Ineens worden we geconfronteerd met hoog oplopende spanningen tussen 'Den Haag' en 'Ankara'.
Degenen die mijn blog al langer lezen weten dat ik geen vriend van Erdogan ben. In de tijd dat 'Den Haag' nog als één man/vrouw achter hem stond, en 'Patriots' en F-16's naar Turkije dirigeerde om dat land te 'verdedigen' tegen Syrië en 'Enge Russen', schreef ik over het lot van de Koerden, en de steun van Turkije aan ISIS/Al Qaida. En toen 'Brussel' op voorspraak van Timmermans, Koenders en Samsom miljarden richting 'Ankara' sluisde opdat Erdogan zou regelen dat we niet onze eigen Europese grenzen moesten gaan bewaken, leek mij dat een onzalig plan. Maar waar gaat deze ruzie nou over?
Turkse bewindslieden willen in Europa wonende mensen met een Turks paspoort, en stemrecht in dat land, oproepen om hun stem uit te brengen voor een referendum over een wijziging van de grondwet. Het is zeker niet onredelijk om vraagtekens te zetten bij die wijziging zelf, en de grimmige politieke atmosfeer in dat land na de mislukte coup. Maar wat voor signaal geef je af als je een oproep om te gaan stemmen in dat referendum blokkeert? Je kunt volhouden dat Turkije een 'gemankeerde democratie' is sinds die poging tot staatsgreep. Maar in principe hoeven de Turken die in Europa wonen daar niks van te merken, omdat wij de vrijheid kennen om te vergaderen, en uit te komen voor onze mening. Althans, dat is het idee. Dus tegenstanders van Erdogan kunnen hier zonder bezwaar kritiek uitoefenen op die plannen. En je hoeft de krant maar op te slaan, of de televisie maar aan te zetten, en het is evident dat kritiek hebben op Erdogan bijna een volkssport is, inmiddels.
Die 'laatbloeiers', die eerder nog geen onvertogen woord wilden horen over hun vriend Erdogan, krijgen nu terecht de kritiek dat ze Wilders rechts passeren, en in het voorbijgaan al die klassieke vrijheden, waar we zo trots op waren, bij het 'grof vuil' zetten. En dat is een serieus probleem! Want selectieve vrijheden zijn geen vrijheden. En sluipenderwijs wordt de Europese burger de mond gesnoerd. Zelfs de toch al tandeloze vertegenwoordigers in het 'Europese Parlement' worden 'gemuilkorfd'. En dat zijn bedenkelijke ontwikkelingen!
Natuurlijk is het zo dat Turkse bestuurders geen ingezetenen zijn van ons land. En het zou ook bij mij vraagtekens oproepen als zij hierheen zouden komen om in ons land campagne te voeren voor, of tegen een in ons land te houden referendum. Zoals heel nadrukkelijk, en goed zichtbaar, wél werd toegelaten toen Oekraïense functionarissen in Nederland kwamen pleiten om vóór het 'Associatieverdrag' te stemmen met die andere 'gemankeerde democratie' aan de grens met Europa. (Frits Wester daarover). Ook het pleidooi van D66 om het mogelijk te maken dat Obama de Tweede Kamer toe kon spreken bij zijn bezoek aan Nederland, valt in de categorie 'dubieus'. Maar daar gaat het bij die Turken nadrukkelijk niet om. Daar gaat het om een zuiver Turkse kwestie.
Waar 'Den Haag' en 'Brussel' alle denkbare uitvluchten weten te verzinnen als iemand vraagtekens zet bij het optreden van 'haat-Imams' die aantoonbaar Nederlandse gelovigen enthousiast proberen te maken voor de Jihad, gaat men hier ineens tot actie over om een referendum in een ander land te frustreren. Waarom?
Niet om één reden.
Sinds die mislukte staatsgreep in Turkije botert het niet tussen Erdogan en zijn Europese, en Amerikaanse vrienden. Er zijn ruim voldoende aanwijzingen, maar geen definitieve bewijzen, dat 'het westen' achter die coup-poging zat. De Verenigde Staten werken in de regio innig samen met de Koerden, en dat zint Erdogan niks. Maar ondanks duidelijk verbeterde relaties met 'Damascus' en 'Moskou', vanaf het absolute dieptepunt dat werd bereikt toen de Turkse luchtmacht een Russische gevechtsbommenwerper boven Syrië uit de lucht schoot, is er geen sprake van een 'romance'. Toch is er nu zoveel achterdocht, dat 'het westen' openlijk van Erdogan af wil. Liever nóg een 'failed state' in die regio, dan een land met een sterk centraal gezag? Of wil men Erdogan graag een externe vijand cadeau doen, zodat de Turken zich daar op kunnen concentreren?
Dan is er de 'kwestie Wilders'. Hoewel 'nationalistisch rechts' in Europa wordt afgeschilderd als 'heulend met Poetin', denkt Wilders niet in dat soort termen. Die denkt slechts in termen van 'Moslim/Geen Moslim'. En Erdogan is nadrukkelijk een Moslim. Door Wilders 'rechts te passeren' in deze kwestie, halen de andere partijen hem de wind uit de zeilen. Je hoeft geen PVV te stemmen als je Moslims haat. Keuze genoeg. Je kunt zelfs terecht bij 'Moslim-knuffelaars', omdat ze, als het er op aan komt, het laten bij mooie woorden en een kop thee.
En tot slot is er de behoefte bij de 'Legacy Partijen' om referenda van de agenda te halen. Het mobiliseren van de bevolking tegen deze Turkse volksraadpleging dient ook als steun in de rug voor het blokkeren van dat soort 'experimenten' in de toekomst, waar men in Europa nu zoveel slechte ervaringen mee heeft, omdat het volk zo obstinaat is. Breed gedragen steun voor deze campagne van 'Den Haag' tegen dit referendum kan goed als een opstapje dienen om referenda op te bergen in een diepe, donkere kast, en die niet meer open te doen.
Los van de principiële bezwaren, is het zeer de vraag of ons land er verstandig aan doet deze kwestie op de spitst te drijven. Dit kabinet, en deze Tweede Kamer, lopen over van de bereidheid om 'offers' te brengen in de strijd tegen de 'schimmen' die ze zien als de grootste bedreiging voor vrede en veiligheid in hun kippenhok. Maar die isolationistische, 'Roomser-dan-de-Paus'-koers kunnen we niet betalen. Ik bedoel, Nederland krijgt het zwaar als we er een muur omheen plaatsen, de deur in het slot gooien, en de sleutel op een geheime plek begraven. Trump is een hond. Poetin is een rat. Erdogan willen we niks meer mee te maken hebben. China moeten we boycotten vanwege de 'mensenrechten'. Iran is onze vijand omdat we Israël te vriend willen houden………..
We hebben al eens een periode in de Nederlandse geschiedenis gehad waarin de bevolking zich in leven hield door bloembollen te eten. Ik denk niet dat we daar gelukkiger van worden.