Volgens Michael Grunwald, die schrijft in 'Politico', is het de hoogste tijd voor wat 'positief nieuws'.
Hij staat daarin niet alleen. Uiteenlopende commentatoren, analisten, cabaretiers en politici zijn al die negativiteit spuugzat! We moeten ons weer concentreren op de leuke dingen: 'Straatje van Vermeer, Stier van Potter, Sanders Meubelstad………', zoals Neerlands Hoop het ooit bracht, in tijden waarin we ook te vaak liepen te somberen. Terwijl het zeker achteraf bezien allemaal best meeviel.
Wellicht viel het juist ook mee, omdat we ons destijds zorgen maakten over de toekomst? De eindigheid van de fossiele brandstoffen. De vervuiling van het milieu. Ongezond voedsel. De dreiging van kernenergie en nucleair bewapende grootmachten die elkaar naar het leven stonden. De aantasting van de 'Welvaartsstaat'. Het altijd gevaarlijke fascisme, met zijn voorliefde voor 'surveillance'.........
Die 'welvaartsstaat' is al grotendeels gesloopt, en wordt met elke nieuwe dag verder afgebroken, waarbij we alleen het geraamte van ambtenaren en adviesgroepen laten bestaan. Zij bedenken steeds nieuwe 'regelingen' die een bepaalde kaste klaplopers in de maatschappij aan het werk houdt met zinloze opdrachten. Maar laten we blij zijn dat die mensen tenminste nog werk hebben! En nu we 'Fukushima' hebben overleefd, is dat ook geen reden meer om je zorgen te maken. Eerder waren we al afgeholpen van onze angst voor een atoomoorlog, want we hadden de 'Koude Oorlog' overleefd, dus waar maakten we ons druk over? En wat nou 'Peak-Oil'? Lang leven de schalie-winning! Kijk naar de Dow-Jones! 18.000 punten, en het einde is nog niet in zicht! Toch?
Grunwald grossiert in 'spin' om zijn opbeurende boodschap cachet te geven. Zo juicht hij over een begrotingstekort dat is teruggelopen van 2 biljoen per jaar, naar 'slechts' 500 miljard per jaar. Maar waarom moesten ze onlangs dan $1.1 biljard bijlenen? De totale staatsschuld, reeds boven de honderd procent van het GDP, stijgt dus ook nog steeds. En geen einde in zicht. Hij verwijst naar maar liefst 5% 'groei' in het derde kwartaal, maar 'vergeet' te vermelden dat dat het gevolg is van een boekhoudkundige truc. Los nog van de vraag of je wel kunt zeggen dat er sprake is van 'groei' als Amerikanen de verzekeringsbedrijven volstorten met premie in het kader van 'Obamacare'. En hij juicht over 'nieuwe banen', maar vergeet erbij te vermelden dat die 'banen' niet voldoende zijn om mensen in hun eigen levensonderhoud te laten voorzien, waardoor er meer Amerikanen dan ooit aangewezen zijn op voedselbonnen. En 'werkloosheidscijfers' zijn in de VS notoir onbetrouwbaar, omdat ze mensen die niet ingeschreven staan als 'werkzoekend', of die in een 'part-time' baan creperen, waar ze een 'full-time' baan nodig hebben om te overleven, niet eens meetellen. En ga zo maar door.
Mijn probleem is, dat die opeenstapeling van 'Boerenbedrog' geen positief doel dient. Ik ben het niet met Grunwald oneens over het gegeven dat 'beroepsklagers' altijd wel wat te zeuren hebben. En hij heeft in zoverre gelijk dat de VS, en met hen de meeste 'westerse' landen, al dood en begraven zouden zijn geweest als eerst Bush, en daarna Obama, in nauwe samenwerking met de FED, de geldpers niet in de hoogste versnelling hadden geschopt. Dus dat het ook slechter had kunnen zijn dan het nu is. Maar het hele punt is, dat de 'weeffouten' die ons de crash van 2008 brachten, nooit zijn geadresseerd. En dat we slechts tijd hebben gekocht van onze kinderen en kleinkinderen, door van hen te lenen, terwijl we weten dat we het nooit terug kunnen betalen, als het roer niet drastisch om gaat.
De insteek van Grunwald, en zijn medestanders, is vergelijkbaar met de insteek van de CEO van Citi-Group in de aanloop van de 'Kredietcrisis', toen hij zei dat je gewoon door moest gaan met dansen, tot de muziek stopte. Zij het dat voor Citi en de andere banken de muziek niet echt stopte, in 2008, maar even werd onderbroken. In hoeverre je het strijkje van Grunwald verantwoordelijk kunt houden voor het 'positief nieuws' concert dat ons weer aan het dansen heeft gebracht, of dat ze simpelweg de realiteit niet onder ogen durven komen, dat kan ik niet inschatten. Hij wekt de indruk wel op de hoogte te zijn van de inhoudelijke kritiek, en zich niet te beperken tot 'coach-gedrag', waar hij zijn falende team opzweept met een machteloos: 'Kom op jongens!'
Om de realiteit te zien is het nodig dat je weg stapt van de retorische 'pissing contests', met hun hapklare brokken. En dat je je verdiept in een materie, die niet onmogelijk is om te doorgronden voor iemand die niet gedetailleerd op de hoogte is van de lijvige rapporten die economische adviseurs in circulatie brengen. Maar je moet wel de tijd nemen om verder te kijken dan Grunwald's pamflet.
Een objectief beeld van de kwaliteit van het leven van de gemiddelde Amerikaan, keurig onderbouwd met statistieken uit betrouwbare, openbare bronnen, vindt u bijvoorbeeld HIER.