De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, dat het verdient om ‘met het mes op tafel’ te worden verdedigd.
Tegelijk beseft iedereen dat de kwaliteit van de ene mening anders is dan de kwaliteit van een concurrerende mening. Het is niet noodzakelijk zo dat de ene ‘waar’ is, en de andere ‘onwaar’. Een mening die gevormd is op basis van zekere feiten die onomstotelijk vaststaan, en waar geen discussie over is, kan andere feiten buiten beschouwing laten, die voor een ander juist buitengewoon zwaar wegen. In een gezonde samenleving leidt dat tot discussie, waardoor de deelnemers uiteindelijk beter worden geïnformeerd, wat op de langere duur de samenleving ten goede komt. Dit veronderstelt integriteit bij alle deelnemers. Anders werkt het niet.
De mening van ‘Beun de Haas’ over de auto die hij u probeert te verkopen is geen mening, maar een doelbewuste poging om u te verleiden om tot aankoop over te gaan. Bepaalde feiten die hij correct benoemt doen daar niks aan toe, of af. U doet er goed aan om op uw hoede te zijn. Niet anders dan bij professionele verkopers van een mening die ze u proberen op te dringen, omdat ze er zelf belang bij hebben. Materieel belang, omdat hun journalistieke of redactionele inspanningen het geld genereren waarmee zij zich in leven houden, of omdat zij de wereld naar hun hand willen zetten als politicus, of invloedrijke ‘filantroop’ of ‘influencer’.
Sommige meningen zijn ronduit giftig. De mening van ene Adolf H. bijvoorbeeld. Hoe om te gaan met zulke meningen? Op dit blog heb ik eerder een lans gebroken voor het vrijgeven van ‘Mein Kampf’, met passend onderwijs over de inhoud, en waar het toe heeft geleid. Zelf kocht ik vele jaren geleden een Engelse vertaling in de Verenigde Staten, waar ik ook wel uit heb geciteerd om duidelijk te maken dat de man geen onderscheid maakte tussen ‘Joden’ en ‘Russen’, die via het ‘communisme’ uit waren op wereldoverheersing. Wat maakte dat Adolf H. meende dat het legitiem was om te trachten hen tot de laatste man/vrouw uit te roeien, en de Sovjet-Unie in te lijven. Ook een mening.
In een wat verder verleden was mijn idee, dat de sleutel lag in een kwalitatief goede opleiding, populair. Niet censureren, maar stimuleren om erover na te denken, en vooral ook niet te stoppen met nadenken. De weerslag daarvan treft u hier aan. Mijn mening is niet heilig, en ik ben gretig om te leren van anderen, al ben ik met sommige meningen al wel klaar. Zoals die van Adolf H. en consorten. Maar u voelt ‘m misschien al aankomen: Wanneer is iemand, in deze tijd, nou weg te zetten als een ‘consort’ in die zin? Zelfs in de jaren waarin Adolf H. zegevierend de bommen en kogels liet spreken, waren de meningen onder zijn eigen achterban nog verdeeld. Velen wisten niet dat de Joden en Roma die werden afgevoerd en-masse werden getermineerd. En er waren wel meer ‘details’ die hen ontgingen.
Maar als ik in deze tijd zie dat iemand sympathie heeft voor Adolf H., of Stephan Bandera, die in Oekraïne eigenhandig ook op Joden en Russen joeg, of daarmee vergelijkbare lieden uit die tijd die niet simpelweg slecht geïnformeerd waren, maar met heel hun ziel en zaligheid dat pad volgden, dan spreek ik over een ‘consort’, en heb ik geen fiducie in een dialoog. En dan? Negeren? Censureren? Opsluiten?
Zolang ons afweersysteem naar behoren functioneert, en een zeer ruime meerderheid vol walging afstand neemt van dergelijke ‘consorten’, is er weinig aan de hand. Het is niet ongevaarlijk, zeker niet op lokaal niveau, maar als samenleving zijn we dan immuun. ‘Gevaccineerd’ als dat het gevolg is van een degelijke opvoeding. Maar als ons immuunsysteem faalt, of onklaar wordt gemaakt door lieden die elke integriteit missen en opportunistisch hun hoofd naar de centen of de macht laten hangen, of zelf niet goed zijn opgevoed, en revanche willen, dan wordt het precair. Het onderhoud van ons afweersysteem is derhalve iets wat we net zo serieus moeten nemen als die vrijheid van meningsuiting.
Over de hele wereld staat de vrijheid van meningsuiting onder druk. In landen als China en Rusland, maar ook in Europa, trekken de overheden dat naar zich toe. Elders, meer in het bijzonder in de Verenigde Staten, is die taak uitbesteed aan het bedrijfsleven waar het de censuur betreft. Naast uiteenlopende manieren om de berichtgeving die ons bereikt te censureren, groeit ook de ‘desinformatie’, waarbij overheden en particulieren proberen de ontwikkeling van een geïnformeerde mening te frustreren, om niet te worden geconfronteerd met oppositionele standpunten, alhoewel die valide zijn. En tot slot zijn er de fysieke interventies, waarbij ‘spraakmakende’, en daardoor invloedrijke mensen van hun bed worden gelicht, en worden opgeborgen, of ze worden om zeep geholpen.
Omdat mensen als Navalny in Rusland, en Roman Protasevitsj, die recent in Minsk werd aangehouden nadat het vliegtuig waarin hij zat een niet geplande tussenstop maakte in dat land, uitgesproken, en openlijk geventileerde neo-Nazistische sympathieën hebben, schaar ik hen onder de ‘consorten’. Waarmee ik niet verdedig dat zij daarom dienen te worden opgesloten, zolang ze de wet niet overtreden. Dat brengt mij in zoverre in een lastig parket, dat de wetten in sommige landen ook mij niet bevallen. Maar daar staat dan tegenover dat er ook talloze wetten en ‘maatregelen’ zijn in ons eigen land die mij niet bevallen. Dus wat is wijsheid?
Dat het westen uit is op een breuk met Rusland, en bijgevolg Wit-Rusland, dat is zo klaar als een klontje. Ik zeg dat generaliserend, omdat ik besef dat niet iedereen ‘in het complot’ zit. De vraag is nu welke rol die twee hiervoor genoemde agitatoren spelen? Hoe spontaan is hun belangstelling voor ‘Regime Change’ in hun land van herkomst? En wat willen ze ervoor in de plaats? Waar Navalny hoopt op een kans om Tsjetsjenen af te schieten, en Protasevitsj zich in Oekraïne aansloot bij het openlijk neo-Nazistische ‘Azov Bataljon’, onderdeel van de ‘Rechtse Sector’, en na de coup in dat land door Biden/Nuland opgenomen in de strijdkrachten van dat land, hoop ik met alles wat mij lief is dat ze falen. Het mag zo zijn dat hedendaagse neo-Nazi’s begrijpen dat je je antisemitisme beter voor je kan houden, maar dat maakt hun visie op mens en maatschappij nog niet ‘Salonfähig’. Helaas ontsnapt dat stukje informatie de meesten, waardoor hun mening niet is ‘geïnformeerd’. Zelfde beeld bij de ‘bevrijding’ van uiteenlopende landen elders in de wereld, waardoor Moslimextremisten aan de macht werden geholpen, of complete landen in het verderf werden gestort. Verreweg de meeste mensen ‘haben es nicht gewusst’. Maar dat excuus gaat niet op voor alle betrokkenen in het centrum van de besluitvorming. En bedenk ook hoe onmogelijk dit is in het licht van de strijd in andere Europese landen tegen de infiltratie van de strijdkrachten door extreem-rechts.
Dan nog betekent het niet dat die lieden die in de media, in de politiek, of het niet-gekozen bestuur beter geïnformeerd zijn, en dondersgoed weten wat voor vlees ze in de kuip hebben, ook op de hoogte zijn van de ‘operationele’ kant van de ontwikkelingen. Het ontbreekt hen aan tijd. Of ze zijn te goed van vertrouwen. Of het zal hun tijd wel duren. Hier op dit blog heb ik mij vastgebeten in het tonen van de ‘andere kant’ van de medaille. Een ondankbare taak, omdat de minder goed geïnformeerde medemens dan denkt dat je het opneemt voor onze verklaarde vijanden. Aangemoedigd door de media, politiek en niet-gekozen bestuurders die het virus van de vijandschap hopen te verspreiden, en ons immuunsysteem buiten werking te plaatsen.
Een interessante ontwikkeling rond die Wit-Russische blogger, Roman Protasevitsj, is dat er uit de ‘Pro-Russische’ hoek geluiden komen die claimen dat het geen geslaagde operatie van de Wit-Russische geheime dienst was, maar dat hij gebruikt is als ‘lokaas’. Dat zijn westerse sponsoren hem, al dan niet met zijn medeweten, onder de bus hebben gegooid. Vergelijkbaar met de claim dat Navalny niet door de Russische geheime dienst werd vergiftigd, maar dat het een nogal perfide tactiek is om de Russen zwart te maken, en de haat tegen Rusland te voeden. Voor mij is het uiteraard onmogelijk om u een mening voor te schotelen die kwalitatief beter is dan de mening van anderen, en ik zie nog geen reden om mijn eerder met u gedeelde standpunt over ‘blowback’ te verlaten. Met andere woorden, dat ze in Rusland en Wit-Rusland, maar ook in China en andere landen die het slachtoffer zijn van perfide spelletjes van geheime diensten en daarmee gelijkgeschakelde ‘Gevestigde Media’, geen hoop meer hebben, en hun eigen plan trekken. En dat als ‘wij’ het vliegtuig van Evo Morales tot een tussenlanding in Wenen mogen dwingen op jacht naar Edward Snowden, en daarmee vergelijkbare schendingen van het internationaal recht, ‘zij’ hetzelfde mogen, en ook zullen doen.
Of er grond is voor die uitleg dat Protasevitsj een ‘offerslag’ is in het geopolitieke schaakspel, staat of valt in dit geval bij de vraag van wie het initiatief uitging om uit te wijken naar Minsk, na de bommelding. Uit de transcriptie van de conversatie tussen de verkeersleiding en de piloten blijkt dat de verkeersleiding de vliegers informeerde over een bom aan boord. (Lees voor 'stuff' maar 'staff'). Ze adviseerden daarbij om uit te wijken naar Minsk. De vliegers besloten uiteindelijk kort voordat het vliegtuig het luchtruim van Belarus weer zou verlaten om dat advies op te volgen, kennelijk na ruggespraak met de vertegenwoordiger van de maatschappij in Minsk. Laat u niet verleiden door dat verhaal van die straaljager die het vliegtuig van Ryanair begeleid zou hebben, want dat is voor dit soort incidenten standaard protocol, in alle landen ter wereld, en het vliegtuig van Ryanair werd niet onderschept en naar de luchthaven van Minsk gedirigeerd, maar dat gevechtsvliegtuig bleef uit beeld, en op ruime afstand van het toestel van Ryanair.
Van wie de email kwam waarin werd gedreigd het vliegtuig boven Vilnius op te blazen, waar de verkeersleiding over sprak, is vooralsnog ongewis. Loekasjenko meldde in het parlement dat de herkomst Zwitserland was, en het bericht Belarus bereikte via servers in Polen. Bepaalde belangstellenden vroegen zich af waarom de verkeersleiders van andere gebieden waar het vliegtuig doorheen was gevlogen dat niet gemeld hadden, maar dat draagt niet bij aan de resolutie, omdat het afhankelijk was van het moment waarop die mail verzonden werd. In elk geval nadat het vliegtuig uit Athene vertrokken was, dat lijkt mij helder. Als afzender werd ‘Hamas’ gegeven, maar die organisatie ontkent, en was daar boos over. De melding bleek na de landing vals, want er werd niks gevonden. Voor sommige landen was het daarmee een 'feestdag', omdat 'Hamas' weer eens in een ongunstig licht werd genoemd, en de aandacht van 'Gaza' was afgeleid. Daarmee is, voor de goede orde, nog altijd niet gezegd dat de bemanning of de maatschappij ‘in het complot’ zouden hebben gezeten. Niets wijst daarop. Elke gezagvoerder die een serieus te nemen bommelding krijgt zal onmiddellijk willen landen, op het best uitgeruste vliegveld. De daling zal tijd kosten, waardoor het vliegveld pal onder het vliegtuig dan niet de beste keuze is. Nabijheid alleen is niet het enige argument. De keuze zal vallen op het grootste vliegveld, met de beste uitrusting, dat het snelst kan worden bereikt, liefst zonder nog te veranderen van luchtverkeersleidingsgebied. Ook blijkt uit de vrijgegeven transcriptie dat de verkeersleiding geen druk uitoefent op de bemanning.
Volgens de ‘alternatieve versie’ kreeg Loekasjenko die blogger dus op een goudschaaltje aangereikt. Waarbij Protasevitsj zich direct na de aankondiging dat het vliegtuig zou uitwijken naar Minks geen mogelijkheid onbenut liet om de aandacht op zich te vestigen. Wat echter nog niet betekent dat Loekasjenko geen andere keuze had dan toehappen. Anderzijds is er geen regering ter wereld die zo’n buitenkansje zou laten glippen als het daadwerkelijk een gezochte persoon was. En die 'alternatieve' versie verklaart dan ook waarom Loekasjenko zo boos is over de sancties die de Europese buren zijn land hebben opgelegd, en waarom hij naar buiten brengt dat de tactieken om hem pootje te lichten met elke nieuwe dag meer verdorven worden, zoals Teletekst meldde. Mijn motivatie om dit met u te delen is niet gelegen in een behoefte om Loekasjenko de hand boven het hoofd te houden, maar u moet beseffen dat in een steeds groter aantal gevallen de lezing die u krijgt aangereikt via uw ‘Vertrouwde Kanalen’, een erg groot ‘Beun de Haas’-gehalte hebben. Men tracht u dat ‘leuke karretje’ te verkopen waar u helemaal verliefd op bent.
Kortom, hoe Loekasjenko er in zit, en of hij iets té gretig heeft toegehapt, of dat hij dit zo gepland heeft, maakt voor het vervolg niet uit, omdat aan 'onze' kant iedereen er vanuit gaat dat hij degene is die dit zo heeft uitgedacht, omdat iedereen aan 'onze' kant dat ook zo zou doen (zie Morales/Snowden, en DIT complot). Daarmee is de woede en ontsteltenis aan ‘onze’ kant geveinsd, danwel oprecht, maar dan omdat men nooit had verwacht dat ‘zij’ een voorbeeld zouden nemen aan ‘ons’, vanwege ‘ons’ gewelddadige karakter. Maar hoe belangrijk is die Protasevitsj? Heeft Loekasjenko daadwerkelijk een ‘Grote Vis’ gevangen? Of zit hij met een zware steen op zijn maag?
In onze media stelt men dat hij een ‘betrokken burger’ en een ‘journalist’ is. De ‘andere kant’ benadrukt dat hij in Oekraïne al actief was, en zijn opleiding kreeg bij ‘rferl’ waar hij een ‘Havel Fellow’ was. ‘Rferl’ is de CIA-omroep achter ‘Radio Free Europe’, een overblijfsel uit de ‘Koude Oorlog’ die recent weer een nieuwe ‘Lease on Life’ kreeg door de geostrategische ontwikkelingen in de wereld. Als zodanig was hij dus wel opgeleid om chaos te stichten en nuttig te zijn voor de ‘Warparty’. Maar het lijkt mij toch sterk dat hij echt een elementaire schakel is in dat met vele honderden miljoenen gevoede ‘Regime Change’-apparaat. Tenzij hij direct betrokken was bij een eerder gemelde poging om Loekasjenko van het leven te beroven, zie ik niet hoe Belarus hem de doodstraf zou kunnen geven, zoals werd geroepen, of zelfs maar voor vele jaren kunnen opsluiten. Anderzijds, als hij daar wél direct iets mee te maken had, dan is de kans dat ‘wij’ een proces tegen hem in dat licht zullen bezien gelijk aan ’nul’.
De afgelopen twintig jaar zijn er meer dan genoeg incidenten en ‘maatregelen’ geweest waar we als gemeenschap niet goed hebben opgelet. En de afgelopen jaren zijn er veel initiatieven en lezingen van ‘maatregelen’ gepasseerd die, zeker achteraf bezien, eerder een soort ‘test in goedgelovigheid’ waren, dan dat er een beroep werd gedaan op onze kennis en intelligentie. Hoog Opgeleide, en Invloedrijke mensen stonden met een uitgestreken gezicht te liegen op de televisie, in de volksvertegenwoordiging, in de kranten en op blogs of websites. Sommige leugens waren volledige verzinsels. Andere leugens waren halve waarheden. En in een beperkt aantal gevallen begreep de ‘autoriteit’ zelf niet wat het probleem was, en liet men zich misbruiken door anderen, zonder kenbaar te maken dat men niet meer was dan een ‘Witte Jas’, een ‘Vertrouwenwekkende Boodschapper’.
In deze ben ik in zoverre de ‘Vertrouwenwekkende Boodschapper’ dat ik er niet voor terugschrik u beide zijden van de medaille te tonen, én aan te geven hoe we dichter bij de ware toedracht kunnen komen. Veel verder reikt mijn invloed niet. Doe er uw voordeel mee.