Is Trump 'de Mol'?
Het hele verhaal over 'Russische Inmenging' ten bate van Trump is een gigantische farce gebleken, waarvoor nog altijd geen enkel begin van bewijs valt te leveren. De 'Speciale Aanklager' graaft zich een ongeluk in de privé-levens van iedereen die betrokken was bij de campagne, en waar hij stuit op (potentieel) strafbare zaken over niet-gerelateerde feiten, gebruikt hij die om wetsovertreders te chanteren zodat ze bruikbare getuigen worden. Maar dan nog is het een 'losse flodder', omdat er niks is om over te getuigen.
Nou weten trouwe lezers van dit blog dat ik vrij consequent hamer op de noodzaak om bij vreemde, of strafbare feiten, de vraag te stellen 'Wie heeft er baat bij?' 'Cui Bono?'. En dan zijn er gebeurtenissen die je zou kunnen interpreteren als bewijs voor 'verraad' van Trump. Maar niet op de plekken waar Mueller en de zijnen zoeken. En eerlijk gezegd vind ik het vergezocht, maar door een bepaalde 'complot'-bril zou je er zo naar kunnen kijken.
Neem de perverse aankondiging van Trump dat de Verenigde Staten, Frankrijk en Engeland Syrië zouden bestoken met 'nieuwe, slimme' kruisraketten. Uiteenlopende analisten die niet de lezing van het 'Pentagon', dat alle raketten doel hadden getroffen, als hapklare brokken overnamen, zagen de berichten die er op duidden dat sommige van die ultra-moderne raketten uit de lucht waren geplukt, en vervolgens in Rusland op de 'snijtafel' zijn beland. Per saldo voor de Russen, en Chinezen, een unieke kans om, zonder spionage, meer te weten te komen over de modernste wapens waar het 'westen' over beschikt. Bedankt, Donald!
Dan is er de koers die Trump vaart inzake Iran, waarbij hij onverholen dicht tegen Netanyahu aanschurkt, en daarmee Europa dwingt kleur te bekennen. Méér oorlog in het Midden-Oosten, méér vluchtelingen, hoge brandstofprijzen, bij gelijktijdige sancties tegen Rusland die de Europese landen meer pijn doen dan Rusland, gaat de EU niet overleven. Daarnaast is er in Europa niet zozeer een probleem met 'oplaaiend anti-semitisme', zoals de politici en de media het presenteren, maar neemt het draagvlak onder de burgers voor het beestachtige optreden van Israël in haar 'omgeving', waar ze stukje bij beetje de 'Westelijke Jordaanoever' inlijven, en Gaza hebben ingericht als één groot concentratiekamp (in de originele betekenis van het woord), terwijl ze zich van welke internationale wetgeving dan ook niks aantrekken, zienderogen af.
Hoe lang de kunstmatig opgefokte Rusland-haat nog houdt in Europa, is de vraag. Jeroen Pauw had in zijn 'kletsprogramma', dat met de dag meer een propaganda-roeptoeter wordt voor een grootschalige invasie van 'Big Brother' in ons privéleven, een 'item' over de militaire parade in Moskou, ter viering van de eindoverwinning in de Tweede Wereldoorlog. Volgens Jeroen was het een 'Noord-Koreaanse' vertoning. Hoe pijnlijk zou het geweest zijn als hij erbij had gemeld dat één van de toeschouwers de Israëlische premier was?
Ironisch trouwens, dat RTL tegelijkertijd in haar 'Nieuws' een 'item' had over de 'helden' die vanaf Amerikaanse vliegdekschepen in de Middellandse Zee Syrië aanvallen. Het herdenken van die heroïsche strijd tegen de Nazi's vind ik persoonlijk minder 'Noord-Korea' dan die opwinding bij het voeren van een oorlog in deze tijd, waarbij het internationale recht aan de laars wordt gelapt, en een soeverein land doelwit is dat geen bedreiging is voor de Verenigde Staten.
Omdat daags na het bezoek van Netanyahu Israël gas gaf in haar strijd tegen 'Damascus', vragen sommige commentatoren zich af wat nou precies de agenda van Poetin is? Had hij het licht op groen gezet voor Israël om in Syrië doelen aan te vallen, met als excuus dat Iran teveel invloed krijgt in dat land? Zijn de aanvallen waar Israël melding van maakt écht? Of zijn het 'False Flag'-operaties, waar Salafistische vrienden van Israël gericht enkele mortieren afvuren op een lege akker op de door Israël bezette Golan-hoogvlakte, wat Netanyahu kan gebruiken als smoes om nóg meer raketten op doelen in Syrië af te vuren? En vindt Poetin dat goed?
Voor al diegenen die geloven dat Poetin er op uit is het oude Sovjet-Imperium nieuw leven in te blazen, zijn dit lastige tijden. Ongeacht of ze Poetin daarom verfoeien, of adoreren, zien ze zich genoodzaakt om de actualiteit geweld aan te doen, en bepaalde feiten te maskeren. Met dat probleem worstel ik niet, want dat is volgens mij helemaal niet de ambitie van Poetin. Hij wil van Rusland een welvarend land maken, dat zijn vijanden op afstand houdt. En meer niet. In zijn beleving zal een welvarend Rusland grote aantrekkingskracht uitoefenen op omringende landen. Maar hij voelt er niks voor om de problemen van die landen voor hen op te lossen. Dat is de les die hij getrokken heeft uit de geschiedenis van de Sovjet-Unie. En dat is een wijze les.
Door die bril bekeken is het veel eenvoudiger te verklaren waarom Poetin niet hals-over-kop naar de wapens grijpt als NAVO-landen, of Israël, zich uitleven. Los van de 'gouden kansen' die het biedt om de hand te leggen op wapensystemen die deze landen gebruiken, zodat ze hun eigen verdediging tegen dergelijke wapens kunnen verbeteren. Daarnaast betekent de onrust in het Midden-Oosten dat de prijs van olie en gas omhoog gaat, wat Rusland niet slecht uitkomt. Een wapenwedloop, of verder dat geopolitieke doolhof binnengezogen worden, kan Rusland zich niet permitteren. En het is ook strijdig met haar eigenbelang. Wat echter niet betekent dat Poetin op het punt staat Syrië, en/of Iran uit te leveren. Integendeel! Laten de NAVO en Israël hun tanden maar stukbijten op dat 'Nieuwe Vietnam'.
Rusland, en China, en Iran, zijn er van overtuigd dat dit de laatste stuiptrekkingen zijn van een wereld die drijft op de 'PetroDollar', en dat het 'virtuele geld' in de vorm van 'Bitcoin' en haar concurrenten de plek van die 'PetroDollar' ook niet in gaan nemen, als ze niet worden ondersteund door iets dat 'tastbaar' waarde heeft. En dat als dat gebeurt, Europa óf ritueel zelfmoord moet plegen door zich te prostitueren voor de Verenigde Staten en Israël, die als neo-feodale grootmachten wereldwijd de politieagent uithangen op onze kosten, óf de handelsbetrekkingen met de enige overgebleven betrouwbare leveranciers van energie en grondstoffen (Rusland en Iran), en consumptieartikelen en andere essentiële producten (China) weer aanhalen om het hoofd boven water te houden.
De conclusie van Merkel, dat Europa niet langer op de Verenigde Staten kan vertrouwen voor haar veiligheid, kan niemand lezen als twijfel over de bereidheid van de Verenigde Staten om Rusland, China of Iran op hun nek te springen. Merkel heeft het dan juist over de 'harde hand' van de Verenigde Staten, en Israël, die het fundament onder de Europese 'markt' wegslaan. En door Europa te laten verzuipen in 'vluchtelingen' en 'arbeidsmigranten', die waar nodig de 'Bataclans' verzorgen om de angst erin te houden, en de 'politiestaat' te versterken.
Dat betekent dat je wel kan volhouden dat Trump 'de Mol' is, de 'Manchurian Candidate', die de Verenigde Staten klaar maakt voor een 'verrassende ontknoping', en de Russen wapensystemen in handen speelt waardoor ze zich beter kunnen wapenen tegen de NAVO en Israël, maar dat hij dan nog steeds exact doet wat de 'Warparty' onder Hillary ook gedaan zou hebben. Het enige verschil zou de 'presentatie' zijn geweest, waardoor Europa wellicht nog wat langer slaapwandelend door was blijven sukkelen. Dat Trump 'in your face'-helder is over zijn bedoelingen, maakt nog niet dat hij ook kristalhelder voorziet wat daarvan de consequenties zijn.
In mijn visie op de actualiteit is Poetin helemaal niet blij met Trump. Maar zou hij ook niet blij geweest zijn met Hillary. Ik denk dat hij beiden, en de beide partijen, die samen de 'Warparty' vormen, verschrikkelijk kortzichtig en overmoedig vindt, en daardoor levensgevaarlijk voor alle landen die de welvaart, en het welzijn van hun burgers op de eerste plek zetten. Dus als Trump 'de Mol' zou zijn, zou hij niet deze koers varen.