch te bepalen, of vanuit onze religie, of vanuit de ‘consensus’. Ik vrees dat het in de praktijk niet zo eenvoudig is. Maar de ‘vrienden’ (van Oekraïne of van Rusland) die aan het kortste eind trekken, hebben aan het eind van de oorlog wel wat uit te leggen. Althans, zo zou het moeten zijn, maar als we over onze schouder kijken naar alle oorlogen waar de NAVO zich in mengde, of als instigator het startschot voor gaf, Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Gaza, en nu weer Iran, dan blijkt dat we er als collectief weinig of niks van leren. Niet dat we unaniem blij zijn met de ‘uitslag’, maar we blijven hangen in het excuus dat we ‘Goede Bedoelingen’ hadden. Dat sommige van onze ‘vrienden’ zich schofterig verrijkten, en verrijken, over de ruggen van de slachtoffers, willen we niet zien. 

 

Verreweg het grootste probleem, vanuit mijn perspectief, is dat we ons zo makkelijk om de tuin laten leiden door mensen met intens slechte bedoelingen. We hebben geen tijd om ons te verdiepen in problemen; journalisten zijn propagandisten geworden; we laten ons inpakken door een overdaad aan ‘entertainment’; we laten ons ‘stress’ aanpraten over pietluttigheden; het is ‘balletje-balletje’ voor ons, te complex gemaakt. Met andere woorden, als het ‘Plan’ om Rusland te ‘Overbelasten en Destabiliseren’ door Oekraïne onder de bus te duwen gelukt was, dan waren alle moralistische, ideologische, en ethische bezwaren weggevallen. Voer voor historici. Zoals ik mij ook terdege realiseer dat als Hitler de Sovjets had verslagen, inplaats van andersom, de consensus Nazi’s van ons had gemaakt. Hoe eenvoudig het is om mensen te ‘winnen’ voor mensonterende praktijken kunnen we zien in Gaza. De ‘vrienden’ van Israël zijn ‘wij’, en ‘onze’ NAVO is leidend, niet anders dan in die andere oorlogen die ik opsomde, én in de oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne. Ik heb daar een uitgesproken mening over, maar daar gaat deze bijdrage niet over.

 

Deze bijdrage betoogt dat toegeven aan parasieten die niet kunnen ‘leveren’ uiteindelijk onze eigen dood tot gevolg heeft, als de ‘vrienden’ niet bij machte zijn om het organisme dat onze expansie blokkeert effectief de wind uit de zeilen te nemen. De ‘vrienden’ zijn dat niet met mij eens, en ze hebben zichzelf wijsgemaakt dat ze nog steeds kunnen winnen, al zal het ‘offers’ vergen. Als ik hun argumenten hoor, dan kom ik niet verder dan de gekoesterde illusie dat de NAVO militair veruit het machtigst is, en dat het Collectieve Westen veruit het rijkst is. De ‘Extended BRICS’ is echter rijker dan de G-7 landen bij elkaar, ze hebben onwaarschijnlijk veel meer ‘soldaten’ (mensen die als militair kunnen worden ingezet), en Rusland toont in Oekraïne ‘live’ dat het de vloer aanveegt met de NAVO. Trump lijkt weer aan boord en bereid zijn ‘Make America Great Again’-plannen te begraven, wat concreet inhoudt dat de VS nog eens *tien* Patriot afweerraketten zal leveren aan Oekraïne. Rusland produceert nu duizend ‘aanvals-drones’ *per dag*, naast alle raketten, waaronder de modernste die er bestaan, en de ‘vrienden’ ratelen maar door over aanvallen op burgerdoelen, maar ondertussen wordt Oekraïne militair en economische gesloopt, terwijl er verhoudingsgewijs juist bijzonder weinig burgerslachtoffers te betreuren zijn. (Zie ook die video in de link die ik eerder gaf). 

 

Dat het ‘Plan’ mislukt is is in zoverre niet zeker, dat als Rusland en/of China (en andere ‘BRICS’-landen) economisch eerder door het ijs zakken dan de NAVO/G-7 landen, het tij nog kan keren. In tal van eerdere bijdragen heb ik het gedeïndustrialiseerde ‘Collectieve Westen’ omschreven als een parasitaire gemeenschap, die zich heeft toegelegd op (financiële) dienstverlening en andere ‘franje’, met zelfs een actief programma om voedselzekerheid en andere basisvoorzieningen af te breken om het ‘Klimaat’ te redden. En dat het dan niet slim is om ruzie te zoeken met de landen die geacht worden om alle spullen, grondstoffen en voedsel te leveren. Wat mij ertoe brengt te concluderen dat we getroffen zijn door meerdere parasieten die dat zwaarlijvige monster van binnenuit slopen. Voorzover er onder de parasieten die uit zijn op méér oorlog lieden zijn die die ‘Verelendung’ verwelkomen als een voorwaarde om hun ‘Plan’ voor NAVO-expansie erdoor te rammen, maak ik mij ernstig zorgen. Omdat ik meen dat ‘survival of the fittest’ langs die weg geen soelaas biedt voor de menselijke soort. Maar als we het intellect dat we gekregen en gecultiveerd hebben niet gebruiken, dan hebben de goede parasieten het nakijken. Dan sterven de ‘cultuurdragers’, de kunstenaars, de schrijvers, de bruggenbouwers, de rationele wetenschappers aan het front op golven van virulente haat en ten koste van alles wat hun voorouders opbouwden. 

 

Te gemakkelijk vergeten we dat ook in Nederland meer mensen vochten aan de kant van de Duitsers dan er actief waren in het verzet. Talloze landen die deel uitmaken van de EU waren ‘Axis’-landen, of ze boden ternauwernood verzet tegen Hitler, sloten er 'Peace-in-our-Time' overeenkomsten mee. Of ze vonden mensen bereid om samen te werken met de Nazi’s, zoals de ‘Vichy-regering’ in Frankrijk. De huidige ‘Baltische’ landen waren grootleveranciers voor de SS, evenals het westelijke deel van Oekraïne. Denemarken bood geen verzet toen de Duitsers er naar binnen liepen. Het sprookje van afgedwongen lethargie is gekunsteld. Niet heel veel anders dan in de Sovjet-Unie, waar ‘iedereen’ ineens een slachtoffer van Stalin was nadat het communisme daar de pijp aan Maarten gaf. De vader van Kaja Kallas was een hoge functionaris in de Sovjet-Unie, en ze groeide op met de voordelen van die status, maar ze doet alsof haar complete familie ‘in het verzet’ zat. Kies uw parasieten met zorg!

Goed onderhoud verlengt de levensduur

Elk gebruiksvoorwerp, elk apparaat, en elk door mensen uitgedacht bestuurlijk apparaat slijt bij gebruik.

 

Conserveren betekent dat je het buiten gebruik stelt om het in een verzameling te bewaren voor toekomstige generaties. Onderhoud is noodzakelijk om de levensduur te verlengen. Dat geldt voor alles, ook voor relaties, of je eigen lichaam. Herstel nadat het kapot is gegaan is bijna altijd vele malen kostbaarder dan weloverwogen onderhoud gericht op het verlengen van de levensduur. Complexe apparaten, en relaties, maar ook ons eigen lichaam, zijn lastig te onderhouden op een wijze die de kosten bescheiden houdt, het gebruik optimaliseert, en de levensduur maximaliseert, zonder ‘uitval’. Daar moet je over nadenken.

 

In veel moderne apparaten vol elektronica wacht men liever tot het kapot gaat, omdat passend onderhoud onbegonnen werk is. En als het kapot gaat, komt er iemand die de ‘module’ die de geest heeft gegeven eruit haalt, een nieuw exemplaar erin schuift, en klaar. Als het kritische apparatuur betreft kan men preventief ‘modules’ vervangen, of er wordt een ‘back-up’ systeem naast gezet die het overneemt als er iets mis gaat in het primaire systeem. Zoals bij ‘Datacenters’ die vertrouwen op een ononderbroken aanvoer van stabiele elektriciteit, maar daarnaast een ‘park’ met dieselgeneratoren onderhouden om te voorkomen dat men getroffen wordt door ‘uitval’. 

 

Uitval’ genereert de ene keer slechts ergernis, en soms ‘herontdekt’ men dat het ook anders kan, en minimaal net zo goed, of zelfs beter, maar was dat apparaat aangeschaft omdat het tijdwinst opleverde in een tijd waarin men tijd tekort kwam, maar in een andere ‘fase’ van het leven is die druk er niet meer, en kan het stukken goedkoper. Of men schafte het apparaat aan omdat ‘iedereen’ er een had, en men met zijn of haar tijd mee wilde gaan. Of om ermee te pronken. Of omdat dat apparaat zuiniger was, of sneller, of omdat het gezin zo groot was dat men niet toekon met een ‘tweezitter’, of meerdere apparaten, toiletten, televisies nodig had. En dan verschuift de urgentie van goed onderhoud om ‘uitval’ te voorkomen, omdat als het kapot gaat men nog opties heeft. Maar er zijn uiteraard ook situaties waarbij ‘uitval’ meteen ‘einde oefening’ is.

 

Als een bestuurlijk systeem de geest geeft, wegens slecht onderhoud, of verkeerd gebruik, heeft dat als regel ernstige consequenties, tenzij het gedeelte dat door het ijs zakt eigenlijk nooit nodig was om de boel draaiend te houden. Het was toegevoegd om met de tijd mee te gaan, of om ermee te pronken. Of het was een peperdure oplossing voor iets wat veel eenvoudiger had gekund, maar de bestuurlijke laag had ‘verplichtingen’ jegens de ‘fabrikant’, of de veeleisende ‘klant’. Hier op mijn blog tracht ik de geesten rijp te maken voor bestuur met een bescheiden mandaat, versus de kermis die wij ervan hebben gemaakt in een tijd dat we ‘stinkend rijk’ waren en de bomen tot in de Hemel groeiden. Enerzijds vanuit het besef dat dergelijk ‘eenvoud’ het onderhoud aanzienlijk goedkoper en eenvoudiger maakt, en anderzijds om te voorkomen dat bestuurlijk verantwoordelijken bij ‘uitval’ van functies die er niet toe doen zwichten voor de verleiding om die te repareren of te vervangen, ten koste van ‘basisvoorzieningen’. 

 

U mag met mij van mening verschillen over wat nou valt onder de ‘basisvoorzieningen’, maar méér oorlog, méér kermis, méér frutsels en lapmiddelen zijn niet slechts ongewenst vanuit moreel of ethisch perspectief, maar de contouren van een totale ineenstorting van het complete bouwwerk dienen zich nu geprononceerd aan. Met elke nieuwe dag wordt de kans groter dat we *alles* kwijtraken, als gevolg van verkeerd beleid, ‘koopzieke’ politici, veeleisende burgers, en het ontbreken van mensen die nog verstand hebben van onderhoud en productie van de goederen en diensten waar we simpelweg niet buiten kunnen. Met ‘Links’ of ‘Rechts’ heeft dat niks te maken. Niet alleen onze bestuurders menen dat de bomen tot in de Hemel groeien, en dat het niet op kan, maar ook de burgers zijn geconditioneerd in die zin. Zelfs degenen die zijn aangewezen op de ‘voedselbank’ na een echtscheiding, of door te hoge schulden, 'woonlasten’ en vormen van belasting die de spuigaten uitlopen. 

 

Waar we ‘getuige’ van zijn, is een mondiale herschikking die al voor veel ‘uitval’ in ons deel van de wereld zorgt, maar als we zo doorgaan gaat *alles* kapot. Dat is niet de schuld van anderen. Het is niet de schuld van ‘Links’, of van ‘Rechts’. Het is falen op een elementair niveau. Ik ken ‘experts’ die dat totaal niet met mij eens zijn, en die de exponentieel oplopende schulden van overheden, bedrijven en particulieren, in een wanhoopspoging om dat piramide-spel gaande te houden, niet zien als een probleem. Als regel zijn dat ‘experts’ die zich onmogelijk voor kunnen stellen dat er ooit een eind komt aan de ‘Euro/Dollar’, met het Britse Pond op sleeptouw, als ‘wereldhandelsmunt’. Mijn betoog komt er op neer dat de klad er vele jaren geleden al in zat, met de ‘Krediet-Crisis’ als een grote Rode Vlag, gevolgd door de oprichting van ‘BRICS’ als defensief alternatief voor een wereld die louter nog ‘Lulkoek’ en oorlog in de aanbieding had, en dat we nu urgent terug moeten keren op aarde om het vege lijf te redden. In het bijzonder omdat ‘Lulkoek’ en oorlog ons nu volledig hebben weggevoerd van de realiteit. 

 

Iedereen maakt fouten. We kennen in ons land de ‘Toeslagen-affaire’, de ‘Box-3-affaire’, de ‘Netwerk-affaire’, de ‘Stikstof-affaire’, de ‘Vluchtelingen-affaire’ en gaten in de boekhouding als gevolg van het ‘Corona-beleid’, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Miljarden vretende ‘affaires’, ongeacht hoe men daar tegenaan kijkt vanuit het politieke perspectief. Een gat in de begroting, is een gat in de begroting. Daarnaast hebben we de afgelopen vijfentwintig jaar met geld gesmeten, zonder dat het rendeerde. Vooral waar we wereldwijd meededen aan oorlogen, en ‘hulp’ gaven in de vorm van wapensteun en andere dubieuze projecten waar per saldo alleen zekere multinationals beter van werden, of zelfs dat niet. Dat is op zich al een belangwekkend punt van kritiek, maar waar het geld dat we daarvoor nodig hadden geleend werd, begrijpt een kind dat het legitiem is om de vraag te stellen of degenen die dat regelden fouten maakten, of fout *waren*. 

 

Fout *zijn* houdt in dat je dondersgoed beseft dat een bestedingsdoel de samenleving die het geld op moet hoesten niet ten goede komt, maar dat het je er niet van weerhoudt om het geld weg te sluizen, omdat je ‘vrienden’ er beter van worden, of omdat het nodig is als glijmiddel om jou die baan als Secretaris Generaal bij de NAVO, of commissaris bij de EU, of ‘iets bij de VN’ te bezorgen. En natuurlijk niet alleen daar bij die instellingen, maar ook bij ‘NGO’s’ en bedrijven, of in een van de vele ‘Raden’ die de overheid door de jaren heeft opgetuigd voor ‘eigen gebruik’. Zonder enige schroom verklaart Rutte dat zijn oorlogen vergen dat er wordt bezuinigd op de sociale zekerheid, en pensioenvoorzieningen. Afghanistan, Libië, Syrië, Oekraïne, Gaza, stuk voor stuk NAVO-projecten, en dan dus nog de ‘affaires’ die hij achterliet die ik hierboven in vogelvlucht opsomde. Hoe lukt het die mensen om ons ervan te overtuigen dat we de ‘basisvoorzieningen’ niet alleen niet hoeven te onderhouden, maar dat we die helemaal niet nodig hebben, omdat hun organisatie en hun franje voorrang dienen te krijgen? Het is alsof je een patient met longkanker sigaretten geeft als medicijn. Is het de bedoeling dat de hele boel kapot gaat?

Betaal nou maar

Het ‘Centraal Plan Bureau’ roept partijen op om geen onrealistische plannen te lanceren.

 

Daar ging mijn bijdrage van gisteren toevallig ook over, maar anders dan het CPB het bedoelt. De ‘Nieuwsbulletins’ die de woordvoerder van het CPB aan het woord lieten toonden er beelden bij van Wilders. In mijn bijdrage ging het over een ‘Hersenscheet’ van de VVD. Het verschil is dat die ‘Hersenscheet’ van de VVD *technisch* wel mogelijk is, omdat er (nog) geen bestaande wetgeving is die in de weg staat. Het is alleen onrealistisch omdat de beoogde ‘coalitiepartners’ exact het tegenovergestelde willen. Wensen die in de nu overleden regeringscoalitie leefden, stuitten op een ‘Njet’ uit ‘Brussel’. Dat gold voor de PVV, de BBB en NSC. En ook als die partijen opnieuw de voorkeur van de kiezer zouden krijgen, verandert dat niet. Omdat Nederland geen ‘soeverein’ land meer is, zonder dat daar ooit toe werd besloten. 

 

Iets soortgelijks zie je in de VS, waar de hoogste bestuurder van Californië als ‘gouverneur’ slaande ruzie heeft met de federale overheid, over alles. De mensen die in ons land partijen als de PVV, BBB en NSC de maat nemen, omdat die partijen menen dat ons land zelf moet kunnen beslissen over kwesties die door Rutte c.s. zijn overgeheveld naar de ‘EU’ en de ‘NAVO’, kiezen in meerderheid partij voor de ‘gouverneur’ van Californië, tégen de door Trump geleide federale overheid. Dat is een belangrijke observatie, om te illustreren dat het die tegenstanders van die Nederlandse partijen versus de ‘EU’ en de ‘NAVO’ niet te doen is om de erkenning van een helder bestuurlijk principe, maar om de macht en een bijbehorende ideologie. 

 

Het grootste verschil tussen de VS en de EU, is dat de VS formeel een federatie is, mét een grondwet, én een gekozen staatshoofd, terwijl de EU géén formele federatie is, géén grondwet heeft, en géén gekozen leider, of leiders. En hetzelfde geldt voor de NAVO. Beide entiteiten eigenen zich zeggenschap toe op grond van vage verdragen, waar je alle kanten mee op kan. Die verdragen stonden aan de basis van ‘Instituten’, waar volop misbruik van wordt gemaakt. Met elke dag verdwijnt er meer autonomie richting de EU en de NAVO. In eerste instantie, toen de EU nog een handelsgemeenschap was, en de NAVO nog te boek stond als een defensieve organisatie, hadden leden ‘vetorecht’, waardoor het simpelweg onmogelijk was dat een groep landen afbreuk zouden doen aan de autonomie, de soevereiniteit van lidstaten. Maar dat is een gepasseerd station. Echter nog altijd zonder de bescherming die in de VS, en andere federaal gestructureerde landen, waaronder ook Rusland, wél aanwezig is. Een structuur die in het ‘Minsk-Akkoord’ ook was voorzien voor Oekraïne, en zou dat ‘Akkoord’ zijn uitgevoerd, dan was het nu geen oorlog daar. 

 

Onder dat ‘Akkoord’ prijkten de handtekeningen van het Duitse en het Franse staatshoofd, en het werd met unanieme stemmen goedgekeurd in de VN-Veiligheidsraad, waardoor dat orgaan garant stond voor de integere uitvoering. Maar, zoals inmiddels onomstotelijk vaststaat, Duitsland en Frankrijk zaten er anders in. Meer ‘EU’ en ‘NAVO’, opportunistisch. Ik wijs er van mijn kant graag op dat dit voortvloeit uit een ‘cultuurverschil’. Waar ik meen dat ‘gelijkheid voor de wet’, en een ‘in steen gehouwen grondwet’, cruciaal zijn voor enige samenleving die wil voorkomen dat het eindigt in tirannie, zijn anderen het daar *totaal* mee oneens. Zij zijn het die landen hun in de wet vastgelegde vetorecht binnen de EU en de NAVO willen ontnemen, partijen willen verbieden, en kansrijke politici van de weg willen rijden door hen via deze of gene rechtbank te verbieden om zich verkiesbaar te stellen. Ze wensen een bestuur dat is samengesteld uit ‘Ons Soort Mensen’, dat naar eigen inzicht keuzes maakt, geselecteerd door ‘insiders’. 

 

Die mensen zijn blij met de EU en de NAVO, en wat in de juridische wereld dan ‘discretionaire bevoegdheid’ heet, waarbij een opsporingsambtenaar, of rechter, *gebruik* kan maken van zekere wetten, maar daar niet toe verplicht is. Hij of zij wordt verondersteld te beschikken over ‘gezond verstand’, het ‘Gesundes Volksempfinden’, wat ‘gedogen’ en ‘positief’ discrimineren faciliteert. De gedachte erachter is dat de ‘wetgever’ weliswaar bij wet vastlegt wat mag en wat niet mag, maar dat die wetgever daarmee op zijn best een ‘intentie’ op schrift stelt, in het volle besef dat het onmogelijk is om wetten te schrijven voor elke situatie. Mijn eigen opvatting is dat die institutionele willekeur extreem onwenselijk is, en onveranderlijk leidt tot wrede tirannie, iets wat al sinds de oudheid een punt van discussie is, waarbij tot nog toe de critici van die opvatting het gelijk aan hun zijde hebben. Het beschermen van de burger tegen bestuurlijke willekeur is de functie van de grondwet, mits die *letterlijk* wordt genomen. Met daar bovenop ‘lokale’ wet- en regelgeving die niet op gespannen voet met de grondwet mag staan. 

 

In het verleden heb ik al vele voorbeelden gegeven van wantoestanden die het gevolg waren van ‘interpretatie’ en ‘gezond verstand’ waardoor burgers systematische *ongelijk* worden behandeld, en systematisch worden benadeeld, of waar bewijslast geen voorwaarde is om tot een veroordeling te komen, en iemand volledig *onschuldig* tóch gestraft kan worden voor iets wat niet is voorgevallen, of waar de feitelijke dader onbekend is. Ik heb zelf sterk de neiging om daartegen te ‘vechten’, maar mijn vrouw is uit ander hout gesneden, en in voorkomende gevallen zegt ze dan: ‘Betaal nou maar…..’. En ze heeft in zoverre gelijk dat je in ons land kansloos bent als je je verzet. Mensen zoals mijn vrouw hebben in laatste instantie ook wel een ‘breekpunt’, maar dan is het al te laat. Tot dat moment zien ze het als een ‘belasting’. Je hoeft niet te begrijpen hoe die ‘belasting’ gestructureerd is, en dat weet in de praktijk zelfs de ‘belastingdienst’ niet, zoals er ook geen jurist is die de Nederlandse wet ‘kent’ in zijn totaliteit. Laat staan dat je als burger zicht hebt op die grabbelton. Dito waar er geld dat via de uiteenlopende vormen van belasting wordt binnengeharkt wordt uitgegeven aan doelen waarvan je als burger geen begin van enig nut kunt ontwaren. Met bovenaan de lijst oorlogen over de hele planeet, en ‘investeringen’ in het stabiliseren van het Klimaat, alsof dat een haalbare kaart zou zijn. Echter, het CPB meent dat partijen in ons land daar verder geen punt van moeten maken, en gewoon door moeten modderen in de marge. ‘Betaal nou maar……’. 

Wat een prachtige plannen!

De VVD wil jongeren die geen eigen huis hebben belastingvrij laten sparen, zodat ze ‘eigen geld’ hebben om een huis te kunnen kopen.

 

Tevens willen ze de ‘Jubelton’ terug, geld dat de ouders belastingvrij kunnen doneren aan hun kinderen, zij het dat die ‘ton’ deze keer hooguit 30.000 Euro mag zijn, als het aan de VVD ligt. Maar zoals we weten, ligt het na de verkiezingen niet aan de VVD, noch aan enige andere partij die voor de verkiezingen goede sier maakte met loze beloften, omdat het hoe dan ook uitdraait op een ‘coalitie’, en deze keer hoogst waarschijnlijk ‘Over Links’, en daar is geen begin van interesse in belastingverlaging. Niet dat u de VVD nu moet bezien door de bril van de partij die de belastingen vermindert, op grond van deze voorstellen. Ook daar willen ze krankzinnige hoeveelheden geld uittrekken voor de oorlog met Rusland, en die partij beschikt over een ‘vleugel’ vol met ‘Groene Subsidie Monsters’. 

 

Elke partij ‘profileert’ zich door de cadeautjes te benadrukken voor zekere ‘doelgroepen’. Een jongere die helemaal geen ouders heeft die ‘Jubeltonnen’ op de bank hebben liggen, zal de conclusie trekken dat voor hem, of haar, die koopwoning nóg verder uit beeld schuift, omdat hij of zij moet concurreren met ‘starters’ uit ‘welgestelde’ milieu’s, en die ‘Jubeltonnen’ zorgen voor prijsopdrijving. De ‘starter’ die met dat aanvangssalaris nét rond kan komen, heeft ook niks aan de mogelijkheid om 75.000 Euro belastingvrij te kunnen sparen. En als hij of zij even doordenkt, dan begrijpt die ‘starter’ ook wel wie dat tekort in de schatkist op moet hoesten dat ontstaat als die concurrenten op de woningmarkt geen belasting meer hoeven te betalen over dat spaargeld en die ‘Jubeltonnen’. 

 

De partijen waar de VVD hoogst waarschijnlijk mee ‘in zee’ zal gaan, hebben ook onhaalbare plannen die ze met veel tromgeroffel presenteren om hun ‘doelgroep’ de illusie te geven dat een stem op die partij hen voordeel zal brengen. In de ‘coalitieonderhandelingen’ worden al die plannen tegen elkaar weggestreept, en het enige wat overblijft is dat er meer geld naar Oekraïne moet, en naar het ‘Militair Industrieel Complex’. Met, in het verlengde, miljarden richting ‘energietransitie’, omdat we nergens nog betaalbare fossiele brandstoffen vandaan kunnen halen, behalve kolen en Rob Jetten’s ‘Houtsnippers’, die dan geconverteerd worden naar elektriciteit, en verkocht worden als ‘schoon’, ook al is dat boerenbedrog. En nee, die F-35 JSF, en die tanks en pantservoertuigen, of al die schepen voor de marine, zijn niet ‘energiezuinig’, én ze vereisen dat potentiële bouw- en landbouwgrond in ons kleine kikkerlandje wordt omgekat tot ‘oefenterrein’, of valt in een ‘zone’ om dat terrein waar op grond van ‘regels-uit-Brussel’ niet gebouwd, of verbouwd mag worden. 

 

Waar die ‘prachtige plannen’ van de VVD de huizenprijzen nóg verder opstuwen, komt dat koophuis hooguit tergend langzaam dichterbij, en eenmaal aangekocht, vallen de ‘aanslagen’ in de bus die samenhangen met uw ‘bezit’, ook al is het feitelijk nagenoeg geheel van de bank. Wie wil uitvogelen wat ‘wijsheid’ is, kopen, huren of vluchten, moet niet bij mij aankloppen voor advies, want in deze ‘markt’ is het een loterij. Er zijn altijd risico’s, en sommige risico’s kun je beter vermijden, ofschoon ze niet zelden een verhoudingsgewijs grote winst opleveren voor iemand die de sprong waagt. Er zijn ook risico’s die eigenlijk geen risico zijn, maar een keuze die onherroepelijk zal leiden tot het faillissement. Het is aan politici en ambtenaren om ons dat lot te besparen. Om oorlog, recessies, gierende inflatie en kaalslag te voorkomen, maar waar vind je in onze Westerse wereld nog van dat soort ‘staatslieden’? 

 

Door de opkomst van ‘Artificial Intelligence’ wordt het er niet eenvoudiger op om een goede koers uit te zetten die voor ons individueel, onze naasten, de samenleving waar we deel van uitmaken, en de totale wereldbevolking, optimaal is. Meer dan ooit geldt dat ‘morgen’ alles anders kan zijn. Meer en meer is het ‘de mens wikt, en de computer beschikt’. In hoeverre zijn we zelf nog in controle? Kun je nog wel spreken van controle in een moedwillig ‘diverse’ omgeving? En is dat aan het eind van de dag onze redding, die chaos, of het blok beton rond onze enkels waarmee we worden afgezonken door ‘Artificial Intelligence’ dat ons ziet als een concurrent op de energiemarkt, en een gevaar voor haar eigen expansie? Dat de mens hulp nodig heeft bij het vermijden van opportunistische keuzes en het moedwillig bedrog om de macht te verwerven, in de veronderstelling dat men, eenmaal op het ‘pluche’, de juiste keuzes kan maken, dat behoeft hopelijk geen nadere uitleg. We vallen als een blok voor de ‘mooipraters’ die ons Gouden Bergen beloven. Sektes en religies teren erop, waarbij ideologieën en ‘consensus wetenschap’ in diezelfde categorie vallen. 

 

Het is lang niet altijd opzettelijk bedrog, uiteraard. Het wemelt van de ‘Ware Gelovigen’ die oprecht menen dat hun voorstellen een zegen zijn voor de mensheid. Die niet beseffen dat als je iedereen ‘elektrisch’ wil laten rijden en varen, je toch éérst zal moeten zorgen voor voldoende laadpalen, ook buiten onze ‘postzegel’, met voldoende capaciteit, en dat je ‘netwerk’ dat dan wel aan moet kunnen. Niet slechts in het ‘hier en nu’, maar ook in de toekomst, als de vraag die ‘Artificial Intelligence’ en ‘Bitcoin-mining’ tegelijkertijd genereert zorgt voor een explosie aan de ‘vraag’-kant. Mét daarbij de opdracht om die extra productie te ‘verantwoorden’ in de context van de doelen die je zegt na te streven. Hoe zit dat met de ‘uitstoot’ binnen de héle keten? Hoe zit dat met het gebruik van (vooral schaarse) grondstoffen? Wat ga je doen met de voer- of vaartuigen die niet langer ‘toelaatbaar’, maar nog wel bruikbaar zijn? Wat schiet de wereld ermee op als die op de vrachtauto, of de boot worden gezet, en in Polen of Afrika voor een appel-en-een-ei worden verkocht, en daar dezelfde uitstoot genereren, *bovenop* de uitstoot die samenhangt met al die gloednieuwe elektrische voer- en vaartuigen, die vanuit het verre buitenland moeten worden aangevoerd, binnen de ‘keten’ waar zij onderdeel van zijn, met die kolencentrales en Bomen-gestookte-centrales van Rob Jetten als een negatieve bijdrage, omdat wij in Europa niet meer kunnen concurreren met landen als China en Korea, omdat we de toegang tot betaalbare energie (letterlijk) hebben opgeblazen? 

 

Meer dan ooit hebben we behoefte aan ‘Comprehensive Plans’. Niet aan plannen die hoe dan ook kansloos zijn, maar zorgen voor winst bij verkiezingen, omdat mensen niet verder kijken dan hun neus lang is. Dergelijke ‘Comprehensive Plans’ zouden een ideaal toepassingsgebied zijn voor ‘Artificial Intelligence’, en voorzover ik daar zicht op heb is dát een markant verschil tussen hoe wij er in het Westen mee omspringen, en wat ze er in landen als China, Japan, India en Rusland mee doen. De reden is, zo komt het mij voor, dat ‘Comprehensive Plans’ nagenoeg altijd vergen dat er eerst offers worden gebracht, alvorens de voordelen zichtbaar en bruikbaar worden. Terwijl de kiezer schreeuwt dat het probleem waar hij of zij *nu* mee worstelt wordt opgelost. Ik zie wel dat ‘Brussel’ keuzes maakt die gericht zijn op de langere termijn, maar hoe het slopen van dammen en waterkeringen, met bijgevolg overstromingen en droogtes, het opbouwen van een Europees leger, en het verzuipen van Europa in ‘mensen van elders’, of het introduceren van de wolf, en het zoeken van ruzie met de buren, bij het afvullen van de staatsbegrotingen met verplichtingen die onmogelijk kunnen renderen ons zou moeten helpen? *Als* er een gedachte achter zit, dan is dat volgens mij dat ‘Verelendung’ nodig is om een fascistische centrale macht voor het onder druk gefederaliseerde Europa erdoor te kunnen drukken, die vervolgens werk zal maken van de ambitie om die ‘Unipolaire’ wereld, die ons nu ontglipt, nieuw leven in te blazen. Ik heb daar hoegenaamd geen fiducie in. 

Opportunisme heeft een gezicht

Hoe lang is het geleden dat de kamerleden van Forum, en de heer Wilders, werden neergesabeld vanwege hun lovende woorden over Donald Trump?

 

Wie van die ideologisch bevlogen vechthonden die toen vooraan stonden had kunnen vermoeden dat ‘onze eigen’ Mark Rutte de vastgoed-tycoon in zijn ‘hol’ zou kruipen op een wijze die het woord ‘beschamend’ doet verbleken? Na de tenenkrommende ‘performance’ tijdens de ‘NAVO-Top’ die de voormalige langstzittende premier van ons land voor zichzelf had geregeld voor hij zijn hielen lichtte, ons land achterlatend met een ‘weelde’ aan onbetaalde, en onbetaalbare rekeningen, en kleine en grote schandalen, ontpopt hij zich nu als de allergrootste fan van Donald Trump op aarde. 

 

In DEZE video veegt Alex Christoforou de vloer aan met Rutte’s rubberen geweten, op basis van een nieuw interview met Rutte in de New York Times, waarin ‘Rubberen Robbie’ er nog een paar scheppen op doet. Gelukkig waren er zelfs in ons land voldoende ‘Twitteraars’, Bloggers’ en ‘Vloggers’ die zich er kleurenblind aan ergerden, maar het wemelde ook van de types die opgetogen waren over zijn ‘slimme’ aanpak. Voor mij onbegrijpelijk, waar ze dat geslijm opvoerden als het summum van ‘diplomatie’. 

 

Hopelijk bent u het met mij eens dat dit helemaal *niets* te maken heeft met diplomatie. In het gunstigste geval is het achterbaks, leugenachtig gehuichel, waarbij we niet kunnen weten of hij Trump besodemietert, of dat hij al die jaren ons heeft bedrogen, of beide. Vermoedelijk bedroog hij iedereen, met inbegrip van zichzelf, vanuit een totaal blinde ambitie om ‘hogerop’ te komen. Maar wie zal het zeggen? Voor diplomatie is het juist totaal *niet* nodig om te liegen, te slijmen en te ‘bruinwerken’. Het is zaak om je emoties te beteugelen, maar inhoudelijk helder te zijn over je bedoelingen, om via onderhandelingen uiteindelijk een degelijk compromis te sluiten, met voor alle partijen heldere afspraken. De Russische minister van buitenlandse zaken Lavrov, in dat interview door Rutte finaal neergesabeld als iemand waar je beter maar helemaal niet naar kan luisteren, is het toonbeeld van een klassieke diplomaat. 

 

Op welk moment is in ons deel van de wereld het doek gevallen voor dat vakmanschap? Ik zie Rutte in dat opzicht als het product van een generatie bestuurders die alle dagen liegen, bedriegen, bedreigen, en ‘via de band spelen’ om hun zin te krijgen, of om in elk geval niet zelf van de wagen te vallen. ‘Rechte Rug’, duidelijke principes, helder communiceren, logische consequenties, het is hen vreemd. En de narigheid is dat het werkt. Dat we ons er een enkele keer aan ‘storen’, maar het volgende moment zijn we die ergernis alweer vergeten, als we ‘vol bewondering’ zien hoe een ‘slijmjurk’ op een ‘onverwachte wijze’ iets uit het vuur sleept wat ons bevalt. ‘Niet netjes, maar wel slim!’. Zoiets als de welbewuste ‘Nuttige Overtreding’ in de sport. Tegenstander met gescheurde kruisbanden van het veld, maar de winst staat op het bord. Het kampioenschap kan de club niet meer ontgaan. ‘Chat-GPT’ gebruikt voor de scriptie, maar het cijfer ‘staat’. Niet ‘helemaal’ legaal, die cokesmokkel en al die drugslaboratoria, maar lekker voor het ‘GDP’ waar de regering goede sier mee kan maken. 

 

Als Rutte de enige was die zo in elkaar stak, maar zelfs de ogenschijnlijk meer rechtschapen en principiële ‘politieke dieren’, veelal van ‘Christelijke Huize’, spiegelen zich aan zijn voorbeeld. Ik heb mij daar altijd enorm over verwonderd, hoe mensen die elkaar ‘en plein public’ voor de camera vandaag voor rotte vis uitmaken, morgen bloedbroeders lijken te zijn. ‘Peace in Our Time!’ 

 

Trump zelf is het schoolvoorbeeld van snoeihard opportunisme, en waar Forum en Wilders de man in de armen vlogen als een ‘effectief leider’ vond ik dat allesbehalve verstandig. Dat ging veel verder dan Poetin’s waardering voor Trump als iemand waar je tenminste zaken mee kunt doen. Dát heeft betrekking op het gegeven dat als je dan eenmaal een afspraak had, Trump veel eerder de neiging had om zich ‘aan het contract’ te houden dan types als Clinton, Bush, Obama of Biden. Het is dan ook de vraag of Trump gevoelig is voor Rutte’s benadering, die er overduidelijk op gericht is om Trump te bewegen tot keuzes die hij tot nu toe weigert te maken, omdat ze slecht zijn voor zijn plannen om de VS weer op de been te helpen. Rutte’s benadering is die van het klassieke bedrog, de man naar de mond praten, terwijl je aan zijn stoelpoten zaagt. Vol bewondering voor de vasthoudendheid en het inzicht van Omtzigt tegen de tijd dat niemand nog kon ontkennen dat het ‘toeslagenschandaalécht was, en ondertussen een ‘functie elders’ regelen. Daarom mag Trump wel oppassen nu Rutte hem zo de Hemel in prijst. Maar dat geldt andersom ook, waar Trump Rutte prijst als de beste man op die plek, van een organisatie die hij het liefst op zou heffen. 

 

Dit soort theater, totaal vergiftigd, met overal ‘Paleis-intriges’ en lieden die met ‘Lange Messen’ rondlopen, die elk vermoeden van diplomatie schuwen als de Pest, is hooguit amusant als je er achteraf over leest in geschiedenisboeken, maar het is rampzalig om er als burger middenin te zitten. En het is levensgevaarlijk. In laatste instantie is het een bestuurlijke mores die gegroeid is op de praktijk die te boek staat als het ‘Unipolaire Moment’, de korte periode waarin de VS, met de NAVO als haar politieagent, waarin er geen serieus tegenspel was. De kentering kwam in 2014, met de coup in Oekraïne, de geperfectioneerde schijnheiligheid, en het Russische antwoord, wat samenviel met de lancering van BRICS als een formeel alternatief voor de ‘Unipolaire Natte Droom’. Waar de BRICS-landen diplomatie weer afstoften, ging het ‘Collectieve Westen’ door op de doodlopende weg van liegen, bedriegen, bedreigen en bruinwerken in de hoop op nageslacht, wat een onbegaanbare weg is. Het ‘intieme plezier’ dat sommigen eraan beleven laat onverlet dat het de productiviteit op termijn niet ten goede komt. Een ‘Minsk-Akkoord’, door het ‘Collectieve Westen’ nooit bedoeld om integer te worden nagekomen, ondanks de unanieme steun in de VN-Veiligheidsraad, is het levende bewijs. 

 

Andermaal, Rutte mag dan het ‘gezicht’ zijn van die ‘Dood van Pierlala’, maar het complete, door en door verrotte systeem dat is afgevuld met politieke opportunisten die achterlijke spelletjes met elkaar spelen moet urgentop de helling’. Dat de ‘Groenen’ in Duitsland (en elders in Europa) zich ontpoppen als de belangrijkste voorvechters van NAVO-expansie, en de Unipolaire agenda, waarbij ze in Duitsland de ‘Blackrock-havik’ Merz, nu kanselier, rechts voorbijstreven door méér geld voor Oekraïne te eisen, en een ‘commitment’ tot 2029, terwijl zelfs ‘Blackrock’ de stekker al uit ‘Project Oekraïne’ heeft getrokken, laat de complete verdwazing zien waar we aan ten prooi gevallen zijn. 

View older posts »