De 'Ombudsman' maakt zich zorgen over de 'vrijheid van meningsuiting' in ons land.
Hij richt zijn pijlen op problemen rond demonstraties van 'minderheden'. In een wat verder verleden beschouwden 'actievoerders' een demonstratie niet als een middel om je mening kenbaar te maken. Het was bedoeld, en slechts effectief, als drukmiddel. Een massale opkomst was essentieel, evenals een vreedzaam verloop. De bedoeling ervan was dat 'beleidsmakers' inzagen dat ze de steun van het volk kwijt waren, of dreigden kwijt te raken. En dat de bevolking een bepaald onderwerp zwaar vond wegen, waar de dames en heren politici het een 'handjeklap'-onderwerp vonden. Iets wat kon worden uitgeruild voor het verwezenlijken van hun 'hobby', of een carrièrestap van een partijbons.
Geen enkele organisator van enige demonstratie had het in zijn hoofd gehaald om met twee bussen vol beroeps-demonstranten uit de Randstad af te reizen naar Dokkum om een kinderfeestje te verstoren. Dat werd onder geëngageerde mensen in die tijd algemeen beschouwd als een tenenkrommende afgang. Dito als demonstranten de 'Eerste Steen' wierpen. En waar dat gebeurde waren het doorgaans dan ook provocateurs, die zich vervolgens, als het volledig uit de klauw liep, ontpopten als 'agenten in burger' die hun geüniformeerde collega's hielpen demonstranten die hun voorbeeld hadden gevolgd te 'identificeren' en in de kladden te pakken.
Die systematiek van de inzet van provocateurs leidde tot de implosie van de inzet van het drukmiddel van de demonstratie, door een groeiende paranoia onder de deelnemers. Zelf werd ik in Amsterdam, tijdens een massale, vreedzame betoging, ook een keer door medebetogers 'aangewezen' als een mogelijke provocateur, omdat ik mij als individu bij de massa had gevoegd. Pas nadat ik in het openbaar was gefouilleerd, en een toevallige bekende die langs kawm aangaf dat ik te vertrouwen was, liet men mij met rust. Maar enkele kilometers verderop ging het niettemin mis. In een zijstraat zagen we een militair geleide colonne, in 'activisten-kleding' gestoken agenten, oprukken naar het plein waar de demonstratie zou eindigen, en dus werd het tijd om te 'verspreiden'. Die taktiek trof de bereidheid van geëngageerde Nederlanders om te demonstreren, en daarmee de democratie, in het hart.
Wat tegenwoordig doorgaat voor demonstreren is in net iets teveel gevallen eerder een abjecte poging om te provoceren, en de publieke opinie gecontroleerd bij te buigen in de richting die 'Den Haag', of 'Brussel', of 'Washington', als daar al verschil tussen zit, bij te buigen.
Eén van de thema's die destijds velen in het land op de been bracht, was het uit Duitsland overgewaaide initiatief om mensen met een 'onwelgevallige' (destijds 'linkse') mening te treffen met een 'Berufsverbot'. In deze tijd ben je niet 'links' als je daar niet een fel voorstander van bent. Zonder de tussenkomst van enige rechter zette Jesse Klaver de woordvoerder van GroenLinks op straat, omdat hij een stagiair zou hebben belaagd. Ik was er niet bij, dus vraag mij niet om een oordeel. Maar in een rechtsstaat zou het zo moeten zijn dat slechts één autoriteit kan beoordelen of dat gedrag grensoverschrijdend was, en welke straf dan passend is, en dat is de rechter. En niet een ambitieuze 'Popie Jopie' bij die partij, die zichzelf 'God's Gift to Mankind' vindt, en belangrijk genoeg voor een 'documentaire'.
Staat de 'vrijheid van meningsuiting' onder druk in ons land? Reken maar! Maar dan door de 'sturing' van de overheid, de media, en invloedrijke actiegroepen, die tegen betaling meewerken aan het simuleren van 'consent', en de fabricage van 'slachtoffers'. U weet het misschien nog niet, maar u wil graag een 'Sleepwet' om het systeem van permanente 'sturing' verder te verfijnen. Op afgelegen eilandjes binnen de slaafse media staan wanhopige onderzoeksjournalisten die hun vak nog serieus nemen, maar door het ontbreken van een vaste dienstbetrekking, en de bijbehorende bescherming, kunnen zij allang niet meer schrijven wat ze zien en horen. U kunt lang wachten voordat de 'Ombudsman', die immers onderdeel is van dat systeem, gericht op 'manufactored consent', u daar op attendeert.