Op 15 december 2015 werd in Almere een Iraanse vluchteling voor zijn huis doodgeschoten.
Twee verdachten ‘uit het criminele circuit’ staan voor die moord terecht. Zij zouden geronseld zijn door een ‘makelaar’ die al gevangen zit, maar voor deze moord nog terecht moet staan. De naam van de vluchteling, ‘Ali Motamed’, was een valse naam. Zijn ware naam was Mohammad Reza Kolahi Samadi. Hij kreeg begin jaren negentig politiek asiel in ons land, hoewel hij deel uitmaakte van een ‘linkse’ terroristische organisatie, de ‘Mujahedeen Khalq’ (MEK), in Iran verantwoordelijk voor tal van aanslagen.
Recent haalden ‘westerse’ landen de MEK van de lijst met terreurorganisaties, en zijn er volop aanwijzingen voor een nauwe samenwerking met ‘westerse’ geheime diensten ten bate van ‘Regime Change’ in Iran, en de ondermijning van het civiele atoomprogramma in dat land. Met haar ‘linkse’ geloofspapieren waren ze een vreemde eend in de bijt. Ten tijde van de ‘westerse’ samenwerking met de ‘Sjah’, die door de CIA en het Britse MI-6 op zijn ‘Pauwentroon’ was gehesen, waarbij de gekozen linkse premier Mossadegh onceremonieel terzijde werd geschoven vanwege de oliebelangen, waren ze overduidelijk een vijand.
De situatie verbeterde niet voor hen toen de Sjah weliswaar het veld moest ruimen, maar de Ayatollahs ervoor in de plaats kwamen. Velen uit dat radicaal linkse veld namen noodgedwongen de wijk naar het naastgelegen Afghanistan, waar de communisten het toen nog voor het zeggen hadden, gesteund door de Sovjets. Een van die strijders was de Nederlandse hoogleraar, en winnaar van de ‘Pim Fortuynprijs’, Afshin Ellian, die via Afghanistan naar ons land kwam. Niet zo vreemd als het lijkt, wellicht, want ook Pim Fortuyn had ooit de ambitie om lid te worden van de CPN, zakte vervolgens af naar de PvdA, en eindigde als een politicus die gezien werd als rechts van de rechtse VVD.
Kortom, hoewel individuele communistische Iraniërs wel asiel kregen in ons land, stonden de organisaties waarvan ze lid waren tot tien jaar geleden op de lijst van terroristische organisaties. Nu heten ze ‘oppositiegroep’, las ik in NRC. Maar wel een die nog steeds aanslagen pleegt, waarbij ook burgers omkomen. Maar zolang het ‘hun’ burgers zijn, en niet die van ons, is het goed.
Volgens de AIVD zat ‘Teheran’ achter de moord op Motamed/Samadi. Helaas voelen ze zich niet geroepen om dat hard te maken, waardoor het, na de ‘Weapons of Mass Destruction’ en ‘Russiagate’ toch iets is om even bij stil te staan, omdat het evident is dat ‘Teheran’ verdomd weinig te winnen heeft bij het plegen van een moord op een elektriciën uit Almere. ‘Teheran’ wordt door meer Europese landen beschuldigd van het liquideren van ‘MEK’-leden. Helemaal ongeloofwaardig is dat niet, waar ‘westerse’ veiligheidsdiensten hen inmiddels als ‘vrienden voor het leven’ aan de borst hebben gedrukt, en het er alle schijn van heeft dat de planning voor aanslagen op doelen in Iran geen lokale aangelegenheid zijn.
Punt is, dat sinds bekend werd dat de Mossad de Iraanse Soennitische terreurbeweging ‘Jundallah’ rekruteerde in Londen, door zich uit te geven voor ‘CIA’, en ‘Le Figaro’ onthulde dat diezelfde Mossad in Frankrijk rekruten ronselde voor de geheime oorlog tegen ‘Teheran’, het best wel uitmaakt wie de bron is van het gerucht dat Motamed/Samadi werd omgelegd door ‘Teheran’. Het behoeft geen betoog dat Israël er garen bij spint als ‘Europa’ zich afwendt van ‘Teheran’. En dat is de ‘understatement of this century’ (tot nu toe). Als de Mossad wist wie Motamed was, en ze begrepen dat ‘Den Haag’ erin zou trappen, met boter en suiker, als ze hem om zouden laten leggen, om vervolgens te ‘lekken’ dat ‘Teheran’ erachter zat, twijfel ik er geen seconde aan dat ze op ‘GO!’ drukten, als die Motamed/Samadi verder een onbetekenende randfiguur was. Of iemand die hen de deur had gewezen toen ze beleefd kwamen vragen of hij interesse had in samenwerking.
Sinds ‘Operation Susannah’ weten we dat Israël geen scrupules heeft als het er op aankomt geostrategisch voordeel te behalen middels terreur, gericht tegen bondgenoten. In Israël zelf doen ze daar niet moeilijk over, maar buiten Israël is het taboe. Op mysterieuze wijze wordt ‘waarheidsvinding’ in dat soort dossiers ogenblikkelijk aangemerkt als ‘anti-semitisme’, wat het overduidelijk niet is. Anti-semitisme is een gif, niet anders dan andere vormen van racisme en discriminatie, ‘positief’, of ‘negatief’. Er is een vreemde cultus ontstaan die ons verbiedt het ‘beestje bij de naam’ te noemen. Zelf ben ik niet zo van dat extreem assertieve, waarbij je zonder inlevingsvermogen mensen ‘op hun plaats’ zet zonder duidelijke reden. Maar de 'beleefdheid' moet niet ontaarden in perversie.
Dus?
Laat zien die bewijzen voor de betrokkenheid van ‘Teheran’, of houd je mond. Het staat mij tegen dat ik leef in een land waar directe familieleden, die hun neef of kind, afgereisd naar Syrië, bedragen van negentig of tweehonderd Euro sturen om te overleven, door de rechter worden bestraft wegens het 'steunen van een terroristische organisatie', terwijl 'Den Haag' chicaneert en obstructie pleegt zonder consequenties, zich beroepend op het 'landsbelang'.