D66 voorman Pechtold wil dat de regering er naar streeft dat iedereen weer een 'vaste baan' kan krijgen.
Hij wil dat bereiken door de ontslagbescherming verder uit te kleden. Veel cynischer kan niet. Wat is er 'vast' aan een baan waar je elk moment uit ontslagen kunt worden? Pechtold probeert de problemen van dit moment op te lossen met de 'antwoorden van gisteren'. Het uitkleden van het 'ontslagrecht' was geruime tijd het stokpaardje van de partij. Opeenvolgende kabinetten hebben er gehoor aan gegeven, met desastreuze resultaten.
Wie nog een baan vindt in deze tijd, vindt die via een uitzendbureau, op basis van een tijdelijk contract, of als 'ZZP'-er. Niet zelden op, of onder het 'bestaansminimum'. Eventueel met een 'aanvullende uitkering', waardoor je als 'uitkeringstrekker' toch niet 'werkloos' bent. Het vertekent de realiteit van de ontwikkeling van de inkomensverdeling, zeker als rekening wordt gehouden met het gegeven dat pensioenopbouw er niet meer in zit, eveneens door ingrepen van de overheid, en velen gebukt gaan onder een stevige studieschuld, waar onderwijs ooit gezien werd als een investering in de toekomst, en dus kosteloos voor de leerling. Ook in die dossiers vinden we D66 aan de verkeerde kant van de streep.
En als 'slagroom op de taart' staat D66 vooraan als het gaat om het opkloppen van 'Rusland-haat', en de promotie van 'R2P'-ingrepen die de wereld met elke nieuwe dag instabieler maken, en al miljoenen mensen hun bestaan heeft ontnomen, en van huis en haard heeft verdreven.
Hiermee is niet gezegd dat D66 als partij van kwade wil is. Ze begrijpen het alleen niet. Dogmatisch houden ze vast aan het idee dat de verspreiding van 'democratie' de kip is die de gouden eieren legt. Maar keren ze zich tegen de keuze van het volk als die keuze niet strookt met hun elitaire visie op de inrichting van de wereld. Die geur van wat verklaarde tegenstanders denigrerend de 'grachtengordel' noemt, kleefde er altijd al wel aan die partij. Maar er was een tijd waarin het allemaal nog 'fris' klonk. Vol van optimisme, en als een 'redelijk alternatief' voor de 'verzuilde' partijen.
Om te begrijpen hoe Pechtold en de zijnen denken, moet je het begrip 'vaste baan' in een ander licht plaatsen. Wat hij bedoelt te zeggen, is dat hij het niet te verteren vindt dat mensen na de maximale verlenging van hun 'tijdelijke contract' op straat worden gezet, door werkgevers die bang zijn voor de gevolgen als ze hen een 'vast contract' aanbieden. Op mijn blog heb ik mij daar ook al over opgewonden, en in die zin zitten Pechtold en ik op 'dezelfde pagina'. Wat hij echter niet begrijpt, is dat het schrappen van de ontslag-bescherming ertoe leidt dat de reeds behoorlijk onfatsoenlijke 'Gini-coëfficiënt', of enige andere rekenkundige formule die het verschil tussen 'arm en rijk' binnen een land aangeeft, nog spectaculairder uit de klauw doet gieren, bij overigens ongewijzigd overheidsbeleid, als gevolg van automatisering en robotisering.
Pechtold zit op dezelfde pagina als George Soros en Hillary Clinton. En ik niet. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat Soros, Clinton en Pechtold ons regelrecht naar de afgrond leiden. Waarbij ik meen dat Pechtold dat nog doet met de beste bedoelingen, terwijl zijn Amerikaanse voorbeelden volstrekt cynisch politici zoals Pechtold, en andere 'Europeanen' van het eerste uur, prostitueren. Dat is een zeer belangrijk onderscheid!
In de tijd van Kennedy, toen van Mierlo de partij bekendheid gaf, lagen de kaarten anders dan nu. Op ieder denkbaar terrein. 'De Russen' waren niet zozeer een vijand van het streven naar vrijheid en welvaart, maar het communisme wel. Dat communisme is dood en begraven in Rusland, maar de historische weerstanden in die partij bleken deels toch eerder gevoed door 'Russofobie'. Waarvan ik eerder al schreef dat die sterke verwantschap vertoont met het anti-semitisme, en daar voor de Tweede Wereldoorlog ook mee samenviel. Tegelijkertijd blijkt de sympathie voor de visie van de Kennedy's in de jaren zestig, en Roosevelt's 'New Deal' daarvoor, te zijn doorgetrokken naar een (nagenoeg) blinde Atlantische loyaliteit, waarin slechts plaats is voor 'beleefde kritiek' op de ergste uitwassen.
In die hoek staat 'democratie' gelijk aan 'maakbaarheid', waarbij 'wetenschappelijk' geschoolde elites, op grond van 'onderzoek' waarbij volop gebruik wordt gemaakt van 'Big Data', het volk bij de hand nemen. En elke weerstand krijgt het stigma van 'nationalisme' opgeplakt. Daarmee wordt de deur naar een dialoog met kracht in het slot gegooid. Formeel niet. Maar in praktische zin wel. Waarbij op overheidsniveau wordt gestreefd naar het ontwikkelen van 'gereedschap' om onwelkome standpunten rigoureus de nek om te draaien. Omdat 'nationalisten' het in zich hebben om 'feitenvrij' tot een standpunt te komen. Iets wat 'nationalisten' onderscheidt van de 'wetenschappelijk geschoolde elite'. Maar niet heus.
Gisteren haalde ik ook al het interview aan met Dirk Helbing in NRC, die de spijker op de kop slaat, en exact vertelt waarom het fout gaat in het westen. Degene die hem naar de TU Delft haalde als hoogleraar 'computationele sociologie' verontschuldigt zich nog voor zijn collega, die 'Grote Woorden' gebruikt. Ook een wetenschapper, maar een 'buitenbeentje', dus. Wel een die, net als de 'buitenbeentjes' in de economische wetenschap die ik hier in het verleden aan u heb aanbevolen, een flinke dosis 'gezond verstand' meebrengt, waardoor hij zich geen knollen voor citroenen laat verkopen.
Het leidt tot de kritiek van de journalist, aan het eind van het interview, dat Helbing met 'abstracte oplossingen' komt voor 'concrete problemen'. Geen betere illustratie voor het conflict tussen mensen die geloven in 'marktwerking' op het 'micro'-niveau (Helbing), versus de 'maakbaarheid-goeroes' die de 'academie' hebben overgenomen. Volkomen terecht mikt Helbing op het scheppen van de juiste kaders, voor het 'macro'-niveau, waarna 'micro' zichzelf maar moet zien te redden, omdat het anders veel, en véél te complex wordt. Pechtold 'en de zijnen' draaien het om door de 'excessen' die ze zien weg te polijsten, waardoor een failliet systeem langer houdbaar blijft. En daar komen brokken van.