Enkele dagen geleden schreef ‘Parlementair Commentator’ Tom Jan Meeus een column over het enorme gevaar van het nieuwe kabinet, zoals dat nu in de steigers staat.
In zijn beleving is de minimale meerderheid in de Volksvertegenwoordiging een garantie voor gepolariseerde verhoudingen in de samenleving. Het stukje zelf leest verder als een ‘omgevallen boekenkast’, en ik kan er eerlijk gezegd geen touw aan vastknopen. Maar mijn eigen analyse staat dan ook volkomen haaks op die van Tom Jan. Polarisatie is wel degelijk een gevaar, maar dan omdat Pechtold en zijn D66 niet van harte meedoen. Om het maar zachtjes uit te drukken.
Voor de verkiezingen schreef ik dat de Nederlandse kiezer de ‘polen’ in het politieke landschap zouden laten voor wat het was, en electoraal zouden opteren voor ‘olie op de golven’ door de ‘Middenpartijen’ sterker te maken, en ‘onruststokers’ hun hielen te laten zien. Nadat de uitslag binnen was, schreef ik dat er binnen de kortste keren een centrum-kabinet kon zijn, gevormd door VVD, CDA, D66 en CU. Maar D66, en uiteenlopende ‘Politieke Commentatoren’, spraken daar hun veto over uit, waardoor het alsnog een slepende kwestie is geworden.
Dat brengt mij bij de tussenkop die de column van Tom Jan verlevendigt: ’Nieuws draait niet primair om feiten, nieuws draait om verwachtingen verslaan’. U begrijpt, dan heeft u aan mij een slechte! Mijn kijk op wat nieuws is staat daar volkomen haaks op. De opinie, en verwachtingen, van Tom Jan en de zijnen vind ik beslist interessant, als ze begrijpelijk geformuleerd zijn. Maar met journalistiek heeft het niets uitstaande. Uit die column kan ik echter niet halen hoe ik die stelling moet plaatsen, omdat Tom Jan zich anderzijds beklaagt over het gegeven dat feiten er in het gepolariseerde debat steeds minder toe doen.
De reden dat de formatie zo stroef loopt, is het gegeven dat D66 verwachtingen heeft gewekt bij een tamelijk uitgesproken deel van haar achterban. Die achterban vertegenwoordigt dertien procent van de burgers die hun stem uitbrachten. En hoe groot het deel is dat uitzonderlijk veel belang hecht aan wettelijke regelingen die ‘euthanasie voor iedereen’ mogelijk moeten maken, kan ik niet inschatten. Maar dat de gemiddelde Nederlander zich meer zorgen maakt over de veiligheid in het land, de erosie van haar rechten en aanspraken, en de risico’s van een nieuwe ‘greep in de kas’ door banken en dergelijke als we weer achteruit gaan lopen in economisch opzicht, of wat het voor ons betekent als we de zorg voor steeds meer ‘failed states’ op ons nemen, en iedereen uitnodigen om zich in Nederland te vestigen, dat lijkt mij een open deur.
Tom Jan verwijst naar de totaal uit de klauw gierende situatie in de Verenigde Staten. Wat hij echter lijkt te missen, is dat het geen vete is tussen de traditionele politieke partijen die het land opbreken, maar juist het gegeven dat een politieke elite van ‘Democraten’ en ‘Republikeinen’ samen, opererend als de ‘Warparty’, zoals ik het noem, de aansluiting met de kiezer kwijt zijn geraakt. En hoe hysterischer die elite, en de aan hen verbonden media, te keer gaan om een eenheid te smeden, door een vijandsbeeld op te roepen van ‘Russen’ die het land bedreigen, hoe gevaarlijker het wordt. Ook dat verwijst niet naar het soort polarisatie met ‘linkse’ en ‘rechtse’ groeperingen die zich afzetten tegen ‘het centrum’. Het verwijst naar een ‘centrum’ dat verstek liet gaan. Dat is weggeslagen door jarenlange toneelstukjes in ‘Washington’, terwijl de ‘Warparty’ de lijnen uitzette. Gesteund door extraparlementaire ‘experts’.
En daar zie ik bij Tom Jan dan weer een flikkering terug, waar hij stelt dat in de Verenigde Staten de ‘superrijken’ het roer hebben overgenomen van de mensen met ‘ideeën’ die bereid zijn ‘kritisch te denken’. Maar hoe hij dan komt bij een ‘enorm gevaar’ als een kabinet een smalle electorale basis heeft, dat begrijp ik niet helemaal. Volgens mij moet je die ‘collusie’ van ’superrijken’ en politieke opportunisten, die alles uit de kast trekken om, tegen de wil van het volk in, hun hobby’s erdoor te drukken, vakkundig de nek om draaien. Geen ‘Oekraïne-deals’, na die gewelddadige coup in dat land, waardoor we weer een stukje verder zijn opgeschoven richting oorlog met Rusland, omdat we ‘Kiev’ gaan helpen die Russisch-talige minderheid uit te roeien, of over de grens met Rusland te jagen. Om maar eens wat te noemen……
Het verzet tegen Groen-Links komt niet voort uit weerzin tegen een ‘Groene’ toekomst, maar omdat we er dan een ‘Groene-Zwarte Piet’, ‘Groene euthanasie’, ‘Groene Regime-Change Operaties’, en bijgevolg ‘Groene Vluchtelingen’, waarvan een gedeelte ‘Groene Terrorist’ blijkt te zijn, of ‘Groene Uitkeringsgerechtigde’, bij krijgen. Getalsmatig kan dat in het parlement een opsteker zijn, maar voor de Nederlandse kiezer is het een deceptie, waardoor de polarisatie terugkeert. Laat dat ‘Nederland-Gidsland’-thema maar even een tijdje stof vergaren op de schappen van de ‘Think-Tanks’, terwijl we ons concentreren op de dingen die belangrijk zijn. Daarbij zou het helpen als NRC, en andere kranten en zenders, weer gewoon ‘klassiek’ nieuws gaan brengen, inplaats van de handel in verwachtingen aan te jagen.