Op welk moment is een land een ‘narco-staat’?
Na de aanslag op Peter R. de Vries zingt die term, ‘narco-staat’, rond, en reageren ‘experts’ afwijzend op die suggestie. Ze zijn wel ‘bezorgd’, uiteraard. Maar Dina Siegel bijvoorbeeld, als ‘expert’ opgevoerd door NRC in een artikel over liquidaties, stelt dat het ‘geweldsniveau’ niet in de buurt komt van landen als Mexico, Rusland en Italië. Maar is dat dan het criterium? En als dat zo is, wanneer passeert een land dan die grens? Tellen we dan alleen maar de doden? Weegt de vondst van ‘martelcontainers’ ook mee? En een afgehakt hoofd? Gaat het bij doden als gevolg van geweld om absolute aantallen, per honderdduizend inwoners, of moet er een aantoonbaar verband zijn tussen het geweld en een ‘drugsdeal’?
Met enige regelmaat kom je krantenkoppen tegen over de sporen van cocaïne in het rioolwater, en de namen van Europese steden die elkaar verdringen op de ranglijst van 'Cocaïne-hoofdstad-van-Europa'. Maar is de klant ook koning? Als we kijken naar de ‘Opium Wars’, waarbij de Britten, met name, China overspoelden met opium, zeg je dan dat China een ‘narco-staat’ is? Of Engeland, dat het spul aan de Chinezen opdrong? Als de opium-productie in Afghanistan alle records slaat vanaf het moment dat de NAVO-landen er binnenvielen, terwijl de Taliban daarvoor de productie nagenoeg om zeep had geholpen, zegt dat dan iets over Afghanistan? Of over de NAVO?
Wat te denken van een team dat bestaat uit (voormalige) militairen uit Colombia en de Verenigde Staten die in het tenue van agenten van de Amerikaanse ‘Drugs Enforcement Agency’ aankloppen bij de president van Haïti, en hem liquideren? En hoe wegen we een pandemie van verslaving aan ‘pijnstillers’? En als ‘Big Pharma’ eerder de ‘gelegaliseerde concurrent’ is van de illegale handel, welk deel van de verkoop kunnen we dan aanmerken als ‘verdacht’? Als ‘The Evidence Based Medicine Consultancy Ltd’ waarschuwt tegen vaccins, is dat dan een ‘scam’ van een duistere organisatie die ‘Big Pharma’ hun spectaculaire winsten niet gunt? Of is er dan reden voor bezorgdheid als ‘toezichthouders’, politici en de journalistiek het negeren omdat ze ‘in de zak zitten’ bij ‘Big Pharma’?
Zoals ik er tegenaan kijk hebben ‘verdovende middelen’ er slechts zijdelings mee te maken. Sterker nog, door de concentratie op dat ene aspect missen we het grotere plaatje van de woekerende corruptie en mentale verloedering die samenhangt met ‘criminaliteit’. Criminele organisaties ‘investeren’ in activiteiten die buitengewoon winstgevend zijn, omdat ze illegaal zijn. Of, en dat is in dit verband beslist niet onbelangrijk, omdat ze ‘gemonopoliseerd’ zijn. Iemand heeft de ‘rechten’, de ‘patenten’, en de politici en toezichthouders in zijn of haar zak, en de ‘staat’ achter zich om concurrenten te vermorzelen waar die de ‘rechten’ of ‘patenten’ niet honoreren. Niet voor het eerst wijs ik er daarbij op dat dat met name een probleem is als degene die ‘rechten’ en ‘patenten’ verwerft ervoor betaalt met ‘fiat-geld’. Geld dat nog verdiend moet worden, en niet door de noeste arbeid van degene die het uitgeeft, de banken en de staat, maar door de ‘werkers’ en de ‘belastingbetalers’.
In een ‘narco-staat’ is de burger onzeker over de eigen positie, door ‘willekeur’. Elk aspect van de samenleving wordt ‘dynamisch’ gecontroleerd op een wijze die de opbrengsten wegsluist naar een selecte ‘familie’ van invloedrijken. De narcotica is slechts één aspect van de ‘business’, en de ‘familie’ aan de top van de voedselketen biedt ‘protectie’, tegen betaling. Dat geld verdwijnt niet exclusief in de zakken van de ‘Don’, ten bate van zijn geriefelijke leventje, maar het wordt ook ingezet om de concurrentie van andere ‘families’ op afstand te houden, en door gerichte ingrepen de illusie van ‘protectie’ te onderstrepen, om de dankbaarheid van het gepeupel op een ander moment te kunnen benutten voor het ‘vragen’ van een wederdienst. ‘Listen, Antonio, I’ve always been good to you, right? Now I need your sons and daughters for a war against Russia and China.’ Of iets in die geest.
De aanwezigheid van een rechtbank, of een parlement, verkiezingen en kranten, is geen bewijs voor het gegeven dat u in een ‘rechtsstaat’ leeft. Tommy Wieringa stelt in een column in NRC dit weekend dat de jongeman die een aanslag op Peter R. de Vries pleegde als zodanig de ‘rechtsstaat’ niet deed wankelen. Hij ziet wel dat die in zwaar weer verkeert, maar dat is de schuld van de VVD, waar ministers van die partij de ‘sociale advocatuur’ hebben uitgekleed. Het klinkt niet onsympathiek, maar waar we in Nederland een ‘grabbelton’ vol wetten en regels in de aanbieding hebben waar niemand nog wijs uit kan worden, en die per dag worden aangevuld, of anders worden uitgelegd, is meer geld voor advocaten, en meer rechters en advocaten, niet het antwoord. Daarnaast vrees ik toch ook dat het ‘signaal’ van die aanslag op de Vries de burger het gevoel geeft dat hij of zij ‘vogelvrij’ is. Dat er een ‘familie’ is die geen ontzag heeft voor welke concurrent dan ook. En dat het geen oplossing is als je jaren lang gesubsidieerd kunt procederen over een geschil dat je hebt met de gemeente over je tuintje, of jouw eis aan de overheid om meer te doen tegen de ‘opwarming van de aarde’.
De overheid die wereldwijd met de spierballen rolt, in nauwe samenwerking met andere ‘families’, ten bate van ‘belangen’ in de geest van olie, opiumproductie, afzet van vaccins, en de protectie van de eigen banken en financiële instellingen, alsmede om de wapenproducenten tevreden te houden, heeft een probleem als de situatie ‘thuis’ uit de hand loopt omdat iedereen ‘maar wat doet’. Het probleem van een ‘narco-staat’ is dat het een parasitaire propositie is, en als de ‘omzet’ heilig is geworden, waardoor het niet meer uitmaakt dat delen van de ‘familie’ ook aan de ‘drugs’ gaan, dan is het einde van het criminele imperium nabij.