In 2002 zette de regering van George Bush een streep door het 'ABM'-verdrag.
Dat verdrag stamde uit de nadagen van de 'Koude Oorlog', en fixeerde het principe van de 'Mutually Assured Destruction' (MAD). Beide grootmachten beschikten over enorme hoeveelheden kernwapens die met grote precisie, en niet te stoppen, hun doel konden bereiken. Een atoomoorlog betekende de vernietiging van onze planeet, of tenminste het grootste deel van al het leven op die planeet. Wat achter zou blijven, zou een 'rokende sintel' zijn. Zelfs degenen die ergens diep ingegraven in een atoombunker de verwoestingen zouden overleven, zouden niets meer te eten of te drinken hebben. En hoe dan ook geen 'kwaliteit-van-leven' meer overhouden, tenzij je verslaafd bent aan 'gamen', en daar je leven mee vult.
'Spel-verslaafden' binnen de NAVO, en daarmee vergroeide 'Think Tanks', verslingerd aan hun 'War-Games', zagen na de val van 'de Muur' kansen voor een 'Nieuw Begin', met de Verenigde Staten als mondiale politieagent en 'regelgever'. Verschillende 'strategen' uit de periode van die 'Koude Oorlog' predikten dat de ondergang van de Sovjet-Unie, waar ze tijdens die 'Koude Oorlog' zo ijverig aan hadden gewerkt, het 'Einde van de Geschiedenis' betekende, mits de Verenigde Staten er in zouden slagen de dreiging van een 'Continentale' concurrent op de EurAziatische landmassa voorgoed de nek om te draaien.
Het opzeggen van dat 'ABM'-verdrag paste in die strategie. Rusland had nog altijd de beschikking over een enorm arsenaal kernwapens, maar een ring van 'anti-raket-raketten', of nog geavanceerder wapens die 'ICBM's' konden 'neutraliseren', zoals laser-wapens, zou van Rusland de 'onderliggende partij' maken. Temeer daar het land geen geld had om haar conventionele strijdmacht te moderniseren. En China was hoe dan ook al geen serieuze concurrent, waar het land wel beschikte over atoomwapens, maar over de hele linie hopeloos achterliep bij de Verenigde Staten én Rusland. Op het moment dat beide landen in zouden zien dat ze militair geen enkele kans hadden om een confrontatie met de 'Politieagent-van-de-Wereld' te overleven, werd het voor de Verenigde Staten 'kersenplukken'.
Obama nam de agenda van Bush over. De Verenigde Staten gingen door met het uitbreiden van de NAVO, en de EU die als 'Muisje-Nooitgenoeg' steeds verder in oostelijke richting uitbreidde onder Amerikaanse regie, met beloften van welvaart en welzijn voor de bevolking, bekostigd met geleend geld. Geleend van landen met een overschot op de handelsbalans, zoals Rusland en China, en van toekomstige generaties. Als u hier al langer meeleest is dat geen verrassende lezing van de ontwikkelingen. Het is voor iedereen die niet ideologisch verblind is gemakkelijk zonder bril te zien. Evenals het gegeven dat, ondanks die triljarden aan leningen, de meeste mensen in die ingelijfde landen er niet op vooruit gingen, en veelal zelfs onder de meest erbarmelijke omstandigheden moesten zien rond te komen. Getuige ook de beelden bij de actie van omroep 'MAX', waarin getoond wordt hoe bejaarden in Oost-Europa doodvriezen. Van 'Washington' en 'Brussel' krijgen ze nog een trap na. En ook binnen de 'klassieke' EU, én in de Verenigde Staten, ontstond, al lenend om banken te redden, de koersen van aandelen op te stuwen, om de illusie van 'groei' overeind te houden, en wapens te kunnen kopen, een onderlaag die niet te benijden is. En extreem kwetsbaar voor verstoringen in het economische equilibrium.
Naast de constructie van een ring om Rusland, en onder Obama ook om China, startte de Verenigde Staten de productie van kleinere atoombommen. Want zonder de dreiging van 'MAD' werd de inzet van dergelijke wapens voorstelbaar. Je hoefde dan niet meer bang te zijn zelf te worden vernietigd als je als eerste met atoombommen ging smijten.
Rusland verzette zich op het diplomatieke niveau heftig tegen dat denken, maar kreeg in de Verenigde Staten, noch in Europa gehoor. Dat vroeg om andere strategie. Onder Poetin werd het 'staande leger' sterk ingekrompen, maar investeerde dat land in het ontwikkelen van technieken die de 'anti-raket-raketten' konden omzeilen, waardoor 'MAD' weer nieuw leven in zou worden geblazen. En afgelopen week maakte Poetin wereldkundig dat Rusland een hele reeks wapens had ontwikkeld die voldoen aan die eis. China werkt daar ook aan, of heeft ze wellicht ook al operationeel. En het valt niet uit te sluiten dat Rusland en China nauw hebben samengewerkt bij de ontwikkeling van die wapens.
De ultieme vraag is uiteraard of de plannenmakers in de Verenigde Staten, en bij de NAVO, de capaciteiten, en beschikbaarheid van die wapens erkent. Zo niet, dan kunnen de 'Gamers' zomaar de conclusie trekken dat ze er goed aan doen een 'Pre-emptive Strike' te lanceren voordat 'MAD' weer de dagelijkse realiteit is, vertrouwend op hun gemankeerde, onvoltooide 'ABM'-capaciteit, die hoe dan ook al niet feilloos werkt. Zelfs in Israël niet, waar ze slechts te maken hebben met rudimentaire 'vuurpijlen' die vanuit Gaza hun kant op komen.
Als Trump een 'nu-of-nooit'-keuze krijgt voorgelegd, weet ik niet waar hij toe besluit. Los nog van de mogelijkheid dat 'duistere krachten' heel wel in staat zijn een 'False Flag'-operatie op te zetten om Trump tot een keuze te dwingen. In dat 'spel' heeft Europa een rol, zij het dat die niet prominent is, ook al door de Europese verdeeldheid, nu het Verenigde Koninkrijk zich heeft afgescheiden, en nog slechts interesse heeft in afspraken die hen louter de lusten, maar niet de lasten van het lidmaatschap van de EU op zouden leveren.
De keuze van Rusland om de 'Afschrikking' te redden, en door het verwaarlozen van haar conventionele militaire apparaat tegelijkertijd duidelijk te maken dat het land geen bedreiging vormt voor Europa, omdat het helemaal de middelen niet heeft om een invasiemacht op de been te brengen, zou in een normale wereld, met intelligente leiders aan het roer, voldoende moeten zijn om de oorlogsdreiging van de agenda te halen. Echter……..
Zoals in verscheidene voorgaande bijdragen toegelicht, heeft 'het westen', met de Verenigde Staten voorop, zich tot ver over de oren in de schulden gestoken om haar militaire macht, conventioneel én nucleair, tot ongekende hoogte op te pompen. Naast alle uitgaven voor 'hybride'-oorlogen over de hele wereld, en een eindeloze reeks 'Regime-Change'-operaties die extreem veel geld vreten, en niet bijzonder goed renderen, áls ze al slagen. Dat betekent dat als de Verenigde Staten, en Europa, zich neer zouden leggen bij de restauratie van die 'MAD'-situatie, 'het westen' blijft zitten met een berg 'oud roest' in de vorm van wapentuig waar geen emplooi meer voor is. En zonder zicht op het 'veilig stellen' van de wingebieden van olie, gas en andere essentiële grondstoffen.
De enige manier om die kater te boven te komen, is als wereldwijd het besef groeit dat we er niet aan ontkomen samen te werken. Ik ben naarstig op zoek naar kiemen in de 'westerse' wereld die er op wijzen dat dat kwartje gevallen is, maar ik zie ze niet. En ondertussen kan niemand nog ontkennen dat de 'binnenlandse' situatie in de Verenigde Staten, én Europa (in iets mindere mate) alles, behalve rooskleurig is. De problemen groeien de beleidsmakers boven het hoofd, waar ze grossieren in valse statistieken, en een 'focus' op details die steeds meer burgers slechts ervaren als een voortschrijdende behoefte van 'Vadertje Staat' om hun privé-leven binnen te dringen, zonder noodzaak.