Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Samenhang

Wat is de samenhang tussen de handelsoorlog met China, 'Russiagate' in de Verenigde Staten, de dreigende aanval op Iran, de couppoging in Venezuela, en Idlib in Syrië?

 

De Chinezen zijn niet kwistig met informatie over de vorderingen van de onderhandelingen met de regering van Trump. Rustig en beheerst communiceren ze middels persberichten, waarin ze standaard hun hoop uitspreken dat er snel een akkoord zal zijn. En even rustig kondigen ze eigen nieuwe tegenmaatregelen aan nadat Trump vrijdag uithaalde met hogere tarieven. Trump kondigt alweer een verdere escalatie aan, en belooft China dat ze zullen creperen

 

Trump laat Iran, Venezuela en Cuba ook creperen. En Rusland. En de EU. Ze kunnen allemaal de typhus krijgen! Trump zet geen streep door het imago van de Verenigde Staten als voorvechter van vrije handel, maar hij kleurt de hele wereldkaart zwart. Amerika-über-Alles. Maar het zou wel eens net zo af kunnen lopen als met Über. Want wat is Über? Een schil. Een concept. Eenvoudig na te bootsen, en kwetsbaar voor wetgeving in landen die de rechten van werknemers op fatsoenlijk werk tegen een redelijke beloning serieus nemen. En dat geldt ook voor veel Amerikaanse bedrijven, en in het bijzonder de 'Tech-Reuzen'. Een pakket 'rechten en patenten' en een hoofdkantoor. En waar er problemen opdoemen, verkopen ze snel de 'rechten', en draaien ze vervolgens de nieuwe Duitse eigenaar, en indirect de Duitse (EU) belastingbetaler, twee poten uit. 

 

Tarieven doen de importeurs pijn. Ze stuwen de consumentenprijzen op waar de importeurs die pijn doorberekenen, ook in halffabricaten die gebruikt worden door 'Tech-Reuzen'. Omschakelen op productie in de Verenigde Staten zelf lukt niet op stel-en-sprong. Maar nog belangrijker wellicht is dat er niet veel investeerders staan te springen om geld te steken in een onderneming die de deuren weer kan sluiten als er een akkoord wordt bereikt, omdat die Amerikaanse producent dan weer te duur zal zijn. 

 

Voor Trump wel lekker dat hij langs die weg van de tarieven nu belastinggeld binnenkrijgt, terwijl hij goede sier kan maken met zijn belastingverlaging. Wat hij met de ene hand weggeeft, neemt hij met de andere, mét rente, weer terug. En zijn achterban twee keer blij. Eerste keer door die belastingverlaging, en de tweede keer omdat hij China een poepje laat ruiken, en voor 'jobs' zorgt. Maar het is en blijft een sigaar-uit-eigen-doos natuurlijk. In het gunstigste geval.

 

Iran en Venezuela gaan om de olie. Maar dan in de betekenis van 'olie voor China' waar de VS de hand op wil leggen. De coup-poging in Venezuela is mislukt. Guaido zit als een goudvis in een kom te happen, en zwemt vrijelijk rond. En niemand legt hem een strobreed in de weg, omdat hij door iedereen in Venezuela wordt gezien als de landverrader die hij is. Ook waar men Maduro geen warm hart toedraagt, kotst men nog op Guaido. Wat niet betekent dat de VS Venezuela nu met rust zullen laten, maar voor het moment is de aandacht verschoven naar Iran, waar 'iemand' met een 'False Flag' operatie probeerde die bom tot ontploffing te brengen. 

 

Pompeo, die afgelopen week Merkel schoffeerde, en vervolgens 'Moskou', probeert in Brussel zieltjes te winnen voor oorlog tegen Iran. Bij een vorige 'False Flag'-operatie, met een 'gifgas-aanval' in Douma, was Europa nog niet wakker. Sommige landen, waaronder Nederland, snurken vermoedelijk lekker laf door. Maar er is wel een kentering zichtbaar in landen die beseffen dat de Verenigde Staten niets goeds in de zin heeft met de wereld. Maar de Nederlandse media zitten alweer op het spoor van 'vatbommen' op Idlib, waar hun vrienden van ISIS en Al Qaida zich verzameld hebben. Die leren het nooit.

 

Iran waarschuwde al voor zo'n 'False Flag' operatie, en houdt, net als Venezuela, China en Rusland serieus rekening met een provocatie die gevolgd wordt door een gewapend treffen. Ook als dat, in de beleving van Trump en de zijnen, een 'bescheiden vergeldingsactie' zal zijn, zoals eerder na die zogenaamde 'nep-gifgasaanval' op Douma, is de kans groot dat Iran niet op zijn handen blijft zitten. Meer in het bijzonder als 'Brussel' weer last krijgt van slappe knieën. En dan giert het gemakkelijk uit de klauw. Zelfs Carolien Roelants en Ko Colijn zien in NRC nu dat gevaar, en wijzen naar de Verenigde Staten als de agressor. Is dat het scenario waar ze in 'Washington' op hopen? Omdat ze weten dat ze 'gezien' zijn?

Go Back

Comment