We zijn nu, collectief, volledig ‘van Lotje’.
Niet langer in staat om hoofdzaken van bijzaken te onderscheiden. ‘De Barbaren staan voor de poort!’ Wat is daarop uw reactie? ‘Ja, maar hoe moet dat met 'lange Frans’?’, of: ‘Zie je dan niet dat Willem Alexander ons in de steek laat?’ Lange wie? En hoezo ‘in de steek’? Willem Alexander en zijn gezin verbleven toch in Europa, en u bent toch Europeaan? Of bent u zo'n provinciaal die in de Koning een 'Vader' wil zien? De man heeft geen enkele invloed op het beleid, doet voortreffelijk werk als ambassadeur van onze provincie in Europa, en is onbetaalbaar als ceremoniemeester bij feesten en partijen. Zonder zijn boot zou Youp niet meer weten waar hij het over moest hebben in zijn wekelijkse column voor NRC. En nu verdienen hele volksstammen 'uitvreters' geld aan het geouwehoer over de vraag of hij onmisbaar is in de provincie, of ook 'in functie' kan zijn als hij 'oproepbaar' in Griekenland verblijft. De lijst met bizarre ‘nieuwsfeiten’ begint eindeloos te worden, en het gaat mijn eigen capaciteit om er op dit blog op te reageren, in de hoop tenminste nog de dijken te verzwaren voor de storm in alle hevigheid losbarst, nu echt ruim te boven.
Het kapitalen kostende tijdelijke onderkomen voor de volksvertegenwoordigers is niet ‘Corona-proof’. Een keur aan ‘gespecialiseerde bureaus’ heeft dat vastgesteld. De gangen zijn niet breed genoeg, en de ruimtes voor de lift, en de lift zelf, maken het lastig om anderhalve meter afstand te bewaren. ‘You are kidding me!’ Vertel mij dat je een grapje maakt. Welke volslagen verknipte idioot bedenkt dat je een tijdelijk onderkomen zo had moeten ontwerpen, inrichten en uitrusten dat zelfs de meest hersenloze garnaal er veilig in rond kon spartelen als er een pandemie uit zou breken? Welke, in de ‘Ballenbak’ groot geworden generatie meent nou serieus dat het raadzaam is de burgers om extra offers te vragen om van een noodgebouw voor institutionele ‘uitvreters’ een paleis te maken? Terwijl de échte werkgelegenheid grondig wordt gesloopt door de desinteresse, het onvermogen, en het verlangen om iedereen te ‘pleasen’ van diezelfde kudde ‘uitvreters’? Ik zag de rondleiding door dat optrekje, en dacht bij mijzelf: 'Wie heeft er zo'n kantoor in deze tijd'? De meeste mensen zitten inmiddels weggedoken in een ruim bemeten kast op hun eigen zolder, tussen de ongebruikte tent en skispullen, omdat ze in de vestiging van het bedrijf zelf niet meer welkom zijn vanwege de 'Coronaregels'. Van mij mag het een permanent onderkomen worden, dat noodgebouw, en schrappen we die geplande, peperdure verbouwing van het 'Binnenhof'. Wellicht kan Huawei er zijn hoofdkantoor voor Europa in vestigen, om van daaruit '5G' uit te rollen? Op voorwaarde dat ze het gebouw keurig restaureren met Chinees geld, dat ze eerder aan ons verdienden door ons de producten te leveren waar de werkers in Nederland te duur voor waren geworden. En waardoor we nu niks meer kunnen maken of organiseren, en al negen maanden worstelen met een virus dat ze in China in anderhalve maand hadden uitgestampt.
Maar ondertussen bewegen we met sneltreinvaart in de richting van meer en meer censuur, meer in het bijzonder gericht tegen mensen die volksvertegenwoordigers wegzetten als ‘uitvreters’, omdat dat een vorm van ‘Hate Speech’ zou zijn. Onder is boven. Links is rechts. En een ‘uitvreter’ is een hoogwaardige producent van wat de maatschappij het meest nodig heeft in deze verwarrende tijden. Ja ja, buurman, ga maar een mud aardappelen halen in je petje.
Het is niet de schuld van iemand in het bijzonder. Het is geen ‘Groot Complot’. Eerder het tragische bewijs van de schade die het gevolg is van ‘Sensory Overload’. Als fenomeen al héél lang bekend, en van alle kanten bestudeerd. In de aanloopfase was ‘automatisering’ het antwoord, en nu is het een onderdeel van het probleem. ‘Automatisering’ geeft ons vleugels, zolang we weten wat die ‘computer’ doet, en wat de beperkingen zijn. De analogie die zich hier opdringt, is die van een ‘God’, of een onfeilbaar geachte leider, die op enig moment zelf ook begint te geloven dat alles wat hij vastpakt verandert in goud. Als volgzame burger hoef je niet meer zelf te denken, alleen nog maar te vragen om ‘gehoord’ te worden.
Bij een leider van vlees en bloed is er nog een ‘eind van de lijn’. Iemand die je uiteindelijk ter verantwoording kunt roepen als het volkomen uit de hand giert. Als de almachtige, superslimme leider zijn of haar hand overspeelt, en alleen nog met toenemende repressie de onvrede kan beteugelen. Bij een ‘God’ en bij ‘Automatisering’ is er niet zo’n adres. Iedereen wijst naar elkaar. En ondertussen neemt de hersenloze chaos exponentieel toe, omdat er bakken met geld tegenaan gegooid moeten worden om het morrende volk ervan te weerhouden in opstand te komen, en alles kort en klein te slaan, zoals hersenloze meutes gewoon zijn te doen. Zo’n ‘beeldenstorm’ lijkt mij niet zo heel ver meer van ons bed.
De ‘Newsfeed’ van Google, en al het ‘Mainstream’ nieuws, getuigt van een institutionele verwarring, en verantwoordelijke politici, wetenschappelijk geschoolde ‘experts’, ‘pratende hoofden’ en al het ‘journalistenvolk’ die als bezetenen van het kastje naar de muur rennen, om beginnende brandjes te doven, of aan te wakkeren. Een golf van ‘Grijze Smurrie’ vol ‘non-news’, hele en halve leugens, en volkomen onrealistische wanen trekt een verstikkende deken over ons heen. Een groeiende groep mensen vlucht in uiteenlopende vormen van ‘Virtual Reality’, via elektronische ‘Games’, ‘Netflix’, drugs, ‘sociale media’ als surrogaat voor de échte wereld, en opportunistische sprookjes van fantasten en oplichters.
Het is zó verleidelijk om alles wat er mis gaat in die onmogelijke constellatie van virtuele bubbels te wijten aan een ‘Groot Complot’, met ‘Russen’, ‘Chinezen’, ‘Iraniërs’ of onze eigen ‘elite’ in de schaduw als degenen die ons te grazen nemen, dat we niet eens meer zien dat we het zelf zijn. Niet u, of ik. Maar ‘Lotje’. Kortsluiting in ons hoofd. Als een blok gevallen voor de lokroep van een visie op de toekomst die beloofde elke individuele behoefte te zullen vervullen, waarna we ieder onze eigen weg gingen, en nu hopeloos verdwaald zijn in het ‘Grote Enge Bos’ van onze wanen en fobieën, en in toenemende mate de neiging vertonen om ons vast te klampen aan de eerste de beste voorbijganger die er uitziet als een ‘vriend’. Onder voorwaarde dat die ‘vriend’ de volkeren en échte, succesvolle leiders haat en bestrijdt die we geleerd hebben te wantrouwen, omdat ze daar opkomen voor het collectief. Want die tijd, dat we dingen samen oplosten, ligt achter ons. Daar hebben we nu de geautomatiseerde systemen voor.
Hoe zit dat met die aardappelen, buurman?