Vraag op ‘X’ of er iemand was die een lijstje had met de dingen die nog niet verboden waren.
In moordend tempo komen er berichten voorbij die onderstrepen dat onze individuele vrijheid op zijn eind loopt. Het laatste nieuws is dat de Spaanse krant El Pais heeft ‘opgevangen’ dat ‘Europa’ reparatie van auto’s ouder dan vijftien jaar wil verbieden, om zo de verkoop van elektrische voertuigen te ‘stimuleren’. En dan te bedenken dat ongeveer een derde van ons wagenpark ouder is dan vijftien jaar. Na de stroomuitval van anderhalf uur in Amsterdam, de in het duister gehulde ‘Woke Hoofdstad’ van Nederland, en vervolgens nóg een keer, met effecten die meer dan een dag later nog merkbaar waren op het ‘spoor’, en volop gekrakeel over hoge energierekeningen, en overbelaste stroomnetten, kosten voor ‘teruglevering’, en andere oplichterspraktijken en leugens, zoals rond de 'warmtepompen' die het alleen doen als het warm is, en je ze niet nodig hebt, zitten de ‘Groene Partijen’ wel op een steeds kleiner wordend eiland in de electorale oceaan.
Ook waar die politieke groeperingen voorop lopen bij pogingen om alles wat, in hun ogen, niet goed is voor een mens te verbieden, of tot in de stratosfeer te belasten, zijn ze volgens mij niet echt bezig met ledenwerving. Als een wolf alle schapen van een boer doodbijt, is het de schuld van die boer, maar als windmolens walvissen en vogels het leven kost, en Bisfenol A en ‘microplastics’ het milieu in slingeren, dan hoor je ze niet. Trouwens, Willem Alexander die zich meldde bij een fabrikant van wurmen-hamburgers, om het goede voorbeeld te geven met een enkel hapje uit zo’n schijf, om daarna snel door te lopen, vermoedelijk om het bij eerste gelegenheid weer uit te braken, nadat zijn vrouw in Davos uit de bocht gevlogen was met haar pleidooi voor een ‘Digital ID’, en het afschaffen van ‘cash-geld’, in weerwil van wat de Tweede Kamer verwacht van de Nederlandse regering, doet ook dapper mee aan die zelfdestructie. Wat is er aan de hand?
Dat ‘Royals’ en multimiljardairs ‘Links’ zijn, is natuurlijk onzin. ‘Links’ is zichzelf niet meer. Het wordt steeds lastiger om te achterhalen of een ‘Linkse Hobby’ gestoeld is op serieuze zorgen over uw en mijn gezondheid en kwaliteit van leven, of dat die levende reclamezuilen als ‘Domme Drones’ zijn geprogrammeerd om het voor ons allemaal te verzieken. In de tijd dat ‘Links’ nog ‘Links’ was, en opkwam voor de ‘werkers’, waren er al wel van die types die niet zozeer uit waren op het verbeteren van hun eigen lot, maar op het omlaag halen van hen die het beter hadden dan zijzelf. Die zorgden voor een ‘slechte pers’, in die tijd. Op zich kun je lastig bezwaar maken tegen iemand die graag een groter deel van de taart voor zichzelf zou hebben. Meer welvaart, zo stelde Adam Smith vast, is iets wat mensen tevreden stemt. Moet hij niet juist nu opstaan uit de dood, want dan schrikt hij zich meteen weer dood. De kranten staan vol met ‘Minder, Minder!’, en geen praatprogramma zonder iemand die graag wat meer zou betalen, en meer belasting af zou willen dragen. Ik heb geen idee hoe dat virus zich verspreidt, maar mijn eigen natuurlijke immuunsysteem blijkt redelijk robuust, want ik heb daar geen last van.
Althans, ik betaal keurig mijn belasting, jat niet uit winkels, vul de parkeermeter, en kies soms wel voor ‘duurder’, maar dan omdat het volgens mij ook ‘beter’ is. Waar ik wel een ‘beetje gek’ ben, is dat ik in de horeca bijna altijd tien procent ‘tip’ achterlaat, tenzij de service of het product echt hopeloos was. Terwijl dat in Nederland, en veel andere landen, niet ‘nodig’ is. In de Verenigde Staten leven ze ervan in de horeca, en ben je een ‘rat’ als je niet tipt, of minder dan tien procent. Terwijl er ook landen zijn waar ‘tippen’ een belediging is. En dan doe ik het ook niet.
Maar al dat ‘gebemoei’ van anderen met mijn leven genereert niet de geringste behoefte om die mensen te bedanken voor hun uitstekende zorgen. Integendeel! Zag onlangs een berichtje voorbij komen van een school die in de broodtrommeltjes van de kinderen een briefje met instructies achterliet als het beleg op de boterham van het kind niet ‘gezond’ was. Iemand schreef dat hij een ‘waas’ voor ogen kreeg als hem zoiets zou overkomen, en dat was een arts. Zo erg is het niet snel bij mij, en als het al voorkomt, zakt het als regel ook wel weer snel weg. Omdat ik dat soort mensen vooral heel zielig vind. Natuurlijk, als je als leerkracht ziet dat een zwaar overbemeten leerling elke dag een trommel vol mars-repen mee naar school neemt, dan is er ruimte voor een ‘goed gesprek’ om de ouders er op te attenderen dat er consequenties zitten aan een dieet van mars-repen. Dat kan best een vriendelijk gesprek zijn, in de meeste gevallen, toch? En als iemand als Dolf Jansen mij een zak pinda’s uit het schap ziet pakken, waardoor bij hem al zijn veganistische, minimalistische alarmbellen afgaan, en hij weet het niet-opdringerig te verpakken, liefst met enige humor, omdat zijn ‘bemoeizucht’-klieren opspelen, waar hij zelf als reclamebord voor anorexia door het leven gaat, dan kan ik er best om lachen.
Maar belasting op ‘ongezonde’ producten en gewoonten, en ‘social shaming’ op de achterhand, op voorspraak van deze of gene, bij gebrek een intelligentie tegen de zwaartekracht in omhoog gezogen politicus met geldingsdrang, daar kan ik absoluut niet tegen. Afgelopen week was voor mij een beproeving, want het ‘nieuws’ grossierde in berichten van dat soort tragische mensen die zelf heel trots zijn op hun ‘baan’ bij de overheid. Ik zou zeggen: Dan maar geen volledige werkgelegenheid!