Welke Nederlandse politieke partij staat, inhoudelijk, het dichtst bij 'Verenigd Rusland', de partij van Poetin, Medvedev en Lavrov?
Dat is het CDA. Een stelling die leden van die partij echter ongezien afserveren, omdat ze onder geen beding met Poetin geassocieerd willen worden. Dat vindt niet zijn oorsprong in duidelijke verschillen van mening, maar in het gegeven dat het CDA, net als de Duitse CDU, vergroeid is met dat wat ik hier de 'War Party' heb genoemd. Het rabiate anti-communisme dat is getransformeerd tot 'Russofobie', dat in die verschijningsvorm grote overeenkomsten vertoont met het anti-semitisme.
Daar komt bij, dat 'Verenigd Rusland' weliswaar zwaar leunt op het Christendom als inspiratie, maar dat 'hun' kerk de 'Orthodoxe' kerk is, waarvan het Katholieke deel van het CDA meent dat die 'afsplitsing' van 'Rome' nodig een lesje in onderdanigheid geleerd moet worden. De huidige Paus, en de zittende Patriarch zijn minder verbeten dan de 'bloedgroepen' binnen het Christendom, of wat daar in het westen nog van over is. En dat vertaalt zich binnen het Katholicisme ook in kritiek op Francis.
Net als binnen alle grote 'religieuze tradities' met een enkele God, wemelt het binnen het Christendom van de 'richtingen' die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Die strijd vinden we vervolgens ook terug bij 'afvalligen', die zich inmiddels tooien met het aureool van het 'Verlichtingsdenken', maar dat is in hun geval meer om hun ouders een hak te zetten, dan dat ze daadwerkelijk losgekomen zijn van het dogma dat hen met de paplepel is ingegoten. Daarbij hoef ik u niet te vertellen dat het Christendom zowel fiere verzetshelden, als notoire, fanatieke fascisten voortbracht. Het Katholieke Polen stond bol van het anti-semitisme, en het Katholieke Italië en Spanje, maar ook 'Vichy-Frankrijk', vielen als een blok voor het fascisme. Terwijl streng gelovige 'Gereformeerden' in Nederland, naast de 'communisten', de belangrijkste bron voor het 'Verzet' tegen de Nazi's in ons land tijdens de Tweede Wereldoorlog vormden.
Het CDA mag dus inhoudelijk amper te onderscheiden zijn van 'Verenigd Rusland', maar dat wil niet zeggen dat ze op die rationele basis keuzes maken. En dat geldt ook voor de andere Christelijke partijen in Europa, waarbij alleen de Franse UMP nadrukkelijk was gaan schuiven, waardoor de 'War Party' daar nu alle ballen op Macron speelt. Overigens is ook de 'Sociaal Democratie' volledig vergroeid met die 'War Party', en altijd bruikbaar als 'back-up' waar de Christelijke partijen er niet meer in slagen de macht naar zich toe trekken.
De bereidheid van de Christelijke partijen om het eigen belang, en dat van haar kiezers, ondergeschikt te maken aan dat van de 'War Party', en daarbij zicht te houden op de eindoverwinning in de al eeuwen slepende strijd tussen 'Orthodoxen' en 'Rome', waar het de Katholieken betreft, zorgt er in het Midden-Oosten voor dat ze de kant van Saoedi Arabië en andere extremistische Soennitische staten kiezen. Zelfs als Christenen in landen als Syrië, Irak en Egypte daarvan het slachtoffer worden. Alles liever dan die 'Orthodoxe' Russen.
Met deze bijdrage hoop ik slechts te bereiken dat u, de Nederlandse kiezer, oog krijgt voor het gegeven dat partijprogramma's, en het charisma van de lijsttrekker, niet alleen niet bepalend zijn, maar dat keuzes die uiteindelijk in de praktijk worden gemaakt volkomen haaks kunnen staan op het beeld dat een partij van zichzelf heeft. Niet als gevolg van de noodzaak om compromissen te sluiten, maar omdat men uiteindelijk loyaler is aan een 'historisch belang', zelfs als dat niet wordt uitgesproken. Waarbij het, zoals in dit geval, voor de hand ligt dat men bij het CDA zelfs nadrukkelijk, en in alle denkbare toonaarden, zal weerspreken dat die 'belangen' zelfs maar een rol spelen. Al helemaal waar die uiteindelijk samenvallen met kwalijke 'onderbuikgevoelens' waar men in het openbaar op hoge toon afstand van zal nemen, als iemand die 'verdenking' opwerpt, verwijzend naar de praktijk, en een kwalijke historische band met 'onfortuinlijke keuzes'.
In de Media treft u voortdurend verwijzingen aan naar een band die er zou zijn tussen 'extreem-rechts' in Europa en de Verenigde Staten, en 'Verenigd Rusland', cq 'Poetin'. Zo'n band is een illusie, die niettemin wordt gekoesterd door 'Russofoben', die het gebruiken als een kapstok voor hun eigen merkwaardige keuzes. Zoals de bereidheid om terroristische organisaties in het Midden-Oosten, Afrika en Oekraïne te steunen, in strijd met hun openlijk beleden wens om 'mensenrechten' op de eerste plaats te zetten. Interessant daarbij is wat in het artikel van de eerste 'link' in deze bijdrage wordt gezegd over de kijk van 'Verenigd Rusland' op 'Democratie'. (A Case Against Democracy). Ook daarin herken je de bezwaren die er leven bij een partij als het CDA tegen 'directe democratie', waar de groepen ter rechter (en linker) zijde van het politieke centrum daar juist uitgesproken voorstanders van zijn.
In haar column in NRC, dus niet de 'Opiniebijlage', die ook door de eigen redactie wordt volgeschreven, besteedt Caroline de Gruyter aandacht aan het gebrek aan draagvlak voor 'democratie' onder jonge kiezers. Met referentie aan een recent onderzoek. Omdat de Gruyter permanent resident van de 'Atlantische Bubbel' is, ziet ze daarin het 'bewijs' voor de opkomst van 'extreem rechts'. Maar dat vloekt heftig met ander onderzoek dat juist uitwijst dat jongeren 'oververtegenwoordigd' zijn in wat er over is van 'linkse' partijen. In de Verenigde Staten waren het niet de jongeren die op Trump stemden. Die stemden in meerderheid op Hillary. En ja, ze hebben lak aan 'democratie'! Ze hebben 'eisen' en 'rechten'. En hoe anderen in de samenleving daarover denken, interesseert ze de rozen! (VIDEO). En dat is iets wat binnen het CDA, en onder de aanhangers van 'Verenigd Rusland', maar ook onder de Amerikanen die hun buik vol hebben van 'Washington', steeds prominenter zichtbaar wordt.
Wat er gebeurt als mensen in een samenleving het idee krijgen dat 'tradities' die waardevol zijn, bij het 'grof vuil' worden gezet, op voorspraak van 'experts', en partijen die zeggen hen te vertegenwoordigen, het in de praktijk af laten weten, zie je nu in de Verenigde Staten. Obstinate burgers kiezen niet vóór een man als Trump, maar tégen het gehuichel in 'Washington'. Er is in Europa ruimte voor een partij die deze kiezers onderdak biedt. Vandaar dat ik het CDA de komende verkiezingen nog uit zie groeien tot de 'verrassing'. Maar als Buma vervolgens in de praktijk uiteindelijk toch weer zijn oor laat hangen naar de vertegenwoordigers van de 'War Party' in zijn partij, is het over met het vertrouwen in 'Den Haag', wat die groep betreft. En dreigt een identieke deconfiture als we nu zien in de Verenigde Staten. Waar 'links' steeds harder schreeuwt om een machtsgreep, en de compleet stuurloze 'Republikeinen' slechts loeren op een kans om dan in elk geval hun eigen 'mannetje' aan de macht te helpen, om de 'orde te herstellen'.
Het is overigens niet zo dat de weerstand tegen het slopen van 'tradities' typisch iets is voor mensen met een Christelijke achtergrond. Er is in die zin ook geen consensus over de vraag wélke 'tradities' de moeite van het verdedigen waard zijn. Of hoe dat zijn beslag moet krijgen. Ik schreef hier eerder al, dat veel 'arbeiders', cq mensen die sociaal-economisch onderaan bungelen in de maatschappij, niet noemenswaard zijn opgeschoven in hun verwachtingspatroon. Wat veranderd is, dat is dat hun politieke vertegenwoordigers hen verraden hebben. Academici namen de 'kaderplaatsen' in, en de partijen op sleeptouw. Met als gevolg dat de noden van hun achterban uit beeld schoven, wat altijd een buitenkansje oplevert voor 'populisten'. En daar zie je het verschil met de situatie in Rusland op dit moment, waar de finaal mislukte 'Dictatuur van het Arbeidersproletariaat' plaats heeft gemaakt voor een partij als 'Verenigd Rusland', waar niet alleen de 'Orthodoxe' Rus, maar ook die 'Goddeloze' arbeider zich in herkent. En daadwerkelijk gematigde Moslims in dat enorme land.
De ironie is dus, dat wat onze 'elite', de 'experts', en de 'redacteuren' bij de 'Legacy Media' missen, de blinde vlek is in hun eigen maatschappijvisie, die nog maar weinig te maken heeft met het honoreren van de 'Volkswil' binnen dat klassieke keurslijf van 'Burgerlijke Vrijheden'. Het komt neer op een dictaat van 'minderheden', en academische geselecteerde leefregels, die van bovenaf worden opgelegd voor ons aller bestwil. Gekoppeld aan de illusie van 'exceptionalisme', wat de machthebbers het recht verschaft om ook de rest van de wereld te onderwerpen aan de wil van de 'War Party'. En het werkt niet. Het leidt intern tot decadent verval, fenomenale schulden, en verzet van degenen die met de rekening blijven zitten, en extern tot oorlog. Een rationele keuze voor het honoreren van de voorstellen in het partijprogramma, en op basis daarvan zoeken naar partijen die dezelfde doelen nastreven, zou het CDA, de CDU, maar ook de 'Conservatieven' in Engeland, in contact brengen met 'Verenigd Rusland', en de EU als concept kunnen redden. Maar het 'gebemoei' en de spilzucht met wortel en tak uitroeien.
Nogmaals: Ik schrijf dit niet als aanhanger van het CDA, of de CDU, of de 'Conservatieven', of van 'Verenigd Rusland'. Het betreft een analyse van de politieke realiteit, zonder ideologische 'bias'. Ik ben zelf niet gelovig, en niet gelovig opgevoed. En zoals ik hierboven ook al nadrukkelijk stel, is er in Nederland, en elders in Europa, plek voor een 'traditionele' partij die niet op religieuze leest geschoeid is. De 'Conservatieven' in Engeland voldoen op dit moment net zo min als het CDA, de CDU of de UMP in Frankrijk, door hun sterke band met de 'War Party'. Maar ik begon mijn betoog met de verwijzing naar de 'Programma's'. De 'Inhoud'. En de intentie die daaruit spreekt, ook als er onder de leidende politici geen begin van bereidheid is om er naar te handelen. En wat daarvan de gevaren zijn.