Elke keten is zo sterk als haar zwakste schakel.
In systemen die niet mógen falen, voert men daarom bepaalde delen dubbel uit. Als het ene deel faalt, faalt niet het hele systeem, omdat men terug kan vallen op de reserve. In complexe systemen is dat vaak een onderdeel dat al wel meedraaide, waardoor men terugvalt op 'halve kracht', maar het systeem houdt er niet abrupt mee op. In mijn motorboot heb ik standaard twee roeispanen, naast 'noodsignalen', en een marifoon. In je auto heb je in principe genoeg aan een mobiele telefoon, zolang je 'ontvangst' hebt, maar in een vliegtuig heb je liever een complete motor extra.
'Engineers' zijn voortdurend op zoek naar manieren om een systeem veilig te houden voor de gebruiker, zonder dat het systeem onhandelbaar en duur wordt in de aanschaf en het onderhoud. Gebruikers zijn niet zelden blind voor het risico van een falend systeem, en willen liefst iets wat doet dat men ervan verwacht, tegen de laagst mogelijke kosten. Een lage aanschafprijs, en lage onderhoudskosten. En dan maar hopen dat het niet stuk gaat op een moment waarop je het beslist niet kunt gebruiken. Regelmatige controle en voorgeschreven onderhoud van een functionerend systeem kan onaangename verrassingen voorkomen. Commerciële exploitanten zijn gebruikers, en als ze al op het netvlies hebben staan wat de 'Engineers' bedachten, en waarom ze voorschrijven dat zekere onderdelen dubbel uitgevoerd moeten zijn, of tijdig vervangen moeten worden, bestaat nog steeds de kans dat ze het gevoel krijgen dat ze 'genaaid' worden als een systeem dat probleemloos functioneert gereviseerd moet worden, wat hoge kosten voor de gebruiker met zich meebrengt.
Zelfde verhaal bij de voetbalclub, met reserves op de bank, en het landsbestuur, of de bedrijfsleiding. De keten is zo sterk als haar zwakste schakel. En altijd is er een optimale balans tussen betrouwbaarheid, kosten en flexibiliteit die het hoogste rendement oplevert. Er zijn auto's die kunnen varen, vliegtuigen die op water én op land kunnen landen, en boten die kunnen rijden, maar dergelijke 'duizendpoten' hebben ook grote nadelen, omdat ze log, complex en duur zijn. Hier op mijn blog heb ik in het verleden al enige woorden besteed aan de 'JSF' die ons land kocht als vervanger voor de 'F-16', waarvan we nu ook de laatste hebben weggegeven aan Oekraïne. In de vakpers is uitgebreid beschreven waarom die 'JSF' een mislukking is. Een 'duizendpoot'. Duurder dan enig toestel ooit, dat geschikt moest zijn als jachtbommenwerper, en gevechtsvliegtuig, en waarvan ook een versie moest worden gebouwd die als een helikopter verticaal moest kunnen starten en landen. Extreem onderhoudsgevoelig, onmogelijk complex, te log als gevechtsvliegtuig, en te kwetsbaar als jachtbommenwerper met maar één motor. 'JSF' stond daarom bij critici voor 'Jeopardizing State Funds'. Voor Nederland was het destijds Frans Timmermans die zorgde voor een akkoord in de Tweede Kamer na een etentje met wat lobbyisten.
Timmermans heeft er geen verstand van, en volgens Ursula begreep hij ook niks van 'Transitiekunde', maar hij spreekt zijn talen, en hij is extreem Russofoob, dus schopt hij het steeds ver, en verder. Mocht u al langer mijn bijdragen hier volgen, dan weet u dat ik hem het verwijt maak dat het ministerie waar hij als minster van buitenlandse zaken leiding aan gaf niet ingreep toen er signalen binnenkwamen dat er boven het oostelijke deel van Oekraïne op vliegtuigen op grote hoogte werd geschoten, met als gevolg 'MH-17'. In mijn optiek is de man een 'Sloopkogel'. Ik zie hem op pad gaan met het boodschappenlijstje van zijn vrouw, waar op staat dat hij twee kippendijen mee moet nemen, waarop hij thuiskomt met twee kilo ossenhaas. Geen benul. En maakt niet uit hoeveel het kost. Het boodschappenlijstje was 'doorgerekend', en ingepast in het 'regime' dat bedoeld was iets te doen aan het 'overgewicht', maar zo zit hij er niet in.
Op 'Joop' schreef maatschappelijk werker Tom Ribbens eind augustus vorig jaar waarom Pieter Omtzigt er kijk op had, en hij een goede keuze was bij de aankomende verkiezingen. Zijn argumenten snijden hout. En ik denk dat het wel degelijk zo is dat Omtzigt zich de tandjes is geschrokken toen hij de documenten van de verschillende ministeries kreeg, waarop hij uit het overleg stapte. Ook al is de manier waarop 'onorthodox', zullen we maar zeggen. Een 'Appje' sturen en niet op komen dagen bij gevorderde contractbesprekingen is niet hoe ik zelf opgevoed ben, en ik wil daarom ook wel aannemen dat er 'spanningen' waren, deels te herleiden tot Omtzigt's eigen deskundigheid, afgezet tegen de kennis en vaardigheden van de andere gesprekspartners, met inbegrip van de formateur. Maar dan is een keuze voor samenwerking met de 'Sloopkogel' wel het allerdomste wat je kunt doen. Dus hoe nu verder na morgen?
In mijn optiek falen er nu in rap tempo allerlei schakels in de keten, en heeft iemand het valscherm op transport gezet naar Oekraïne, waardoor we leeglopen op dat 'Project', c.q. oorlog met Rusland/BRICS, en ben ik er allerminst van overtuigd dat al die 'geavanceerde' wapensystemen waar de NAVO haar spaarvarkentje voor heeft omgekeerd, en die we niet snel in grote hoeveelheden kunnen produceren, ons de overwinning gaan bezorgen. En dan druk ik mij extreem voorzichtig uit. Ik loop niet warm voor een uitgesproken 'rechtse' regering als dat betekent dat we de meest vileine racisten en openlijke fascisten op de troon helpen. Maar zoals ik hier op mijn blog al heb uitgelegd is het niet zo eenvoudig meer, en adverteert 'Links' met racisme als basis voor haar beleid, met pleidooien voor 'positieve' discriminatie, onder andere op basis van ras en religie, moet bij hen iedereen een 'kans' krijgen, helpt belonen van 'je best doen' beter dan afrekenen op gemaakte fouten, en lopen ze opzichtig warm voor plannen die tot ons komen via organisaties met een uitgesproken fascistisch ideaal waar het de bestuurlijke opbouw betreft, met niet-verkozen leiders aan de top, die samen met de grote corporaties, de banken, de clerus en het leger 'toestaan' dat wij hen petitioneren via 'democratische' organen, zolang we maar niet afwijken van 'Agenda 2030', en onvoorwaardelijke steun aan de NAVO.
Een veilig systeem bouwen vergt goede 'Engineers', en bescheidenheid, naast regelmatig onderhoud. Té grote complexiteit, téveel eisen, téveel wetten en téveel geld zijn een existentiële bedreiging, en waar nu de ene schakel na de andere knapt, ben je binnenkort niet alleen door je reserves heen, maar sta je nog met één speler op het veld, en vliegen de ballen je om de oren. Hoogmoed komt voor de val.