Hoe komt het dat we nu zo gejaagd en goedgelovig zijn?
Primitieve volkeren kunnen het zich niet veroorloven om te graven naar bewijs, getuigen te horen, en veel te investeren in een ordentelijk proces. Dat kunnen wij wel, en we doen het dan ook volop, maar werken daarbij steeds vaker naar een reeds ingenomen eindoordeel toe. We hebben onze veroordeling al klaar, en het vervolg is meer goedkoop theater dan iets anders.
Een moedige journalist, die schreef over de 'Magnitsky-affaire', waarmee de 'sanctie-oorlog' tegen Rusland werd afgetrapt, ontdekte dat hij bij de neus genomen was, en schreef een 'Mea Culpa'. Een tamelijk unieke, gewetensvolle invulling van zijn vak. In de wereld zijn we inmiddels het 'Point-of-No-Return' gepasseerd. Hoeveel bewijzen er verder ook nog opduiken dat het allemaal leugens en bedrog waren, die hele cynische grap, de kans op een correctie is kleiner dan nul.
We weten dat het 'Weapons-of-Mass-Destruction'-verhaal één grote leugen was. We weten dat de 'Geheime Bijlage' bij het officiële rapport over '9/11' verwijzingen bevat over de rol van Saoedi Arabië. En we weten dat de Britten zich met de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten bemoeiden, net als de Israëli's. En dat de Israeli's zich met de Britse politiek bemoeien. En dat de Amerikanen zich bemoeiden met de 'Brexit', en nu actief zijn in Europa in de aanloop naar de komende Europese verkiezingen. We weten dat de Verenigde Staten er geen begin van geheim van maken dat ze achter een wolk aan 'coups' in de wereld zaten, en dat er nog meer aan zitten te komen. Maar we hebben het over niks anders dan 'Russische Inmenging', waarvoor na twee jaar onderzoek nog altijd ieder begin van bewijs ontbreekt.
En roep nou niet dat het allemaal één groot complot is, want we zijn er zelf bij. Het moet dieper zitten, in de manier waarop we onze westerse maatschappij hebben ingericht. Of in de 'Aard van het Beestje'. Maar we sporen niet. Individueel zijn we allemaal 'Toppertjes', en hebben we het beste met de mensheid voor. Maar als collectief staan we aan de wieg van de ene na de andere 'Failed State', spreken we zonder aarzelen het 'schuldig' uit over eenieder die door een willekeurige passant wordt beschuldigd van 'onzedige handelingen' in een ver verleden, zonder dat er getuigen zijn, of we beklimmen de barricaden ten bate van een terrorist of neonazi. Wat mankeert ons?
Het heeft niet alléén te maken met 'deadlines' en 'targets'. Om onduidelijke redenen zijn we in deze tijd sterk geneigd afstand te nemen van gedrag als iets dat ons onderscheidt van onze medemens, en denken we weer meer in groepen die geholpen, of tegengewerkt moeten worden. We hoeven niet te weten of het waar is wat er wordt beweerd over iemand. We moeten alleen weten tot welke groep hij of zij behoort. Is het iemand uit een 'probleemwijk'? Is het een man? Of een vrouw? LGBT? Immigrant? Jong? Oud? Jood? Moslim? Zwarte Piet?
Dat soort primitief gedrag steekt normaal gesproken in een beschaafd land pas de kop op als men zich in haar bestaan bedreigd voelt. Bij oorlog. 'Vriend-of-Vijand'. Al is het zonneklaar dat het appelleert aan diep gewortelde gevoelens waarvan we in het verleden, in het bijzonder na de 'Holocaust', zeiden dat ze niet onze beste raadgevers waren. Maar er waren meer momenten waar we met onze neus op de feiten werden gedrukt, en beschaamd moesten constateren dat we kennelijk iets te snel waren met ons oordeel.
U zult wellicht zeggen dat ik onvergelijkbare grootheden met elkaar verbindt op een wijze die meer op 'stemmingmakerij' lijkt, maar toen ik in mijn krant las dat veel wetenschappers uit 'andere disciplines' wisten dat 'theoretische natuurkundigen' grossierden in 'Bullshit', of woorden van gelijke strekking, toen viel bij mij dit kwartje. Er is niks mis met een wetenschapper die een hypothese aan ons voorlegt, waar we gaten in kunnen schieten. Er is wel héél veel mis met een wetenschapper uit een 'andere discipline' die niet de ambitie heeft om te bewijzen dat een hypothese onjuist is, maar dat al 'weet'.
Een artikel van Fred Reed over dat onderscheid kwam toevallig ook deze week voorbij zetten, en legt de vinger op de zere plek. We 'wéten' teveel wat we helemaal niet wéten. Maar wee je gebeente als je de groep verlaat! Dit soort beïnvloeding is geen wetenschap, maar pseudo-wetenschap. En het is geen journalistiek, maar pseudo-journalistiek. En het is geen rechtspraak, maar pseudo-rechtspraak.