Volgens Mike Shedlock wordt de EU in de pan gehakt als het weigert een ‘deal’ te maken met Britse Boris.
De argumenten die hij aanvoert overtuigen mij niet. Sterker nog, ze bevestigen mij in mijn overtuiging dat de Britten zichzelf gigantisch in beide eigen voeten hebben geschoten. Maar veel, zo niet alles, zal afhangen van de koers die de EU gaat varen in de ‘post-globalistische’-wereld. Het is beslist niet ondenkbaar dat het eindigt in tranen. Meer in het bijzonder als we ons niet losmaken van ‘Identity Politics’ als de maat van succes van ‘Europa’.
Interessant genoeg haalt Shedlock als positief aspect de val van het Pond aan. China wordt om die reden nu aangemerkt als ‘Currency Manipulator’, terwijl het simpelweg een kwestie is van elementaire economie dat als de Verenigde Staten een muur van tarieven opwerpt, de Chinese munt in waarde daalt ten opzichte van de Dollar. De val van het Pond heeft een andere, meer fundamentele oorzaak die niet is terug te voeren op acties van externe krachten. Het is simpelweg een gebrek aan vertrouwen in de Britse economie. Meer in het bijzonder door de druk op de ‘City’, die zijn rol als financieel centrum, en vestigingsplaats van hoofdkantoren van multinationale ondernemingen in de wereld kwijtraakt. Ook als ze de ‘corporate taxes’ tot nul terugbrengen.
En ja, de Britten zouden kunnen weigeren om de rekening te betalen na de genoten maaltijd, maar zo zouden de EU-lidstaten de ‘Fishing Rights’ van het Verenigde Koninkrijk aan hun laars kunnen lappen. En als Schotland afhaakt, de Schotten een ‘sweet deal’ kunnen geven om in de EU te blijven, of erin terug te keren, en van Schotland een soort ‘Berlijn’ te maken waar de verpauperde Britten zich aan kunnen vergapen, zoals de westerse ‘geallieerden’ deden met Berlijn tijdens de ‘Koude Oorlog’. En waarom zou Frankrijk al die vluchtelingen die zo graag naar Engeland willen nog tegenhouden?
Het is niet gezegd dat de relatie tussen een post-Brexit Engeland en ‘Mainland Europe’ geciviliseerd zal zijn. Los van de vraag wat je daar in deze ‘wild-west’ tijd onder zou moeten verstaan. Alle internationale arbitrage-instituten zijn functioneel opgedoekt. Klachten die men deponeert bij die instellingen hebben nog slechts propagandistische waarde. Zelfs voorheen voorbeeldige landen als ons land trekken zich niets meer aan van internationale wet- en regelgeving, en beschikken over ‘gespecialiseerde juristen’ die ze kunnen raadplegen als ze ergens oorlog willen voeren, verdragen willen negeren, democratische regeringen omver willen werpen, terroristen willen steunen, of belastingontduikers willen helpen.
Als de economische krachtmeting tussen het Angelsaksische blok, en het blok dat nu wordt gevormd door China, Rusland en Iran niet uitmondt in een openlijke oorlog, heeft Europa overduidelijk de betere papieren om te profiteren. Shedlock kijkt er wellicht ook anders naar, omdat hij in de ‘financiële wereld’ zijn geld verdient, en dan kan Engeland uiteindelijk een waar paradijs worden, met nóg grotere verschillen tussen de ‘Haves’ en de ‘Havenots’ (slaven), maar het komt mij voor dat de toekomst is aan landen die zich concentreren op het scheppen van welvaart voor alle burgers.
Een terugkerend thema hier, op dit blog, is dat steeds meer van het ‘ordinaire’ productiewerk zal worden geautomatiseerd. Maar een land zal wel over de mogelijkheden moeten beschikken om te produceren, en tegen prijzen die de consument in dat land zich kan veroorloven. Ook ‘dienstverlening’ zal meer en meer worden geautomatiseerd, waarbij het ‘stroomlijnen’ van wat wordt aangeboden (weg van een kunstmatige ‘Identity’-gedreven vraag) zal bepalen hoeveel ruimte er is voor échte economische expansie. In China en Rusland vinden ze een nieuwe ‘Hoge Snelheidslijn’ belangrijker dan een ‘Gay Pride’, en daar valt iets voor te zeggen. ‘Frutsels’ in de ‘Identity’-sfeer moet je niet verbieden, maar als het geld kost, ook voor politie en andere ‘diensten’, moeten de organisatoren en deelnemers dat maar ophoesten, en de overlast voor anderen beperkt houden, conform landelijke regelgeving.
Cruciaal voor de kansen van het Chinees/Russisch/Iraanse blok is niet primair het vinden van een afzetgebied voor de producten die men produceert, maar de ontwikkeling van handelsroutes ‘intern’, het opzetten van functionele ketens voor de distributie/marketing, een gebalanceerde ontwikkeling van het inkomen door het scheppen/onderhouden van een ‘middenklasse’, en toegang tot de benodigde grondstoffen. Zoals de kaarten nu liggen, gaat het ze lukken. Europa heeft goede mogelijkheden om daarvan te profiteren, terwijl de oorlogszuchtige Angelsaksische landen druk in de weer zijn om de banden te verbreken, en zichzelf buitenspel te zetten. Vooral omdat al die oorlogen teveel kosten, en niets opleveren, behalve groeiende weerstand.
Niets uit het bovenstaande moet worden geïnterpreteerd als een advies, of oproep om de Britten en hun ‘Five-Eyes’-partners buiten de deur te zetten. Als zo’n scheiding zijn beslag krijgt, zijn zij het die er de aanstoot voor gaven, en hebben doorgezet. Daarbij komt het mij voor dat het maatschappelijke model dat men heeft omarmd zo vol onverenigbare tegenstrijdigheden zit, en zo onnavolgbaar aan elkaar hangt van de intriges, complotten en corruptie, dat het ook zonder externe hulp van binnenuit wegrot. Ik ken echt bar weinig mensen in mijn eigen omgeving die dolgraag zouden ruilen met een Amerikaan of een Brit.