We leven in de omgekeerde wereld.
Hoe groter het verlies van een multinational, hoe gretiger de aandelen van het bedrijf over de toonbank gaan. Stijgende rente, handelsbarrières, sancties die het omgekeerde bereiken van wat werd bedoeld, exploderende schulden, imploderende productie, stagnerende pensioenen, meer drugsdoden, pantsereenheden op publieke pleinen om bestuurders te beschermen tegen bedreigingen uit onbekende hoek, kapitalen die wegvloeien richting oorlogsindustrie, journalisten die in mootjes worden gehakt, en grootschalige censuur, hoogleraren die ‘studiepunten’ verlenen aan studenten die naar politieke bijeenkomsten gaan, maar iedereen is tevreden.
Niemand weet wanneer de rekening op de mat ploft, maar dit is niet vol te houden. Eerder schreef ik dat we ons niet op moesten winden over multinationals in de wereld van de ‘sociale media’ die censureren, omdat het private ondernemingen zijn die ons niets verplicht zijn. Als hun ‘service’ hen niet bevalt, keer je je van hen af, en zoek je je heil elders. Of je zet zelf een alternatief op. Maar het is wel pijnlijk dat uitgerekend ‘RT’, de verguisde ‘Russische BBC/NOS’, nu de website ‘newsamizdat’ heeft gelanceerd, met als doel de uit het zicht gedrukte berichtgeving gebundeld onder de aandacht te brengen.
‘Samizdat’ was de ‘ondergrondse literatuur’ in de Sovjet tijd, die een voorname rol speelde bij het voorbereiden van de omwenteling in de Sovjet-Unie en haar satellietstaten. Langs die weg kon de bevolking van die landen kennis nemen van Russische schrijvers die in het westen op handen werden gedragen, zoals de aartsconservatieve Aleksandr Solzjenitsyn, die nu wordt doodgezwegen in ons deel van de wereld, omdat hij vrede sloot met Poetin, die zijn bewondering voor de ‘dissident’ van weleer niet onder stoelen of banken steekt.
Voor de ‘Rusland-haters’ is het uiteraard koren op hun molen dat uitgerekend ‘RT’ met zo’n website komt, zoals ze ook Snowden hebben uitgekotst omdat hij zijn toevlucht zocht tot Rusland als vrijplaats, en ze in de onthullingen dat Assange in 2010 al overwoog om aan vervolging te ontkomen door de wijk te nemen naar Moskou, hen ook sterken in hun overtuiging dat het allemaal één groot ‘Russisch Complot’ is, die onthullingen over massale afluisterpraktijken, grootschalige manipulatie en duistere praktijken van leidende politici en geheime diensten die namens ons ‘Regime Change’ operaties uitvoeren.
Wat verwarrend is voor velen in ons deel van de wereld, is die vreemde spagaat tussen de conservatieve regering van Poetin, en een Russische samenleving die ‘Traditie’ weer met een hoofdletter schrijft enerzijds, en ‘klokkenluiders’ als Snowden en Assange, en een groeiend aantal toonaangevende ‘dissidenten’ in ons deel van de wereld die voorheen werden gezien als ‘links-leunend’ anderzijds. Wat de vraag oproept, gelet op het voorgaande, of de westerse samenleving is opgeschoven richting 'maakbare maatschappij', en voorloopt op Rusland, of is doorgeschoten. Ook wij bieden nog altijd gretig ‘dissidenten’ onderdak, maar die zijn in deze tijd overwegend niet zozeer conservatief, maar aards-reactionair, en niet zelden bereid om de hand te bijten die hen voedt. In zekere zin was dat al het geval met Solzjenitsyn en andere ‘dissidenten’ ten tijde van de ‘Koude Oorlog’, maar die pleegden tenminste geen aanslagen, en deden geen verwoede pogingen om ons te dwingen ‘respect’ te tonen door hun ge- en verboden over te nemen.
De hele politieke mores is in zichzelf omgekeerd. De golf van expliciete en impliciete oproepen om de censuur die private bedrijven, en individuele journalisten inmiddels hebben doorgevoerd over te nemen, en een officiële status te verlenen om onze ‘democratie’ te beschermen, of ‘kwetsbare’ groepen uit de wind te houden, neemt bedenkelijke vormen aan. In dat kamp ziet men zichzelf als nobele voorvechter van de centrale idealen van de ‘Verlichting’, maar bij hen is het inmiddels aardedonker. Anders hadden ze zelf die ‘newsamizdat’-website wel opgezet. Of op zijn minst hun bezorgdheid uitgesproken over het verwijderen van bepaalde ‘oppositionele’ geluiden, omdat de geschiedenis ons immers heeft geleerd dat dit het voorportaal is van andersoortige kampen. En/of oorlog.
Het is een bittere teleurstelling om te moeten constateren dat 'progressief' inmiddels betekent dat je problemen hebt met de vrijheid van meningsuiting, je patent hebt op intolerantie, en geen kans voorbij laat gaan om 'positief' te discrimineren. Terwijl 'conservatief' betekent dat men slechts verwacht dat men elkaar met respect bejegent, de 'vuile trucs' in de politiek achterwege laat, en aanstuurt op realistische compromissen om (gewapende) conflicten op te lossen, en erkenning van de volkswil, waar men daar in een referendum naar vraagt. Met 'links' of 'rechts' heeft het allang niks meer uitstaande. Dat zijn inmiddels niet meer dan plakplaatjes in een tribale samenleving die niet kan leven zonder overspannen beeldvorming.