Mag ik even uw aandacht?
We gaan zo beginnen, maar houdt allemaal op het netvlies dat wat er ook gebeurt, het is niet onze schuld! Als er iemand door een bermbrand rijdt waar we eterniet platen op hebben gegooid, en die man of vrouw krijgt daardoor kanker: Niet onze schuld! Als er auto’s op elkaar klappen door de rookontwikkeling? Niet onze schuld! We sluiten de A-10 af voor onze ‘Klimaat-actie’, ter hoogte van het ziekenhuis, en als iemand met spoedeisende hulp het niet haalt, jammer dan, maar: Niet onze schuld! Als ze achteraan in de onverwachte file bovenop elkaar klappen: Niet onze schuld! Alle kosten die worden gemaakt, waar de belastingbetaler voor opdraait, en de brandstof die nutteloos wordt verstookt voor dat tweewekelijkse uitje: Niet onze schuld!
We gaan zo van start met de vaccinatiecampagne, en als er op termijn meer mensen komen te overlijden dan er gered worden: Niet onze schuld! Alles is opgelijnd voor de ‘Regime Change’ actie, en als het leidt tot de totale verwoesting van het land: Niet onze schuld! We beginnen met experimentele technologie, en breken tegelijkertijd af wat we hebben, en wat werkt, maar als het uitloopt op een ramp: Niet onze schuld! We geven miljarden uit die we niet hebben, geaccordeerd door iemand die ‘de ballen’ verstand heeft van financiën, omdat haar expertise ‘Vriendschappelijke relaties met Moslim-Terroristen’ is, en als blijkt dat de inflatie daardoor finaal door het dak gaat: Niet haar schuld! We sturen vierentwintig F-16 straaljagers naar een land dat militair al verslagen is, en als het uitloopt op de Derde Wereldoorlog omdat ze die dingen gebruiken voor terreuraanvallen op burgerdoelen, met bases buiten Oekraïne: Niet onze schuld! We knijpen een oogje toe als er ergens in Rotterdam een drugslaboratorium wordt ingericht in een flatgebouw, omdat we de bijdrage van die handel goed kunnen gebruiken om ons ‘GDP’ op te krikken, en mocht het mis gaan: Niet onze schuld! We faciliteren ‘Gain of Function’-onderzoek voor de ontwikkeling van biowapens, en als iemand die vindt dat we met teveel zijn op aarde een ‘verbeterd’ virus op de mensheid loslaat: Niet onze schuld! We slopen de land- en tuinbouw, en de visserij, en als de voedselzekerheid daardoor in gevaar komt: Niet onze schuld! We slopen de dammen en waterkeringen in bestaande rivieren en beekjes, en als Nederland daardoor overstroomt: Niet onze schuld! Als onze ‘Klimaatmodellen’ net zo onbetrouwbaar blijken te zijn als onze militaire strategieën om mondiale dominantie af te dwingen: Niet onze schuld! Als niemand straks nog iets bezit, maar de mensen zijn, anders dan verwacht, helemaal niet tevreden met hun 'Social Credit': Niet onze schuld! We maken iemand die ooit begon als schoolmeester in Rotterdam minister van Volksgezondheid met de opdracht ons te redden van ‘Covid’, en als dat zijn capaciteiten ruimschoots te boven blijkt te gaan, en hij in paniek dingen roept over vaccinatiedwang die strijdig zijn met de Nuremberg Code, los nog van alle andere missers en schandalen, dan maken we hem daarna minister van Volkshuisvesting, en van Binnenlandse Zaken, baas van de burgemeesters die toezien op de handhaving van de orde in het land, en als er geen huis meer gebouwd wordt, en de orde wordt niet meer gehandhaafd: Niet onze schuld! Als ‘Hilversum’ een Sodom en Gomorrah blijkt te zijn, terwijl ze aan de lopende band heel Nederland de ‘MeToo’-maat nemen, en dat hele mediapark is afgevuld met dik-betaalde bestuurders die niks zagen: Niet hun schuld! Als een tiener wordt ‘omgebouwd’, en later spijt krijgt: Niet onze schuld!
De lijst is eindeloos, zeker als we ‘Brussel’ en ‘Washington’, die hier veel in de melk te brokkelen hebben, meenemen in onze beschouwingen. Nadat ik gisteren schreef over de noodzaak van een ‘Kleine Overheid’, en dat dat lastig genoeg is, gaat deze bijdrage over het gegeven dat niemand ooit wordt gevraagd om verantwoording af te leggen op een betekenisvolle wijze. De boeren waar ik mee openende lopen nog wel enig risico dat ze op enig moment worden ‘aangeslagen’ voor de schade via ‘Justitie’, maar de rest niet. Sterker nog, mocht er een moment komen waarop het allemaal wel wat érg gênant wordt, dan vertrekt iemand naar een positie waarin dat falen wordt beloond.
Verantwoordelijkheid nemen, en rekenschap afleggen zijn afgelost door aanzien krijgen, en beloond worden voor het meedoen. En ja, dat is onze schuld.
Het bovenstaande schreef ik gisteren, voordat bekend werd dat Omtzigt het formatie-overleg had verlaten. Hij was onaangenaam verrast door de informatie over de staatsfinanciën die Plasterk had verzameld bij de ministeries. Het land is failliet. Hij ziet geen ruimte voor nieuw beleid. Wat hem betreft moet er een curator worden aangesteld die de failliete boedel eerst grondig saneert. Als hij oprecht is, en dat is hij als regel als geen ander, dan zit een kabinet met Timmermans er al helemaal niet in, want ‘Links’ heeft een gat in de hand, en Timmermans is als ‘Eurocommissaris’ gewend dat de bomen tot in de Hemel groeien. Een minderheidskabinet dat bereid is met de botte bijl te hakken in het door Kaag en Rutte geïnitieerde, en door ‘Brussel’ en het ‘WEF’ geëiste beleid zou hij moeten kunnen steunen. Dat gaat wel pijn doen bij de VVD. Maar ook bij zijn eigen ‘CDA’-achterban. Deze stap van Omtzigt opent, theoretisch, de weg naar veel ‘rechtser’ beleid dan mogelijk zou zijn met een ‘klassiek’ compromissen-kabinet, omdat geldverslindend beleid eenvoudig te identificeren is als alles wat met het ‘Klimaat’ en andere ‘WEF’-hobbies te maken heeft, waaronder massamigratie, en met inbegrip van de onvoorwaardelijke militaire steun aan Oekraïne. Ideologisch, verwijzend naar zijn eigen programma, kan Omtzigt die draai niet maken, maar op grond van financiële argumenten wel.
Het kan zijn dat ik het mis heb, maar Omtzigt zegt dat hij geen nieuwe verkiezingen wil. Hij stapt uit het overleg, maar laat het aan de andere drie over om te bepalen of ze de boel definitief laten klappen, en ruimte maken voor een poging ‘Over Links’, of dat ze doorzetten, op jacht naar een minderheidskabinet dat per casus op zoek moet naar steun in de Tweede, en Eerste Kamer. Hij stelde dat nieuwe verkiezingen vooralsnog niet aan de orde is, en hij zal ook zeker niet aansturen op ‘Belgische Toestanden’. Durft Yesilgoz het aan? Wat heeft ze te verliezen? Maar staat haar achterban het toe? Kan er een slimme manier gevonden worden om het te laten lijken op een ‘zakenkabinet’, dat niettemin het roer dramatisch omgooit? Een kabinet met ministers die verantwoordelijkheid nemen, en rekenschap afleggen. Terwijl de politici kunnen verwijzen naar het nu demissionaire kabinet als de schuldige, en zich kunnen beroepen op overmacht.
Eén ding is in elk geval kristalhelder, lijkt mij, het is niet de schuld van Poetin, noch van het ‘Klimaat’, of ‘Covid’. Nieuwe werkelijkheid.