De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Zo nu en dan komen er verhalen langs van 'wonderbaarlijke genezingen'. De afgelopen week presenteerde de 'Google-Feed' een verhaal van een Nederlander die opgegeven was door zijn Nederlandse arts, met uitgezaaide prostaatkanker, en ook de 'second-opinion' van het gespecialiseerde 'Anthony Leeuwenhoek' ziekenhuis stuurde hem naar huis met de boodschap dat het tijd werd om afscheid te nemen. Koppig zocht hij zijn heil in België, vond daar een arts die zijn prostaat wel wilde verwijderen, en zes jaar later is hij er nog steeds, en hij voelt zich kiplekker.
Of er een rationele uitleg is, en waar die dan op wijst, of dat de man een medisch wonder is, weet ik niet. Maar dat dit het bewijs is dat Nederlandse artsen 'niet deugen', en Belgische wel, gaat mij te ver. Ik vermoed dat iemand die een soortgelijk verhaal wil vinden, maar dan omgekeerd, met falende Belgische artsen, en een wonderbaarlijke redding in Nederland, ook wel ergens iets zal vinden in de archieven. Om onduidelijke redenen zijn we de 'geneeskunde' meer en meer als een 'exacte wetenschap' gaan zien, terwijl we allemaal weten dat het daar niet bij in de buurt komt. Sommige ingrepen zijn praktisch routine, met een accurate en praktisch gegarandeerde uitkomst. Ook al kan er rek zitten in de termijn die vooraf wordt opgegeven voor volledig herstel.
'Complicaties' treden op als de arts, of verzorgend personeel, of de patiënt 'onzorgvuldig' is. Maar het kan ook toeval zijn. Een onvoorziene, en ongelukkige samenloop van omstandigheden. Onder goede medische zorg verstaan we in ons deel van de wereld een heldere communicatie tussen de arts en de patiënt over de risico's van een ingreep of behandeling, waarna de patiënt mag kiezen. Maar in bepaalde gevallen wordt de patiënt geen keuze gelaten. Dat doet zich voor als de patiënt niet bij kennis is, niet toerekeningsvatbaar is, of als de patiënt een risico vormt voor zijn of haar omgeving. Maar het kan ook zijn dat de behandelende arts zekere informatie achterhoudt, omdat hij of zij inschat dat de patiënt die complexe materie niet op waarde kan schatten, of als de keuzestress het genezingsproces negatief beïnvloedt.
Waar het problematisch wordt, is waar artsen zelf niet naar behoren worden geïnformeerd, omdat iemand bedenkt dat die arts dan wellicht de verkeerde keuze maakt, of patiënten volledig informeert, waar dat onwenselijk is. Nou is 'volledig' in alle gevallen een illusie, en het zou ieder consult oprekken tot een seminar. Daarbij zijn veel risico's niet of nauwelijks in kaart te brengen. Waar we recent worden doodgegooid met kakelende 'specialisten' en 'leken' die een bijdrage leveren in de discussie over 'bijwerkingen' zie je hoe fragiel onze kennis is. Alles wat we doen in ons leven, elk hap voedsel, elk drankje, en elke pil of therapie heeft 'bijwerkingen'. Als het iets nieuws is, dan valt daar vooraf veelal nog niet veel over te zeggen, tenzij bepaalde componenten notoir te boek staan als de (meest waarschijnlijke) oorzaak van trombose, bijvoorbeeld. En als dat dan ook nog bewezen wordt omdat er mensen dood neervallen, komt dat in de 'bijsluiter'.
Aan de patiënt, in samenspraak met de arts, de keuze. Wat is, voor die patiënt, het grotere risico? En is er ook een ander geneesmiddel dat dat risico niet heeft? Welke risico's heeft dat alternatieve geneesmiddel dan wel? Is daar al iets over bekend? Of hebben we te maken met een 'experimenteel' geneesmiddel? Is het een gok? Wat zeggen de mensen die er hun levenswerk van hebben gemaakt kennis te verzamelen over de werking van dergelijke geneesmiddelen, en alles weten van de risico's van de ziekte zelf, en de kans op 'complicaties' in een latere fase?
Zeker als er geen haast geboden is bij een beslissing, kan de patiënt zich inlezen. Iets wat de meeste patiënten echter nalaten, omdat ze het te druk hebben met belangrijke dingen. Kijken naar 'leuterprogramma's', de laatste Netflix-productie, 'gamen', of 'Facebook' en wat de 'Google-Feed' ons voorzet over alle 'BN-ers'. Allemaal dingen die mij geen tijd kosten, want het is niet mijn 'ding'. Dus ik heb tijd om te graven. En dan stuit je bijvoorbeeld op het fenomeen 'Antibody Dependent Enhancement' (ADE), waar ik u al eerder naar verwees, op basis van wat een vermaarde Belgische viroloog daarover naar buiten bracht. Maar in DIT artikel van augustus vorig jaar wordt het redelijk begrijpelijk uitgelegd. En waarom het vaccineren met een 'lekkend' vaccin tijdens een pandemie spectaculair uit de klauw kan gieren.
Geen zekerheid. Maar als het gebeurt, als het virus muteert en potenter wordt, juist dankzij de vaccinaties, zijn de rapen goed gaar. En zijn de gevaccineerden extra kwetsbaar. Ik besef dat je van burgers nauwelijks mag verwachten dat ze zich over dit risico informeren, maar van een medische professional verwacht ik dat wel. En al helemaal van de verantwoordelijke 'toezichthouders' en politici. Maar als ze al 'bewegen' wanneer dat wordt ingebracht in de discussie, dan is dat onveranderlijk om die informatie weg te drukken. Waarom?
Het zijn niet de minsten die hun hele medische reputatie te grabbel gooien om ons te waarschuwen. En ja, het zijn doorgaans medici die tamelijk kritisch staan tegenover de 'farmaceuten', en bepaalde collega's die bekendheid genieten als 'televisiedokter', omdat ze bijna dagelijks te zien zijn in de 'leuterprogramma's', terwijl ze wellicht toch beter even naar hun kritische collega's kunnen luisteren, voordat het schip dat zij besturen met man en muis vergaat, omdat ze meer oog hadden voor de camera dan voor die ijsberg recht vooruit.
Laat mij benadrukken, en niet voor het eerst, dat ik zelf geen medicus ben, en ook niet ontken dat 'Covid' mensenlevens kost. Als 'geïnformeerde' potentiële patiënt, die knap ziek is geweest van de 'Mexicaanse Griep', de vorige bloedserieuze 'corona-pandemie', denk ik dat het risico van 'ADE' realistisch is. In het bijzonder waar niet het hele virus wordt aangeboden via een vaccin, maar een gedeelte. En dat het natuurlijke afweersysteem, geholpen door een gezonde levensstijl en vitamine 'D' als supplement in tijden met weinig zon, of voor mensen met een tekort om andere redenen, wellicht met medicatie die geacht wordt de symptomen te onderdrukken, terwijl de kosten en bijwerkingen verwaarloosbaar zijn, de betere optie zijn op dit moment.
De narigheid is dat het geen zin heeft om op de uitnodiging van de GGD te reageren met de vraag hoe dat nou zit met het risico van 'ADE', waar ze al niks weten over de risico's van 'bijwerkingen', omdat het immers in alle gevallen een experimenteel vaccin betreft. Beschikbaar gesteld door de farmaceuten onder voorwaarde dat zij niet aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de gevolgen van toediening. U zult dus in alle gevallen teruggeworpen worden op uw eigen verantwoordelijkheid. Met betrekking tot uw eigen gezondheid, en die van anderen. Maar inmiddels wel onder druk van vergaande beperkingen als u die prik voorbij laat gaan. En dat maakt dat ik mij erover op blijf winden. Dat zou minder zijn als we gewoon openlijk alle risico's zouden mogen weten, en kunnen bespreken. Als dit fout gaat, was het dan een 'complot'? Nee, een fuik waar we ingezwommen zijn als gevolg van grootschalige incompetentie, en het compartimentaliseren van kennis en kunde, met hooguit enkele cynische types op cruciale plekken die op 'winst' staan als het fout gaat, maar niet hoofdelijk verantwoordelijk gesteld kunnen worden.