Erdogan staat op het punt de vluchtelingenstroom nieuw leven in te blazen.
In Europa wordt op verschillende niveaus koortsachtig vergaderd om te bepalen wat daarop ‘ons’ antwoord moet zijn. U kent mijn standpunt als u hier al langer mijn bijdragen leest: Stoppen met het produceren van vluchtelingen en ‘failed states’.
Het probleem is, dat onze politieke leiders de beschuldiging dat zij verantwoordelijk zijn voor de chaos in steeds grotere delen van de wereld, verre van zich werpen. Sterker nog, ze claimen dat ze juist alles uit de kast trekken om orde te scheppen, maar dat een keur aan tegenstanders er een puinhoop van maken. Ze hebben louter goede bedoelingen. En als het ergens uit de hand loopt, is dat niet hun schuld. Er was sprake van een misverstand. Of er ging ergens ‘technisch’ iets mis.
Na een bomaanval op een moskee in Syrië kreeg Rusland de schuld. De Russen wezen de verantwoordelijkheid af, en wezen naar de Verenigde Staten. Nederlandse media brachten vervolgens het bericht dat nabestaanden in het ‘rebellengebied’ bij nader inzien toch de Verenigde Staten verdachten, maar dat de Amerikanen in een ‘andere provincie’ actief waren geweest, en het dus toch wel de Russen, of de Syrische luchtmacht geweest moest zijn. En dan zie ik in NRC een minuscuul berichtje over die aanval. Toch de Amerikanen. Maar het doelwit was een bijeenkomst van Al Qaida aan de overkant van de straat.
Ruimhartiger met haar berichtgeving was Trouw, dat zich beroept op het oordeel van ‘Bellingcat’. Nou ben ik beslist geen fan van die met de NAVO vergroeide ‘onderzoekers’. En zie ik in deze berichtgeving geen doorbraak, maar de bevestiging dat ‘Atlantische’ lobbyisten er veel aan gelegen is om Trump af te houden van zijn ‘onzalige’ plannen om in Syrië Al Qaida en ISIS aan te vallen, inplaats van Assad en zijn bondgenoten. Pogingen van ‘de Russen’ om in de Veiligheidsraad een reeks zelfmoordaanslagen in Damascus veroordeeld te krijgen stuitten afgelopen week op het ’Njet’ van de westerse landen met een permanente vertegenwoordiger. Iemand die zichzelf in een mensenmassa opblaast met een bomvest, is in de ogen van onze leiders niet per definitie een terrorist. En de organisatie die hem of haar op pad stuurt is dan ook geen terreurbeweging. Blijkbaar.
Een ander incident, dat helemaal niet op de radar verschijnt in de ‘Legacy Media’, is een aanval van de Israëlische luchtmacht op posities van het Syrische regeringsleger en haar bondgenoten, die in een felle strijd met ISIS verwikkeld zijn. Syrië schoot terug met geleide raketten, en onbevestigde berichten meldden dat één Israëlisch gevechtstoestel zou zijn neergehaald. De steun van Israël aan ISIS en Al Qaida is geen geheim meer. En Israël reageerde furieus omdat ‘Damascus’ terugschoot. Netanyahu en de zijnen zullen er wel goed over nagedacht hebben, maar ik kan er niet bij.
In hoeverre Europese leiders welbewust militaire en diplomatieke initiatieven steunen die op termijn dodelijk zullen zijn voor de levensvatbaarheid van een democratisch bestuurd Europa, kan ik u niet vertellen. Er zijn beslist naïeve politici en militairen die hun ‘Russofobie’ met de paplepel ingegoten kregen, die zich voor dit karretje laten spannen, en denken dat ze bezig zijn met het verdedigen van onze waarden en normen. Maar er zitten ook cynische en opportunistische types tussen, die slechts oog hebben voor wat hen een plekje op het pluche zal bezorgen. En ‘journalisten’ en ‘redacties’ die moeten denken aan hun advertentie-inkomsten, en hun ‘bronnen’ moeten strelen om primeurs te kunnen scoren. Het is, wat de Amerikanen noemen, een ‘trainwreck’. Als de machinist in slaap valt, of met zijn rug in de rijrichting gaat staan, is de hele trein gedoemd.