Heeft Trump nou samengespannen met het Kremlin, of niet?
Na die eerste wilde beschuldigingen realiseren meer en meer mensen zich dat daar geen spoor van bewijs voor is. Dus gooit men het nu over een andere boeg. Het Kremlin steunde Trump niet, maar probeerde onenigheid te zaaien. Als ‘bewijs’ geldt dan dat handjevol berichten op de ‘sociale media’ dat afkomstig zou zijn van een ‘trollenfabriek’ uit St Petersburg. En dat die ‘trollen’ handelden in opdracht van het Kremlin, staat als een paal boven water, omdat de eigenaar van die commerciële toko de chef-kok was van een restaurant waar Poetin wel eens heeft gegeten.
Hou me vast!
Dat dit handjevol berichten, waarvan de meesten ná de verkiezingen werden gepubliceerd, voor de gigantische maatschappelijke chaos in de Verenigde Staten heeft gezorgd waar we nu getuige van zijn, is volslagen absurd. Wie de verkiezingsstrijd in de Verenigde Staten enigszins heeft gevolgd, kan het onmogelijk ontgaan zijn dat het land, geheel op eigen kracht, tot op het bot verdeeld is. Als het Kremlin al met opzet zout in die wond strooide, dan was het in elk geval nog altijd niet het Kremlin dat die wond veroorzaakte.
Het totale gebrek aan elementair fatsoen bij verkiezingen in de Verenigde Staten, en in toenemende mate in Europa, is een product van politici en media in die landen zelf. En, niet te vergeten, aangewakkerd door ‘professionele’ bureaus zoals het Britse ‘Cambridge Analytics’, dat voor Trump werkte, en het Amerikaanse ‘Fusion GPS’, gesteund door het Britse ‘Orbis Business’ van voormalig MI-6 agent Christopher Steele, voor Clinton en de Republikeinse senator John McCain, dus de ‘Warparty’, voor het gemak.
Het nieuwste ‘inzicht’ is dat het Kremlin in feite meeschreef aan het ‘Steele Dossier’, dat vol staat met ‘vuiligheid’ over Trump, en de basis vormt voor de suggestie dat Trump ‘in de zak zit’ van Poetin. Om die ‘twist’ te kunnen volgen moet je een stevige basis hebben in ‘complot-theorie’, en bereid zijn flink wat informatie te schrappen. In DIT artikel construeert de voormalige advocaat van ‘Deep Throat’, de bron van de journalisten bij de Washington Post die Nixon pootje lichtten, hoe het Kremlin, volgens hem, tewerk is gegaan.
Het was nóg ‘sappiger’ geweest als hij de rol van de Russische dubbelspion Sergei Skripal erbij had getrokken, die voor ‘Orbis’ gewerkt zou hebben, wat door anonieme ‘sources’ in England in alle toonaarden wordt ontkend om de ‘narrative’ van een aanslag door Poetin niet te verstoren. Maar het past wel net iets té goed om het terzijde te schuiven. En zeker als tevens waar is dat hij het plan had opgevat om terug te keren naar Rusland. Skripal als dubbel-dubbel-spion die (voormalig) MI-6-agent Steele Kremlin-disinformatie voedt, waar het complete establishment van de ‘Warparty’ met open ogen in trapt. Geen wonder dat Skripal dood moest, of in een ‘safe-house’ buiten beeld gehouden moest worden dan........
Dat leiders van landen buiten de Verenigde Staten en Europa hun voorkeuren hebben als er weer ergens verkiezingen zijn, dat is helder. Dat geheime diensten en propaganda-organisaties zoals ‘Hasbara’ er niet voor terugdeinzen te trachten de ene of de andere kandidaat op het pluche te hijsen, daarover is wat mij betreft ook geen discussie. De Verenigde Staten en haar Europese hofhouding heeft een niet uit te gummen historie van inmenging in verkiezingen elders. Al sinds jaar en dag hebben ‘westerse’ landen zenders gericht op Rusland en China, en financieren ze ‘NGO’s’ die actief proberen onenigheid te zaaien in die landen.
Of het Kremlin via die weg een duit in het zakje heeft gedaan, of dat ze, zoals Poetin stelt, zich afzijdig hebben gehouden, zou er niet toe moeten doen als onze democratie robuust is. Wat zorgwekkend is, dat is dat nu alom wordt gesuggereerd dat de Amerikaanse en Europese samenleving kwetsbaar zijn voor initiatieven die bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten. Maar wiens schuld is dat?
Wat zou u zeggen van ‘opportunistische vrienden’? ‘Positieve discriminatie’? ‘Open grenzen’? De ‘Humanitaire’ reddingsacties? De verwatering van de rechtsstaat waar ik gisteren over schreef? En de verloedering van het ‘politieke bedrijf’, waar het allang niet meer om visie gaat, maar om het veroveren van de macht, waarvoor geen enkele truc wordt geschuwd? De media, die graven in het privé-leven van mensen met ambitie, teneinde hen af te kunnen branden voor de ogen van het volk op basis van een uitvergroot ‘pijnpuntje’ in iemands persoonlijkheid of loopbaan, ter meerdere eer en glorie van de ‘Heilige Kijkcijfers/Oplage’?
Naar eigen zeggen had Trump de bedoeling het ‘moeras’ droog te leggen in de Verenigde Staten. Toen Poetin in Helsinki zei dat hij inderdaad vooraf een voorkeur had voor Trump boven Clinton, was dat effectiever als bevordering van de onenigheid in de Verenigde Staten, dan die kneuterige operatie vanuit die ‘trollenfabriek’ in St Petersburg, die mijns inzien puur commercieel was, exact omdat het niks voorstelde. En het is ironisch om te zien welke bedrijven en media-conglomeraten het hardst getroffen worden door de recente schoonmaakactie van 'Twitter'.
Waar we collectief mee bezig zijn?
Uit angst voor een muis springen we van het dak van een torenflat.