Het gaat nu echt hard.
Begin negentiger jaren oogde het alsof de buit binnen was. Het 'IJzeren Gordijn' had de geest gegeven. 'Glasnost' en 'Perestrojka' zorgden voor dooi in de decennia lang stijf bevroren relaties tussen 'Oost' en 'West'. Niet alleen in Rusland, en andere delen van de voormalige 'Sovjet-Unie' die besloten zich af te splitsen, en alleen verder te gaan, gaf het ideaal van de communistische Heilstaat de geest, maar ook elders bekoelde de liefde voor een 'Dictatuur van het Proletariaat'. Het 'Kapitalisme' had gewonnen! En het was slechts een kwestie van tijd, of iedereen zou baden in luxe en voorspoed, opgejaagd door een niet te temmen 'Vrije Markt'.
Zonder vooruit te lopen op de oorzaken zoals ik die zie, kunnen we wel stellen dat we nu terug zijn bij 'Af'. En de ironie is, dat het er alle schijn van heeft dat er zich een rolwisseling heeft voorgedaan. De ontevreden mensen wonen nu in de Verenigde Staten, en dat is begrijpelijk, want de kloof tussen 'haves' en 'have-nots' is daar spectaculair gegroeid. Voor een deel heeft dat te maken met het gegeven dat het 'Kapitalisme' alleen in theorie één eenduidig systeem is. In de praktijk zijn er vele varianten, allen gestoeld op het idee dat 'marktwerking' tot economische groei leidt, en uiteindelijk het beste resultaat oplevert voor 'The Nation', die er volgens Adam Smith haar 'Wealth' door kan laten groeien.
Hoewel Smith het nooit zo bedoelde, doceren 'puristen' dat een totale absentie van overheidscontrole het beste is voor het volk, en het land. In de praktijk leidt dat echter juist tot een terugkeer naar het feodalisme, met enkele extreem rijke 'bezitters', en een oceaan vol sloebers. U en ik. Wie daar nog aan twijfelde, kon het voor de eigen ogen zien gebeuren, want in Rusland mochten de 'puristen' het proberen, en bleven we binnen de kortst mogelijke keren zitten met 'oligarchen' die niet wisten met welk briefje van duizend Dollar ze hun achterwerk af zouden vegen, en met welke ze hun sigaar aan zouden steken.
Dat er een eind kwam aan dat feest had uiteindelijk twee onafscheidelijk met elkaar verbonden oorzaken. Nu, zoveel jaar later, valt niet ondubbelzinnig vast te stellen welk aspect uiteindelijk leidend was. Ofschoon de Russen (in meerderheid) niet terug wilden naar het communistische systeem, voelden ze zich verraden door de Amerikaanse 'adviseurs', en de banken die in Rusland hun eigen setje stromannen van 'harde Dollars' voorzagen, met de opdracht alles op te kopen wat 'potentie' had. Dat wil zeggen: Grondstoffen. Vervolgens 'exporteerden' die stromannen de winsten naar Israël, de Verenigde Staten, 'Londen' en de 'Côte d'Azur', waardoor de Russische bevolking achter het net viste, en met de afgekloven Lada's bleef zitten. Hedendaagse helden in ons deel van de wereld die buiten Rusland het geld lieten rollen, zoals Khodorkovsky en Nevzlin van 'Yukos', weigerden lokaal en federaal aan hun belastingverplichtingen te voldoen, waarbij de burgemeester van een stad die tamelijk militant was in die strijd om het leven kwam. 'Boze Tongen' (de Russen) beweren dat onze helden er iets mee van doen hadden, maar konden het niet bewijzen, omdat de veroordeelde dader er de voorkeur aan gaf daarover te zwijgen.
De andere kwestie die nauwelijks geheelde wonden openscheurde, was dat de NAVO, ondanks alle fraaie, expliciete beloften, in oostelijke richting werd uitgebreid. Een recente 'datadump' die in de Verenigde Staten verplicht is, in het kader van 'Openheid van Bestuur', maakt kristalhelder dat de leugens die het westen daarover ophangt 'doortrapt' zijn. DIT artikel beschrijft goed waarom dat verraad het fundament legde voor de 'Koude Oorlog 2.0'. Die echter in ieder opzicht anders is dan '1.0'. En met groot gemak kan uitmonden in een 'Hete Oorlog'. Die dan onvermijdelijk 'Héél Heet' wordt, omdat Rusland bij het eerste spoor van geweld 'nucleair' zal gaan. Ze moeten wel. Laat mij u dat uitleggen.
Dat de Sovjet-Unie de 'Koude Oorlog 1.0' verloor, was omdat het zich liet meeslepen in een wapenwedloop die ze niet konden betalen. Rusland was voor vijftig procent een 'rokende sintel' na de Tweede Wereldoorlog, en het kreeg geen 'Marshall-hulp', zoals Duitsland en andere Europese landen die zich geplaatst zagen voor het project van de 'wederopbouw'. Ook de Europese landen die onder hun 'invloedssfeer' belandden kregen niks, van dat ene land dat niet getroffen was door de oorlog, en waarvan de industrie op volle toeren draaide. Zoals elke dictatuur viel 'Moskou' als een blok voor de uitnodiging om mee te doen in een wedstrijdje 'wie er de grootste' heeft. En dat hadden ze beter niet kunnen doen. Daar hebben ze van geleerd, en dat doen ze nu ook niet meer. Daarbij is het land ook nog een stuk kleiner, en kan het de rekening niet neerleggen bij satellietlanden. Toch denken ze er niet over om op hun rug te gaan liggen als het westen besluit de huidige 'cyber-' en 'economische' oorlog een gewapend vervolg te geven. Dan landen direct de 'nukes' op de doelen die voor hen strategische 'diepgang' hebben. En zoekt u zelf maar uit welke dat zouden kunnen zijn. Dat is geen verzinsel van mij. Poetin heeft het al, bij herhaling, aangekondigd. En het is geen pokerspel, dus 'Bluf!' roepen heeft consequenties.
Natuurlijk maakt het uit of je de schuld voor de oplopende spanningen legt bij die gebroken belofte om de Navo niet uit te breiden, en al die andere opgezegde verdragen, schendingen van het internationaal recht, en die staatsgreep in Oekraïne. Of dat je het wijt aan minachting voor 'LGBT-groepen' in Rusland, danwel de erkenning van de keuze van een zeer ruime meerderheid van de bevolking op de Krim om afscheid te nemen van 'Kiev' na de coup. Om nog maar niet te spreken over die fantasie van de 'inmenging in de Amerikaanse verkiezingen'. Maar we komen nu op het punt waar er geen eervolle weg terug is.
In Syrië heeft Rusland bewezen een 'koele kikker' te zijn. In Libië hadden ze nog een oogje toegeknepen, voor de lieve vrede. Maar in Syrië ruimen ze nu bij Idlib ook Al Qaida op, nadat ze eerder IS van de kaart veegden. En geen moment lieten ze zich verleiden door de speldenprikjes van Israël, het verraad van de 'westerse alliantie', en de 'False Flag'-operaties met gifgas. Dankzij de ruime westerse steun aan het verslagen IS, heeft het Syrische leger nu ook mooie moderne, westerse wapens om te gebruiken in de strijd tegen Al Qaida. En waar Turkije door het neerhalen van een jachtbommenwerper van de Russen boven Syrië vastgeschroefd leek aan de Navo, is dat land nu alleen nog in naam lid van die 'Expansie-Organisatie'.
Europa is nog loyaal lid, maar er zijn landen die aan het rekenen zijn geslagen, en binnenskamers scenario's uitwerken voor het geval de hele boel klapt. De 'sanctie-oorlog' tegen 'Moskou' heeft niet alleen niks uitgehaald, maar van Rusland een land gemaakt dat zichzelf kan bedruipen. Daarom verlegt 'Atlantisch' de aandacht nu naar de landen die zich afsplitsten van 'Moskou', maar in 'EurAziatisch' verband samenwerken met Rusland en China, ondanks de avances van de Navo en 'Brussel'. De Amerikaanse bank 'New York Mellon' trok daarom de stekker uit Kazakstan, in de hoop dat het land aan de grens met Rusland zou imploderen. Als smoes gebruikten ze een soort 'Yukos'-verhaal, over een zielige oligarch uit Moldova, met Nederlandse en Belgische 'rechters' die ook daar fungeren als het laatste bolwerk van het 'roofkapitalisme'. Want dat 'Petro-Dollar'-slagschip maakt behoorlijk water!
Het economische, waar ik gisteren over schreef, en het militaire verhaal waar het hier meer over gaat, zijn met elkaar vervlochten. We hadden dat 'Peace-Dividend' na het omvallen van de Sovjet-Unie moeten gebruiken voor iets anders dan het vestigen van het eerste mondiale rijk. Ook al omdat het dat zelfs niet was geworden als we wel waren geslaagd in die opzet om 'Big Sister' in 'Washington' op het pluche te hijsen. De kosten van dat project gaan ons de kop kosten, zoals de Sovjet-Unie uiteindelijk bezweek onder de last. Al ben ik bang dat wij niet zo gracieus van het podium zullen stappen als Gorbachev destijds. Het zou geen verloren oorlog zijn, ook al is de 'economische-' en 'cyber'-oorlog potentieel een nekkenbreker. Maar voor al diegenen die menen dat het onze roeping is om 'LGBT-ers' te redden die zuchten onder het repressieve regime in Rusland, omdat je daar onder jongeren geen propaganda mag maken voor die 'lifestyle', of andere 'Mickey-Mouse'-redenen om complete landen te veranderen in een parkeerplaats voor onze limousines, zal het voelen alsof God ons verlaten heeft, vrees ik………