'Aap, wat heb je een mooie jongen!' (Betekenis)
Noord- en Zuid-Korea lijken op koers om vijfenzestig jaar na de eerste oorlog in de 'Domino-reeks' de strijdbijl te begraven. Laten we de huid van de beer niet verkopen voordat hij geschoten is, maar er zijn meer ontwikkelingen in de wereld die duiden op ingrijpende veranderingen. Wat mij inspireert tot het schrijven van deze bijdrage, is een optreden van 'diplomatie-deskundige' Robert van der Roer in het ochtendprogramma 'Goedemorgen Nederland'.
Van der Roer is niet de enige 'deskundige' in de 'westerse' wereld die deze ontwikkeling ziet als een succes van 'westerse' (Amerikaanse) druk op Noord-Korea. Zelf heb ik echter sterk het gevoel dat een groeiend aantal landen hun toevlucht neemt tot 'bilaterale' toenadering, waarbij wat 'Washington', 'Brussel', of 'Tel Aviv' wil er niet echt toe doet. En dan moet u 'Brussel' nog eerder lezen als 'NAVO-hoofdkwartier', dan als de zetel van de EU.
Wat ik daarmee wil zeggen, is dat 'westerse' landen denken dat de rest van de wereld niet zonder hen kan, maar dat er een groeiende groep landen is die bereid is te bewijzen dat het 'westen' irrelevant is. Het is geen homogene groep. Verre van! Maar wel landen die een afkeer hebben, of ontwikkelen, van de decadente wijze waarop wij in het 'westen' omgaan met bestuurlijke verantwoordelijkheid. Het liegen, de over elkaar heen buitelende politici, en alle aandacht die er bij ons in het 'westen' uitgaat naar kwesties die lichtjaren afstaan van wat de meeste mensen in de wereld onder 'welvaart' en 'welzijn' verstaan, of daar zelfs haaks op staan, omdat ze de hebberigheid van een ongrijpbare elite voeden, ten koste van de burger, oogt steeds minder als een 'belofte' die anderen dolgraag navolgen.
Ja, men wil in die 'niet-westerse' landen ook kunnen 'consumeren' wat wij in het 'westen' voor volstrekt vanzelfsprekend houden. Maar men komt er in die andere landen achter dat dat niet gaat gebeuren als ze het 'westen' inviteren om ook in hun land de dienst uit te maken. En we moeten er ernstig rekening mee houden dat tal van landen die nu nog in de pas lopen, zich afkeren van eisen die het 'westen' stelt aan 'normalisering' van de betrekkingen met enig land waarmee het 'westen' nu een conflict heeft. Waar het Korea betreft, zou het zomaar kunnen dat 'Noord' en 'Zuid' vrede sluiten, zonder zich ook maar iets aan te trekken van de eisen die 'Washington' daaraan als voorwaarde verbindt.
Vanuit onze kijk op de wereld is dat zelfmoord. Maar sinds 'Peking', 'Moskou', 'Teheran', 'Bagdad', 'Pyongyang' en 'Damascus' bewijzen dat wat 'Washington' wil irrelevant is, wankelt het hele systeem, dat was gebaseerd op een feodale taakverdeling tussen de landen en regio's. Compleet met gereguleerde arbeidsmigratie, waardoor 'hoog opgeleide' mensen, en mensen die lokaal rijk waren geworden, naar het culturele, bestuurlijke en militaire centrum werden gezogen.
De 'Circus-Act' die in bepaalde kringen doorgaat voor politiek-bedrijven, en de astronomische kosten van dat cultureel, bestuurlijk en militair centrum van de wereld, maken dat iedereen met enig inzicht in geostrategische ontwikkelingen nu aan het voorsorteren is voor een vervolg. Voorzover het bezoek van Macron en Merkel aan 'Washington' in het teken stond van hun pogingen om tenminste de handel nog te redden, en China te ontzien, lijkt ook dat geen haalbare kaart meer. Maar ook als Trump alsnog de hand over het hart strijkt, en ons nog weer even laat bungelen, dan is het geen afstel van de fatale klap, maar hooguit uitstel.
Natuurlijk, voor wie het niet wil zien, is er geen vuiltje aan de lucht. Zijn alle conflicten in de wereld weliswaar een bron van zorg, maar niet iets waar we aan ten onder zullen gaan. Uiteenlopende 'onderzoeksbureaus's' komen met het ene na het andere juichbericht. De winsten stijgen. Het aantal banen neemt toe. Her en der zitten zelfs de lonen weer in de lift. Maar het wordt betaald door de belasting te verlagen, en de schulden tot ongekende hoogte op te pompen.
Nou leest u dat hier wel vaker, en het klinkt als een 'Doomsday-warning', maar zoals ik in verschillende bijdragen hier ook heb onderstreept, is dat 'technisch' gesproken niet nodig, mits er stappen worden gezet die de hele inrichting van de manier waarop we problemen in de wereld oplossen radicaal verandert. Bijvoorbeeld door de invoering van een 'basisloon', waarbij het hele bouwwerk van 'regelneven' en '-nichten' die nu wikken, wegen, distribueren en controleren op slag komt te vervallen. En door robotisering en automatisering te omarmen als een verlichting van ons 'lot', omdat het ons weghaalt uit die tredmolen van 'betaald werk' als fundament onder het kapitalistische systeem, dat anders nóg verder doorschiet richting feodalisme, met een puissant rijke elite, en een oceaan vol 'sloebers', die ook nog eens behangen zijn met schuld.
Scott Adams, de producent van de bekende 'Dilbert-strips', voorziet een 'Golden Age', exact omdat er nu zoveel 'gekkigheid' in de wereld is. Hij was één van de weinige commentatoren van het Amerikaanse politieke proces die voorzagen dat Trump het zou winnen van Hillary, hoewel hij zichzelf beschouwt als een 'Libertarian, minus the crazy stuff', en in die periode heb ik vaak genoeg naar zijn bijdragen aan het politieke debat verwezen. Ik doe dat nu weer, omdat ik in zijn analyse een sprankje hoop zie. (VIDEO). Maar voordat zo'n doorbraak er komt, moeten er nog wel heel wat 'probleem-veroorzakers' over hun eigen ego heen stappen, en er genoegen mee nemen dat ze irrelevant zijn.