Het kabinet pleit voor een ‘kerosinetaks’ voor de luchtvaart.
Luchtvaartmaatschappijen tanken ‘economisch’. Dat wil zeggen dat ze uitrekenen hoeveel het kost als ze ergens waar de brandstof goedkoop is extra brandstof tanken, die niet nodig is voor de vlucht, om over te houden op een station waar de brandstof duur is, zodat ze daar minder hoeven te tanken. Het gemiddelde verbruik neemt daardoor wel toe, en daarmee de ‘uitstoot’, maar het loont de moeite. En luchtvaartmaatschappijen zijn, anders dan de overheid, commercieel werkende bedrijven die geld moeten zien te verdienen om te overleven.
Afhankelijk van de reikwijdte van een ‘taks’ op kerosine valt te verwachten dat de verkoop van kunstmatig duur gemaakte kerosine op Schiphol zal dalen, terwijl de uitstoot van schadelijke stoffen en de overlast van extra zware vliegtuigen in de nadering en landing, voor extra overlast zal zorgen. In alle opzichten exact het tegenovergestelde van wat de ‘taks-fans’ voorstaan, lijkt mij. Maar twee dames, Marjolein Demmens van ’Natuur & Milieu’, met de ‘gebruikelijke partners’, en Marjon Kaper van de auto-lobby ANWB, eisen ’Nederlands leiderschap’.
Een gelijke prijs voor kerosine in heel Europa, en voor alle maatschappijen, ongeacht hun ‘omzet’, en daarmee belang voor de leveranciers van kerosine, zou voor die ‘markt’ van Europese vluchten wel een doeltreffend middel zijn om de prijs van dat (in de Nederlandse situatie, met ‘bruinkool en houtsnippers gestookte’ elektrische vervoermiddelen) milieutechnisch minst belastende, en meest flexibele vervoermiddel, omhoog te krijgen. Maar waarom zou je dat willen?
Okay, als je minister bent en je wil dolgraag nog wat extra JSF’s kopen, of je hebt geld nodig om straks weer leuk mee te kunnen doen met de oorlog tegen Iran, dan is elke ’taks’ welkom. En dat ze bij ‘Natuur & Milieu’ getrouwd zijn met ’spoorstaven’ en multinationals die elektriciteit opwekken, zoals uit hun ‘partner-overzicht’ nadrukkelijk naar voren komt, terwijl de ANWB versmolten is met asfalt, dat zorgt voor een voorspelbare ‘reflex’. Als je in die kringen na gaat denken, sta je binnen de kortste keren buiten. Maar de regering is niet gekozen door ‘Natuur & Milieu’, of door de ANWB, en beide dames wekken de indruk dat ze niet waar ze het over hebben, terwijl NRC, waarin ze hun ei mochten leggen, de ‘Vliegschaamte’ promoot, en ook ieder contact met de realiteit kwijt is op dit gebied.
Mijn conclusie lijkt wellicht dat die dames, NRC, en op extra inkomsten gespitste politici uit hun nek kletsen, en zich beter eerst kunnen informeren, om daarna liever in de pen te klimmen bij de aankondiging van meer JSF’s, en nieuwe ‘missies’ in een ver buitenland. Maar het is ook heel goed mogelijk dat ze dondersgoed weten dat ze het milieu en het klimaat helemaal geen dienst bewijzen. Dat het gewoon cynisme is dat hen drijft. Een baan als alle andere. Je schrijft, je publiceert, je speelt jezelf in de kijker, ‘headhunters’ merken je op, en voor je het weet ben je minister, of directeur bij een grote energiemultinational, ’spoorstavenfabriek’, of asfaltproducent. En voor de krant maakt het niet uit of het onzin is, want de ‘fact-checkers’ sturen ze zelf aan, en de ‘bottom-line’ is of de krant verkocht wordt, en of de ‘partners’ van die lobbygroepen wel willen adverteren. ‘To Hell’ met het milieu en het klimaat! En dan is het ook logisch dat mensen in die kringen eerder vóór meer JSF’s en oorlogen in olieproducerende landen zijn, want dat is de enige manier om hun agenda rendabel te krijgen.