Sinds de boeren niet meer kunnen zonder subsidie, en een partner moeten zien te vinden door bemiddeling van een televisieprogramma, is ‘boerenverstand’ niet meer wat het ooit was.
Is er een verband? Kun je stellen dat subsidie er de oorzaak van is dat iemand zijn verstand verliest? Zo absoluut kun je dat niet stellen. Toch lijkt er een soort omslagpunt. Als teveel mensen afhankelijk worden van de ’Staatsruif’, vaart er een vorm van waanzin in de mens die maakt dat hij/zij de realiteit niet meer onder ogen kan komen.
Er is een parallel met de kritiek die je vroeger veel hoorde over ’staatsbedrijven’. Lethargisch, inefficiënt en niet ‘klantgericht’. Een obstakel op weg naar een betere toekomst. De evidente oplossing was ‘privatisering’. De ’tucht van de markt’ zou ervoor zorgen dat we het ‘overtollige vet’ kwijt zouden raken. Mensen zouden productiever worden, en ‘investeerders’ rijk, wat goed was voor de welvaart van het land.
De keerzijde was dat de ’staatsbedrijven’ producten en diensten leverden die ooit waren aangemerkt als ‘essentieel’. Er was ‘publiek geld’ voor uitgetrokken, en de lijnen tussen overheid en ’staatsbedrijf’ waren kort. Dat laatste was belangrijk om ‘wendbaar’ te zijn, en zaken te kunnen regelen voordat ze een probleem werden. In elk geval in theorie. Verscheidene Aziatische landen legden eer in met een variant, waarbij publiek geld ging naar de uitbouw van ’Nationale Kampioenen’, ondersteund door ’staatsbedrijven’. Die ’Nationale Kampioenen’ waren formeel private bedrijven, die echter in elk denkbaar opzicht de hand boven het hoofd werden gehouden door de centrale overheid, om dat bedrijf in staat te stellen internationale competitie te verslaan.
De steun die dergelijke ’Nationale Kampioenen’ kregen ging aanzienlijk verder dan landen in Europa en de Verenigde Staten bereid waren te leveren, in die tijd. En waar men ruimte zag om ‘onrendabele staatsbedrijven’ te sluiten, om zo de belastingen te kunnen verlagen, aarzelde men niet. Het verkopen van ’staatsbedrijven’ die het op zich niet slecht deden, en zelfs bijdroegen aan de ’Staatsruif’ via de winsten die ze maakten, was de volgende horde die genomen werd. Niet zelden op initiatief van het management, dat met ‘Dollartekens’ in de ogen bepleitte dat ‘privatisering’ hen ‘slagvaardiger’ zou maken in de ‘geglobaliseerde economie’. Terwijl de verkoop de ’Staatskas’ zou spekken. Maar vooral de bankrekening van die managers, die niet zelden meteen na de ‘privatisering’ een deel van het personeel op straat zette, en hun eigen inkomen door het plafond joegen. In sommige gevallen verkochten ze het complete bedrijf vrij snel daarna aan de hoogste bieder, en staken ze de winst in eigen zak.
Dat leidde ertoe dat overheden op zoek gingen naar een manier om ’staatsbedrijven’ weliswaar te ‘privatiseren’, met de ‘positieve’ effecten voor de inkomens van de management-klasse, maar tevens te garanderen dat het product of de dienst niet verloren zou gaan als een buitenlandse multinational of ‘investeerder’ de toko opkocht, en vervolgens sloot om die concurrent de nek om te draaien, waarbij de ‘assets’, en het (betaalbare) product of de dienst, naar het buitenland verdwenen.
Het ‘Ei van Columbus’ was de subsidie. Gekoppeld aan een scherpe toename van ‘wet- en regelgeving’. En ineens was niets te dol. Bij een ’staatsbedrijf’ is de regering eindverantwoordelijke. Maar in de ’subsidie-opzet’ is die regering ‘klant’. Met de onuitputtelijke ’Staatsruif’ als portemonnee. Het mooie aan die opzet is, dat elk dubbeltje dat de overheid langs dat kanaal van de ’subsidie’ wegsluist naar die bedrijven, de schijnbare ‘groei’ van de economie ten goede komt. Ineens kon je je ‘cake’ opeten, én voor later bewaren!
Vandaar ook dat plan van ‘GroenLinks’ om vier van de vijf elektriciteitscentrales in ons land ‘per direct’ te sluiten, waar de regering kennelijk wel oren naar heeft, omdat het de enige manier is om te voldoen aan het ‘Urgenda-vonnis’. Iedereen met ‘boerenverstand’ van vroeger zegt: ‘Je bent volkomen gestoord!’ Het betreft spliksplinter nieuwe centrales. Tegen de drieduizend Nederlanders verliezen hun baan als die dicht gaan. De bedrijven zouden daardoor een winst van een paar miljard mislopen, maar dat wil Klaver voorkomen door een in het vooruitzicht gestelde ‘subsidie’ naar voren te halen, en dat bedrag vervroegd over te boeken op de rekeningnummers van die ‘private’ bedrijven, die nog niet zo lang geleden ‘staatsbedrijven’ waren.
Maar het verhaal is nog mooier. Die ‘subsidie’ kregen die voormalige ‘staatsbedrijven’ om ‘houtsnippers’ bij te mengen in hun kolencentrale. En dat geld mogen ze nu hebben zonder ooit nog één ‘houtsnipper’ te verbranden. Die ‘houtsnippers’ gelden namelijk als ‘CO-2 neutraal’, omdat ze als boom ooit CO-2 hebben omgezet in zuurstof. Dus mijn open haard is eigenlijk een geweldige opsteker voor de ‘klimaatbeheersing’! Waar kan ik ‘subsidie’ krijgen?
En als dat doorgaat zitten we dus op een fractie van de capaciteit die we in Nederland nodig hebben. Maar geen nood! Dan importeren we stroom uit Duitsland en Noorwegen. In Duitsland stoken ze bruinkool, en in Noorwegen gas. En er zal aanzienlijk meer elektriciteit opgewekt moeten worden dan nu het geval is, door de verliezen die optreden bij het ‘transport’ van die elektriciteit over grote afstanden. Dus méér ‘CO-2 uitstoot’. En hogere prijzen voor de consument, mede door de wegvallende 'subsidie' op 'houtsnippers'.
Sommige mensen kun je echt álles wijsmaken. Deze kruik gaat te water, tot hij barst.