Wat nou als een land de oorlog helemaal niet wíl winnen, maar alleen wil rekken?
Bill Clinton was de eerste ‘gewetenloze’ president van de Verenigde Staten. ‘Draft Dodger’ ten tijde van de oorlog van zijn land tegen Vietnam en Laos, een goed gebruik onder presidenten, en hij stond, samen met zijn vrouw, model voor de Netflix serie ‘House of Cards’. Ironisch genoeg kostte vage aanklachten tegen de hoofdrolspeler van die serie, Kevin Spacey, en goede vriend van de Clintons, hem de kop in de serie. Al kwam het nooit tot een veroordeling, terwijl Bill, kind aan huis bij Jeffrey Epstein, tot op de dag van vandaag uit de wind wordt gehouden. Ook alle ‘scheve schaatsen’ die zijn vrouw reed op jacht naar het presidentschap, waarbij ze tot haar grote chagrijn verloor van Trump, die ze eerder zelf had uitgezocht als de ideale tegenkandidaat, en de winst in de voorverkiezingen had bezorgd, krijgen in de gevestigde media amper aandacht.
Sinds Bill is er geen serieuze president meer geweest die stond voor de belangen van de Amerikanen. Het waren allen ‘Globalisten’. Mannen die zichzelf zagen als de leiders van een wereldmacht waar de rest van de wereld zich aan diende te onderwerpen. Optisch is Trump voor velen de enige uitzondering, en zo zag, en ziet hij zichzelf ook. Zijn ‘Make America Great Again’ getuigde van een hang naar het romantische beeld van de Verenigde Staten, en het ongemakkelijke gevoel dat het land niet langer ‘Great’ was, omdat het de ene na de andere oorlog verloor, en aan het infuus hing van Chinese producten. Hij begreep niet dat dat ook de opzet was. Maar nagenoeg iedereen die hij inhuurde om de Verenigde Staten weer ‘Great’ te maken begrepen het dondersgoed, en lieten hem vier jaar uitrazen, waarna ze er, samen met de andere ‘Globalisten’ binnen de ‘Warparty’, voor zorgden dat zijn herverkiezing strandde. Trump zag de Verenigde Staten wel als de ultieme leider van de wereld, maar anders dan de ‘Davos’/‘Warparty’ politici die de dienst uitmaakten bij de ‘Democraten’ én de ‘Republikeinen’.
Dat ze Joe Biden selecteerden als Trump’s Nemesis was een grote ‘Fuck You!’ aan het adres van het Amerikaanse volk. ‘Verkiezingen winnen’ is in de westerse wereld al enige tijd een vak, en het heeft met het overtuigen van kiezers weinig of niets uitstaande. De kunst is het kiezen van de ‘Juiste Belofte’. Het is niet nodig dat je er na de verkiezingen ook wat mee doet. En een serieus plan heb je dus ook niet nodig. Alleen een gereedschapskist met pakkende kreten. James Carville, campagnemanager van Bill Clinton, bedacht ‘It’s the economy, Stupid!’. In deze tijd van ‘SchaamGroen’ gaat dat niet meer op. Wat je ook belooft, je moet niet de aandrang voelen het ook waar te maken als je na de verkiezingen gewonnen blijkt te hebben.
Na enig gestuntel begrijpt ook Olaf Scholz in Duitsland dat het niet de bedoeling is dat hij zich het lot van de Duitse bevolking aantrekt. In een interview met ‘Stern’ erkent hij dat ‘Kiev’ bepaalt wanneer de sancties tegen Rusland opgeheven kunnen worden, en niet zijn regering in ‘Berlijn’, of enige ‘Commissie’ in ‘Brussel’. Daarbij staat ‘Kiev’ niet voor de zetel van het regime dat door Team Nuland in 2014 aan de macht werd geholpen, zoals Zelensky zelf inmiddels ook begrepen heeft. Voor de oorlog inspireerde het hem al om politieke tegenstanders te vervolgen, iets waar Spanje nu ook mee wil scoren. ‘Kiev’ staat voor de ‘Warparty’. De NAVO, de ‘Globalistische Hegemon’ die toeziet op uiteenlopende criminele groepen in de wereld, die hen bedient met wapens en ‘Inlichtingen’, en waar nodig assistentie verleent met eigen politionele vechtjassen, om ‘Uitdagers’ de wind uit de zeilen te nemen, in ruil voor een ‘cut’ in de opbrengsten. Nadat Scholz capituleerde is die ‘leverworst’ ook welkom in ‘Kiev’ om steun te betuigen, en op de foto te gaan met het ‘Uithangbord’ van de ‘Warparty’, de ‘Posterboy’ Zelensky.
Die gewapende strijd in Oekraïne is derhalve een ‘Proxy Oorlog’. Een geplande oorlog tegen Rusland, waarbij Oekraïne als land, en de bevolking van dat land, onder de bus worden geflikkerd. De opbouw naar deze oorlog duurde acht jaar, maar de planning gaat veel verder terug. Ver vóór ‘Maidan’. Op het moment dat Poetin in 2008 op de ‘Veiligheidsconferentie’ in München begon over garanties voor de veiligheid van Europa, wist de ‘Warparty’ dat Rusland niet mee wilde doen met ‘Davos’. In eerste instantie richtte men zich op ‘Regime Change’ in Rusland, maar wat ze ook deden, hun ‘mannetje’ Navalny haalde nooit meer dan een paar procent bij verkiezingen, voor welke functie dan ook. En ook als offer in een 'False Flag' operatie bleek hij geen succes, dankzij een goede beslissing van de Russische piloot, die de doodzieke 'dissident' afzette bij een Russisch ziekenhuis dat zijn leven redde, na een ongeplande tussenstop, omdat iemand Navalny vergiftigd had. Niet de mensen van Poetin, anders had hij die raddraaier nooit naar Berlijn laten gaan. Rusland bleek een harde noot om te kraken.
Zoals ik hier steeds heb betoogd, verkeek de ‘Warparty’ (NAVO) zich op de Russische strategie. De ‘Warparty’ had voorbereidingen getroffen voor een oorlog die niet kwam. Ze meenden dat Rusland dezelfde strijdwijze zou aanhouden als de NAVO, gericht op het innemen van de hoofdstad, het installeren van een marionetten-regime, om vervolgens van daaruit te proberen het veroverde land te ‘pacificeren’. Waarna de door de NAVO/‘Warparty’ getrainde ‘Stay Behind’-troepen het leven van de Russische bezettingsmacht tot een hel konden maken, wat moest uitmonden in een uitputtingsoorlog die Poetin de kop ging kosten, waarna de ‘Warparty’ een tegenkandidaat voor het uitzoeken had die het stokje in ‘Moskou’ over kon nemen.
Dat gebeurde niet. Rusland koos een geheel ander pad, doelbewust gericht op het voorkomen van zo’n uitputtingsoorlog met ‘Stay Behind’-troepen. Larry Johnson beschrijft die openingsfase, en het vervolg middels ‘Fase 2’, HIER. De NAVO/‘Warparty’ kreeg een oorlog waar ze niet op voorbereid waren, en moesten hun strategie aanpassen. Ze deden dat door het initiatief naar zich toe te trekken en actief deel te gaan nemen aan de oorlog met het initiëren en coördineren van een aanval op het vlaggeschip van de Zwarte Zee vloot, en aanvallen op de commandocentra van de Russen om zoveel mogelijk leidinggevende militairen te doden. En te ‘lekken’ dat het niet die ‘posterchildren’ in ‘Kiev’ waren, maar de ‘Grote Jongens’ in ‘Washington’, ‘Londen’ en ‘Brussel’. Het maakt dat ‘Moskou’ zich zorgen maakt omdat de ‘Warparty’/NAVO de dreiging van een nucleair antwoord kennelijk niet serieus neemt, terwijl het wel degelijk serieus bedoeld is.
De Russen gaan ‘onverstoorbaar’ door op de ingeslagen weg, wat betekent dat ze de ‘Stay Behind’ militairen praktisch dwingen om gegroepeerd te trachten de Russen en hun bondgenoten tegen te houden met hun blote vuisten. Westerse analisten zenden berichten de wereld in over troepen van Oekraïne die moedig stand houden, maar de realiteit is toch anders. Ik wijs er andermaal op dat de Russen geen haast hebben, en dat een ‘trage voortgang’ niet betekent dat Oekraïne stand houdt, maar dat Rusland doet wat het wil. Het gaat hen niet primair om terreinwinst, of snel uitroepen van de overwinning, maar om het neutraliseren en denazificeren van Oekraïne, en daar zijn ze nu mee bezig. De Russen beperken zich tot omsingeling, om vervolgens de posities murw te beuken met artillerie en raketten tot die militairen begrijpen dat hun strijd uitzichtloos is, en ze zich overgeven. Anders volgen de tanks en de infanterie om het af te maken.
Die strijdwijze ‘vreet’ munitie en geavanceerde raketten. Al meerdere keren meenden commentatoren dat de Russen door hun munitie en raketten heen waren, maar elke dag opnieuw worden strategisch belangrijke doelen met grote precisie in de as gelegd, en sneuvelen honderden militairen van Oekraïne nodeloos. Ook wapens die de NAVO/‘Warparty’ in allerijl naar Oekraïne stuurt om het tij te keren gaan in rook op, of worden buitgemaakt op militairen die zich overgeven, of sneuvelen. Ik heb de plannen van het ‘Kremlin’ niet op mijn bureau liggen, en ik weet niet hoeveel munitie en raketten Rusland nog heeft, en in welk tempo ze kunnen produceren. Puur op basis van mijn eigen analyse, kijkend naar de realiteit, voorzover die zichtbaar is via confirmatie van meerdere bronnen, en uitgaande van het besef dat Rusland deze oorlog weliswaar liever had vermeden, maar er ondertussen wel klaar voor was, lijkt het mij sterk dat ze zich verkeken hebben op de materiële en logistieke kant van deze operatie. Daarbij teken ik aan dat ze er niet alleen voor staan, en dat verscheidene landen met een eigen productiecapaciteit die aansluit op wat de Russen nodig hebben geen scrupules hebben om te leveren. Ik denk daarbij met name aan China en India. De Nederlandse ambassadeur in Londen die via Twitter India de mantel uitveegde, kreeg als reactie: ‘Kindly don’t patronize us, Ambassador. We know what to do.’
Openlijk laten zien dat de NAVO/‘Warparty’ actief betrokken is, en smacht naar meer, is uiteraard niet zonder risico. Amerikaanse militairen in actieve dienst, betrokken bij de ontwikkelingen, en bekend met hun eigen capaciteiten en beperkingen, maken zich zorgen. De oorlogen die zij voor hun ‘Globalistische’ opdrachtgevers voerden sinds het begin van deze eeuw mochten niet gewonnen worden. Al die oorlogen waren gebaseerd op hetzelfde concept: ‘Omploegen’. Haat en nijd verspreiden, en onmogelijke wensen en ambities voeden, na militair de hoofdstad te hebben ingenomen, en er een onmachtige, corrupte kliek te hebben geïnstalleerd, zodat de grote multinationals het land leeg konden roven voor een fractie van de kosten door lokale criminelen tegen elkaar uit te spelen. Dergelijke overwonnen en onderworpen landen zijn klaar voor de neofeodale toekomst die ‘Davos’ op het netvlies heeft staan. Die volkeren zijn echter ongeschikt (gemaakt) om een leger te vormen en een land te verdedigen. Verder dan extremisten en terroristen komen ze niet. Kijk hoe snel Kaboel viel. De Amerikanen zelf, de Britten en de Europeanen zijn al ‘modelburgers’ voor de neofeodale toekomst, die in meerderheid smachtend wachten op de ‘Big Reset’ en ‘Big Brother’, die belooft hen het ‘Groene Walhalla’ binnen te zullen voeren, waar ze alles wat ze nodig hebben kunnen huren van Bill Gates, George Soros en hun vrienden. Waar ze volmaakt gelukkig en gezond zullen zijn, met ‘Games’ en ‘vaccins’, en door ‘experts’ samengestelde voeding, in hun toegewezen woonruimte. Hoe maak je daar nog ‘krijgers’ van? ‘Krijgers’ die bereid zijn hun leven te geven voor ‘Draft Dodgers’, decadente, liegende politici die het amusant vinden om het volk te laten zien op welk pedo-eiland ze feesten, en middels ’Netflix-series’ en geaborteerde ‘onderzoeken’ naar hun handel en wandel een kijkje achter de schermen van het ‘politieke bedrijf’ gunnen, omdat die murw gebeukte schapen zo onvoorstelbaar masochistisch zijn, dat de pijn geen enkele vruchtbare emotie meer oproept?
Waar de NAVO/‘Warparty’ op hoopt, is dat er in ‘Moskou’ iets ‘knapt’, en dat ze uit hun slof schieten. Dus niet zoals in de ‘Rode Lijn’ die Poetin de afgelopen jaren omstandig in beeld heeft gebracht, opdat de NAVO/‘Warparty’ wist dat er consequenties zouden zijn, en wat die consequenties waren, maar impulsief ‘erop meppen’, waarop de NAVO/‘Warparty’ met atoombommen kan gaan smijten. Het lijkt onvoorstelbaar, maar dat hele neofeodale gedrocht is een gewetenloos, extreem cynisch project van mensen met een ernstige pathologie die maakt dat ze geen contact (meer) hebben met de realiteit, en niets voelen bij het lijden dat ze teweeg brengen. Ik kan mij er niet veel bij voorstellen dat ze oprecht geloven in enige God, ook al pretenderen ze dat in meerderheid wel. Maar voorzover ze tegen het einde van hun eigen leven de rekening opmaken, en zich afvragen hoe een ‘Schepper’ hen zou ontvangen als ze zich voor Hem of Haar moeten verantwoorden, dan maak ik mij sterk dat ze er voor zichzelf van overtuigd zijn dat die ‘Schepper’ vol ontzag opstaat, en prevelt: ‘O! Sorry! Zit ik op Uw stoel?’
Voorzover hier ‘fans’ van Rusland, of Poetin lezen wat ik te melden heb, en zij verwachten dat Rusland en China ons op enig moment komen bevrijden, heb ik een ontnuchterende boodschap. Het lijkt mij sterk. Ze gaan hun eigen weg, en laten ons in ons sop gaarkoken. Wat echter niet betekent dat ze op geen enkele manier zullen antwoorden op de bemoeienissen van de NAVO/‘Warparty’ met de oorlog in Oekraïne, het doden van generaals en het tot zinken brengen van de ‘Moskva’. Maar niet door uit hun slof te schieten. Voorzover de ‘fans’ van de NAVO/‘Warparty’ moed putten uit dode Russische generaals en het tot zinken brengen van de ‘Moskva’, zou ik hen willen adviseren de aandacht te verplaatsen naar hun tot zinken gebrachte economie, en nog eens goed na te denken over de ‘Globalistische Heilstaat’ die hen beloofd is, als we maar eerst Rusland en China verslagen hebben. Mocht ik op uw stoel zijn gaan zitten, dan komt dat omdat die vacant was, en uw naam er niet op stond. Ik heb zelf geen eigen stoel, en ik sta nog steeds op voor iemand die de indruk wekt dat staan een grotere belasting is voor hem of haar dan voor mij. Dat kan ik u aanraden als vertrekpunt wanneer u nadenkt over de zetelverdeling. Velen die gezeten zijn kunnen niet op eigen benen staan, omdat ze het nooit geprobeerd hebben, en nog veel meer hebben nooit leren lopen. Geef hen de zorg en aandacht die passend is, maar laat je niet door hen afschepen met een enkele reis naar het front.