Gedurende mijn professionele leven ben ik intensief getraind om het hoofd te bieden aan een groot aantal noodsituaties van uiteenlopende aard.
Dergelijke trainingen zijn kostbaar. Bedrijven en instellingen trekken er alleen geld voor uit als ze daar wettelijk toe verplicht zijn, of als de mogelijke schade wanneer niet adequaat wordt gehandeld ook meteen het einde van het bedrijf betekent. Bij noodsituaties van zuiver technische aard zal de fabrikant al hebben nagedacht over de noodzakelijke stappen die gezet moeten worden om daar het hoofd aan te bieden. Stappen die zijn vastgelegd in een protocol of checklist, en die in de juiste volgorde moeten worden gezet, en in bepaalde gevallen uit het hoofd geleerd moeten worden, als snel handelen noodzakelijk is om een ‘Tsjernobyl’ te voorkomen.
Andere bedreigende situaties zijn niet zozeer technisch van aard, maar vereisen dat je een situatie correct inschat, en betrokken personen optimaal aanstuurt. Wat weer vergt dat je moet leren hoe je mensen kunt ‘lezen’. Wat verder gaat dan luisteren naar wat ze zeggen, in het bijzonder als het mensen betreft met kwade bedoelingen. Hoe ga je om met iemand die boos is? Hoe ga je om met een terrorist? Hoe ga je om met iemand die tijdelijk, of permanent geestelijk gestoord is? Anders dan bij een zuiver technische storing vergen dat soort noodsituaties geen vast protocol of een checklist, behoudens in die gevallen waarin je zelf op je handen moet blijven zitten, en moet wachten tot de experts zijn gearriveerd, nadat je het noodnummer hebt gebeld, of op de alarmknop hebt gedrukt.
Met een beetje geluk train je je hele leven voor niks, en ga je met pensioen zonder ooit iets te hebben meegemaakt waarvoor je steeds getraind hebt. Als je wel degelijk gebruik hebt moeten maken van je professionele training, dan is het mooi als alles volgens plan verliep. Waar dat niet het geval is, dient een bedrijf of organisatie het voorval te analyseren, er lessen uit te trekken, en de training daar op aan te passen. Eenieder die traint voor zo’n noodsituatie noemt de structuur het ‘plan’. Niet de ‘conspiracy’. Maar voor eenieder die ziet hoe er wordt opgetreden, onbekend met het gegeven dat alle professionals getraind zijn om zo te handelen, heeft het iets onwaarschijnlijks. Iets magisch. Dus als ik Dr. Michael Yeadon hoor die ervan overtuigd is dat het hele ‘Covid-verhaal’ deel uitmaakt van een ‘conspiracy’, dan schud ik mijn hoofd, en zeg ik: ‘Nee, het is een plan’. Dat wellicht deel uitmaakt van een 'conspiracy', waar je dan wel ook de bewijzen voor moet zien te leveren, maar vervreemdt de professionals die betrokken zijn bij het 'plan' niet van je door hen in te delen bij de lieden die druk zijn met een complot.
Eigenlijk bewijst hij dat zelf waar hij benadrukt dat de sleutelfiguren jarenlang getraind hebben voor deze situatie. Iets wat niemand ontkent, en waar alle direct betrokkenen juist ook geweldig trots op zijn. Als ware professionals handelden ze zoals hen geleerd was. En als het plan werkt, dan is de uitkomt voorspelbaar. Wat echter ontbreekt aan informatie, dat is wie die boze klant, of terrorist op hun pad heeft gestuurd, of verantwoordelijk moet worden gehouden voor die technische storing. Waaronder een storing die maakte dat de noodprocedure in werking werd gezet, terwijl er niks aan de hand was. Als je weet hoe de professionals zullen handelen, kun je door calamiteiten te introduceren, of te simuleren, een ontwikkeling sturen, zonder dat je al die professionals inlicht over de bedoeling van het plan in het grote geheel. En dat kan een strategisch geplaatste, invloedrijke persoon zijn, of een betrekkelijk bescheiden kongsi van samenzweerders.
Wat ik daarmee wil zeggen is het volgende: Om de toekomst te kunnen voorspellen, moet je de ‘plannen’ tegen het licht houden, en ze in hun onderlinge samenhang zien. Als de calamiteit waar men plannen voor maakt een natuurramp is, dan is het anders dan wanneer de calamiteit ‘man made’ is. Waarbij komt dat we weten dat het onbevredigend is voor sommige mensen om te trainen, en nooit te worden opgesteld, ook al krijgen ze een mooie vergoeding. Brandweerlieden, politieagenten en militairen moet je in de gaten houden, want er is altijd een kans dat ze eigenhandig voor ‘werk’ zorgen, om zich te kunnen bewijzen. En dat geldt ook voor mensen die zich een betere wereld voor kunnen stellen. Wachten op de revolutie, of de 'pandemie', terwijl je traint voor je rol in die glorieuze strijd, gaat op enig moment vervelen. Helemaal klaar zijn voor een 'pandemie', en er komt maar niks, doet ook wat met je.
Gecoördineerd incidenten creëren in een aantal vakgebieden, medisch, militair, politioneel, cultureel, financieel, zorgt voor een lawine aan ‘plannen’ die elkaar aanvullen, overlappen, tegenwerken, en met een weelde aan oningewijde ‘spelbedervers’ die geen boodschap hebben aan de hen toebedachte rol in het ‘plan’. Vandaar dat ik hier ook volhoud dat je al snel na het ‘triggermoment’ de controle kwijtraakt, en moet gaan improviseren, waardoor een ‘Groot Complot’ in de praktijk onhandelbaar is, tenzij je als uitkomst de algehele destructie van de mensheid en de planeet op je netvlies hebt staan. Na de planmatige fase ben je ook de professionals kwijt die hun protocol of checklist hebben afgewerkt, en nu klaar zijn met hun taak. En als die erachter komen dat het ‘plan’ geen bijdrage levert voor een bevredigende uitkomst, zijn de rapen gaar!
Mijn stelling hier is dat het absoluut nimmer een geheim was waar ‘Davos’ op uit hoopte te komen, maar zagen mensen als u en ik het pad er naartoe niet. Vergelijk dat met het probleem waar zoveel charismatische leiders zich voor geplaatst zagen, die het ontvankelijke volk prachtige vergezichten beloofden, waarna dat volk zichzelf terugvond in de loopgraven, schuilkelders en voor het vuurpeloton. Ik zie niet waarom het deze keer wel zou lukken. Mocht u het nodig vinden dit alles een ‘Complot’ te noemen, dan kan ik u niet tegenhouden. Het is uiteindelijk maar een woord. Maar bedenk dat u die professionals die betrokken waren bij de diverse plannen, en hun familie, nodig heeft om het tij te keren. En niet alleen dat. Die professionals zien vermoedelijk als eersten dat er iets niet klopt, en als u dan met een verhit hoofd en gebalde vuisten voor hen staat te schreeuwen dat ze ‘in het complot’ zitten, dan verkleint u de kans dat ze u informeren over hun eigen bedenkingen en observaties. Michael Yeadon zelf is wat dat betreft een puntgaaf exemplaar van een professional die ‘klokkenluider’ werd, en als zodanig meer potten kan breken dan u en ik.