Wat is de 'Carbon Footprint' van een 'praatprogramma'?
In theorie kunnen we tot op de milligram nauwkeurig uitrekenen hoeveel stikstof 'Pauw', 'Lubach', 'Jinek', 'van Erven Dorens', 'van Nieuwkerk', of de dames van 'Goedemorgen Nederland', en al die andere programma's met pretenties produceren. Dus bovenop de productie van elk van de direct, of indirect betrokken individuen als ze niet veel meer zouden doen dan in- en uitademen. Daar kun je een model voor maken. Bouw en onderhoud van de studio. Verlichting. Geluid. Camera's. Verwarming. Opslag van beeldmateriaal. Zendapparatuur. Verreden kilometers van alle staf, van de 'boodschappenjongen' tot en met het 'evenredige deel' van de directie van de omroep, en een 'verrekening' van de kantoorruimte, computers en wat er niet allemaal bij komt kijken om een omroep op de been te houden, en 'research' te doen. Tot en met de lobby in 'Den Haag' aan toe die het hele circus faciliteert.
Dan de reclame die meelift op de populariteit, en aan die programma's wordt gekoppeld. Waar dat leidt tot de aanschaf van onnodige spullen of diensten, kun je in alle redelijkheid betogen dat het deel hoort uit te maken van de berekening. Dito waar het 'gelul' leidt tot vergaderingen, conferenties, onderzoeken en een stortvloed aan geleuter in de kranten en tijdschriften, en het parlement.
Hopelijk beseft u dat de 'electorale chaos' in een groeiend aantal 'westerse' landen er niet zou zijn geweest zonder de 'praatprogramma's', die dagelijks verse brandstof aanleveren voor 'Russiagate', 'Impeachement', 'Brexit', en eindeloos gerecyclede hersenspinsels over hoe het nou verder moet met 'Europa', en waarom er nog niks is gedaan om oma van haar eksteroog af te helpen. Om het maar enigszins te chargeren. Maar erg overdreven is het niet.
Eenieder die 'werk' heeft in die branche, het een 'uitje' vindt om bij 'Jeroen', 'Eva', 'Beau', 'Matthijs', 'Arjen' in de zaal te zitten, of het een eer vindt om op de koffie te komen als 'gast', danwel dagelijks gedachteloos de stroom vretende, 'carbon' producerende televisie afstemt op hun favoriete 'Talkshow', zit nu hoofdschuddend dit stukje tekst te lezen. Voorzover men al niet is afgehaakt bij de openingszin. Goede kans dat men absoluut niet begrijpt welke kant ik op wil, omdat die 'praatprogramma's' voor hen onderdeel zijn van de 'oplossing', en niet van het 'probleem'. Ik zou in dit verband graag een goede vriend citeren, die graag met een grote grijns stelt dat er geen oplossing is, of er bestaat wel een probleem voor.
Op elk model valt wel iets aan te merken, maar het model dat ik hierboven schets, om zichtbaar te maken wat het probleem is, zou ik toch serieus willen verdedigen. Zonder overigens al die mensen persoonlijk ergens van te beschuldigen. Ergens in dat hele radarwerk zitten uiteraard buitengewoon cynische types die wel door hebben hoe het zit, maar die onverstoorbaar doorgaan 'tot de muziek stopt'. Geen haar op hun hoofd die eraan denkt de kip te slachten die voor hen de gouden eieren legt!
Doorgeredeneerd vanuit dat model, dient alle 'groene stroom' niet te worden bijgeschreven op het conto van mensen die zich laten registreren bij een firma die claimt dat te leveren, maar te worden beschouwd als de energie die toevalt aan bedrijven en overheidsinstellingen die nuttig zijn. Althans, voorzover die stroom wordt aangeleverd via het netwerk, en niet lokaal wordt opgewekt, via de panelen op uw dak, of de windturbine in uw tuin. Dat er bedrijven zijn die claimen alleen maar energie die is opgewekt met wind te leveren, is je reinste bedrog. Als het niet waait, gaat bij de klanten het licht niet uit, en staat de 'stekkerauto' niet stil.
Stroomopwekking en -distributie, en de levering van andere 'energiedragers', is typisch een overheidstaak. Net als de aanleg van wegen, het onderhouden van vaarroutes, het ophogen van de dijken, en het voorzien in railverbindingen, en faciliteiten ten behoeve van de luchtvaart. Toegevoegde complexiteit door pseudo 'privatisering' dient slechts één doel: Het duurder maken van die diensten door het toevoegen van extra bestuurlijke 'lagen', en de creatie van 'topfuncties' in het 'bedrijfsleven' waarvoor het geld wordt weggehaald bij de mensen die het werk doen.
De wildgroei van 'praatprogramma's' en 'nieuwsshows' is onderdeel van dat proces, waarbij steeds meer 'lagen' worden toegevoegd die objectief pure verkwisting zijn, en die hanteerbare problemen onnodig complex maken. Natuurlijk moeten we adequaat worden geïnformeerd over de belangrijkste gebeurtenissen in binnen- en buitenland. En er moet ruimte zijn voor u en ondergetekende om een mening te vormen, en die te delen met anderen, waarna gekozen vertegenwoordigers onze voorkeuren vertalen in beleid op hoofdlijnen. Dat beleid moet gekenmerkt worden door consistentie, zonder abrupte overgangen, en een volkomen transparante berekening van de kosten, met een heldere verantwoording voor de gemaakte keuzes. Individuele burgers, bedrijven en rechters hebben zich te voegen naar dat beleid. Enige buitenlandse mogendheid die probeert middels sancties, tarieven, blokkades, het voeden van onrust in een land, of militaire middelen, een soeverein land de vrijheid te ontnemen om eigen keuzes te maken, plaatst zich buiten de orde.
'Praatprogramma's' die, op jacht naar kijkcijfers en reclame-inkomsten, de relaties tussen groepen binnen de samenleving, en landen onderling op scherp zetten, en twijfel zaaien over nut en noodzaak van collectieve voorzieningen zoals hierboven geschetst, zijn direct verantwoordelijk voor het overgrote gedeelte van de extra uitstoot van stikstof in de wereld. Ze verkwisten niet alleen zelf, maar voeden destructieve activiteiten en oplopend wantrouwen in een wereld die niet veel meer kan hebben. Dat is geen pleidooi voor censuur, maar wel voor het weghalen van geld dat we, direct of indirect, gedwongen via de belastingafdracht, of daartoe verleid door reclameproducenten en andere verkopers van 'gebakken lucht', neertellen voor een 'mening'.
Ideaal gesproken zou er een journalistiek apparaat moeten zijn dat zonder 'bias' de belangrijkste feiten verzamelt, en doorgeeft aan de belangstellende burger. Die journalisten behoren fatsoenlijk te worden betaald, en degelijk te worden opgeleid om zo objectief mogelijk uit het overweldigende aanbod te selecteren. Daarna kunnen burgers die de behoefte voelen om anderen te overtuigen van hun mening dat doen via blogs zoals dit, commentaren op forums van politieke partijen, of via 'flyers' en het 'spreekgestoelte' in een park of de hoek van de straat, en in de kroeg of het naaikransje. Zo is het nu niet. Als ik u 'links' aanreik om u te verwijzen naar mijn bronnen, importeer ik in negen van de tien gevallen ook de mening van deze of gene commentator. Zeker degenen die hier al langer lezen wat ik te melden heb, zal het zijn opgevallen dat ik niet eenkennig ben. Mijn bronnen zijn 'links', of 'rechts', 'staatsmedia' of 'commerciële jongens', mannen en vrouwen, van elke nationaliteit, met alle denkbare religies. Stinkend rijk, of straatarm. Op de top van hun macht, of opgesloten in 'Belmarsh', wachtend op de dood. De mening en het inzicht die u uit mijn bijdragen aan het publieke debat kunt destilleren zijn van mij. En gratis. Met een verwaarloosbare 'Carbon Footprint'. Ook al door de geringe invloed op wat anderen ermee doen. Maar de snelste tijd op het circuit, en de grootste kans op de eindzege, komt toe aan de coureur die geen wilde stuurbewegingen nodig heeft om zijn, of haar bolide op de baan te houden.