Het is onrustig in de wereld.
Dat is een open deur. Gele vestjes in Frankrijk, voor en tegenstanders van de 'Brexit' in Engeland. Opstandige studenten in Hong Kong, en boze Catalanen in Barcelona. Boeren en klimaatactivisten in ons eigen land, aangevuld met ontevreden Groningers en in ons land verblijvende Turken en Koerden. Daarnaast woeden er op verscheidene plekken in de wereld oorlogen die geen einde kennen, en kunnen er elk moment nieuwe uitbreken. Gewelddadige schermutselingen behoren bij de vergaderingen van de 'G-20', en bij voetbalwedstrijden. Nationalisten en Antifascisten zoeken elkaar wereldwijd op om te knokken. En het beeld wordt gecompleteerd door een niet aflatende stroom terroristen die op gezette tijden bommen tot ontploffing brengen, zoveel mogelijk mensen neermaaien, of doodrijden, waar overheden dan weer op reageren met ongebreideld geweld. Los van de 'School-' en 'Churchshootings', en drugscriminelen.
In een poging om te achterhalen wie er achter het extreem gewelddadige 'Black Block' in Hong Kong schuil gaan, trekt Pepe Escobar paralellen met onrust elders. 'Zwart' was ooit de kleur van de anarchisten en de 'krakers' in Nederland. Een bont gezelschap vol schitterende idealen, aangevuld met extreme nihilisten die niets liever deden dan alles stukslaan. De idealisten lazen Peter Kropotkin, Max Stirner (Johann Caspar Schmidt), Pierre Proudhon en Erich Fromm. Ze identificeerden zich met het collectieve 'boerenleger' van Nestor Machno, die leiding gaf aan de partizanen die af wilden van het Tsaristische regime in Rusland, en de westerse buitenlandse machten die Rusland na de eerste wereldoorlog binnenvielen, maar ook niets moesten hebben van de communisten. De nihilisten lazen niet, maar flirten met Nietsche, Bakoenin en openlijk geweld predikende bommenleggers van onduidelijke snit, zoals Ravachol, aangevuld met provocateurs en verklikkers in dienst van de overheid.
Van een 'beweging' met een duidelijke signatuur was ook in de jaren zeventig van de vorige eeuw geen sprake. In die zin kan niemand claimen erover te schrijven 'van binnenuit'. Dat zwart tevens de kleur was van de 'zwarthemden' in Italië die we kennen als fascisten was minder paradoxaal dan het lijkt. Ook Mussolini, de grondlegger van het fascisme, begon als antimilitaristische socialist. En het 'Nationaal Socialisme' had zijn wortels ook in een vrijgevochten politieke splinter met socialistische idealisten en bohémiens als grondleggers.
Door te verwijzen naar in het zwart gehulde onruststokers die over de hele wereld op gewelddadige wijze hun stempel drukken op protesten, demonstraties en opstootjes, zoals Escobar doet, wekt dat de suggestie van een wereldomspannende regie. 'Van binnenuit', jaren zeventig, ben ik sterk geneigd dat af te wijzen, zonder de ogen te sluiten voor de provocateurs en verklikkers die er deel van uitmaakten, en als enigen een serieuze 'agenda' hadden. En het kost mij geen moeite in te zien dat machtige 'diensten' met geld, 'inlichtingen' en uitgekookte strategieën bepalend kunnen zijn voor wat zo'n 'Black Block' teweeg kan brengen. Zie 'Maidan', Libië en Syrië. Maar een capaciteit om het vervolg vorm te geven ontbreekt volledig.
In de jaren zeventig was het de oorlog in Vietnam, en de daarmee geassocieerde 'Koude Oorlog', met de dreiging van een allesvernietigende atoomoorlog, die de katalysator was. Alle andere thema's hingen daarmee samen. Autocratische bestuurders, geld dat wegvloeide naar wapens inplaats van woningbouw, en de bestrijding van kapitalistische veelvraten die het 'Militair-Industrieel-Complex' gebruikten om rijk te worden over de ruggen van de 'werkers'.
Hier op mijn blog voorspelde in in 2016 dat Trump zou winnen van de kandidaat van de 'Warparty', Hillary Clinton, in de hoop dat Trump de 'Forever War' zou beëindigen. En dat gebeurde ook, die overwinning. En de afgelopen jaren hebben we kunnen 'genieten' van de wijze waarop de 'Warparty' van zich af bijt. En nu het ernstig rommelt binnen de 'Democratische' vleugel van de 'Warparty' als gevolg van dat epische gevecht met Trump dat er het gevolg van is, meent Hillary blijkbaar dat ze er goed aan doet het Amerikaanse volk te waarschuwen voor Tulsi Gabbard, zelf dienstdoend militair, die fel tegen de 'Perpetual War' is waar Hillary en haar man de architecten van zijn. Gabbard zou een 'Russische sokpop' zijn, net als de voorvrouw van de 'Groenen', Jill Stein.
Onrust en oorlog werden in de jaren zeventig beschouwt als het bewijs dat 'het Kremlin' zich met onze interne aangelegenheden en effectieve defensie bemoeide. Nu ben je een verrader als je die wanorde en al dat moorden in die 'Perpetual War' wilt stoppen. Tijd voor het 'Black Block' om zich eens achter de oren te krabben, lijkt mij.