‘Jij hebt de oorlog niet meegemaakt’.
Met die dooddoener werd de ‘naoorlogse generatie’, met ouders en grootouders, leraren en leidende politici die de oorlog wel hadden meegemaakt de mond gesnoerd als het lastig werd om de argumenten te vinden waarom iets ‘zus’ was, en niet ‘zo’. Nationale trauma’s hebben die uitwerking. En ‘herdenkingen’ hebben tot doel dat momentum van dankbaarheid, dat het nu beter is, vast te houden.
Het is niet vanzelfsprekend een gezond kader. Er is geen sprake van formele censuur, behoudens zulke betrekkelijk betekenisloze verboden als het publicatieverbod in Nederland van ‘Mein Kampf’, dat lange tijd standhield, maar inmiddels ook is opgeheven, of omzeild. Het kader getuigde van een wil om niet opnieuw de fouten te maken die toen gemaakt werden. Zonder verdere discussie.
Pas als er opnieuw een nationaal traumatische episode voorbij komt, bezwijkt dat kader, en zal je vaker horen: ‘Pleur op met je oorlog!’ Niet noodzakelijk als een bereidheid om de fouten van destijds te herhalen. Maar die ruimte is er dan wel. Anderzijds kan het ook een zekere ruimte scheppen voor herbezinning op de dogma’s die het vorige trauma genereerde. In dit concrete geval het dogma van de ‘wederopbouw’ dat dicteerde dat ‘economische groei’ een ‘Heilige Koe’ was waar niet aan mocht worden getornd.
Zonder enige twijfel is dat ook de bril waardoor velen die bezield zijn door het ‘Groene Ideaal’ naar dit omslagpunt kijken. Ze zijn niet stekeblind voor wat ‘Covid’, maar vooral ook de reactie erop, aan onheil met zich meebrengt. Ze zien echter ook mooie nieuwe kansen. In hun beleving is het praktisch zeker dat we er beter uitkomen, dan dat we erin gaan. De weerstand in kringen van ‘oudgedienden’ met hun ‘wederopbouw-agenda’, dient nog wel overwonnen te worden, maar het momentum is hen nu goed gezind, en je moet het ijzer smeden als het heet is. Juist nu ‘doorpakken’. Maar waar die weerstand niet geslecht is door een verstandelijke overwinning, op basis van onweerlegbare argumenten en keiharde feiten, zal repressie en censuur hand in hand gaan met die ontwikkeling.
In de wereld van het ‘Groene Ideaal’ ziet men dat als een geringe prijs die nou eenmaal betaald moet worden, omdat die ‘anderen’ onbereikbaar zijn voor hun logica en bewijzen. Zoals degenen die bang zijn voor hun broodwinning als alles gesloopt wordt wat zij hebben opgebouwd, of waar ze hun dagelijks brood verdienen, het onbestaanbaar vinden dat die ‘Groene Warhoofden’ niet zien wat ze aanrichten. Die groepen verstaan elkaar al langer niet meer. Hier op mijn blog heb ik geprobeerd een brug te bouwen, door te wijzen op het gevaar van uitputting van de grondstoffen, en dat ‘rijkdom’ betrekkelijk is, en hoe de opgebouwde schuldenlast ons de das om kan doen. Om nog maar te zwijgen over de catastrofe voor het milieu en het klimaat die het gevolg zijn van al die oorlogen die we sinds het begin van deze eeuw zijn gestart. Maar met dat laatste hoef ik niet aan te komen bij de ‘Groene Warhoofden’, die onder geen beding een streep willen zetten onder het ‘bevrijden’ van meer en meer mensen, noch willen ze nadenken over het stoppen van de ‘vluchtelingenstroom’ die daar het gevolg van is. Terwijl de ‘Groei-Malloten’ zelf ook zijn vergroeid met het ‘Financieel-Militair-Media’ complex, en oorlog de fictieve ‘groei’ alleen maar aanjaagt. Wie daar bezwaar tegen maakt, krijgt alsnog de dooddoener voor de kiezen dat je ‘De oorlog niet hebt meegemaakt!’.
Waar precies het omslagpunt ligt tussen verantwoord gebruik van grondstoffen, en verspilling, is niet een discussie die je met feiten en onweerlegbare argumenten kunt beslissen. Helaas. Zoals het ook lastig is om te bepalen bij hoeveel doden ‘boven de norm’ je maatregelen moet nemen. En wat voor maatregelen dan? Wat ook weer terugverwijst naar die ‘norm’ zelf. Maar waar bij mij direct kortsluiting ontstaat, is waar iemand voorstellen loopt uit te venten die aantoonbaar exact het tegenovergestelde bewerkstelligen van wat men zegt te willen bereiken. ‘Fucking for Virginity’.
De keuzes die we maken, weloverwogen, voor onszelf, of als een ‘politiek programma’ voor de samenleving als geheel dat onze goedkeuring kan wegdragen, zijn al snel zo complex, dat we niet alle consequenties kunnen overzien. Nu je ‘Groene Ideaal’ erdoor drukken, kan een ‘gouden greep’ blijken te zijn, of een kardinale misser. In het bijzonder door de schoksgewijze introductie, met een ’nu of nooit’ drang. Zal de weerstand als sneeuw voor de zon verdampen, als de ‘Groei-Malloten’ zien wat een weelderige, welvarende, gezonde samenleving er voor in de plaats komt? Of loopt het uit op een snoeiharde confrontatie, als gevolg van een ‘De Dood of de Gladiolen’-mentaliteit in het ‘Groene-Kamp’, met fascistoïde excessen, en gaat alles naar de verdommenis?
Wat mij somber stemt in deze, dat is die reeds aantoonbare lust om geweld te gebruiken om mensen te ‘bevrijden’. En hoe de kaalslag en de volksverhuizingen die er het gevolg van zijn simpelweg worden afgeboekt op tegenstanders. Ja, het is een verschrikkelijke puinhoop in de landen die we ‘bevrijd’ hebben, maar dat ligt niet aan ons, want wij zijn ‘goed’. Toch? Ik hoef geen glazen bol om mij te realiseren dat als straks al die ‘Groene Idealen’ leiden tot massale werkloosheid, leeggeroofde pensioenpotten, en een nationale en individuele schuld die je in geen duizend jaar ooit kan aflossen, zodat je een slaaf bent van de overheid, en je kinderen in schuldenslavernij geboren worden, de kans op een vergelijk tussen de ‘Groei Malloten’ en de ‘Groene Idioten’ niet groot is. Maar bij de mensen achter het ‘World Economic Forum’ denken ze daar anders over. En ik zit op het puntje van mijn stoel om te vernemen hoe ze denken dat vorm te gaan geven.
Er is een weg tussen de ‘Groene Idioten’ en de ‘Groei Malloten’, maar je hebt een kapmes nodig om je door de furieuze tegenargumenten uit beide kampen heen een weg te banen. Laten we, om te beginnen, ophouden met ontkennen dat we als mens invloed hebben op het milieu en klimaat. Dat het niet uitmaakt hoeveel bommen we afwerpen, als het maar voor een goed doel is. En laten we ophouden met alle leugens over ‘Groene Initiatieven’ die zo zwart als roet zijn. Laten we eerlijk zijn over het simpele gegeven dat de allerbelangrijkste invloeden op het klimaat op aarde niet door ons gecontroleerd kunnen worden. De zon, inslagen van kometen en tektonische activiteit. Maar laten we ons daar ook niet achter verschuilen.
Waar die weg die ik voorsta afwijkt van die we gaan, is dat die weg van ‘mij’ inclusief is, en niet is ingeschoren om meteen de hele wereld te ‘Resetten’, en alles op slag, of in zéér korte tijd, radicaal te veranderen ten bate van een bepaald ‘model’. In de aanhef had ik het over een ‘kader’, en dat is een ander beest dan een ‘wetenschappelijk model’. Alle experimenten met een ‘Sociaal Darwinistische’ inslag zijn geëindigd in slachtingen en stagnatie, en goed tegen de overbevolking, maar geen concurrent voor een toekomst waarin we onze huidige habitat met meer respect weten te exploreren, terwijl we onze vleugels uitslaan en van andere planeten en manen een ‘thuis’ gaan maken, zoals onze voorouders ook op ontdekkingsreis gingen. Als we, om te beginnen, alle fondsen die nu wegvloeien naar dingen die ‘BOEM!’ zeggen, en naar ‘Groene Initiatieven’ die zwarter dan roet zijn, of het organiseren van vluchtelingenstromen, en het vertroetelen van volwassen kinderen die als ‘minderheid’ recht zouden hebben op tijd en aandacht, om zouden leggen richting exploratie van de maan, manen van andere planeten, en die planeten zelf, en het zoeken naar oplossingen voor het leefbaar maken van nu nog vijandige omgevingen, zie ik potentieel voor een vergelijk tussen ‘Groene Idioten’ en ‘Groei Malloten’.
Waar het beslist niet goed gaat, is waar een kleine, zichzelf overvloedig bedruipende elite in hun ‘Groene Lusthoven’ regeren over de ‘Regenboog Amish’ die moeten leren tevreden te zijn met paard-en-wagen en de 'diverse' liefde van God, ten bate van het Klimaat. Dat is een ‘Mind Fuck’, en vergeet die maagdelijkheid maar als ideaal.