Als een hert dat in de koplampen van een snel naderende vrachtwagen staart.
In een treffende analyse van de manier waarop grote, machtige landen niet zozeer worden veroverd, maar eerder 'smelten', beschrijft Charles Hugh Smith hoe alles op een zeker moment 'in rook opgaat'. Hoe een systeem dat onaantastbaar leek, verkruimelt en verdampt, omdat de mensen die het systeem dragen er de brui aan geven. Ik deel die analyse, en zie het gebeuren.
Die ontwikkeling wordt gedragen door uiteenlopende groepen binnen de samenleving. Elk met een buitenissige, om niet te zeggen extremistische kijk op wat nodig is om dat verval te voorkomen, en/of de toekomst veilig te stellen voor toekomstige generaties. Maar met hetzelfde resultaat. Dat een extreem rechtse oproerkraaier als Navalny in Rusland wordt gesteund door 'Links' in ons deel van Europa, lijkt een anachronisme, maar dat is het niet. Het is een streven naar destructie van de 'bestaande orde' dat hen bindt. Een destructie van 'orde'.
In de actualiteit zie je hoe 'iedereen die er toe doet' applaudisseert en lippendiensten bewijst aan de 'helden' in de samenleving. De leerkrachten, de zorgmedewerkers, de politie, de brandweer. En, niet te vergeten, de mensen die écht werken voor hun geld, en iets produceren, of transporteren, met inbegrip van de boeren. Om hen het volgende moment te ontslaan, uit te kopen, af te danken, uit te knijpen, te dwingen om te werken onder onmogelijke omstandigheden, door hen in een keurslijf van wetten en regels, met bijbehorende toezicht te persen, die ervoor zorgen dat ze hun taak niet meer kunnen volbrengen, zonder roofbouw te plegen op zichzelf.
De 'Rechter' vleugel van die op zelfdestructie afstormende beweging wil het liefst géén overheid, en het 'recht van de sterkste/slimste', terwijl de 'Linker' vleugel de overheid gebruikt om alles onklaar te maken, omdat het 'wel wat minder kan'. Voor u. Netto komt het op hetzelfde neer. Maar zelf zien ze het niet zo. Sterker nog, velen die in praktische zin onderdeel zijn van één van beide vleugels, zien zichzelf niet als een 'extremist', maar als iemand die de strijd aanbindt tegen de 'bestaande orde' die wordt gedomineerd door 'de anderen', en die zijn langste tijd gehad heeft. Het sleutelwoord is 'verandering'. Maar wat houdt dat in, in een gepolariseerde wereld?
In discussies over het belang van productie zie je hoe groot de verwarring werkelijk is. Leerkrachten, zorgmedewerkers, politie en brandweer doen buitengewoon nuttig werk, als we ze niet voor de voeten lopen, maar hun loon wordt opgehoest door het collectief. Ze faciliteren de productie en het transport waar de economische kurk op drijft. Een frequent terugkerend thema hier op dit blog is dat we de 'paleisrevolutie' van de 'Jaren Zestig/Zeventig' overleefden door 'slimmigheidjes'. Een hele waslijst met trucs om anderen voor ons te laten werken. In het artikel van Charles Hugh Smith gaat het om de destructieve invloed van de 'veelvraten'. De 'Rechtse Elite', zelfs al doen ze zich voor als 'Links', maar actief in de 'financiële markten' waar het niet op kan. Maar vlak 'Links' niet uit, waar in ons deel van de wereld 'Links' allang niet meer staat voor iets dat verwijst naar 'werkers' of 'arbeiders', maar is verworden tot iets 'cultureels', met een geatomiseerd (decadent) wereldbeeld waarin het 'individu' is opgepompt tot een karikatuur van zichzelf. Daarin lijkt onze westerse samenleving meer op 'Rome', dan op de Sovjet-Unie. En dat is voor de analyse van wat ons te wachten staat niet onbelangrijk.
Door te overdrijven (Hoogmoed) hebben we ons eigen graf gegraven. Je ziet nu hoeveel pijn dat doet in het 'Linkse' bastion, waar 'cultuurdragers' aanspraak maken op het geld dat beter naar leerkrachten, zorgmedewerkers, politie en brandweer kan gaan. Terwijl die 'cultuurdragers' zichzelf hebben geconditioneerd tot het beschimpen van de 'werkers', de 'arbeiders', het 'plebs', door de landen waar de producten vandaan komen die we simpelweg nodig hebben, of die de grondstoffen leveren die ons warm houden, aan te wijzen als institutionele vijanden. Zonder te beseffen dat productie, transport, en het winnen van grondstoffen een bepaald niveau van discipline vereisen. Dus orde.
Als het er op aan komt, zijn 'cultuurdragers' wel bij machte om extreem geweld in te zetten om hun bevoorrechte positie te verdedigen. Maar ze zijn, in die 'gespecialiseerde' verschijningsvorm, als verkopers van 'gelul', volkomen ongeschikt voor leger, politie, brandweer, zorg of onderwijs. Althans, voor onderwijs dat tot doel heeft productieve mensen de weg te wijzen. Een Molotov-cocktail gooien, of een terroristische aanslag plegen of plannen, of iemand als groep te grazen nemen binnen de 'Cancel-Cultuur', lukt nog wel. Maar in die 'existentialistische' vorm laat het zich niet sturen door enig logisch proces, en is de samenleving die al haar investeringen wegsluist naar die geaborteerde, zelfgenoegzame feuten ten dode opgeschreven.
'Boem!' Vrachtwagen. Dat licht was niet de opkomende zon, Bambi.