De duivel zit in de details.
En over de duivel gesproken: Gelovigen stellen dat die kwade genius het meest effectief is als hij devote mensen 'zijn' of 'haar' werk kan laten doen. Nou ben ik zelf niet religieus opgevoed, en ook nooit in de verleiding gekomen mij te bekeren tot een religie, of ideologie, maar dat mechaniek herken ik wel. Op mijn blog vind u talloze verwijzingen naar mensen, en instellingen, tot regeringen aan toe, die de beste bedoelingen hebben, maar er een 'Libië', 'Syrië', of enig ander slachtveld van maken. Er zijn altijd cynische duivels aan het werk, maar de kudde die het mogelijk maakte had goede bedoelingen.
Op de 'Sociale Media', en in de 'Reguliere Media' in ons deel van de wereld, woedt een felle strijd tussen verschillende soorten 'Globalisten' over de juiste aanpak van de 'Covid-pandemie'. Onder hen velen die van zichzelf zeggen 'Anti-Globalist' te zijn. Dat zeggen ze niet om ons een rad voor ogen te draaien. Ze zitten niet in 'het Complot'. Zo zien ze zichzelf. Beide groepen zien daarbij China als een duivels land. Maar beiden zijn een kind van de 'Mammon' die in het 'westen' oppermachtig regeert na de zege van de 'Verlichtingsideologie' in zijn beide hoedanigheden, zoals ik in recente bijdragen zichtbaar heb proberen te maken. Zonder echter afstand te willen nemen van de bevlogen idealen die erachter schuil gaan. Dus blijft u ingeschakeld, want er wachten ons spannende tijden.
Laat ik beginnen met een artikel dat verscheen bij 'Consortiumnews', geschreven door Marcello Ferrada de Noli. Anders dan de naam doet vermoeden is hij een Zweedse emeritus hoogleraar epidemiologie en psychiater. In dat artikel veegt hij de vloer aan met het 'Zweedse model' dat door de 'Vrijheidminnende' sectie van de 'Globalisten', lichting 'Trump/Bolsanaro', bij voortduring wordt aangehaald als een lichtend voorbeeld van hoe het wél moet. Als u dat artikel leest, zult u tot uw verrassing (wellicht) ontdekken dat het niet veel afwijkt van wat Nederland doet. In Zweden, en in de andere Europese landen, is de 'IC-capaciteit' het enige criterium voor 'maatregelen'. Er is niet één 'westers' land dat zich formeel tot doel stelt dat virus te isoleren en uit te stampen.
Als je al verschillen ziet tussen 'westerse' landen, dan komt dat omdat het ene land door carnaval, skipret, en omgangsvormen direct al zwaarder werd getroffen dan een ander land. Maar allemaal streven ze naar immuniteit van de kudde, en nemen ze het aantal doden op de koop toe. Ze willen alleen in meerderheid niet gezien worden als inhumaan, wat die focus op 'IC-capaciteit' verklaart. Een vlag op de modderschuit uit de koker van de 'Solidaire-Globalisten'. De serieuze 'Vrijheid-minnende Globalisten' zijn openlijker in hun liefde voor de 'Mammon', en menen dat niets het 'Geld Verdienen' in de weg mag staan. In de praktijk moet u echter meewegen dat de 'Solidaire-Globalisten' niet zozeer afstand nemen van dat 'Geld Verdienen', maar ze 'verdienen' hun geld via de 'maatregelen'. In de 'zorg', de farmaceutische industrie, overheidsinstellingen, of de distributie van 'hulp' en 'steun' en het hele pakket aan subsidies, leningen en 'regelingen'.
Eén van de meest fascinerende fragmenten uit 'Atlas Shrugged' van de schrijfster Ayn Rand, geschreven in 1957, de 'Bijbel' van veel 'Vrijheid-minnende Globalisten', is de schets van de 'collectivistisch' ingestelde 'Free-riders' in het huishouden van een succesvolle 'self-made' staalmagnaat. In dat fragment waar ik op doel wordt gesteld dat hij dermate rijk is, dat hij de lasten van het onderhoud aan zijn 'entourage' niet eens zou merken, al zouden die lasten permanent zijn. Waar hij zich aan stoort, en niet begrijpt, is hun vijandigheid jegens hem. Zie daar de botsing binnen twee segmenten van het 'Verlichtingsdenken'. Zelf vind ik het altijd lastig om uit een 'verhaal' een boodschap te destilleren met universele geldigheid. Rand liet ons meer na dan die ene roman, en presenteerde haar filosofie als het 'Objectivisme' dat leidt naar een 'ethisch egoïsme'. Waarbij dat 'ethische' in praktische zin een resultaat kan geven dat verrassend dicht bij het denken in de 'Europese Traditie', of het 'Confuncianisme' kan liggen, maar ook kan uitmonden in 'roofkapitalisme', al naar gelang de bijbehorende ethiek van de beoefenaar.
Dat brengt mij terug bij 'goede bedoelingen', en dat een 'markt voor goede bedoelingen' in theorie zijn charme heeft, maar in de praktijk uitmondt in chaos door onbegrip, onwil en verschillende definities, om nog maar te zwijgen over verschillende persoonlijkheden en hun passies en beperkingen. In de praktijk zijn we beter af met een solide, amorf fundament voor het collectief, en daarboven de vrijheid om je eigen dromen na te jagen, en je eigen glazen in te gooien. Zoals die succesvolle staalmagnaat van Ayn Rand bedenkt, zou hij de lasten niet eens opmerken. Het maakt geen radicaal einde aan de 'Free-riders', maar ze zitten niet langer in de weg. Als we daar op uitkomen, en maat weten te houden, maakt het mij verder niet uit hoe we die filosofie noemen. Als we de 'markt voor goede bedoelingen' en bijbehorende subsidies maar ruimen, net als die markt voor exotische dieren in Wuhan inmiddels geruimd is, want de virussen die ze introduceren in onze habitat hebben een verwoestende uitwerking.
De kudde moet kunnen vertrouwen op een goede herder. En dat is niet de 'Mammon'.