Wie van u weet waar Jaroslavl ligt?
Het is een Russische stad op ongeveer 250 kilometer ten noordoosten van Moskou, aan de Wolga, die op de 'Werelderfgoedlijst' staat. Een van de steden die deel uitmaakt van de 'Gouden Ring' van bezienswaardige plaatsen die interessant zijn voor toeristen die Rusland bezoeken, en ook tijd hebben voor iets anders dan Moskou en Petersburg. Daarnaast figureert de stad in de laatste column van 'Raam-op-Rusland'-directeur Hubert Smeets, waarin hij voor NRC schrijft over de 'kantelende wereldorde'.
Een politieofficier in de stad had burgers namelijk gevraagd alert te zijn op activiteiten van westerse 'NGO's' in de stad. Als ze werden benaderd door dergelijke instellingen, dan kunnen ze dat rapporteren via een mail aan de dienstdoende ambtenaar. Het ging in het bijzonder om 'NGO's' die de 'Engelse taal' gebruiken, begrijp ik. Smeets lijkt te suggereren dat dit het voorportaal is van een identieke hysterie als die welke nu door de westerse landen waart, waar het 'Russische Inmenging' betreft.
Hij vermeldt er echter wel bij dat het hoogst waarschijnlijk een lokaal initiatief betreft van een overijverige ambtenaar, en dat het onwaarschijnlijk is dat 'Moskou' erachter zit. Dat is dan dus anders dan in het westen, waar 'Washington', 'Brussel', en uiteenlopende Europese regeringen, samen met de media, dat fikkie over 'Russische Inmenging' hebben aangestoken, en zonder spoor van bewijs brandend houden. Waaronder de krant waar Smeets voor schrijft. Maar er is meer.
Ooit was 'NGO' de aanduiding voor een organisatie die op geen enkele manier verbonden was met wat voor overheid dan ook. De naam zei het al: 'Non Governmental Organization'. Niet alleen waren ze niet met enige overheid verbonden, maar als regel waren ze voor de overheden een 'luis in de pels'. Binnen dat soort bestuurlijk en administratief strak geleide groepen organiseerden activisten zich die meenden dat hun politieke leiders wel enige hulp konden gebruiken. In de meeste gevallen werden ze echter ingevangen door diezelfde overheden waar ze geacht werden over te waken. Anderen werden doelbewust door overheden opgezet, met overheidsgeld, dat via een netwerk van tussenpersonen, en voor dat doel opgezette organisaties, naar die 'Neppers' werd gesluisd.
'NGO's' werden 'Big Business', meetellend bij de berekening van het 'GDP, en voor westerse landen het instrument bij uitstek om buitenlandse politiek te bedrijven, en 'kosteneffectief' nationaal en internationaal invloed uit te oefenen. Ze beschikken over miljoenen vrijwilligers, die kosteloos doen wat 'Washington', 'Londen', of 'Den Haag' willen dat ze doen. Het is, door dat grote leger vrijwilligers, geen precisie-instrument. Eerder de 'Botte Bijl'. Prima voor het betere hak- en sloopwerk, maar in de praktijk ongeschikt om ook iets op te bouwen. Al is het in de publieke opinie juist andersom.
Om de controle over die 'NGO's' te verbeteren, waar die niet van de grond af waren opgezet als een 'Nepper', fungeerde de 'draaideur' als het uitgelezen instrument om de schijn van onafhankelijkheid niet te verliezen, maar ondertussen wel het beleid van die organisatie te kunnen dicteren. Politici en beleidsmedewerkers roteerden van overheidsbaan naar bestuursfunctie bij deze of gene 'NGO', en terug. Het 'Netwerk' dat zo ontstond maskeerde de werkelijke functie van de organisatie, wat hier en daar tot 'uitslaande branden' leidde, als de idealisten die de organisatie hadden opgebouwd eruit werden gewerkt door de 'bloedzuigers' die de 'schil' nodig hadden voor hun cynische plannetjes.
Voor de vorm organiseren dergelijke 'NGO's', waar nodig om niet finaal door de mand te vallen, ook acties in de landen waar het grootste deel van hun sponsoren zich bevinden, of waarvan de overheid met belastinggeld hun rekeningen betaalt. Maar dat is dan in bijna alle gevallen een fopspeen om de geldstroom op gang te houden, en de vrijwilligers te motiveren. Al zijn er ook situaties waarin de misstanden zó overduidelijk om een proteststem vragen, dat de 'Bedrijfsleiding' geen kans meer ziet de 'grassroots' opstand in eigen gelederen nog de kop in te drukken. Dan wordt voor de vorm een 'rapport' gepubliceerd, of ergens, in overleg met de plaatselijke overheid, een kortstondige 'bezetting' of andere publiciteitsstunt opgezet bij wijze van 'bliksemafleider', om de rebellie binnen de eigen organisatie in de kiem te smoren.
Ook 'NGO's' die formeel doelen nastreven die weinig of niets met politiek uitstaande hebben, voorzover je dat nog kunt zeggen in een 'Maakbare Samenleving', of die doelen nastreven die samenvallen met het beleid van een overheid die desondanks pootje moet worden gelicht volgens de 'zetbazen', kunnen zich ontpoppen als 'conduit' voor activiteiten die haaks op hun officiële doelstellingen staan. En zonder dat het de achterban opvalt. Dat geldt al helemaal voor 'NGO's' die drijven op het legaat van deze of gene overleden grootheid. Zoals de door Smeets opgehoeste stichting die 'Goede Werken' verricht in de geest van Alexander Solzjenitsyn, gezeteld in Zwitserland, of de 'Hanns-Seidel-Stiftung' uit Duitsland. Dat Solzjenitsyn goede maatjes was met Poetin, en Poetin de plannen uitvoert die de Russische schrijver in zijn boek 'Hoe Rusland te Herbouwen' ontvouwde, betekent nog niet dat het bestuur van het 'Fonds', dat werd opgericht met het geld dat hij won toen hem de Nobelprijs werd toegekend, ook op dat spoor moet zitten. Sterker nog, velen die destijds streden voor het toekennen van die Nobelprijs voor Solzjenitsyn, werden later zijn ergste vijanden. Niet dat ze spijt hebben van hun actie destijds. Die diende een 'Hoger Doel'. De 'Regime Change' in de Sovjet-Unie.
Ook dat hele circus rond die 'Nobelprijs' is gekaapt door politieke 'Movers and Shakers' die er een geweldig platform in zien om de publieke opinie te beïnvloeden. Waar het concept juist was dat mensen die zich hadden onderscheiden, door wars van eigenbelang en politieke koehandel te streven naar Vrede en Veiligheid, of die uitblonken in hun vakgebied door stijl of vaardigheid, en innovatieve ideeën, te belonen. Dat was vroeger. Lang geleden.
Dat een ambtenaar in Jaroslavl begrijpt dat in deze tijd, met oplopende spanningen tussen de broodheren van die 'NGO's', en Rusland, het verstandig is om in kaart te brengen waar die 'NGO's' in Rusland mee bezig zijn, komt op mij over als iets waar die man, of vrouw, voor is ingehuurd. Tussen de mails die er binnenkomen zullen er ongetwijfeld veel zitten die vergelijkbaar zijn met het niveau van de aantijgingen in het westen over 'Russische Inmenging', maar wat dan nog? Zolang het niet leidt tot het soort publieke hysterie als bij ons zie ik het probleem niet zo. Je zou willen dat men bij ons zo'n oproep de wereld in had gestuurd vóór we werden overvallen door een golf aanslagen, en half Den Haag afgereisd was richting IS. Waarbij steeds weer bleek dat het 'bekenden van de politie' waren, of mensen die in hun eigen omgeving al waren opgevallen. Is uiteindelijk ook nog goedkoper dan naderhand een zak geld richting 'veiligheidsdiensten' sturen om de indruk te wekken dat je als beleidsmaker 'slagvaardig reageert', waarmee vervolgens een massa-surveillance systeem wordt opgetuigd waar elke zichzelf respecterende 'NGO' tegen te hoop zou moeten lopen. Maar dat was ook vroeger……