Kort na de oprichting van 'Amnesty International' werd ik uit overtuiging lid van die organisatie.
Enkele jaren later, toen Amnesty haar onschuld kwijt was geraakt, en steeds 'partijdiger' werd, nam ik er vanuit dezelfde overtuiging weer afscheid van. Anderen begrepen dat niet, en hoewel zij mijn kritiek deelden, of tenminste begrepen, vonden ze dat je juist lid moest blijven, om de organisatie van binnenuit te 'versterken'.
Nu, decennia later, ben ik blij dat ik ben opgestapt. Niet dat Amnesty niet óók goede dingen doet. Maar de Nazi's bouwden ook goede wegen, en maakten een eind aan de verlammende werkloosheid van de crisisjaren. Daarbij begrijp ik het als een politieke partij zich genoodzaakt ziet compromissen te sluiten, waardoor ze medeverantwoordelijk worden voor 'foute' beslissingen. Maar een 'Non Governmental Organization' dient principieel te blijven. En omgekeerd kun je hun principes reconstrueren vanuit de doelen die ze nastreven, en de invalshoeken die ze kiezen als ze anderen in de wereld beschuldigen van 'schendingen'. Alsmede de waarde die ze hechten aan solide bewijs.
In die begintijd stonden tal van politieke gevangenen in de Sovjet-Unie, en elders in het 'Oostblok', prominent op de lijst met mensen waarvoor Amnesty zich inspande. Gevangenen in Westerse landen die een beroep deden op de status van 'politieke gevangene', zoals de leden van de 'Rote Armee Fraktion', werden geweigerd omdat ze geweld hadden gebruikt. Waar het bij mij begon te wringen, was dat ook mensen die gevangen werden gezet zonder dat ze geweld hadden gebruikt, of die voor betrekkelijk onbetekenende vergrijpen tot excessieve vrijheidsstraffen werden veroordeeld, of plompverloren werden 'afgeschoten', buiten beeld bleven als dat in het westen plaatshad. En met de jaren werd het er bepaald niet beter op!
De Sovjet-Unie ging in rook op, werd deels ontbonden, en opeens ging het roer bij 'Amnesty' om. Een keur aan openlijke terroristen die streden voor hun recht op 'onafhankelijkheid' van Moskou, al dan niet onder de vlag van het Kalifaat, bleken ineens wel in aanmerking te komen voor steun van 'Amnesty'. En gaandeweg bleek het hele begrip 'mensenrechten' van elastiek. Discriminatie werd omarmd, mits het verkocht kon worden als 'positief'. Roddels en geruchten, in omloop gebracht door belanghebbende overheden die zelf aantoonbaar lak hebben aan mensenrechten werden overgenomen in dikke 'rapporten', en met veel poeha gepresenteerd aan de goed geïnstrueerde media. Daarbij accepteerde Amnesty geld van westerse belastingbetalers, waaronder systematische schenders van mensenrechten, waar ik in dit soort gevallen erg hecht aan dat 'NON Government'.
En ja, ik ben mij er terdege bewust van dat de normen en waarden in ons deel van de wereld zijn opgeschoven. En dat 'Amnesty' als zodanig geen standpunt verkondigt dat in strijd is met wat de meeste mensen inmiddels voor 'normaal' houden. Maar daar is 'Amnesty' zelf mede debet aan. 'Amnesty' is nu vele malen meer 'mainstream', 'middle-of-the-road', dan ten tijde van haar eerste babystapjes op het glibberige pad van de wereldpolitiek. Maar dat is geen winst.
Neem het geval van Ruslan Sokolovsky. Een 'Vlogger' die een pesthekel heeft aan Poetin en de invloedrijke Orthodoxe kerk in dat land. Een te respecteren standpunt, of je het er nou mee eens bent, of niet. Maar net als 'Pussy Riot' besluit Ruslan om de kerk, en de overheid te provoceren, door in de grootste kerk in zijn woonplaats een video op te nemen waarop te zien is dat hij 'Pokemon-Go' speelt, kort nadat de kerk bezoekers heeft voorgehouden dat het in strijd is met haar huisregels. Op 'Russia-Insider', de 'crowdfunded' website met nieuws over Rusland, als tegenhanger van het gesubsidieerde 'Raam-op-Rusland', de NOS, de BBC, 'Euronews', de BRT, en al die andere door overheden gesubsidieerde westerse propaganda-producenten, vond ik DEZE analyse, met links naar artikelen in westerse media, waar ik het hartgrondig mee eens ben.
Het recht op vrije meningsuiting geeft je nog niet het recht op huisvredebreuk. Dat we daar in ons deel van de wereld anders over denken, dat besef ik. Hier stampen 'Vloggers' al filmend door je achtertuin, of over het dak van een politieauto, en zetten het resultaat op 'YouTube', waardoor ze honderdduizenden 'volgers' krijgen, en bakken geld verdienen. Maar ik vind dat een schending van mijn rechten, ook als u, en uw vertegenwoordigers in het parlement, dat niet met mij eens zijn. Ik ben er van overtuigd dat een wereld die zo wordt ingericht geen lang leven beschoren is.
Nou kunt u tegenwerpen dat er nog wel een verschil is tussen iemand die als 'activist' de privacy van anderen schendt, of huisvredebreuk pleegt, en die commerciële 'Vloggers' in ons deel van de wereld. Maar dat zie ik niet. Althans, ik begrijp dat iemand op enig moment wetten of regels schendt om een 'Hoger Doel' te dienen. Maar als je dat doet, neem je welbewust het risico dat je eindigt als 'martelaar' voor de 'Goede Zaak', en moet je niet de vermoorde onschuld uit gaan hangen. Volkert van der Graaf ging u voor. En de geschiedenis van de mens is bezaaid met martelaren voor enig 'Hoger Doel'. We krijgen er in ons deel van de wereld ook steeds meer mee te maken, omdat het hier inmiddels een soort 'LuiLekkerLand' is voor mensen die een daad willen stellen. En je kunt je land zo inrichten, maar volgens mij is dat suïcidaal. Via een korte periode waarin de 'Sterkste' de hele gemeenschap gijzelt, omdat hij kan doen en laten wat hij wil, eindigt dat in totale chaos, of blinde repressie.
Als je die discussie aanzwengelt, krijg je in Nederland geen poot aan de grond. 'Gedoogland' kent als ijzeren wet dat je moet kijken naar de intentie van degene die de wet overtreedt. En hoe het 'Gezonde Volksgevoel' daarover oordeelt. In mijn optiek staat dat volkomen haaks op alles wat we kunnen scharen onder 'Verlichtingsdenken', dat er vanuit gaat dat de wet voor allen gelijk hoort te zijn, en niet afhankelijk mag zijn van willekeurige interpretaties, of ondergeschikt mag zijn aan 'Volksgerichten'.
Bedenk dat hedendaagse supporters van 'Amnesty' tegelijk pleiten voor een boycot van media die 'vrouwonvriendelijke' dingen zouden publiceren. En daarnaast op de barricaden klimmen om in landen waar Al Qaida een gooi naar de macht doet de zittende regering uit de weg te ruimen, zodat hun vrienden met die zwarte vlaggen en Saoedische wapens orde op zaken kunnen stellen.
Wellicht tijd om terug te keren naar de tekentafel? Laten we beginnen met een OVERZICHT van hoe we hier gekomen zijn. Voor het broodnodige perspectief. Zodat we weer begrijpen wat hoofdzaken zijn, en wat bijzaken. En hoe vaak we het al voor onszelf hebben weten te verpesten, terwijl we dachten lekker bezig te zijn. Kom op 'Amnesty'! Herpak jezelf, en herontdek de mensenrechten zoals ze bedoeld zijn! Voor het te laat is.