'Vertrouwen komt te voet, en vertrekt te paard'.
Om het vertrouwen van mensen te winnen, moest je in een niet eens zo héél ver verleden 'leveren'. Het bestelde product, maar ook de service. Dat gold voor tastbare, verhandelbare producten, maar ook voor relaties. Wie té hoog inzette om een klant binnen te halen, kon daardoor het hele bedrijf, of de relatie met vrienden, of een beminde opblazen, met alle gevolgen van dien. Wat is er veranderd?
Wat veranderd is, is onze eigen geestesgesteldheid. Aan de ene kant groeide het idee dat je jezelf tekort deed als je plannen maakte voor de toekomst, waarbij de continuïteit van het bedrijf, of de relatie, een essentiële voorwaarde was om die plannen te realiseren. Je moest leren 'Groter' te denken. 'Economies of Scale', wisselende relaties, nieuwe 'Brand', en pakken wat je pakken kon. De mentaliteit van de 'Management-Klasse'. Maar ook nog eens versterkt, op een ander niveau, door een notie dat het 'Einde der Tijden' naderde. Tot eind jaren zeventig was dat de dreiging van 'De Bom', de nucleaire oorlog. Daarna werd het de onafwendbare 'Klimaatdood', nu aangevuld en versterkt door de 'Virusdood'.
Van solide ondernemerschap, en de hechte relatie tussen echtelieden en vrienden, en nationale trots, belandden we in een fase die gekenmerkt werd door 'Managing (Manufactoring) Consent'. Door een reeks technologische, maar vooral ook mentale ontwikkelingen, groeide dat uit tot onze 'Core Business'. En waar we nu met onze neus bovenop zitten, dat is dat de laatste restjes traditioneel ondernemerschap, en de onderliggende sociale structuren, met wortel en tak worden uitgeroeid, ten faveure van een 'Nieuwe Kijk' op mens en maatschappij, die niet nieuw is, maar een herintroductie van de feodaliteit. De structuur van vóór het ondernemerschap en de waarde van relaties en vertrouwen, met pure macht en geïnstitutionaliseerd wantrouwen in de kern. Het is geen progressie, maar degeneratie. Evolutionair beschouwd. Maar dan deze ronde wel met massavernietigingswapens. Niet slechts het nucleaire arsenaal, maar ook biochemische wapens, 'sancties', terreur en 'cyber'.
Mijn stelling hier is, dat er geen sprake is van een 'Groot Complot', waardoor bepaalde zaken ontsporen, maar dat wij het 'zelf' zijn die daar debet aan zijn. Door weg te kijken, te profiteren, of een blinde vlek te cultiveren, omdat we, oprecht, menen dat die archaïsche maatschappij van vóór de opkomt van de 'moderniteit', die ons zegende met zijn verleidingen en 'Likes', en strijd tegen 'nepnieuws', juist onze belangrijkste vijand is, die verslagen dient te worden waar die nog bestaat. Dát is het probleem. En ja, er zijn extreem cynische lieden die, overigens volledig in lijn met het dogma van de 'moderniteit', bevlogen door het idee dat je moet zien te pakken wat je pakken kan, handig gebruik maken van de door ons zelf geschapen onoverzichtelijke chaos. Die brij van regels, wetten en regelzucht, nu nog, ternauwernood, staande gehouden door de geldpers, maar niet zo héél lang meer. En we hebben niet alleen geen plan voor wat daarna komt, maar we hebben ook de baby weggegooid met het badwater, en wie gaat ons dan verzorgen als we oud en kreupel zijn? Verzin een list, Tom Poes!
'Managing Consent' is niet immoreel, maar amoreel. Zonder geweten. Doen wat werkt. Maar volkómen anders dan in de 'Real-Politik', waar iemand wel handelt vanuit zekere principes, en opvattingen over de inrichting van de samenleving die gericht zijn op het bevorderen van harmonie, maar waar de relatie met anderen, concurrenten, vreemden en buurlanden, realistisch wordt ingericht, om moord en doodslag te voorkomen. 'Managing Consent' kent geen natuurlijke grens, en heeft de ambitie wereldwijd 'Consent' te scheppen, ten bate van de 'Ultieme Manager'. De meest succesrijke manipulator, die echter, net als de moderne 'CEO' van de wereldwijd opererende multinational, ontstaan door alle 'fusies' en 'overnames', om de 'Economies of Scale' te dienen, geen benul meer heeft van wat er in 'zijn/haar' bedrijf gebeurt.
Neem als voorbeeld de 'pandemie'. Een jaar geleden schreef ik dat er eigenlijk maar twee opties waren die levensvatbaar waren. Laten gaan, of isoleren en 'doodtrappen' (het virus, en niet de patiënten). Afhankelijk van de ernst van dat virus. Beide opties staan volkomen haaks op 'Managing Consent' als opdracht, omdat je wéét dat je volop kritiek gaat krijgen van degenen die menen dat je hen in de kou laat staan. De 'Managing Consent'-oplossing is dus het sparen van de kool, en de geit. Het eten van je 'cake', én hem sparen voor later. Het incasseren van het geld voor de boter, én je boter behouden om er je eigen boterham mee te smeren. Dat is een corrupte benadering, die betaald wordt met geld dat er niet is. Alleen op die wijze kan je twee Heren dienen. Maar met je 'Intelligente' oplossingen schuif je de beslissing slechts voor je uit, van 'Golf' naar 'Golf', met steeds nieuwe 'varianten', en ondertussen neemt de schade op de 'flanken' spectaculair toe. Als 'Manager' van 'Consent' voel je enerzijds dat er volop vertrouwen is, door alle waardering in de kranten en in de 'Keuvelprogramma's', ook omdat je dat op elke denkbare wijze hebt gekocht of afgedwongen, maar je moet nu al je toevlucht nemen tot censuur, en draconische machtsspelletjes om minder volgzame lieden uit de vergelijking te halen.
Waar ik nu mee zit, is de vraag op welk moment zo'n 'Manager' van 'Consent' zelf ook ontdekt dat het gekozen pad kansloos is. En wat dan? Ik heb hier al wel eerder het voorbeeld aangehaald van 'Enron', en hoe de gevierde, diep religieuze 'Bestuursvoorzitter', die door zijn personeel, politici, en 'Goede Doelen' op handen werd gedragen, uiteindelijk overleed als een paria. Op enig moment moet hij beseft hebben dat die op 'Consent' gebouwde zeepbel onder leiding van zijn opvolger als 'CEO', die als lievelingsboek 'The Selfish Gene' had, een sprookjeswereld was, maar hij kon niet meer terug. Alleen nog vooruit. In elk geval in zijn beleving. Het is maar zéér de vraag of hij ooit de vooropgezette bedoeling had de hele zaak te flessen, zoals Bernie Madoff. Je bent de lieveling van de beurs, de lieveling van de politici, de lieveling van de sportclubs die leven van je gulle donaties, evenals de vele goede doelen. De banken verdringen zich om je geld te lenen. 'Riding High'.
Het is een fenomeen in onze hele maatschappij. Kijk naar al die 'gasten' in die 'Keuvelprogramma's' en de 'Keuvel-columnisten' in de kranten en tijdschriften. Hun mening 'telt', ook al hebben ze ergens 'de ballen' verstand van, kennen ze de feiten en omstandigheden niet, en slaan hun argumenten nergens op. Anders dan dat ze menen er goed mee te kunnen scoren in de 'Consent-Race'. Baudet liep recent weg uit een interview waarin hem werd gevraagd hoe hij zijn koffie dronk, en wat hij van de 'broodjescultuur' in Nederland vond. Ik heb er bewondering voor dat er eindelijk een politicus is die dat dúrft. Daarmee ben ik het nog niet met hem eens over inhoudelijke kwesties, en het is geen argument om op hem te stemmen, maar die 'Consent-Cultuur' wordt onze dood.
Elk aspect van ons denken is erdoor geïnfecteerd. Ik begrijp het nog als mensen zeggen dat we hoe dan ook niet konden ingrijpen zoals ze in China hebben gedaan toen daar 'Covid' werd ontdekt. Terwijl je die besmettingsgolf ook niet zomaar zijn gang kunt laten gaan. Vanuit de medische wereld waren er talloze suggesties over effectieve behandelmethoden, maar omdat er geen 'Consent' was, mochten ze niet. Empirische bevindingen van artsen die met hun 'handen in de klei', en vanuit hun gewetensvolle taakopvatting om patiënten te redden, aan de slag gingen met spotgoedkope 'Over the Counter' medicijnen, en vitaminepreparaten voorschreven, kregen de wind van voren omdat er geen 'Consent' was. De 'Consent' richtte zich op een vaccin als enige mogelijk uitweg. Vervolgens komt er een Russisch vaccin, dat goedkoop is, op beproefde wijze is geproduceerd, geen lastige bewaarvoorschriften met zich meebrengt, en beter is dan alle concurrenten, maar de 'Consent' ontbreekt om het in te zetten. Op de één of andere wijze is er wel 'Consent' voor een omstreden, peperduur, experimenteel alternatief, waarvan niemand de lange termijn effecten kan weten, wat lastig te vervoeren en te bewaren is, en waarvan niet voldoende beschikbaar is. Hoe kan dat? Omdat 'Consent Managers' niet over de inhoud gaan, maar over de verpakking. En 'Russisch' verkoopt niet. Dus dan maar dood en op slot.
In elk geval tot het vertrouwen wegvalt, en dan kan het snel gaan. Paard in galop.