Voor de NAVO-landen, Israël en Saoedi Arabië is Syrië een ‘speeltuin’.
Dat gold ook voor de andere landen waar de NAVO zich mee bemoeid heeft sinds de Sovjet-Unie de geest gaf. Maar Syrië is de ‘slagroom-op-de-taart’, omdat er nu ook wordt teruggeschoten. Althans, de kruisraketten en andere wapensystemen, zoals vanuit het veilige Libanese luchtruim afgeschoten Israëlische raketten, kunnen worden ‘onderschept’. En dat maakt Syrië 'leuker'. Maar er is meer.
In Afghanistan en Irak ging het om een oorlog waarbij NAVO-landen zélf in het strijdperk traden. Maar in Libië, Syrië en Oekraïne gebruikt men, net als eerder in Joegoslavië, en tijdens de oorlog in Afghanistan om de Sovjets daar te verdrijven, extremisten die men elders dan weer zegt te bestrijden. Neo-Nazi’s, Salafisten, Jihadisten, avonturiers, en ambitieuze oligarchen worden ‘gemanaged’ om die ‘doellanden’ op te lijnen voor de belangen van de ‘Grote Graaiers’. Wat een bijzonder complexe uitdaging is, omdat het onontbeerlijk is dat je de steun van mensen die normaal gesproken alleen van de bank komen voor ‘Grote Grazers’, niet wil verspelen.
Dat laatste vergt het uiterste van mensen die gespecialiseerd zijn in ‘perceptie management’, want een ‘geitenwollen-sok’ zal niet snel uit zichzelf iemand knuffelen die homo’s van het dak gooit, en vrouwen verplicht om in een ‘tent’ te wonen. Dat laatste klinkt oneerbiedig, maar zo bedoel ik het niet. Respect voor de eigen keuze van andere mensen staat bij mij voorop, en als iemand er voor kiest om zich in een burqa te hullen, zul je mij daar niet over horen. Zolang diegene maar niet uitdraagt dat anderen zich ook in een burqa moeten hijsen. In eerste aanleg zit ik daarmee op dezelfde lijn als het gros van de ‘geitenwollen-sokken’. Maar in de praktijk pakt dat opvallend anders uit. Hoe kan dat?
Hoe is het mogelijk dat mensen die zichzelf ‘links’ noemen, zich ontwikkelen tot de grootste pleitbezorgers van fanatieke Neo-nazi’s in Oekraïne, die er niet voor terugdeinzen burgers af te schieten om een fascistische revolutie te forceren, samen met extreem cynische Amerikaanse ‘Regime-Change’-specialisten? En het antwoord is: ‘Perception Management’.
In de praktijk blijkt het een peulenschil om ‘Gutmenschen’ te mobiliseren voor het steunen van de meest gruwelijke massaslachters. Het is niet nodig, en zelfs niet nuttig, om middels propaganda die niets ontziende types op een voetstuk te hijsen. Het enige wat je nodig hebt, is een ‘Grote Boef’, die je moet zien te verkopen als het ‘Grotere Kwaad’. Dat verhaal hoeft niet waar te zijn, maar je moet de ‘doelgroep’ gewoon geen tijd gunnen om dat te ontdekken. Het draait om ‘momentum’. Als de vaart eruit loopt, gaat het mis.
‘Gutmenschen’ hebben als cruciale eigenschap, dat ze in het ’nu’ leven. Het verveelt hen mateloos als je aan komt zetten met ‘oude koeien’. Ze willen niets liever dan ‘vooruit kijken’. En het ‘positieve’ benadrukken. De hele lijn van leugens, halve waarheden, gebroken beloftes, geschonden rechten, en toezeggingen die niet werden waargemaakt leeft niet voor hen. Daarbij houden ze zich verbeten vast aan hoe iets op papier geregeld is. Ze produceren aan de lopende band ‘rapporten’, ‘initiatieven’, en ‘wetten’, aangevuld met ‘uitvoeringsbepalingen’, en ‘criteria’ om te ‘toetsen’, die hen vervullen met trots. Dat het geen enkele invloed heeft op wat de mensen die de macht hebben in de praktijk doen, registreren ze niet eens. En als het al opvalt, roepen ze een ‘overlegorgaan’ in het leven, die na een groot aantal ‘inspraakronden’ een nieuw stuk papier produceert, dat door de machtigen in dank wordt aanvaard, waarna ze er hun achterwerk mee afvegen, en het doortrekken.
Hoewel rechts-extremisten, Salafisten en Jihadisten de ‘Gutmenschen’ verachten, trekken ze in de praktijk wel zij-aan-zij op tegen ‘Grote Boef’. Je kunt ze beter niet in één televisieprogramma samen laten optreden, maar zolang je ze in hun eigen ’netwerk-vakje’ laat blaten over hun hobby’s, en onrealistische kijk op de werkelijkheid, blijft het beheersbaar. Mits er voldoende ‘momentum’ is, en ‘Grote Boef’ niet verzaakt.
Dat laatste is eigenlijk het enige serieuze pijnpunt, want het kost gruwelijk veel moeite om ‘Grote Boef’ in die rol te dwingen. In Syrië nodigden Assad en de Russen onmiddellijk de OPCW uit om te komen kijken in Douma na de laatste ronde van beschuldigingen wegens het gebruik van ‘gifgas’. Dat werd mogelijk gemaakt door de val van die enclave, waar onze Salafistisch helden tot voor kort nog stand hielden, en gijzelaars geboeid op platte wagens door de wijk reden als ‘menselijk schild’. En die demonstranten, die wilden dat ze, net als eerder in Aleppo, op de bus naar hun vrienden in het noordwesten van Syrië zouden stappen, om gezellig met hun vriend Erdogan thee te drinken, als beesten afschoten. Middels ‘perceptie management’ moest daarom de indruk worden gewekt dat Syrië en Rusland juist tégen zo’n onderzoek waren. En nu die OPCW-onderzoekers, samen met een schare westerse échte journalisten, in Douma zijn om te achterhalen wat er nou eigenlijk is gebeurd, moet de indruk worden gewekt dat Syrië en Rusland zijn ‘gezwicht’ voor de druk van de NAVO-landen, die enkele willekeurige doelen in de as legden, om hun nieuwste raketten uit te testen, na de blamage van vorig jaar, toen tweederde uit de lucht werd geplukt met oude Sovjet-afweer. Volgens Syrië en Rusland was dat deze keer niet anders, maar volgens de ‘perception managers’ van de NAVO was het een enorm succes.
Met iets van 105 ultramoderne vuurpijlen werden drie doelen geraakt, en opnamen van satellieten en van Syriërs op de grond, toonden de ravage. Volgens de ‘perception managers’ waren die doelen opslagplaatsen voor gifgassen, en een ‘onderzoekscentrum’ voor de fabricage van gifgas. Dan is het lastig te verklaren als je Syriërs doodgemoedereerd, zonder beschermende kleding, foto’s ziet maken, of bezig met bluswerkzaamheden.
Israël schept ondertussen meer ‘momentum’ door nu praktisch aan de lopende band luchtaanvallen op doelen in Syrië uit te voeren. Voor Israëli’s geldt eigenlijk hetzelfde als voor de ‘Geitenwollen-sokken’, c.q. ‘Gutmenschen’, dat ze eigenlijk niet ‘dood gevonden’ willen worden met Neonazi’s, Salafisten en Jihadisten, maar middels ‘perception management’ wel die kant op worden gedreven, uit angst voor ‘Grote Boef’.
Met ‘momentum’ is het probleem dat je niet kunt stoppen, of pauzeren, want dan vallen je de schellen van de ogen.