Wat staat ons nog te wachten?
Mijn benadering van ontwikkelingen in ons eigen land, en in de wereld, is tamelijk onorthodox, afgezet tegen wat gangbaar is in de media, en op blogs. De ‘evangelisten’ in de media weten waar ze heen willen, en welke machten en krachten het bereiken van dat ideaal in de weg staan. Ze schrijven vanuit een heldere visie. Daarnaast zijn er de ‘broodschrijvers’. Een oneerbiedige term voor al die mensen die azen op ‘Clicks’/Kijkers/Abonnées/Sponsorgeld of Advertentie-inkomsten, ongeacht of dat in opdracht gebeurt waar men ‘werknemer’ is, of ‘zelfstandige’, en afhankelijk is van de ‘productie’ voor het dagelijkse brood, of dat men op zoek is naar erkenning als ‘Influencer’.
Dat hele bouwwerk loopt gevaar als we doorgaan op de ingeslagen weg, al valt niet op voorhand te voorspellen welke delen als eerste in zullen storten. Op dit moment hebben de ‘gevestigde media’ het zwaar, maar dat zegt niet dat ze als eersten zullen verdwijnen, want ze opereren al veel langer niet meer in een ‘Vrije Markt’. Subsidie, hoe dan ook gedefinieerd, en geld van rijke donoren/eigenaren, al dan niet verkocht als ‘reclame’, houden zenders, kranten en tijdschriften, alsmede hun ‘websites’ in leven, zelfs al kijkt, of leest er helemaal niemand meer. En als ‘geïnteresseerden’ zich al door hun ‘Google-Feed’, en daaraan verwante vormen van dwangvoeding, met inbegrip van de ‘Zoekmachines’ laten verleiden, gaat het eerder steeds minder vaak om de serieus bedoelde berichtgeving, en meer om wat ik hier, bij gebrek aan een betere term, ‘shownieuws’ noem. Die kruik gaat te water tot het geld op is.
Wanneer is het geld op?
Het geld is op als u er niet meer voor kunt, of wilt betalen, waarbij ik nog maar eens herhaal dat ‘gratis’ niet bestaat. Iemand betaalt. Voor dit blog betaal ik de rekeningen, tot het geld op is. Tot mijn eigen prioriteiten maken dat ik besluit er een punt achter te zetten, waarbij dit blog uiteindelijk ergens onderaan mijn eigen prioriteitenlijst bungelt, omdat ik niet de illusie heb de wereld op een doorslaggevende manier te kunnen veranderen. Ik draag mijn steentje bij, en meer is het niet. Mooi als u er iets mee doet, als het uw leven verrijkt, of als het u inzichten verschaft waardoor u in staat bent keuzes beter te onderbouwen. Maar ik ben er niet op uit om richting te geven aan uw denken. Integendeel! Het zou vloeken met alles wat ik hier de afgelopen jaren heb geschreven over het belang van een ‘Vrije Markt’, in het bijzonder voor ‘ideeën’. Nou is het geld hiervoor aan deze kant nog lang niet op, en kan ik mij deze luxe nog tot mijn dood veroorloven, als er geen wereldschokkende veranderingen plaatsvinden, en ik de tijd ervoor kan vinden.
Helpen om wereldschokkende veranderingen te voorkomen is, onder de streep, mijn enige motivatie, waar revoluties, gewelddadige omwentelingen, met inbegrip van ‘Regime Change’, en ‘beeldenstormen’ eigenlijk nooit hebben gebracht wat mensen ermee hoopten te bereiken, en dat soort breuken, door technologische ontwikkelingen, met atoomwapens, biologische wapens, chemische wapens, ruimtewapens, cyberwapens en technologieën om mensen te beïnvloeden, de stekker uit de evolutionaire ontwikkeling van de mens trekken, en dat is niet bijster snugger, om het maar vriendelijk te zeggen.
Nou is één van mijn langst lopende kritieken hier op dit blog, dat de keuzes die we maken niet bijster snugger zijn als we willen voorkomen dat het geld op raakt. Geld als een ‘opslagmedium voor geleverde arbeid’, waarbij ‘arbeid’ beperkt is tot producten en diensten met ‘meerwaarde’ in de traditionele betekenis van het woord. ‘Wealth’ binnen de tamelijk puriteinse theorie van het ‘Industrieel Kapitalisme’, waarbij ‘Geldontwaarding’ het gevolg is van ‘Weggegooid Geld’, waar de ‘Investering’ niet rendeert, het faillissement moet worden uitgesproken, en we opnieuw moeten beginnen. Indien het ‘Geleend Geld’ betreft, is dat zuur voor onszelf, maar ook voor degene die dat geld aan ons heeft geleend. Als dat onze kinderen en toekomstige generaties betreft, via ‘banken’ die ‘Fiat Geld’ bijdrukken alsof er geen ‘morgen’ is, dan hebben we wel wat uit te leggen aan onze kinderen. Ik weet niet of u naar de ‘Ziggodome’ bent geweest op de ‘Dag van de Arbeid’, om Obama te horen leuteren, met plaatsen vooraan, en een ‘selfie’ met de man die de ene na de andere oorlog aftrapte voor liefst drieduizend Euro, maar hoe denkt u dat ooit terug te verdienen?
Vleugjes decadentie, uitgaven die niet renderen, maar de wereld mooier maken, of die ons unieke ervaringen brengen die ons inspireren, waardoor we de batterij weer opladen, en nieuwe projecten bedenken die wél renderen, zijn van alle tijden, en zitten ook ingebouwd in het concept van de ‘Vrije Markt’. Maar geld met bakken over de balk smijten, terwijl je de industrie afbreekt, stopt met de winning van grondstoffen, de voedselvoorziening de nek omdraait, stopt met het bouwen van woningen, en geld leent van toekomstige generaties om er wapens mee te kunnen kopen om in Oekraïne een proxy-oorlog met Rusland uit te vechten, waar Obama het startschot voor gaf, en die zijn toenmalige vice-president tot volle bloei heeft laten komen, is ver voorbij decadent. Dan zijn we ‘Van Lotje’. Ongeneeslijk ‘Ziek in ons Hoofd’.
Het geld raakt niet op, maar is al op. Wat, ironisch genoeg, wordt onderstreept door ons onvermogen om de wapens en munitie te leveren om Obama’s en Biden’s oorlogen te winnen. Hoe kan het dat we, als collectief, geld blíjven pompen in destructie, dood en verderf, waar we dat geld oneindig veel beter hadden kunnen ‘Investeren’ in projecten die wél renderen? We hadden de honger in de wereld uit kunnen bannen. De zorg wereldwijd naar een adembenemend hoog niveau kunnen tillen. De hele wereld kunnen verbinden met ‘High Speed Rail’. Ruimtevaart-projecten op kunnen zetten waar we nu nog niet eens van kunnen dromen, en met een beetje mazzel kernfusie kunnen realiseren. Hoe gedegenereerd moet je zijn als je Chinese studenten niet meer toelaat tot je universiteiten, omdat je ‘vermoedens’ hebt dat hun regering van hen verwacht dat ze hun land loyaal zullen helpen om welvarend te worden?
Het zou zo mooi zijn als we een ‘Hoofdschuldige’ aan zouden kunnen wijzen. Een ‘Hitler’. Een ‘Stalin’. Een ‘Mao’. De ‘Duivel’. Maar helaas. De na-oorlogse studies over de opkomst van Hitler, met name, lieten ons zien dat er niet één alles overstijgende reden was. Naast economische condities in Duitsland, deels het gevolg van zware sancties (herstelbetalingen) waar het land onder gebukt ging na de Eerste Wereldoorlog, wat wraaklust genereerde, en gekrenkte eergevoelens de vrije teugel gaf, was er de invloed van het Verenigde Koninkrijk en financiers die geld investeerden in Duitsland om Hitler te helpen, in de hoop dat hij ‘Oostwaarts’ zou trekken met zijn leger om de Sovjet-Unie te verslaan, waar ik gisteren op het ‘In English’ gedeelte van dit blog uitgebreider bij stilstond, inclusief bronnen. Niet zien dat een gekozen pad naar oorlog, dood en verderf, en wellicht de ondergang leidt, en je de (relatieve) welvaart goed laten smaken, voor zo lang als het duurt, ook al worden mensen met bedenkingen om je heen afgevoerd, is menselijk. Het wordt écht giftig op het moment dat je ook zelf op zoek gaat naar ‘bedreigingen’ die slechts met militaire middelen het hoofd geboden kunnen worden. In ‘Massa en Macht’ beschreef Elias Canetti de dynamiek van dát specifieke proces, zonder acht te slaan op de andere factoren. Keynes, de econoom die ons ‘Bretton Woods’ gaf, en het ‘Marshall-Plan’, als ‘geestelijke vader’, legde de nadruk op de noodzaak af te zien van moordende ‘herstelbetalingen’, en een verzoenende weg in te slaan. Maar politici in ons deel van de wereld waren al druk met de voorbereidingen van de ‘Koude Oorlog’, nadat de op verzoening gerichte Roosevelt het tijdelijke met het eeuwige had verruild, die ze liefst al meteen ‘Heet’ gemaakt zouden hebben door de atoombom te gebruiken om de hele wereld te onderwerpen aan het dictaat van het ‘AngelSaksische’ ideaal van een wereldomspannend imperium. De waarschuwingen van Eisenhower, en de moorden op de Kennedy’s in de Verenigde Staten hadden ons bij de les moeten houden, of brengen, maar helaas.
De gierende inflatie die onze welvaart opvreet, de krankzinnig hoge schulden, particulier, bedrijfsmatig en op het niveau van de overheid en ‘Internationale Verplichtingen’, de opnieuw omvallende banken, ‘overgenomen’ door concurrenten, nadat de ‘giftige last’ is afgewenteld op de belastingbetaler, en de oorlogen die we niet kunnen betalen, zijn onze eigen schuld. Niet de schuld van Rutte, van von der Leyen, van Biden. Dat zijn verkwistende, onverantwoordelijke politici, en door gebrek aan gewicht omhoog gezogen bestuurders, die bepaalde groepen kiezers, of hun ‘sponsoren’ bedienen om aan de macht te blijven, zonder een greintje realiteitsbesef, en vol van zichzelf. Ik zou willen dat ik wist hoe we de mens als ‘soort’ kunnen redden van zijn eigen zelfzuchtige blinde vlek die maakt dat als we het krijgen, we ook menen dat we het verdiend hebben. Maar als we iets krijgen, zonder tegenprestatie, zijn we dan ‘gekocht’, en daarmee corrupt? Of was het wellicht een ‘Sigaar uit Eigen Doos’? Of de ‘Doos’ van onze kinderen? Hier op dit blog probeer ik, zonder mijzelf te benoemen tot scheidsrechter, zicht te verschaffen op de structuur van wat er in die ‘Black Box’ zit, behalve ‘Sigaren’.