‘Kijk naar jezelf!’
In de jaren zestig van de vorige eeuw kreeg het ‘individualisme’ vleugels. Autoritaire neigingen binnen de maatschappij werden overal tegen het licht gehouden, en ‘uitgedaagd’. Het was de tijd van ‘Provo’. Eenieder die meende het recht te hebben om te bepalen hoe een ander moest leven, kreeg de wind van voren. Tegelijkertijd werd ‘collectiviteit’ niet rigoureus afgewezen, maar werd benadrukt dat enig ‘collectief’ slechts kon voldoen in een behoefte, als het volledig vrijwillig was.
Die bevlogen, ‘anarchistische’ idealen hielden niet lang stand. De autoritaire overheid moest er wel aan geloven, en deed over de hele linie vele stappen terug. Maar van de als zuiver vrijwillig collectief opgezette ‘leefgemeenschappen’ of ‘communes’, en bedrijven, kwam op de wat langere termijn niet veel terecht. En nu is de cirkel rond, en wemelt het in de maatschappij van de groepen die elkaar op leven en dood bestrijden, en anderen de les lezen hoe men moet leven. Maar met een ‘overheid op afstand’, die bij elke ontwikkeling geduldig wacht op ‘instructies’ van ‘de baas’.
Alle denkbare autoritaire trekjes die eind jaren zestig werden aangevochten als obstakels die een betere wereld in de weg stonden, zien we terug bij de ‘progressieve’ mens nu. Er komt geen einde aan de ‘eisen’ die professioneel georganiseerde ‘belangengroepen’ stellen aan anderen binnen de samenleving. En de bereidheid om alle beginselen van de rechtsstaat, democratische besluitvorming, en garanties voor de individuele vrijheid overboord te kieperen, om het ideaal van een wereld als één grote ‘Safe-Space’ te kunnen realiseren, is enorm beangstigend. Vooral ook omdat men zelf volhoudt die rechtsstaat, democratie en individuele vrijheid juist te bevorderen. Het is puur ‘Orwell’.
Het meest angstaanjagende dreigement uit de hoek van de ‘wereldverbeteraars’ in deze tijd, is dat ze zich opmaken om je te komen ‘bevrijden’. Bouw maar vast een schuilkelder. Koop je eigen rubberboot. Begin maar met hamsteren. Stel het krijgen van kinderen maar uit. Want voordat je ‘pap’ hebt kunnen zeggen, is je habitat één rokende sintel. En waag het niet om te vergeten ‘Dankjewel’ te zeggen, want dan krijg je de ‘Inquisitie’ op bezoek, die zal oordelen of je wel naar behoren (positief) discrimineert.
De verdwazing is nu zo onmetelijk, dat er wereldwijd een storm opsteekt als Trump de term ‘Shithole Countries’ laat vallen. Dat Trump kampioen is in ‘ondiplomatieke woordkeuze’, dat weten we nu zo onderhand wel. Maar dat er landen zijn waar de bevolking tot aan de lippen in de bestuurlijke ‘drek’ staat, dat is zó volkomen accuraat als typering, dat het totaal wereldvreemd is om daar een uiting van ‘racisme’ in te willen bespeuren. Waar komen al die vluchtelingen anders vandaan? Toch niet uit ‘voorbeeldlanden’ waar men zijn geluk niet op kan? Ze komen toch niet als missionaris, om ons te leren hoe we onze samenleving kunnen verbeteren, zodat het bij ons net zo’n paradijs wordt als dat land waar ze lopend, strompelend, kruipend en zwemmend aan zijn ontsnapt? Het is daar een ‘Shithole’! Als regel omdat wij daar hebben ingegrepen.
Dat Trump die mensen niet over de vloer wil is begrijpelijk, maar ook verachtelijk, omdat zijn land, als geen ander, er voor heeft gezorgd dat die landen waar al die mensen uit wegvluchten zijn afgegleden richting ‘Shithole’, of 'Shitshow' zoals Obama Libië betitelde, nadat wij het hadden 'bevrijd'. Het hele spectrum aan ‘bevrijdende’ activiteiten van ‘westerse’ landen elders in de wereld leidt tot rampspoed. Geroofde grondstoffen, geplunderde mijnen en reserves, grootschalige vervuiling, slavernij, oorlog en ‘Regime-Change’, overhoop getrokken culturen en eeuwenoude tradities, verwoeste kunstschatten en eeuwenoude gebouwen, en het hele land vol ‘depleted uranium’ waar je kanker van krijgt. Met ‘sancties’ toe.