Er is een vermaard onderzoek waarbij werd aangetoond dat mensen die gevraagd werd te tellen hoe vaak een bal werd overgegooid in een groep, er voor zorgde dat de proefpersonen niet opmerkten dat er een levensgrote gorilla door het beeld wandelde.
Wie eenmaal is geattendeerd op dat aspect, mist die gorilla niet. Maar onvoorbereide mensen, die geconcentreerd de bal volgen, falen bij deze ‘Selectieve Attention Test’. Dus toen Stef Blok reageerde op het verhaal van Lavrov, dat een Zwitsers onderzoeksbureau sporen van exclusief ‘westers’ zenuwgas had gevonden in de ‘samples’ uit Salisbury, door ons voor te houden dat de Russen ‘mist’ produceren, probeerde hij ons te dwingen naar de bal te blijven kijken. Gorilla? Welke Gorilla?
Daarmee zeg ik niet dat Blok in ‘het complot’ zit. Welk complot? In een obscuur boekje met de titel ‘Mein Kampf’ spelde ene Adolf Hitler uit welke grootse visoenen hij had voor de toekomst van het Germaanse ras, en ‘Vaderland’ Duitsland. En hoe Russen en Joden, en andere ‘communisten’ die uit waren het stichten van een communistisch wereldrijk, daar niet in pasten. Niks geheims aan. Wel organiseerde hij uiteenlopende gebeurtenissen om de grond rijp te maken voor de verwezenlijking van zijn plannen, en liftten hij en zijn strijdmakkers mee met bepaalde gebeurtenissen door de realiteit bij te buigen, of te verdraaien, om er voordeel uit te halen. Maar die ‘Gorilla’ liep in het volle zicht door het beeld.
Kijken we naar de actualiteit, dan zien we een enorm ‘rommelig’ geheel. De ‘bal’ vliegt van hot naar her. Maar de ‘Gorilla’ is hier de ‘Petrodollar’, om het maar even niet al te gecompliceerd voor te stellen. De Verenigde Staten zijn bereid Hemel en Aarde te bewegen om de status van hun ‘munt’ als ‘wereldhandelsmunt’ te verdedigen. En om dat te bereiken, organiseren ze bepaalde gebeurtenissen om de realiteit bij te buigen, of te verdraaien, of haken ze aan bij toevallige incidenten als ze menen er oordeel uit te kunnen slepen. Die geostrategische agenda zelf is allesbehalve een ‘Complot’.
Maar als ze van de daken zouden schreeuwen dat de Russen en Chinezen een bedreiging zijn voor hun geprivilegieerde positie in de wereld, en dat die ‘slaven’ gewoon moeten werken, en dankbaar moeten zijn voor de korstjes brood die overschieten, zouden ons in Europa ook meteen de schellen van de ogen vallen. Toch is dat de ‘rode draad’ die de ‘rode lijnen’ genereert waar we nu zoveel last van hebben. Irak en Libië waren geen ‘toeval’. Het waren niet eens problemen die zich aandienden, maar die zorgvuldig werden gekweekt en opgediend. Na de introductie van de Euro wilde Saddam olie leveren tegen Euro’s, inplaats van Dollars. Dus moest hij vertrekken. Gaddafi lanceerde zijn plan voor het leveren van olie op basis van een ‘Gouden Dinar’, dus een terugkeer naar de goudstandaard als alternatief voor de ‘Petrodollar’, en tekende daarmee zijn doodvonnis.
Uiteenlopende ‘Atlantische’ commentatoren en politici houden ons voor dat onze afhankelijkheid van Russisch gas ons kwetsbaar maakt voor Russische chantage. Maar het is andersom. De Amerikanen dreigen nu niet alleen aan de lopende band, en op alle fronten Rusland, omdat het met de Chinezen werkt aan de introductie van de PetroYuan, gekoppeld aan het goud, als alternatief voor de Petrodollar, maar ook Europese bedrijven die meewerken aan het realiseren van ‘Nordstream 2’. Die ‘Gorilla’ wandelt open en bloot door het beeld, maar Blok ziet ‘m niet. Of wil ‘m niet zien. Maar ik ben toch bang dat het eerder dat eerste is. Krampachtig houdt hij zijn ogen gericht op de ‘bal’, en hij raakt in paniek als hij dreigt de tel kwijt te raken.
Het is ook mogelijk dat hij het wél ziet, maar niet wil eindigen zoals Saddam of Gaddafi, zeg maar. Gewoon laf meeleunen om ons het lot van Irak, Libië of Syrië te besparen. Maar geen slapende honden wakker maken, want daar komt ellende van. Zo’n ‘educatieve’ instelling maakt iemand al snel tot ‘Burgemeester in Oorlogstijd’, en dat kan pijnlijk zijn als de afloop anders is dan men meent als men de status quo verdedigt.
De lawine aan ‘sancties’ die de Amerikanen, inmiddels zonder, of met niet meer dan halfslachtige steun vanuit Europa, opleggen aan de Russen, en de gelijktijdige ‘handelsoorlog’ tegen China, hebben niets te maken met de redenen die men opvoert. Die worden er met de haren bij gesleept, of ze zijn het product van in scene gezette ‘incidenten’. Europa bevindt zich daarbij tussen een ‘Rock, and a Hard Place’, en loopt het risico verscheurd te worden, terwijl de ‘Burgemeesters in Oorlogstijd’ wanhopig proberen de ‘Kool’ en de ‘Geit’ te sparen. Dat kan niet zo doorgaan. De ‘mist’ zal op enig moment optrekken, en ons voor voldongen feiten plaatsen. En dan zien we die ‘Gorilla’.
Het probleem van beeldspraak, of projecties vanuit wetenschappelijk onderzoek, is dat de realiteit altijd veel complexer is. Dat Russen en Chinezen hun eigen ‘spelopvattingen’ meebrengen, en ook niet altijd het achterste van hun tong laten zien, dus ook wel ‘mist’ genereren, is een open deur. Toch valt dat in het niet bij wat ‘westerse’ landen, en meer in het bijzonder de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk aan ‘mist’ produceren. Knappe kop die uit de tsunami aan onderling met elkaar in tegenspraak zijnde mededelingen uit ‘Washington’ en ‘Londen’ nog een coherent geheel weten te destilleren. Het ene moment meldt Trump dat hij binnenkort de Amerikaanse militairen terugtrekt uit Syrië, het volgende blijven ze tot alle ‘doelen’ gehaald zijn. En binnen vierentwintig uur herbevestigt Trump dat ze hun spullen kunnen pakken, en zet men 'bondgenoot' Macron in zijn hemd.
Tenzij er sprake is van volledige chaos in de ‘westerse’ hoofdsteden, is dat eerder een poging om de ‘bal’ in hoog tempo ‘rond’ te laten gaan, zodat we de ‘Gorilla’ niet opmerken. In de ‘link’ die ik eerder gaf naar een prima analyse van Jim Rickards, stelde de Amerikaan dat Poetin zijn ogen nooit van de ‘bal’ had gehaald. Dat appelleert echter aan een ander balspel, zonder ‘Gorilla’s’. In dit voorbeeld, mét ‘Gorilla’, zijn Rusland en China de bedenkers van het ‘experiment’. Wat hen frustreert, en fascineert, is het gegeven dat wij niet willen stoppen met ‘tellen’. Zij roepen: ‘Gorilla!’. En Blok roept terug: ‘Hou je mond! Zo kan ik mij niet concentreren!’