De 'formatie' bevindt zich op dood spoor.
Pieter Omtzigt werd terecht beloond door de kiezer voor zijn taaie verzet tegen een kabinet dat hem eerder op een zijspoor had gezet, en dat er daarna een opzichtige puinhoop van maakte, op praktisch ieder gebied. Maar hij wil niet in een regering met de partij die nóg meer stemmen verzamelde, en hij koestert zekere idealen die moeten leiden tot bestuurlijke vernieuwing, een 'Nieuw Sociaal Contract', waarmee hij ook niet in kan stappen bij partijen die versmolten zijn met de moreel, en materieel corrupte praktijk die we ervan gemaakt hebben. De onontwarbare regel-spaghetti stroomlijnen met de partijen die voor elk pijntje meteen een nieuwe wet aan de Tweede Kamer voorleggen om de veeleisende achterban te bedienen, is politieke zelfmoord.
Wat Omtzigt wil begrijp ik. Of het onder de omstandigheden de beste keuze is betwijfel ik. Wat hij het liefst ziet is een 'niet-missionaire' regering die door wisselende kamermeerderheden wordt aangestuurd, bij het gelijktijdig formeren van een 'Constitutioneel Hof' dat feitelijk boven de politiek verheven het beleid toetst aan de 'Grondwet'. Dat is in feite wat ik hier eerder aan u voorlegde als het verschil tussen een 'zuivere' democratie, en een 'Constitutionele Republiek'. Maar hoe gaat dat in de praktijk werken als vorige regeringen zich al hebben verplicht aan de meest exotische internationale verdragen die op allerlei punten de soevereiniteit van ons land schenden? Dan moet je al die verdragen en verplichtingen opzeggen, en dat heeft consequenties. Vooraf valt niet met zekerheid te zeggen welke eerder gemaakte keuzes dan alsnog ongrondwettelijk worden verklaard. De partijen die hun hart verpand hebben aan de EU, de NAVO, de WEF, de WHO, en tal van andere organisaties waar we verdragen en 'banden' mee hebben, gaan dat risico niet lopen, tenzij ze mogen bepalen wie er in dat 'Constitutionele Hof' zitten. Op dit moment heeft Nederland formeel zo'n 'niet-missionaire' regering, maar ik kan niet zeggen dat ik er blij van wordt, waar de oppositie om allerlei redenen richting de verstikkende consensus gezogen wordt, en Rutte c.s. maar laat begaan.
Vertrouwen in de 'rechtschapenheid' onder juristen? Die tijd heb ik zelf wel gehad. Dat is spijtig, maar die trein is vertrokken. Omtzigt krijgt nu van alle kanten scheepsladingen bagger over zich uitgestort, en de onthullingen in de Telegraaf over Omtzigt's labiliteit in het overleg betekent dat de weg naar 'gedogen' van iets dat nu nog uit het lopende overleg komt ook onbegaanbaar is geworden. Timmermans rekent zich al rijk en loopt warm in de coulissen. Yesilgöz zelf, en een groot deel van de VVD dat de formatie die nu dreigt te stranden steunde, blij om afscheid te kunnen nemen van die zweem van 'Paars', waar Rutte teveel door werd ingevangen, staat niet klaar om die 'WEF/NAVO/EC'-knuffelbeer, die ons door 'Brussel' cadeau werd gedaan, in de armen te vliegen. En als NSC consequent is, dan kan Omtzigt die draai ook niet maken.
Aan de poten van de stoel van Yesilgöz wordt fanatiek gezaagd door VVD-coryfeeën die zich hebben ontpopt als D66-ers in 'schaapskleren', met Nijpels en Weisglas voorop, en ik sluit zeker niet uit dat Omtzigt gevoelig zal blijken te zijn voor de oproep om akkoord te gaan vanwege het 'Landsbelang'. Als die coup slaagt, zal dat vermoedelijk betekenen dat velen die eerder al niet meer naar de stembus gingen, omdat het toch niks uithaalt, opnieuw afhaken, vergezeld door veel traditionele PVV-ers, VVD-ers, BBB-ers en NSC-ers, wat de 'Gevestigde Orde' goed uitkomt met de onzinnige 'Europese Verkiezingen' in aantocht. Ze willen die 'Klankbordgroep' die heen en weer reist tussen Brussel en Straatsburg liefst zoveel mogelijk intact houden. Niet dat het 'Europese Parlement' een écht parlement is, maar het is toch ingewikkeld als ze dat 'uithangbord' niet kunnen gebruiken om de schijn van legitimiteit hoog te houden.
Laat mij nog eens onderstrepen dat er economisch zware tijden aan zitten te komen. 'By Design'. Althans, elke mogelijkheid om de tering naar de nering te zetten heeft de vorige regering voorbij laten gaan, en ze hebben vele miljarden uitgegeven die er niet zijn, en ook niet zullen komen voorzover ze nog als 'leningen' of 'uitgestelde belasting' boekhoudkundig in het verkeerde rijtje staan. Terwijl de demissionaire regering elke week meer belastinggeld overhevelt naar 'Project Oekraïne'. Geld dat we nooit meer terugzien, in welke vorm dan ook. Faillissementen, en het slopen van de landbouw, veeteelt en tuinbouw, alsmede de emigratie van de laatste industriële bedrijven wegens onhoudbare kosten, en geïmplodeerde vraag, niet in de laatste plaats door de 'sancties' die de regering Rutte heeft opgelegd aan klanten in Rusland en China, kan alleen maar leiden tot het uitgummen van de middenklasse in Nederland. De compressie van de samenleving tot niemand nog iets bezit, en iedereen 'gelukkig' is, of anders een 'pilletje van Pia'.
In verscheidene bijdragen hier, de afgelopen jaren, heb ik getracht om u het verschil duidelijk te maken tussen 'socialisme' in zijn klassieke, op 'Industrieel Kapitalisme' gestoelde vorm, en 'fascisme' waarin het gepeupel niks bezit, en blij moet zijn met wat het krijgt, in ruil voor de bereidheid om het 'hoogste offer' te brengen in de strijd van de leiders. 'Die Fahne Hoch, die Reihen Fest Geschlossen'. Socialisme zat 'ingebakken' in het idee van Adam Smith over een 'vrije markt', die moest leiden tot een toename van de 'wealth' van de nation. Gelijke kansen, maar niet gelijke uitkomsten. Wel groeiende welvaart voor iedereen. Noodzakelijk beperkt tot alle inwoners van de nation. En in die zin 'nationalistisch', zoals goed zichtbaar was bij de PvdA van Joop den Uyl. En de reden waarom die partij destijds tegen arbeidsmigranten was, behoudens voor die sectoren die zo specialistisch waren dat geschikte mensen niet gevonden konden worden in ons land, en hier ook niet konden worden opgeleid. De partijen die zich nu uitgeven voor 'links leunend' hebben daar niks mee. Ze proberen u te verzoenen met 'stappen terug'. En 'Die Fahne Hoch, die Reihen Fest Geschlossen'. Fascisme, dus.
De lakmoesproef is vragen waarom ze mensen als Navalny op een voetstuk plaatsen, die in publieke boodschappen op YouTube en tijdens demonstraties in Moskou opriep tot deportatie van 'Moslims', en goedkeurde dat je hen doodsloeg of doodschoot, om Rusland 'zuiver' te houden. Of waarom ze de straat op gaan voor 'koppensnellers' in Raqqa die in de gebieden waar ze het voor het zeggen hebben de 'Sharia' tot wet hebben verheven. Als het serieuze 'trollen' zijn die 'werken voor een baas' die hen ervoor betaalt om dat te promoten krijg je geen antwoord, maar als het 'Goedmutsen' zijn dan is er een kleine kans dat ze je verwensingen naar je hoofd slingeren omdat je de verkeerde 'autoriteit' verdedigt. Los van het gegeven dat ik nadrukkelijk meen dat het ons niet aangaat hoe andere landen hun samenleving in willen richten, omdat daar oorlog van komt, en ik daar niet op zit te wachten, moet mij van het hart dat ik fanatieke racisten, en Moslim-extremisten inderdaad geen warm hart toedraag, en als iemand zoals Poetin dat soort mensen wil weren uit de Russische samenleving, dan heb ik daar inderdaad wel begrip voor. Zolang het geen 'spijkers op laag water' zoeken wordt, compleet met 'Thought Crimes'. En nee, ik beoordeel de Marokkaan die gelovig is, en zich in zijn of haar privé-leven voegt naar de geboden van de Islam, niet als een 'extremist'. Dito voor Joden en Christenen. Niet mijn ding, maar het is hun leven. Maar bemoei je dan ook niet met mijn privé-leven.
Wat als een donkere schaduw over het hele politieke bedrijf hangt, is dat er de afgelopen jaren talloze keuzes zijn gemaakt die fout waren. 'Out-of-the-Ballpark'-fout. En al die onjuiste keuzes achtervolgen ons. Wegkijken en proberen er een mouw aan te passen leidt niet tot passende oplossingen, en belooft eerder meer misère, tot en met een mogelijke wereldoorlog aan toe, als een soort catharsis. Willen we hier zonder zware littekens uitkomen, dan zal iederéén over zijn of haar schaduw heen moeten stappen. Die kant gaat het vooralsnog niet op. Integendeel, de posities die men eerder innam lijken alleen maar te verharden. Een verdeeld volk verenigen achter de 'Vlag', met de boodschap 'De Vijand Bonkt op de Deur!', dát zouden we nooit meer doen. 'Nie Wieder!'