Een 'Verdrag' is een intentieverklaring waarin soevereine staten vastleggen dat ze op bepaalde gebieden samen zullen werken.
De 'Verdragen' zelf zijn doorgaans weinig specifiek, anders dan bij een 'Akkoord', dat veelal betrekking heeft op de handel. Gaandeweg worden 'Verdragen' uitgebreid met 'Akkoorden' en wederzijds bindende wetsteksten. Hoe gedetailleerder de 'Akkoorden' en wetsteksten, hoe groter de behoefte aan extra-parlementaire instituten, 'adviesorganen', controle om toe te zien op naleving, en een soort 'rechtbank' waar men geschillen voor kan leggen. 'Verdragen' zijn goed voor de werkgelegenheid, slecht voor de transparantie en democratische controle, en een magneet voor corruptie, lobby-circuits, en misbruik van 'publiek geld'.
Voor soevereine staten zijn ze in de praktijk ook een Kafkaiaanse-gevangenis, omdat het een peulenschil is om binnen te komen, maar niemand weet hoe het moet als je weer wilt vertrekken. Zie 'Brexit'. De Britten willen weg uit de EU, maar de (handels-) voordelen van de 'Open Markt' behouden. Er valt veel voor te zeggen om ze dat niet te gunnen. 'Cherry-Picking', waarbij een land wel de lusten, maar niet de lasten accepteert, leidt tot ontbinding van de hele EU, en dat is zeker voor Nederland de nekslag, economisch gesproken. Tegenstanders van de EU zullen u vertellen dat het tegenovergestelde het geval is, en u prachtige vergezichten voortoveren op basis van predicties van 'bureaus'. Maar vraag maar in Engeland hoe accuraat die modellen zijn.
'Verdragen' heb je in soorten, en maten. De Verenigde Staten zijn kampioen in het afsluiten van 'Verdragen', die ze zonder reden dan weer 'opzeggen', of simpelweg met voeten treden. Vaak omdat een 'Wapenfabrikant' iets nieuws heeft, maar het 'Verdrag' in de weg zit. Of om een soeverein land onder de voet te lopen, of leeg te zuigen. Dat heeft ook alles te maken met de vraag of je binnen een 'Verdrag' de sterkere partij bent, of niet. En het zal u niet ontgaan zijn dat de Verenigde Staten het idee hebben dat ze niet alleen de sterkere partij zijn in de wereld, maar dat de 'Verdragen' die ze hebben gesloten te 'duur' zijn, of zelfs volledig eenzijdig.
De EU is geen land, maar een groep landen dat verbonden is door een 'Verdrag'. Waar 'm de schoen wringt, is dat geen mens precies weet hoeveel soevereiniteit men heeft ingeleverd toen men dat 'Verdrag' tekende. Bij de bescheiden start ging het eigenlijk alleen maar over de handel. Maar gaandeweg kwamen er 'Akkoorden' bij die slechts zijdelings met handel te maken hebben, of daar in het geheel niets mee van doen hebben. En waar het aanvankelijk ging om het bevorderen van de handel, gaat het tegenwoordig eerder steeds vaker over 'sancties', dus handelsbeperkingen. En ineens kan het dan gebeuren dat je als gekozen staatshoofd voor je kiezen krijgt dat je offers moet brengen, omdat 'Brussel' een probleem heeft met je buurman. Of dat je problemen hebt met gigantische vluchtelingenstromen als gevolg van destabiliserende 'Regime Change' ingrepen in een buurland, maar dat je niet je eigen grens mag sluiten, omdat je vreest dat de economie en sociale cohesie van je land anders naar de gallemiezen gaat.
Nu komt Juncker met een plan voor een centraal geleide Europese grensbewaking. Dat is de enige logische oplossing voor een steeds groter wordend probleem. Want als het ene land keurig de grenzen bewaakt, en mensen er niet inlaat die geen aanspraak kunnen maken op de status van 'vluchteling', terwijl het andere land middels 'discretionaire bevoegdheid' iedereen een paspoort geeft, onder druk van de lokale media en George Soros, die door sommigen wordt beschuldigd van openlijke, en perfide mensensmokkel en andere lugubere praktijken, terwijl zijn aanhangers hem als hun 'Guru' zien, en alle kritiek wegwuiven als 'antisemitisme', is het dweilen met de kraan open. Wie de EU binnen wil komen, kiest de 'Weg van de Minste Weerstand', en daarna ligt de hele EU aan zijn of haar voeten. Maar dan moet er dus ook wel duidelijkheid zijn over wie we binnenlaten, en wie niet. En moet iedereen zich daar ook aan conformeren.
Het grootste probleem is dat de EU geen flauw benul heeft welke kant ze nu op willen. Juncker kan het over Europese grensbewaking hebben, maar dan komt er een andere wijsneus met het idee dat je die grenzen juist open moet houden, en 'in de landen zelf' aan de slag moet om te voorkomen dat mensen daar niet langer willen wonen. Prachtig, zweverig verhaal, maar met een NAVO die met elke nieuwe dag weer ergens een land destabiliseert, en 'Washington' die het economische vloerkleed onder een land vandaan trekt als de gekozen regering niet doet wat 'Washington' hen opdraagt, is dat 'Fantasyland'. Wereldvreemde onzin. Teveel van de geestverruimende 'Brabant-pilletjes' gesnoept waar Nederland zo leuk aan verdient.
Alle wrijving in Europa komt niet door gebrekkige regelgeving, maar door 'ruime interpretaties' van sommige lidstaten, die dan als regel ook graag anderen de les lezen, en de maat nemen. Zo dreigt Hongarije 'Gebrexit' te worden door het Europees Parlement, omdat Orban de term 'soeverein' te letterlijk neemt, en tevens immigranten buiten de deur houdt waarvan 'Europarlementariërs' menen dat we ze tóch toe moeten laten, ook al is dat in strijd met de afspraken. Hoezo bepaalt een 'rapporteur' van GroenLinks in het Europees parlement, die volgens de 'Soros-Leaks' een 'betrouwbare bondgenoot' is van de miljardair/'Regime-Change'-investeerder, hoe een land om hoort te gaan met de toch behoorlijk diverse pers, de 'academische wereld' (De 'Soros-Universiteit'), en 'Hulporganisaties'? Hebben de Hongaren op Orban gestemd? Of op Soros en Judith Sargentini?
Verdraagzaamheid begin met respect voor 'Verdragen'.