‘Voor het eerst is duidelijk dat de Trump-campagne open stond voor hulp van Rusland’, meldt NRC in een subkop op de voorpagina van de krant van dinsdag.
Waar ging het de afgelopen maanden dan over? Begrijpt u het nog? En ook dit verhaal blijkt dan weer ‘gebakken lucht’. Een Russische advocate bemachtigde een introductie bij Trump jr. via een meneer Goldstone, een 'morsige', 'Russofiele' impresario van een Russische zangeres, afkomstig uit het Verenigde Koninkrijk, die Trump jr. ooit bij een ‘Miss-Universe’ verkiezing had ontmoet, terwijl zijn vader campagne voerde voor het presidentschap. De impliciete belofte was dat de advocate informatie had over illegale financiële transacties van de Democratische Partij en Hillary Clinton zelf met ‘de Russen’. Op dat moment een ‘hot-topic’, waar de ‘Clinton Foundation’ ervan werd verdacht politieke invloed te verkopen via ‘Pay-to-Play’.
Ze bleek echter niks in de aanbieding te hebben, maar ze wilde blijkbaar polsen hoe Trump tegen de ‘Magnitsky Act’ aankeek. Het Amerikaanse initiatief dat de ‘sanctie-oorlog’ inluidde om Poetin eronder te krijgen, geïnitieerd door een Russische emigrant die in de Verenigde Staten als een bezetene strijd tegen Poetin, zoals zoveel van die ‘flits-miljardairs’ die na de val van de Sovjet-Unie in een oogwenk Godsgruwelijk rijk werden met westers kapitaal. ‘De Russen’ zetten vervolgens een streep door de adoptie van Russische wezen door Amerikanen, formeel met het excuus dat er slecht voor die kinderen werd gezorgd in de Verenigde Staten, na enkele behoorlijk onfrisse verhalen over misbruik en mishandeling. De advocate vertegenwoordigt een vermogende Russische staatsburger die in de verdrukking kwam door die 'pissing contest', en sindsdien streeft naar het opheffen van dat adoptieverbod, gekoppeld aan een eind van die ‘Magnitsky Act’. Waarop het gesprek na ongeveer twintig minuten werd afgebroken, en betrokkenen elkaar niet meer zagen. Daarbij ontkent de dame in kwestie enig contact te hebben met ‘het Kremlin’. Dus wat is nou precies het punt? Wil NRC dat ik medelijden krijg met Bill Browder en consorten? Of wat? Dan heb ik toch eerder medelijden met die Russische peuter die op gruwelijke wijze aan zijn eind kwam in Texas. Sorry, Guus Valk.
Het punt is, dat het verhaal over de ‘Russische hackers’ nu volledig op instorten staat, maar dat de ‘Atlantische pers’ het momentum niet kwijt wil raken. En daardoor dreigt het hele verhaal als een boemerang terug te komen. Want de oorspronkelijke onthullingen over obscure zaken, geld van dictatoriale regimes voor de Clintons, met ‘pay-to-play’ afspraken, en steun vanuit Oekraïne van schimmige figuren, waar het in de oorspronkelijke onthullingen over ging, komen dan weer vol in beeld. Ook als aanleiding voor een ‘klokkenluider’ binnen de Democratische Partij, en/of het team van Hillary, die de bron zou zijn geweest van die ‘negatieve pers’, die de ‘mainstream media’ echter uit het nieuws wisten te houden.
Het intrigerende aan deze ‘wending’ is niet alleen dat men blijkbaar het vertrouwen in dat ‘Russische Hackers’-verhaal kwijt is, maar dat het nu dus blijkbaar al ‘verdacht’ is als je wel wil luisteren naar iemand die informatie zou hebben over illegale activiteiten van je politieke tegenstander. En dat komt dan uit het toetsenbord van lieden die zonder begin van scrupules een roddel over Trump, die in een hotel een bed zou hebben besprenkeld met urine van hoeren die over hem heen plasten, en meer van dat soort onzin, uit een voor Hillary in elkaar geflanst ‘rapport’ van een andere Engelse charlatan, klakkeloos overnemen. Een 'grap' van '4Chan'. Daar was dan weer wél het excuus dat de lezer zelf moest kunnen beslissen, waar het rond de onthullingen die Hillary en de Democratische Partij troffen de ‘Atlantische media’ waren die voor hun lezertjes de keuze maakten dat ze daar beter geen kennis van konden nemen. Om vervolgens alle websites en buitenlandse publicaties die er aandacht aan besteedden, neer te sabelen als ‘Kremlintrol’, of ‘Vriend van Poetin’.
Dat ‘Jr’ direct zijn volledige email-correspondentie rond die ene ontmoeting publiceert is enerzijds sterk, waar Hillary juist mails achterhield, zelfs na te zijn gesommeerd, maar misschien ook wel naïef. De ‘terriërs’ die zich hebben vastgebeten in ‘Cold War II’ hebben geen emplooi voor feiten, en recyclen inmiddels hun eigen sensationele thema’s over een band tussen het team van Trump, en ‘de Russen’. Die ‘Enge Russen’ hadden gehoopt dat Trump, die zelf immers grote twijfels heeft aan dat verhaal over die ‘inmenging’, tenminste bereid zou zijn in Hamburg een gebaar te maken, en de eerder door Obama wederrechtelijk geconfiskeerde Russische overheidsbezittingen in de Verenigde Staten zou willen retourneren aan de rechtmatige eigenaar. Zelfs dat gebaar was voor Trump al een brug te ver, zodat nu toch, alsnog, vergelding voor die idiote reflex van Obama op de agenda schijnt te zijn gezet. Voor ‘boezemvrienden’, zoals ze door de ‘Atlantici’ werden afgeschilderd in de aanloop naar de verkiezingen van november, gaan ze vreemd met elkaar om.