De reiziger is een bevoorrecht mens.
Zelf heb ik mijn hele leven gereisd, deels voor mijn werk, maar ook, tot op de dag van vandaag, om ergens te gaan kijken waar ik nog niet eerder was, of om iets te doen wat nieuw is. Of waar ik wel al eerder was, maar om te zien hoe het veranderd is. Met andere woorden, iemand die jaar in, jaar uit, naar dezelfde lokatie gaat zit naast mij in het vliegtuig, of in de trein, of we staan in dezelfde file, maar ik zie hen niet als reizigers. Tegelijkertijd stap ik niet voor een reis als de kans groot is dat je niet meer terugkomt. Ik ben niet 'verslavingsgevoelig', maar drugs is niet mijn ding, en ik stap ook niet in een pantserauto om eens voor mijzelf te gaan kijken aan het front in Oekraïne.
Tucker Carlson vloog naar Moskou om Vladimir Poetin te interviewen, maar daarnaast dook hij op in Abu Dhabi als gast op een 'World Governments Forum', waar hij vertelde hoe verbaasd hij was over Moskou als stad. Hoe mooi en veilig het was, hoe goed de service, afgezet tegen de Amerikaanse steden. Wat ook gezegd kon worden van Abu Dhabi, waar hij was, en Singapore, dat hij ook met name noemde. Hij zou ook de belangrijkste Chinese steden kunnen noemen, maar wellicht is hij daar nog niet geweest.
Nou ken ik al die steden, die ik meermalen bezocht, en zag hoe ze zich ontwikkelden. Ook die in de Verenigde Staten, en de belangrijkste steden in Europa, steden in Zuid-Amerika en Afrika en Azië, terwijl ik ook buiten die stedelijke omgeving ben wezen kijken, en zag hoe mensen tevreden waren, of ontevreden. Carlson vertelt dat zijn vader, die als diplomaat Moskou bezocht in de Sovjet periode, geen hoge pet op had van wat die stad haar inwoners te bieden had. En dat was ook mijn indruk. Er was behoorlijk wat ruimte voor verbetering, om het maar voorzichtig uit te drukken. Maar het kon nog erger. Vanaf het moment dat de 'Harvard Boys' de vrije teugel kregen in Rusland, vervielen hele delen van de bevolking in bittere armoede. En nam de misdaad bezit van de stad. Nu is het een schitterende stad, met veel cultuur, en jaren geleden bezocht ik er een optreden van een bekende Amerikaanse 'rapper', die geen stadion vulde, maar het is niet alleen het 'Bolshoi', waar ik overigens ook geweest ben, in de Sovjet-tijd.
Buiten Moskou en St Petersburg is het zeker niet overal pracht en praal, maar de 'stijgende lijn' is ook daar duidelijk waarneembaar. De medische zorg staat in Rusland nog steeds op een hoog niveau, en is niet onbetaalbaar. Zoals Carlson ook opmerkt, daar in Abu Dhabi, worden die landen met die welvarende steden geregeerd op een manier die wij in het westen afwijzen, wegens het ontbreken van…….
Van wat eigenlijk?
Mensen die die landen niet kennen, anders dan via de media, of kritische boeken, en klachten van 'NGO's', zeggen dat die landen 'onvrij' zijn. Ik kan bevestigen dat als je met je spuitbus aan de gang gaat in de ondergrondse van Moskou, of als je je in Shanghai vastlijmt aan de snelweg, of in de Emiraten een blik verf over een kunstwerk gooit, of in Singapore over het tolhekje in het metrostation springt om 'proletarisch' te reizen, of je neemt iets mee uit de winkel zonder te betalen, of je bekrast auto's omdat je daar lol in hebt, dat je dan snoeihard wordt aangepakt. In die landen ook geen jarenlange procedures als de overheid besloten heeft om ergens iets te gaan bouwen. Maar als regel komen ze je wel tegemoet als jouw volkstuintje moet wijken door je ergens anders een vergelijkbaar tuintje te bieden, en mogelijk beter dan wat je had. Stemmen om daarna te worden getrakteerd op maandenlang 'show' en polariserende twistgesprekken die niks opleveren behalve groeiende ergernis, en bittere verwijten over de 'vorm', kennen ze daar ook niet, en in sommige van die landen heeft niemand ooit een stembus gezien.
Ook als je je er veilig en welkom voelt, en goed kunt opschieten met de bevolking, zonder dat je hinder hebt van de autoriteiten, omdat je je spuitbus, lijm, kraspen en blik met verf hebt thuisgelaten, en je betaalt voor je kaartje, en afrekent na het boodschappen doen, en je probeert geen drugsdealer te vinden die je verslaving moet voeden, betekent het nog niet dat je er ook zou willen wonen. Het kan zijn dat je nogal gehecht bent aan je 'Vrijheid van Meningsuiting', terwijl dat in die landen niet overal de hoogste prioriteit heeft. In Thailand is het onverstandig om de koning te portretteren op een wijze die in Nederland praktisch de norm is geworden. Als ik daar ben heb ik niet de minste aandrang om de Thai te laten weten wat mijn mening is over die man waarvan ze een portret aan de muur hebben hangen, als ik die al zou hebben, want het gaat mij niks aan. Ik ben daar te gast. Dat er 'NGO's' zijn die geen bestaansgrond zouden hebben als ze geen poging zouden wagen om de kachel aan te maken met de lokale autoriteiten, en dat er toeristen zijn die menen dat als je in Bloemendaal naakt mag zwemmen, dat in Dubai ook moet kunnen, dat weet ik. Maar die zijn gek.
Een totaal verblinde Amerikaanse Russofoob met een Duitse achternaam, die per dag enkele malen opduikt op mijn 'For You' tijdlijn op 'X', en die niet kan wachten op de Derde Wereldoorlog, kotste op Carlson. Allereerst omdat je in zijn ogen een landverrader bent als je Poetin een kans geeft om uit te leggen wat hem bewogen heeft om militair op te treden tegen Oekraïne, wat John Mearsheimer ons overigens ook kan vertellen, die daarom eveneens 'persona non grata' is in de gevestigde media. Maar daarnaast schamperde hij over Carlson's observaties over Moskou, en stelde hij dat de rest van Rusland een 'Derde Wereldland' is. Waarop ik reageerde met de vraag of hij wel eens een 'Road-Trip' in zijn eigen land had gemaakt? Of in een restaurant in de minder populaire delen van New York had gegeten?
Ook New York verandert, en ik ben er alweer enige tijd niet geweest, maar ik herinner mij nog een bezoek aan een voortreffelijk 'creools' restaurant, 'Sylvia's', in Harlem. Brede, totaal verlaten straat, totale duisternis, afgezien van her en der daklozen die bij open vuur in grote olievaten probeerden een beetje warm te blijven. En toen we als 'witneuzen' het restaurant verlieten, op zoek naar een taxi, vluchtte de geuniformeerde beveiliger bij de deur naar binnen, want dat werd hem kennelijk te link. De eenzame blanke taxichauffeur die ons eerst voorbijreed, om daarna met gierende banden te stoppen, was op zijn hoede. Na een minuut of vijf ons gekoeterwaals in een vreemde taal aangehoord te hebben, vroeg hij nieuwsgierig: 'It is none of my business, but what were you doing out there?!?'
De reiziger is een bevoorrecht mens, omdat hij of zij de kritiek van ideologen, zendelingen en om werk verlegen 'NGO's' kan relativeren. Een goede, hoog opgeleide vriend van mij gaf mij ooit een roman over de Russische maffia om mij ervan te overtuigen dat Rusland een land was waar je niet in positieve bewoordingen over kon spreken. Ik las dat boek, waarna hij vroeg of ik nu wel besefte wat een vreselijk land dat Rusland was. Hoe bestaat het dat iemand op grond van een roman, of een ideologisch gekleurd verhaal, of de opzettelijke provocaties van een 'NGO', zijn of haar beeld van een land, een volk, een cultuur vormt? Als je de 'Godfather' hebt gezien, weet je nog niks over de Verenigde Staten.
Op 'X' krijg ik amper nog berichten van mensen die ik 'Volg', en vooral veel berichten van mensen waar ik het totaal niet mee eens ben. Eén van die mensen beklaagde zich erover dat hij allemaal 'Russische Trollen' in zijn 'Tijdlijn' tegenkwam, en dat het hem mateloos ergerde. Hij suggereerde dat 'De Russen' een 'Trollenleger' hadden gemobiliseerd in hun propagandastrijd, zoals de Britten er een hebben. En ik twijfel er geen seconde aan dat hij mij ook aanmerkt als een 'Russische Trol'. Ik reageerde op zijn observatie met de suggestie dat het wellicht zo was dat de 'algoritme' wilde dat we eens met elkaar gingen praten, inplaats van in een echoput de bevestiging van onze vooroordelen te krijgen. Ik realiseer mij uiteraard dat je ook kunt bedenken dat het een 'commercieel' opzetje is om meer 'hits' te genereren, maar zoals al wel bleek uit de gecoördineerde terugtrekking van een groot deel van de 'gevestigde jongens en meisjes' uit protest tegen de restauratie van 'hun' Twitter tot een platform waar mensen vrij zijn om hun mening te uiten, is dat een beetje een gok, dan.
Ga eens met elkaar praten. Praten. En luister dan ook. Zoek het uit. Verzamel argumenten. En ga zelf eens kijken in een land als die mogelijkheid zich voordoet. Ja, de Cosa Nostra komt van Sicilië, en de Camorra zit in Napels, maar ik ben ze er niet tegengekomen. En de Russische Maffia is voor een belangrijk deel Israëlisch.