Waar heb je 'peacekeepers' voor, als ze meteen de benen nemen als er oorlog dreigt?
Na twee gijzelingsacties op de Golan, waar Al Qaida ('de rebellen') zich ontfermde over Filipijnense bewakers van de vrede, 'voor hun eigen bestwil', slaan nu de Oostenrijkers op de vlucht. De VN-troepen waren altijd al een 'wassen neus', uiteraard. Ze zijn ongewapend. Ze mogen niks. Ze rapporteren niet. En als Israël er langs wil, dan gáán ze er gewoon langs. Zoals destijds bij de invasie van Libanon, toen de Finnen wél waren blijven staan. Maar simpel opzij werden geschoven. En zonder dat iemand er 'schande' van sprak. (video)
Op de Golan heeft Israël eerder een 'veldhospitaal' ingericht om gewonde strijders van Al Qaida weer op te lappen voor de strijd in Syrië. Daarmee werd de enige doorgang een 'strategische positie', die eerst door Al Qaida werd veroverd, maar korte tijd later werd ingenomen door reguliere Syrische troepen. Hierbij kwamen de Oostenrijkers klem te zitten, waarop ze besloten te schuilen in hun bunkers tot de strijd voorbij was. En inmiddels zou Oostenrijk besloten hebben er maar helemaal de brui aan te geven.
Qusair zou inmiddels zijn ingenomen door het Syrische leger, waarmee Al Qaida nog slechts via hun bondgenoten Jordanië en Turkije kan worden bevoorraad. De situatie elders is vooralsnog onduidelijk. Er zijn aangekondigde offensieven tegen andere bolwerken van Al Qaida, waaronder het deel van Aleppo dat in handen is van de Salafistische terreurorganisaties.
Historici zullen het verlossende woord moeten spreken, over enkele generaties na nu. Maar er valt veel voor te zeggen dat de VS, samenvallend met de 'Redirection', met hun meest vertrouwde NAVO-partners en Israël, plannen begonnen te maken om Gaddafi in Libië, en Assad in Syrië, een mes in hun rug te steken. Hoewel beide landen tot op dat moment, en zelfs daarna, volop werden gebruikt door de CIA voor de minder frisse aspecten van de 'War on Terror'. Gaddafi zag het dubbelspel niet aankomen, en werd aan het mes geregen.
Maar zoals de kaarten nu liggen, is bij Syrië de 'regime-change' operatie op dood spoor beland. Terugkijkend komt het mij voor, dat voor Libië en Syrië ruwweg hetzelfde scenario was bedacht. Flink rotzooi trappen en 'sfeer maken'. Politieagenten en demonstranten neerknallen, zodat niemand elkaar nog vertrouwt. Een stel 'insiders' of 'sleepers' oplijnen om te zorgen voor chaos in het leger, en onbestuurbaarheid in het land, terwijl het volk brult en huilt. De 'Operatie Ajax'-variant.
Van buiten af volop wapens, 'intel', hulptroepen, 'diplomatieke' steun. Vette bonussen en een appartement in Doha, Londen of Parijs voor landverraders. Maximum propaganda in de Westerse MSM, met wat sappige 'False Flag' operaties. En voor Syrië een vooraf opgezette 'mensenrechten-organisatie' in Engeland, die de kachel aanmaakt met iedereen die bezwaar durft te maken. En klaar is Case.
Dat Rusland en China na Libië hun lesje geleerd hadden, en in Syrië geen 'no-fly-zone' toestonden, was lastig. Maar dat moest Al Qaida wel op kunnen lossen, als ze in Afghanistan en Irak zelfs de VS al de baas waren.
Maar het is niet gelukt. Zoals ook blijkt uit berichten over een NAVO-rapport, waarin wordt geconstateerd dat 70% van de Syriërs nu pal achter Assad staat. Alsnog met 'Westerse' troepen kleur bekennen, is levensgevaarlijk, nu veel mensen met een liberaal hart in Turkije, Libanon, Jordanië en Syrië zien welke Salafistische macht er schuil gaat achter die 'Vrienden-alliantie'.