Wierd Duk was te gast bij de dames van 'WNL', waar hij opmerkte dat ontwikkelingen in Duitsland aanzienlijk belangrijker zijn voor ons, in Nederland, dan de voorverkiezingen in de Verenigde Staten.
In zekere zin een open deur, omdat onze eigen economie staat, of valt, bij wat Duitsland produceert. En of die productie gericht is op de export in oostelijke, danwel westelijke richting. En dat hangt weer nauw samen met wat er in het Verenigd Koninkrijk en in de Verenigde Staten gebeurt. Maar ook hoe de economie van Rusland zich ontwikkelt, en of 'corona' de 'Chinese motor' en bijbehorende ambities onherstelbaar zal beschadigen, of dat het slechts een 'griepje' is dat overwaait.
Dat ingewikkelde patroon van afhankelijkheid is wat we 'globalisme' noemen. Gaat het over 'Globalisten', dan hangt het sterk van de toonzetting af over wat voor soort mensen we het hebben. Het kan gaan over mensen die onderkennen dat er sprake is van 'globalisme', en trachten uit te werken hoe dat ingewikkelde patroon het best kan worden onderhouden, om te voorkomen dat er 'Choke Points' ontstaan, waardoor de hele wereldeconomie krakend vastloopt. Dat soort 'Globalisten' zijn betrekkelijk zeldzaam, en ze krijgen eerder steeds minder ruimte om hun visie onder de aandacht te brengen. Sterker nog, ze worden gezien als een zeer belangrijke bedreiging voor een heel andere categorie van 'Globalisten', namelijk de groep die 24/7 druk is met het scheppen van 'Choke Points' om langs die weg de macht naar zich toe te trekken.
Omdat we niet twee afzonderlijke aanduidingen hebben voor die twee categorieën, ontstaat een Babylonische spraakverwarring waardoor de burger al snel zoiets heeft van: 'Doe mij die oude vertrouwde Gulden en grensposten maar!' Alsof 'globalisme' dan, als bij toverslag, verdwijnt. Het is in zekere zin wat Trump zijn kiezers beloofde. 'Make America Great Again'. Een oud isolationistisch ideaal, dat zelfs voor dat enorme land inmiddels een illusie is. Maar waar het de 'Globalisten' die op macht belust zijn de pas afsnijdt is het een hoognodige ingreep.
Iets dergelijks met de 'Europese Unie' als fenomeen. In mijn eigen bijdragen over de 'Brexit' heb ik steeds gewezen op de oorzaken van dat 'anti-Europese'-sentiment. De 'Bemoeizucht'. En je ziet het ook terug in Nederlandse discussies over 'Europa' als je politici en professionele 'pratende hoofden' even niet toelaat tot het spreekgestoelte of de krant. De Nederlander, de Duitser, de Fransman, de Italiaan, en zelfs de Griek en de Hongaar zijn niet tegen 'Europa'. Ze zijn tegen het 'Gebemoei', en de aantoonbare verspilling die daarmee gepaard gaat, naast de onrealistische ambities in de vorm van expansie van de 'invloedssfeer'.
Het is zelfs zo, dat vrijwel iedereen die ik ken nadrukkelijk vóór 'Europa' is, omdat ze zien welke mogelijkheden dat biedt. Om vervolgens van de politici te horen dat dat wat ze als positief ervaren niet doorgaat, vanwege de 'globalisering', en een keur aan vage wetten en verdragen die ons 'helaas' het recht ontnemen om te doen wat de bevolking graag zou willen. Wie dat zegt? 'De Rechter'.
In alle landen van 'Europa', en in de Verenigde Staten, neemt het vertrouwen in de rechtspraak in ijltempo af. Allerlei politici en journalisten waarschuwen voor die gevaarlijke ontwikkeling, waar zij zelf de oorzaak van zijn voorzover ze wetten en verdragen hebben opgesteld, of hebben gepromoot, die strijdig zijn met wat de bevolking wil. Als regel onder invloed van machtige lobby's, van multinationals, onder subsidie begraven 'NGO's', en handelaren in macht met teveel geld. Dat alles gevoed door bureaus die 'peilingen' uitvoeren en 'berekeningen' maken die kant, noch wal raken.
De tijd dat burgers genoegen namen met een slap 'Sorry' als het allemaal in het honderd loopt, en de belofte om nog eens goed naar bepaalde wetten te kijken, ligt vér achter ons. Mensen willen hun leven terug. Ze zijn het 'masseren' zat, waarbij stukje bij beetje beleid en oorlogen die ze niet willen tóch worden doorgedrukt, 'voor hun eigen bestwil'. Ze zijn klaar met de wereld van de 'proefballonnetjes', en lieden die op kosten van de belastingbetaler blijven drammen tot er geen tegenspraak meer komt, omdat alles al gezegd, én herhaald is, waarna zij doodleuk de conclusie trekken dat die stilte staat voor instemming. Nee, die stilte staat voor: 'Houd op met lullen, en ga aan je werk! Heb je geen oren aan je hoofd? Doe waar ik je voor betaal!'
Voor politici en alles wat daar aan hangt is dat een onbegrijpelijk concept. Hoezo betaal jij hen? Zij betalen zelf toch ook keurig belasting? Nee. Zij geven administratief een gedeelte van het geld dat ze van de belastingbetaler ontvangen terug, waardoor ze zelf de illusie hebben dat ze belasting betalen. De wereld zou er verrassend anders uitzien als ambtenaren en politici zelf niet mochten stemmen, omdat dat een vorm van belangenverstrengeling is. Ik stel dat niet voor, want uiteindelijk krijgt iedere burger wel direct of indirect geld van de overheid, dus waar leg je de grens? Maar het inzicht dat het voorstel verschaft zou tot matiging moeten leiden. Matiging in de bemoeizucht. Matiging in de pretentie dat je alles kunt uitrekenen. Matiging in het geloof in 'modellen'. Matiging in de eisen die we aan anderen stellen. Matiging in de blinde spilzucht.
Wat in Duitsland gebeurt, of in Rusland, of in China, of in Syrië, of in het Verenigd Koninkrijk, of de Verenigde Staten, raakt ons allemaal. Niet alleen de bewoners van die landen. Als we een volk treffen door sancties, straffen we ook onszelf. Als we het leger er op af sturen, worden we ook zelf getroffen door wat dat teweeg brengt. Als we censuur invoeren, of tolereren dat private ondernemingen de vrije uitwisseling van berichten censureren, snoeren we ook onszelf de mond. En als we stelen van de overheid, stelen we ook van onszelf.
Door ons te matigen, wetten te vereenvoudigen, de bemoeizucht te schrappen, censuur uit te bannen, slechts projecten te financieren die we kunnen overzien en verantwoorden, en waar mogelijk de 'markt' laten beslissen hoe mensen hun leven inrichten, met slimme 'globalisten' die de 'Choke Points' opruimen of smeren zodat het geen 'vastloper' wordt, komen we verder. O, en voor ik het vergeet: 'Corona', en de gevolgen, is niet hún probleem, maar ons probleem.