Hoewel beurzen ‘onrustig’ zijn, reageren ze niet of nauwelijks op nieuws dat in het verleden geheid voor een ‘correctie’ zorgde.
Hoe kan dat?
Mijn eigen sombere predicties zag u niet terug in de beurskoersen. Als u op basis van die donkere kijk op de economie besloot af te zien van beleggingen, was u een dief van uw eigen portemonnee. U had beter kunnen luisteren naar de ronkende vooruitzichten die al die door de overheid betaalde ‘onderzoekers’ u de afgelopen tijd hebben voorgezet. En met de huizenprijzen op recordhoogte, overvolle terrassen, uitpuilende restaurants, waar je in het beste Europese restaurant, in Italië, vele maanden van tevoren moet boeken, en rond de vierhonderd Euro kwijt bent voor een ‘liflafje’, van de ‘traditioneel kokende’ chef, die bij de prijsuitreiking een pak combineert met witte sneakers, groeien de bomen tot in de Hemel.
Zelf heb ik ook niks te klagen.
Het ‘geheim’ is niet écht een geheim. Er wordt door ‘beurscommentatoren’ echter wel geheimzinnig over gedaan, omdat het de ‘mystiek’ van hun vakgebied vergroot. Waarmee ik van mijn kant niet zeg dat het niet complex is als je ‘dieper’ kijkt, en niemand ons kan vertellen hoe lang dit nog stand houdt. Maar de essentie is: ‘Geld als water’.
Hier op mijn blog heb ik eerder geschreven over de gedachte achter het verstrekken van ‘gratis geld’ aan banken, die op basis van dat ‘vermogen’ een veelvoud uit kunnen lenen, waardoor de economie oppikt na een recessie. In de economische theorie zoals die in het ‘westen’ wordt onderwezen, en gepraktiseerd, is dat te prefereren boven het verstrekken van ‘gratis geld’ aan consumenten, omdat daar die ‘versneller’ ontbreekt.
Critici stellen dat het sterk afhangt van de bestemming van al dat geld. Als het terechtkomt bij bedrijven, die ermee investeren in activiteiten die volop betaald werk opleveren, dan klopt de theorie in grote lijnen. Dan valt er nog steeds op af te dingen, en is er een risico van gierende inflatie, met alle desastreuze gevolgen voor de economie van dien. Maar als het geld terechtkomt in arbeid besparende activiteiten, of wordt gebruikt om er direct of indirect de inkomens van een selecte groep binnen het bedrijf mee op te pompen tot astronomische hoogte, dan is het dodelijk.
Het mechaniek dat ‘westerse’ landen hebben ontwikkeld om dat proces te sturen, is het ‘afromen’ van de winsten en inkomens om er ‘bezigheidstherapie’ mee te betalen, waardoor iedereen tenminste de illusie heeft te ‘werken’ voor de kost. Het aantal therapeutische banen stijgt nog steeds explosief, op golven van sentiment over groepen die ‘hulp’ nodig hebben, of opgedrongen moeten krijgen. En dan met inbegrip van complete landen die we door de ‘Libië-molen’ halen, voor hun eigen bestwil.
Het komt er binnen die systematiek vooral op neer ‘waarde’ toe te kennen aan ‘waardeloze’ producten. De vorige crisis, die van 2008, was het gevolg van de explosieve vraag naar ‘Credit Default Obligations’. Verpakte schuld, die aan het eind van de dag minder dan niks waard bleek, maar als warme broodjes over de toonbank ging op grond van verkooppraatjes van banken en verzekeraars. Niet alleen zijn dat soort vormen van ‘gesecuritiseerde schulden’ terug van weggeweest, maar het wemelt van de ‘producten’ die bijdragen aan ons ‘GDP’, en op de ‘balans’ van bedrijven, banken en privépersonen als ‘bezit’ staan geregistreerd, terwijl het ‘gebakken lucht’ is. Zoals ‘Bitcoin’. Maar ook complete ‘portefeuilles’ met aandelen in bedrijven die nog nooit een cent winst hebben gemaakt, en vooral ‘sprookjes’ over een ‘betere wereld’ verkopen, waarin je moet investeren als je mee wil tellen.
En ja, er zijn ondernemers met visie, die geld nodig hebben om hun idealen te kunnen realiseren. En daaronder velen die gemotiveerd worden door zorgen over het milieu, of het klimaat. Maar wat is de waarde in het economische verkeer? Het zicht daarop zijn we helemaal kwijt, door krankzinnig makende ‘opkoopprogramma’s’ van ‘Centrale Banken’, ‘Machine Trading’, en de spagaat tussen het ideaal van volledige automatisering van complete productieketens, en ‘maatschappelijk nut’. De houdbaarheid van die illusie bleek in 2008 kwetsbaar, om het maar vriendelijk uit te drukken. En de enige vraag voor mij is nu nog, hoe lang het duurt voordat ons duidelijk zal worden dat ‘gratis’ niet kosteloos is. En in welke ‘denominatie’ we daarna de ‘waarde’ gaan bepalen van wat er overblijft. En wat de innige samenwerking van de puissant rijke medemens met schimmige veiligheidsdiensten voor ons, ‘loonslaven’, en ’spaargeld-overlevers’ betekent.
De enige ‘denominatie’ die ze in Rusland op het netvlies hebben staan, is goud. En ook in tal van andere landen bereid men zich daar op voor. Anderen zien een grote toekomst weggelegd voor ‘crypto’, zoals ‘Bitcoin’, wat in feite een doorstart is van ‘Fiat Geld’, zonder de banken die naar hartenlust bij kunnen drukken. Maar persoonlijk zie ik dat niet als een optie, anders dan als een omweg om digitaal betalingsverkeer mogelijk te maken. Daarbij vraag ik uw aandacht voor het risico dat de nu ontketende ‘handelsoorlog’ als uitkomst zal hebben dat zaken als ‘patenten’, ‘rechten’ en ‘copyright’ hun waarde in de échte ‘markt’ verliezen, en nog slechts ‘lokaal’ gebruikt kunnen worden om mensen hun geld te ontfutselen, en de controle op het internet te vergroten.
Of de abrupte transitie van ‘waarde’ naar ‘waardeloos’ ons uit onze verschoning zal blazen, en wanneer, kan ik u niet met enige zekerheid zeggen. Wel dat uiteindelijk veel wat nu van ‘waarde’ is voor ons heilige ‘GDP’ zal moeten worden afgeboekt als die ‘handelsoorlog’ doorzet, en we een manier moeten zien te vinden om overeind te blijven in een wereld waarin ‘lariekoek’ niet langer gretig aftrek vindt.