Europese 'Atlantici' zitten op 'dood spoor'.
Dat zitten ze al veel langer, maar het dringt nu pas tot hen door. Los dan van de betrekkelijk kleine groep 'raddraaiers' bij uiteenlopende 'ThinkTanks', kranten, zenders en tijdschriften, op universiteiten en in de politiek, die welbewust hun ziel verkochten aan het 'Grote Geld'. Maar we moeten voorzichtig zijn alle pleitbezorgers van het 'Atlantische' geweld niet over één kam te scheren. Tegelijk is het ook onverstandig om de scheuren in het 'Atlantische' pantser te bewieroken als een doorbraak.
Neem Bas Heijne. In zijn column van dit weekend in NRC zet hij zich af tegen de 'Top' van de ING-bank, vanwege de 'loonsverhoging' van vijftig procent voor de 'CEO' van dat bedrijf. Dat is op zich niet verrassend. Maar wel dat hij het schetst in de 'zwart/wit' tinten van een 'Elite' versus het 'Volk'. Waarbij hij het beeld schetst van een 'Elite' die er vanuit gaat dat de storm die deze exorbitante 'loonsverhoging' nu veroorzaakt, vanzelf weer gaat liggen, omdat 'de politiek' en 'de media' uiteindelijk toch weer terugkeren naar het 'gefröbel' dicht bij huis dat hen stemmen en lezertjes oplevert.
Heijne hoeft maar door NRC te bladeren om bevestigd te krijgen dat het 'Hemd' nader is dan de 'Rok', en dat 'journalistiek' in deze tijd niet veel meer is dan 'bijvoeren' om zelfs de meest rabiate criticus van de koers die we voorliggen te 'verzadigen'. Opnieuw vele pagina's over 'Rusland', waar de gehate Poetin naar verwachting volgende week met overmacht de verkiezingen zal winnen. Verkiezingen, ja. Met een hele schare uitdagers, waaronder een aantal vrouwen met volop landelijke bekendheid door hun rol in de media. Maar de wegens corruptie veroordeelde, met 'westers' geld, mediatraining, en politieke 'talking-points' gelanceerde Navalny mag niet meedoen. Vanwege die veroordeling. Wat overigens hoe dan ook weinig verschil maakt, omdat Navalny landelijk niet in de buurt komt van de 'kiesdrempel' waar hij, of zijn partij, wél meedoet. Behalve in Moskou, waar hij echter ook met ruime cijfers verloor toen hij zich kandidaat stelde voor het burgemeesterschap. 'Oppositie' voor die 'raddraaier' is dan ook een erg groot woord.
Het probleem voor die 'Atlantici' is de niet langer te verhullen rol van het 'Grote Geld', en de 'Winner-Takes-All' mentaliteit van Trump die dat zichtbaar maakt. Van mijn kant benadruk ik dat wat Trump nu doet, niet significant afwijkt van wat zijn voorgangers deden. Door de geopolitieke ontwikkelingen wordt het 'Grote Geld' nu geforceerd haar 'Hand' te laten zien. En daar heeft Trump geen moeite mee. Het is voorstelbaar dat Hillary het gordijn wat langer had laten hangen, maar serieuze analisten zagen al veel langer aankomen dat de 'Voorstelling' moest beginnen.
Beter dan ik het u uit de doeken kan doen, laat Charles Hugh Smith zien dat het in de huidige wereldeconomie allang niet meer gaat om 'in-' en 'uitvoer' van producten, maar dat 'Kapitaalstromen' bepalen wie er te eten heeft, en wie niet. Zoals een eeuwenoude wijsheid, in een 'modern' jasje zegt: 'De één zijn dood, is de ander zijn opslag van vijftig procent'. Het 'geheim' van Poetin en Xi is dat ze goed voor 'het Volk' zorgen, en zich niet laten meezuigen door 'geneuzel'. En dat elke Rus en elke Chinees weet dat 'het westen' er op uit is om hen uit te buiten ten behoeve van een 'Hofhouding' die geen serieuze 'meerwaarde' heeft in economische zin. Die 'Dictatuur van het Proletariaat' waar Marx de Russen en Chinezen op trakteerde was geen succes. Maar het heeft de bevolking daar wel het 'gereedschap' aangereikt om de belangen van het 'collectief' beter op waarde te schatten. Het hielp dat de plundering onder leiding van de 'Harvard-Boys' na de ineenstorting van het communistische regime in Rusland de gemiddelde Rus vol in de armoede stortte. Ze zijn daar klaar met het eten van 'Genadebrood'.
Hier op mijn blog heb ik al verschillende bijdragen gewijd aan de rol van het 'Grote Geld', en hoe 'rechten' en 'patenten' er voor zorgen dat de opbrengst van producten wegvloeit van de mensen, en landen, die produceren. Of waar het grondstoffen betreft: Bezitten, omdat het hún bodemschatten zijn. In NRC schreef Maarten Schinkel al dat de aandelen van bepaalde Zweedse staalproducenten omhoog waren gegaan bij de aankondiging van de handelsoorlog door Trump, waarmee hij (naar nu zelfs de optimisten niet meer kunnen ontkennen) de Europese en Japanse economie zelfs harder treft dan die van China. Hoe kon dat? Gewoon, omdat die 'Zweedse' staalproducent eigenaar is van Amerikaanse fabrieken die staal produceren. Geen vuiltje aan de lucht voor de eigenaren en directie van dat 'Zweedse' bedrijf. Alleen de Zweedse arbeiders kunnen aan de hongerpaal.
In hoeverre die geprogrammeerde verpaupering van de Europese en Japanse 'bondgenoten' een wig zal slaan tussen de Verenigde Staten enerzijds, en Europa en Japan anderzijds, valt te bezien. Bedenk ook dat Trump nu al 'uitzonderingen' maakt voor Canada, Australië en Mexico, en langs die weg zal het weinig moeite kosten de EU-landen tegen elkaar uit te spelen. En het is maar zeer de vraag of 'het Volk' in de Europese landen dat dan het haasje is zal begrijpen dat ze in 'Washington' en 'New York' ('Wallstreet') moet zijn om verhaal te halen. En dat is het onverwachte punt dat Heijne maakte, maar wellicht zonder het zelf te beseffen.
Vanuit 'het Volk' gezien is het nu zaak dat 'Brussel' zich bekeert tot het 'EurAziatische' project van Rusland en China, met behoud van eigen identiteit. Maar zonder die identiteit op te dringen aan haar buren en handelspartners. De 'Elite' zoals Heijne die definieert heeft andere plannen, en ziet graag dat we ons verliezen in lokaal geneuzel, een wirwar van wet- en regelgeving om de samenleving te 'perfectioneren', en de identificatie van 'producenten-landen' en landen met veel grondstoffen als een bedreiging voor 'onze' welvaart. Ik vrees dat 'Heijne-en-de-zijnen' nog niet zo ver zijn, en dan liever de 'Heldendood' sterven in een 'Pyrrhusoorlog'.