De 'Conventies' die landen opstelden om oorlogsmisdaden te benoemen, legaliseren op perverse wijze het concept van oorlog.
In Londen staat Julian Assange terecht, omdat hij Amerikaanse oorlogsmisdaden wereldkundig maakte. Hij dreigt daarvoor in de Verenigde Staten levenslang te krijgen, als de Britten hem uitleveren. Dat laatste is eerder een politieke keuze, dan een juridische afweging. En dat maakt het uitleveringsverzoek zelf al een 'politiek proces'. Niet anders dan de eerdere processen die tot doel hadden hem aan Zweden uit te leveren, waarna Zweden hem op het vliegtuig naar de Verenigde Staten kon zetten.
Tegenstanders van Assange behoren allen tot de 'Warparty'. Ze zijn 'Links' of 'Rechts', of 'Midden', maar vóór oorlog. Het zijn 'wapenbroeders'. Hun motieven verschillen. Ze profiteren ervan, direct of indirect. Of ze legitimeren het als 'bevrijdingsoorlogen', of iets in de geest van 'mensenrechten', of ze zijn verblind door propaganda, en haten, uit de grond van hun hart, de aangewezen vijand, in het volste vertrouwen dat 'hun' leiders hen niet belazeren. Maar in ons deel van de wereld zijn ze vooral talrijk. Zo talrijk, dat iedereen die zich het lot van Assange aantrekt vreest dat hij op voorhand kansloos is.
In een beëdigde verklaring voor de Londense rechtbank verklaarde één van Assanges advocaten dat ze er getuige van was dat een 'associate' van Trump Assange een 'pardon' aanbood, in ruil voor informatie over de herkomst van de mails van de 'Democratische' partij in het verkiezingsjaar 2016. Frequente lezers van dit blog weten dat daar een hoop over te doen is, omdat de 'Democraten' volhouden dat ze werden 'gehackt', terwijl 'Wikileaks' heeft laten 'doorschemeren' dat ze die mails kregen van een 'klokkenluider'. En 'Boze Tongen' zeggen dat die 'klokkenluider' Seth Rich was, omdat 'Wikileaks' een beloning van $20.000 uitloofde voor tips die zouden leiden tot het vinden van zijn moordenaar. Het is maar net wat je 'Boze Tongen' noemt, maar binnen de 'Warparty' is het onbespreekbaar. Terwijl het evident is dat Trump er wel bij zou varen als dat boven tafel zou komen.
Wie kijkt naar het leven van Assange, ziet iemand die 'Links'-leunde, steun zocht bij, en samenwerkte met 'Links', en door 'Links' op schofterige wijze werd verraden. Wat Assange miste, was dat 'Links' in veel opzichten belangrijker was binnen de 'Warparty', dan 'Rechts'. Zeker in de Verenigde Staten, maar vanaf de jaren zeventig ook in Europa. Sterker nog, de 'Linkse' oorlogen waren potentieel gevaarlijker dan het 'Rechtse' wapengekletter, omdat in 'Linkse' kring het hele idee van verdediging als enige legitieme grond voor oorlog werd verlaten, en de hele wereld tot werkterrein voor militairen werd verklaard. Er was geen uithoek op aarde, of er bevond zich wel iemand die nodig 'bevrijd' moest worden.
Nog altijd zie je bij 'Links' die reflex dat oorlog onvermijdelijk is, maar dat je die 'schoon' moet zien te houden. Zelfs onder belangrijke geestverwanten van Assange. Terwijl het natuurlijk zo zou moeten zijn dat we alles op alles zouden moeten zetten om oorlog, anders dan voor zuiver defensieve doeleinden, uit te bannen. Niet de oorlogsmisdaden zijn hier het probleem, maar de oorlogen zelf. Sterker nog, zoals ook de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog laat zien, bestaat een 'schone oorlog' niet. Wie dat concept ingang heeft doen vinden in de westerse wereld, verdient een pluim als de beste 'verkoper'. En de grootste rat.
Het was niet één, met naam en toenaam identificeerbare rat. Het was een ware rattenplaag. Wapenfabrikanten die hun 'precisiewapens' aan de man/vrouw probeerden te brengen. Omhoog gevallen mannen en vrouwen die vanuit het niets 'minister van defensie' werden, of 'staatssecretaris', of 'defensiespecialist' voor hun partij. Complete 'leerstoelen' aan universiteiten en hogescholen die werden ingeruimd voor het bedenken van hybride-strategieën die het mogelijk maakten om een pure veroveringsoorlog af te schilderen als het summum van menselijkheid, en 'hulp'. Redacties van kranten, tijdschriften en televisieprogramma's, en 'Hollywood', die van elke oorlog een 'nobele zaak' maakten.
Oorlog moet je niet willen. En als oorlog onvermijdelijk is geworden, omdat je wordt aangevallen, dan moet je die oorlog zien te winnen. Op welke manier dan ook. En niet met één arm op je rug gebonden en oogkleppen op. Dat maakt de huidige situatie in de wereld zo verrekte gevaarlijk. Een stel 'mietjes' met 'Conventies' gaat te keer als een beest, sluit de ogen voor 'schendingen' aan de eigen kant, omdat wie ze aan het licht brengt voor hen overduidelijk behoort tot het kamp van de 'vijand'. Terwijl landen als Rusland en China de situatie door 'mijn' bril bekijken. Zet één stap over hun grens, en ze zorgen ervoor dat je er spijt van krijgt. Beetje zoals de politie vroeger. En ik ben zo bang dat 'Links' binnen de 'Warparty' dat niet begrijpt, terwijl 'Rechts' niet genoeg kan krijgen van het spelen met wapens.